11/02/14

erabili.com/ Sopela: behera tradizioa, gora bulgarismoa!

Sarre ra | Mapa | Kontak tua | Guri buruz |

Lantresnak Gorago Zeu iritziemaile Bestelakoak Enpresa Herriadministrazioa Hizkuntza Informatika Internet Irakaskuntza Kultura erabili.com
RSS

Zer berri

Plangintzak

Eskatu

He m e n zaude : Sarre ra Sare -aldizk ariak Iritzi-m uine tik Sope la: be he ra tradizioa, gora bulgarism oa!

Sopela: behera tradizioa, gora bulgarismoa!

2014-02-03 / 07:31 / Ande r R os KULTURA

Euskaldunagoak direlakoan aste honetan bertan ofizialdu den Sopela bezalakoak bultzatzen ditugu. Aldaketa zilegizkoa da, dudarik gabe, baina ez, ordea, berau zuritzeko argumentarioa. Erabili den argudio nagusia, Euskaltzaindiaren izenean eta oneritziaz emana, faltsua eta iruzurrezkoa da funtsean. Sopelana gaurgero Sopela dela jakinik esnatu gara asteburu honetan. Aspaldiko borroka, aspaldiko tema. Ez noa aldaketaren komenigarritasunaz eta zilegitasunaz iritzia ematera, kontrako eta aldeko argudioak eman bainitzake. Aldaketa egiteko eta zuritzeko moduaz, ordea, zerbait esan beharra dago ezinbestean. Erabili den argudio nagusia, Euskaltzaindiaren izenean eta oneritziaz emana, faltsua eta iruzurrezkoa da funtsean. Sopelana ez da espanoilezko forma, Sopelana ez da forma inposatua. Sopelana, Bilbao eta hainbeste bezala, forma zaharra da baina ez arkaikoa. Jatorrizko forma da, sortzezkoa alegia, edo sortzezkotik ezagutzen dugun hurbilena. Sopelana ez da Francok edo ez dakit zein diktadorek inposaturiko forma, betidanik idatzi izan baita horrela, XV. mendearen erdialdean lehenengoz dokumentatzen denetik behintzat. Inposaketarik egon bada, beraz, forma idatzi edo kultoarena ahozkoarekiko izan da, besterik ez. Aldaketa ofizialdu den honetan, herriari galdetu gabe egin dela irakurri dut, erreferendumik egin gabe alegia. Horri deitu dakioke inposaketa, eta ez besteri. Egia da oraintsu arteko dokumentazio historiko guztia erdaraz idatzita dagoela eta euskarak ez duela horretan lekurik izan, baina horri ere ez nioke inposaketa deituko. Katalunian edo Galizian, esaterako, bertako hizkuntzak erabili izan dira eskritura notarial zaharretan. Zergatik ez dugu hemen holakorik ezagutu? Eskribauak Gaztela aldean trebatzen ziren, bertako hizkuntzan ezinbestean. Tradizio propio baten garapena eragotzi zuen horrek, egia da, baina hori eta inposaketa ez dira gauza bera. Nolanahi ere, izen bereziak ez zituzten nolanahi idazten, euskarazko onomak idazteko tradizioa ondo garatuta dago. Egunera arte bizirik iraun duen tradizio horretan Sopelana Sopelana idatzi izan da beti. Tradizio onomastiko horretan, fonetismoen abstrakzioa egiten zuten, berauei arrunt edo bulgar iritzita. Adibideak milaka eman daitezke. Ezin uka daiteke, esan egin behar da, bokal arteko -n- sudurkariaren galera funtsezkoa dela euskararen bilakaeran eta ez genukeela gaur bulgartzat hartuko, baina tradizio idatziak, erdararen bidez bideratua baitzen, pisu handiagoa izan zuen eta entzungor egin zion fonetismo honi eta egungo euskaran arrunta ez baina arkaikoa denari eutsi. Kontuak kontu, niri neuri, Sopela, Bilbo eta holakoak idaztea gogorra egiten zait, ezinezkoa erdaraz egiten dudanean, baina horiek dira euskaraz aritzen naizenean ahoz naturaltasun osoz ateratzen zaizkidanak, noski. Soluzioa erraza da: Sopelana idatzi eta Sopela ahoskatu, Donostia edo Legazpia izenekin egiten dugun bezala. Ba al dauka horrek arazorik? Donostia Donosti dela tematu eta horren alde borrokatu behar al dugu? Ez, jakina. Donostiako hiru damatxo kantaren letra ere moldatu beharko genuke hasteko! Mota guztietako arazoak saihesten dira forma zahar jatorrizkoak beren horretan zaintzen baditugu, eta ez Ordua / Urdua bezalako bikote arazotsu artifizialak sortu eta bultzatu edo tradizio guztien kontra Bilbao bezalako formak euskarazko ahozko formaren onetan ahantziarazten saiatu. Bulgar edo arrunta euskarazkoarekin nahasteko joera setatia dugu. Inori kabitzen ote zaio buruan Durango ez, baina Durengo edo Durongo ofizialdu behar ditugula horiek direlako erdarak gutxien kutsatu gabeko euskaldunen usadioan erabilitako formak? Durungo horren parekoak dira, euskalduntasunaren inposaketaren kontrako izenean ofizialdu diren Okondo, Miribilla eta holako hainbat. Manipulazioa baliatu izan da sarri, holakoek sekula ez baitute tradizio idatzirik izan, askotan hori sinestarazi nahi izan diguten arren.

