ESE : ESHTE TEPER E VESHTIRE TE FALESH KUR SHPIRTIN TA PUSHTON DHIMBJA. Koha sheron gjithka.

Dhimbjet, plaget, te meson te kerkosh falje, te meson tefalesh. Por kur dhimbja te pushton shpirtin te falesh te duket e pamundur. Thone se te gabosh eshte njerezore por te falesh eshte hyjnore. Dhe nese ti e do veten tende aq pak sa ta lesh ate ne doren e dhimbjes e te urrejtjes atehere kurre nukdo te jesh i afte as te falesh por as te meritosh faljen e dikujt tjeter. Per njemoment kur je e lenduar apo e zhgenjyer, ndjen se gjithka ka humbur kuptimin qedikur kishte dhe ta falesh kete dhimbje te duket e pamundur. Sa me shume rritesh aq me shume e kupton se eshte e kote te vazhdosh duke mbajtur meri e inate nezemer, do jete gjithmone dika qe do te te ndaloje te jesh e lumtur, te qeshesh mete vertete. Nje gje qe prishet njehere nuk do mundet kurre te kthehet ashtu siishte ne fillim. Eshte njesoj si nje pasqyr e cila thyhet dhe sado te mundohemi tingjisim copat e saj, nuk do na japi me pasqyrimin tone te sakte. Besimi per njerezit eshte shume I veshtire per tu fituar e mjafton vetem nje cast per ta humbur ate.Une mendoj se njerezit e forte dijne dhe duhet te falin sepse falja sipas mendimittim nuk do te thote qe nje raport te kthehet ashtu si ishte ne fillim por qetesia per shpirtin tend. Ne qofte se fal dike ne rradhe te pare duhet bere per te shpetuar veten tende nga dhimbja. Por gjithashtu e di shume mire se shpesh here nuk arrin te komandosh dot as ndjenjat pozitive e as ato negative. Dhimbja eshte nje ndjenje negative e nuk te lejon dot te mendosh ashtu si duhet. Kemi shume pak kohe per te qene te lumtur e mendoni pak nese kete kohe duhet ta harxhojme dukembajtur lendime e trishtime ne shpirt. Mos prit asnjehere qe falja kundrejt dikujt te vije te ty. Duhet te jesh vete ti qe te kuptosh se gjerat duhet ti fitosh perfshire ketu dhe aftesine per te falur e per te bere dika te mire per jeten tende. Nuk jane te dobet apo pa karakter ato persona qe arrrijen te falin. Ata kane kuptuar kuptimin e jetes. Se nuk ja vlen te kesh nje peng ne zemer kur mund ta largosh ate, nuk ja vlen te ndihesh keq me veten tende kur fajin nuk e ke ti. Dhe mbi te gjitha duhet te dish se per sa kohe je gjalle, duhet te ndihesh gjalle, duhet te falesh veten tende sepse duke falur veten tende arrin te falesh edhe te tjeret,duke falur te tjeret behesh nje njeri I madh. Nuk ka dhimbje me te madhe se nje ndjenje qe nuk te lejon te jetosh I qete. Kujdesu vete per veten tende e ke per ta kuptuar se cfare ka me shume rendesi. Eshte vertete e veshtire te falesh por do te jete akoma me e veshtire te jetosh me dhimbje ne shpirt. Pas nje dite me shi do te vije nje dite me diell. Pas nje falje te sinqerte do te vije dika me e bukur dhe me e vertete. Mjafton te kemi besimin te vetja jone dhe atehere kemi per ta ndiereshpirtin e lire. Do te jemi me te lumtur, me te qete, me te sigurt.

