ANG KASAYSAYAN NG MGA SABADISTA

ANG DALAWANG MAHALAGANG DOKTRINA

Dalawang doktrina ang binibigyang-diin ng Sabadista: hula (tungkol sa muling pagbabalik ng Pangioong Jesus) at ang Sabbath (ang pagsamba tuwing ikapitong araw). Utang nila kay William Miller ang pagpapahalaga nila sa muling pagparito ng Panginoong Jesus, at kay Ellen G. White naman nila utang ang pagpapahalaga sa Sabbath. SI WILLIAM MILLER Si William Miler na ipinanganak sa Massachusetts, USA, noong 1782, ang nagpasimula ng Sabadista. Mababa ang kaniyang pinag-aralan, nagtrabaho siya sa isang bukid, at nagging isang kapitan sa giyera noong 1812. Siyay kinilala bilang isang napakabuting mamamayan. Nakakilala siya sa Panginoon noong 1816 sa edad na 34, at sumapi siya sa isang iglesyang Baptist. Noong panahong iyon maraming tao ang naniniwala na malapit na ang Ikalawang Pagbabalik ng Panginoong Jesus. Sabik na sabik si Miller sa muling pagbabalik ng Pangioong Jesus. Masusi niyang pinag-aralan ang hula ng Biblia upang malaman ang mahuhusay na iskolar sa biblia. Noong 1831, ipinahayag niyang ang panahon ng Pangalawang Pagbabalik ng pangioong Jesus ay kanyang natuklasan. Buong-tiwalang sinabi niya na magaganap iyon noong taong 1843. (Nang dakong huliy sinabi niyang 1844.) Ibinatay niya ang kanyang hula sa Daniel 8:14, ganito ang isinasaad, Hanggang sa dalawang libo at tatlong daan na hapon at umaga; kung magkagayoy malilinis ang santuario. Ang interpretasyon ni Miller sa 2,300 taon. Pasimula noong 467 BC nang ipahayag ni Artajerjes na maitatayo nang muli ng mga Israelita ang Jerusalem, ang punong lunsod nilang gumuho, nawakas ang panahong iyon noong 1844. Nagpasimulang mangaral si Miller noong 1831, ngunit noong taong 1839 lamang siya nagkaroon ng maraming tagasunod. Noong mga taong iyon, nakilala sa tawag na MIllerites ang mga tagasunod niya. HIDWANG PANANAMPALATAYA Noong 1840, mabilis na dumami ang tagasunod ng Millerites at iyon ay naging isang mahalagang kilusang pangrelihiyon sa panig ng mga iglesyang Protestante. Noong taon iyon unang nilimbag ang kanilang peryodikong The Signs of the Times. Itoy nagsilbing kasangkapan sa pagpapalaganap ng mensahe tungkol sa nalalapit na pagbabalik ng Pangioong Jesus. Noong taong 1843, nakilala ang mga Millerites sa tawag na Adventista (Sabadista sa Pilipinas). Ang malalaking camp meetings ay nakadagdag ng impluwensiya nila sa mga tao, Ang