www.erabili.com/zer_berri/muinetik/1391341676

1/5

11/02/14

erabili.com/ Sopela: behera tradizioa, gora bulgarismoa!

(ANDER ROS CUBAS toponomasta da)

Inprimatu

Erantzun Zilegi eta bidezkoa da, oso, gure euskarazko izenari erdal administrazioak lapurtu dion aukera ematea
2014-02-03 / 08:54 / Jon Iriare na

Hona hemen, bazterrak nahasteko, txoririk gabeko egun batean (zorionez!), airera botatako beste tiro bat. Ez dugu bizi ditugun garai hauetan ana > a euskarazko bilakaera kolokan jarriko, ganorazko inork ez duelako zalantzan jartzen gaur egun. Salbu eta... Inguruetan ez da euskaldun bakar bat ere SOPELA erabiltzen ez duenik, espero bezala. Bestetik, hori ditugu "gure herri bulgarraren" Sopelabaso edo Sopelamendi(eta ez "Sopelanabaso" eta "Sopelanamendi") bezalako toponimoak. Bulgarrak... "Sopelana" dela herri honen euskal izena? Eta Galdakano? eta Zestona? Jesus... Azkenean Ipar poloa existitzen dela argudiatzen hasi beharko dugu honelako iruzkin "adituak" ikusita. Hori da Internetek duela, edonork hitz egin dezakeela. "Toponomasta" aditu-izenpean, gainera... Harira: zilegi eta bidezkoa da, oso, gure euskarazko izenari erdal administrazioak lapurtu dion aukera ematea. Bazen garai, bestetik... Herritarron aspaldiko nahia eta behin eta berriro ukatu zaiguna. Beraz, errespetu apur bat errealitatearekin eta herri "iletradu" honek hartutako erabakiekin. Beste guztia, ZARATA baino ez da. Jaietako goizaldeko ordu gorenetan, bonboarekin bakarrik eta zalapartatsu dabiltzan horien moduan... Serioak eta herriarekin eta historiarekin errespetutsuak izan gaitezen.
2014-02-03 / 09:32 / Ande r R os

Aldaketa egiteko baliaturiko argudioez eman dut eritzia, ez faktualitateaz ezta zilegitasunaz ere, seguruenik bat bainator gehientsuenekin horretan. Nik ez dut zalantzan jartzen -n- > bilakaera, " Ezin uka daiteke, esan egin behar da, bokal arteko -n- sudurkariaren galera funtsezkoa dela euskararen bilakaeran eta ez genukeela gaur bulgartzat hartuko" idatzi dut. Autokritika baino gehiago betetzen gaituen biktimismoaz eta arrazoia baina inposatzen errazagoa den aginduez ari naiz ni. Euskaraz idazteko aukera eragotzi digute noizbait, egia da, baina horrek ez du azaltzen euskal tradizio eskrituralaren falta. Ahozkoa izan da gure tradizioa. Eskriturak erdaraz idatzi eta euskaraz azaltzen ziren aho. Holakoen ehunka testigantza ditugu, 1753, 1754, 1757 eta 1758 urteetan Begoan fielak herriaren aurrean urteko kontu ematean, aspaldixkoan argitaraturiko adibide bakar bat jartzearren.