Ese:Te falesh eshte hyjnore

Njerzit jan krijesa t lindura me atributet dhe dobsit e tyre.Te gjithe ne bejme pjese ne shoqerine njerezore.Por, shoqeria ku jetojme sot eshte shume e padrejte. Ashtu si nuk jan t pakta momentet kur engjjt i kane zili, po ashtu nuk jan t pakta dhe astet kur djajt shokohen nga sjellja e njerezve. Pr njerzit q kan dhn zemrat e tyre n krkim t mirkuptimit sht e pamundur t mos mendojn pr faljen e t tjerve. Pikrisht si dshirojn t jen falur, ata gjithashtu dshirojn t falin. Gjithka pr krijesat, n jet ose jo, sht paraqitur me an t mirkuptimit prmes humanitetit. N saj t shpress s tyre pr mirkuptim, njerzit mund t ngrihen mbi ret e errta q krcnojn horizontin e tyre dhe t gjuajn mundsin pr t par me lehtsi botn e tyre. Kta

fatbardh q jan t vetdijshm pr kraht e ngritura pr mirkuptim, kalojn jetn n mes melodive q gzojn shpirtrat e tyre. Ata q falin jan nderuar me mirkuptim. Nj njeri q nuk di t fal, nuk mund t shpresoj t jet i falur. Ata q mbyllin rrugn e tolerancs, jan prbindsha q kan humbur humanizmin e tyre. Kto monstra q nuk kan qen kurr ndonjher t prirur t largojn vetveten nga mkatet e tyre, kurr nuk do t ndjehen t lehtsuar pr mirkuptim. Ne qofte se duam te ndryshojme boten,ta bejme ate me te drejte,duhet ta fillojme ndryshimin nga vetja.Te jemi me tolerante dhe te falim sa me shume!

Ese filozofike: Njeriu edhe kur e ka pushtuar lavdin, ka nevoj pr nj zemr njerzore q e mon dhe e do

Cdo faze e jetes, cdo vit, dekade apo shekull kane folur per lavdine njerezore , per menyrat si ajo eshte fituar , per ndikimet e saj mbi jeten , mbi mendjen e njeriut gjithashtu kane folur per ato zemra qe e kane perkrahur kete lavdi. Realiteti njerezor tregon dhe pranon qe ka njerez qe per merita, per vlera apo per arsye te vecanta kane shkelur podiumin e lavdise, e kane pushtuar ate me gjithe forcen e tyre. Ne cdo fushe te jetes ku punohet, luftohet ose ndertohet me pune ,mund e djerse, ne menyre te ndershme apo jo , me guxim,trimeri apo jo dallohen njerez te cilet kapen fort pas lavdise e arrijne ate dhe gozhdojne kembet aq fort sa nuk shkeputen me prej saj.Ka plot njerez te cilet te njohin per keto cilesi por ka edhe nga ata qe nuk te kane pare dhe njohur kurre me pare . E te gjithe keta njerez cbejne ?Flasin e cmojne lavdine tende ne jete. Cdo gje eshte e ndertuar me dy ane ashtu sikurse eshte medalja nje simbol tanime i konsumuar. Edhe ne aktivitetin tend lavdioz merr pjese pozitivja ashtu sikurse edhe negativja.Pozitiviteti lidhet me merita ,vlera apo gjithcka qe ty te ben te arrish me ndershmerine e plote kete lavdi.Negativiteti lidhet me ato antivlera qe gati po shtohen shume keto dite ,lidhet me: babezine, intrigen ,me hakmarrjen . Rruga ku te cojne keto?E lehte. Ne boten e turbullt, ne cekuilibrimin e meritave dhe lavdise.Disa njerez kur ke fame apo lavdi per arsye te shpresave te ushqejne per perfitimin e tyre vetjak , te perkrahin dhe te nxisin qe te vazhdosh ne rrugen qe ke ndermare, disa te tjere per arsye xhelozie apo zilie ndonese jo hapur,ne menyre teper te maskuar mundohen si e si te zbehin lavdine . Intriga eshte ajo arme e mprehte e luftes kunder lavdise. Ne te gjitha peripecite e jetes pro dhe kundra gjithmone lind dhe egziston nevoja e pranise se dikujt e cili te ngroh me pranine e tij njelloj sikur je afer nje vatre zjarri.Gjithnje eshte e nevojshme dashuria se pa te nuk ka jete, nuk ka kuptim as fjala lavdi . Edhe kur je njeriu m me fame , m me lavdi duhet prania e nje zemre njerezore qe te te tregoje ne cdo moment se cili je , te te tregoje vlerat qe ti ke, duhet nje zemer qe te cmon e te do perjetesisht, te mbush me dashuri dhe te frymezon per te ecur perpara ne rrugen me te drejte, te ndershme dhe te pa gabuar , qe te qorton ne momentet e duhura , te keshillon dhe inkurajon dhe kjo zemer njerezore nuk ka emer tjeter vec :ZEMRA E NENES!