bilang ng kanilang mga tagaunod noong taong 1843-44 ay tinatayang nasa pagitan ng 50,000 at 100,000. Ang dakilang taon ng paghihintay ay dumating at lumipas, ngunit hindi dumating si Cristo. Iyon ay tinawag na Unang kabiguan. Bago namatay si Miller noong 1849, ipinahayag niya ang ganito, Umasa kami sa personal na pagdating ng Cristo noong panahong iyon; at ngayon kung ipakikipagtalo naming hindi kami nagkamili, iyon ay isang pagsisinungaling. Hindi kami dapat mahiyang tagapin nang tahasan ang aming nga paglago sa kilusan.Si Miller ay isang matapat, at maka-Diyos na Cristiano hanggang sa katapusan ng kanyang buhay. Ang isa sa mga haka-hakang lumago sa samahan ay pinasimulan ng Sabadistang nagngangalang Hiram Edson. Noong Oktubre 23, 1844, pagkaraan ng itinakdang araw ng pagbabalik ng Panginoong Jesus, bigla niyang naisip ang isang ideya na ang ministeryo ng Panginoong Jesus sa kalangit-langitan ay may dalawang bahagi kung paanong may dalawang bahagi ang panlupang santuario noong unang panahon. Siya (si Cristo) ay pumasok sa kaunaunahang pagkakataon, sa pangalawang apartmentng makalangit na santuario upang gampanan sa kabanal-banalang Dako bago bumalik sa mundong ito.Naniniwala si Edson na tama si Miller sa panahon ngunit mali sa lugar. SI ELLEN G. WHITE Ang pangunahing tagapagpaliwanag ng ideyang ito ng panlangit na santuario ay si Gng. Ellen G. White. Kabalikat ang kanyang asawang si James, tumulong sila kay Miller na magtakda ng kanyang petsa Itinuro niya na sa panlangit na santuariong iyon nagtungo ang Panginoong Jesus upang gawin ang kanyang Investigative Judgment bago bumalik sa mundo. (Basahin sa susunod na pahina ang tungkol dito.) Si Gng. White ay isang babaing mababa ang pinag-aralan ngunit siya ang naging tunay na tagapagtatag ng kilusang Sabadista. Sinabi niyang nagkaroon siya ng mga pangitain at mga turo sa pamamagitan ng kapahayagan. Siya ang kinilalang lider at propetesa nila. Noong 1860, ginawang opisyal na pangalan nila ang Seventh Day Adventist o Sabadista sapagkat Sabado ang araw ng kanilang pamamahinga at pagsamba. Maraming sinulat na aklat si Gng. White. Ang pangunahin ay ang The Great Controversy na naglalaman ng mga awtoritatibong salaysay tungkol sa mga turo ng Sabadista. Itinuturing ng mga Sabadista na hindi kapantay ng Biblia ang mga sinulat ni Gng. White ngunit ang mga iyon kinasihan. Gayunman, maliwanag na ang malaking bahagi ng kanyan g sinulat ay kinopya sa ibang mga aklat. Ang malaking bahagi ng kanyang sinulat na The Inspired Life of St. paul ay
2

kinopya sa The Life and Epistles of St. Paul na sinlat nina Conybeare at Howson, kaya, inalis iyon sa sirkulasyon upang maiwasan ang legal na aksiyon tungkol sa karapatan sa pagmamay-ari. At isa pa, kung sadyang-kinasihan ang mga sinulat niya hindi na sana kinailangang pagbutihing muli ang mga iyon; ngunit ipinakikita ng paghahambing ng una at huling edisyon ng ilang mga aklat niya, na maraming pagbabagong ginawa sa bawat pahina. Anong uri ng tao si Gng. White? Ganito ang hatol ng dalawang doctor na sina Dr. William Russell at Dr. Fairfield na nagtrabaho sa SDA Sanitarium sa battle Greek, Michigan: Ang mga pangitain ni Gng.White, ayon sa sulat ni Dr. Russell noong 1869, ay resulta ng sakit sa utak o nervous system at ayon naman sa sulat ni Dr. Fairfield noong 1897 ang mga pagitain ni Gng. White ay mga hysterical trances. Si Gng. White ang pinakamahusay na lider ng SDA hanggang kamatayan niya noong 1915. Mataas parin ang pagpapahalaga sa kanya ng halos lahat (kung hindi man ng lahat) ng miyembro ng SDA.

ANG MGA PANGUNAHING GAWAIN NG SDA NGAYON

Ang mga miyembro ng Sabadista ay kakikitaan ng sigasig, pagkakaloob ng salapi na may kalakip na sakripisyo, at mahusay na kakayahan ng organisasyon. Makikita rin sa kanilang kilusan ang timbang sa Gawain ukol sa ebanghelismo at pagkakawanggawa, lalung-lalo na sa larangan ng paglilingkod na pangkalusugan. Ang mga pangunahing Gawain nila ay sumusunod: 1. Pangangaral ng ebanghelyo sa pamamagitan ng 800 wika at mga dialekto (dialects). 2. Paglalathala ng mga magasin. May mga palimbagan sila sa mga pangunahing bansa. Naglalathala sila ng mga magasin na tumatalakay sa mabuting kalusugan at buhaypamilya na may kasamang mga turo mula sa Biblia. Ang ibay tumatalakay sa mga hula lamang . May sinanay silang mga ahente na nag-aalok ng mga magasin at mga aklat sa bahay-bahay. Gayunman, hindi nila sinasabing silay mga Sabadista. 3. Pagpapatayo ng mga mahuhusay na ospital sa buong mundo na may mataas na uring paglilingkod (katulad halimbawa ng Manila Sanitarium) 4. Pagkakaroon ng mga sariling paaralan ukol sa primary, sekondarya, at kolehiyo sa Estados unidos at sa iba pang mga bansa at gayundin ng mga graduate schools at paaralang ukol sa medisina. Noong 1960, nagkaroon sila ng bilang ng mga miyembro na umabot sa 1, 666,000 kabilang dito ang 390,000 miyembro sa Estados Unidos at Canada, Ang malaking bilang na ito ay naghahayag ng pagpapahalaga nila sa pagmimisyon sa ibang bansa.