Sopelabaso eta Sopelamendi aipatzen dituzu. Paper zaharretan, XVII. mendearen hasieratik, Sopelanabaso daukat ondo dokumentatua, behin ere ez Sopelabaso. Sopelamendi berri xamarra behar da izan, behin ere ez dut paper zaharretan aurkitu. Udalak Euskaltzaindiari luzatu zion toponimia jaso eta aztertzeko enkargua. Lan dokumental ganorazkorik ez zen egin, ezer egin bazen, eta, batzuen interesak tarteko, ondorioz mapa huts bat argitaratu zuten. Serioak eta herriarekin eta historiarekin errespetutsuak izan gaitezen eta ez betiko leloez eta gezurrez baliatu, higatu xamarturik daude honezkero.

Ez nekien iritzi artikulu filologiko batek hainbesteko amorrua eragin zezakeenik

2014-02-04 / 19:47 / Juan Inazio Hartsuaga

A ze letxe gaiztoa dabilen bazterretan.

www.erabili.com/zer_berri/muinetik/1391341676

2/5

11/02/14

erabili.com/ Sopela: behera tradizioa, gora bulgarismoa!

Ez nekien iritzi artikulu filologiko batek hainbesteko amorrua eragin zezakeenik. Bihotzerrea ala odoluzkiak ote dira? Hauxe da errespetu gutxiko komentarioa nirea. Kutsatzen hasia naiz nonbait ni ere. Hauxe ere bada Euskaltzaindia berria
2014-02-04 / 22:36 / Ande r R os

Letxe gaiztoa, bai. Mihiari eta lumari eutsi diot aurreko erantzuna bidali dudanean, gustura esango nituzkeenak neure baitarako gordeaz. Bihotzerrea erangingo ez badidate, bat edo beste atera beharko dut, bada. Denetan negargarriena iruditu zaidana inplikatuetako batek, errainetaraino zuzenean inplikatua ere, ezizen baten mozorro koldarrean lotsa eta begirunea galdu izana da. Hauxe ere bada Euskaltzaindia berria. Tradizioaz ari nintzen eta tradizioaren manipulazioaz, erdal administrazioak (arima) lapurtu digunekoak airean nindukala. Ba al zegoen administraziorik orain bi mende, hiru mende? Ni ere banago Sopela erabiltzen duen horien artean, tradizio idatziaz ari nintzen denbora osoan, ordea. Ez dakit Sopelako kasuan (ohitu beharko gara!), baina ondoko Lejoan, esaterako, Lexonako abesbatza eta Lexonako batzokija existitu izan dira euskarazko tradizio urrian. Hau ez da lekua, baina erraz frogatu daiteke erdarazko testuetako onomek euskal tradizio bati erantzuten diotela eta ez erdarazkoari edo halabeharrari. Horretatik atera da (el/los monte/s de) Sopelanabaso izendapena (1604, 1608, 1632, 1771) erdarazko testuen barruko euskal tradizioan, eta los montes de Sopelana (1804, 1831) tradizio horretatik kanpo. Sopelabaso (1849, 1850, 1936) ere aurkitu dut azkenik han hemen pilaturiko neure datuetan. Baita heredad de Bartolome Sopelana solo (1861) bat ere. Sopela ere aurkitu dut XVIII. eta XIX. mendeetako aipamen solteren batean, Sopellana eta Sopelaa formekin batera. Ba al dago honelako datu bakar bat ere Euskaltzaindiak izenaren aldaketa argudiatzeko prestatu txostenean? Ez, jakina! Existitu diren forma bakarrak Sopela (euskal tradizio bahituan) eta Sopelana (administrazioak inposatu tradizio espainolean) izan baitira. Ikerketarik egin gabe zaila da gehiago esatea. Manikeismoa esaten zaio horri. Tradizioen kontua osatzearren, azken datu bat ere eman beharrean nago. Beste tradizio bat ere existitu izan da, euskal tradizio onomastikoa desagertarazi edo baztertu zuena, XIX. mendearen amaieran abiatua, Erregistro Zibilen sorrerarekin batera, udaletara ere laster zabaldu zena, idazkari kanpotarren eskutik. Orduan hasten dira izenak nolanahi jasotzen eta idazten, erabateko anabasan. Paradoxikoki, momentu horretan hasten dira euskarazko ahozko formak erruz agertzen, ordurarte tantaka baino azaltzen ez zirenak. Euskal tradizio arkaizante jaso batek ahozko formak bultzatu edo bideratu zituen praktika kaotiko bati eman zion bidea. Nik neuk, lehenengoa balioesten dut, bigarrena hizkuntzan, eta dialektologian bereziki, dudan interesetik bakarrik. Toponomasta etiketa galarazi behar didate orain, nork eta artxiboetan goiz bat emanda begiak erretzen hasten zaizkiola lotsagabe aitortzen duen Onomastika Batzordekide batek! Kezkatzekoa dena ez da niri bateko edo besteko titulua ukatzea, baina bai internetez edonork hitz egin dezakeela eta kexu agertzea. Ez da harritzekoa kontrako iritzirik plazaratu ez dezan prentsa idatziarekin hitzarmenak sinatutako erakunde bateko kide baten ahotik entzutea. Hau da herri honetarako nahi duten demokrazia eta askatasuna, hauxe ere bada Euskaltzaindia berria. Zuzentasunaz hitz egiten digu Euskaltzaindiak, euskal izen zuzenaz. Sopelana ez bide da zuzena edo ez euskarazkoa! Oker nabil ni berriro ere. Hitz sakaratuak, epai infalibleak, arau zibilizatzaileak, herri nahiaren zaindariak hori baino nahiago dut ardi beltz okerren artaldean zarataka jarraitu. Ezadostasunerako puntu batzuk.
2014-02-06 / 23:18 / Josu Gotzon Lande ta

