Krijimi dhe realiteti i Muhammedit (s.a.

v): hadithe t zgjedhura

dielli.net
24.01.2013

Hadithi i par Prcillet se Husejn ibn Abdullahu e pyeti Imam Xhaferin (paqja qoft mbi t): A ishte i Drguari i Zotit, zotri i gjith bijve t Ademit? Imami u prgjigj: Pr Zotin, ai ishte zotriu i gjithkaje q ka krijuar Zoti. Zoti nuk ka krijuar ndonj qenie m t mir se Muhammedi (paqja qoft mbi t e mbi familjen e tij).

(nga Usul el-Kafi, Libri mbi dshmit e Zotit, kapitulli 111, hadithi nr.1)

Hadithi i dyt Prcillet se nj dit Xhabir ibn Abdullahu e pyeti t Drguarin e Zotit (paqja qoft mbi t dhe mbi familjen e tij) se ishte gjja e par q Zoti kishte krijuar. Ai ia ktheu: sht drita e Profetit tnd o Xhabir! Zoti e krijoi at, pastaj krijoi prej saj do t mir dhe e bri t qndroj n Afrsi t Zotit, aq pran sa donte Ai. Pastaj e ndau at n pjes e nga nj pjes e bri Arshin, nga nj tjetr Kursin e nga nj pjes tjetr i bri mbajtsit e t dyjave. Pastaj pjesn e katrt e vendosi n pozitn e Dashuris, po aq sa deshi Ai. Pastaj edhe kt e ndau n pjes. Prej njrs e bri Pendn (kalem), prej njrs Tabeln (Levh) dhe prej njrs Parajsn.

Ndrsa pjesn e katrt e vendosi, ashtu si deshi, n pozitn e Friks, dhe pastaj e ndau n pjes. Nga nj pjes i bri ngjjt, nga nj pjes diellin e nga nj pjes hnn, ndrsa pjesn e katrt e vendosi n pozitn e Shpress, ashtu si deshi. Pastaj edhe at e ndau n pjes. Prej njrs krijoi mendjen, prej t dyts diturin e butsin dhe prej t trets mbrojtjen hyjnore. Pastaj pjesn e katrt e vendosi n pozitn e modestis, ashtu si deshi Ai. Pastaj e vshtroi at me syrin e Madhshtis dhe drita filloi t derdhej, derisa ran njqind e njzet e katr mij pika prej saj. Prej secils prej tyre, Zoti e krijoi shpirtin e nj profeti a nj t drguari. Pastaj shpirtrat e tyre nisn t merrnin frym. Zoti i Madhruar, nga fryma e tyre i krijoi shpirtrat e eviljave, dshmorve dhe t t virtytshmive.

(nga prmbledhja Biharul-Enver, si prcillet n tefsirin El-Mizan, komentimi i vargjeve 30-33; hadithe me prmbajtje t ngjashme prcillen tek Musnedi i Ibn Hanbelit; vll.4, fq.127; Mustedreku i Hakim el-Nishapuriut, vll.2, fq.600 dhe Mevahibul Ledunijje e Kastelaniut, vll.1, fq.6)

Hadithi i tret Imam Rizai (paqja qoft mbi t) prcjell nprmjet paraardhsve t tij prej Imam Aliut: I Drguari i Zotit (paqja qoft mbi t e mbi familjen e tij) tha:

Zoti nuk ka krijuar nj njeri m t lartsuar se un dhe as nuk i ka falur ndonj krijese t Tij m shum bekime se mua. Un e pyeta t Drguarin: A sht Xhebraili m i lartsuar se ti? Ai u prgjigj: O Ali! Zoti i ka vendosur profett e Tij n nj pozit mbi ngjjt e afruar, ndrsa mua m ka ngritur mbi t gjith profett. O Ali! Pas meje, kjo pozit e lartsuar t takon ty dhe Imamve q do t vijn nga gjaku yt. O Ali! ngjjt jan shrbetort tan e t atyre q na duan neve. O Ali! T gjith ngjjt, q e bartin Arshin e q rreth tij e madhrojn Zotin e tyre, luten pr faljen e atyre q e kan pranuar Velajetin ton. O Ali! Po t mos ishim ne, Zoti sdo ta krijonte as Ademin, as Havvan, as parajsn, as ferrin, as qiejt dhe as tokn. Si sht e mundur q ne t mos jemi sipr ngjjve? Ne u kemi paraprir atyre n virtytin e njohjes s Zotit, t madhrimit e Tij dhe t t dshmuarit t njshmris s Tij. Kjo ngase gjja e par q ka krijuar Zoti jan shpirtrat tan. Pasi i krijoi shpirtrat tan, Ai i bri ta dshmonin njshmrin e Tij e ta lvdonin At. Ve pas ksaj i krijoi ngjjt. Kur ngjjt i pan dritat tona si nj drit t vetme, na nderuan neve. Pas ksaj, ne e madhruam Zotin, q ngjjt t kuptonin se ne ishim krijesa dhe se Zoti sht prtej cilsive tona. Kshtu, edhe ngjjt filluan ta madhronin Zotin dhe ta konsideronin at prtej cilsive tona.