Nitong 1983, ang kabuuang miyembro ng iglesyang SDA sa buong mundo ay 3,549, 617 ayon sa kanilang nalathalang taung pag-uulat.

ANG GAWAIIN NG SDA SA PILIPINAS

Nagpasimula ang Gawain ng Sabadista sa Pilipinas nang dumating si Mr. L.V. Finster. Mahina ang paglago sa pasimula, ngunit nang pumasok ang 1911 ang kauna-unahang pagbabautismo ay ginawa. Inorden ang mga kauna-unahang Pilipinong ministrong Sabadista noong 1916. Mula 1984 ang mga Sabadista sa Pilipinas ay may punong-tangapan sa Maynila at isang bahay palimbagan sa kalookan City. May mga ospital sila sa Pasay City, Cauayan (Isabela), Iligan, Bacolod, Cebu, at Calbayong (samar). May tatlong kolehiyong sila, dalawang programa sa radio (The Quiet Hour at The Voice of Prophecy) at ilang magasin kabilang ang Hea lth and Home at Signs of the Times.

ANG MGA TURO NG SABDISTA

Maituturing na pinakamalapit sa mga doktrinang Biblikal ang mga turo ng Sabadista kaysa mga turo ng ibang maling pananampalataya. May ibat ibang katuwiran kung paano pakikituguhan o kakausapin ng mga Ebanghelikong Cristiano ang mga Sabadista. May mga Ebanghelikong Cristiano na naniniwalang ang mga miyembro ng SDA ay dapat tanggaping mga miyembro ng katawan ng Panginoon sapagkat ang mga doktrina nilay katulad ng mga doktrina ng pananampalatayang Cristiano na mahalaga sa kaligtasan at paglagong espirituwal ng isang mananampalataya. Hindi sumasangayon ang iba sapagkat sinasabi nilang ang mga SDA ay nagtuturo na ang pananampalataya at gawa ang nagliligtas. Katulad din sila ng mga katoliko sa puntos na ito. Para sa kanila, batay sa gawa ang kaligtasan kung kaya hindi sila dapat ituring na mga Ebangheliko. Ang tanong na mahirap sagutin tungkol sa mga Sabadista ay ito: Itinuturo ba nilang ang kaligtasan ay isang biyaya sa pamamagitan ng pananampalataya lamamng o sa gawa sila nagtititwala upang maligtas? Upang masagot natin ang tanong na ito dapat muna nating pagaralang mabuti ang kanilang doktrina tungkol sa Christs Investigative Judgment na mahalaga sa turo nila ukol sa kaligtasan.

ANG DOKTRINA TUNGKOL SA INVESTIGATIVE JUDGMENT

Nang umakyat ang Panginoong Jesus sa langit pagkatapos ng kanyang pagkabuhay na muli, pumasok Siya sa unang bahagi ng panlangit na santuario. (Sinasabi nilang may dalawang bahagi ng langit, katulad ng temple.)Dito, nagpasimula Siyang makiusap sa Ama na gawing kapalit para sa mga mananampalataya ang kanyang dugong nabuhos, Ang ginawang ito ng Panginoong Jesus ang naging sanhi ng pagpapatawad ng mga kasalanan ng mga mananampalataya, ngunit ang kasalanan nilay nakatala hanggang 1844, ang taong ipinalalagay na katapusan 2, 300 taon ni Propeta Daniel. Sa panahong ito pumasok ang Panginoong Jesus sa pangalawang bahagi ng panlangit na santurario upang pasimulan ang paglilinis o ang tinatawag na Investigative Judgment ng Panginoong Jesus. Binuksan ng Panginoong J esus sa pagkakataong iyon ang mga aklat-talaan at siniyasat niya ang buhay ng lahat ng sumapalataya sa kanya. Ang sino mang natagpuan na may mga kasalanang hindi napagsisisihan at hindi napapatawad ay binura ang pangalan sa Aklat ng Buhay. Ang mga nagsipagsisi at sumunod sa kautusan ng Diyos ay magiging karapat-dapat sa buhay na walang hanggan. (kaya pagkatapos pa lamang ng kamatayan malalaman ng isang tao kung sa langit o sa impiyerno siya pupunta) Patuloy na ginagawa ng Panginoong Jesus ang Investigative Judgment na ito, Kapag natapos Niya iyon, babalik na muli sa mundo ang panginoong Jesus upang dalhin sa langit ang mga matuwid. Magiging mapanglaw ang mundo sa panahon iyon. Pagkalipas ng 1,000 taon pupuksaing kasama ni Satanas ang masasama at ang mga banal at maghahari sa mundo na kasama ng Panginoong Jesus. Kaugnay ng doktrinang ito ang turong si Satanas ang tagapagdala ng kasalanan. Kapag natapos ng Panginoong Jesus ang Investigative Judgment , ilalagay Niya ang mga kasalanan ng tao sa pananagutan ni Satanas na siyang magpapasan o magdadala ng mga iyon bilang kambing na payayaunin patungo sa paglimot.(Bata yang doktrinang ito sa levitico 16. Isinasaad ng kabanatang ito ang tungkol sa paghahandog ng saserdote ng isang kambing na payayauning buhay bilang isang pantubos sa kasalanan.) Itinatatuwa ng mga Sabadista ng itinuturo nilang si Satanas ang magtatapos ng gawin ukol pagtubos sa kasalanan ng mga tao. Ayon sa kanilang paliwanag, tatanggap si Satanas ng kaparusahan para sa kanyang sarili sapagkat sa kanya unang nagpasimula ang kasalanan. Katulad ng napag-aralan natin, kasama ng turo nila tungkol sa Investigative Judgment ang mahigpit na pagsunod sa kautusan upang maging karapat-dapat magtamo ng buhay na walang hanggan. Ngayon, alamin naman natin ang turo nila tungkol sa kautusan at sa Sabbath.