ESE : ESHTE TEPER E VESHTIRE TE FALESH KUR SHPIRTIN TA PUSHTON DHIMBJA. Koha sheron gjithka. Dhimbjet, plaget, te meson te kerkosh falje, te meson tefalesh. Por kur dhimbja te pushton shpirtin te falesh te duket e pamundur. Thone se te gabosh eshte njerezore por te falesh eshte hyjnore. Dhe nese ti e do veten tende aq pak sa ta lesh ate ne doren e dhimbjes e te urrejtjes atehere kurre nukdo te jesh i afte as te falesh por as te meritosh faljen e dikujt tjeter. Per njemoment kur je e lenduar apo e zhgenjyer, ndjen se gjithka ka humbur kuptimin qedikur kishte dhe ta falesh kete dhimbje te duket e pamundur. Sa me shume rritesh aq me shume e kupton se eshte e kote te vazhdosh duke mbajtur meri e inate nezemer, do jete gjithmone dika

qe do te te ndaloje te jesh e lumtur, te qeshesh mete vertete. Nje gje qe prishet njehere nuk do mundet kurre te kthehet ashtu siishte ne fillim. Eshte njesoj si nje pasqyr e cila thyhet dhe sado te mundohemi tingjisim copat e saj, nuk do na japi me pasqyrimin tone te sakte. Besimi per njerezit eshte shume I veshtire per tu fituar e mjafton vetem nje cast per ta humbur ate.Une mendoj se njerezit e forte dijne dhe duhet te falin sepse falja sipas mendimittim nuk do te thote qe nje raport te kthehet ashtu si ishte ne fillim por qetesia per shpirtin tend. Ne qofte se fal dike ne rradhe te pare duhet bere per te shpetuar veten tende nga dhimbja. Por gjithashtu e di shume mire se shpesh here nuk arrin te komandosh dot as ndjenjat pozitive e as ato negative. Dhimbja eshte nje ndjenje negative e nuk te lejon dot te mendosh ashtu si duhet. Kemi shume pak kohe per te qene te lumtur e mendoni pak nese kete kohe duhet ta harxhojme dukembajtur lendime e trishtime ne shpirt. Mos prit asnjehere qe falja kundrejt dikujt te vije te ty. Duhet te jesh vete ti qe te kuptosh se gjerat duhet ti fitosh perfshire ketu dhe aftesine per te falur e per te bere dika te mire per jeten tende. Nuk jane te dobet apo pa karakter ato persona qe arrrijen te falin. Ata kane kuptuar kuptimin e jetes. Se nuk ja vlen te kesh nje peng ne zemer kur mund ta largosh ate, nuk ja vlen te ndihesh keq me veten tende kur fajin nuk e ke ti. Dhe mbi te gjitha duhet te dish se per sa kohe je gjalle, duhet te ndihesh gjalle, duhet te falesh veten tende sepse duke falur veten tende arrin te falesh edhe te tjeret,duke falur te tjeret behesh nje njeri I madh. Nuk ka dhimbje me te madhe se nje ndjenje qe nuk te lejon te jetosh I qete. Kujdesu vete per veten tende e ke per ta kuptuar se cfare ka me shume rendesi. Eshte vertete e veshtire te falesh por do te jete akoma me e veshtire te jetosh me dhimbje ne shpirt. Pas nje dite me shi do te vije nje dite me diell. Pas nje falje te sinqerte do te vije dika me e bukur dhe me e vertete. Mjafton te kemi besimin te vetja jone dhe atehere kemi per ta ndiereshpirtin e lire. Do te jemi me te lumtur, me te qete, me te sigurt.