Kur ngjt e pan madhshtin ton, ne dshmuam se nuk ka zot tjetr ve Zotit, q edhe ngjjt ta kuptonin kt, t kuptonin se ne ishim vetm robr t Tij dhe se nuk ishim ndonj krijes q duhet adhuruar, qoft bashk me Zotin ose pa T. Pas ksaj, ngjjt than la ilahe illallah (ska zot tjetr ve Zotit). Kur ngjjt e pan pozitn ton t lartsuar, ne dshmuam pr madhshtin e Zotit, q ngjjt t kuptonin se madhshtia u falej krijesave t tjera vetm nprmjet Zotit. Kur ngjjt pan vlern dhe fuqin q na e fali Zoti, ne tham la havle ve la kuvvete illa billah(ska fuqi e forc vese prej Zotit), q ngjjt t kuptonin se ne nuk kishim kurrfar fuqie tjetr, prve asaj q na kishte falur Zoti. Kur ngjjt i pan bekimet q na i fali Zoti dhe faktin se bindjen ndaj neve e bri t detyrueshme, ne tham elhamdulillah (lvdatat jan pr Zotin), q ngjjt t kuptonin se detyrimi yn prball bekimeve t Zotit sht q ta lvdojm At. Pas ksaj, edhe ngjjt than elhamdulillah. Dije se nprmjet neve, ngjjt e msuan njshmrin e Zotit e madhrimin e Tij, msuan se nuk ka zot tjetr ve Tij, dhe msuan se Ai i meriton t gjitha lvdatat. M pas, Zoti i Madhruar e krijoi Ademin, neve na vendosi n gjakun e tij dhe u urdhroi ngjjve ti bnin sexhde Ademit, vetm pr t na nderuar neve. Sexhdeja e

ngjjve para Zotit sht ngase jan robr t Zotit, por sexhdeja e tyre para Ademit sht pr ta nderuar madhshtin ton e pr t na shprehur bindje neve, q ishim vendosur n gjakun e Ademit. Ather si mund t mos jemi m t lartsuar se ngjjt? Ata t gjith ran n sexhde para Ademit. Kur u ngrita n Miraxh, Xhebraili e thirri ezanin dhe ikametin, duke e prsritur do varg nga dy her, e pastaj m tha: Dil prpara o Muhammed! Un i thash: A t dal para teje o Xhebrail? Ai u prgjigj: Po, sepse Zoti i ka br t gjith profett m t lartsuar se ngjjt. Por ty n veanti.Un dola para tyre dhe i udhhoqa n namaz. Por nuk mburrem me kt gj. Pastaj vazhduam t ngjitemi edhe m lart dhe arritm tek perdet e drits. Kur erdhm aty, Xhebraili m tha: O Muhammed! Vazhdo prpara dhe largohu prej meje! Un i thash: O Xhebrail! A ndahesh prej Meje n nj vend t till? Ai u prgjigj: O Muhammed! Ky sht kufiri i fundit q Zoti i Madhruar ka caktuar pr mua. Po ta tejkaloj at, kraht e mi do t digjen, ngase e kam tejkaluar kufirin q ka vendosur Zoti im. At ast, un u ngrita drejt atji vendi plot drit dhe u lartsova aq sa lejoi Zoti. Atje m thirri mua dhe un thash: Urdhro Zoti im! Ti je i Gjithmshirshm dhe i Madhrishm! Pastaj mu tha: O Muhammed! Ti je robi Im dhe Un jam Zoti yt. Ather m adhuro Mua dhe mbshtetu n Mua! Vrtet ti je drita Ime n mesin e robrve, je i Drguari Im pr krijesat dhe dshmia Ime pr njerzit.