Euskal hizkuntzaren gutxieneko ezagutza daukan batek, ondo daki Sopelana, Bilbao eta Lemona moduko berbak jatorri gaztelarrekoak edo diktaduraren seme-alabak ez direna. Izan ere, inork ezingo luke zalantzan jarri forma horien euskaltasuna. Horraino behintzat ados gaude. Hortik aurrera, baditut ezadostasunerako puntu batzuk: Hasteko zer da bulgarra eta zer kultoa?. Ahozkoa=bulgarra eta idatzizkoa=kultoa?. Inguruari begiratzen badiogu, konturatu besteri kez dugu zenbat inkultura topa litekeen idatzizkoaren eremu kultoan eta zenbat kultura ahozkoaren eremu bulgarrean. Hizkuntza, dinamikoa ezertan bada, ahozko eremuan da, eta idatzizkoak horren isla izan beharko luke, ez alderantziz. Hitz batean, ahozkoaren freskotasunak arintzen du idatzizkoaren zurruntasuna, ezen kultoa deritzon horren jatorria ahozko iturri aratz eta garbietan baitago.

www.erabili.com/zer_berri/muinetik/1391341676

3/5

11/02/14

erabili.com/ Sopela: behera tradizioa, gora bulgarismoa! kultoa deritzon horren jatorria ahozko iturri aratz eta garbietan baitago.
Zuk Sopelaren gainetik Sopelanaren zilegitasuna defendatzen duzu, lehen forma ahozko arruntatzat eta bigarrena idaztzizko kultotzat jotzen dituzulako, ez da hala?. Eta Sopelana nondik dator, ba?. Jainkoak lurbira honetan ezarritako forma ote da?. Ez ote zuen izango aurretik beste forma kulto bat?. Eta izango balu, forma hura onartu beharko genuke?. Lege hori zilegi balitz, gaur egun Zaragoza C aesaraugusta deituko litzateke, eta Astorga Asturica. Toponimo horiek herri mailako erabilera bulgarragatik (hor bulgartasunik bada) aldatu dira, eta ahozkoaren dinamismo horrek eman die gaur egun duten izaera. Itxura batean, euakarari dagokionez erdal hizkuntzetan gertaturiko ahozko dinamismo horrek ez du zilegitasun bera. Zuk ondo diozun moduan, toponimo horiek tradizio idatzian erdaraz idatzi dira, eta ez hori bakarrik: askotan izen horiek idatzi duten eskribauek ez dute, ez euskararen ezagupenik, ez gure kulturarekiko gutxieneko sentsibilitaterik izan. Eta ahor arazoa, kultoa eta bulgarra moduko terminoak erabiltzen ditugunean. Eskribau gaztelar haiek gaztelera kultotzat eta euskara bulgartzat zeukaten, eta jakina, zelan onartuko zituzten herriak euskaraz eboluzio naturalez erabiltzen zituen forma "baserritar atzeratu" haiek?. Haien buruan Bilbao zen idaztzizko kultoa, eta Bilbo "esa medio palabra que chapurrean los labriegos de la zona". Neuk euskara amamarengandik jaso dut. Gurasoak erdaldunak izanik hizkuntza beraren bitartez erabiltzen nuen, eta hein handi batean berari esker naiz gaur egun euskaldun. Txikitan trenez hona eta hara genbiltzanean, beti joan izan gara Sopelara, Bilbora, Zornotzara.... Zein ederrak ziren inongo paper ofizialetan edo errepide seinaletan ageri ez ziren forma horiek, eta zein kultura handia islatzen ziguten sasoi ilun haietan (oraingoak askoz ere argiagoak ez badira ere). Orain kulturaren izenean gaztelarrek jatorrizkotzat dituzten horiek onartu behar ote ditugu?. Euskal Herrian gizartea, politika, antolaketa ekonomikoa, jai-egutegia aldatu behar direla esan ohi dugu, eta horiekin batera, zergatik ez, gure izendegia, mendeetako inposaketa antzuaren arnasbideak zabalduz, peper ofizialetako zurruntasuna alboraturik ahozko erabilerari leihoak zabalduz, bide batez instituzio anakronikoetan arnas garbia eta gardentasuna nagusi daitezen. Bukatzeko, esan izenen kontura badirela esaldi errimatuak: "Sopelana, donde el burro toc la campana". Edo aukeran honako hau daukazu: "Sopela, eguzkitan epela" (Inork hoberik balu, bota dezala). Behin euskaltegi batean irakurri nuen legez, "utzi erdal naufrago izateari, eta heldu euskalduntze sokari". Neuk argi daukat zein den Uribe Kostako herri honek behar duen aukera. .