ANG PAGSUNOD SA KAUTUSAN AT SABBATH, AT ANG TANDA NG HALIMAW

Halos lahat ng Sabadistay nagtuturong pinawalang bisa na ang kautusan ni Moises na pangseremonya (itinuturo ng ibang Sabadista na hindi dapat kainin ang mga pagkaing hindi malinis, katulad ng baboy). Ngunit may bisa pa rin ang Sampung Utos, ang Batas o kautusan ng Diyos. Ayon sa kanila, dapat pa ring sundin ang ika-apat na kautusan, ang pagsamba kung araw ng Sabbath (Sabado). Mapapatunayan sa mga paniniwala nila tungkol sa mga huling arawang kahalagahan ng doktrinang ito sa kanilang turo. Sinasabi nilang ang pagsamba kung araw ng Linggo at hindi kung araw ng Sabado, ang magiging Tanda ng Halimaw sa panahon ng Malaking kahirapan kung kaya, walang maliligtas na sino mang sumasamba kung araw ng Linggo sa panahong iyon. Ang mga turo nila tungkol sa pagsamba kung araw ng Sabado o Sabbath ay tinatalakay ng buo sa pasimula ng kasunod na aralin. Ngunit batay sa tinatalakay natin sa itaas tila lumalabas na kailangan para sa kaligtasan ang pananampalataya ng pagtubos ni Cristo at ang pagtupad sa kautusan ukol sa araw ng Sabbath. Ganito ba ang itinuturo nila tungkol sa kaligtasan?

ANG KALIGTASAN
Itinuturo din nila na biyaya ang kaligtasan sa pamamagitan ng pananampalataya. Ganito ang isinulat ni Gng. White sa aklat niyang Steps to Christ: Ang biyaya lamang ni Cristo sa pamamagitan ng pananampalataya ang makapagpapabanal sa atin. Sinulat ng isang pangunahing lider sa Sabadista, si Arthur Maxwell: May isang paraan lamang o daan ng kaligtasan. Iyon ay ang pananampalataya sa kamatayan ni Cristo na pantubos sa kasalanan. May isang aklat na ang pamagat ay Questions On Doctrne na nagpapaliwanag ng mga paniniwala ng Sabadista. Nang tanungin ang mga lider na Sabadistang' sumulat ng aklat na ito kung tinapos ng Panginoongjesus sa krus ang gawaing ukol sa pagtubos, buong taimtim nila itong pinanindigan o pinatibayan. Ngunit may sinulat si Gng. White na salungat dito: Hindi tinatatakan ng pagtanggap kay Cristo sa panahon ng pagkakilala sa Kanya ang patutunguhan ng isang tao.Itinuro niyang ang pag-aaring matuwid sa isang tao ay naghihintay sa Invcstigative judgment" ng Panginoong Jesus upang malaman kung sinunod niya ang kautusan. Sinulat pa rin ng isang pangunahing Sabadista ang ganito: Sinusunod natin ang kautusan ng Diyos sapagkat tayo'y ligtas; hindi dahil sa ililigtas natin ang ating mga sarili sa pamamagitan ng pagsunod sa kautusan. Ngunit sinasabi rin niyang, Binibigyang-diin kahit saang Bahagi ng Biblia ang kahalagahan ng pagsunod kung ang isang tao'y nagnanais maligtas.

