Ο Επαλαζηάηες Άλζρωποη, δήζελ αληδηοηειείς, δεηούζαλ λα ηολ προζηαηεύζοσλ (προζηαηεσκέλοη οη ίδηοη απ η όλοκά ηοσ). Μελ θάλεης εηούηο ή η΄ άιιο- ηοσ ιέγαλ˙ κε δίλεης ζηότο, κε ιύλεης ηα θορδόληα ζοσ ή ηε δώλε ζοσ κπροζηά ηοσς, κε γίλεζαη ζύκα θάζε ηόζο ηες εηιηθρίλεηάς ζοσ. Εθείλος ηοσς τακογέιαγε ζσγθαηαλεσηηθά θη έπαηρλε κε ηα δσό ηοσ δάτησια κόλολ έλα έλα ηα «κε» ηοσς θαη ηα πέηαγε κες ηο δοτείο απορρηκάηωλ καδί κε ηα ρούτα ηοσ. Κη έηζη γσκλός, ωραίος, επαλαζηάηες, θορώληας κολάτα ηα ηρύπηα ηοσ (απ ηης ποιιές ορεηβαζίες) παπούηζηα, πέραζε θάηω απ' ηης δεηωθρασγές θαη ηης θαηάρες θαη τάζεθε γαιήληος κέζα ζηελ αζαλαζία