Defendatzen dudana aldaketa egiteko argudioak zuzentasunez eta ondratasunez erabiltzea da.
2014-02-07 / 01:57 / Ande r R os

Sopelana, Bilbao eta Lemona bezalako formak gaztelarrekoak edo diktaduraren semealabak ez direla diozu eta edonork dakiela hori. Ez nuke nik lepoa egingo. Gogoan dut nola orain hogeitamarka urte euskara irakatsi zidan Amorotoko jendeak, umeek eta gaztetxoek, Amoroto izena Frankoren inposiziotzat zeukaten, haientzat Amoto baitzen hitzetik hortzera erabiltzen zutena eta, hortaz, existitzen zen bakarra. Inorantzia kontua zen, jakina. Baina argudioa oraindik baliatzen da, Sopelako kasuan ikusi berri dugunez. Arrazoia duzu kulto eta bulgarraren arteko mugaren lausotasunaz. Idatzizkoa ez da beti kultoa eta bada kultotzat har daitekeen ahozkotasuna ere, ados. Historikoki, alabaina, muga garbi-garbia izan da. Nik, aurretik adierazi dut ez nuela aldaketaren zilegitasunaz iritzirik emango, aldeko eta kontrako argudio kontrajarriak eman nitzakeelako. Defendatzen dudana aldaketa egiteko argudioak zuzentasunez eta ondratasunez erabiltzea da. Ez dut Sopelana formaren zilegitasuna Sopela izenarenaren gainetik jartzen, baina ezta alderantziz ere. Bata bestea bezain zilegizkoa da. Besterik da aldaketaren komenigarritasuna, praktikotasuna eta abar. Nik ere ez dut arazo handirik Sopela forma defendatzeko, bai Sopelana defendatzekoa bestekoa gutxienez. Sudurkariaren galera ez genukeela gaur egun bulgartzat hartuko ere esana dut, bai aipatzen nituen beste adibide batzuena (Okondo, Miribilla, eta abar). Dena sartu nuen zaku berean, dena sartzen dutelako zaku berean gure normalizatzaile ofizialek. Ez naiz ni forma etimologikoak defendatzen ari. Sopelana forma zaharra da, baina ez arkaikoa, bizi-bizirik dagoelako. C esaraugusta eta Asturica, haatik, orain milatik gora urtetik ondo ahazturik. Diferentzia nabaria da hori, ez nolanahikoa. Euskara zaharrean Sopelana-k Sopela eman zuen, orduko euskaldunen sistemak horrela eskatzen zuelako, baina orduko sistema ez da egungo euskararena. Sopela-rekin defendatzen duguna, zilegitasun osoz, historikoki sorturiko forma bat da, gaur egun ez litzatekeena sortuko. Itxura batean ez nuen argi utzi tradizio idatziarena. Adierazi nuena da erdal testuen barruan euskal tradizio onomastikoa existitu izan dela. Hemen dago guztiaren koxka. Ez da egia eskribauak euskaldunak ez zirela eta gure kulturarekiko sentsibilitaterik ez zutela. Euskaldunak ziren gehien-gehienak, eta hori, besteak beste, izenak euskaraz txukun-txukun idaztean islatzen zen. Halako batean, inguruko probintzia bateko eskribau bat tartean zela, edo Enkarterrietakoren bat esaterako, nabari-nabaria da www.erabili.com/zer_berri/muinetik/1391341676