Sa pagbibigay-buod natin sa turong ito, tila tinataglay nito ang isang litong kaisipan kung naniniwala silang isang biyaya ang kaligtasan sa pamamagitan ng pananampalataya lamang, o kung ito'y nakasalig din sa pagsunod sa kautusan. Bilang isang samahan, ano ang tunay nilang pinaniniwalaan tungkol sa kaligtasan? Kailangan pa natin ng paliwanag g tungkol sa tanong na ito.

ANG DOKTRINA NILA TUNGKOL SA BIBLIA

Naniniwala ang mga Sabadista na ang Biblia ang Salita ng Diyos na kinasihan at ito ang tanging alituntunin sa pananampalataya at gawa. Ngunit ganito rin ang sinasabi nila tungkol sa mga sinulat ni Gng. White, Bilang isang denominasyon, tinatanggap naming ang mga sinulat ni Gng. White ay kinasihang payo mula sa Panginoon. Ngunit hindi namin ito ipinapantay sa Kasulatan (Questions on Doctrine). Maliwanag na ang pagkasi o inspirasyon kay Gng. White ay hindi katulad ng pagkasi o inspirasyon sa Biblia.

ANG DOKTRINA NILA TUNGKOL KAY CRISTO

Naniniwala ang mga Sabadista sa Trinidad, sa pagiging Diyos ng Panginoong Jesus, sa pagiging likas na tao Niya, sa likas na pagiging walang kasalanan Niya, sa Kanyang mga himala, sa kamatayan Niya para sa ating mga kasalanan doon sa krus, sa pagkabuhay Niyang muli at sa pag-akyat Niya sa langit upang muling makapiling ng Ama. Ngunit itinuturo rin nila na sa pagiging tao ng Panginoong Jesus naman rin niya ang makasalanang likas ni Adan. Gayunman, hindi siya nag-kasala. Sinasabi nilang dapat lang ang pagtatagumpay Niya sapagkat kung hindi gayon, hindi Siya maituturing na lubos at sakdal na Tagapagligtas na kailangan ng tao upang maligtas.

ANG PAGTULOG NG KALULUWA

Itinuturo nilang walang kamalayan ang nangamatay bago dumating ang araw ng Ikalawang Pagparito ng Panginoon at hindi sila, magkakaroon nito hangga't hindi binubuhay ang mga patay.

ANG LUBUSANG PAGKAPUKSA

Ayon sa kanila hindi magagawa ng Diyos ng pag-ibig na ilagay sa walang katapusang paghihirap ang masasama. Ang masasama'y parurusahang kasama ng diyablo sa lupa sa loob ng isanlibong taon at pagkatapos nito'y lubusan silang pupuksain. Walang impiyerno ng paghihirap sapagkat kung mayroon nito, iyon ay magiging isang batik o kapintasan sa sangnilikha ng Diyos. Ang walang hanggang pagkabuhay ay para sa mga Cristiano lamang.

PAANO NATIN PAKIKITUNGUHAN ANG MGA SABADISTA?

Kung sila'y itinuturing pa rin na nasa maling pananampalataya dapat nating sikaping mahikayat sila sa Panginoon. Kung itinuturing silang katulad ng mga Katoliko sa pagiging legalista, dapat natin silang pakitunguhan katulad ng pakikitungong ginawa ni Apostol Pablo sa mga taga-Galacia. Kung sila'y mga Ebangheliko maaari tayong makisama at maging kamanggagawa nila sa pagpapaligan ap ng Ebanghelyo habang nakikipagkatuwiranan tayo tungkol sa mga isyung hindi kasangkot ang kaligtasan. Marahil, hindi tayo dapat gumawa ng paghatol batay lamang sa pangmalawakang pagsusuri natin sa kanilang samahan. Dapat marahil na pakitunguhan natin ang bawat isa sa kanila batay sa kani-kanyang pagpapahayag ng paniniwala Bilang pagsasaalang-alang, hindi tayo dapat maging marahas sa paghahambing sa mga SDA, Saksi Ni Jchovah, Mormon, at Christian Science.

Reperensya
HIDWANG PANANAMPALATAYA By: Alex Wilson Chistine Tetley