ESE: Cdo te ndodhte ne shoqerine njerezore nese lirise do ti mungonte morali

Bota ne te cilen jetojme, shoqeria njerezore e se ciles jemi pjese gjate gjithe kohes se ekzistences se saj ka krijuar rregullatoret e vet per te mbijetuar. Pjese e ketyre rregullatoreve jane kodet ligjore, ato morale, pse jo edhe feja. Me ane te ketyre shoqeria njerezore kufizohet; jo ne nje konotacion negativ, por kufizohet ne te kryeren e gjerave jo njerezore. Por cfare do te ndodhte nese kete shoqeri ne do ta linim ne liri te plote, pa ligje, fe apo moral? A do te vazhdonte te ekzistonte ende apo do te ishte shfarosur? Kur analizojme kete pyetje e para gje qe na vjen ne mend eshte: cfare eshte morali ne vetvete? Ne nje kuptim te gjere morali eshte aftesia e nje personi per te dalluar veprimet te mira nga ato te keqija. Problemi i etiketimit te nje veprimi i mire apo i keq varet nga kultura, nuk mund te themi qe eshte objektiv, pra ai ndryshon ne vende te ndryshme. Shpesh here shoqerite me te prapambetura i quajne ato me te civilizuarat si amorale apo te shthurura. Kjo vjen nga pasoja te ndryshme, por kryesisht mund te themi qe kodet e tyre morale jane me te ngurta. Nje kod moral mund te shihet si nje permbledhje se cfare besojne njerezit qe mund te te beje nje njeri te mire. Morali i brendshem ashtu si kodet morale te nje shoqerie na ndohmojne te mos kryejme veprime jo njerezore, si per shembull te vrasim dike pa arsye. Por realisht cfare do te te ndodhe nese nuk ka moral? Padyshim pergjigja eshte hipotetike,