Pr ty e pr ndjeksit e tu e kam krijuar parajsn, ndrsa ferrin e krijova pr ata q t kundrshtojn. Dhuntit e Mia ua fala trashgimtarve t tu, ndrsa sevapet ndjeksve t tyre. Un pyeta: O Zot! Kush jan trashgimtart e mi? Mu tha: O Muhammed! Emrat e trashgimtarve t tu jan t shkruar posht Arshit tim. Teksa isha n pranin e Zotit tim, vshtrova pjesn e poshtme t Arshit dhe pash dymbdhjet drita. Mbi do drit ishte i shkruar emri i trashgimtarve t mi, me nj shkrim t gjelbrt. I pari prej tyre ishte Ali ibn Ebu Talibi ndrsa i fundmi ishte Mehdiu i ummetit tim. Un thash: Zoti im! A jan kta trashgimtart e mi, ata q do t vijn pas meje? Mu tha: O Muhammed! Kta jan udhheqsit e robrve t Mi pas teje, jan robrit e Mi t dashur, t zgjedhurit e Mi dhe dshmit e Mia. Kta jan trashgimtart e tu, mkmbsit e tu dhe m t mirt e krijesave pas teje. Betohem n lavdin e n madhshtin Time se nprmjet tyre do ta qartsoj fen time dhe nprmjet tyre do ta lartsoj fjaln e t Vrtets. Me t mbramin prej tyre do ta pastroj tokn nga armiqt e Mi dhe do tia fal atij pushtetin mbi lindjen e mbi perndimin. Nn urdhrin e tij do ti vendos errat dhe ret e rnda e do ta lartsoj n qiej. At do ta ndihmoj me ushtrit e Mia

dhe ngjjt do ti bj ndihms t tij, q ai ta lartsoj thirrjen Time dhe ti mbledh njerzit prreth besimit n njshmrin. Pastaj do ta vazhdoj sundimin e tij deri n Ditn e Gjykimit dhe sundimin do tua jap miqve t Mi.

(nga Ujunu-Ahbarir-Riza e Shejh Sadukut, vll.1, fq.204; si prcillet tek vepra Mizbahul-Hidaje e Ajetollah Khomeinit, botimi turqisht, fq.265-268)

Hadithi i katrt Ibn Babavejh el-Kummi, nprmjet isnad-it t vet, prcjell se Imam Xhaferi (paqja qoft mbi t) ka thn: Prijsi i besimtarve (paqja qoft mbi t) ka thn se Zoti i Madhruar e krijoi dritn e Profetit (paqja qoft mbi t e mbi familjen e tij) 424,000 vjet para se ta krijonte qiellin e tokn, Arshin dhe Kursin, tabeln (levh) e pendn (kalem), parajsn e ferrin. Pastaj, nga kjo drit krijoi dymbdhjet perde: perden e Fuqis, perden e Madhshtis, perden e Bekimit, perden e Mshirs, perden e Lumturis, perden e Dhuntis, perden e Pozits, perden e Udhzimit, perden e Profetsis, perden e Lartsis, perden e Madhshtis dhe perden e Ndrmjetsimit. Kt drit t shenjt e mbajti brenda perdes s pushtetit t Tij pr dymbdhjet mij vjet dhe drita thoshte: Lavdi i qoft Zotit, Allahut t Gjithfuqishm!