4/5

11/02/14

erabili.com/ Sopela: behera tradizioa, gora bulgarismoa!

eskribau bat tartean zela, edo Enkarterrietakoren bat esaterako, nabari-nabaria da aldea. Hemengo eskribauak ez ziren gaztelarrak, ondo euskaldunak baizik, Argaluza saga sopelaztarrekoak, Iturriaga eta Otxandategi berangoztarrak edo Mentxaka laukiztarrak besteak beste, inguru hurbileneko batzuk baino ez aipatzearren. Uribekoak den-denak ziren euskaldunak, Bilbaoko gehientsuenak ere bai; ez Portugaletekoak, ordea. Ez zeukaten euskara hizkuntza bulgartzat eta gaztelania kultotzat, idazten ez zekitenena zuten bulgartzat. Pasadizo historiko oso famatu batean, Barakaldoko elizateak Gernikako Batzarretara bidali eta bulgarrak zirela argudiatuta onartu ez zituztenean, ez zituzten errefusatu euskaldunak izateagatik, askotan sinestarazi nahi izan den bezala, irakurtzen eta idazten ez zekitelako baizik. Bestela, gutxi batzuk baino ez ziren geratuko Batzar haietan. Bulgarra zen idazten ez zekiena, berdin gaztelarra bazen ere, aurretik ere esana dudanez. Badira holako nahibeste aipamen artxiboetan. Kontua da eskolatzen zirenak, erdaraz egiten zutela eta, ondorioz, idazten zen hizkuntza (kulto) bakarra gaztelania zela. Idazten ez zekiten hiztun bulgarrak euskaldunak zein gaztelarrak ziren. Hobena ez zuen euskarak, ezta gaztelaniak ere, euskara nahikoa preziatzen ez zuten euskaldun haiek baizik. Sopela, Bilbo eta Zornotza aipatu dituzu. Ingurukoek behintzat Zorrontza esaten dute, hori ere ederra da, dudarik gabe, baina ez oso kultotzat hartu beharrekoa, niretzat Bilbo ez den bezala. Mendeetako inposaketa antzua argudiatzen zuk ere. Ez dut ukatuko inposaketa politikoa egon denik eta horrekin batera kulturala eta linguistikoa, baina ez da egia beste guztia, ez behintzat onomastikari dagokiona. Eskribauak euskaldunak ziren eta euskal tradizio onomastikoa jasoa garatu zuten, nahiz eta erdaraz idatzi. Akaso argitu behar da onomak (toponimoak zein antroponimoak) hizkuntzazko elementuak direla, baina ez gramatikalak eta horren ondorioz sortzezkoa ez den beste hizkuntzetan erabili daitezkeela eta erabili egiten direla. Aparteko arau propioak dituen multzoa osatzen dute, onomasticona edo nomenklatorra deitua, lexikoaren kontrastean. Onomei ez zaie hizkuntza biziaren arautegia aplikatzen, kontu ortografikoak salbu. Autonomia osoa dute. Horrek azaltzen du, bestela kontraesana lirudikeen tradizio propioarena eta bilakaera fonetikoan hizkuntza biziarenarekin zertan beti bat etorri behar ez izatea. Zoritxarrez, ezin dira hemen, labur beharrez, kontu tekniko hauek behar bezala argitu, baina nahi duenarekin elkartu naiteke nahi den lekuan eta zehaztasun osoz argitu. Euskaltzaindiko Onomastika Batzordekoek onomastika pixka bat ikasiko balute, artxiboetara joaten hasiko balira eta hainbeste kritikatzen duten administrazio arrotza bertatik bertara ezagutuko balute, isilduko nintzateke, ez lehenago. Bestela, Urrutia Euskaltzainburuari galde diezaiotela, zerbait bai baitaki Bizkaiko tradizio eskrituralaz. Sopela, nik ere horrela; baina beste batzuek onomastika pixka bat ikasi dezatela. Aikor nire esaldi errimatua. Neuk ere argi daukat herri honek behar eta merezi duen aukera: agintekeriarik eta ustelkeriarik ez. Ez dut uste, funtsean honen desados gaudenik.

Erantzun

Eusk ara Patronatua Te l.:943-814518 Fax a: 943-811947 e rabili@e rabili.com

www.erabili.com/zer_berri/muinetik/1391341676

5/5