bazuar ne analizen e mesiperme te asaj cka quajtem moral. Ne nje shoqeri krejtesisht te lire, pa kufi ligjore dhe morale do te mbreteronte kaosi. Asgje e mire nuk krijohet kur nuk ka rregulla. Njerezit do te vrisnin njeri tjetrin pa arsye dhe askush nuk do ta ndalonte. Ndoshta dhe fenomene me te erreta si kanibalizmi, perdhunime etj. Imagjinojeni vete: te mund te kishit ne dore gjithcka dhe te mos kuptoje cfare eshte e mire dhe cfare e gabuar. Kjo shoqeri do te ishte e destinuar te zhdukej ne nje hark kohor shume te shkurter. Kur hedhim nje sy nga mbreteria e kafsheve shohim qe sado kaotike mund te duket ne pamje te pare, ajo realisht funksionon mjaft mire. Kafshet e njohin moralin dhe e respektojne. Kur ne ushqejme nje qen, ai vjen dhe na lepin doren; shenje mirenjohjeje nga ana e tij ndersa kur i gjuajme me gur ai na sulmon. Kjo tregon qe qeni e kupton se cfare eshte e mire dhe cfare e keqe, pra dhe kafshet kane rregullatoret e tyre. Si perfundim mund te themi qe nje shoqeri te jete e afte te ekzistoje ne rradhe te pare e me as te perparoje ka nevoje per rregullatore si ligji, morali etj. Sigurisht qe ka lirine e saj, por sic eshte dhe pika kryesore e te drejtave te njeriut: liria jote mbaron aty ku fillon liria e tjetrit. Ne nje shoqeri pa moral dhe pafund liri, nuk do te ishte e mundur te jetoje.
ESE: DESHIRA Deshira ime . . Si dihet do njeri ka dshira. Nj prej tyre jam edhe un. Por kur bhet fjal vetm pr dshirat e mia ato jan si nj pik e vogl n universin e pafund n krahasim me dshirat e t gjithve, edhe pse neve nuk na duket ashtu! Shpesh her duke shfletuar mendjen gjej kujtime t bukura, t paharruara q kam dshir ti prsris edhe sot. Por nuk sht asti i duhur pr arsyje t ndryshme. Megjithat un mendoj se dshirat mund t realizohen pr ve atyre q mund t quhen dshira mbi natyrore. Nese mendoni se koha ka ndryshuar dhe tani nuk mund t realizoni dshirat tuaja ather gaboheni, sepse koha nuk ndryshon por t vetmin q ndryshojm jemi ne njerzit. T shkruaj pr dshirat e mia nuk besoj se dikujt do ti bj shum prshtypje. Por megjithat do t shkruaj. Por s pari duhet t faliminderohem se jam mir me shndet kjo do t ishte nj dshir shum e madhe po mos ta kishim. Pra duhet t jemi faliminderues. Fal zotit po jetojm n nj koh kur liria e barazimi sht n nivel dhe mund t vrapojm pas dshirave tona. Po t shkruaja nj list me dshirat e mia nuk do t ishte aq interesante. Kjo sht arsyeja pse un tani nuk do t shkruaj vetm pr ato q dua por edhe pr ato q kam. Dshira q ka gjdo njeri mes tyre dhe un sht dashuria. T ofrojm dashuri dhe t marrim dashuri. Kshtu deshi edhe zoti kur krijoi Adamin dhe Evn. Ata dy donin njri tje trin ndryshe nuk do t egzistonte njerzimi. Dashuria sht njra ndr pikat m t ndjeshme t shpirtit ton. Fillimisht dshiroj t kem dashuri pr t ofruar dhe t m ofrojn dashuri. Dashuria nga familja, shoqria apo edhe dashuria mes dy personave jan pika t vlershme q duhet ti kushtojm shum rndsi. E bukura jet e imja do q t plotsohen t gjitha dshirat. Por si pr gjdo gj edhe pr kt duhet pun. Nj dshir e fort e imja q m vje nga pika m e thell e shpirtit tim sht paqja mes njerzve. Nj gj shum e rndsishme t jetojm n harmoni. Me kt dua t them se nuk i dua luftrat, krimet, trafikimet e qenjeve njerzore apo diqka t ktij lloji edhe pse rrethanat jan ndryshe. Un nuk mendoj se ka njerz t kqijn por mendoj se arsyeja e vetme e ktyre q i prmenda m lart sht se ata ndoshta nuk kan provuar t bjn mir dhe bjn t kundrtn. Vullneti dhe forca e bjn dshirn q t realizohet. Dua t them se duhet t mendojm t mos rrim kot sepse gjdo sekond edhe ky tani q po shkruaj ka vler. Me nj fjal t mos humbim kohn ti ndjekim dshirat dhe ndrrat tona t vrapojm pas tyre sepse sht shum e dhimbshme t flasn me heshtjen me vetvetn tnde pr at q dshiron ta kesh por nuk e ke. Shpesh her natn duke shikuar lakuriqsin e nats dhe qiellin e hapur mendoj se duhet t veprojm shpejt pr t realizuar dshirat tona sepse nuk do t ket gjithmon koh. Kt e bj n krahasim t nj ylli n qiell ashtu si duket nga toka me gjith galaktikn. Pra dshirat tona jan nj vetm nj grimc krahasuar me ato t t gjithve, dhe mendoj se nuk sht aq e vshtir ti realizojm kur kemi vullnet dhe forc. Tr kt q e thash e prshkruaj vet&euml ;m me nj fjali: Koha

nuk t pret q ti t realizosh dshirat tuaja, prandaj duhet t vraposh drejt tyre sa m par sepse koha ikn dhe nuk kthehet m kurre.