Pastaj e mbajti n perden e Fuqis pr njmbdhjet mij vjet, n t cilat drita kndoi: Lavdi i qoft Atij q i di t fshehtat! Pastaj e mbajti n perden e bekimit pr dhjet mij vjet me rradh, n t cilat drita thoshte: Lavdi i qoft Atij q sht i prhershm e jo i kalueshm. Pastaj e mbajti at n perden e Mshirs pr nnt mij vjet, ndrsa drita vazhdoi duke thn: Lavdi i qoft Atij, q sht i Lart e i Madhruar. Pastaj u vendos n perden e Lumturis pr tet mij vjet, teksa drita recitonte: Lavdi i qoft Atij, q sht i prjetshm dhe jo i prkohshm. Pastaj e vendosi dritn n perden e Dhuntis pr shtat mij vjet, ndrsa drita recitonte: Lavdi i qoft Atij q sht i vetmjaftueshm dhe ssht nevojtar! Pastaj e mbajti n perden e Pozits pr gjasht mij vjet, n t cilat drita recitonte: Lavdi i qoft Atij, q sht i Ditur dhe i Madh! Pastaj e mbajti n perden e Udhzimit pr pes mij vjet, gjat t cilave drita recitoi: Lavdi i qoft t Zotit t Arshit t Madh! Pastaj u mbajt n perden e Profetsis pr katr mij vjet, n t cilat drita e shpalli lavdin e Zotit me fjalt: Lavdi i qoft Zotit t Fuqis, prtej asaj q ata i mveshin! M pas, drita u mbajt n perden e Lartsis pr tre mij vjet, n t cilat drita e lvdoi Zotin duke thn: Lavdi i qoft t Zotit t Mbretris e t Qiejve! Pas ksaj, ai e mbajti dritn pr dy mij vjet n perden e Madhshtis, ndrsa drita thoshte: Lavdi i qoft Allahut dhe pr T qofshin t gjitha lvdatat! M pas, Zoti e mbajti dritn n perden e

Ndrmjetsimit pr njmij vjet, ndrsa drita thoshte: Lavdi i qoft t madhit Zot dhe pr T qofshin t gjitha lvdatat! Pasktaj, Zoti e gdhendi emrin e Profetit n Tabeln e Ruajtur (Levhi Mahfudh), ku emri i tij shklqeu katr mij vjet me rradh. Pastaj emri i tij u shfaq mbi Arsh dhe u shkrua mbi kmbt e Arshit, ku qndroi shtat mij vjet.

N kt mnyr, drita vazhdoi t rrotullohej me fuqi, lartsi dhe madhshti, derisa Zoti e vendosi at n gjakun e Ademit. Pastaj kjo drit vazhdoi t bartej, derisa arriti n gjakun e Nuhut e pastaj n at t Abdullah ibn Abdul Muttalibit, duke e zbukuruar me pes mrekulli: Zoti ia dha atij kmishn e knaqsis s Tij, e zbukuroi me pelerinn e madhshtis, e kurorzoi mbi kok me kurorn e udhzimit, e mbathi me rrobat e dinjitetit, e lidhi me rripin e dashuris, i dha kpuc t friks e t shpress dhe ia fali shkopin e pozits. Pastaj i shpalli: O Muhammed! Shko tek njerzit dhe shpall se nuk ka zot tjetr ve Allahut dhe se Muhammedi sht i Drguari i Tij! Krkoju ta besojn kt shpallje! Kjo kmish kishte gjasht lloje zbukurimesh: s gjati ishte nga rubini, mngt i kishte prej margaritari, fundin e kishte prej qelqi t

bukur, qafn nga merxhani i kuq, ndrsa prerjet e qafs nga drita e Zotit. Zoti e pranoi pendimin e Jakubit pr hir t ksaj kmishe, dhe pr hir t saj e bri ta takoj Jusufin. Me mrekullin e ksaj kmishe, Junusi shptoi nga barku i peshkut e u lirua nga vshtirsit e nga belaja. N t gjitha kto, nuk ishte tjetr vese kjo kmish e Muhammedit (paqja qoft mbi t e mbi familjen e tij).

(Hajat el-Kulub, vll.2, nga Allama Muhammed Bakir el-Mexhlisi )

Hadithi i pest Imam Xhaferi (pqmt) ka thn: Kur nuk kishte asgj tjetr, ishte Zoti. Pastaj Ai e krijoi dritn e dritave, prej t cils do drit e fiton dritn e saj. Pastaj, Zoti i krijoi Muhammedin dhe Aliun nga kjo drit. Ata ishin dy dritat e para, sepse para tyre asgj nuk ishte krijuar. Ata u bartn nprmjet nj trungu t pastr e m n fund u ndan nga njri-tjetri n sojin e Abdullahut e t Ebu Talibit, q ishin m t pastrit e sojeve.

(nga Usul el-Kafi, Libri mbi dshmit e Zotit, kapitulli 111, hadithi nr.7)

FUND