1.

6 Anemometar sa konstantnom temperaturom (CTA)

Kod anemometara sa konstantnom temperaturom uticaj termalne inercije senzora je eliminisan poto je temperatura ice konstantna pri bilo kojoj brzini toka; granica frekvencije instrumenta je stoga odreena elektronikim krugom.

1.6.1 ema CTA

Slika 1.13

1.6.2 Vremenska konstanta

Vremenska konstanta CTA zavisi od brzine s kojom elektroniki krug, kao odgovor na nastojanje promjene temperature ice, alje vie ili manje struje u icu. Zavisi od nekih faktora, kao to su termalna svojstva senzora i fluida, nivoa pregrijanja, temperaturnog koeficijenta otpora, brzine fluida,

pojaanja na pojaalu, otpora mosta, i propusnosti pojaala. Meutim, moe se rei da je vremenska
konstanta CTA povezana sa vremenskom konstantom CCA odnosom:

1.6.3 Dinamiko balansiranje

Slika 1.14

Slika 1.15

Slika 1.16

1.7 Poreenje CCA i CTA

Sistem sa konstantnom temperaturom ima mnogo prednosti: Dri konstantnim nivo pregrijanja senzora pri svim brzinama i sprjeava njegovo pregaranje kada brzina padne iznenada. Kompatibilan je sa senzorom filma dok sistem konstantne struje nije obezbjeen odzivom kompleksne frekvencije filmova Doputa mjerenja u tenostima, gdje se deavaju velike promjene u prijenosu toplote kada se mijenja brzina Moe kompenzovati za temperaturu fluida Zbog ovih razloga, sistem sa konstantnom temperaturom se danas vie koristi u odnosu na sistem sa konstantnom strujom, koji se koristi samo za mjerenja temperature.

1.8 Radna temperatura ice

Kao to je pokazano, rad anemometra se bazira na razmjeni toplote izmeu vrue ice i toka fluida, i vea mu je efektivnost ako je visoija radna temperatura senzora. Ali mora postojati i granica temperature usljed ubrzanja oksidacije ice, te smanjenja otpora istezanju pri visokim temperaturama. Obino radna temperatura senzora koji radi u zraku sobne temperature je od 150 -250C. Ovo rezultuje elektrinim otporom senzora koji iznosi 1,5 do 2 puta otpora pri sobnoj temperaturi. U praksi, radna temperatura se uspostavlja ubacanjem odgovarajueg otpora u ruku mosta nasuprot senzora: ovo je fiksni otpornik koji odgovara senzoru,; ili namotaj kompenzovan za okolnu temperaturu; ili promjenjivi otpor, koji vri promjene na osnovu senzora temperature.

1.9 Kompenzacija temperature toka

Postoje razliite metode za popravljanje temperature: Temperatura se mjeri odvojeno i podaci se ispravljaju na osnovu familije kalibracijskih krivih, koje su nacrtane za razliite temperature(slika 1.17) ili koritenjem teoretskih jednaina za prijenos toplote Koritenjem dva aktivna senzora koja rade na razliitim temperaturama i raunanjem razlike izlaznih signala, da bi se dobio signal nezavisan od temperature toka; posebno, kompenzujui senzor radi na niskoj temperaturi, pa je neosjetljiv na brzinu. Mogu se napisati sljedee jednaine za izlazne snage dva senzora:

Otpornik osjetljiv na temperaturu odgovarajue vrijednosti, i ima isti temperaturni koeficijent

kao senzor, postavljen je u ruku mosta nasuprot senzoru, i montiran u tok blizu senzora brzine.
Njegov otpor se mijenja sa temperaturom, prisiljavajui senzor brzine da varira.

Slika 1.17

1.10 Linearizator
Nelinearnost anemometra vrue ice u mjerenju brzine je naglaena. Veza izmeu elektrine snage dovedene senzoru i brzine toka fluida je data jednainom (1.7), za CTA ( kod kojeg je Tw=const, Rw=const), moe se napisati kao

Gdje je Eo razlika potencijala koja se deava pri U=0. Da bi odredili prosjenu brzinu toka, samo je potrebno izmjeriti prosjeni napon izlaza anemometra i iskoristiti kalibracijsku krivu. Ali je ovo zadovoljavajue samo ako je nivo turbulencije nizak; ako je visok, usljed nelinearnosti kalibracijske krive, prosjeni napon se ne poklapa sa prosjenom brzinom, nego sa niom.

S ciljem linearizacije jednaine (1.15), potrebno je provesti izlaz anemometra koroz ureaj sa prijenosnom funkcijom, koja je inverzni Kingov zakon:

gdje su m, C i k konstante. Ako se izlazni napon anemometra zamijeni sa Ein (jednaina 1.15):

Ako je kB2=K, slijedi da je Eout=KU. U ovom sluaju izlaz linearizatora je napon proporcionalan brzini.

1.11 Mjerenje apsolutne vrijednosti i smijer srednje brzine

1.11.1 Kalibracija Da bi se izvrilo mjerenje prosjene brzine potrebna je kalibracijska kriva. Za mjerenja u gasovima pri brzinama izmeu 10 i 100 m/s kalibracija se moe izvriti sa referencom razlike oitanja pritiska u Venturijevoj cijevi (mini subsonini aerodinamiki tunel) u koju je postavljen senzor. Za veoma niske brzine, preporuuje se koritenje cijevi sa laminarnim tokom. Za vie brzine,koristi se cilindar koji se pokree komprimiranim zrakom i opremljen je setom naizmjneninih mlaznica. Oigledno, tanost kalibracijske krive se poveava s brojem mjernih taaka. Ovo ukljuuje dosadnu proceduru koja se mora esto ponavljati, iako se koristi ista sonda, da bi se provjerila izdrljivost senzora ili da prisutnost neistoa u toku nije promjenila karakteristike sonde.

Kod klasinog analognog anemometra, izlazni napon se mjeri DC voltmetrom, to je voltmetar sa dopustljivom inercijom, koji i u prisustvu promjena usljed turbulencije struje fluida, ne prati promjene nego pokazuje srednju vrijednost. Kod modernih anemomatara, signal prolazi kroz analogni/digitalni pretvara i dat je kao veliko broj, n, numeriki podatak koji predstavlja kontinuitet promjene napona u vremenu. Prosjeni napon se dobije iz jednaine:

Slika 1.18

Slika 1.19

Slika 1.20

1.12 Mjerenja u turbulentnim tokovima

Slika 1.21

Intenzivnost turbulencije se definie kao odnos korijena aritmetike sredine rms vrijednosti sve tri komponente nestacionarne brzine, i srednje brzine: