*******************************************

A Love to Report
*******************************************
Hello guyssshhh.

Kaninong storya ito?


Tentenenenenenene......


*drum roll*



Kay ...


Marco Dame Montello!!!

Ang lalaking mahal na mahal ang privacy.

I'll continue this story as soon as I finish Jeremiah's story. :)

Please do support this like MSB and TEE. :)

Thank youuuu!


Follow! @kendeyss


----YGDara
*******************************************
Prologue
*******************************************
[AN] HELLO HOOOOO! ETO ANG PROLOGUE.
DEDICATED SA LAHAT NG READERS KO. ANYWAYS..
MARCO DAME MONTELLO- portrayed by Lee Joon
ADRIENNE MARIE MARTIN- portrayed by Park Sojin

Picture nilang dalawa oh... ----->


=================

"Here.." sabay abot ng isang folder ng Editor-in-chief ng publishing company na
pinapasukan ni Adie sakanya.


Binuksan niya ito at may nakitang isang profile ng isang lalaki. Nagtatakang tin
ignan niya ang si Ms. Alex, ang editor-in-chief.


"Ano to,Ate?" nakakunot-noong tanong niya rito.


Hindi alam ng mga katrabaho niya sa kompanya na close sila ng editor-in-chief ni
la na si Alexandra Lagdameo. Girlfriend ito ng kuya niya na si Adrian Luis Marti
n.


"You're new project." sabi ni Alex na nakatingin na ngayon kay Adie.


"Project? Anong kinalaman ng lalaking ito sa project na hinihingi ko?"


"Look Adie, kapag nagawa mo itong project na ito matutupad na yung pangarap mong
lumahok sa International Conference na gagawin sa New York."


"Bina-black mail mo ba ako Ate Alex?" naiinis na sabi niya rito.


"Kung iyon nga ang tawag sa ginagawa ko, then oo. All you need to do is intervie
w him. Ano bang mahirap doon?" masayang sabi ni Alex sa nakasimangot na si Adie.


Adrienne Marie Martin. Matagal naring nagtatrabaho ito sa kompanya ng pamilya ni
Alex. In fact, napakagaling nito sa pagsusulat kaya nga literary writer nila si
Adie. Dahil magaling ito sa mga poems and stories. Pero this time, iba ipinagaw
niya rito. Dahil naniniwala si Alex na sa determinasyon ni Adie, magagawa niya
ang ibinigay niyang project rito.


"Mahirap? Ate Alex, literary writer ako. Hindi ako isang showbiz reporter para l
ang makakuha ng scoop sa lalaking ito." hysterical na saad ni Adie.


"Boss mo parin ako Adie. Now, I'll let you choose. The Press Conference in New Y
ork or Bye bye New York?"


Alam ni Adie na wala na siyang choice. Alex know her well. Matagal na niya itong
kinukulit na siya ang isama nila ng Managing Editor sa Conference na iyon sa Ne
w York. Bakit kasi siya pa naatasan ng baliw na Editor-in-chief nila sa project
na ito.


"May choice pa ba ako?" dismayadong sabi niya.


"Wala.. kaya nga alam ko na hindi mo ako bibiguin. Well, Adie..three months pa n
aman ang lipad natin sa New York kung sakaling magagawa mo iyan. Goodluck!"


Tinanguan nalang ni Adie si Alex at lumabas na sa opisina nito hawak hawak ang f
older na naglalaman ng profile ng lalaking nagngangalang Marco Dame Montello.


-------------------

BASA MUNA BAGO HUSGA. :))
FOLLOW @kendeyss
I'M EXCITED FOR THIS STORY. HAHA. VOTE AND COMMENT

ANO SA TINGIN NIYO RITO?
*******************************************
One
*******************************************
[AN] HELLO! I'M BACK!
Sino na ang nakabasa ng Knight in Shining Armani? Oh my God! Super Ganda! Basahi
n niyo iyon guys!!!! Nakakainlove!!!!
OHA OHA. Bisperas ng Pasko at may Update ako. Regalo ko na sainyo. Hehe. Please
do vote and leave feedbacks. Thank you!
New journey for me! Alam niyo na. Haha. Follow! @kendeyss
Advance Merry Christmas!
----------
Pabagsak na umupo si Adie sa visitor's couch sa office ng kuya niyang si Adrian.
Ang kuya niya na ngayon ang acting CEO sa Manufacturing Company ng pamilya nila
.
"Problem,princess?" baling sakanya ng kuya niya na ngayon ay katapat niya na sa
upuan.
Dalawa lang silang magkapatid ng kuya niya at nag-iisang babae siya sa pamilya,
they all treated her like a princess. Kahit na 24 years old na siya, still they
see her as the little princess. Minsan pabor sakanya, but most of the times she'
s getting tired of it.
"Wala kuya, medyo badtrip lang."
"Work?"
"Yeah..work." at napabuntong-hininga siya ng malalim.
"Is Alex giving you a hard time?"
"No! No kuya. Ate Alex takes care of me. Tsaka ano ka ba, alam ko naman na sakan
ya ka kakampi parin nuh kahit pa magsumbong pa ako sayo."
Tumawa lang ang kuya niya at ginulo ang buhok niya tsaka ito umupo sa tabi niya
at inakbayan siya.
"Hindi ah. I love you both equally."
"Talaga? Kahit na ikakasal ka na in two weeks?"
"Talagang talaga. Halika nga rito! Naglalambing ang prinsesa ko." hinila siya ng
kuya Adrian niya para yakapin ng mahigpit. Ah, she really loves his kuya Adrian
. Ito ang knight in shining armor niya sa mga umaaway sakanya nung highschool. I
to din ang tagaalis ng mga makukulit niyang manliligaw ng college. Ito rin ang u
nang sumuporta sakanya sa pangarap niyang maging journalist. Her parents wanted
her to be more like his kuya. Pero ayaw niya, sinalungat niya ang gusto ng mga i
to at itinuloy ang totoong gusto. At ang kuya niya ang sumuporta at nagtanggol s
akanya sa kanilang magulang hanggang sa unti-unting natanggap na ng mama at papa
nila ang pinili niyang larangan. She helps in their business kapag kinakailanga
n pero minsan lang talaga iyon kapag kailangan lang.
And now, that her kuya will tie the knot to Ate Alex in two weeks, feeling niya
mababawasan na ang time sakanya ng knight in shining armor niya. Pero honestly,
she's happy that her kuya will settle down. Lalo na kay Ate Alex, they are made
to be together.
"So, tell me..anong problema ng princess ko. Baka makatulong si kuya." malambing
na tanong sa kanya ng kuya niya.
Huminga ng malalim si Adie bago nag-open up sa kuya niya. "Remember the press co
nference that I was dying attend?"
"The one in New York?" tanong sakanya ng kuya niya.
"Bingo! Well, ate Alex will let me attend it but in one condition."

Hindi nagsasalita ang kuya niya kaya namam ipinagpatuloy niya ang sinasabi niya.
"..She wants me to get a scoop of this certain man. I don't know, pero gusto ni
yang interviewhin ko itong taong ito."

"Is that a big deal?" nakayukong tanong sakanya ng kuya niya.
"Yes kuya! God, hindi ako isang showbiz reporter na kukuha ng scoop sa isang sik
at na tao! I'm a literary writer! Stories and poems that's my forte. I also go f
or documentaries, but not this! Feeling ko tuloy, dina-downgrade ako ni ate Alex
." malungkot na sabi niya.

For a moment, her kuya kept silent that catches Adie's attention. Oh no! Hindi m
aganda ito! Nanlaki ang mga mata ni Adie at tinignan ang kuya niya with disbelie
f.
"Oh my God! Kuya, don't tell me you knew about this?" she is on the edge of cryi
ng.
"Princess, I'm sorry. Pero hindi naman iyon ang gustong iparating sayo ni Alex."
apologetic na sabi ni Adrian.
"Then what?! Ano kuya?"

Pero bago makapagsalita pa ang kuya niya ay pumasok na si Alex sa opisina ng kuy
a niya. Tumayo si Adrian at sinalubong ang fianc. Tapos tinignan siya ng ate Alex
niya. Iniwasan niya ng tingin ito.
Ang totoo niyan nagtatampo talaga siya sa ate Alex niya. How could she let this
happen to her? Adie was in her position right now without any help from others.
Sinikap niyang marating ang posisyon niya sa publishing company ng pamilya ng at
e Alex niya. And now she's at the top, tapos bigla bigla nalang siya nitong i-aa
sisign sa isang project that she has no interest at all? Isa pa, itinaya niya pa
ang pagpunta sa New York. Oo at pumayag na siya, pero wala siyang choice. Tapos
kasabwat pa nito ang kuya niya. Paanong hindi siya magtatampo?
Narinig ni Adie si Alex na huminga ng malalim at umupo sa tapat niya. "Adie.."
"I know ate Alex, I have no choice. Don't worry hindi naman ako magba-back-out.
I'm just here para sana maglabas ng hinaing but apparently, kasabwat mo pala si
kuya." she threw dagger looks at her kuya na ngayon ay visible ang guilt sa mga
mata.
"Look Adie, I'm so sorry I had to put you in this position. Pero ikaw nalang ang
pag-asa ko." desperadong sabi ni Alex.
"Why me? Sa daming reporters at journalists sa kompanya niyo, bakit ako? Ate nam
an..you know hindi ito ang field ko.. feeling ko tuloy dina-downgrade mo ko." na
gtatampong saad niya.
"No Adie! Kaya nga sayo ko ito binigay kasi naniniwala ako sa kakayahan mo!" hum
inga ng malalim si Alex bago ulit nagsalita. "Nakatengga na itong project na ito
for about a year now, lahat ng in-assign ko dito bigo dahil they can't cope up
with Montello. Your my last hope Adie."
Kinuha ni Adie ang folder na binigay sakanya ng ate Alex niya kanina nang magkit
a sila sa opisina nito. Nasa loob ang profile ng isang Marco Dame Montello. Sa g
ilid nito ay may isang picture na nakabusiness suit at mukha pang stolen shot.
Marco Dame Montello
Also known as the mystery guy. Son of the world renowned musician, Apollo Dame
Montello and Miss Universe 1982, Marcella Niguid-Montella.
He is 27 years old, and at after graduation he took over their business which i
ncludes recording companies,concert halls and musical theatres. He is a part-tim
e model but a full-time businessman.
At iyon lang ang nakalagay sa portfolio nito. Adie looked up again his picture.
'In fairness, kahit nakatagilid at nakasimangot may itsura ang mokong.'
"Quite a catch,right?" may halong pang-aasar sa tono ni Alex.
Binaba agad ni Adie ang folder at hinarap si Alex. "I still don't get it kung ba
kit kailangan ng interview rito sa lalaking ito. And please! Mystery guy? How th
e hell that happened?"
"Marco Dame Montello values his privacy, ni kahit isa walang nakakaalam ng bahay
nito. Well of course, except to his friends and family. Hindi ito nagpapainterv
iew, at kung meron man tipid ito magsalita. Kaya target number one siya lahat ng
reporters at journalists."
"At kasama ka doon?"
"Of course! Business is business! Kailangang makipag-kompitensya. Besides, kapag
tayo ang makakakuha ng scoop na ito.." biglang humina ang boses ni Alex "..mala
y mo, malaki ang maitutulong sa magazine at newspaper natin and my parents would
be so proud."
Biglang lumungkot ang ekspresyon ng ate Alex niya. Parang iiyak na ito, and she
knows why. Ang kuya Adrian niya ay yinakap nalang ang kabiyak. Alex's parents di
ed a year ago because of a plane crash. Adie witnessed how devastated her ate Al
ex was. Na kinailangan pa nilang i-move ang kasal nila ng kuya Adrian niya becau
se of Alex's situation. At pinangako ng ate Alex niya na mas palalaguin pa nito
ang negosyong naiwan ng pamilya nito.
She sighed and held Alex's hand. "Ano pa nga ba? Iniyakan mo na ako. You know I
love you. Kaya sige.. no turning back ang peg ko. I'll unleash the mystery this
Marco Dame Montello has."
--------
*******************************************
Two
*******************************************
Hello!!!! Ayan, update na.
Follow! @kendeyss
--------
Dali-daling pumasok si Marco sa sasakyan niya para mataguan ang makulit na babae
ng reporter na habol ng habol sakanya. Buti nalang tinted ang kotse niya kaya hi
ndi siya makikita mula sa labas. Tinignan niya ang sariling itsura sa salamin at
tagaktak na pala ang pawis niya sa noo. Kinuha niya ang kanyang panyo at pinuna
san ang sarili.
*tok* *tok*
Napabalikwas si Marco sa kanyang inuupuan nang bigla nalang may kumatok sa binta
na niya. Napapikit nalang siya ng mariin ng makita ang babaeng reporter na kanin
a pa habol ng habol sakanya. Seriously! The girl is freaking the hell out of him
! Kahit saan siya pumunta, nandoon ito. Parang stalker. No, scratch that. Stalke
r talaga ito!
"Marco! Marco!" sigaw nito mula sa labas.

Ibinaba ni Marco ang bintana ng kotse niya. Naiinis narin kasi siya sa makulit n
a babaeng ito. Isa lang ito sa mga naghahabol sakanyang mga reporters. He knows
the deal. Siya ang number one prey ng mga reporters dahil tinagurian na siyang '
mystery guy' ng mga ito.

"Miss, I told you hindi ako nagpapainterview kaya please leave me alone!" mariin
g sabi niya rito.
"Sir Marco, sige na naman po. Konting tanong lang ito.." tapos itinapat na nito
ang isang recorder sa may bibig niya na tila naghihintay siyang magsalita.
"Leave.Me.Alone!" he stressed every word he said.
"Sir--!"

Bigla nalang niya pinaharurot ang sasakyan niya at iniwan ang babaeng reporter n
a iyon. Dumiretso siya sa pagtatagpuan nilang magbabarkada. Kababalik lang kasi
ni Jeremie at Colyn galing sa kanilang one-week honeymoon ng mga ito at gustong
makipagkita sakanilang lahat.
Nakipagkita ang mga ito sa ibang restaurant. Hindi ito pagmamay-ari ni Jeremie k
aya ipinagtaka nilang lahat kung bakit sa ibang restau pa gusto makipagkita ng m
ga ito. Pagpasok ni Marco sa restau naagaw agad ng pansin niya ang glass na sahi
g nito at underneath it may mga lumalangoy na mga iba't ibang klase ng isda. Als
o, the glass walls has this illusion na parang falling water. Meron ding stage a
ng restau at may kumakantang babae. Nakita agad ni Marco ang mga kaibigan. As us
ual, alam na ni Marco na siya ang pinakahuling darating.

"Ambushed?" tanong agad sakanya ni Mico.
"Yeah." sagot niya at inabot ang tubig sa harap niya. Narinig naman niyang tumaw
a ang barkada dahil alam ng mga ito kung ano ang tinutukoy niya.
"Hindi ka parin tinitigilan ng babaeng reporter na yun? Tagal na niyan ah. Mag-d
adalawang buwan na." sabi ni Jeremie na akbay ang asawa nitong si Colyn.
"Ewan ko ba. Naiinis na nga ako eh."
"Bakit di ka mag-file ng TRO? You know, para di na makalapit sayo." suhestiyon n
i Colyn.
"Sus, si Marco pa! Kapag nag-file iyan ng TRO lalo lang gugulo ang buhay niyan.
Siyempre pagpe-piyestahan nanaman siya ng mga press." singit ni Dylan.

Siyempre, naisip na ni Marco ang Temporary Restraining Order. Hindi naman siya t
anga para di maisip iyon. Kaya lang isinantabi na niya ito dahil alam niyang mas
lalo siyang hahabulin ng press na pinaka-ayaw niya talaga!

"Kawawa ka naman pre." asar sakanya ni Vin.
"Ulol." sabi nalang niya.

Nagsimula nang ihain ang mga inorder nila. Masayang nagkwentuhan lang sila tungk
ol sa mga nangyari sakanila ng isang linggo. At siyempre, ang bagong kasal na si
na Jeremie at Colyn ay tila may sariling mundo.

"Ano ba yan! Hello! PDA kayo masyado!" sabi ni Erin.
"Inggit ka lang eh..maghanap ka na nga ng boyfriend mo!" sabi ni Colyn at yumaka
p kay Jeremie.
Natawa nalang sila sa pag-irap ni Erin.
"Nga pala, bakit dito niyo gustong magkita? In fairness, ang ganda ng lugar ah.
Kakaiba." puna ni Mitch.
"Eto kasing si Colyn eh, nagsasawa na sa luto ko." nagtatampong sabi ni Jeremie.

Kinurot naman sa pisngi ni Colyn si Jeremie at sumandal sa balikat nito. "Nagtam
po naman itong love ko, gusto ko kasi yung ambiance dito. Refreshing di ba? Tsak
a ang sarap pa sa tenga nung kumakanta."
Sumang-ayon naman si Marco sa sinabi ni Colyn. Maganda naman ang restaurants ni
Jeremie, ang pinagkaiba lang ay most of them are shouting elegance pero itong ki
nakainan nila ay para sa mga taong gusto lang mag-unwind. Tinignan pa ni Marco a
ng paligid, maganda nga ito at naisip niya na minsan babalik siya rito. Pero nap
ako ang tingin niya sa taong kapapasok lang ng restau.

"Shit!" he muttered. Hindi naman ito nakaligtas sa pandinig ng mga kaibigan.
"Bakit?" tanong sakanya ni Mico.
"Stalker. Nasa pinto. Shit. How did she find me?"
"Ohhh, grabe naman. May Hidden desire na ata sayo iyan eh." sabi ni Erin.
"Wala akong pakealam. I just want her out of my life!"

Napalakas ata ang boses niya kaya naagaw niya ang pansin ng babaeng stalker niya
.

"Sir Marco!" agad-agad na pinuntahan siya ng babaeng reporter buti nalang nahara
ng ito ni Mico at Dylan.
"Excuse me miss, bawal ka rito." sabi ni Mico.
"Bakit ako magiging bawal? Customer ako!" sabi ng babae. Tinignan ito ni Mico ng
mabuti at totoo ngang parang stalker na ang dating nito. The girl is wearing a
white dress na may nakasabit na ID sa leeg niya. Nakabody bag ito at may hawak n
a isang recorder.
"Okay, edi get your own table at kumain ka ng tahimik at walang ginugulong tao."
Mico said with authority.
"Pero..pwedeng mainterview si Marco. Sige na naman.."
"Look miss, ayaw nga magpa-interview ng kaibigan ko. Kung gusto mo kami nalang."
singit ni Jeremie.
"NO! Si Marco ang gusto ko!" the girl said.

Magsasalita na sana si Marco nang pigilan siya ni Dylan. Seryoso na ang itsura n
ito at alam na niya kung ano ang gagawin nito.

"Miss..Gomez.." sabi ni Dylan matapos tignan ang ID na suot nito. "..Tigilan mo
na ang kaibigan namin. Kung ayaw niyang magpa-interview, huwag mo ng pilitin. Ba
ka pagsisihan mo kung ano ang pinapasok mong gulo."
"Mr. Ford, alam kong mayaman ka at sikat. Pero sana huwag kang makielam sa traba
ho ko!" galit na sabi ng babae.
"Makikielam ako kung gusto ko! Sabi mo nga mayaman ako at sikat, gusto mo bang g
amitin ko iyon para maialis ka sa trabaho? O better yet, mag-out of business ang
kompanyang pinapasukan mo?" mapaghamong sabi ni Dylan.
Tahimik lang ang buong barkada. Si Mico ay nakahalukipkip lang sa tabi ni Dylan.
Sina Jeremie at Colyn ay naglalampungan. Sina Vin at Erin naman kumakain lang.
Si Mitch ay nakatingin lang sa asawa. At si Marco ay nakangising nanunuod sa nan
gyayari.
Mukhang nasindak naman ang babaeng reporter kaya dali-dali itong lumabas ng rest
aurant. Ganyan lagi ang kinahihinatnan ng mga nanggugulo kay Marco. Kung hindi s
umusuko ng kusa, sumusuko ito sa mga banta ng mga kaibigan niya.

"I gotta go. Thanks,man." sabi ni Marco at umalis na ng restaurant. Hay salamat!
Wala nang panggulo sa buhay niya. Makakahinga na siya ng maluwag! Thank you Dyl
an!
----
"Thanks for filling in,Adie. Hindi ko talaga alam kung anong mangyayari sakin ku
ng wala ka." sabi ni Jean kay Adie sa office nito.
Nandito siya sa restaurant ng college friend niyang si Jean. Umabsent kasi bigla
ang singer ng restaurant niya kaya tinawagan siya nito at siya muna ang pumalit
. Co-member niya ito sa Concierto Club noong college sila. Binubuo ito ng mga es
tudyanteng kumakanta,sumasayaw o tumutugtog ng instrumento.
"No problem, nakakamiss din naman ang kumanta paminsan-minsan." sabi ni Adie.
"Bakit kasi hindi mo pagkakitaan iyang pagkanta mo. Maiba naman. Puro pagsusulat
nalang iyang laman ng utak mo." biro sakanya ni Jean. Hindi kasi niya tinanggap
ang bayad nito sa pagkanta niya.
"Wag na nga Jean, pampalibang ko lang sa sarili ko iyan. You know, sometimes gus
to ko lang makalimot ng problema sa trabaho."
"Akala ko ba, okay naman ang trabaho mo?"
"Tsk. Yun din ang akala ko eh! Paano ba naman, ginagawa akong showbiz reporter n
g boss ko."
"Oh? Di ba masaya yun?"

Nanlaki ang mga mata ni Adie at sunod sunod na iling ang sagot niya.

Natawa naman si Jean sa sagot niya. "Mukha ngang ayaw na ayaw mo. Sino na iyang
kailangan mong interviewhin? Madali lang naman siguro iyan."

"Yun na nga eh, okay sana kung typical lang na celebrity na game magpainterview.
Pero hindi ito celebrity, sikat siya,oo. Pero mailap sa mga katulad ko."
"Bakit sino ba iyan? Si PNoy? Si Napoles?" natatawang tanong sakanya ni Jean.
"Hindi. Mas malala pa."
"Eh sino? May mas lalala pa pala kay Napoles?"
"Ang tinaguriang 'mystery guy' of the music industry. Marco Dame Montello."
Natigil naman sa pagtawa si Jean at tinignan siya na parang tinatanong siya kung
seryoso ba siya sa sinabi niya rito. Nang mapagtanto siguro ni Jean na hindi si
ya nagbibiro, ngumiti ito sakanya.
"Kaya pala malaki problema mo. Wala pang nakakapag-interview doon. Ni matinong p
icture nga, walang nakakakuha roon eh. Ay!" biglang napasigaw si Jean na tila ba
may naalala.
"Bakit?" tanong niya rito.
"Di ba magbabarkada sila ng Food Tycoon na si Jeremiah Santillan?" tanong nito s
akanya.
"Ewan. Hindi ko nga iyon kilala eh."
Totoong hindi niya kilala ang barkada nitong Marco na ito. Narinig na niya na pu
ros sikat at mayayaman ang barkada nito pero wala naman siyang pakealam kaya hin
di na siya nag-aksaya ng oras para alamin pa.
"Oh basta, iyon nga. Nandito kasi silang magbabarkada. Nung kaninang kumakanta k
a, sila yung tawanan ng tawanan sa isang table." kwento sakanya ni Jean.
"At nandoon si Marco?" tanong niya rito.
"Yup, ewan ko lang kung andiyan pa."
"Tara tignan natin!" aya ni Adie kay Jean.
Sabay silang lumabas sa opisina nito at nakita na nagsitayuan na ang mga tao sa
table nila Marco, sign na tapos na ang mga ito sa pagkain.
"Halika Jean! Kailangan kong makumbinsi si Marco na magpainterview!" hila niya k
ay Jean at dumiretso sa table ng mga ito. Pero huli na sila dahil tila hindi sil
a napansin ng mga ito at dire-diretso lang ang lakad palabas ng restaurant.
Laglag ang mga balikat ni Adie. Chance niya na sana iyon, pero naudlot pa.
"Don't worry, kapag nagpareserve ulit sila rito,tatawagan kita."
"Haaay, thanks Jean. Sige mauna na ako."
Pagkapasok ni Adie sa sasakyan niya, agad niyang kinuha ang folder na naglalaman
ng profile ni Marco.
"Pahamak ka eh noh? Tsk. Kailangan kitang mapilit na magpa-interview. Susi ka sa
pangarap ko."
At agad na tinungo ni Adie ang opisina ni Marco Dame Montello.
--------
Ayan. So hindi pa si Adie yung babaeng reporter na naghahabol kay Marco sa isa s
a mga chapters sa The Ex effect. Hahahahahha.
VOTE AND COMMENT.
FOLLOW @kendeyss
*******************************************
Three
*******************************************
FOLLOW! @kendeyss
Twitter and Instagram ;))
-------
Dumating si Marco sa kanyang opisina at sinalubong siya ng kanyang sekretarya na
si Mrs. Duquez.
"Follow me,Mrs. Duquez." sabi ni Marco at tuloy tuloy langut ang lakad niya papu
nta sa kanyang opisina.
Agad namang sumunod si Mrs. Duquez dala dala ang kanyang planner. Ito narin ang
nagsara ng pinto nang makapasok silang dalawa sa opisina ni Marco. Dumiretso si
Marco sa kanyang swivel chair at umupo roon habang si Mrs. Duquez naman ay nasa
harap ng mahogany table niya at binuksan ang planner na dala nito.
"Manila Bulletin wants to have an--"
"Decline." Agad na sagot ni Marco hindi pa man natatapos ang sinasabi ni Mrs. Du
quez. Tumango naman ang matanda at nilagyan ng 'X' ang unang sinabi sa planner.
Nagpatuloy pa siya sa mga sasabihin.
"You are a part of the Candy Cuties of Candy Magazine and is expected to go on t
he runway with the other winners of the magazine."
"Decline." sabi ulit ni Marco at iniabot ang isang maliit na bola at nilaro haba
ng hinihintay matapos si Mrs. Duquez sa mga gustong makipag-appointment sakanya.

"Mr. Boy Abunda wants you to be a guest for his show.."
"Decline."
"The Taeguk group will held a beneficiary concert at ang Montello Stadium ang gu
sto nilang kunin."
"Approved. Iyon lang ba Mrs. Duquez?" tanong niya sa matandang sekretarya.
"One last sir. Lifestyle and Lookbook asks if you could have give a few insights
in--"
"You mean interview?"
"Parang ganoon na nga po,sir."
"Decline."
Napailing nalang si Mrs. Duquez. Sa dinami dami ng sinabi niya isa lang ang na-a
pprove. Sa walong taong pagtatrabaho ni Mrs. Duquez sa pamilya Montello, tanging
si Marco lang ang mailap sa mga press. At ngayong aalis na siya, naaawa na agad
siya sa susunod na magiging sekretarya nito.
"Mrs. Duquez, may nahanap na po ba kayo ng magiging kapalit ninyo?" tanong ni Ma
rco sa sekretarya.
"Mayroon na po, mamaya na ang dating niya. Gusto niyo ba makita ang resum niya,si
r?"
Marco just shooked his head. "Wag na ho, I trust you. I just wished she's just g
ood as you,though."
Ngumiti naman ang matanda sa boss niya. "As long as she does her job, wala po ka
yong magiging problema,sir. May gusto pa po ba kayong ipag-utos?"
"Wala na. Thank you."
Yumuko si Mrs. Duquez at tumalikod na kay Marco. Umupo na ito sa kanyang desk at
inayos na ang mga schedules ni Marco. Mga alas tres ng hapon darating ang bagon
g sekretarya ni Marco. Sinipat ni Mrs. Duquez ang orasan at nakitang magdadalawa
mpung minuto nalang pala bago mag-alas tres. Sakto namang tumunog ang telepono s
a kanyang lamesa.
"Hello,this is Marco Montello's secretary speaking."
"Mrs. Duquez.." isang mahinang boses ang tumawag sakanya.
"Yes,speaking. May I know who is this?"
"Si Cora po ito." at narinig din ni Mrs. Duquez na umubo ito. Si Cora ang sekret
aryang sinasabi ni Mrs. Duquez. Hindi man ito kasingtanda niya, pero pamilyadong
tao narin ito.
"Oh,Cora. Nasa baba ka na ba? Ibinilin na kita sa reception."
Isang ubo pa ang narinig ni Mrs. Duquez bago ulit nagsalita si Cora. "Yun na nga
po Mrs. Duquez. Nagkatrangkaso po ako, at naka-confine ngayon. Ngayon lang po a
ko nakatawag kasi naiwan po sa bahay ang cellphone ko nang isugod ako kagabi sa
ospital. Pasensya na po."
Napahilot nalang sa noo si Mrs. Duquez matapos ang kaniyang pag-uusap kay Cora.
Mga isa o dalawang linggo pa bago ito makapagsimula sa trabho. Bakit ngayon pa i
to nagkasakit? Bukas na ang alis niya at hindi pwedeng mawalan ng sekretarya si
Marco sa dami ng engagements at meetings na kailangan nitong puntahan.
Saan siya makakahanap ng temporary replacement ngayon din mismo? Nagsisimula na
siyang maghanap ng mga resum ng ibang aplikante nang may isang babaeng kumuha ng
atensyon niya.
"Yes miss?" tanong niya rito. Tinignan ito ni Mrs. Duquez, nakasling bag ito at
nakaponytail ang buhok. Maputi, at simpleng shirt,pants at flats ang suot nito.
"Uhm..Ito po ba ang opisina ni Marco Montello?" alanganing tanong nito.
"Ito nga. Paano ka nakaakyat rito? May appointment ka ba kay Mr. Montello?" tano
ng niya rito.
"Ah..-- eh ano kasi..ka--kailangan ko sana siyang.." utal-utal na sabi nito. Nap
ataas ang kilay ni Mrs. Duquez sa kaweirduhang ipinapakita nito sakanya.
Magsasalita pa ulit sana ito nang bigla nalang lumabas si Marco sa opisina nito
na tila nagmamadali. Tumigil ito sa harap nilang dalawa at tinignan ni Marco ang
babaeng kinakausap ni Mrs. Duquez.
Sinipat ni Marco ng tingin ang babaeng nasa harapan niya at muling tinignan si M
rs. Duquez.. "Siya ba iyon,Mrs. Duquez?"
"Ha? Ah--sir kasi tungkol sa-" pero pinutol ulit ni Marco ang dapat na sasabihin
ni Mrs. Duquez.
"Okay.." tinignan ulit ni Marco ang bago niyang sekretarya. "You'll start tomorr
ow. Mrs. Duquez will be briefing you about being my secretary.. I don't want you
to be late.. Mrs. Duquez will explain to you my do's and dont's and also.." tin
ignan muli ni Marco ang babae mula ulo hanggang paa. "..I don't want my secretar
y wearing casual clothes when they work."
"H-Ho? Hindi po! Nagkakamali kayo.." sabi ng babae.
Napakunot noo si Marco sa sinasabi ng babae pero bigla siyang may nakalimutan. "
Ah! About your salary, si Mrs. Duquez narin bahala. I need to go. Mrs Duquez.."
baling niya sa matanda na tila ba naguguluhan rin. "..kayo na ho bahala sakanya.
"
Dali-daling naglakad palayo si Marco papunta sa elevator nang lumingon siya sa k
inaroroonan nila Mrs. Duquez at nang bago niyang sekretarya.
"By the way, what's your name?"
Tila nagulat ang bago niyang sekretarya pero nakasagot naman ito.
"A-Adie ho. Adrienne Marie Martin." sagot nito.
Tumango si Marco at sumakay na sa elevator. 'Adie. Hmm..nice name.' he thought.
---------------
Pagkarating ni Adie sa building ng mga Montello ay agad siyang dumiretso sa rece
ption desk.
"Hi. Uhm..nandito ba si Sir Marco Montello?" tanong niya sa babaeng receptionist
. May kausap ito sa telepono nang istorbohin niya ito.
"Opo ma'am..may appointment ba kayo sakanya?" tanong sakanya ng receptionist.
"Ah..ano kasi.." Shit! Gaano ba siya ka-estupida? Bakit niya ba naisip na ganun-
ganun lang kadali makaharap si Marco Dame Montello. Boba!
Bago pa sana makapagpaalam si Adie ay nagsalita ang receptionist. "Ah! Ikaw yung
bagong secretary siguro. Mrs. Duquez is waiting for you. Ibinilin ka na niya. J
ust proceed to the elevator, 25th floor."
Kahit naguguluhan, tumango at nagpasalamat nalang siya sa receptionist. Habang p
apunta sa elevator, napaisip si Adie. Secretary? Tama ba siya ng rinig? Baka nab
ingi lang siya. Pero ang swerte naman niya ah! Makakaharap na niya si Marco Dame
Montello.
Paglabas ng 25th floor, nagulat si Adie dahil buong floor ang opisina ng Montell
o'ng iyon! Naglakad siya at nakita ang matandang babaeng busy sa pagsca-scan ng
mga resum. At nang tanungin siya nito kung ano ang kailangan niya kay Marco nauta
l nanaman siya! Akala niya madali nang kumbinsihin si Marco sa isang interview,
pero nagkamali pala siya.
At dios-mio! Mamatay na ata siya sa gulat ng may lumabas na Adonis mula sa loob.
At shet malagkit! Tama ba ang nakikita ng dalawa niyang mata? Ito ba? Ito ba an
g mystery guy na sinasabi ng mga press?
Oh-ooooolalalalala! Ang gwapong nilalang!
Naestatwa siya sa kinatatayuan niya, pinagmasdan niya ito. Medyo chinito,his bon
e structures are perfect. No wonder,part-time model ito kuno. At ang katawan! Ju
sko..kahit na nakabusiness suit ito, hula ni Adie nagtatago roon ang mga perfect
muscles nito! Ilang pack kaya ang abs nito? Well kahit na ilan pa,sure si Adie
na pack na pack ito!
"Okay..You'll start tomorrow. Mrs. Duquez will be briefing you about being my se
cretary.. I don't want you to be late.. Mrs. Duquez will explain to you my do's
and dont's and also..I don't want my secretary wearing casual clothes when they
work."
"H-Ho? Hindi po! Nagkakamali kayo.." sabi niya. At teka! So hindi nga siya nabin
gi kanina sa sinabi ng receptionist? Siya? Secretary ni Marco? The last time she
checked, literary writer siya sa kompanya ng ate Alex niya.
"Ah! About your salary, si Mrs. Duquez narin bahala. I need to go. Mrs Duquez...
.kayo na ho bahala sakanya."
Tulala siya ng umalis ito. Pero tinawag muli siya nito.
"By the way..what's your name?"
Adie! Sagot! Ano daw pangalan mo! Luka..magsalita ka!
"A-Adie ho. Adrienne Marie Martin."
Tumango ito at sumakay na sa elevator. Napahawak si Adie sa dibdib niya. Ang lak
as ng kabog nito. No wonder, walang nakakatagal mangulit kay Marco sa isang inte
rview, dahil makita mo lang ito ng harap-harapan..tatakas na ang kaluluwa mo sa
katawan mo. Meron itong dominant superiority aura na kahit sinong nilalang ay ma
papaatras.
"I guess..you're hired Ms. Martin." sabi sakanya ng babaeng nasa tabi niya na ku
ng hindi siya nagkakamali ay Mrs. Duquez ang pangalan.
Napahawak nalang si Adie sa lamesang nasa gilid niya. Ano ba itong pinasok niya?
?!!!
------
VOTE AND COMMENT!
HAPPY NEW YEAR!!!!
*******************************************
Four
*******************************************
HI GUYS. Una sa lahat. SORRY PO! Ngayon lang ako nakapag-update. Nasira phone ko
eh! huhuhu. T.T
Eto na. Pinaghirapan ko ito. Thank you po sa matiyang naghintay.
VOTE AND COMMENT KAYO AH?
TSAKA PAFOLLOW NAMAN SA TWITTER SINA JEREMIAH AT COLYN. @JeremieNiColyn at @Coly
nNiJeremie
PATI AKO. FOLLOW NIYO SA TWITTER! @kendeyss
---------
"I guess...you're hired Ms. Martin."
Nanatiling nakatulala si Adie sa kinatatayuan niya. Nakatingin parin siya sa ele
vator na pinagbabaan ni Marco Dame Montello. Hindi siya makapaniwala sa nangyaya
ri sakanya ngayon. She has just been hired as a secretary. Agad-agad! Ni hindi n
ga siya nag-abalang mag-apply eh!
"Ms. Martin? Are you okay?" pukaw sakanya ni Mrs. Duquez.
Umiling si Adie bilang sagot. Inalalayan naman siya ni Mrs. Duquez paupo sa visi
tor's lounge. Inabutan din siya nito ng tubig at agad niya itong tinanggap. Nang
mahimasmasan na siya ay tsaka niya hinarap ang matanda.
"Tell me, mahilig ba magbiro ang boss mo?"
Kumunot ang noo ng matanda sa itinanong niya.
"It's just a joke,right? Ako? Secretary niya?! My God! Ni hindi ko kailanmam pin
angarap ang maging secretary!" hysterical na saad niya.
"Kung ganoon, bakit mo gustong makita si Mr. Montello, Ms. Martin?" biglaang tan
ong sakanya ni Mrs. Duquez.
"Kasi gusto ko siyang--..." bigla niyang itinikom ang bibig niya. Muntikan na ni
yang masabi ang pakay niya talaga! Mabubulilyaso ang project niya kung sakali! N
ang tignan niya si Mrs. Duquez ay nakakunot ang noo nito na tila ba hinihintay s
iyang dugtungan ang sinabi niya. "--gusto ko siyang..uhm ano.. gusto ko kasi siy
a!" bigla niyang nasabi.
Sa isip isip ni Adie ay sinasakal na niya ang sarili sa sinabi niya. Shet naman!
Naturingan ka pa namang literary writer tapos iyong cheap na reason na iyon ang
naisip niya?!
Tumaas naman ang kilay ni Mrs. Duquez sa sinabi niya. Pero kalaunan ay tinanggap
narin siguro nito iyon. Kumuha ito sa drawer ng isang papel at iniabot sakanya.

Resum. Anong gagawin niya rito?
"Fill-up-an mo lahat ng iyan. Sa ngayon, wala tayong magagawa dahil ang alam ni
sir Marco ay ikaw ang secretary niya. Pakibigay sa akin sa desk kapag tapos ka n
a at marami pa akong sasabihin tungkol sa bago mong trabaho."
"Uhm.. Mrs. Duquez?" tawag niya rito.
"Yes? May kailangan ka?" tanong niyo sakanya.
"Pwedeng mag-cr muna? Saan po na iyon dito?"
"Sa left wing malapit sa elevator."
Tumayo na si Adie at nilakad takbo papunta sa cr. Pagkapasok ay agad niyang ni-l
ock ang pintuan at huminga ng malalim. Jusko po! Anong gagawin niya? Wala siyang
balak magpa-alipin sa Marco'ng iyon!
Kinuha niya ang kanyang iPhone at tinawagan ang taong may sala sa sitwasyon niya
ngayon.
"My sister-in-law! Anong balita at napatawag ka?" bungad sakanya ng ate Alex niy
a.
"You! You have to help me! Jusko! Nang dahil sayo napasok ako sa sitwasyong hind
i ko malusutan!"
"Oh, eh bakit ako ang sinisisi mo sa sitwasyong kinasasangkutan mo?"
"Ate Alex! Dahil diyan sa pagnanasa mo kay Marco--"
"Hep! Hoy,Adrienne! Di ko pinagnanasaan si Marco noh! Kuya mo lang ang lalaking
pinagnanasaan ko! At tsaka paano napasok si Montello rito?"
"That's the problem! Andito ako ngayon sa kompanya ng damuhong iyon, at nakita k
o narin siya."
"Well that's great! Anong ipinuputok ng butsi mo diyan? Edi maganda, ano nakakuh
a ka ba ng interview sakanya ha?" masayang tanong nito. Mukhang masaya ata si At
e Alex sa binalita niyang nagkita sila ng mystery guy na hinahabol habol ng laha
t ng uri ng press.
"No. Nakakuha ako sakanya ng trabaho." sarcastic na sagot niya.
"Ha? Trabaho? Nag-apply ka?"
"Unfortunately, napagkamalan akong bagong secretary. Ayan tuloy! Instant secreta
ry ako! Ate Alex, help me get out in this situation!"
Matagal bago magsalita si Alex sa kabilang linya. Akala nga niya ay nawala na it
o pero maya-maya lang ay nagsalita rin ito.
"Mas maganda.." sambit nito. Tila hindi para kay Adie ang sinabi nito. Parang ki
nakausap nanaman ni Ate Alex ang sarili niya.
"Anong maganda ate?!" sigaw niya.
Nakuha pa nitong pag-interesan ang sinabi niya?! Samantalang siya ay naghi-hyste
rical na sa mga nangyayari sa araw na ito!
"Listen Adie, kunin mo ang trabaho. Hep! Bago ka maghysterical diyan, pakinggan
mo muna ako. Hindi mo ba napapansin? Kumakampi sayo ang tadhana.. Ito na mismo a
ng gumagawa ng paraan para pagtagpuin kayo ni Marco. Take this chance, Adie. Mas
mapapadali ang project na ibinigay ko sayo. Mas mapapabilis rin. At kapag nagaw
a mo agad-agad, papetiks petiks ka nalang hanggang sa araw na pupunta ka na ng N
ew York. Think about it."
Ibinaba na nito ang phone habang siya ay nakatulala sa salamin sa cr. Pinag-isip
an niya ang sinabi sakanya ni Ate Alex niya.
"Sabagay, tama si Ate Alex. Kung tatanggapin ko nga naman ito, mas mapapadali an
g pagkuha ng loob ni Marco. Tama.. whoo! Kaya mo ito Adie. Para sa New York." ka
usap niya ang sarili sa salamin.
Lumabas na siya sa cr at binalikan ang resume na hindi niya pa nasasagutan. Inis
a-isa niyang fill-up-an ang mga blangko.
Position Desired: Secretary
Malamang sa malamang.. kailangang panindigan na niya ang napasok niya.
Given Name: Adrienne Marie
Surname: Martin
M.I: D.
Address: Hidalgo Heights
Date of Birth: February 1,1989
Age: 24
Civil Status: Single
Ang iba ay mabilis niya ring sinagutan. Medyo iniba nga lang niya ang sa pamilya
. Iniba niya ang first name at trabaho ng papa at mama niya. Wala rin siyang nil
agay na kapatid. Sa educational background naman ay isang bagay lang ang iniba n
iya at iyon ang course niya. Imbes na Mass Communication major in Journalism pin
alitan niya iyon ng Business Management.
Nang matapos niyang fill-up-an ay sinubmit na niya ito kay Mrs. Duquez. Kinuha n
g matanda iyon at ipinasok sa loob ng drawer. At tsaka kumuha ng isang camera.
"Tumayo ka sa red wall na iyon."
Sinunod naman niya ito. Tumayo rin ito at kinunan siya ng litrato.
"Para sa resum." sabi nito sakanya. Umupo na muli ito sa desk niya. "Please seat
down Ms. Martin."
Sinunod uli ni Adie ito at umupo sa upuan sa harap ng desk nito.
"Ms. Martin.."
"Adie nalang ho. Masyadong pormal ang Ms. Martin. Di ho ako sanay."
Tumango naman si Mrs. Duquez at pinagpatuloy ang sasabihin. "Adie, simula bukas
ikaw na ang secretary ni Sir Marco. Alam nating dalawa na hindi inaasahan ito. H
indi ko nga alam kung may experience ka ba sa ganitong klaseng trabaho."
Yumuko si Adie. "Sa totoo ho, wala po. Tulad niyo, nagulat rin ako."
"It's okay. Temporary ka lang naman. Siguro more or less two weeks ka lang. I'll
inform Sir Marco na temporary ka lang dahil may trangkaso ang totoong secretary
niya. He'll understand. Sa ngayon kasi, kailangang may umalalay sakanya."
"Bakit ho? Malaki nanaman siya eh. Bakit kailangan niya pa ng aalalay sakanya?"
biglang tinikom ni Adie ang bibig gamit ang kamay niya. Ang daldal naman niya ta
laga!
Ngumiti si Mrs. Duquez at may kinuhang isang notebook. Tingin niya ay planner iy
on. Iniabot sakanya ito at binuksan naman niya iyon.
Nakita niya ang mga schedules ni Marco bukas. Halos puno ito. Nakita niya lang a
ng mga free time nito sa oras ng dinner. Miski lunch time ay ginawa niyang meeti
ng.
"That's his schedule. Halos araw-araw ay ganyan ang ginagawa niya. Ang gagawin m
o lang ay ipaalala sakanya ang bawat meeting niya. Importante ang mga iyan, Adie
. Ikaw ang inaasahan ko sa bagay na iyan."
Nilipat lipat ni Adie ang mga pages habang tumatango tango. Napansin naman niya
ang mga pulan ekis. At halos puros mga interview ang mga naka-ekis.
"Bakit po ang daming red marks na ekis?"
"Aside from reminding him his engagements, trabaho mo rin ang ilista lahat ng mg
a gustong makipag-appointment at meeting sakanya. Pagkatapos ay ito mismo ang ma
gsasabi kung ano ang ia-approve niya sa nilista mo. As you can see, naka-ekis la
hat ang gustong mag-interview sakanya. And that will lead us to his do's and don
t's."
Adie rolled her eyes. Ang arte naman ng Marco'ng ito! Ano bang masama kung magpa
interview ito? Dapat nga matuwa pa ito, kasi pwede pang lumakas ang negosyo nito
. Tapos may pa -do's and don't's pa itong nalalaman.
"Unahin natin ang do's. Adie? Nakikinig ka ba?"
"Opo!" agad na sagot niya.
"Gusto ni sir ang masipag,attentive sa mga utos niya. Laging on-time sa trabaho.
Every morning pagdating niya dalan mo agad ng kape. Black coffee lagi ang gusto
niya. Always be formal sa pagsasalita at pananamit.. Always call him 'sir'.."
Tumango-tango naman si Adie.
"Sa don't's,ayaw niya ng maingay,huwag siyang iistorbohin hangga't sa hindi ka n
iya tinatawag o may emergency. And most importantly, huwag mo siyang pakealaman
lalong lalo na sa private life niya. He values his privacy so much. Alam mo nama
n iyon di ba?"
Tumango ulit si Adie kay Mrs. Duquez. Pero nakakunot nanaman ang noo ng matanda.

"Bakit ho?" tanong niya rito.
"Natatandaan mo ba ang mga sinabi ko? Ilista mo kaya ang mga sinabi ko."
"Ay, hindi na ho. Kabisado ko na po."
It's true. Ganyan siya katalino! Basta mabilis lang siya makapick-up. Kabisote n
ga siya noong highschool siya eh.
"Okay.. oh and Adie. One more thing." tawag uli nito sakanya.
"Ano po?"
"Kapag oras ng trabaho, be professional. Alam kong may gusto ka kay Marco. At ok
ay lang iyong magkagusto ka sa isang tao. Pero kasi, ayaw ni sir Marco na mahalo
ang trabaho sa mga infatuation ng mga empleyado niya. Lalong lalo na sa secreta
ry niya. At ang alam niya, dumaan ka sa briefing ko so he expects that wala kang
gusto sakanya. Pure work lang. You know what I mean,right?"
Kahit na gustong bawiin ni Adie ang mga nasabi niya kanina at itama ang mga wala
ng kakwentang bagay na pinagsasabi ni Mrs. Duquez sakanya, pinili nalang niyang
ngumiti at tumango. She needs this job. Para sa ikaliligaya niya ito.
"I understand,Mrs. Duquez. Huwag po kayong mag-alala. Magaling akong magtago ng
kilig." at sinundan niya ito ng tawa.
"Okay then. See you tomorrow, Adie. Nandito pa ako hanggang bukas ng tanghali ka
ya mai-ga-guide pa kita kahit papano. Be here at 7am and please--"
"Be on time. I know, Mrs. Duquez." tumayo na silang dalawa at nagkamayan. Sumaka
y na pababa si Adie sa elevator. Pagkasarang pagkasara nito ay sumigaw siya.
"AHHHH! Naku, kung di lang ito para sa conference sa New York, di ko to gagawin!
" pinagsiklop niya ang mga kamay niya at tumingala sa taas. "Naku Lord! Sorry po
dahil nagsinungaling ako. Patawarin niyo ho sana ako! Promise po,pagkatapos nit
o, magkukumpil ako sa Quiapo Church.."
Huminga ng malalim si Adie bago lumabas. "Ako? May gusto dun sa Marco'ng iyon? H
uh! Oo, pogi,mayaman,mabango at maganda ang pangangatawan nito. Pero hinding hin
di ako magkakagusto sa lalaking iyon! Itaga pa iyan sa bato." bulong niya sa sar
ili. Kailangan na niyang umuwi. Maaga pa ang pasok niya bukas.
--------
VOTE AND COMMENT.
FOLLOW PO. @kendeyss
*******************************************
Five
*******************************************
FOLLOW TWITTER AND INSTAGRAM : @kendeyss
Ask.fm - @kendeyss
Don't forget to VOTE AND COMMENT. ;)))
--------
5am palang ay gising na si Adie. First time ito nangyari ulit nang magsimula siy
ang magtrabaho. 9am kasi ang pasok niya sa publishing company ng pamilya ni Ate
Alex. Ngayon, napilitan tuloy siyang gumising ng maaga. Iyon pa naman ang pinaka
-ayaw niya, pero wala naman siyang choice.
Nag-init nalang muna siya ng tubig at nag-cup noodles siya para sa almusal niya.
Pagkatapos ay tsaka siya naligo.
Magsasampung minuto na naghahanap si Adie sa kanyang closet ng formal attire. Ka
inis naman kasi! Wala siyang gaanong damit na ganoon. Sa trabaho niya kasi kahit
simpleng blouse at jeans lang ay umuubra na. Ngayon, hindi na ganoon.
Sa wakas, nakita niya ang isang white long sleeve niya at isang pencil cut skirt
. Naalala niya, ito ata ang sinuot nung nag-thesis defense pa ata sila nung coll
ege. Nakahinga siya ng maluwag nang nagkasya pa ito. Inilugay niya lang ang maha
ba at itim na itim niyang buhok. Nag-apply rin siya ng foundation,eyeliner at pi
nk lipstick. Nagsuot rin siya ng nude colored heels. Sinipat niya ang kanyang sa
rili sa salamin at nang makuntento na siya sa kagandahan niya ay iniayos na niya
ang mga gamit niya sa shoulder bag niya pagkatapos ay lumabas na siya sa kanyan
g condo unit.
Pagkarating sa Mon Records-- ang recording company ng mga Montello, ay umakyat n
a siya sa 25th floor. Naabutan niya roon si Mrs. Duquez na sa tingin niya ay kar
arating lang rin.
"Good Morning Mrs. Duquez." bati niya rito.
"Good Morning Adie, you look beautiful." puri nito sakanya.
"Hindi talaga kayo nagsisinungaling Mrs. Duquez." biro niya.
Tumawa naman ang matanda at iminuwestrang lumapit siya rito na sinunod naman niy
a.
"Mamayang 11 ang alis ko. Kaya ibibilin ko na sayo ang mga ito." sabay tapik nit
o sa kabundok na files. "These are the files that Mr. Montello needs to read and
sign. Make sure maibigay mo ito sakanya mamaya."
Tinitignan palang ni Adie ang medyo karamihang file folders ay sumasakit na ang
ulo niya. Siya nga, mag-edit lang ng isang storya ay sumasakit na ang ulo niya e
h.
"Lahat po iyan? Kaya po ba ni Marco-- I mean sir Marco ang basahin at intindihan
ang mga iyan?"
Ngumiti naman si Mrs. Duquez. "Yes, kaya niya iyan. Basta ibigay mo nalang sakan
ya ang mga ito, at siya na ang bahala. Natatandaan mo pa naman ang mga nasabi at
paalala ko sayo kahapon di ba?"
Tumango siya bilang sagot sa tanong nito.
"Good. Nandoon sa likod ang kitchen. Eto ang mga file cabinets, naka-order iyan
kaya kapag may pinapahanap sayo si Sir Marco madali mo itong mahahanap. Ano pa b
a?.. Ah! Tinanggal ko narin ang password sa computer. Ikaw nalang ang maglagay n
g gusto mo. Eto ang number ko, kapag may tanong ka itext o tawagan mo lang ako.
Tungkol naman sa pagiging temporary mo ay sasabihin ko mamaya pagkarating ni Sir
."
Sakto namang pagkasabi nun ni Mrs. Duquez ay iyon ang naman ang pagbukas ng priv
ate elevator ni Marco. At sa pangalawang pagkakataon ay napatulala nanaman si Ad
ie sa lalaki. Naka-three piece suit ito may kausap sa cellphone at nakashades pa
. Dali-daling tumayo si Adie at binati ito.
"Good Morning Sir." sabi niya. Ngunit, hindi siya nito pinansin at nagtuloy-tulo
y lang sa opisina nito.
"Snob si kuya." bulong ni Adie sa sarili. Napanguso nalang siya, at pumunta sa k
usina. Siyempre naaalala niya na dapat pagkarating nito ay maidala na niya agad
ang kape. Kumuha siya ng isang tasa at sinalinan iyon ng mainit na tubig na lama
n ng thermos. Pagkatapos ay iniabot niya ang kape at naglagay ng dalawang kutsar
ita pagkatapos ay tatlong kutsara ng asukal.
Tama ba itong ginagawa niya? Hindi kasi siya nagtitimpla ng coffee sa tanan ng b
uhay niya. Hindi naman kasi siya umiinom ng kape dahil ninenerbiyos lang siya. P
uros juice at tsaa lang ang iniinom niya. Never ang kape.
Hinalo na ni Adie iyon at nilagay sa isang platito pagkatapos ay pumasok siya sa
opisina ni Marco at nakita itong nakatalikod mula sa kinaroroonan niya at patul
oy sa pakikipag-usap sa phone nito. Dahan-dahan niyang nilapag ang kape nito sa
lamesa nito. Mukhang hindi naman siya napansin ni Marco kaya ginala na muna niya
ang paningin sa napakalaking opisina nito.
'Opisina ba ito o recording studio?' tanong niya sa isip niya.
Ang lamesa kasi nito ay nasa kaliwang bahagi ng kwarto,nandoon rin ang isang mah
abang couch para siguro sa mga bisita tapos sa tabi ng office table nito ay may
isa pang mahabang lamesa na nakaharap sa isang salamin na nagsisilbing divider n
g kwarto. Sa lamesang iyon, ang daming pindutan na hindi niya malaman kung para
saan tapos may mga computers.
Tapos may pinto pang isa sa kanang bahagi na papasok sa parang recording studio
dahil sa loob noon ay may mga microphone stands,lyrics stands at iba't ibang ins
trumento.
Natauhan naman si Adie ng tapikin siya ni Mrs. Duquez na kakapasok lang. Yumuko
nalang si Adie at dali-daling lumabas ng opisina ni Marco.
---
Matapos makipag-usap ni Marco kay Colyn ay napabuga nalang siya ng malalim. Kinu
kuha nanaman kasi siya nitong modelo sa bagong polo designs nito. Haaay. Ang hir
ap talaga kapag kaibigan na ang humihingi ng pabor. Bumalik nalang siya sa kanya
ng swivel chair at nakita roon si Mrs. Duquez. Mamaya na ito aalis. Aaminin niya
, mamimiss niya ito. Para narin kasi niya itong nanay, tapos ang galing pa sa tr
abaho. Sana lang, ganoon nalang rin ang bagong sekretarya na kinuha nito. Ano ng
a palang pangalan nun? Aki? Adelle?
"Sir Marco.. may gusto po sana akong sabihin sa inyo." sabi nito sakanya.
"Take a sit Mrs. Duquez. Ano po ba iyon?" nakangiting tanong niya rito.
"Sir, kasi ang totoo po niyan ay nagkamali kayo kahapon sa nakita niyo."
Kumunot naman ang noo niya, ano ba ang pinagsasabi ni Mrs. Duquez?
"Yung dapat na secretary niyo po kasi nagkaroon ng trangkaso."
"Ha? Eh sino yung nasa labas?" kunot noong tanong niya.
Yumuko naman si Mrs. Duquez. "T-Temporary lang ho siya,sir. Eh kasi ho, magaling
at qualified po si Cora sana sir. May experience at pamilyadong tao narin gaya
ng gusto niyo."
"Sino naman si Cora?" muli niyang tanong. Parang hindi niya gusto ang nararating
ng usapan nila ah.
"Yun ho yung secretary niyo talaga na trinangkaso. Eh hindi po kayo pwedeng mawa
lan ng secretary sir lalo na sa dami niyong kailangang attendan na meetings at p
rojects na ginagawa niyo kaya ho naisipan kong mag-hira muna ng temporary para h
o hangga't hindi pa gumagaling si Cora ay may umalalay muna sainyo."
Napasandal nalang si Marco sa swivel chair niya at pinisil ang nasa gitna ng dal
awang mata niya. Napapikit siya at huminga ng malalim. "Haaay, ano pa nga ba? An
diyan na eh. Hayaan nalang. Basta hindi tatanga-tanga iyang bago,Mrs. Duquez."
"Opo sir. Magaling na bata si Adie, matalino ho. At tsaka siguro 2 linggo lang s
iya rito at makakabalik na si Cora."
"O sige sige. Salamat Mrs. Duquez. Pwede na kayong umalis. Yung separation fee n
iyo ho ay nasa account niyo na."
Tumango nalang si Mrs. Duquez at tumayo. "Salamat rin ho Sir Marco. Magandang um
aga." nakangiting sabi ni Mrs. Duquez.
Mga limang minutong nakasandal at nakapikit lang si Marco sa upuan niya. Ang dam
ing tumatakbo sa utak niya. Andiyan ang banta sakanya ni Colyn. Oo, banta. Dahil
kapag hindi daw siya pumayag na maging modelo ng brand niya ay iluluklok raw si
ya nito sa napakaraming reporters. Sinamahan pa ng asawa nitong si Jeremiah. Tap
os heto, at namromroblema siya sa sekretarya niya. Ano ba iyan!?!
Nasaan na ba ang kape niya?!
Napansin niya ang tasa sa gilid ng lamesa niya. Mainit pa ito kahit papaano. Hum
igop siya ng kape niya at kasabay nun ang pagbuga rin nito.
PUCHA. ANG TAMIS.
Isa lang ang may gawa nito.
"ADIE!!!!!!"
Putragis. Magkaka-diabetes ata siya sa loob ng dalawang linggo.
---------
VOTE AND COMMENT! FOLLOW SA TWITTER AND INSTAGRAM. @kendeyss
*******************************************
Six
*******************************************
I'm Back! Happy reading!
Follow me on twitter and instagram! @kendeyss
Kapag may tanong kayo. Ask me here. Ask.fm/kendeyss
Vote and Comment kayo guys! Please! ;))
--------
Pangalawang araw na ni Adie sa trabaho niya kay Marco. Six thirty palang ay nand
ito na siya sa desk niya. Nag-iinternet siya ngayon at nagreresearch kung paano
magtimpla ng kape para sa isang demonyong boss niya.
Oo demonyo! Paano ba naman kahapon, bigla bigla nalang siya nito binulyawan dahi
l daw may balak daw siyang patayin ito. At di pa nakuntento, pinainom sakanya an
g kapeng ginawa niya, eh hindi nga siya umiinom ng kape. Hilo ba siya? Kaya nang
tanggihan niya ang nais nitong ipagawa sakanya, hayun at inutusan siyang bumili
ng black coffee sa Figaro sa tapat ng building niya.
Unang araw palang niya iyon! Ano pa kaya ang sakit sa ulong idudulot nito sa kan
ya sa susunod pang mga araw?
Huminga siya ng malalim at binasa ang nakasulat na nakita niya sa google. Tinand
aan niya iyon at mabilis namang tumatak sa isip niya iyon. Saktong 7:00am dumati
ng na ang demonyo. Nakasuot ito ng isang black na long sleeve polo na nakarolyo
hanggang sa siko at isang cream pants.
"Good Morning demo--I-I mean sir!" bati niya.
Lumingon lang ito sakanya at mabils na binawi ang tingin at dire-diretsong pumas
ok sa opisina nito. Nang nakatalikod ito sakanya, inumbangan niya ito ng suntok
pero ang hayop biglang lumingon!
"What are you doing?" seryosong tanong nito sakanya. Gosh! Bakit ganyan ang bose
s niya? Napakababa pero nakakapangilabot!
"Ah..wala ho sir! Nag-iinat inat lang.." at sunod sunod na pagii-stretch ng mga
braso niya ang ginawa niya sa harap nito.
Kumunot ang ulo ni Marco mukhang nawi-weirduhan pa ata sakanya ito.
"Coffee. At Adie, utang na loob, huwag kang excited sa paglalagay ng asukal." ma
y halong iritasyon sa boses nito na siguro naalala ang matamis na kapeng nagawa
niya para dito kahapon.
"Yes sir!" nakangiting saludo niya rito.
Pumunta na siya sa mini kitchen ng floor na iyon at kumuha ng isang tasa at kuts
arita. Inalala niya ang nakalagay sa internet na nabasa niya at sinunod iyon. Ng
ayon, isang kutsarita lang ang inilagay niya sa kape nito. Nako, kapag nagreklam
o pa ito sasapakin na talaga niya ang boss niyang iyon.
Dahan-dahan niya iyong dinala sa opisina ni Marco. Kumatok siya ng marahan.
"Come in." sagot nito mula sa loob.
Binuksan niya ang pinto ng opisina nito at nadatnan niya ito sa harap ng electro
nic keyboard at nakasuot ang earphone sa isang tenga nito. Ilalapag niya sana a
ng kape nito sa lamesa nang bigla nalang ito nagsalita. "Dito mo ilagay." turo n
ito sa gilid ng keyboard.
Tahimik naman siyang sumunod rito. Pinagmasdan ni Adie ang paghigop nito sa kape
ng tinimpla niya. Hindi niya alam pero kinakabahan siya na baka bulyawan nanaman
siya sa kapalpakan niya pagdating sa pagtitimpla ng kape. Nang ibaba nito ang t
asa ay tinignan siya nito.
"Buti naman at naghinay ka na sa asukal." komento nito at inalis ang earphone na
nakakabit sa tenga nito at pinalitan ng isang headphones tapos ibinalik na nito
ang atensyon sa pagtitipa sa keyboard tapos may isinusulat sa isang music sheet
.
Pinagmasdan ni Adie ang bawat kilos ni Marco. Ang pagtipa nito, ang pagsusulat n
ito sa music sheet tapos titipa nanaman sa keyboard. Hindi alam ni Adie kung bak
it tila namamangha siya sa bawat kilos nito. Siguro ay dahil, tumutugtog din siy
a ng keyboard.
Napapitlag nalang siya ng magsalita si Marco. "Bakit nandito ka pa?" nakataas na
kilay na tanong nito sakanya at inalis ang headphone at isinabit sa leeg nito.
"Tumutugtog ka pala,sir?" hindi na niya napigilang itanong. Eh sa curious siya e
h.
"Nagcocompose ako ng kanta." tipid na sagot nito. At ibinalik ulit nito ang head
phones sa tenga niya. Napatango-tango naman siya. Oo nga pala, sikat na musician
pala ito.
Napalundag siya ng padabog na inilapag nito ang heaphones niya. "Miss Martin, hi
ndi ba at may trabaho ka? Hindi kita binabayaran para lang tumunganga sa akin ma
gdamag. May I suggest na lumabas ka na so I can work in peace."
Napanganga naman si Adie sa sinabi nito. Hindi rin naman ito masyadong mayabang,
ano? Kahit na gustong gusto niya itong sagut-sagutin ay nginitian nalang niya it
o. "Sorry sir. Tawagin niyo nalang po ako kapag may kailangan kayo." matapos niy
ang sabihin iyon ay mabilis na lumabas siya at padabog na naupo sa upuan niya.
"Akala mo kung sinong magaling! If I know, hindi benta ang kantang kino-compose
niya! Naku! Kung di lang talaga dahil kay Ate Alex, hinding hindi ko pagtiya-tiy
agaan iyang lalaking iyan! Bwisit!" napasabunot nalang siya sa sarili.
Naalala niya kasi ang sinabi ng Ate Alex niya kagabi ng tawagan niya ito.
"Amuhin mo siya Adie. Get his trust, nang sa gayon, kapag nanghingi ka na ng pab
or ay hindi ka niya matanggihan."
Napahinga ng malalim si Adie. Ano pa nga ba? Endure lang ang peg niya.
Alas dose na ng tanghali pero hindi parin lumalabas si Marco sa lungga niya. Si
Adie naman ay naglunch na sa cafeteria ng kompanya ng mga Montello. Medyo nanini
bago parin siya sa trabaho niya pero buti nalang may nakausap naman siya na mukh
a namang mababait.
Dahil hindi naman din siya iniistorbo ni Marco, ay inabala niya ang sarili niya
sa pagsusulat ng mga poems niya. Ayan ang libangan niya. Ang magsulat ng poems a
t stories. Minsan naman ang mga poems niya ay binibili ng kaibigan niyang nagbab
anda at ginagawang kanta ang mga ito.
Lumingon siya sa taong bigla nalang tumikhim sa harap ng desk niya. Tumayo naman
siya para batiin ito.
"Good Morning Sir, may I help you?" magalang na tanong niya sa lalaking nasa har
ap niya. In fairness, may itsura si kuya!
"Nasa loob ba si Marco?" tanong nito sakanya.
Ngumiti naman siya sa lalaki. "Yes sir, may appointment ba kayo sakanya?"
Natawa naman ito sa sinabi niya. Napakunot naman ang noo niya. Pinagtatawanan ba
siya nito?
"What's so funny, sir?" sarkastikong tanong niya.
"Oh I'm sorry! Bago ka nga pala. Tell him, nandito si Mico."
Tumango naman siya at pumasok sa loob ng opisina ni Marco matapos niyang kumatok
. Nakita niya itong nasa tapat may studio niya at nakaheadphones parin habang tu
tok na tutok sa computer nito tapos may mga buttons itong pinipindot sa gilid ni
to. Kinalabit niya ito para makuha ang atensyon.
"Sir, a certain Mico is outside. Papapasukin ko po ba?" tanong niya.
Napasandal ito sa upuan nito. "Anong kailangan ng gagong yun?" bulong nito sa sa
rili nito pero narinig parin niya iyon. Magkagalit ba ang mga ito?
"Paaalisin ko ho ba?" nag-aalalang tanong niya. Aba malay niya ba kung kaaway pa
la ni Marco ang gwapong lalaking iyon! Mukha pa namang cowboy sa suot nitong bro
wn leather jacket.
"No, let him in. At tsaka pakikuha kami ng lunch sa cafeteria."
Tumango naman si Adie at lumabas na ng opisina. Nakita niya yung Mico na hawak h
awak ang papel na sinusulatan niya kanina ng poem niya. Nang makita siya nito ay
tila hindi naman ito nagi-guilty sa pagkahuli niya na pinapakealaman ang gamit
niya. Nakaramdam tuloy siya ng inis.
"Pasok na po kayo,sir."
"Ang galing mo palang sumulat. Ano ito? Kanta?" usisa nito.
Lumapit siya rito at kinuha ang papel na hawak nito at inipit sa ilalim ng plann
er niya. "Poem lang po,sir. Pasok na ho kayo." sabi niya rito.
"Thanks!" nakangiting sabi nito. Pero hindi nakatiis si Adie at tinawag niya ang
pansin nito.
"Sa susunod po sir, huwag niyong pakielaman ang hindi sainyo." nakangiting sabi
niya at tsaka yumuko at tinungo ang elevator.
----
Ibinagsak ni Mico ang sarili sa swivel chair ni Marco sa desk nito. Si Marco kas
i ay nasa tapat ng computer nito at gumagawa na naman ng kanta.
"You've got a one hell of a secretary pare!" natatawang sabi ni Mico kay Marco.
"Si Adie? Bakit?" tanong niya sa kaibigan na feel at home sa upuan niya at nakuh
a pang itaas ang dalawang paa sa lamesa niya.
"Wala. Never mind." sagot nito. Hindi na niya iyon pinansin at isinave na muna a
ng ginagawa niyang composition at tsaka iniharap ang upuan kay Mico.
"Anong ginagawa mo rito?" tanong niya.
"Katamad sa rancho eh." sagot nito.
"Ewan ko sayo. Eh bakit ako ang ginugulo mong gago ka?" nakangising tanong niya
rito.
"Eh busy si Dylan sa mag-ina niya. Si Jeremie naman hayun at bubuo daw sila ng a
nak ni Colyn, si Vin naman missing in action nanaman ang loko!" reklamo nito.
"Eh ano ba kasing kailangan mo?" iritadong tanong niya. Sa kanilang lima, itong
si Mico ang pinakasimple pero sa kanilang lima ito ang akala mo eh walang negosy
ong pinapatakbo. Paano ba naman, laging nasa lakwatsa ang hayop! Papetiks-petiks
lang ba.
"Bored nga kasi ako!" reklamo nanaman nito.
"Ulol! Huwag ako ang guluhin mo. Nabibwisit na nga ako dahil halos limang oras n
a ako sa tapat ng conputer na iyan at wala pa kong matinong nagagawa!" frustrate
d na sabi niya.
"Sus! Kailan ka ba pumalpak ha?"
"Ewan! Basta parang walang pumapasok sa isip ko!"
Napatingin silang pareho nang kumatok sa pinto si Adie at pinasok na ang pagkain
g pinakuha niya. Nanlaki ang mga mata niya dahil may kasunod pa itong dalawang t
auhan galing cafeteria na may dala ring pagkain.
"Ano 'to Adie?!" hiyaw niya rito.
"Pagkain sir?!" mabilis na sagot nito.
Narinig naman niya ang malakas na pagtawa ni Mico na ngayon ay sinisipat ang baw
at pagkain na nasa lamesa na.
"Bakit ang dami?!" hiyaw niya ulit rito.
"Eh sir, hindi niyo naman po kasi sinabi kung ano ang gusto ninyo kaya hayan, in
order ko lahat ng nandoon." nakangiting sagot nito.
Napapikit nalang siya ng mariin sa pagkabuwisit sa bagong sekretarya niya. Akala
niya eh matino itong nakuha ni Mrs. Duquez. Jusko! Mukhang siya pa ang aalalay
sa babaeng ito!
"Sige sir. Happy eating!" masayang sabi ni Adie bago lumabas ng opisina niya.
Natatawang nilapitan siya ni Mico at tinapik ang balikat niya. "Mukhang hinding
hindi ka mabobore dito sa opisina mo,pare! Ayos yang secretary mo!"
"Yeah, makakalbo ako pagkatapos ng two weeks!"
----------
HI GUYS! NAKO..Pinipilit ko talagang mag-update. Haha. Pero tuwing weekends lang
ako may time.
Don't forget to Vote and Comment.
Follow me on twitter! @kendeyss
*******************************************
Seven
*******************************************
Napapitlag si Adie ng tumunog ang intercom niya. Pinindot niya iyon at tsaka nag
salita.
"Yes,sir?" tanong niya. Pinasigla niya pa ang boses niya kahit sa totoo lang ay
bored na bored na siya. Mag-a-alas sinco na ng hapon at wala siyang ginawa kundi
ang tumunganga sa lamesa niya. Ang huling utos na sinunod nalang niya ay mula r
ito ay yung dalhan sila ng pagkain ni Sir Mico.
"Pumasok ka sa loob." utos nito. Agad naman siyang tumayo at kinuha ang planner
niya.
Mabilis siyang pumasok sa loob ng opisina nito at napaangat ito ng tingin mula s
a folder na binabasa nito.
"Labas." kunot noong sabi nito.
Kaya tuloy pati si Adie ay napakunot noo rin. Anong problema nito? Akala ba niya
eh may uutos ito sakanya kaya siya pinapapasok sa loob nito?
"Eh sir, bakit niyo ako pinapasok kung palalabasin niyo rin pala ako?" tanong ni
ya.
Muli ay tinignan siya nito ng matiim. Seryoso ang mukha nito pero bakit napakagu
wapo parin?! Nakakainis! Bakit ba pinupuri niya ang lalaking ito sa isip niya?!
"Naiwan mo ata ang manners mo sa lamesa mo Ms. Martin. Hindi ko ata narinig na k
umatok ka. Labas." malamig na sabi nito.
Napapikit ng mariin si Adie. Gustong gusto niyang bulyawan ang taong nasa harap
niya ngayon. Pero hindi pwede. Kailangan maging obedient siya sa lahat ng i-utos
nito sakanya.
New York. New York. New York.
Paulit-ulit niyang sinasabi ang salitang iyan sa isip niya. Para naman ipaalala
niya sa sarili kung bakit kailangan niyang tiisin ang saltik sa utak ng boss niy
a.
"Sorry,sir." mahinang usal niya at tsaka lumabas sa opisina nito. Pagkasarado ng
pinto ay huminga ng malalim si Adie.
"Kaya mo ito Adie. Endure. Endure. Endure." bulong niya sa sarili bago tuluyang
kumatok sa pinto.
"Pasok." rinig niyang sabi nito sa loob.
Pagkapasok niya ay nagulat siya ng nakatayo na ito at nadatnan niyang sinusuot n
a ni Marco ang jacket nito.
"I'll be going out early. Dalhin mo itong CD na ito sa address na itinext ko say
o." sabi nito habang tumitipa sa cellphone nito. Nagulat nalang si Adie ng bigla
ng tumunog ang cellphone niya.
From: 09*********
45 Block 2 Emerald St. Westridge Heights.
Hindi na siya nagtaka na si Marco itong nagtext. At di narin siya nagtaka kung p
aano nito nakuha ang number niya. Malamang sa malamang ay ibinigay ito ni Mrs. D
uquez sakanya.
"Natanggap mo ba?" tanong nito sakanya.
"Opo."
"Okay. Aalis na ako. Call me kung naibigay mo na." pagkasabi nun ay umalis na it
o. Naiwan si Adie sa opisina nito na hawak hawak ang isang CD. Bigla tuloy siyan
g nacurious kung ano ang laman nito. Mabilis siyang lumabas sa opisina nito at i
ni-lock iyon. Isinilid niya sa bag niya ang CD tsaka niya pinatay ang computer.
Isinuot niya ang kanyang jacket at tsaka pinuntahan ang nasa address.
"Ito na siguro iyon." sabi ni Adie habang tinignan ang address na nasa cellphone
niya.
Andito siya ngayon sa tapat ng isang puting bahay na puro salamin pero wala nama
ng makita sa loob. Maybe one way mirror ang mga ito. The place screams luxury. L
ahat ng bahay ay may ibubuga. She wonders who's living in here?
Nag-doorbell na siya at napapitlag ng biglang may nagsalita sa intercom malapit
sa doorbell.
"Sino iyan?" tanong ng isang boses ng babae.
"Uhm. Ako po si Adrienne Martin. Pinadala po ako ni Mr. Marco Dame Montello ng M
ontello Records."
"Oh, come in." pagkasabi nun ay bigla nalang bumukas ang gate. Nanlaki ang mga m
ata niya. Naisip tuloy niya na i-suggest sa parents niya na ipa-automatic narin
ang gate nila. Why not?!
Naglakad si Adie sa pathwalk na napapalibutan ng mga light posts. Tapos sinalubo
ng siya ng isang matandang babae na naka-uniform. Mukhang kasambahay ito.
"Good Evening po." Bati niya sa matanda. 6pm na kasi ng makarating siya rito.
"Good Evening rin. Halika at doon daw kayo sa studio." sabi nito at naunang magl
akad. Sumunod siya at hindi niya naiwasang manlaki ang mata ng makita ang isang
malaking portrait ng isang babae.
"Pasok na ho kayo." sabi ng matandang babae ng pinagbuksan siya nito ng pinto sa
studio na sinasabi nito.
Nginitian niya ito ng tipid. Hindi siya makapaniwala. Nasa bahay siya ni..
"Take a seat." pukaw sakanya ng isang magandang babae na kalalabas lang sa isa p
ang pinto. Nakasuot ang babae ng isang simpleng black long sleeve dress na abot
sa tuhod nito at naka-heels. Naka-ponytail ang buhok nito na kita ang napakaperp
ektong hugis ng mukha at makinis na kutis.
"Oh my God." hindi niya napigilang usal.
Natawa naman sakanya ang babae. "Let me guess, hindi mo alam na ako ang pupuntah
an mo?"
Umiling si Adie bilang sagot. Nasta-star struck kasi siya sa puntong ito. Biruin
niyo, maghahatid lang siya ng CD makikita niya pa ang idol niya?
There she was. Ang tinaguriang The Melody of an Angel.
Eunice Tan. Ang kanyang idol pagdating sa musika. Maniwala kayo't sa hindi, halo
s lahat ng kanta sa iPod niya ay kanta nito. Marami rin siyang poems at stories
na naisulat at ang inspirasyon niya ang mga kanta nito.
"Are you okay?" nakangiting tanong nito sakanya.
"I-IDOL!!!" hiyaw niya at tsaka mabilis na niyakap niya si Ms. Eunice.
Natatawang gumanti naman ito ng yakap sakanya. Natauhan naman bigla si Adie at m
abilis na bumitaw mula rito.
"Sorry po! Na-excite lang. Idol ko po talaga kayo! Ang ganda niyo po! Parang wal
a kayong asawa at anak."
Ngumiti naman ito sakanya. "Thank you. Ano nga pala ulit pangalan mo? Adrienne n
ga ba?"
"Opo! Pero Adie nalang po."
Tumango ito at pinaupo na siya. Jusko. Maging sa pag-upo nito ay napaka-elegante
ng tignan. Grabe!
"And you're Marco's...?"
"Ah! Secretary po. Temporary." nakangiting sagot niya.
"Temporary? Well that's interesting."
"2 weeks lang po ako sakanya kasi po may trangkaso yung totoong secretary niya.
Ay, eto po pala ang CD'ng pinabibigay niya, Ms. Eunice." sabay abot sa CD.
"Thanks. Wait here okay?" sabi nito at tsaka tumayo at lumapit sa isang player.
Ipinasok nito ang CD doon ay maya maya lang ay pumailanlang sakanila ang isang t
ugtugin. Habang tumutugtog ang CD ay umupo na ulit si Ms. Eunice sa upuan nito k
anina na kaharap niya.
Ah. So eto pala ang laman ng CD na iyon. Ito kaya ang kino-compose ni Marco kani
na?
"So what do you think?" napabalik siya sa katinuan ng bigla siyang tanungin ni M
s. Eunice sakanya.
"Po?" di na niya pala namalayan na tapos na ang tugtugin.
"Anong tingin mo sa napakinggan mo?" nakatingin ito sakanya na para bang hinihin
tay talaga ang opinion niya.
"Maganda naman po." tipid na sabi niya.
Humalukipkip ito at sumandal sa upuan. "I'm planning to retire next year."
"Po?!!" gulat na usal niya.
"10 years in the industry was enough. Gusto ko namang ituon ang pansin sa pamily
a ko. Pero hindi ko kayang basta basta nalang iwan ang mga fans ko na nagmahal s
akin these years. Kaya naisipan kong gumawa ng last album. And I'll entitle it a
s 'Angel's Last Melody'. So I asked Montello Records para sila ang mamahala ng a
lbum ko. Kasi I've been working with them for 5 years. Gusto ko ang mga kanta ko
ay magpapaalala sa fans ko na kahit na retired na ako, my songs will be kept in
their hearts. Kaya, tatanungin ulit kita Adie. Sabi mo nga, fan kita. A a fan,
what would you feel about the song you've heard?"
Napaisip tuloy si Adie. Ipi-nlay niya ulit sa utak niya ang napakinggan niya kan
ina.
"Malungkot." nakita naman niyang ngumiti at tumango-tango si Ms. Eunice kaya ipi
nagpatuloy niya ang sinasabi. "Kahit wala pang lyrics, nararamdaman ko na malung
kot yung melody. Parang..iyon ang nararamdaman ng gumawa.." mabagal na sabi niya
sa huli.
Kung gayon, malungkot ba si Sir Marco?
Ano bang meron sayo, Marco Dame Montello?
---------
VOTE AND COMMENT. ;))
*******************************************
Eight
*******************************************
Mabilis na nagpaalam si Adie kay Ms. Eunice dahil napahaba ata ang kwentuhan nil
a. Ipinahatid nalang siya nito sa driver nila pauwi.
Pagkapasok ng kanyang unit, mabilis na naglinis si Adie ng katawan at pabagsak n
a humiga sa malambot niyang kama. Haayy. Ang sarap humiga!
Napatayo siya sa kama ng may maalala. Dali-dali niyang tinawagan si Marco at ini
handa ang sarili sa balitang hatid niya.
"Oh, Ms. Martin, anong sabi ni Eunice?" batid ni Adie ang kasiyahan sa boses nit
o. Mas lalo tuloy siyang kinabahan. Dapat pa ba niyang sabihin? ...Of course bru
ha! Trabaho mo ito. Haaayyyy..
"Sir..about that.. ano po kasi.." nag-aalangan niyang sabi.
"Get straight to the point Ms. Martin." ngayon seryoso na ang boses nito. Tila b
a may ideya na ito sa kanyang sasabihin.
"Di po nagustuhan ni Ms. Eunice. Paki-ulit daw po." gineneralize nalang niya ang
sinabi ni Ms. Tan sakanya. Jusko, sa sobrang haba nun ayaw niyang magkwento sa
phone.
"WHAT?! FUCK!"
Sunod sunod na malulutong na mura ang narinig ni Adie sa kabilang linya. Napangi
wi nalang siya sa mga naririnig at bahagya niyang nilayo ang telepono sakanya da
hil na-aabuse na ang beautiful ears niya.
"Sir.." awat niya rito.
"Pumunta ka dito sa The Santillan's. You need to report what the hell happened!"
mariing utos nito sakanya.
Napakagat ng labi si Adie. "Eh sir, pwedeng bukas nalang po? Masyadong gabi na p
o kasi.."
"NOW ADIE!!" sigaw nito dahilan para mapapikit siya ng mariin. Tinapos na rin ni
to ang tawag para siguro di siya makaangal.
Sabi nga niya pupunta siya eh. Nakakabanas talaga! Kung kailan nagwa-one on one
time na sila ng kanyang kama at unan tsaka naman siya iistorbohin ng balasubas n
iyang boss! Naku! Pasalamat siya at may kailangan siya rito.
Di na nag-abalang mag-ayos pa si Adie. Kung ano na ang suot niya ay iyon narin a
ng sinuot niya papunta sa The Santillan's kung saan man iyon. Isang plain grey s
hirt at white shorts ang suot niya. Nag-sweater nalang siya dahil medyo malamig
na sa labas. Kipkip ang wallet niya at cellphone dali-daling pumara si Adie ng t
axi. Di niya dinala ang kotse niya dahil baka makahalata lang si Marco kung baki
t may kotse siya. May kamahalan pa naman ang kotse niya. Baka kung ano pa isipin
ni Marco at ipaimbestigahan pa siya.
"Manong alam niyo ho ba yung The Santillan's?" tanong niya sa driver.
Tumango naman ito bilang sagot. Malay ba niya kung saan yung The Santillan's na
iyon. Di nga niya alam kung anong lugar ba iyon. Though, parang narinig na niya
iyon sa kuya Adrian niya.
Di naman nagtagal ay ibinaba siya ng driver sa tapat ng isang magarbo at mukhang
sosyal na restaurant. Sa taas nito ay nakailaw ang malaking label ng restaurant
. Nalaglag ang panga niya sa dami ng taong nakapila hanggang labas. Agad niyang
kinuha ang cellphone niya at tinawagan si Marco.
"Sir, nandito na po ako sa tapat ng restau. Pipila po ba ako?" tanong agad niya
ng sagutin nito ang tawag niya.
"No. Stay there. I'll get you." tapos ay binaba na niyo ang telepono.
Bigla siyang kinilabutan sa sinabi nito. His voice was very manly at tila nang-a
akit. It sounds so..sexy.
Woooops! Pinilig niya agad ang kanyang ulo. Ano ba itong pinagsasasabi niya sa s
arili niya! Sa lamig lang siguro ito. Oo! Tama. Baka sa lamig nga lang ito.
"Adie." tawag ni Marco sakanya. Lumapit siya rito at giniya siya sa podium na ma
y usher na nag-aassist sa mga guests.
"She's with me." sabi ni Marco. Nakita niyang tumango at ngumiti ang usher sakan
ila.
Napakunot ang noo ni Adie, bakit sila pinagtitinginan ng mga tao? Especially yun
g mga babae.. ganito ba kasikat ang mokong na ito?
Base sa mga itsura ng mga tao parang ngayon lang nila nakita si Marco na may kas
amang iba. Ang weird.
"Let's go." aya ni Marco sakanya. Pagkapasok sa loob ay biglang nahiya si Adie.
Halos malaglag ang panga niya sa mga nakikita. The place screams elegance and mo
ney. Pucha! Oo may pera siya pero sa pagkakataong ito nawala ang elegance niya.
Nakakahiya ang suot niya. Nakashorts at tshirt lang siya na pinatungan ng sweate
r. Dali-dali siyang nagtago sa likod ni Marco.
Mukhang hindi naman nito napansin ang inakto niya dahil diretso lang ito ng laka
d sa isang hallway. At habang naglalakad sila, napapansin niya na lumalayo na si
la sa mga tao. Ano ito? Parang private na kwarto?
"Aray!" daing niya nang malakas na sumalpok ang ilong niya sa likod ni Marco. Tu
migil nalang kasi ito bigla ng lakad.
Kunot-noong tinignan siya nito. "Bakit kasi ang lapit mong maglakad sakin?"
"Eh baka po kasi mawala ako." katwiran niya.
"Tsss." umiling lang ito at pinihit ang doorknob ng kwartong nasa harapan namin.

Naunang pumasok ito at sumunod lang siya. Again. Nahiya nanaman siya ng makitang
may iba pang tao ang naroon. May tatlong babae at apat pang lalaki. Yung isa ay
namukhaan niya agad dahil minsan na itong pumunta sa opisina ni Marco.
"Uy, si Miss masungit-ary!" sabi ni Mico sakanya.
Natawa naman ang mga kasama nito sa tawag ni Mico sakanya.
"Good Evening po!" bati ko sakanilang lahat.
Dali-daling umupo si Marco. Ang walanghiya! Di manlang siya iginiya. Saan siya u
upo? Teka. Ang tanong, uupo ba siya?
Dahil sa di niya alam ang gagawin, nanatiling nakatayo lang siya malapit sa pint
uan. Buti nalang may magandang babae ang humila sakanya.
"Tara, tabi tayo. Pagpasensyahan mo na si Marco, nawawala ang pagiging gentleman
niyan kapag badtrip." natatawang bulong nito sakanya.
Nginitian lang niya ito sa sinabi. Gentleman? Tsss. Gentleman my ass!
"So, anong pangalan mo? Tsaka ba't mo kilala si Mico?" tanong nung babaeng humil
a sakanya.
"Ahm. Adie Martin po. Pumunta po kasi si Sir Mico sa opisina nung nakaraan." sab
i niya.
"Ah. Nako, wala lang magulo iyang si Mico kaya si Marco ang napagdiskitahan. Ako
nga pala si Colyn Santillan." Sabay lahad nito sa kanyang kamay. Agad naman niy
a iyon tinanggap. "Ah. Sainyo po itong restaurant? Ang ganda po." puri niya.
"Ah hindi hindi! Dawit lang ako. Actually, sa asawa ko ito. Eto siya oh. Si Jere
miah Santillan." turo nito sa katabi ni Marco na lalaki. "Eto naman si Erin,Vin,
Mico of course at ang mag-asawang si Mitch at Dylan." isa-isang turo niya sa ba
wat taonb nakaupo.
"Hon,para kang endorser." natatawang sabi ni Jeremiah sa asawa.
"May problema ba dun?" nakataas na kilay na tanong nito sa asawa.
"Wala noh! Ikaw kaya ang pinakamagandang endorser." nakangiting sabi nito.
Maging si Adie ay napangiti sa pagsuko ni Jeremiah kay Colyn. Kahit na hindi sil
a magkatabi ay kitang kita sa mga titig nila kung gaano nila kamahal ang isa't i
sa. Naalala nia tuloy si Ate Alex at Kuya Adrian niya. Parang sila din ang mga i
to.
Parang siya rin at si Kenneth. Napamura siya sa pagfa-flashback niya. Hindi na d
apat niya iyon iniisip. Move on nga di ba.
"Martin? Are you by chane related to Adrian Martin?" biglaang tanong ni Jeremiah
sakanya.
Umusbong ang kaba sa kanyang dibdib. She was fidgeting her fingers. Anong sasabi
hin niya? Naku. Hindi siya pwede mabisto.
"Ahm. Hindi po." pagkakaila niya.
Tumango tango naman ito. Mukha naman kumbinsido. Napahinga siya ng maluwag.
"Bakit hon, sino iyong Adrian?" tanong ni Colyn sa asawa.
"Kompanya nila ang nagsusupply sa mga furnitures sa mga restaurants and bars nat
in hon."
Tumango tango naman si Colyn. Bigla nalang sumingit si Erin.
"Talaga? Ma-contact nga iyan. Gusto ko sanang ibahin ang furnitures ko sa bahay.
"
Kinakabahan si Adie. Bakit na naging topic pa nila ang kuya niya? Nakakainis.
"Jeremie.." tawag ni Marco. "Can we use the other room. May business lang kaming
pag-uusapan ng secretary ko." sabi nito.
"Sure bro. Business lang ha! No Monkey business!" biro ni Jeremiah.
"Ulol!" asik ni Marco. "Follow me." utos nito sakanya. Agad naman siyang tumayo
at sinundan ito papunta sa kabilang room. Pero bago pa sila tuluyang lumabas ay
narinig nila ang sigaw ni Mico.
"Kapag nirape ka ni Marco, Sigaw ka lang Adie! Di naman soundproof ang isang kwa
rto!" matapos niyang sabihin iyon ay nagtawanan silang lahat doon.
------
VOTE AND COMMENT KAYO GUYS! :)
Follow! @kendeyss on twitter and IG. ;)
*******************************************
Nine
*******************************************
Pagkapasok nila Adie at Marco sa isa pang private room ay hindi na nagpaligoy li
goy pa si Marco sa gustong malaman kaya naman agad agad umupo ito at nagsimula n
ang magtanong.
"Anong nangyari? Paanong hindi nagustuhan ni Eunice iyan?!" iritadong tanong nit
o sakanya.
Adie just rolled her eyes. Nasaan ang pagka-gentleman na sinasabi ng barkada niy
a rito? Ni hindi nga siya inayang maupo muna bago siya iinterrogate eh. Kainis!
"Uupo muna ako sir ah." sarkastikong sabi niya. Eh sa naiinis siya eh. Una, pina
punta siya nito sa restaurant na ito. Pangalawa, ni hindi man lang sinabi sakany
a na ganitong klaseng restaurant pala iyon. Nagmukha tuloy siyang dukha. Pangatl
o, winalang bahala lang siya nito sa harap ng mga kaibigan nito.
'Eh ano ka ba niya? Makaasta ka parang syota ka nung tao!' sigaw ng isang parte
ng utak niya.
Ipinilig niya ang kanyang ulo sa biglaang pumasok sa isip niya.
"Nakaupo ka na. Ano na Adie?!" bulyaw sakanya ni Marco.
Napahinga siya ng maluwag. Sobra sobra na ang inis niya rito. Walang ginawa kung
hindi mangbulyaw, mang-utos at mag-solo sa buhay. Buti nga may social life pa i
to.
"Oh." sabay abot niya ulit sa CD. "Sabi ni Ms. Eunice, pakinggan mo kung gaano k
alungkot iyang composition mo."
Tumaas naman ang kilay ni Marco sa sinabi niya. "Malungkot?"
"Opo. Malungkot. As in sad,lonely--"
"Alam ko kung ano ang malungkot Adie!" sigaw nito sakanya.
"Alam mo naman pala eh, bakit ka pa nagtatanong..tss" Bulong niya sa sarili niya
.
"Ano?!" baling nito sakanya.
"Sir Marco. Totoo naman ho na malungkot iyang composition niyo eh. Walang buhay.
Para kayong namatayan."
"Tumahimik ka nga!" sigaw nito sabay hampas sa lamesang pagitan nilang dalawa.
Nanlaki ang mga mata niya sa asta nito. His eyes were burning with so much anger
. Did she pushed his limit? Kasi naman Adie eh! Napaka-loko mo talagang babae ka
! Paano na ang New York? Huhu.
"S-sir.." nanginginig na tawag niya rito. Tangna! For the first time natameme si
ya kay Marco. Pucha! Nakakatakot ito ngayon!
"S-Sorry po." ulit niyang sabi ng hindi ito sumagot sakanya.
"Ms. Martin, secretary kita. Ako ang boss mo. Lahat ng utos ko susundin mo. Wala
kang karapatang magreklamo dahil ako ang nagpapasweldo sayo. Kaya sana alamin m
o muna kung saan ang pwesto mo." pagkasabi nun ay tumayo lang ito bigla at diret
song naglakad paalis sa kwarto.
Napayuko si Adie sa ginawa ni Marco. Bakit siya naging ganoon? Tsaka pucha! Baki
t siya umiiyak?!
------
Buti nalang kinabukasan ay day-off ni Adie kaya medyo nakahinga siya ng maluwag.
Hindi niya alam kung ano ang magiging atmosphere sa kanilang dalawa ni Marco ma
tapos ang nangyari kagabi.
Nung iwan siya nito kagabi mabilis narin siyang umuwi. Ilang beses siyang nag-co
mpose ng message paa rito pero sa huli ay binubura niya rin lang.
Ngayon, nandito siya sa bahay ng ma Lagdameo. Last fitting na kasi ng mga gowns
ng mga bridesmaid sa kasal ng Ate Alex at Kuya Adrian niya. Siya ang maid of hon
or ng kasal ng kapatid niya. Nakaupo lang siya ngayon sa single couch habang pin
agmamasdan ang nagfifitting sa harap niya.
"Kamusta?"
Di niya namalayan na naupo na si Ate Alex sa tabi niya. Inakbayan siya nito at n
iyakap siya.
"Ayos lang." tipid na sagot niya.
"Adie." usal nito sa isang concerned tone.
"If it is about Marco. Don't worry, akong bahala." sabi niya.
"I didn't ask you about him. I'm asking about you. Sakin ka pa ba magsisinungali
ng? I know there's something wrong. What is it?" concerned na tanong nito sakany
a.
Huminga siya ng malalim at nangalumbaba. "Wala to Ate Alex. Nalulungkot lang ako
kasi matatali na sayo si Kuya." dinaan nalang niya sa biro para maligaw ang usa
pan nila ni Ate Alex.
Tumawa naman ito at hinampas siya sa balikat. "Sira ulo ka talagang bata ka! Bak
it? Gusto mo hiwalayan ko kuya mo ngayon na para tayong dalawa nalang ang magpak
asal?" sakay nito sa biro niya.
Ngumisi siya rito. "Huwag na. Baka ipa-salvage pa ako ni Kuya. Tsaka 'di kita ty
pe 'no!" sabay halakhak niya.
Ngumuso naman ang Ate Alex niya at napahalukipkip. "Bakit? Sino type mo? Ang bag
o mong boss?" may halong pang-aasar sa tono nito.
"Sino? Si Marco? Yuck!" tanggi niya.
"Uyyy! Bakit ka diyan nagba-blush! Yiiiee! May hidden desire ka na kay Marco aga
d agad. Eh halos apat na araw palang kayo nagkakatrabaho!" asar ulit sakanya ni
Ate Alex.
"Tigilan mo nga ako Ate! Sige ka! Di ako kakanta sa kasal niyo!"
"Oo na. Titigil na. Hoy, tumayo ka na. Ikaw na ang sunod sa fitting." sabay tula
k sakanya patayo sa couch.
Alas singki na ng hapon natapos ang fitting ng mga gowns sa kasal ni Ate Alex. N
ext week na ang kasal ng mga ito. She's so happy for her kuya. And also for Ate
Alex.
Dahil wala naman siyang ibang pupuntahan. Pumunta nalang siya si Adie sa restaur
ant ng kaibigan niyang si Jean. Kakaiba talaga ang restaurant ng kaibigan niya.
Puro glass ang floor at walls para makita ang tubig sa ilalim na may lumalangoy
na mga iba't ibang klaseng isda. Ang mga walls naman ay para makita ang garden a
t may illusion ng waterfall.
"Hi Jean!" bati niya sa kaibigang nakaupo sa bar counter.
"Ads!! Buti naman at naligaw ka ulit." sabay yakap nito sakanya.
"Day-off ko eh. Wala akong matambayan."
"Haha. Day-off sa computer,ballpen at papel kamo."
Hindi alam ng kaibigan ang pagiging secretary niya. Tanging si Ate Alex at Kuya
Adrian niya lang ang may alam.
"Hindi rin. See?" sabay taas niya sa kanyang laptop.
Napailing nalang si Jean sakanya. "O siya sige. Doon ka sa may dulo. Hindi masya
dong maingay roon. Makakapagsulat ka ng matiwasay." suhestiyon nito.
"Ayos! Thanks Jean!"
Dumiretso siya sa table na itinuro ng kaibigan. Umorder lang siya ng clubhouse a
t isang smoothie at tsaka binuksan na niya ang laptop na dala.
Halos dalawampung minuto na siya nakatitig sa blankong page sa MS Word. Wala siy
ang maisip na maisulat. Tinry niyang gumawa ng poem about clubhouse pero naisip
niya na ang panget naman nun. Tinry niya rin gumawa ng isang paragraph na tungko
l sa smoothie pero naisip niya na mas lalong panget iyon.
Napabuga nalang siya ng maluwag. Just then, her phone rang. It was her Kuya Adri
an.
"Oh kuya?"
"Ano itong narinig ko kay Alex na may gusto kang lalaki?"
"Ha?"
"Anong 'Ha' ka diyan! Ikaw princess ah, nagtatago ka na sakin ng sikreto. Sino n
aman ang swerteng hampaslupa na nagustuhan ng kapatid ko?"
Napaisip si Adie sa sinasabi ng kuya niya. Siya? May nagugustuhan? Then suddenly
, a picture of Marco popped into her head. Nanlaki ang mga mata niya. Pinilig ni
ya ang ulo para maalis ang kung ano man ang nasa isip niya. Cannot be. Cannot be
.
"Princess?" untag sakanya ng kuya niya.
"Wag kang maniwala kay Ate Alex. Alam mo namang baliw iyang fianc mo. Gotta go ku
ya. Bye!"
Agad niyang tinapos ang tawag. Sandaling nakatingin siya sa computer screen niya
.
Shet. Bakit niya naisip ang walang puso niyang boss?
Sabagay. Aminado siyang gwapo ito. Palaging mabango. Maganda ang katawan kahit n
a hindi niya pa ito nakikitang hubad o kahit half naked man lang.
Langya! Nagiging manyak na siya! Pero sino ba naman ang hindi magiging manyak ku
ng ganoong diyos ang nasa harap mo.
Hindi niya pa nakikita ngumiti si Marco pero siguro kapag ngumiti ito ay mas lal
ong gagwapo. At maraming babaeng magkakabdarapa rito.
Sa kakaisip niya ay maya maya lang ay tuloy tuloy na ang pagtitipa niya sa keybo
ard ng laptop niya.
Looking at you is as if time ticked slow
Eyes,lips and nose just made my face glow
Maybe I adore you but it's hard to show
Because someone like you is so hard to know
Napatigil siya sa pagtitipa nang basahin niya ang naisulat. Wait a minute kapeng
mainit! Did she just confessed to her computer?
Maybe I adore you but it's hard to show
Shet itlog!
Umamin nga siya. Napapikit siya ng mariin at huminga ng maluwag.
"So what? It's just a crush. Ano naman ang masama roon?" bulong niya sa sarili.
"Sino ang masama?"
"Ay demonyo ka!" napaupo siya ng maayos sa sobrang gulat sa nagsalita sa harapan
niya.
"Chill Ads." natatawang sabi ni Jean.
"Nakakagulat ka naman kasi!" hawak parin niya ang dibdib sa sobrang gulat.
"Adie, pwede ka bang kumanta? Isang song lang. Medyo maraming customers ngayon e
h, mamayang 6 pa kasi dating nung singer ko. Isang kanta lang."
Napaisip si Adie. Oo, kailangan niyang mailabas ang bagong realization niya. She
t. She has a crush. Ang masaklap pa ay sa walang puso niyang boss.
"Okay." pagpayag niya.
"Yes! Sige go go go ka na sa stage. Akong bahala sa mga gamit mo." sabi ni Jean.

Isinave na muna ni Adie ang naitype at tsaka kinlose ang window. Mahirap na baka
masilip pa ni Jean.
Umakyat na siya sa stage at kinuha ang isang gitara. Tinono na niya muna ito sa
isang gilid at tsaka umupo sa isang stool sa gitna ng stage.
"Hello po. I hope you enjoy your meal."
She started strumming her guitar and started singing bringing her into a world l
ike she's the only one living in there.
----------
VOTE AND COMMENT ;)
Follow niyo ko. @kendeyss
*******************************************
Ten
*******************************************
Thank you po sa mga readers ko. Sa pagtiyatiyagang maghintay sa bawat updates ko
.
MSB is 1.93 million reads na. Almost 2M. Tapos ang TEE ay 500k na ang reads. Tha
nk you po!
VOTE AND COMMENT :)
Follow me. @kendeyss on Twitter and IG. Kapag may tanong ask me. Ask.fm/kendeyss
------------
"What do you mean magreresign ka?!"

Napasapo sa noo si Marco nang bigla nalang pumasok sa studio niya si Jay. Isa sa
main lyricist niya. Umapaw ang galit niya ng bigla nalang nitong ilapag sa tabl
e niya ang resignation letter nito.

"Sorry Marco. Pero sayang yung opportunity na nakahain na sakin. Di ko pwedeng p
alagpasin pa iyon."

Pupunta na kasi ito sa America dahil natanggap ito sa Music school na pinag-appl
y-an nito.

"Pero bakit kailangan ngayon pa? May five months ka pa bago magstart ang klase m
o." desperadong tanong niya kay Jay.


Oo. Desperado na siya. Kung kailan naman maraming trabaho sa recording company n
iya ay tsaka naman nagkandasunod-sunod ang dating ng problema sakanya. Hindi pa
siya nakakagawa ng bagong composition para kay Eunice. Paano na ang ibang artist
na handle nila? Hindi niya kayang pagsabayin ang mga iyon. Hindi tulad ng ibang
recording company, kakaunti lang ang lyricist,composer at producer niya. Iyon a
ng stratehiya niya sa mundo ng musika. Bakit pa siya kukuha ng marami kung kaya
naman iyon ng kakaunti? He may have few employees but he is sure as hell that he
has the best of the best. At isa na roon si Jay na ngayon ay aalis na.

Sa dami nilang handle na mga singers ay hindi nila kakayanin kung may mababawas
pa.


"Pasensya na talaga. Naiintinihan mo naman siguro ako, kailangan kong paghandaan
ang pagpunta roon at gusto ko makasama ang pamilya ko sa five months na iyon."


Bumuga nalang si Marco ng malalim na hininga. Sa huli, tinanggap na niya yung re
signation letter ni Jay. Wala naman na din siyang magagawa hindi ba? Alangan nam
an, pigilan niya yung tao sa pangarap niya. He's noth that cruel.

Ngayon, ang problema ay saan siya hahanap ng kapalit ni Jay?
-------
Six thirty palang ay nasa desk na niya si Adie. Dino-double check niya ang mga s
chedules at mga gustong mag-schedule ng appointment kay Marco.

Karamihan sa mga ito ay gusto itong mainterview. Mainit nanaman ang pangalan nit
o dahil nakasama ang recording company nito sa 'Best in Producing Worlwide Music
'.

Kaya lang sure na sure si Adie natatanggihan lang nito ang mga iyon. Ni siya nga
, nakapasok na siya sa isang lungga ni Marco, ay hirap parin siyang kumuha ng ti
yempo para makakuha ng interview.


Seven na ng umaga ay wala parin si Marco. Nagtaka tuloy si Adie. Sa halos isang
linggo na niyang pagtatrabaho bilang temporary secretary ni Marco ay hindi niya
pa ito nakitang nalate. Madalas before seven o saktong seven ay nasa opisina na
niya ito. Hindi na lang niya iyon masyadong inisip. Tutal, tapos nanaman na ang
mga dapat niyang gawin, kinuha niya ang notepad niya at nagsulat ng kung ano ano
ng random thoughts niya.

Eight ng umaga ay bigla nalang sumulpot si Marco. He is just wearing a plain whi
te shirt at tinernuhan lang ng ripped pants at nakashades pa ito.

Habang tinitignan ni Adie si Marco, bumilis ang tibok ng puso niya. How could th
is man remains handsome kahit na anong isuot nito. Kapag nakaformal, gwapo. Kapa
g naka-casual, gwapo parin. Kahit na ang sungit nito, gwapo parin. Paano pa kaya
kapag nakangiti at nakahubad na ito?!


"Sumunod ka sakin." utos nito ng madaanan siya ni Marco sa desk. Pagkasabi nito
iyon, ay diretso na ito pumasok sa opisina nito. Siya naman ay nakatulala lang s
a ngayong nakasaradong pinto ng opisina ni Marco. God! Hindi niya alam na pinipi
gilan na pala niyang huminga! Hinawakan ni Adie ang kaliwang dibdib. Ramdam na r
amdam niya ang malakas na tibok ng puso niya. Bakit ganoon? Ngayon lang lumakas
ng ganito katindi ang tibok ng puso niya.


Napapikit siya at huminga ng malalim. Kipkip ang kanyang planner ay kumatok siya
sa pinto ni Marco.


"Pasok." Rinig na sabi nito sa loob. Bago pumasok ay bumuga pa siya ng hangin.

"Whoo! Crush lang iyan." bulong niya sa sarili bago pinitin ang seradura at tulu
yan ng pumasok.


Tumayo siya sa harap ng table ni Marco. Nakatagilid sakanya ang swivl chair nito
. Nakasandal lang doon si Marco at pinaglalaruan ang lapis sa kanang kamay nito.
Mukhang malalim ang iniisip nito. Hinihintay ni Adie na magsalita ito, pero muk
ha atang walang balak ito.
"Sir, FuseTv wants to have an interview regarding to your artists." panimula niy
a. Ngunit no response ito sakanya. Kaya naman tuloy-tuloy lang siya sa pagsasali
ta.

"Gusto rin po kayong mainterview ng isang business magazine. Pina-book rin po ng
ABS-CBN ang Montello Concert Hall niyo. And also sir, yung shoot niyo po kay Mr
s. Santillan ay bukas na po. Huwag raw po kayo malate kundi ay babalatan daw niy
a kayo ng buhay.."

Sa dami ng sinabi niya, patuloy lang ito sa paglalaro sa lapis sa kanang kamay n
iya. Parang nakikipag-usap lang siya sa bula.

"Sir?" nag-aalalang tawag niya rito. Aba malay niya ba? Baka nakalimutan nitong
huminga or baka tinakasan ng kaluluwa.

Huminga siya ng maluwag at muling nagsalita. "Nasunog rin po pala yung Montello
Theatre 1 po kaninang umaga." seryosong sabi niya.

"What?!" baling sakanya ni Marco.


Ngumisi siya. Edi nakuha niya ang atensyon nito. "Joke lang sir! Kasi naman kani
na pa po ko dakdak ng dakdak dito,hindi niyo naman po ako pinapansin."

Huminga ng maluwag si Marco. "Don't do that again,Adie." malumanay na sabi nito
sakanya.

Ohhhhh Myyyyy! Bakit natigilan siya?! Himala! Hindi siya binulyawan ni Marco. An
d that,that voice he used to her! Grabe! Nakakalusaw!

"Sir? May problema po ba?" concerned na tanong niya.

"Deny all the inteviews. Just accept the Concert Hall. Ako na bahala kay Colyn.
You may go." dismisa nito sakanya.

Laglag ang balikat ni Adie nang lumabas siya sa opisina ni Marco. Sure siya na m
ay problema ito. Tungkol kaya ito dun kay Ms. Eunice? The last time na nag-usap
sila kay Ms. Eunice ay nagalit ito ng husto. Buong maghapon ay iniisip niya kung
ano ba ang problema nito.

Alas dose na ng tanghali, nag-lunch siya sa cafeteria ng kompanya. Kasama niya s
i Jane, pagkakaalam niya ay ito ang naghahandle sa mga concert halls ng nga Mont
ello.

"Hanggang kailan ka rito?" tanong nito sakanya.

"Dalawang linggo lang ako. Temporary lang kasi ako." sagot niya.

"Ah. Akala ko secretary ka talaga ni Sir Marco. Nagulat nga kami eh nang makita
ka namin. Ang bata mo pa. Tsaka mukha ka namang mayaman para maging secretary."
komento nito.

"Ah, mukha lang iyon. Tsaka twenty-four na ako. Di na iyon bata."

"Ano ka! Bata pa iyon noh! Kasisi Sir Marco hindi pa iyang nagkakasecretry ng mg
a nasa twenties. Natatandaan ko, nung nagkaroon siya ng secretary na twenties eh
inakit lang siya. Kaya nga si Mrs. Duquez lang talaga ang nakatagal ng sobra."
natatawang kwento nito sakanya.

"Gwapo naman talaga si Marco. Hindi mahirap na magustuhan. Parang mga kaibigan n
iya lang rin."

"Crush mo si Sir nuh? Aba, at Marco lang talaga ang tawag mo ah." asar sakanya n
i Jane.


Nag-kibit balikat lang siya sa sinabi ni Jane. Nginitian lang niya ito at nagkat
awanan sila pagkatapos.
------


Kanina pa kinakalkal ni Marco ang trash bin niya. May naitapon kasi siyang music
sheet na hindi naman dapat.

"Asan na ba yun?" inis na sabi niya sa sarili. Pinindot niya ang intercom para t
awagin si Adie. Baka nasa trash bin nito iyon.

"Ms. Martin?" nakailang tawag siya rito pero hindi ito sumagot pabalik. Nagsipat
in niya ang oras, alas dose na pala. Kaya pala wala ito sa desk nito ay marahil
nagla-lunch na ito. Kaya naman siya na mismo ang lumabas at naghanap sa music sh
eet na nawawala. Pumunta siya sa desk nito at umupo sa upuan nito at dumukwang s
a trash bin na nasa ilalim ng mesa. Ang daming papel na naroon kaya baka marahil
ay naroon ang hinahanap niya. Inisa-isa niyang buksan ang mga nakapulupot na mg
a papel. Ang iba ay drawings at doodles ni Adie. Napailing nalang siya. Nagtatra
baho ba talaga itong si Adie?

Ang iba naman ay mga music sheets pero hindi iyong hinahanap niya. Kumuha ulit s
iya ng isa at binuksan iyon. Itatapon na niya sana ulit sa isa pang trash bin ng
mabasa ang nakasulat roon.

That's what's keeping me for holding on
That's what makes it harder when you're gone
And I gotta keep fighting to resist
I'm seeing it from what it really is
Everytime we fall down
You're the one that picks us up
And I don't wanna cry
Don't wanna live a lie
I know you're seeing that's I wanna believe

Bigla nalang napangiti si Marco. Agad niyang tinawagan si Kirby, ang hinire niya
para maghanap ng bagong lyricist.

"Hello Kirby. Wag ka na maghanap. I think I found my new lyricist."
-------
*******************************************
Eleven
*******************************************
Follow me. @kendeyss ;))
------
"Sige na Jane, mauna na ako. At baka umuusok na ang ilong ni Sir Monster." paala
m ni Adie kay Jane.

"May pa Sir Monster ka pa diyang nalalaman eh crush mo naman." asar sakanya ni J
ane.

"Hay ewan ko sayo! Diyan ka na nga." agad siyang sumakay sa elevator dahil aasar
in at aasarin lang siya ni Jane. Dapat talaga hindi niya pinuri yung Marco na iy
on sa harap ni Jane eh. Ayan tuloy, pinapatay siya nito sa asar.


Speaking of her boss, naalala niya na hindi pa ito lumalabas sa office nito simu
la nang dumatingito. Napaisip tuloy siya. Kumain na kaya ito? Bilan niya kaya it
o ng lunch?
Pipindutin na niya sana ang ground floor kung saan ang cafeteria matatagpuan per
o her point finger stopped halfway ng may napagtanto siya.


"Teka, bakit ba nag-aalala ako dun sa mokong na iyon? Bahala siya sa buhay niya
noh." sabi niya sa sarili.


Pumunta muna siya sa restroom bago pumasok sa opisina ni Marco. Habang naghuhuga
s siya bigla nalang nag-ring ang phone niya. Inipit niya ang phone niya sa pisng
i at balikat niya habang pinupunasan ang kamay.


"Oh Ate Alex. Bakit?"

"Wala lang. Just checking on you." sabi ni Ate Alex sa kabilang linya.

"Checking on me or the project?"


Narinig naman niyang bumuntong-hininga si Ate Alex sa kabilang linya bago magsal
ita ulit. "I'm just worried Adie. I mean, matatapos na ang dalawang linggo mo. M
ay nangyari na ba? Hindi ka kasi nagrereport sakin if there's any progress. What
's your plan?" sunod-sunod na sabi nito.

"Relax Ate. I got it all under control. Akong bahala. I thought you trust me?" n
ilagyan niya ng bahid na pagtatampo ang boses niya.
"Of course I trust you. Kaya nga ikaw ang nilagay ko diyan sa project na iyan eh
. It's just that, I really want this bad. Para sa.."


Ate Alex stopped her sentence. Napansin ni Adie iyon na tila may naalala and she
knows well.


"Hey Ate. I promise you, your magazine will get this scoop of Montello just like
how I will be at that conference in New York. At kapag nakuha natin ang intervi
ew I know that your parents would be so proud of you."


Narinig ni Adie ang pagsinghot ni Alex sa kabilang linya tanda na umiiyak ito.


"Thanks Adie. I just wish they were here."

"Hindi man sila nandito physically, I know that they're watching you from above.
Huwag ka na malungkot Ate Alex. Ikakasal ka na oh. Basta akong bahala. May plan
o na ako. Okay? Bye!"


Agad niyang binaba ang phone niya bago pa makapagtanong ulit si Ate Alex tungkol
sa sinasabi niyang plano kuno niya.

Napasandal si Adie sa pinto ng isang cubicle doon habang tinignan ang sarili sa
salamin. Napapikit siya ng mariin. Sa totoo lang, wala siyang plano.

Malapit nang matapos ang dalawang linggo niyang paninilbihan kay Marco bilang te
mporary secretary nito. Ano kaya ang pwede niyang gawin to prolong her stay? Hin
di naman niya pwedeng tawagin sina Batman,Superman,Spiderman at iba pang heroes
na may 'man' sa dulo para humingi ng tuloy. All she got is herself and her brain
. She needs to think fast. Nandito na siya eh. Malapit na siya sa Montello'ng iy
on.

Pero paano? Nalalabi na ang mga sandali niya kasama ito. Iniisip niya palang iyo
n ay nalulungkot na siya. Which is really weird.

Napapitlag siya ng tumunog ulit ang phone niya. Akala niya si Ate Alex ulit iyon
kaya naman sinagot na niya lang nang hindi tinitignan ang screen.

"I told you Ate Alex, I got it all covered." sabi niya.

"I didn't know na Alex pala ang pangalan ko."


That voice! How could she not recognize that oozing sexy voice thay never fails
to make he heart flutter.


"Marco! I-I mean Sir Marco!" bulalas niya.

"Where are you Adie? It's already past one o'clock." he asked.

Shet talaga! Ang pogi lang talaga ng boses nito. Para bang sineseduce ka ng bose
s niya.

"Uhm.. nasa restroom lang po ako sir." sagot niya.

"Okay, pagkatapos mo diyan pumasok ka na sa office. Huwag ka na kumatok just com
e in straight."

"Okay po sir--"


Hindi niya pa natatapos ang sinasabi ng ibinaba na nito ang tawag. Ohhhhwwkay! T
hat was a bit rude. Pero infairness, sa tono ng pananalita nito ay walang bahid
ng pagkairita o pagka-bad mood.
Agad siyang lumabas ng restroom at dumiretso sa opisina ni Marco. Kahit na sabi
nito ay huwag na siyang kumatok ay kumatok parin siya. Aba baka sabihin ulit na
naiwan niya ang manners niya sa lamesa niya. Nakadalawang katok na siya pero hin
di parin ito sumasagot mula sa loob kaya naman pumasok nalang siya. Hinanap niya
ito sa office table nito pero wala roon. Kaya naman pumunta siya sa studio nito
at nakita ito roon na nakaupo sa harap ng isang computer nito at may suot na he
adphones.

Kakalabitin na sana niya ito pero natigilan siya ng nakita niya ito. Napanganga
siya sa nakita. His eyes were closed while his head is boggling up and down and
sideways a if he's enjoying on what he's listening.

Naka-half smile ito. Hindi ngisi kundin half-smile. Ngayon niya lang ito nakita
sa ganitong ekspresyon. As if, nag-iba ang paningin niya sa Marco'ng nasa harap
niya ngayon. It's like he's trapped in his own world. Parang siya, whenever she
sings or writes.

Nasa ganoong posisyon siya nang tapunan siya ng tingin ni Marco. Agad na inayos
niya ang sarili at tipid na ngumiti. Si Marco naman ay may ginawa sa computer ba
go tanggalin ang headphones na suot. Marahil siguro'y itinigil nito yung pinapak
inggan.

"Kanina ka pa?" tanong nito sa isang normal na tono. Monotone. Hindi naman masya
dong seryoso pero hindi naman yung tipong accomodating. Parang wala lang.

"Kakapasok ko lang po sir." sagot niya.

"Sit down,Ms. Martin. May pag-uusapan tayo." agad naman siyang tumalima sa utos
nito.

Pumunta ito sa may office table niya at may kung anong hinalungkat sa may drawer
doon. Kinabahan tuloy si Adie.

Mukhang seryosong bagay ang pag-uusapan nila. Nalaman na kaya nito na journalist
siya? Naku! Patay. Kapag nangyari ang bagay na iyon tiyak na babalatan siya ni
Marco ng buhay. Pero paano naman niya malalaman eh ni hindi naman sila nagkakaus
ap o kaya hindi siya nito pinapakaelaman.

Hindi kaya pina-imbestigahan siya nito?

Pero imposible naman ata iyon. Bakit naman mag-aaksaya ng pera si Marco parasa b
agay na iyon?

Naputol ang pag-be-brainstorming niyang mag-isa ng umupo ito sa harapan niya kip
kip ang isang folder at iPad na may nakasaksak na earphone.

"Ms. Martin, ito na ang sweldo mo for the whole two weeks." abot nito sa isang c
heck. Nang tignan ito ni Adie, nagulantang siya sa dami ng zeroes doon. Ganoon a
ng sweldo niya sa dalawang linggong pagtunganga sa lamesa niya?! Tsaka..teka! Ni
hindi pa nga siya nakaka-isang linggo sa pagtatrabaho ay may sweldo na aga siya
?

"Napaaga naman ata ang sweldo ko,sir?"


Seryosong tinignan siya ni Marco. "Papasok na after three days si Cora. Yung tal
agang secretary ko. Napaaga since nakarecover nanaman siya sa sakit niya. Ngayon
ko na ibinigay iyan dahil baka busy ako these week." saad nito.

Tila gumunaw ang mundo ni Adie. What the hell! Tatlong araw nalang siya sa puder
ni Marco! Anong gagawin niya? Hindi pwede iyon! Kailangan niyang ma-interview i
to! Balian niya kaya ng buto yung Cora?

Ay hindi pwede. Bad iyon! Magagalit sakanya ang pamilya niya tsaka si Papa Jesus
. Ano na ngayon ang gagawin niya?

"Ho? Eh sir, baka po mabinat yung si Ms. Cora. Bakit hindi nalang niyo ako patap
usin sa dalawang linggo ko dito para narin di sayang 'tong pangdalawang linggo k
ong sweldo."

Pumayag ka nang damuho ka!

"Cora said she's fine. She also emailed me the go signal from her doctor. Don't
worry about the money. Buo parin iyan kahit na hindi ka nagtrabaho ng dalawang l
inggo." he said.

"So, three days nalang po ako dito sir?" malungkot na tanong niya rito.

"Yes. Bakit parang malungkot ka ata?" nakakunot-noong tanong sakanya ni Marco.

"Mamimiss kasi kita."

Nanlaki ang mga mata ni Adie. Uh-oh! Dapat sa isip niya lang iyon sasabihin baki
t na-voice out niya?! NAKAKAHIYA!

Napakagat labi siya at mabilis na tinampal niya ang kanyang bibig. ADIE AND HER
BIG MOUTH!

Nakita niyang napangisi si Marco sa nasabi niya. Tila ba amused ito sa nasabi ni
ya.

"You'll gonna miss me huh? Too bad, I'm not gonna miss you." nakangising sabi ni
to.

Okay. She takes it back! Di niya ito mamimiss! Leche! Ayun na eh. Okay na sana e
h. Makakarecover na sana siya sa pagkapahiya kaya lang umeksena ang balahurang b
ibig ni Marco.

Humalukipkip siya. "Mali naman kasi kayo ng interpretation sir eh. Mamimiss ko a
ng lamesa ko, yung swivel chair ko. Etong couch!" sabay higa sa couch na inuupua
n niya at tumayo rin pagkatapos. She faked a laugh. "Tsaka ako? Mamimiss ka?! Hu
h. No offense sir, pero masyado ka naman atang mahangin. Linilipad na nga ako eh
."


Mas lalo pa siyang nainis ng ngumisi pa ito ng mas malapad. Ay leche! Bakit ba a
ng gwapo ng nilalang na ito?! Wala pang pwedeng ipintas dito sa itsura?! Nasalo
ata nito lahat ng magpasabog si Papa Jesus ng kagwapuhan at kakisigan eh.

"Really? Sayang, may iaalok sana akong bagong trabaho sayo."

Napataas ang kilay niya sa sinabi nito. Did she heard it right? Bagong trabaho?
Eto na ba iyon? Ang swerteng hinihintay niya?

"Anong ibig niyong sabihin?" taas-kilay na tanong niya. Aba siyempre, kailangan
hindi siya masyadong halata.
"May ipaparinig ako sayo." sabay abot niya sa isang iPad na nay nakasaksak na ea
rphones. Kinuha naman niya iyon at sinuot. Pinlay niya ang naka-pause na kanta.
Wala pa itong lyrics pero ang sarap pakinggan. Napaka-refreshing. Hindi tulad ng
una niyang narinig na kinompose nito na malungkot. Siguro para kay ma'am Eunice
ito. Nang mag-stop ang kanta ay hinubad na niya ang earphones.
"How was it?" tanong sakanya ni Marco.

"Maganda. Kumpara sa una mong kinompose mas may buhay ito." komento niya.

Tumango-tango naman ito. "Eunice likes it too. Lalo na ng marinig niya ito ng ma
y nakalapat na ng lyrics. She said it's good but she said to change the lyrics."


"Talaga? Bakit walang lyrics yung napakinggan ko? At tsaka teka lang. Anong kina
laman nito sa trabahong sinasabi niyo?"

"Pindutin mo yung next song at nang malaman mo kung ano ang sinasabi ko." Utos n
iya.

Sinunod naman ni Adie iyon at nilagay ulit ang earphones sa tainga.

Nauna ang intro ng kantang kaninang napakinggan niya. Kung hindi siya nagkakamal
i, piano at drums ang ginamit na instrumento rito na inedit lang para maging pop
ang dating. At nagsimula nang kumanta ang isang lalaki.


Can you really see the way you're holding me?
Because it makes it the place I wanna be
Cause everytime I'm lying in your arms
I can see the you for who you are

And that's what keeps me here for holding on
And that's what makes it harder when you're gone
Cause I gotta keep fighting to resist
I'm seeing it from what it really is

Everytime we fall down, you're the one that picks us up
And I don't wanna cry
Don't wanna live a lie
I know you're seeing ne that's I wanna believe yeah but..


Habang pinapakinggan ang kanta ay kasabay nun ang pagkabog ng dibdib ni Adie. Sh
e knew this lines. Alam na alam niya iyon. At ang sarap pakinggan ng mga ito lal
o na at si Marco ang bumibigkas sa bawat salita. Alam niyang si Marco ang kumaka
nta sa pinapakinggan niya. How did she know? Dahil kumalabog na sa umpisa palang
ang dibdib niya.


Tell me what to say when you promise me I can trust you
Cause these tears keep falling
I should walk away but I just can't be without you
I just keep ignoring all
I'm calling you're phone
No wonder you won't answer my calls cause
Baby,when you say that you need time on your own
I know you're not alone


Hindi na tinapos ni Adie ang kanta. Tinigan niya ng mabuti si Marco. Her mouth i
s partly opened. She knows that lines. It's her poem! Pero bakit niya alam ito?

"Hindi nagustuhan ni Eunice ang lyrics cause it's not fit for her album. But she
said whoever wrote it must be very talented and gifted. Hindi man directly, pin
uri ka ni Eunice."

"Paano mo nakuha ang poem ko?" tanong niya rito.

"Ah. Poem pala iyon. Akala ko kanta talaga. Naghahanap kasi ako ng isang particu
lar music sheet at tinignan ko ang trash bin mo nang hindi ko makita sa akin. Ay
un, nabasa ko. You have talent Adie. Bakit hindi mo gamitin?" tanong nito sakany
a.

Kung alam lang ni Marco ay gamit na gamit niya ang talent niyang iyon. She's a l
iterary writer. Yun nga lang, nakafreeze muna ang talent niyang iyon dahil sa mi
ssion niyang mainterview ang lalaking nasa harap nito.

She just shrugged at his question.


"Ano bang pinatutunguhan ng usapang ito?" tanong niya ulit kasi hindi na maganda
ang pakiramdam niya. Feeling niya ay nasusuffocate siya.

"Be my new lyricist. You have it Adie." sabi nito pagka-abot ng isang folder na
may kontrata roon. Binasa iyon ni Adie, as usual mas maraming zeroes ang nakalag
ay sa paycheck niya kung papayag siya. Pwede na. Plus, mas malaking chance ito n
a mas makakuha ng bwelong mainterview si Marco.

"Where do I sign?" tanong niya.


Napangiti naman si Marco at itinuro nito ang isang blankong linya sa kontrata. S
he was about to sign nang magsalita ito.


"Bakit mo itinapon yung poem mo na iyon? Sayang."

"Dapat lang itapon ang mga walang kwentang bagay na iyon." she said in sa seriou
s tone. Napatigil tuloy siya sa pagpirma para harapin ito. It was the other day
ng makita niya sa dating notebook ang na poems na naisulat niya dati. She was lo
oking for a certain unfinished poem niya nang makita ang na lumang poems na iyon
. Pinilas niya lahat ng mga poems na isinulat niya patungkol sa lalaking nanakit
sakanya ng husto at itinapon sa trash bin. Malay ba niyang mag-aalsa basurero s
i Marco.

"Siguro malalim ang pinaghugutan mo ng isulat mo ang poem na iyan?" usisa nito.


Napahinga siya ng malalim at tinignan ito. "Kailan pa kayo naging usisero at mad
aldal sir?"


Marco just shrugged. "Curious lang. Halata kasi sa poem mo na lalaki ang pinatut
ungkulan mo. Is he your boyfriend? Nagloko noh?" may halong pang-aasar sa tono n
ito na mas lalo niyang ikinainis.

"Wala kang alam." tipid na sagot niya.

"Adie, sa sinulat mong poem ay parang ikinwento mo na ang panloloko sayo ng lala
ki mo. It must hurt like hell. Sabagay, sa kulit mong iyan at isip bata..no wond
er maghahanap ng mature woman ang boyfriend mo."


Napatigil ito sa pagsasalita ng balibagin niya ang iPad. Kinuha niya rin ang kon
trata at pinunit sa harap nito. Kinuha niya rin ang sweldo niya sa pagiging secr
etary at pinunit din sa harap nito. Bahala na!

"Maghanap ka ulit ng lyricist mo." galit na sabi niya rito at tuluyan nang lumab
as sa opisina nito.

He just crossed the line! Wala siyang alam sa pinagdaanan niya kaya wala siyang
karapatang husgahan siya. Isip bata? Oo, inaamin niya iyon na minsan ay isip bat
a siya. Pero that doesn't mean na dapat na siyang iwan.


Pinindot niya ang ground floor sa elevator at doon tumulo ang mga luha niyang ka
nina pang pinipigilan.


Bakit ba siya umiiyak?! Leche! She's over with that ex of her! Masakit lang kasi
. Kasi.. nahusgahan siya ng taong iyon. The man that she thinks she's falling to
.


--------
Mahaba ba?! Hahaha.
Song used: I know you're not alone by Sweetbox.
Babae po talaga ang kumanta niyan. Super ganda. :)
VOTE AND COMMENT HA?
FOLLOW ME. @kendeyss on Twitter and Instagram. :)
*******************************************
Twelve
*******************************************
Two years ago ..
Malawak ang ngiti ni Adie buong maghapon sa trabaho niya. Marami-rami naring poe
ms at stories ang naisubmit niya sa editor niya. So far, lahat ng mga iyon ay na
-approve. Iba talaga ang nagagawa kapag may inspirasyon sa buhay. Nandiyan ang p
amilya niya na suportado na ang larangang pinasukan niya lalo na ang mga magulan
g niya. Ang kuya at ang girlfriend nitong si Ate Alex na kahit kailan ay hindi s
iya iniwan. At ang pinakaimportante,nandiyan ang isang Kenneth Carpio sa buhay n
iya.
Nagkakilala sila ni Kenneth noong twentieth birthday niya. Inimbitahan ito ng pa
rents niya dahil kaibigan ng mga ito ang mga magulang ni Kenneth.
"Bakit nag-iisa ang birthday girl? Baka magkasakit ka niyan."
Napalingon si Adie sa kinauupuan kung saan nagsusulat siya ng poems niya. Kumuno
t ang noo niya ng makilala niya kung sino ang hangal na umistorbo sakanyang pag-
iisip. Kenneth Carpio. Pinakilala ito sakanya ng Mommy niya kanina nung nag-iiko
t sila sa mga bisita. Hindi niya ikakaila na gwapo ito. Kaya lang, may aura iton
g ikinaiinis niya. Maybe the way he talks, parang ang presko.
Hindi niya namalayan na umupo na pala ito sa tabi niya at kinuha ang notepad niy
a.
"Ano ba?!" asik niya rito. Pinilit niyang kunin ang notepad niya mula rito pero
sa sobrang tangkad nito ay hirap siyang maabot iyon. At tila huminto ang paghing
a niya ng biglang lumingon ito sakanya dahilan ng pagtama ng mga tungko ng ilong
nila. Sa sandaling iyon, bumilis ang tibok ng puso ni Adie. Tinitigan niya ang
mata ni Kenneth, she could sense amusement and adoration in his eyes. So as she
thought..
Nang matauhan siya ay bigla siyang lumayo mula rito at pinilit na kinalma ang sa
rili sa nangyari sa kanilang dalawa. Tila naulingan nito ang awkwardness na nama
gitan sakanila kaya naman nagsalita ito.
"Uhm..pwedeng mahiram ang ballpen?" tanong ni Kenneth sakanya. Nang hindi ito ni
lilingon ay iniabot nalang ni Adie ang ballpen rito.
Sa gilid ng kanyang mga mata, ay napansin niyang nagsulat ito saglit sa notepad
niya. Kaya naman binalingan niya ito. Ang pinakaayaw niya sa lahat ay yung pinap
akealaman ang gamit niya.
"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?!" galit na suway niya rito.
Pero imbis na magsalita ay ngumiti lang ito sakanya at iniabot ang notepad niya.
Binasa naman niya ang poem na isinusulat niya kanina habang nakatingin sa kalan
gitan.
I'm sitting here
Watching what's above
I couldn't help but feel
That I needed love
Like the stars I see
Shining beautifully
I couldn't help but ask
What's wrong with me?
Hanggang doon lang ang isinulat niya pero may nakadugtong pa doon. And she knows
that this is what Kenneth wrote. At nang mabasa niya iyon ay hindi niya napigil
ang mapangiti.
Like the stars above
You are shining bright
I ask, "Am I inlove.."?
"..and it is at first sight"?
You wanna know
what is wrong with you
Then I'll tell you
That you're good to be true
Simula noon ay nagkamabutihan sila ni Kenneth. Nagsimula sa paglabas labas hangg
ang sa ayain na siya nito ng date and then it went official. Naging sila rin aft
er few months. And now, they are down in their second anniversary. Adie's feelin
g excited. Magha-half day lang siya sa trabaho. Nakapagpaalam narin naman siya s
a Ate Alex niya. Naiintindihan nito dahil ganito rin ito kapag monthsary or anni
versary din nila ng kuya Adrian niya.
Kanina niya pa tinawagan si Kenneth sa cellphone nito pero hindi nito iyon sinas
agot. She even tried calling his office pero lagi siyang nadadirect sa voice mes
sage. Naisip niya na baka busy lang ito kaya hindi magawang sagutin ang mga tawa
g niya.
Naisip tuloy ni Adie na sorpresahin nalang ang ito sa opisina nito. Si Kenneth a
ng vice president ng Media and Publishing Company ng pamilya nito. Ang kuya nito
ang president at ang ama parin nito ang acting CEO. Kaya madali silang nagkasun
do ni Kenneth ay dahil tulad niya mahilig din itong magsulat. Kaya lang, mas hil
ig nito ang feature writing.
Kilala naman si Adie ng guard sa building nito kaya walang hirap na nakapasok si
ya sa loob ng gusali. . Nang makarating siya sa floor kung saan makikita ang off
ice ni Kenneth ay masayang inayos niya ang sarili sa salaming nadaanan niya. Nap
ansin niyang wala sa desk nito si Ana,ang secretary nito na mukhang manag kung m
anamit. Kaya naman umupo muna siya sa waiting area at baka nagrestroom lang ito
o kaya nasa meeting rin.
Habang nakaupo ay naalala niya ang last anniversary nila ni Kenneth. They were a
t a romantic dinner sa isang restaurant sa hotel. Everything was perfect. Wala n
ang maihihiling pa si Adie noon pa man. After that dinner, they ended up in a pr
esidential suite na inihanda ni Kenneth para sakanilang dalawa. Muntik na nilang
gawin 'iyon' buti nalang nakapagpigil siya. Hindi pa niya kayang ibigay iyon ka
y Kenneth. Lalo na at maaga pa para doon. Nakita niya ang pagkairita sa mukha no
on ni Kenneth dahil siguro bitin pero sa huli ay nirespeto nito ang desisyon niy
a.
And now, it's their second year anniversary napag-isip isip niya na kung daratin
g ulit silasa ganoong tagpo ay hindi na siya magdadalawang isip na ibigay iyon s
a taong pinakamamahal niya. Kenneth has waited long enough, at naprove narin nit
o ang respeto at pagmamahal nito sakanya. She smiled at that thought.
Naputol ang pag-iisip niya ng may marinig siyang nabasag mula sa loob ng opisina
ni Kenneth. Kinabahan siya Baka kung ano ang nangyari kay Kenneth. Nag-alala
siya at natakot kaya naman dali-dali siyang tumayo at pumasok sa loob ng opisina
nito.
"SHIT! BABY!" gulat na sabi ni Kenneth.
Kusang nagsituluan ang mga luha ni Adie nang makita niya ang ayos ni Kenneth. Na
kaupo ito sa swivel chair nito at gulo gulo ang buhok. Wala na ang pang-itaas na
damit ngunit may pantalon pa. Habang hubo't hubad naman ang babaeng nakakandong
rito paharap na ngayon ay nasa sahig na dahil sa pagtulak rito ni Kenneth ng ma
kita siya sa loob.
"Aray naman sir, hindi mo ba nagustuhan ang--aray!"
Walang pakelam si Adie na hubo't hubad ang makating secretary ni Kenneth dahil w
alang sabing hinila niya ito sa buhok at pinagsasasampal. Walang habas na masasa
kit na sampal at sabunot ang ibinigay niya kay Ana. She was hurt. Damn hurt! She
has every right to do this!
Naramdaman nalang ni Adie na inilayo na siya ni Kenneth kay Ana na nagdugo ang g
ilid ng labi. Nagulat si Adie ng mapagtantong hindi ito ang Ana na mukhang manan
g na inakala niya. What was that? A disguise? An act?
"Walang hiya kayo!! ANG BABABOY NIYO!" sigaw niya sa mga ito. Pilit siyang kumak
awala sa hawak ni Kenneth pero mas malakas talaga ito. Tumayo si Ana at parang w
alang pakelam na isinuot ang damit nito.
"It's not my fault that you are a boring girlfriend,Adie." nakangising sabi ni A
na sakanya.
"ANA!" galit na suway ni Kenneth rito.
"What? Sinasabi ko lang naman ang mga hinaing mo Kenneth. That she was being cli
ngy,nosy,childish and most importantly boring." Ana stressed out every word she
said.
"ENOUGH!" Kenneth's voice boomed that made Ana stopped.
Adie clenched her jaw. Hindi ito nararapat para sakanya. Buong laka niyang tinul
ak si Kenneth at sinampal ng buong lakas na natira sakanya.
"Clingy?Nosy?Childish?Boring?" sa bawat salita ay may kapalit na suntok sa dibdi
b ang ibinigay ni Adie kay Kenneth. She was goddamn hurt!
"It's over." seryosong sabi niya habang patuloy parin ang luhang umaagos sa pisn
gi niya.
Mabilis na hinablot niya ang kanyang bag at dali-daling umalis sa opisina nito.
Mabilis siyang pumasok sa elevator pero huli na ng sumunod sakanya si Kenneth. I
nihinto nito ang elevator at hinarap siya.
"Adie let's talk." seryosong sabi nito.
"No. We are over Kenneth. Bumalik ka na sa secretary mo at gawin mo na ang 'work
' niyo." matabang na sabi niya. Habang binabalikan ang nakita niya kanina ay nan
didiri siya. The thought that she was willing to give herself to this man!
"I'm sorry baby, I was tempted. Wag mo naman itapon lahat ng meron tayo dahil sa
isang pagkakamali ko." may pagkainis na sa tono nito na lalo pang nagpainis sak
anya.
"Ako pa ngayon?! Kenneth committed tayo! You should know that by yourself! Wala
akong pakelam kung tempted ka dahil kung mahal mo ako ay tatanggi at tatanggi ka
! Maghintay lang Kenneth, yun lang ang hiniling ko sayo. Akala ko naiintindihan
mo ako. Pero ano ha?! Dahil diyan sa baluktot mong rason na 'I have needs' ay ti
nikman mo iyang makating secretary mo! Pwes! Magsama kayo. You can taste every w
oman in this planet!" mabilis na itinulak niya ito at pinindot ulit ang button s
a elevator para bumaba ulit ito.
Akala ni Adie tapos na pero marahas siyang sinandal ni Kenneth sa hamba ng eleva
tor. "I waited long enough Adrienne! Hindi ako papayag na mawawala lang iyon sa
isang iglap!" and then he started kissing her lips down to her neck. Siguro kung
walang Ana at pagtataksil ay hahayaan ito ni Adie,pero iba ngayon. Nandidiri si
ya sa ginagawa nito kaya naman tinuhod niya ito ng malakas sa ari nito dahilan u
pang mapaluhod ito at mamilipit sa sakit.
Saktong pagbukas ng elevator ay nandoon ang Kuya at Papa ni Kenneth na halatang
nagulat dahil sa tagpong nakita nila sakanila ng anak at kapatid nito. Taas noon
g naglakad palabas si Adie.
Ngunit kahit anong gawin niyang pagpapakita na wala siyang pakelam ay hindi tala
ga niya kaya. She was just cheated by her boyfriend. Muntik pa siya nitong gahas
ain. Mahal na mahal niya ito pero itinapon lang nito lahat. She was furious! Dis
gusted of what she saw. That day was her first heartbreak.
----
That was the story behind that poem that Marco found in her trashbin. Inaamin ni
ya, kapag naaalala niya ang pangyayaring iyon sa buhay niya nakakaramdam parin s
iya ng sakit at galit. Minsan na nga lang siyang mainlove, wawalanghiyain pa.
After what happened, Kenneth tried to contact and talk to her. Buti nalang her K
uya Adrian was always there to get rid of that asshole. She tried dating some gu
ys, pero hirap parin siyang makahanap na magseseryoso talaga. Lahat ata ng nakad
ate niya ay gusto lang ng fling o yung mga tipong magpapaalis lang ng libog sa k
atawan. Hindi iyon ang gusto niya. She wants long term. Pero sa panahong ito, bi
hira na ang mga ganoon.
Hindi na siya muling pumasok sa trabaho. Bahala na si Marco sa buhay niya. Sa to
too lang, pwede niya itong kasuhan dahil sa paggamit nito sa kanyang poem na wal
ang paalam. Pero hinayaan niya nalang ito. Bakit ba niya iniisip si Marco ngayon
? Matapos siya nitong husgahan na kala mo close sila at kilalang kilala siya.
Ginulo ni Adie ang buhok niya sa gulo ng isipan niya. Ayon na eh, mapapalapit na
sana siya sa New York dream niya kaya lang biglang naglaho na parang bula! Buwi
sit kasi si Marco! Kung hindi sana ito nagsalita ng ikaiinis niya ay hindi siya
magdadrama at magwo-walk-out ng ganoon. Ngayon, tila nawawalan na siya ng pag-as
a para kunan ng interview ito.
"Bakit nakabusangot ang princess ko?" untag sakanya ng Kuya Adrian niya.
Nakalimutan niyang nasa reception pala siya. Ayan ang nagagawa ng sobrang pag-ii
sip. Sa wakas ay kinasal na ito ang Ate Alex niya. She was very happy to see the
two important people in her life getting wed.
"Nothing,Kuya." nakangiting sabi niya rito at niyakap niya ito.
"Good. Akala ko may bumabagabag nanaman sa iyo. Is it this Marco guy?" nakangisi
ng tanong nito sakanya.
Ate Alex. Kahit kailan talaga ay napakadaldal ng babaeng iyon. Umiling nalang si
ya sa kuya niya at tinulak na papunta sa asawa nitong hinahanap siya. Nakita niy
ang nagkatawanan pa ang bagong kasal ng tignan siya ng mga ito. Bumalik si Adie
sa upuan niya at tinignan ang mga taong nagsasayawan sa gitna.
"Kailan mo ba susundan ang kuya mo?"
Nakangiting binalingan ni Adie ang mga magulang niya. Nakangiti ang mga ito haba
ng nakatingin sakanya.
"Mommy, twenty-four palang ako. I have many years pa." natatawang sabi niya rito
.
"Adrienne Marie, iba parin yung may nag-aalaga sayo. Kahit hindi asawa, boyfrien
d man lang." sabi ulit ng mommy niya.
"Mommy I can take care of myself, tsaka nandiyan naman kayo nina Daddy at Kuya,
di ba?" inihilig niya ang ulo sa balikat ng mommy niya. Kinurot siya sa singit n
g mommy niya dahilan para matawa siya.
"Ikaw talagang bata ka! Kasal na ang kuya mo, kami ng daddy mo ay hindi palaging
nandiyan sa tabi mo. Hindi ka na nagka-boyfriend pagkatapos ni Kenneth." ganyan
ang mommy niya, sa sobrang pag-aalala sakanya at sa sobrang daldal ay madalas w
alang preno ang bibig.
"Adelaide." saway ng daddy niya sa mommy niya.
"Sorry anak. Hindi ko naman sinasadya." hinawakan ng mommy niya ang kamay niya.
"Okay lang mommy. Matagal na iyon, besides I go on dates pero wala talagang puma
pasa sa standards ko. Anong magagawa ko? Choosy ang prinsesa niyo." natatawang s
abi niya sa mga ito.
Napabuntong-hininga nalang ang mommy ni Adie sa sinabi niya. "Hay naku, Mauro. B
akit napaka-weirdo ng anak natin?" naiiling na sabi ng mommy niya.
"Kanino pa ba magmamana,Adelaide?" nakangiting sabi ng daddy niya.
Napangiti si Adie habang pinagmamasdan ang parents niyang naghaharutan sa harap
niya. She still finds it sweet. Kahit na matanda na ang mga ito, ay hindi parin
nawawala ang pagmamahal sa mga ito. She could still see the admiration on his fa
ther's eyes at ganoon din sa mommy niya. Ganoon. Ganoong love ang hinahanap niya
. Walang panghuhusga, walang pagtataksil, walang what if's at doubts. Kaya kung
magmamahal ulit siya ay sisiguraduhin niyang katulad ng sa parents niya.
She just hopes that the man she is bound to love will not be like Kenneth.
-------
MAHABA BA ULIT? HEHE.
VOTE AND COMMENT GUYS!
FOLLOW ME. @kendeyss on twitter and Instagram. ;))))
*******************************************
Thirteen
*******************************************
Kanina pa patingin-tingin si Marco sa kanyang cellphone habang inaayusan siya ng
make-up artist. Ngayon ang photoshoot niya para sa bagong clothing line ni Coly
n sa botique nitong 'Menvasion'. At as usual, siya nanaman ang gustong mag-model
para rito. Hindi naman siya nakatanggi dahil nga bukod sa kaibigan niya ito ay
nang-blackmail pa na ipagkakanulo siya nito sa isang kumpol ng mga reporters.
"Tawagan mo na kasi." Colyn interrupted his thoughts. Umupo ito sa tabi niya. Sh
e dismissed the make-up artist kaya silang dalawa nalang ang nasa loob ng tent.
"Tawagan sino?" tanong niya rito.
"Kung sino man ang iniisip mo. Alam ko na iyan,Marco. Been there,done that." Col
yn laughed after while crossing her arms.
"Ewan ko sayo." he just shook his head.
"Okay, sabi mo eh. Pero advice lang, walang mangyayari kung tutunganga ka lang d
iyan sa phone mo. Kung hindi siya yung gagawa ng mover, might as well you do it.
"
Matapos sabihin iyon ni Colyn sakanya ay tumayo na ito at iniwan siya. Buong hap
on siyang nasa photoshoot. Siguro ay mga six na natapos ang shoot kaya naman pag
od na pagod siya. Madalang talaga siyang magmodel. Papayag lang siya kung pinili
t siya ng parents niya o kaya ng kaibigan niya tulad ni Colyn o kaya for charity
cause iyon.
Nagpaalam na siya kay Colyn. Gusto niya sanang isabay ito pauwi pero tinanggihan
siya nito dahil susunduin daw siya ng asawa niya. Tumango nalang siya rito.
"Remember what I said Marco. Don't let it slip away." habol ni Colyn sakanya. Tu
mango nalang ulit siya at pumasok na sa kotse niya.
Kinuha ni Marco ang phone niya, at tinignan ang message roon na itinext sakanya
ng secretary niyang si Cora.
Sir, here is her address.
Hidalgo Heights. Iyon lang po ang nakalagay sa resum niya.
Alam niya kung saan ang Hidalgo Heights kaya naman dali-dali niyang pinasibad an
g kotse niya papunta roon. He needs to talk to Adie. Halos isang linggo na magmu
la nang umalis ito ng opisina. Ni hindi na nga nito tinapos ang dapat na mga ara
w pa nito sa trabaho. Hindi na siya kumibo dahil alam niyang siya ang may kasala
nan sa nangyari.
He just couldn't stop talking. Masyado ata kasi siyang naging komportable at nak
apagsabi siya ng mga salitang hindi dapat. He really feels guilty of what he hav
e done. Gusto niyang humingi ng sorry kay Adie agad. Pero, hindi niya alam kung
paano. He just thought that she needs time para mawala ang galit nito. Naghanap
na nga siya ulit ng bagong lyricist pero honestly, hindi ito kasinggaling ni Adi
e. Miski ang ibang composers at lyricist na katulong niya ay si Adie rin ang gus
tong kunin.
Kaya naman mas lalo pa siyang naging guilty. It took him this long, to get the c
ourage he needs to talk to Adie again. Sana lang, pumayag ito sa proposition niy
a.
Pinark niya lang ang kotse niya at pumasok na sa lobby ng Hidalgo Heights. For a
secretary, Adie is living quite well. Hindi sa minamaliit niya ang trabaho nito
, pero alam niya na mahal rito sa tinutuluyan niya.
He just shrugged that thought away. Maybe, marami lang talagang ipon ito kaya ca
n afford nito ang isang unit.
He went straight to the guard. Mahigpit talaga sa mga condo buildings na katulad
ng Hidalgo Heights. Hindi basta basta nakakapasok ang kahit sino hangga't hindi
pinahihintulutan ng nakatira sa isa sa mga units.
"Good Evening po sir." bati sakanya ng guard.
"Good Evening din. Pwede ba magtanong?"
"Ano po iyon?"
"Dito ho ba nakatira si Adrienne Martin?" tanong niya rito.
Mukha namang kilala nito si Adie dahil sumagot agad ito.
"Opo sir. Bakit ho?" kumunot ang noo nito na tila ba pinaghihinalaan siya.
"Personal matters. Nandiyan ba siya? Pwedeng paki-inform na hinahanap siya ni Ma
rco Montello."
"Montello? Hindi ho ba ikaw ang anak nung dating beauty queen?" may recognition
na sa mukha nito nang sabihin niya ang pangalan niya. He let out a sigh. Ayaw ni
ya talaga ng ganitong sitwasyon.
"Yes. Is she in her unit?"
"Wala pa po si Ms. Martin. Pero tiyak po pauwi narin siguro iyon. Maghintay nala
ng ho muna kayo sa waiting area riyan sa tabi."
Tumalima naman si Marco at umupo. Buti nalang ay may television kaya kahit papan
o ay nalibang siya ng kaunti.
Halos isang oras na siyang naghihintay at wala parin si Adie. Naiinip na siya pe
ro kailangan niya itong makausap. Nandito na siya eh. He was about to stand at t
anungin ulit ang guard ng makita niya ang isang babaeng umibis sa sasakyan nito
na naka-peach na long gown na nagpakita ng magandang kurba ng katawan. He could
see her bare flesh dahil sleeveless ito at kita ang likod. Her hair was tied in
a messy bun ngunit hindi maikakaila ang kagandahan nito.
Shit! Did Adie just turned him on?
------
Mabilis na bumaba si Adie ng kotse niya. Pagod na pagod siya galing sa reception
ng kuya niya. Plus, kating kati narin siyang maligo dahil naiirita na siya sa s
uot niya. Dali-dali siyang pumasok at sinalubong siya ng guard.
"Hi Kuya Rod!" bati niya sa matandang guard na naging ka-close na niya.
"Ma'am Adie! May naghahanap sainyo. Kanina pa nga ho iyan eh."
Kumunot naman ang noo niya. Sinong maghahanap sakanya?
"Sino ho?"
Lumingon siya at napako ang tingin niya sa lalaking laman ng isip niya kani-kani
na lang. Oh my God. Ayan na naman ang tibok ng puso niya. Nakikipagkarera nanama
n. Bakit na ganoon nalang ang epekto nito sakanya? Hindi na niya ma-take.
"Sige kuya Rod. Ako na ang bahala." sabi nalang ni Adie habang nakatingin parin
kay Marco na nakatingin rin sakanya. Nilapitan niya ito.
"Anong ginagawa mo rito?" pinatatag niya ang boses niya. Kahit na may attraction
siyang nararamdaman dito ay hindi parin nawawaglit sa isip niya ang masasamang
nasabi nito na nakasakit sakanya.
"Can we talk?" tanong nito sakanya.
"Hindi pa ba pag-uusap itong ginagawa natin?" pambabara niya rito.
At ang mokong na ito! Nginitian lang siya na ikinagulat niya. My God! That perfe
ct set of white teeth!
"I missed that about you." he blurted out.
"Ha?"
"Iyang pambabara mo. I mean, can we talk in private?" bumalik ulit sa seryoso an
g ekspresyon nito.
There goes that once in lifetime experience na makita itong ngumiti ng todo. Oh
how can she spend all her saving just to see again that kind of smile. Para bang
ibang Marco iyong nakita niya ilang segundo lang.
"Follow me." she said at diretsong pumasok sa elevator.
Habang nasa elevator ay napansin niyang nagpapalinga-linga si Marco sa loob ng e
levator.
"Anong ginagawa mo?" tanong niya rito.
"May CCTV ba rito sa loob?" biglang tanong nito na ikinakunot ng noo niya.
"Of course. Para walang ma-Vhong Navarro rito."
"Sinong Vhong Navarro?"
Napanganga siya sa sinabi nito. Seriously?! Hindi niya kilala si Vhong Navarro?
Eh parang global issue na nga yung nangyari sakanya eh!
"Hindi ka ba nanunuod ng tv?"
"No. Bakit?"
"Newspapers? Hindi ka ba nagbabasa?" tanong niya ulit.
"If it's not concerning my business then no."
Huminga nalang siya ng malalim. "Never mind. Let's go." she just dismissed the t
opic at pinasunod nalang ito sa unit niya.
"Maupo ka muna. Can you give me 10 minutes? Magsha-shower lang ako saglit." paal
am ni Adie kay Marco.
Umupo naman ito sa couch sa living room niya. Kumuha naman siya ng juice at slic
e ng cheesecake sa refrigerator niya at inihain rito.
"Ten minutes lang." ulit niya.
"Sure. Take your time. Ten minutes won't hurt." he shrugged then attacked the ch
eesecake. Pansin niyang tila gutom ito.
Mabilis na nag-shower si Adie. Mabilis siyang nagbihis at nag-ayos. Pagkatapos a
y lumabas na ulit siya sa kwarto niya at umumpo sa bean bag sa harap ni Marco. U
bos na nito ang cheesecake na inihain niya at nakalahati nito ang juice.
"Gusto mo pa?" alok pa niya.
"Okay na ako." tanggi nito.
"So anong pinunta mo dito?" she leaned at the glass table in between them. Her h
ead resting on her palm.
"Gusto ko sanang humingi ng tawad sa mga nasabi ko. I know it was wrong."
"Took you a week to realize that." she muttered silently na narinig din ni Marco
.
"I know and I'm sorry for being stupid. It's just that, siguro naging komportabl
e lang ako sayo that I thought you won't take it seriously." he explained.
Sa totoo lang, the moment Marco said sorry to her made him forgiven. Gusto lang
talaga ni Adie ang mga nakikita niya ngayon. Marco is fidgeting his fingers na t
ila ninenerbiyos.
"I'm so sorry Adie. Can you forgive me?" he looked up to her that made her catch
her breath. Okay! Ayan nanaman ang puso niyang tumatambol. She got it bad. Iba
na talaga ang epekto ng lalaking ito sakanya.
Ngumiti siya rito. Who is she kidding? He can't resist this man. "Okay. Basta, w
ag mo nang uulitin." she pointed a finger at him.
Suddenly, napatulala nalang siya sa halakhak nito. He just laughed. He just frea
king laughed.
"What?" natatawang tanong nito sakanya.
"Ang gwapo mo pala kapag tumatawa." she absent-mindedly said that made her eyes
popped.
Marco grinned at what she said. Lagi nalang ba talaga siya napapahiya sa harap n
ito?!
"Thank you." sabi nito sakanya.
Nginitian lang niya ito. Silence filled the room matapos nang pagkapahiya niya.
Pero maya maya lang ay nagsalita ito and this time his face is serious again.
"The offer still stands,Adie." sabi niyo sakanya.
Offer? Anong sinasabi nito?
"Being my lyricist." he continued nang mapansing naguluhan siya sa sinabi nito.
"Kaya ka ba nandito dahil diyan? Akala ko magsosorry ka talaga." naging malungko
t siya sa napagtanto. She thought that he was sincere in apologizing. Iyon pala
may iba pang balak.
Panic rushed through Marco. Mabilis na umiling ito. "No! I meant every word I sa
id,Adie. Nung sinabi kong Sorry at nagsisisi ako sa mga nasabi ko, I meant it. P
romise."
"Bakit ba kinukulit mo ako diyan sa trabaho na iyan?" inis na tanong niya pero s
a totoo lang kinikilig siya. Slight lang naman.
"Kasi magaling ka. I never had this interest on someone. Hindi pa ako naghabol n
g ganito. Kung ayaw, edi maghanap ng iba. Iyon lagi ang paniniwala ko. Pero you,
your work Adie. It's really great. Sayang naman kung hindi mo mapakita."
Shet kung hindi lang alam ni Adie na yung pagiging magaling niyang magsulat ang
tinutukoy ni Marco na kung saan ito interesado ay baka akalain niya na siya mism
o ang tinutukoy nito.
"Please?" kumbinsi nito sakanya.
Nag-isip si Adie. Sa bagay, ito narin ang pagkakataon niya para mapalapit kay Ma
rco. For the first time, hindi dahil sa gusto niyang makakuha ng interview mula
rito kundi dahil she just wants to know him more. What's the real Marco hindi da
hil curious siya tulad ng iba kundi dahil she wants to understand him more.
"Okay, but! I call the shots." pagpayag niya.
"Okay, is it about the salary?" tanong nito sakanya.
"No. I don't care about how much you pay me. Instead,You'll give me three wishes
. Anything." she cocked her head to her left side. Nakikita niya ang hesitation
sa mukha nito na tila ba nag-aalinlangang pumayag.
"Bakit kailangan may three wishes pa? I'm no genie." he said.
Adie just shrugged. "Okay lang sakin. Hindi naman ako mawawalan. Iyon lang naman
ang kondisyon ko sa pagpayag." she was about to stand up when Marco let out a g
roan.
"Fine, I'll let my lawyer fix the contract. I hate it, when I'm left with no cho
ice." sabi nito sakanya habang nakahalukipkip and amusement playing in his eyes.

"Well suck it up. Sige, gagamit na ako ng isang wish ngayon ah?"
"So that makes two wishes left for you. What is it?" sabi nito pagkatayo.
"Oh don't worry, I'll make sure those two wishes will be worth it. For my benefi
t,of course." she smirked.
"I just don't get you,Ms. Martin. Ano ba ang first wish mo,master?" he said sarc
astically that made Asie roll her eyes.
"Huwag ka mag-alala ikaw naman makikinabang sa first wish ko na ito."
Kumunot naman ang noo nito sa sinabi niya.
"Let's have dinner. Napansin kong gutom ka. I assume na galing ka sa photoshoot?
"
"How did you know that?" tanong nito sakanya.
"I was your secretary,remember? Tara na." aya ni Adie kay Marco.
"Lilibre mo ako?" tanong ni Marco kay Adie.
"No! Siyempre ikaw ang magbabayad noh! Sa yaman mong iyan, huwag ka magkuripot."

Marco just laughed while they were getting out of her unit. Ah this woman never
fails to amuse him.
-------
SWEET NGAYON NI PAPA MARCO NOH? ONCE IN A RAINBOW MOON LANG IYAN. AHAHAHAH.
FOLLOW. @kendeyss at Twitter and Instagram. ;)))
Lovelots.
*******************************************
Fourteen
*******************************************
Sa mga nagtatanong po sa akin.. di po ako Exo fan. Hahaha. V.I.P and Blackjack a
ko. :)))
Pero DARAGON talaga ako!
VOTE and COMMENT juseyo!
--------
Pababa na si Adie sa lobby ng Hidalgo Heights ng matanaw niya ang isang pamilyar
na bulto. Nangingiting lumapit siya sa lalaking nakasandal sa kotse nito.
"Anong ginagawa mo rito?" tanong ni Adie.
"May pinuntahan kasi akong kaibigan malapit rito kaya naisipan kong daanan ka na
lang."
"Sir Marco, ikaw ba talaga iyan?!" natatawang sabi niya rito.
"Marco nalang. We agreed to be partners in this project,right?" nakangiting tano
ng nito sakanya.
Nasasanay na si Adie sa mabilis na tibok ng puso niya tuwing napapalapit siya sa
lalaking ito. Nung isang araw na puntahan siya nito sa condo unit niya ay napat
unayan niya na talagang nahuhulog na siya sa charisma ng lalaking ito. Wala nama
ng ginagawa ito sakanya, pero hindi iyon naging hadlang para mahulog siya rito.
Nang yayain niya ito na mag-dinner, jusko kung alam lang ni Marco na nagkandauga
ga siya sa moment nilang iyon. Madaldal rin pala ito pero halatang alam ni Marco
ang mga dapat at hindi dapat sabihin nito.
Yun ang dahilan ni Adie kaya siya pumayag sa trabahong inalok nito sakanya. She
wants to spend more time with Marco. She wants to know him more.
"Sabing wag mo na akong i-'sir' eh. Kulit mo talaga." sabi nito.
"Hindi kasi ako sanay." katwiran niya.
"Pwes, masanay ka na. Let's go?"
Tumango nalang si Adie. Umikot si Marco para pagbuksan siya ng pintuan. And as u
sual, may kilig na naman siyang naramdaman. Bakit ba feeling niya ang landi niya
?
Pagkatapos nitong isara ang pintuan sa passenger seat ay umikot na ito para puma
sok sa driver's seat at pinaandar na ang kotse. Pupunta sila ngayon sa bahay ni
Eunice para pag-usapan ang album nito na kay Marco ipinaubaya. Tahimik lang sila
sa loob ng kotse habang nakikinig ng radyo hanggang sa makarating na sila sa ba
hay ni Eunice. Pinagbuksan sila ng guard at pinapasok naman sila ng isang katiwa
la roon at idineretso sa sariling studio ni Eunice sa loob ng bahay. Pagkapasok
nila, ay naroon na ito at may kung anong ginagawa sa computer.
"Good Afternoon po." bati ni Adie rito na siyang nagpalingon kay Eunice.
"Adie, Marco! Glad to see you. Seat down please." iminuwestra nito ang couch par
a umupo. Kinuha lang nito ang phone niya at umupo na sa tapat nila.
"Eunice, Adie is my new lyricist" diretsong saad ni Marco. Wow grabe lang. Strai
ght to the point talaga ito. Walang paligoy-ligoy. Businessman talaga ang dating
ng lalaking ito.
"Talaga?! Wow! I'm glad at napili mo siya Marco. Nung una palang talaga kami nag
kita ni Adie at nagbigay ito ng opinyon sa composition mo, alam ko na may talent
ito sa musika." masayang sabi ni Eunice.
"At ano naman ang opinyon niya sa unang composition ko?" nakataas na kilay na ta
nong ni Marco pero binaling nito ang atensyon kay Adie.
Napakagat naman ng labi si Adie. Naku! Sana lang huwag sabihin ni Eunice. Pero a
no pa bang magagawa niya, mukhang madaldal talaga ang beteranang singer.
"Sabi niya na malungkot iyon at parang walang buhay. Which is true,you know." sa
ad ni Eunice na mas lalong nagpataas ng kilay ni Marco.
"Ah talaga?" walang buhay na komento ni Marco. Hindi parin nito inaalis ang ting
in sakanya kaya naman napayuko nalang siya para iwasan ang mga titig nito.
Buong tanghali ay pinag-usapan nilang tatlo ang nais na ipahiwatig ni Eunice sa
mga kanta niya. Tatlong kanta ang gusto nitong ipagawa sakanila habang ang tatlo
ay sarili nitong composition at ang isang track naman ay revival ng isang luman
g kanta all under Montello records.
Eunice asked them to stay for lunch pero tumanggi si Marco dahil may ibang meeti
ng pa daw ito. Siya naman ay hindi narin pumayag kasi wala naman siyang dalang k
otse dahil si Marco ang sumundo sakanya. At tsaka pansin niyang medyo nag-iba an
g aura ni Marco.
Pagkaalis nila ay ganun parin ang atmosphere sa loob ng kotse ni Marco pero ang
pinagkaiba lang ay ang katahimikang namamayani ngayon sa pagitan nilang dalawa a
y parang may tensyon o barrier.
"Malungkot at walang buhay pala?" basag ni Marco sa katahimikan. Seryoso itong n
akatingin sa daan at seryoso rin ang tono ng boses nito.
"Totoo naman eh." bulong ni Adie, enough for Marco to hear. Bakit pa siya magsis
inungaling? Totoo naman ang mga opinyon niya sa composition nito.
Itinigil nito ang kotse sa isang fast food chain na nadaanan nila. Narinig niya
itong bumuntong hininga ng malalim habang isinandal ang ulo sa head rest ng upua
n nito sa kotse.
Tinitigan ni Adie si Marco habang nakasandal lang ito sa head rest ng upuan at n
akapikit. Hahaplusin niya sana ang pisngi nito pero natauhan siya bigla at agad
na ibinaba ang kamay niya. Ano na bang nangyayari sakanya? Hindi na talaga norma
l ito.
"Obvious na ba masyado?" biglang tanong nito sakanya kaya naman napalingon ulit
siya rito na ngayon ay nakatitig na sakanya.
"Huh?"
"Obvious na bang malungkot ang mga kantang naisusulat ko?"
Hindi nakasagot si Adie. Ano ba ang dapat niyang sabihin? Tsaka malay niya ba, i
sang beses palang niya naririnig ang mga composition nito. Wala siyang mapagkuku
mparahan.
"God knows, how much I tried to bring back that happiness in me. Pero kulang par
in kasi talaga."
Is he confessing something to her? OMG. Ang mysterious guy na si Marco Dame Mont
ello ay nag-oopen up sakanya.
"Anong ibig mong sabihin?" tanong niya rito.
"Can I ask you a favor,Adie?"
"Ano?"
"Always be honest to me. It's what I need right now. I need your honest opinion
in every song I'm making. I just want you to be honest kasi may tiwala ako sayo.
"
Napalunok si Adie. Grabe, kinakabahan siya. Tangna! Sino hindi kakabahan sa mala
lim na pagtitig nito sa mga mata niya?!
Pero ang mas ikinakaba niya ay ang favor nito sakanya. Sa sinabi nito sakanya ay
tila binigyan na siya nito ng access papasok sa buhay nito. Hindi niya mapigila
ng mapangiti. Oh how she likes this man in front of her!
"Sure." nakangiting sagot niya rito.
At ang kaninang kumakalabog na puso niya ay bigla atang napatigil nang kabigin s
iya nito para yakapin ng mahigpit. Nanlaki ang mga mata ni Adie.
Anong gagawin niya? Anong gagawin niya?!
Unti-unting tumaas ang mga kamay niya para yakapin rin ito.
Walang hiya! Saktong sakto ang ilong niya sa leeg nito kaya naman sininghot-sing
hot na niya ang amoy nito. Pucha! Amoy palang panghimagas na!
"Adie?"
"Hmmm..sarap.." biglang ungol niya.
Natauhan siya bigla at mabilis na kumalas sa pagkakayakap kay Marco. Namumula si
ya at alam niya iyon. Shet! Narinig kaya niya iyon?! Leche! Bakit kasi nadala si
ya sa moment?! Bwisit!
"Ahh.. ang sabi ko ang sarap nung nasa poster na iyon oh!" sabay turo sa isanb p
oster na nakapaskil sa glass wall ng fast food chain sa tapat nila.
Napangiti naman si Marco na tila pinipigil mapatawa. Pucha! Alam ni Adie na nari
nig ni Marco ang sinabi niya! Nakakahiya!
"Tara, kumain na muna tayo. Mukha ngang gutom ka na. Baka ako pa makain mo." tum
atawang sabi nito.
"MARCOOOO!!!!" inis na sigaw niya rito.
---------
Sabado ngayon at ipapasa na ni Adie ang lyrics na nagawa niya para sa unang kant
a ni Eunice. Kaya naman nandito siya sa opisina ni Marco at naghihintay sa waiti
ng area dahil may meeting raw ito sa conference room ayon sa secretary nitong si
Cora.
Habang nakaupo si Adie roon, binalikan niya ang mga panahonh siya pa ang secreta
ry ni Marco. Namimiss na tuloy niya ang desk niya, ang computer ang swivel chair
niya. Kung paano niya asarin si Marco noon. Yung boss niyang talo pa ang babae
sa pagkamasungit. Yung pagngiwi nito sa tamis ng kapeng naigagawa niya para rito
.
Pero heto siya, umariba at lumevel up na. At masasabi niyang masaya siya dahil m
as lalo pa yata silang nagkalapit ni Marco. Hindi na siya nito masyadong nasusun
gitan, though may times na talagang nagsusungit ito. May period days din ata ito
eh.
"Dala mo na?" napaangat siya ng tingin sa lalaking nagsalita.
Itinaas niya ang folder na hawak niya para ipakita rito.
"Tara sa loob..Cora hold my meeting for an hour."
"Yes,sir."
Sumunod naman si Adie rito sa loob ng opisina slash studio nito. Umupo siya sa c
ouch roon at umupo naman ito sa tapat niya.
"Juice?" offer nito sakanya.
"No thanks. Busog pa ako." tanggi niya.
Kinuha nalang nito ang folder sa lamesa at binasa. Tumatango-tango naman ito hab
ang binabasa ang lyrics na naigawa niya.
"It's good." sabi nito habang binabasa pa ulit ang lyrics. "Bagay siguro ang acc
ompaniment ng guitar then maybe a little sound of violin. As I can see, this is
a love song." mahabang paliwanag nito.
Okay here it goes, Adie. Sabihin mo na.
"Uhm, Marco." tawag niya rito. Umangat naman ang tingin nito sakanya.
"Uhm, ano kasi.." sasabihin niya ba o huwag nalang? Baka kasi magalit ito.
"Ano iyon,Adie?" pukaw nito sakanya.
"Uhm. Wala wala. Tatanungin ko lang sana kung pwede na ba ako umalis." nakangiti
ng sabi niya.
Kumunot naman ang noo nito na tila hindi kumbinsido sa sinabi niya.
"May sasabihin ka eh. Ano iyon?" tanong muli nito sakanya.
"Yun nga. Kung pwede na ba ako umalis. Magkikita kasi kami ng kaibigan ko." pags
isinungaling niya ulit.
Mukha namang nakumbinsi na niya ito kaya naman pumayag narin ito.
Pagkalabas ng building ng mga Montello dumiretso siya sa restaurant ng kaibigan
niyang si Jean. She just needs to let this out.
-------
VOTE AND COMMENT :)))
Follow me on twitter and instagram! @kendeyss
*******************************************
Fifteen
*******************************************
"Adie. Ikaw na." pukaw ng kaibigan niyang si Jean sakanya.
"Sige. Paki-play nalang yung cd ha?" bilin niya sa kaibigan bago tuluyang umakya
t sa mini stage ng restaurant nito.
Nang marinig ang intro ng kanta ay umupo na si Adie sa isang high stool at nasa
tapat naman niya ang mic stand.
"Oh-oh..Oh-oh yeah.. You..you held out your hand and pick me up each time I fall
those times when I fell down..it's not in your eyes it turned me around..." nag
simula na niyang kantahin ang kantang naisulat na niya.
Nang matapos niya ang lyrics ay pumunta siya sa dati niyang schoolmate na ngayon
ay nasa isang banda at nagcocompose rin ng mga kanta at tinulungan siya nitong
lapatan ng musika ang naisulat niya.
Iyon talaga sana ang sasabihin niya kay Marco, na may nagawa rin siyang melody s
a kantang naisulat niya. Pero bigla nalang umurong ang dila niya nang sasabihin
na sana niya iyon. Paano ba naman? Marami na itong naiisip na ideya para sa pagl
apat ng musika sa likha niya. Paano pa siya makakaalma?
Isa pa. Lyricist lang naman siya. Hindi composer. Ayaw naman niyang sabihan siya
ni Marco na ambisyosa.
"..And you held a secret to my heart..you were the only one with faith in me..I
was lost and week but then you came and got me back on my feet.." patuloy niya s
a pagkanta. This song was based on Ms. Eunice's story. Tutal, sakanya naman tala
ga itong kantang ito. Pero nadadala narin siya ng kanta. At pansin ni Adie na na
patigil ang ibang kumakain sa pag-kain para lang mapanuod siya.
"I..I know I made mistakes,I know I've been untrue I'll make it up to you.. I'll
never let you go..Tonight..I'll show you that I care..you can't deny this love
we share it's in the air..I'll never let you go.." pagkabukas ni Adie ay napangi
ti siya dahil ang ibang nanonood ay napapalakpak na sinasabayan nila ang beat ng
kanta. Ang iba naman ay napapalabas ng mga cellphone at hindi niya alam kung vi
ni-video-han ba siya o kinukunan ng litrato. "You and I together, it just feels
so right, I will never leave you never, no matter what the world may think I'll
always be there..you and I together we will stand the test of time and I treasur
e you forever because there's no one else no one else who can compare.."
Napapikit ulit siya habang kinakanta na ang likha niya. She always feels proud w
henever she produce something good like this. Tumataas ang tiwala niya sa sarili
niya that she could do anything as long as you love what you're doing. And kung
dati, ang pagsusulat ang prina-prioritize niya..ngayon nag-iiba na dahil kasama
na ang musika sa priority niya. Hindi na ito basta past time para sakanya. Dahi
l unti-unti nang nadidikit ito sa pagkatao niya katulad ng sa pagsusulat niya.
"You gave me someone to call my friend..you gave me someone to call my own..when
I close my eyes it's you I see..you were the one who taught me love..you gave m
e a love that won't grow old..you gave me a love that's made of gold, you're the
only one and I'll be there for you baby.." pagmulat niya ng kanyang mga mata ay
nakita niya si Marco na nakatayo malapit sa counter kung saan kausap nito si Je
an. Kinabahan siya.. paano nito nalaman na nandito siya? Sinundan ba siya nito?
Right now, she wants to get to him and ask him why he's here. Pero hindi pa pwed
e dahil kailangan niya munang tapusin ang kanta.
Pero paano niya pa ba matatapos ito kung seryosong nakatitig na ito sakanya. He'
s just wearing his famous poker-face expression habang ang kaibigan namang niyan
g si Jean ayun at tila ba parang tangang nakangisi sakanya. Kumunot ang noo niya
, ano kayang iniisip ng bruha niyang kaibigan?
"You and I together, it just feels so right, And I will never leave you never no
matter what the world may think I'll always be there..You and I together we wil
l stand the test of time and I will treasure you forever... because there's no o
ne else..no one else who can compare ... Oh oh...oh-whoaa..."
Isang matunog na palakpan ang natanggap ni Adie mula sa mga tao sa loob ng resta
urant. She bowed her head slightly and smiled. "Thank you. Enjoy your meals." af
ter saying her thank you ay bumaba na siya sa stage at diretsong tinatahak ang d
aan papunta sa kinaroroonan ng kaibigan niyang si Jean at ni Marco. Huminga siya
ng mabilis at pinapakalma ang sarili dahil sa totoo lang.. kinakabahan siya!
"Anong ngini-ngisi mo diyan?" tanong niya kay Jean nang madaanan niya ito.
"Hinahanap ka ni Marco. Ikaw ah! May something ba sainyo?" mapanuksong tanong ni
to sakanya.
"Huwag ka nga intrigerang babae ka. At tsaka magkatrabaho lang kami, kaya 'wag m
o lagyan ng malisya." depensa niya.
"Asus! Eh kung makapagtanong nga siya sa akin daig pa ang tatay! O sige na girl,
puntahan mo na. Kaya pala hindi ka na namromroblema diyan sa project mo sa asaw
a ng kuya mo ah. Nabingwit mo na kasi."
Hindi na pinansin ni Adie ang komento ni Jean sakanya dahil naka-focus na ang at
ensyon niya kay Marco na prenteng nakaupo sa isang high stool sa may counter na
nakatingin sakanya habang papalapit siya rito.
"H-Hi. Uhm.. a-anong ginagawa mo rito?" tanong niya rito.
Imbis na sagutin siya ay tinignan lang siya nito. Poker face parin ito na mas la
lo siyang kinabahan. Putspa naman! Mas gwapo talaga ito para sakanya kapag nagse
seryoso na! At leche! Nakuha pa niyang maglandi habang heto't kinakabahan siya.
"Kanina ka pa ba?" tanong niya ulit. Umupo narin siya sa katabing stool nito dah
il feeling niya bibigay ang mga binti niya sa kaba.
"You sing very well." sa wakas ay nagsalita na ito. Pero hindi parin nawala ang
kaba ni Adie dahil mas lalo pa iyong nadagdagan dahil sa bakas ng kaseryosohan n
a mahahalaa sa boses nito.
"T-Thank you." pasasalamat niya.
"Is there anything you want to tell me,Adie?"
Of course, nahalata na nito na may itinatago siya mula rito. At hello! Narinig n
a nga nito ang kanta kaya buking na siya. "I-I'm sorry. Hindi ko naman sinasadya
eh.. naisipan ko lang gawan iyon ng accompaniment. Hindi ko naman sinasadya. So
rry talaga Marco." tuloy-tuloy na sambit niya. Actually, nagtutubig na ang kanya
ng mata sa sobrang guilty.
"Ano ba'ng pinagsasabi mo?" napa-angat siya ng ulo ng mapansin tila natatawa si
Marco sakanya. At 'di nga siya nagkakamali dahil ang loko ay nakangisi sakanya h
abang nakahalukipkip.
"Hindi ba galit ka? Kasi pinangunahan kita? I mean..lyricist lang ako. Wala akon
g karapatang panghimasukan ang trabaho ng iba.. kaya nga--"
"Adie, huwag ka nga'ng OA. I'm not mad. Nagtampo lang ako kasi naglihim ka sakin
."
Napayuko nanaman siya dahil sa sinabi nito. "Sorry." she muttered. But the. She
felt Marco's fingers on her chin and held it to make her face him. "You are such
an innocent little girl." he stated.
"Ano?! Hoy! Hindi ako bata! Innocent, maybe but a little girl? Baka gusto mong b
igwasan kita." bulyaw niya rito pero hindi naman ito natakot bagkus ay tinawanan
lang siya nito.
"Nakakatawa ka talaga,Adie."
"Kanina Innocent little girl, ngayon clown? Ano ba talagang gusto mo?!"
"Ikaw." biglang seryosong sabi nito na ikinatigil niya.
"H-Hoy! A-Ano'ng trip mo?" tangna! Ngkanda buhol buhol na ang dila niya.
"Ikaw naman talaga gusto ko eh." simpleng sabi nito.
"A-Ano?"
"Bingi mo naman. Gusto naman talaga kita kaya nga kinuha kitang lyricist eh. Per
o mas nagustuhan pa kita. Ang galing mo pala kumanta! Tsaka composition mo ba iy
on? Why didn't you tell me na magaling ka rin palanv kumanta at mag-compose?"
Suddenly, the excitement that grew in her suddenly vanished upon hearing what Ma
rco has to say about him 'liking' her. Assumera talaga siya kahit kailan.
"Hindi ka naman nagtanong eh." she shrugged.
Nakita niyang kumunot ang noo nito. "Still, you didn't tell me. I taught we're f
riends."
Ganun kadali lang at napangiti na siya sa inakto ni Marco. Ang cute talaga nito.
And she bets all of her properties na kakaunti lang ang nakakasilay sa ganitong
side ni Marco. Dahil ang mysteryoso,seryoso at hindi marunong na ngumiti na si
Marco ayon sa mga nakakarami ay ibang-iba sa nakikita niya ngayon.
"Oh anong ngini-ngiti mo diyan?!" masungit na tanong nito sakanya.
"Wala. Natatakot lang ako na sabihin sa'yo." she said.
"Bakit naman?"
"Hindi naman sa pagyayabang ah? Pero natatakot ako para sayo." she said seriousl
y.
"Ha? At bakit naman?"
"Baka kasi mawalan ka ng trabaho kapag pinangalandakan ko ang iba ko pang talent
o bukod sa pagsusulat." she shrugged afterwards.
Napangiti nanaman si Adie nang marinig niya ang malakas na halakhak ni Marco. Ah
! Music to her ears.
"Nakakatawa ka talaga!" sabi nito tsaka ginulo ang buhok niya.
Nakangiti parin siya habang inaayos niya ang buhok niya. "Wanna bet on that?" ha
mon niya rito.
"Nah. Matatalo ka lang. C'mon, let's record that composition." kuha nito sa kama
y niya at tsaka tumayo.
Napatingin siya sa kamay nilang magka-hawak. Ayan namaman. Naghuhurumentado nana
man ang puso niya. His touch just sends electricity through her system.
"Ha? Bakit?"
Nilingon siya nito at nginitian.
"Because honestly, you are really good."
-------
Follow. @kendeyss
Sorry natagalan. ;)
VOTE AND COMMENT.
SONG USED. [english lyrics] YOU AND I by MoA. (Original song by Park Bom)
*******************************************
Sixteen [1]
*******************************************
Isang buong linggo na ang nakakalipas at sa awa ng Diyos ay isang kanta nalang a
ng kulang nina Marco at Adie para sa album ni Eunice. It's Sunday at nagbibihis
na si Adie para makaabot sa second mass. Medyo na-late kasi siya ng gising kaya
hindi na siya nakaabot sa first mass.
Nagmamadali niyang kinuha ang bag at blazer niya at pagbukas niya ng pinto ay na
gulat siya dahil nandoon si Marco na aktong pipindutin na ang buzzer sa unit niy
a.
"Marco!" gulat na sambit niya.
Mukhang nagulat rin ito sa biglaang pagbukas niya ng pinto ngunit nakabawi naman
agad ito. Ngumiti ito at itinaas ang kanang kamay.
"Hi. Good Morning!" bati nito sakanya.
"Ang aga mo naman ata? May trabaho ba tayo? It's Sunday." she stated.
Kapag Linggo, kasunduan nila ni Marco ay day-off nilang pareho. Tsaka Sunday na
nga iyon. Talagang 'pahinga' day iyon talaga ng workers.
"Iyon nga, tinawagan kasi ako ni Eunice and pinapa-follow-up na yung last song.
Mukhang excited na eh." sabay kamot nito sa likod ng ulo nito.
"Hindi ba iyan makakapaghintay bukas?"
"Pwede naman. Kaya lang, nandito na ako. Baka pwede nating gawin iyon ngayon?" s
abi nito.
Napataas naman ang kilay niya sa sinabi nito. Ano'ng arte naman kaya ng lalaking
ito?
"Teka teka teka! Hep! Preno ka muna!" pigil niya rito at itinapat niya ang palad
sa mukha nito. Pinamaywangan niya ito. "Una sa lahat, Sunday ngayon. At tsaka n
aknamputcha naman Marco, anong oras palang? Ang aga aga mo naman ata magsipag!"
sita niya rito.
Hinawakan nito ang kamay niyang nakatapat sa mukha niya at ibinaba. Sa medyo mat
agal na nilang nagkakatrabaho ni Marco, unti-unti na siyang nasasanay sa paghawa
k nito. Nandoon parin ang munting reaksyon na nagidudulot ng hawak nito pero san
ay na siya.
"Time is gold kaya. Tsaka boss mo ako. Kailangan ko na ang talento mo sa pagsusu
lat."
Yan! Ayan ang kinaiinisan niya kay Marco. Kapag hindi napapagbigyan ang kapritso
nito, ginagamit nito sakanya ang pagiging 'boss' nito sakanya. Inis na siya min
san rito. May mga times na nakakagawa siya ng poem tungkol sa inis niya rito.
"Ano? Boss mo ako. Ako parin ang masusunod." confident na sabi nito.
She was about to give in when she realized something. Bigla siyang napangisi na
naging dahilan para naman mapakunot ang noo ni Marco.
"Ako ang boss ngayon." she blurted.
Natawa naman si Marco saglit at napangisi. He's maybe thinking that she's crazy.
Well,sorry nalang ito. But this time, she's the one that will dominate.
"Kulang ka pa ata sa tulog, Adie." natatawang sambit nito sakanya.
Nginisian niya ito. She crossed her arms and leaned at the door. "Tsk tsk tsk.."
iiling-iling siyang napapalinsiyak. "Kailangan mo na ata ng Memo Plus Gold eh."

"Ako? Baka ikaw." he also leaned at the wall para magkatapat sila. He leaned his
head close to hers. Ayun, kumalabog nanaman ang dibdib niya ngunit hindi niya p
inahalata. She raised her forefinger in used it to push his forehead away from h
er.
"Not so fast Mr. Montello, baka nakakalimutan mo. May kontrata ko'ng pinirmahan.
" she said.
"So? Ano naman kung may kontrata...ka--" while saying that, his grin faded as if
he remembers something. Adie smiled at Marco's reaction. Sure siya na naaalala
na nito ang sinasabi niya rito.
Inilapit niya ang mukha niya rito. She wriggled her eyebrows at him. "Ano? Naaal
ala mo na?"
Marco heaved out a sigh. "It's the wishes, am I right?"
"Tumpak! 'Di ka naman pala ulyanin diyan eh." tumayo na ng maayos si Adie at ini
-lock ang pinto niya. She has a mass to attend to.
"Okay, ano'ng wish mo, master?" Marco followed her as she waits fpr the elevator
.
She faced him seripsly. "You write the last song."
Isang sunod-sunod na iling ang sagot ni Marco. "Bakit ako lang? Ikaw ang lyricis
t diyan eh!" reklamo nito.
"Nagrereklamo ka?" taas-kilay niyang sabi rito.
"Oo! Nagrereklamo ako. And I say no to your wish!" he hissed.
"Then you're a chicken." she said before entering the elevator.
"I am not." She heard him say as he followed her inside the elevator.
"Yes you are."
In just a swift move, Marco trapped her between his arms. Nanlalaki ang mata niy
a sa biglaang ginawa ni Marco sakanya. "H-Hoy! Pakawalan mo nga ako!" tinutulak
niya ito pero walang epekto dahil malakas ito. Pero in fairness ang tigas ng dib
dib nito. May abs kaya ito? Nako, for sure siguro meron.
Ano ba iyan! Minamanyak na niya si Marco sa isip niya habang heto at nasa isang
awkward position silanv dalawa.
"Not until you take back what you've wished for." kondisyon nito.
Tumaas ang kanang kilay ni Adie sa sinabi nito. Sino'ng hinahamon nito? Siya? Ha
! Akala niya, bibigay siya ah. Pwes nagkakamali ito!
"No." matatag na sabi niya rito. Sumandal pa siya sa salamin ng elevator at huma
lukipkip. "Sige, huwag mo ko pakawalan. Ayos lang. Hindi naman ako mamamatay." n
ginisian niya ito pagtapos.
Napaurong bigla ang ulo ni Adie ng biglang ilapit ni Marco ang mukha nito sakany
a. Their faces was just centimeters away. Isang maling galaw lang, maaring mahal
ikan siya nito. Gumalaw kaya siya? sheeetttt!
"Even if I kiss you?" he whispered.
Tangina! Ang bango ng hininga ng gagong ito! Shet malagkit! Pahalik na kaya siya
! Ay winner!
She cocked her head at sinalubong ang titig nito. Tinapunan niya ng tingin ang o
h-so-kissable-luscious lips nito saglit at sinalubong ulit ang titig nito. "Game
."
Nanlaki ang mata ni Marco at mabilis pa sa alas-kuwatrong lumayo sakanya at umay
os ng tayo. Tumabi ito sakanya at sumandal rin sa salamin. Nakita niyang inis na
ginulo nito ang buhok nito. She wasn't so sure, but she thinks she heard him cu
ss.
"Oh akala ko ba hahalikan mo ako?" She teased him.
"Stop it, Adie! Oo na nga di'ba? Gagawin ko na iyang hiling mo." inis na sambit
nito sakanya.
Natawa siya dahil halatang naapektuhan ito sa pagkakalapit nilang dalawa. She kn
ows it, dahil hindi ito makatingin sakanya ng diretso, she also noticed his brea
thing. Medyo mabilis. Siya?! Of course, she's affected! Sobra pa nga eh. Yung ka
labog sa dibdib niya, yung kiliting nararamdaman niya sa tiyan pababa sa alam ni
yo na! Shet! Ang landi niya talaga!
"But..help me." he said.
"At bakit,ha?" the elevator opened when she said that kaya mabilis siyang lumaba
s at naglakad tungo sa parking. Hinabol siya ni Marco at pinigilan sa braso. "Pl
ease." he said sincerely.
Napabuga ng hininga si Adie. Wala naman siyang choice sa 'Please' ni Marco eh. "
Okay, but! Tutulungan lang kita kung paano gumawa ng good lyrics, hindi kita tut
ulunganv sumulat. Understand?"
"May choice ba ako?" he muttered.
"Wala." at sinundan niya iyon ng tawa.
"Saan ka pupunta? Hindi pa ba tayo magsisimula?" sunod parin nito sakanya ng mak
ita siyang bubuksan na ang kotse niya.
"Atat ka talaga noh? Magsisimba ako. Bukas nalang tayo magsimula. Sunday kaya! M
agpahinga ka naman!" sita niya rito.
"No. We start now. Time is precious for me." sabi nito.
"Well, time is precious for me also. At time na para kausapin ko si Lord. Kaya
magsisimba muna ako. Bumalik ka nalang mamaya."
"Then I'm coming with you. Sa kotse ko nalang ikaw sumakay." he said.
"Nagsisimba ka pala." she joked while taking out her bag from her car. Hindi na
siya nakipagtalo, 'di rin naman siya tatanggi talaga eh. Libre na siya gas, kas
ama niya pa si Marco. Naku, magpapasalamat talaga siya kay Lord mamaya!
"Oo. Hihingi ako ng tawad kay Lord dahil malapit na kitang sakalin."
Tinawanan lang ni Adie ang joke ni Marco at pumasok na sa loob ng kotse nito. Ha
aay.. she thinks this day will be an awesome day.
-----------
VOTE AND COMMENT. NEXT UPDATE IS TUESDAY. PART 2 iyon.
Follow! @kendeyss on twitter and IG.
*******************************************
Sixteen [2]
*******************************************
VOTE AND COMMENT!!
Follow @kendeyss
---------
"Ang bagal mo naman!" reklamo ni Adie kay Marco.
"Sandali lang naman kasi.. ang bilis mo maglakad." hingal na hingal na sabi ni M
arco.
"Eh kasi baka maubusan tayo ng upuan. Tara na!" hila na niya kay Marco papasok s
a loob ng simbahan.
Nakahanap sila ng upuan malapit sa malaking electric fan. Sa sobrang dami kasing
taong nagsisimba kaya medyo may kainitan sa loob ng simbahan ngayon. Sakto lang
ang dating nila dahil makalipas lang ng ilang minuto ay nag-umpisa na ang misa.

Tahimik lang na nakikinig silang dalawa sa sermon ng pari na tungkol sa pagpapat
awad. Sumusulyap si Adie kay Marco na tahimik na nakikinig na animo'y may malali
m na iniisip.
Matapos ang higit sa isang oras ay nagsilabasan na ang mga tao, pero nanatili mu
na sila ni Marco sa loob dahil ayaw niyang makipagsiksikan sila.
Napansin niya na tahimik lang ang kasama niya. Mukhang nasaniban ito ng anghel.
Hindi rin nakaligtas sa radar niya ang grupo ng babae na naghahagikhikan sa gili
d nila. Halatang nagpapa-cute ang mga ito kay Marco. Napataas tuloy ang kilay ni
ya.
Jusko,Lord. Ayoko po magkasala lalo na't nandito parin ako sa tahanan mo.
Huminga siya ng malalim at tsaka mabilis na inangkla ang braso kay Marco. Napati
ngin naman sakanya ang lalaki, pagkatapos ay sumulyap sa gilid nito. Maya-maya'y
naramdaman niya ang braso nito na pumalibot sa balikat niya. Mukhang na-gets ni
to ang gusto niyang iparating sa mga babaeng mga haliparot.
"May pagka-possessive ka pala." bulong nito sakanya na hindi nakaligtas para pag
apangin ang mumunting kuryente sa katawang lupa niya.
"Tumigil ka diyan, Marco. Ayoko magkasala. Kakasimba palang natin." bulong niya
pabalik.
She heard him chuckle beside her. He suddenly stood up, and reached for her hand
. He intertwined their hands together and they both went out leaving those girls
sigh with envy.
"Teka.. tara muna doon." sabay turo niya sa bilihan ng mga kakanin at sweets tul
ad ng yema. Nagpahila naman ito sakanya.
"Ate, magkano isang balot ng yema?" tanong niya sa tindera.
"Thirty pesos lang, ganda." sagot naman nito.
"Twenty-five nalang,ate. Apat na balot naman bibilin ko." tawad niya rito.
"O siya, sige. Apat na balot ba?" tanong nito sakanya.
"Oo, at tsaka pabili rin nitong biko ninyo." dagdag niya pa.
Habang naghihintay sila, kinuha na ni Adie ang isang balot ng yema na binili niy
a. Binigyan niya si Marco, at iniumang ito sa tapat ng bibig nito.
"No thanks." tanggi nito sakanya.
"Arte mo ah. Buti nga binibigyan pa kita eh. Hala kainin mo iyan, masarap iyan."
sabay lapit pa ulit sa bibig nito.
"Mamaya nalang. We haven't eaten our lunch yet. Baka sumakit ang tiyan mo niyan.
"
"OA nito. Buksan mo na iyang bibig mo at nangangawit na ako dito. Hindi raramble
ang tiyan mo sa isang yema." pilit niya rito.
Sa huli, isinubo narin nito ang yema na binibigay niya. Pagkatapos niyang bayara
n ang binili niya ay naglakad na sila sa parking malapit sa simbahan. Pagkapasok
niya sa kotse ni Marco ay isinabit niya sa rearview mirror ang sampaguita'ng pi
nakyaw niya sa batang nagtitinda kanina. Umalingasaw sa buong sasakyan ang maban
gong amoy na hatid ng sampaguita.
"Masyado namang madami iyang sampaguita na binili mo." komento nito habang inist
art na ang kotse.
"Kawawa naman yung bata, ang init-init nagtitinda. Pinakyaw ko na para makauwi n
a."
"Ang bait." biro nito sakanya.
"Mabait talaga ako. Kaya nga, kahit hindi ko naman trabahong tulungan ka, heto a
ko at pinairal ang pagka-angel ko at tutulungan ka."
"Dapat na ba ako magpasalamat?" natatawang tanong nito.
"Pakainin mo muna ako at tsaka ko iisipin ang sagot sa tanong mo."
"Saan mo ba gusto kumain?" tanong nito sakanya.
"Dito? Dito mo gusto kumain? Sure ka?" pangatlong beses na itong itinatanong ni
Marco sakanya. At tatlong beses narin niya ito'ng sinasagot.
"Isa pang tanong at tatamaan ka na sa akin." natatawang sagot niya rito.
"Oh! Ayan na..teka!!! May huli ako!" sigaw niya. Mabilis niyang pina-ikot ang fi
shing rod niya at nakahuli siya ng isang malaking tilapia.
Dito niya dinala si Marco. Sikat itong kinakainan nila dahil ikaw mismo ang huhu
li ng kakainin mo pagkatapos ay ipapaluto mo sa loob ng restaurant. Yun nga lang
, kalaban mo ang init at lansa ng mga isda pero hindi niya alintana iyon dahil n
akaka-enjoy naman. Pero iba si Marco, hindi ata ito sanay sa ganitong lugar.
Inilagay niya sa malaking timba na ang nahuli niya. So far, may nahuli na siyang
dalawang tilapia. Si Marco naman ay nakamasid lang sa kanya na halatang naiirit
a na dahil tagaktak na ito ng pawis.
"Pwede na ba tayo pumasok sa loob?" inis na tanong nito sakanya.
Dahil naiinis narin si Adie rito ay padabog niyang binigay ang fishing rod dito.
"Oh! Hindi tayo papasok hangga't wala kang huli." mataray na sabi niya.
"Ikaw na.. magaling ka naman sa paghuli eh." reklamo nito.
Konti nalang talaga, mauubos na ang pasensya niya rito. Aba, hindi lang naman it
o ang naiinitan. Hindi lang naman ito ang nagugutom na.
"Baka nakakalimutan mo, sakin ka humihingi ng tulong. The least you could do is
to get a goddamn fish for me!" inis na sigaw niya rito.
"Baka nakakalimutan mo rin,Adie.. boss mo parin ako. At tsaka papaswelduhin nama
n kita ah. I just don't get you. Sa lahat ba naman ng magagandang restaurants na
nagkalat sa bansa eh dito mo gustong kumain!" balik sigaw nito sakanya.
"Edi umalis ka! Leche! Napaka-arte mo!" sigaw niya rito sabay walk-out.
"Adie!" rinig niyang tawag nito sakanya.
Bahala na siya sa buhay niya! Ang arte arte! Nakakabuwisit!
----------
PART 3 will be posted later.
Alis lang muna ako at may date aketch with mudra! hahahha.
Promise mamaya ang part 3. :))))
*******************************************
Sixteen [3]
*******************************************
Alam ko! Alam ko! *shield shield* Pasensya na. Umuwi kasi kami ni mudrakels gabi
na kaya nawalan na ako internet. :D
Eto na oh. ;)
Nga pala!!! Pakinggan niyo lahat ng bagong kanta ng 2NE1!!! Super ganda! Concert
rin pala nila ngayon. Ahhhhh! Kainggit.
VOTE AND COMMENT kayo! 1K na pala votes nito. Yihee! Salamat! Comment po kayo! G
usto ko kasing binabasa mga reactions ninyo. =)
-------------------
Nakayukyok si Adie sa lamesa habang hinihintay ang pagkain niya. Iniwan niya roo
n sa may palaisdaan si Marco. Nainis na talaga siya rito. Napaka-arte naman kasi
. Sayang lang yung effort niya.
Napahawak siya sa tiyan niya nang maramdaman niyang kumulo iyon tanda na gutom n
a talaga siya. Pinaluto na niya yung dalawa niyang huling isda. Bahala na si Mar
co sa buhay niya. Basta siya, may siguradong dalawang isda na iuulam. Buti nalan
g mahangin na ngayon sa pwesto ng kubo niya kaya medyo nawala na ang pagkairita
niya sa tindi ng init ng araw.
Napasinghot siya bigla ng maamoy ang mabangong halimuyak ng inihaw na tilapia. K
aya naman agad na umangat ang ulo niya.
Isa-isang pinasok ng mga waiters ang mga putahe. Naroon ang dalawang tilapia niy
a na nahuli pero may dinala itong friends niya. May stuffed bangus, may mga sugp
o, may manggang hilaw na bagoong, manghang hinog at may mga alimango rin.
"Teka..teka.. ang dami naman ata nito. Sigurado kayo sa akin iyan?" tanong niya
sa mga waiter.
"Opo ma'am. Sa kubo niyo po ito pinapadala." sagot ng isang waiter at umalis na.

Sakto namang tumunog ang cellphone niya at pagkatingin ay si Marco ang tumatawag
.
"Oh,bakit?" sagot niya.
"Kain na." sabi nito sa kabilang linya.
Tumaas naman ang kilay niya sa sinabi nito. "Ikaw ba ang nagbigay ng ibang pagka
in?"
"Oo. Sorry na." sabi nito.
Sa sinabing iyon ni Marco ay may sumilay na ngiti sa labi niya.
"Ngumiti ka. Ibig bang sabihin, hindi ka na galit?" sabi nito.
Mabilis na nawala ang ngiti niya at naalerto. Paano nito nalamang nangiti siya?
"Hoy! Asan ka? Nakikita mo ako, ano?" bulyaw niya rito.
"Tingin ka sa kubo sa kaliwa mo."
Mabilis naman siyang lumingon sa kaliwa niya at nandoon nga ito nakaupo at nakat
ingin sakanya.
"Ano'ng ginagawa mo diyan?" mataray na tanong niya rito kahit na sa loob niya ay
natatawa siya sa ginagawa nito.
"Eh galit ka sa akin, kaya dito nalang ako." sagot nito sakanya.
"Mag-iinarte ka pa?"
"Hindi na."
"Lumayas ka na diyan at pumunta ka na dito. Bilis." matapos sabihin iyon ay agad
niyang binaba ang cellphone niya. Sinundan naman niya ng tingin si Marco habang
papunta sa kubo niya.
"Bati na tayo?" bungad nito sakanya pagkarating sa kubo niya.
"Ikaw ba ang nanghuli ng mga iyan?" sabay nguso niya sa ibang pagkain.
"Oo naman! Nangitim na nga ako sa kahihintay kagatin ng bangus na iyan yung pain
ko. Tapos nagkandasipit-sipit pa yung mga daliri ko sa kakahuli ng mga alimango
na iyan. Ang sakit kaya.. tignan mo oh!"
Ipinakita nito ang isang kamay niya na may dalawang band-aid na nakalagay. Natat
awa siya rito dahil mukha ngang matinding panghuhuli ang ginawa nito.
"Eh yung mga sugpo?" tanong niya rito.
"Adie naman! Binili ko nalang 'yang mga iyan. Gutom narin naman ako ano." reklam
o nito at pabagsak na napaupo sa tabi niya. Sinandal nito ang ulo sa sandalan ng
upuang kawayan tapos pinatong nito ang kanang braso sa mata nito.
Napangiti si Adie sa itsura ni Marco. Kaya naman pinagsalok niya ito ng kanin sa
isang plato. Pinagbalat niya rin ito ng sugpo at inilagay sa isang plato. Hinin
ayan niya narin ito ng isda. Malinis naman ang kamay niya kaya kapag nagreklamo
nanaman ito ay susupalpalin niya na ito ng sipit ng alimango. She really appreci
ates his efforts.
HAPONG-HAPO na si Marco. First time niyang manghuli ng isda at alimango. Hindi n
aman kasi siya sanay sa mga ganitong bagay. Mabilis siyang mairita. Hindi mahaba
ang pasensya niya. Pero ng dahil kay Adie, pinagtiisan niya ang init at sa pang
huli ng kakainin nila. Nang mag-walk out si Adie sakanya, naguilty siya. Pero hi
ndi niya alam kung para saan. Siguro dahil sa pagrereklamo niya? Siguro dahil sa
siya pa ang nag-inarte gayong siya naman ang may pabor na hinihingi rito? O dah
il siguro sa ayaw niya lang itong makitang magalit..
Nagulat siya ng biglang nagalit sakanya si Adie. He never seen her that mad and
irritated. Alam niya na madalas siyang nakakainis, at alam niyang naiinis din na
man sakanya si Adie dati pa pero ngayon lang nito hindi napigilang ipakita sakan
ya ang pagkainis at galit nito sakanya. And it made him uneasy.
"Kain na." rinig niyang sabi ni Adie sakanya kaya naman umayos na siya ng upo.
He was taken aback when he saw that Adie has already prepared his meal.
"Ako na ang naghimay ng isda at nagbalat ng sugpo. Malinis ang kamay ko ah."
Napangiti si Marco ng mabilis nitong dinepensahan ang sarili. Naghugas narin siy
a ng kamay sa nay gripo sa gilid ng kubo at nagsimula ng kainin ang sugpong bina
latan ni Adie at sinamahan ng manggang hilaw at kanin.
Tahimik lang sila ni Adie habang nilalantakan ang mga pagkain sa harap nila. Tot
oo nga na kapag gutom na gutom ka na, wala kang makikita sa paligid mo kundi pag
kain lang.
"Ang sarap talaga! Hay!" sabi niya matapos maghugas ng kamay at umupo ulit sa ta
bi ni Adie.
"Alam mo ba kung bakit kita dito dinala?" biglang tanong sakanya ni Adie.
"Para pahirapan ako?" biro niya na ikinatawa nilang pareho.
"Nahirapan ka ba?" tanong nito sakanya kaya naman tumango siya bilang sagot dahi
l totoo namang nahirapan siya.
Ngumiti si Adie sakanya bago nagsalita. "Yun ang gusto kong maramdaman mo." naka
ngiting sabi niya pero hindi nagbibiro.
"Sabi na nga ba may hidden grudge ka sa'kin." Biro niya ulit rito pero akala niy
a tatawa ito pero nanatiling nakangiti lang ito sakanya at hindi nagsalita. "Ser
yoso?" hindi makapaniwalang tanong niya rito.
Tumango naman ito. "Hindi ba sabi mo masarap yung mga pagkain?" tanong ulit nito
kaya naman tumango ulit siya. "Sa tingin mo bakit masarap yung pagkain?"
"Kasi masarap magluto yung mga kusinero?" hindi niya siguradong sagot. Hindi niy
a kasi alam kung saan patungo ang usapan nila.
"Mali ka."
"Sige nga, kung mali ako ano ang sagot sa tanong mo? Bakit masarap ang pagkain k
anina?" balik tanong niya rito.
"Kasi alam mo sa sarili mo na pinaghirapan mong hulihin ang mga iyon,hindi ba? A
lam mo ba iyong feeling na naging masaya ka sa isang bagay dahil alam mong pinag
hirapan mong makamit iyon? Iyong feeling na dugo't pawis ang pinuhunan mo paa la
ng makuha ang isang bagay.. Iyon ang gusto kong maramdaman mo Marco."
"Ano'ng ibig mong sabihin?" tanong niya rito.
"This is my way to help you. Hindi mo na napapansin na ang mga compositions mo a
y pumapalya na? No offense meant ha, pero sa nakikita ko sa mga compositions mo
feeling ko minadali. Yung iba walang sense, yung iba mismatch ang lyrics sa melo
dy.. may problema ka ba?"
His jaw clenched while hearing what Adie's saying. "Ang dami mo naman atang alam
, Adie."
"Huwag mong personalin Marco. I'm just stating my observations."
"Masyado kang observant."
"Stop being sarcastic!" sita nito sakanya.
"Then stop saying shit with how i work! There's nothing wrong in my compositions
!"
Anger just flared in him. He stood up and walked passed by Adie pero napatigil s
iya ng muli itong magsalita.
"The why the hell did you ask for my help anyway? Ano ito? Gaguhan? Trip mo lang
sirain ang Sunday ko? Kasi Marco, tignan mo ha?! Nandito ako, para tulungan ka.
Handa akong makinig sayo kung may problema ka man. You're shutting your doors t
o people who wants to help you and that's not good.."
-------
VOTE AND COMMENT!
FOLLOW @kendeyss TWITTER AND INSTAGRAM. ;)
*******************************************
Seventeen
*******************************************
Marami po kasi akong inaasikaso sa school. Maraming reports and projects na kail
angan tapusin. Kaya tiyaga tiyaga nalang po muna tayo. Malapit nanaman magbakasy
on :))
Legend
* - means from the PAST
(Hindi kasi gumagana yung italics sa mobile eh.)
-----
*
"You traded me for that shit?!" sigaw ni Marco sa taong kaharap niya.
"Stop being melodramatic Marco, hindi bagay sa'yo." sabi nito habang prenteng um
upo sa couch ng office niya.
"I trusted you! Pero gagaguhin mo lang ako! Tang-ina'ng iyan! Of all people baki
t sa kalaban ko pa?!" sigaw niya ulit sa babaeng tila walang pakealam sa nararam
daman niya.
Tumayo ito at kinuha ang bag nito at akmang lalabas na ng opisina niya.
"Melody!!" pigil niya rito.
Pero marahas lang nito pinalis ang kamay niya. "Stop it,Marco! Can't you see? Hi
ndi kita mahal! I just used you. At dahil nakuha ko na ang gusto ko sa'yo, wala
na akong trabaho pa rito." galit na wika nito sakanya bago tuluyang umalis at in
iwan siyang mag-isa sa opisina.
*
Napatigil si Marco sa huling sinabi ni Adie sakanya. Is he really shutting his d
oors?
Ganoon na ba ang naging epekto nung nangyari noon?
Is he really that bad?
"Am I really that bad?" isinatinig na niya ang huling naisip.
"You're not really 'that' bad.." dahan-dahang sabi ni Adie.
"Then what?"
"Hmm.. you just need to loosen up. Let go of the things that's bothering you for
so long.."
"How did you know that something's bothering me?"
"Well, sabihin nalang nating may super powers ako." sabi nito sabay aas baba ng
kilay nito.
------
Kanina pa nangingiti si Adie sa texts sakanya ni Marco. Nasa isang business conf
erence kasi ito ngayon, at bagot na bagot na daw ito roon.
"Hoy, baliw. Ano'ng nginingiti mo dian ha?" sabay hablot ni Ate Alex sa cellphon
e niya.
Nakauwi na sila nito ng kuya niya galing sa honeymoon ng mga ito. Kaya balik sa
trabaho na silang dalawa.
"Ate!!" sigaw niya sabay kuha ng phone niya sa kamay ni Alex.
"Sino iyang katext mo ha?" mapang-intrigang tanong nito sakanya.
"Wala. Bakit mo ba ako pinatawag ha?" pag-iiba niya sa usapan nila.
"Ah. Iyon, wala naman. Kakamustahin ko lang ang trabaho mo."
Napatigil si Adie sa pagtetext sa sinabi ni Alex sakanya. Bigla siyang may naram
daman na kung anong mabigat sa dibdib niya. Actually, sa tuwing naiisip niya ang
bagay na iyon ay parang dinadaganan siya.
"Uhm.. ayos lang." simpleng sagot niya rito.
"Tingin mo makukuha mo yung interview? Balita ko kasi.. hinahabol din ng Pilot M
edia Corp. si Marco." sabi nito na tinutukoy ang matagal ng kalabang Publishing
Company ng kompanya nina Alex.
"Bakit ba big deal para sainyo yung interview kay Marco Montello?" tanong niya.
Sa tingin kasi niya, bukod sa dahil isa itong mysterious person ay may iba pang
dahilan sina Alex at ang iba pang media kaya gustong makakuha ng interview ang m
ga ito.
"Marco is one of the biggest names in the Business and Entertainment industry. N
ag-iisang tagapagmana ng isang world renowned musician at isang beauty queen. Ka
bilang sa grupo ng mga elites. Yet, walang nakakaalam ng buhay nito. Oo, alam ni
la na model,composer,businessman at kaibigan ang iba pang malalaking pangalan sa
industriya. Pero iyon lang. We know his name, but nit his story. Iyon ang nagpa
pakati sa media para mas lalong alamin ang nasa likod ng isang Marco Dame Montel
lo. May mga sabi-sabing kaya ayaw nito sa media dahil takot itong mailabas ang s
inasabing baho nito.."
"You mean.. kaya ayaw nito sa media dahil may sikreto itong tinatago o kinakahiy
a?" paninigurado niya rito.
But Alex just shrugged. "That's the million dollar question. Nobody knows his st
ory. Tanging ang mga malalapit lang rito ang nakakaalam roon. You see Adie, kapa
g nabibitin at natatakam ang tao, they crave for more.. that's how much the medi
a is craving for Marco's words. Kaya Adie, ikaw na ang bahala rito. I know you c
an do this. Besides, palagi naman na kayong magkasama diba? Sabi mo sa akin dati
, medyo nagiging close na kayo. Basta, dapat huwag tayo papatalo sa Pilot."
Hindi alam ni Adie kung paano siya nakauwi sa unit niya ng nakatulala. Ang lalim
ng iniisip niya. She totally forgot about that interview thingy. Tuluyan niyang
nakalimutan kung bakit nga ba siya pumasok sa kompanya ni Marco.
Pero bakit parang ngayon, bumabaligtad na siya?
Na hindi ang interview ang priority niya kundi ang tulungan itong alisin ang bum
abagabag rito.
Because right now, she's really falling for Marco.
Agad niyang kinuha ang notepad niya and wrote the words that kept entering her m
ind.
--------
Marami po kasi akong inaasikaso sa school. Maraming reports and projects na kail
angan tapusin. Kaya tiyaga tiyaga nalang po muna tayo. Malapit nanaman magbakasy
on :))
Follow. @kendeyss IG and twitter ;)
Ask. ask.fm/kendeyss
*******************************************
Eighteen
*******************************************
Kararating lang ni Marco sa bahay nina Jeremie at Colyn. Tinawagan siya ni Vin a
t sinabi ngang magkikita silang magbabarkada sa bahay ng mag-asawa.
Pagkababa niya ng kanyang kotse ay sakto namang kararating lang ng kotse ni Erin
. Hinintay niya itong makapagpark ng maayos at bumaba.
"Ano'ng meron?" agad na tanong ni Erin sakanya habang inaayos nito ang nagulong
buhok.
"Hindi ko rin alam. Baka may bagong trip nanaman ang mag-asawa. Pumasok nalang t
ayo." Anyaya niya rito.
Sabay silang pumasok sa loob at naabutan na halos lahat sila ay naroon na, pwera
nalang kay Mico.
"Saan na si Mico?" tanong ni Erin habang binebeso sila Mitch at Colyn.
"Ang sabi niya, malapit na raw siya." sagot ni Dylan.
"Maniwala naman kayo dun sa sira-ulo'ng iyon. Kapag sinabi nun na malapit na siy
a, naliligo palang iyon." Komento niya na agad namang sinang-ayunan nina Vin, Je
remiah at Dylan at nagtawanan silang lahat.
Kumakain na sila sa hapag nang bigla nalang sumulpot si Mico na maduming-madumi
ang shirt at pawis na pawis.
"Ano'ng nangyari sa'yo? Na-rape ka ba ng baboy ramo?" tanong ni Vin rito na ikin
atawa ng lahat pwera kay Mico..
"Oo, ang sarap nga eh. Gusto mo i-try?" Paasik na sabi ni Mico. Agad itong umupo
sa tabi ni Colyn at nagsimulang magsandok ng kanin.
"Eeeww!! Umalis ka nga diyan! Ang baho baho mo! Tsaka.." inilapit ni Colyn ang i
long nito kay Mico at suminghot singhot. "Alis! Tsupi! Masyadong matamis yung am
oy mo! Nakakasuka!" sunod sunod na reklamo ni Colyn.
Itinaas naman ni Mico ang magkabilang kili-kili at inamoy iyon.
"Hoy, Colyn! Ang yabang neto! Hindi naman ah? Oo, mukha akong gusgusin at dugyot
ngayon pero mukha lang! Hindi amoy!" balik reklamo naman ni Mico rito.
"Basta ang baho! Jeremiah! Palayasin mo itong unggoy na ito sa tabi ko kung hind
i wala kang kama mamaya!" banta ni Colyn sa asawa na natatawa.
"Bro, kay Marco ka nalang tumabi. Nagmamakaawa ako sa'yo." natatawang pakiusap n
i Jeremiah kay Mico.
"What gives Col? Para kang buntis.." natatawang sambit ni Erin habang nginunguya
ang manok na kinakain niya.
Agad na nanlaki ang mga mata nila at ibinaling ang atensyon sa mag-asawa na naka
ngisi ng malaki.
"OH MY GOD! YOU'RE PREGNANT!" Tili ni Mitch na ikinatawa ni Colyn.
"SURPRISE!" sigaw nito na ikinasaya nilang lahat. Kaya pala nag-iba ang kilos ni
to kay Mico. Kawawa naman si Mico, napagbuntunan ng kaartehan ng isang buntis.
Naging masaya ang kanilang lunch slash celebration dahil sa pagbubuntis ni Colyn
sa unang anak nila ni Jeremiah. Tignan mo ang mokong na iyon naka-shoot na!
Nagkekwentuhan na sila ngayon sa may sala. May sariling kwentuhan ang mga babae
habang ang mga lalaki naman ay kinakantyawan na si Jeremiah.
"Grabe tatay ka na?!" hindi makapaniwalang sambit ni Mico na ngayon ay bagong pa
ligo na. Nanghiram ito ng damit kay Jeremiah at nakiligo.
"Magiging tatay palang Mico! Bobo nito!" sabi ni Dylan na pati siya ay natawa.
"Gago ka po!" sabi ni Mico.
"Salamat!" sabi naman ni Dylan.
"Langya, hindi ko alam kung dapat ko bang gawin kayong ninong ng anak ko. Baka k
ung ano ang ituro niyo roon." naiiling na sabi ni Jeremiah.
"Ang kapal mo naman ng mukha mo, ginawa kitang ninong sa kambal ko, tapos ako hi
ndi mo gagawing ninong sa anak mo? Yupiin ko kaya iyang ano mo para last shoot m
o na iyan kay Colyn?"
"Eh kung tapak-tapakan ko din kaya iyang ano mo at last mo na sina kambal?" gant
i ni Jeremiah kay Dylan.
"Hoy mga gurang! Umayos nga kayo." awat ni Vin sakanila.
"Palibhasa, walang partner!" sabay na sambit nina Dylan at Jeremiah at nag-apir
pa ang mga ito.
Naiiling nalang si Marco sa mga palitan ng salita ng mga kaibigan niya. Bahala s
ila sa buhay nila.
"Oy, sino iyan ha?" sabay dungaw ni Mico sa cellphone niya.
Itinulak naman niya ang pagmumukha nito palayo sa phone niya. "None of your busi
ness."
"Sino si Adie? Tangna Vin! Napag-iiwanan na tayo!" sigaw ni Mico.
"Adie?" kunot-noong sabi ni Jeremiah. "Sounds familiar."
"Kinakalantari mo o seryosohan iyan?" usisa naman ni Dylan.
"Alam niyo 'yang mga utak niyo ang dudumi na. Kalalaking tao niyo, ang tsi-tsism
oso ninyo!" natatawang sambit niya tsaka tumayo na.
"Saan ka pupunta?" tanong naman ni Vin.
"Work. Bye morons!" kaway niya sa mga ito.
"Oh, saan pupunta si Marco?" rinig niyang tanong ni Mitch sa mga lalaki.
"KAY ADIE!!" sabay-sabay na sambit ng mga ito na ikinailing nalang niya. Damn hi
s idiot friends.
--
"Hello?" sagot ni Adie sa phone niya.
"Dito na ako sa labas. Lika na." sagot ni Marco sa kabilang linya.
"Sige, hintay lang..ila-lock ko lang itong unit." sabi niya.
Mabilis siyang kumilos at kinuha ang bag niya at dali-daling chineck kung nai-lo
ck niya bang mabuti ang unit niya. Nang masigurong okay na ito ay bumaba na siya
para puntahan si Marco.
Pagkababa niya ay naabutan niya itong nakikipag-usap sa guard roon. Kilala na ng
a ito halos lahat ng guards sa building na tinitirhan niya dahil sa madalas nito
ng pagsundo sakanya.
Oo, kinikilig siya.
"Let's go?" aya nito sakanya.
Nakangiting tumango siya rito. Nagpaalam na ito sa kausap bago kinuha ang paper
bag na dala niya at iginaya sa kotse nito. Pinatunog nito ang alarm ng kotse at
pinagbuksan siya ng pinto.
"Thank you." sambit niya. Nginitian lang siya nito at maingat na sinara ang pint
o sa side niya pagkapasok niya at tsaka lang umikot sa driver's seat. Kahit sa p
ag-ikot nito ay hindi niya maialis ang titig niya rito.
'God, Adie! Get a hold of yourself!' saway niya sa sarili.
"So, saan tayo pupunta?" tanong sakanya ni Marco habang minamaneubra ang sasakya
n nito.
"Sa Picnic's Grove tayo." sabi niya. Agad naman itong tumango at tinungo na ang
sinabi niya.
Nagkita sila ngayon ni Marco dahil gagawin na niya ang ipinangako niya rito - an
g tulungan itong makabuo ng isang kantang walang bahid ng hinanakit at nakaraan
nito. She wants him to write of what he feels. Not just his hatred towards whoev
er that person is, but to what his heart and mind says inspite of all what he's
been through.
Gusto niyang makita ang isang Marco na nakangiti palagi, ang Marco'ng hindi kina
katakutan, ang Marco'ng carefree, ang Marco'ng ..
"Nasa unit ka lang ba maghapon?" biglaang tanong nito sakanya na ikinabaling ng
atensyon niya rito.
Tumango siya bilang sagot. "Nagprepare ako ng snacks natin mamaya."
"I see. Buti nalang kaunti lang ang kinain ko kanina kela Colyn." sabi nito.
Kumunot naman ang noo niya. May kasama pala itong babae kanina.. at mukhang sa b
ahay pa ng babae ito galing. Bigla tuloy siyang nanlumo. Sinasabi na nga ba niya
eh, assuming something will do you no good.
"Adie?" pukaw sakanya ni Marco nang hindi siya umimik.
"Hmm?" sagot niya rito. Sa totoo lang, ayaw niya itong tignan. Baka makita pa ni
to na she's on the verge of crying.
"May problema ba?" tanong nito sakanya. Ramdam niya ang concern sa boses nito. P
ero sabi nga niya kanina, assuming something will do you no good.
Umiling siya rito bilang sagot. Inabot nito ang baba niya at tinapik iyon gamit
ang forefinger nito. Narinig niya itong tumawa.
"Para kang si Colyn. Ang hirap ispelengin."
'Colyn,nanaman.' himutok niya sa isip niya.
"Pero at least iyon buntis sa unang anak nila ng asawa niya, eh ikaw? Hindi ka n
aman siguro bunti,ano?" baling nito sakanya saglit.
Nanlaki ang mga mata niya at agad na bumaling kay Marco na diretso ang tingin sa
daan pero kitang-kita niya ang ngisi nito.
"Hindi ako buntis,ano!" depensa niya sa sarili na ikinatawa lang nito.
Pero sa totoo lang, masaya siya! Akala niya, bigo na agad siya eh hidi pa naman
siya nagsisimula. Haaay! Thank God sa pagbubuntis ni Colyn!
-----
Konti nalang.. laya na ako sa mga gawain! :) Hope you liked this.
COMMENT AND VOTE.
FOLLOW @kendeyss (TWITTER AND INSTAGRAM)
*******************************************
Nineteen
*******************************************
Hi guys!! Ipro-promote ko lang po pala. Panuorin niyo na ang MV's ng 2ne1 ko! Hi
ndi kayo magsisisi! Promise! hahaha.
Eto na ang update. Follow po! @kendeyss.
---------
Kararating lang nila Adie at Marco sa Picnic Grove. Kinuha ni Marco ang paper ba
g na dala niya at tsaka nila tinungo ang papasok.
Maganda rito sa Picnic Grove, dahil hindi lang ito lugar para mag-picnic kung hi
ndi ay nagkalat ang iba't ibang mga rides tulad na lamang ng ferris wheel, rolle
rcoaster at mga booths na karaniwang nakikita sa mga perya. Marami ring mga nagt
itinda ng mga lobo,laruan at kung anu-ano pang mga pagkain. May mga nagpaparenta
rin ng mga bicycles at mga mini boats.
Maraming tao ngayon dahil weekends. Maraming pamilya at magkasintahang namamasya
l.
"Tara doon tayo." Turo niya sa malawak na field na may mga malalaking puno na na
gsisilbing lilim ng mga magpipicnic.
Hinila siya nito at naghanap na sila ng mapepwestuhan. Habang nag-iikot sila, na
papansin niyang napapadako lahat ng tingin lalo na ng mga babae kay Marco. Hindi
niya alam kung dahil ba sa nakikilala ito o dahil lang sa gwapo ito. At nainis
siya ng isipin iyon. Iyong mga titig ng mga ito kay Marco ay tila hinihubaran na
nila ito. And that thought just makes her cringe.
Mabilis niyang sinundan si Marco dahil sa bumagal ang paglalakad niya. Mabilis r
in niyang ikinawit anh braso niya sa braso nito kaya naman napatingin ito sakany
a. Ngumiti siya rito.
"Huwag diyan, doon tayo sa dulo. Hindi masyadong crowded." Tapos ay hinila na ni
ya ito palayo. Doon nila napiling pumwesto sa medyo dulo. Tamang tama, dahil kau
nti lang ang tao rito at tahimik pa. Nilatag ni Marco ang sapin na nabili nila s
a mga naglalako. Siya naman ay inihanda ang mga snacks na prinepare niya bago si
ya nito sunduin.
"Here." Abot niya rito sa clubhouse na ginawa niya kanina.
"May ketchup ba ito?" Tanong nito sakanya.
"Huh? Uh..wala ata? Bakit?"
"I don't like ketchup." Simpleng sagot nito habang binubuka ang clubhouse para t
ignan kung may ketchup nga ito o wala.
"You're weird." Usal niya rito.
Natawa naman ito sakanya. "Ikaw ba? May ayaw ka bang pagkain o ano?"
Nag-isip naman siya sa tanong nito. "Hmm.. I don't like cheese. Yung cheese na s
olid. Yung parang bar. Ayoko ng lasa."
"See.. you're weirder." Komento nito.
"I am not!" Depensa niya.
"That's my point. Everyone has their own taste in life. Some likes cheese like m
e and some likes ketchup like you." Sabi nito habang nginangata ang clubhouse na
gawa niya.
Nagkwentuhan lang sila ng mga random stuffs tungkol sa isa't isa. Napag-alaman n
iyang mahilig itong magbasketball noong college ito, may alaga rin daw itong aso
at may collection ng guitars.
Iniligpit nila ang sapin at inilagay sa paper bag na dala nila. Nag-ikot sila sa
kabuuan ng Picnic Grove. Sumakay sila sa mga rides at naglaro sa iba't ibang bo
oths. Kumain rin sila ng mga street foods. Ginabi na sila sa kakapasyal at nakak
apagod talaga sila sa paglilibot kaya naman nilatag ulit nila ang sapin na binil
i nila kanina sa damuhan at doon nahiga silang pareho.
Nakita kasi nila sa isang poster kanina na magkakaroon nga raw ng fireworks disp
lay ngayong gabi kaya napagkasunduan nilang dalawa na panuorin iyon.
"This is one hell of a happy day." Biglang komento ni Marco habang nakatingin sa
madilim na langit.
Napaupo naman siya at kinuha ang notepad at lapis at tsaka inabot ang mga ito ka
y Marco. "Here."
Kumunot naman ang noo nito habang tinitignan ang mga ito. "Ano ang gagawin ko sa
mga iyan?"
She smiled at him at hinila ito paupo. "Totoo bang naging masaya ang araw na ito
sa'yo?" Tanong niya muli rito.
"Yes. Totoong naging masaya ako, thanks to you." He said while smiling too.
Okay, she didn't see that coming. Naghurumentado nanaman ang kanyang puso. Kinil
ig siya sa sinabi nito ah! Leche naman. Hindi muna magpasabi, sana ni-ready niya
ang sarili.
Hindi niya pinahalata ang kilig niya rito. Buti nalang nakatalikod siya sa poste
ng ilaw kaya naman hindi masyadong nagrereflect ang ilaw aa mukha niya kaya nam
an natatago ang pamumula ng kanyang pisngi. Nag-focus nalang siya sa sasabihin t
alaga niya.
"So masaya ka nga di'ba? Kaya eto.. write it. Write something and use what you f
eel right now. Kahit ano ang isulat mo, basta ba iyong nararamdaman mo ang isula
t mo." Abot niya rito.
Natigilan naman ito sa sinabi niya ng saglit pero agad din itong ngumiti at kinu
ha ang notepad at lapis sakanya. Maya-maya lang ay nagsimula na itong magsulat.
Nakangiti naman siya habang pinagmamasdan itong nagsusulat ng tuloy-tuloy. Pamin
san-minsan ay tinitignan siya nito.
Habang nagsusulat ito, humiga siya sa sapin at inilabas ang phone niya. Pumunta
siya sa notes at may inilagay roon.
'I just can't explain, because when you are near to me, I feel like I'm not quit
e the same that I used to be'
Ilang minuto lang ang lumipas ay bigla nalang may tumunog na malakas at iba't ib
ang kulay ang umiilaw sa madilim na kalangitan.
So,the fireworks display started. Pinanuod niya ito habang nakahiga. Sinulyapan
niya si Marco at nakitang nakatingin rin sa kalangitan pero aga ding bumaling sa
kanya. Nginitian siya nito, at ginantihan naman niya ang ngiti nito. Tinapik niy
a ang tabi niya. "Tara dito, mas magandang panuorin kapag nakahiga ka." Aya niya
rito na pinaunlakan naman ng isa.
"Thanks,Adie." bulong nito sakanya.
"Anything for you." Sagot niya.
---------
VOTE AND COMMENT :)
Follow. @kendeyss
*******************************************
Twenty
*******************************************
@kendeyss
------
'Kalahati na natatapos ko. I'm happy you bought me to that place.'
Napapangiti si Adie habang binabasa ang text ni Marco sakanya. Isang linggo maka
lipas mula ng dinala niya ito sa Picnic's Grove. They learned many things throug
h each other. Feeling nga niya, nagdate sila nung araw na iyon eh. Tapos yung ti
tigan nila sa noong sa fireworks display, she swears that there's some bolt that
struck them together! Shet! Ang landi niya lang talaga!
Pinindot niya ang message box at nagsimulang mag-type ng irereply niya rito.
'Natutuwa ako at masaya ka. Konti nalang.. kaya mo iyan! :')'
Minsan gusto niyang sabunutan ang sarili dahil sa kakornihang ginagawa niya. Per
o hindi niya ikakaila na kinikilig talaga siya. God, she must have really fallen
deeply in Marco.
Biglang nag-vibrate ang phone niya, at lumitaw nanaman ang ngiti niya ng makitan
g si Marco ang nagreply. Ini-slide niya phone niya at tsaka binasa ang message n
ito.
'Yup, pero wala na akong inspiration. Alis ulit tayo. Ako naman ang magdadala sa
'yo somewhere.'
Shet! Gusto niyang magsusumigaw ngayon mismo pero pinilit niyang hindi. Hindi pw
ede, lalo na nasa isang seminar siya ngayon.
'Sure. Pero may inaasikaso pa ako ngayon. Gusto mo bukas nalang?'
Ilang saglit lang ay nagreply narin ito.
'Bakit bukas pa? How about later after you finish what you're doing? I'll pick y
ou up. Nasaan ka ba?'
Agad na nag-isip siya ng irereply rito.
"Psst.. Adie, itigil mo na iyan, kanina ka pa tinitignan nung isang usher oh." b
ulong sakanya ni Mel.
"Oo, sandali lang. Last na."
Mabilis na nagtype siya.
'Huwag na. Hmm..sige later punta nalang ako sa office mo after this. I gotta go,
See you later!'
Matapos masend ang message ay mabilis niyang itinago ang cellphone at nakinig na
sa seminar.
----
"Akala ko talaga sisitahin ka nung usher, kanina pa kaya nakatingin sayo." sabi
ni Mel sakanya.
"Buti nalang hindi." sagot niya.
"Yup, buti nalang. Sino ba iyang katext mo at hindi mo matiis?" tudyi sakanya ni
Pauline.
"Secret." nakangiting sabi niya nang lumabas siya sa isang cubicle at dumiretso
sa sink kung saan andoon ang dalawang kasama niya.
Nag-1 hour break kasi ang seminar na kinabibilangan nila nina Mel at Pauline. Na
kilala niya lang din ang dalawa kanina sa seminar. Magkasama kasi silang tatlo s
a isang table kaya nagkakwentuhan at sila na ang naging kasa-kasama niya simula
pa kaninang umaga.
Siya kasi ang pinadala ng team niya sa seminar na ito. The seminar that they're
attending helps journalists on how to improve their writing skills more and the
speakers serve as their inspiration to work better.
Gusto niya talagang makinig sa seminar pero hindi nangyari dahil nga katext niya
si Marco kanina.
"Pa-secret secret ka pa. Halata namang boyfriend mo yun." sabi ni Mel habang nag
-aapply ng red lipstick.
"Paano mo naman nalaman,Mel?" tanong ni Pauline rito.
"Kinikilig kasi." tudyo sakanya ni Mel na ikinapula ng pisngi niya. Totoo kasi e
h.
"Tigilan niyo na nga akong dalawa." natatawang sabi niya.
Nagtatawanan sila palabas ng restroom nang may mabunggo si Pauline na babae.
"Sorry." hinging paumanhin ni Pauline sa nabunggo.
Pero ang babaeng nabunggo ni Pauline ay tinaasan lang sila ng kilay.
"Ang tanga tanga kasi." komento nito.
"Beatrice, tumigil ka nga." Iritadong sabi ni Mel.
Siya naman ay naguguluhan sa nangayari. Mukhang magkakakilala ang tatlong babae.

"It's not my fault your friend ia clumsy." Naka-ingos na sabi nung Beatrice.
Aalis na sana ito nang tila may nakalimutang sabihin. "Oh and by the way. Goodlu
ck sa CC Save and Publish. Pilot Media will surely rank first this year." Proud
na sabi nito.
"Ang lakas naman ata ng apog mo. Baka nakakalimutan mo'ng ilang beses ng tinapak
an ng Pilot Media ang CC." Mapaghamong sabi ni Pauline.
"Iba na ngayon, lalo na't malapit ko nang mapapayag si Marco Dame Montello na sa
CC siya magpainterview."
Natigilan silang tatlo sa sinabi nito. Kinakabahan siya sa tinatakbo ng pag-uusa
p ng mga ito.
Unang nakabawi si Pauline sa kanilang tatlo. "Dream on girl."
Matapos masabi nun ay umalis na sila roon. Umupo na sila sa table nila sa functi
on hall.
"Sarap talagang sabunutan nung babaeng 'yon!" naiinis na sabi ni Pauline.
"Ang yabang kamo." seryosong sabi ni Mel.
"Taga Pilot Media siya?" Tanong niua rito.
"Oo. Beatrice Sanggalang. Mayabang,haliparot,maarte at your service." Sarkastiko
ng sabi ni Pauline.
"Teka nga pala Adie, taga sang company ka nga pala?" biglaang tanong ni Mel saka
nya.
"Uhm..taga Lagdameo ako." kiming sagot niya.
"Oh, kalaban ka rin pala namin." natatawang sabi ni Mel.
"Ha?" Naguguluhang tanong niya.
"Aware ka naman siguro sa Montello syndrome ng mga Publishing Companies di ba? U
nahan sa kay Marco 'the mysterious bachelor' Montello. Lalo na ngayong naglalaba
n na sa first spot ang mga Companies. And they all think that Marco's story will
be the key para sa pintuan ng tagumpay." Paliwanag ni Pauline sakanya.
"CC and Lagdameo always has this friendly competition. Pero pagdating sa Pilot M
edia everything is war. Madayang maglaro ang mga iyon. Kaya kailangang matalo si
la." seryosong sabi ni Pauline habang si Mel ay tila may iniisip.
"And I assume na gumagawa din ng paraan ang Lagdameo para makuha ang mga gintong
salita ni Marco hindi ba?" tanong sakanya ni Mel.
Wala sa sariling napatango nalang siya sa mga ito.
Buong seminar ata lutang ang isip ni Adie. Hindi niya ma-digest sa isip niya ang
mga nalaman niya ngayong araw. Oo, alam niya na mainit sa mga mata ng mga Publi
shing Companies si Marco pero hindi niya naisip na ganito katindi ang kompetisyo
n para sa isang interview lang!
Nakaramdam siya ng awa para rito. Dahil alam niya na ayaw na ayaw ni Marco sa ga
nitong bagay. At naiintindihan niya ito.
But she also feels guilty. Guilty, dahil naging isa rin siya sa mga ito na hinab
ol sa Marco para sa isang interview. But things changed, when she fell inlove wi
th this man.
Napatigil siya sa paglalakad sa naisip niya. She's inlove? Oh God.
"Adie? Okay ka lang? Kanina pa tumutunog ang phone mo." Pukaw sakanya ni Pauline
.
Dali-dali niyang kinuha ang cellphone niya at sinagot ang kanina pang tumatawag
na si Marco.
"H-Hello?"
"Hi! Tapos ka na ba?" Masayang tanong nito sakanya. Napapikit siya ng mariin. Ga
nito din ba kasaya si Marco kapag nalaman nito ang sikreto niya?
"Oo. Umm, papunta na ako sa'yo."
"Okay. I'm waiting.. See you. Mag-ingat ka."
"Sandali..Ma--" naputol ang sasabihin niya ng marealize niya na malapit lang sak
anya sina Mel at Pauline. Kaya naman lumayo siya ng kaunti. "Malelate pala ako n
g 1 hour. May dadaanan lang ako saglit. Ayos lang ba?" Tanong niya rito.
"Sure. 4pm palang naman."
"Bye." Paalam niya.
Lumapit na siya kina Pauline para magpaalam.
"Aalis na ako. Nandiyan na yung sundo ko." paalam niya sa mga ito.
"Ah, sayang aayain ka pa naman sana naming mag-coffee." Dismayadong sabi ni Paul
ine.
"I'm sure mapagbibigyan tayo ni Adie next time, right Adie?" nakangiting sabi sa
kanya ni Mel.
"Of course. May contact naman tayo sa isa't isa. Bye. Ingat kayo!" Paalam niya u
lit at sumakay na sa kotse ng sundo niya.
"Ate Alex, we need to talk." She said the moment she entered her sister-in-law s
lash boss' car.
---
BITIN. HAHA.
AYAN NA. MALAPIT NA. :))
Chapter 21 is ready. Pero! Vote and comment muna kayo! :p
Follow! @kendeyss
*******************************************
Twenty-one
*******************************************
Sa isang coffee shop sila natuloy ng Ate Alex niya para mag-usap. Matapos mailap
ag ng waitress ang mga kape nila ay tsaka siya huminga ng malalim.
"How's the seminar?" Pangangamusta nito sakanya.
Isa pang buga ng hangin ang pinakawala niya bago ito harapin muli. "I want out,A
te."
There she said it. Tila ang iniangat ang isang malaking bagay sa dibdib niya ng
sabihin niya kay Alex ang matagal na niyang gustong sabihin.
Natigilan naman si Alex sa sinabi ni Adie, nagulat siya pero hindi niya masyadon
g pinahalata.
"May I know why?" nakangiting tanong niya rito.
"I just can't do it anymore,Ate." mahinang sabi nito habang nakayuko.
Napangiti siya sa akto nito. Matagal na niyang nararamdaman na mangyayari ang ga
nitong tagpo sakanila. But she didn't expect that it would be too early. Matagal
na niyang nahahalata na nagdadalawang isip na si Adie sa pagkuha ng isang inter
view kay Marco.
"Pero bakit,Adie? You know, you're turning me down without any reason. And I jus
t can't accept that."
Nag-angat ito ng mukha at tinignan siya ng diretso.
"I'm inlove with him." Deklara nito.
Napanganga siya sa sinabi ng hipag. Ano daw? Nabingi ata siya sandali..
"I'm sorry, pero ano'ng sabi mo?" Tanong niya muli rito.
"Mahal ko siya,Ate." At napahagulgol na ito sa harap niya. Mabilis na tinabihan
niya ito at niyakap.
"Oh, bakit ka umiiyak diyan?" Natatawang tanong niya rito.
"Galit ka ba,Ate?"
"Hindi. Ano ka ba! Bakit naman ako magagalit sa'yo?"
"Kasi, alam ko na.. na malaking bagay sa'yo yung interview. Alam ko na kapag nak
uha natin iyon, ang kompanya mo ay babalik sa rank number one." paliwanag nito s
akanya sa kabila ng paghikbi nito.
Napangiti nalang si Alex rito at masuyong hinaplos ang buhok nito. "Forget about
the interview Adie, we could be at the top kahit walang Marco Dame Montello inv
olved. I can't let you do one thing that will hurt you. Mahal kita. Kami ng kuya
at nila Mommy." tukoy niya sa mga biyenan niya. "And we will support you in eve
ry decision you'll make. I'll drop Marco's place in the next issue. Pero.. sa'yo
ko parin ipapaubaya ang mababakanteng page ha.. Ikaw na ang bahala sa topic. Ba
sta.. lagi kong sinsasabi sa'yo-"
Pinutol na agad nito ang dapat niyang sasabihin.
"Write from your heart. I will never forget that, Ate."
-----
Kanina pa chinececk ni Marco kung dumating na ba si Adie. Muli ay pinindot niya
ang intercom.
"Cora.."
"Sir..wala pa po si Adie. Hayaan niyo po kapag dumating ay agad kong papapasukin
sa opisina ninyo."
"Salamat."
Napasandal nalang siya sa swivel chair niya. Nakukulitan na nga ang secretary ni
yang si Cora sakanya dahil sa ilang beses niyang pagtatanong rito. Eh anong maga
gawa niya eh sa naiinip na siya.
Five pm na pero wala pa si Adie. Hindi kaya may nangyari na rito?
Agad niyang ipinalis sa isipan ang sumaging negatibong ideya sa isipan niya.
Kinuha nalang niya ang notepad sa drawer niya at tinignan ang mga naisulat niya
noong nakaraang linggo. Tuwing iniisip niya ang mga ginawa nila ni Adie nung nak
araang linggo ay napapangiti nalang siya ng kusa at bigla nalang may papasok sa
isip niya at tsaka niya iyon isusulat.
Kalahati nalang ang kulang at maipapakita na niya ito kay Eunice. Isang kanta na
lang kasi ang kulang para sa nalalapit na album nito.
Nagulat siya ng tumunog ang intercom niya.
"Sir, nandito na po si Adie." Deklara ni Cora.
"Sige. Papasukin mo na. Salamat."
Maya maya lang ay bumukas na si ang pinto at iniluwa noon si Adie na nakangiting
iniabot sakanya ang isang box ng cake.
"Para saan naman ang cake?" sabi niya habang nilalapitan ito.
"Uhmm.. sorry cake? Sorry pinaghintay kita." Hinging paumanhin nito.
"Ayos lang. Sandali,ilalagay ko lang ito sa ref."
Kinuha niya ang box ng cake mula rito at pinalagay kay Cora sa ref.
"Let's go?" aya na niya pagkapasok muli.
Tumayo ito mula sa pagkakaupo. "Okay. Saan ba tayo pupunta?" Sabi nito nang luma
pit ito sakanya.
"You'll see."
----
"Ano'ng ito?" tanong niya kay Marco nang pagbuksan siya nito ng pintuan ng kotse
.
"Welcome to my hiding place.." bulong nito sa likod niya. Tila nanayo ang balahi
bo niya sa batok ng maramdaman ang mainit na hininga nito sa batok niya.
Naglakad si Adie at tinignan ang mga city lights at maliliit na pigura mula sa k
inatatayuan niya. The place seems so magical.
Sa isang lumang playground sa may taas ng burol siya dinala ni Marco. Medyo mata
gal ang naging biyahe nila kaya nagdrive-thru lang sila para bumili ng pagkain a
t dito nalang daw sila kakain ng dinner. It's past seven kaya kitang kita na ang
mga ilaw sa mga nagtatayugang mga building ng siyudad.
"Nagustuhan mo ba?" Biglang tanong ni Marco sakanya habang inilalapag ang mga pa
gkain nila sa isang bench.
"Paano mo nakita ang lugar na ito?" manghang tanong niya habang sinusundan ito p
atungo sa bench.
"Kumain muna tayo tsaka ko sasagutin iyan." Nakangiting sabi nito sakanya.
----
"Ah, busog na busog na ako!" Sigaw ni Adie at tsaka tumayo para pababain ang nak
ain.
Nasobrahan ata siya ng kain. Paano ba naman, nagutom rin siya sa biyahe. At isa
pa, panay lang ang kwentuhan nila ni Marco kaya hindi niya napansin na napaparam
i na pala sila ng nakain ni Marco.
"Mabuti naman at nabusog ka. Seriously Adie, you need to eat. Ang payat mo." Pun
a nito sakanya.
"Malakas lang talaga metabolism ko. Malakas kaya ako kumain." Depensa niya sa sa
rili.
"Okay okay.." Natatawang sabi nito sakanya.
Lumapit siya rito at tinabihan ito sa bench. "So, paano mo nadiskubre ang lugar
na ito?"
"Two and a half years ago.. I was driving nonstop that day at dito ako napadpad.
"
"Huh? Ano'ng trip ko nun at nagsasayang ka ng gasolina?" tanong niya rito.
Nakita niyang ngumiti ito ng pilit at tingnan siya ng seryoso. "That was the day
that my songs started to die.."
Napasinghap siya sa sinabi nito. Is he opening up his past to her?
"Marco.."
"I fell inlove years ago. That was the best feeling a person could feel. But it
will also lead you to the worst feeling na mahihiling mo na sana hindi nalang na
ngyari...
...I was devastated that time. Hindi ko alam kung saan ako pupunta, sobrang nasa
ktan ako at galit na galit ako sa taong nanakit sa akin. Hindi ko inaasahan na n
iloko lang ako. That was also the reason why I hated reporters. I hated them. I
despise them. Wala silang pakealam kung makasakit sila basta makuha lang nila an
g gusto nila sa'yo."
Natutop niya ang kanyang bibig. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin niya rito
.
"Marco.. May sasa--"
"Pero that was years ago,Adie. Unti-unti ko nang kinakalimutan ang mga walang kw
entang bagay na nangyari noon. And it's all because of you. Pinakawalan mo ko sa
isang lugar na akala ko hindi na ako makakalabas. But you came.." hinawakan nit
o ang pisngi niya at hinaplos. "Then you came.. ikaw ang nagbigay ng ilaw sakin.
Iniangat mo ako mula sa pagkabaon ko.." pinunasan nito ang mga luhang kanina pa
tumutulo sa pisngi niya.
"M-Marco.. may sasab--"
Pero napapikit nalang siya ng tuluyan ng sinakop ng labi nito ang labi niya. Mas
lalo siyang napaiyak.
Bakit ganito ang nararamdaman niya? Masaya siya. Sobrang saya niya dahil nasa bi
sig siya ngayon ni Marco at heto nga at hinahalikan siya. Pero, yung kasiyahang
iyon ay nawawala dahil alam niyang sa sarili niya ay nagsisinungaling siya sa ta
ong mahal niya.
Nang maghiwalay ang mga labi nila ay pinunasan ng dalawang daliri nito ang luhan
g patuloy parin ang pagdaloy. He cupped her face with both of his hands and ligh
tly kissed her again.
"Tama na. Bakit ka ba umiiyak? Parang hinalikan ka lang eh." biro nito sakanya.
Pinalo niya ito sa dibdib.
"I like you,Adie. I really do. And I'm really looking forward to what this feeli
ng will lead to."
That moment, she thought she lost her breath.
"I.. I like you too." Amin niya rito.
Nangiti ito ng malaki at niyakap siya ng mahigpit.
"Marco, may sasabihin sana ako.."
Bahala na. Ang mahalaga, masabi niya rito ang matagal na niyang itinatago.
"Ano iyon?" nakangiting sabi nito sakanya.
"You have to know---"
Pero naputol ang sasabihin niya ng mabilis na bumuhos ang malakas na ulan.
"Shit! Halika na, baka magkasakit ka pa." Hila nito ang kamay niya. Pero hinila
niya ito para pigilan si Marco.
"Pero Marco may sasabihin ako.."
"Next time nalang Adie. Ang mas importante ngayon ang makasilong na tayo. Baka m
agkasakit ka pa."
At tuluyan na siya nitong nahila papasok sa kotse.
------
VOTE AND COMMENT PO. PLEASE :)
Follow. @kendeyss on Twitter and Instagram :)
*******************************************
Twenty-two
*******************************************
Thank you guys for always waiting for my updates! :)
Please do vote and comment in every chapter I post. It will be appreciated.
Follow niyo ako. @kendeyss (Twitter and Instagram)
Ask me. Ask.fm/kendeyss
-----
Yakap yakap ni Adie ang sarili habang binabagtas nila ang basang daan. Lamig na
lamig na siya dahil sobrang basang-basa niya. Kahit na binigyan siya ni Marco ng
isang spare shirt nito ay hindi parin napawi ang lamig na nararamdaman niya. Pi
natay rin nito ang aircon sa kotse pero wala paring epekto.
Napansin ni Adie na habang lumalayo sila ay paunti ng paunti ang mga kotseng nak
ikita niya hanggang sa lumiko si Marco pakaliwa at tuluyan ng nawala ang mga sas
akyan na dumadaan. May nadaanan silang isang guard house at nang makita ng mga g
uwardya ang kotse nito ay agad nilang binuksan ang gate at sumaludo pa ang mga i
to sakanila na parang kilala ng mga ito kung sino ang nasa loob.
Pagkapasok nila ay may mga nakita na siyang mga bahay. Doon niya lang napagtanto
na isang subdivision ang pinasukan nila ngunit habang lumalayo ulit sila ay pau
nti ng paunti naman ang mga bahay hanggang sa pulos puno nalang ang nakikita niy
a.
"S-Saan ba tayo papunta? Bakit parang liblib na i-ito?" Nanginginig na tanong ni
ya. Grabe. Nilalamig na talaga siya.
"Sa bahay ko. Malapit na. Konting tiis nalang." Sabi nito sa nag-aalalang tono h
abang sinulyapan siya saglit.
---
Namamanghang bumaba si Adie sa sasakyan nang masilayan na niya ang bahay ni Marc
o. It was a modern bungalow design. Kitang kita niya ang living room nito dahil
sa glass wall na kaakibat nito.
"Let's go inside before you catch a cold." Sabi ni Marco at inalalayan siya papa
sok sa bahay nito.
Pagkapasok na pagkapasok nila sa loob ay mas lalo pa ata siya namangha. Mahihiya
ka talagang tapakan o dumihan ang makintab na wooden floor nito. Ang living roo
m naman ay adjacent lang sa dining area. Medyo malaki ang bahay niya kung ito la
ng ang nakatira dito.
Ang tanong, ito nga lang ba ang nakatira rito?
What if, minsan may mga babae siyang dindala rito?
The thought of him with another girl just crushes her heart.
"Uwi mo nalang ako,Marco." Sabi niya ng lumabas ito galing sa isang kwarto.
Kumunot naman ang noo ni Marco sa sinabi niya. "Kung iuuwi kita, lalayo lang tay
o. Mas malapit ang bahay ko kumpara sa condo mo. I can't take the risk na magkas
akit ka." Tuloy-tuloy na sabi nito.
"Eh, baka magalit ang kasama mo rito sa bahay." Mahinang usal niya.
"Ano ba'ng sinasabi mo diyan,Adie? Ako lang ang nakatira dito. Eto, the bathroom
is on the left wing." Abot nito sakanya ng isang robe at tuwalya at tsaka itinu
ro kung nasaan ang banyo.
She just muttered her thanks to him before she went to the bathroom.
Pagkasarang-pagkasara niya ng pinto ng banyo ay napapikit nalang siya ng mariin.

Nagplayback lahat sa kanyang isipan ang nangyari kanina. Suddenly,she lifted her
hand and touched her lips. This lips just kissed Marco's lips.
Napabuga nalang siya ng hininga. Ano ba itong gulong napasok niya?!
Mabilis siyang nag-shower. Kinuha niya ang tuwalya at tinuyo ang sarili tsaka ni
ya lang napagtanto na wala siyang damit!
Mabilis na isinuot niya ang robang binigay sakanya ni Marco pagkatapos ay kinuha
niya ang mga basang damit niya at tsaka hinanap si Marco.
Pagkabukas niya ng pinto ay nagulat siya dahil nabungaran niya si Marco na akman
g kakatok sa pintuan. Agad na niyakap ni Adie ang mga damit niyang basa. Napansi
n niyang pinasadahan siya ng tingin ni Marco bago umiwas ng tingin.
"Ah.. ano, wala pala akong damit." Nahihiyang sabi niya rito.
"Eto." Abot nito sakanya ng isang black tshirt at boxer shorts.
Mabilis niya itong kinuha gamit ang isang kamay. "Salamat." At tsaka mabilis na
tumalikod at pumasok ulit sa banyo.
Isang beses ulit siyang huminga ng malalim at tsaka isinuot ang damit na bigay n
ito. Naaasiwa siya sa feeling dahil wala siyang pangloob. Buti nalang at hindi b
akat ang dibdib niya sa black shirt ni Marco. Bukod sa itim na ito, makapal pa a
ng tela.
Inaasahan niyang wala na si Marco sa labas ng banyo, pero pagbukas niya ng pinto
ay nandoon parin ito. Ngayon niya lang napansin na medyo basa ang buhok nito ma
rahil ay naligo narin ito sa banyo sa loob ng kwarto nito.
"Uhm..saan ko pwede patuyuin ito?" Tanong niya rito.
"Akin na. Dadalin ko sa laundry room."
Akmang kukuhanin na sana nito ang mga damit niya na mabilis niya itong maagapan.

"Hindi na! Ako na. Turo mo nalang sa'kin kung saan yung laundry room."
Napangisi ito. "Okay, nakalimutan ko na sensitive pala kayong mga babae sa under
garments niyo." May halong pang-aasar na sabi nito.
Mabilis niya itong binatukan. "Just show me your laudry room!" Galit na saway ni
ya rito.
"Okay okay." Natatawang sabi nito.
Nang makarating sila sa laundry room ay mabilis na inayos at drinyer niya ang da
mit niya. Isinampay niya lang iyon sa pinakasulok ng kwarto at lumabas na.
"Let's eat Baka lumamig ang pagkain." Aya nito sakanya. Mabilis nitong nahawakan
ang kamay niya at hinila papuntang dining room.
Ayun nanaman ang kuryenteng dumaloy sakanya ng magkadikit ang kanilang balat.
Ipinaghila siya nito ng upuan at ito narin ang nagsalok sakanya ng pagkain.
"Pasensya na at ininit ko lang ang mga 'to."
"Ayos lang. Kain ka na rin." Aya niya rito.
Tahimik lang silang kumakain. Hanggang sa biglaang kumulog.
"Tsk. Ang lakas nanaman ng ulan." Sambit ni Marco.
"May bagyo ba?" Tanong niya rito.
"I don't know. Let's see." May kinuha ito sa kitchen counter at tsaka umupo ulit
sa harap niya. Pinindot nito ang remote na nakuha niya para buksan ang TV sa ma
y bandang kusina.
Hinanap nito ang channel para sa balita at sakto, weather report ang pinapalabas
sa isang channel.
"Looks like, may bagyo nga." Sabi ni Marco matapos nilang marinig na signal numb
er 2 ang kanilang lugar.
"I hate typhoons." Naiinis na sabi niya. Tinignan naman siya ni Marco. "What? Na
kakainis kaya kapag may bagyo. Walang magawa."
"Sabagay, ayoko rin ng umuulan--"
Naputol ang sasabihin ni Marco nang makuha ng telebisyon ang atensyon nilang dal
awa.
'Eunice Tan shares her last album to the press. She says that this album will be
special for her. Pero what caught the press' attention is that Marco Montello h
as his share to this album. And speaking of Montello, namataan ito sa isang hote
l kung saan may kasama raw itong babae. Ito na ba ang girlfriend ng tinaguriang
'mystery guy'?'
Ngunit hindi pa tapos ang report ay namatay na ang telebisyon.
"Such bullcrap." Naiinis na wika ni Marco.
"Bakit?"
"Can't you see? They are all making that up. Wala nga silang pruweba na ako nga
ang nakita nila."
Huminga ng malalim si Adie. "Just ignore it,then."
"Sometimes, I just can't ignore it. Lalo na kapag sumosobra na." Maging ito ay n
apabuga narin ng malalim na hininga. "Katulad nalang kahapon, may isang babaeng
reporter na taga Pilot Media kuno daw at kinukulit akong magpainterview. Naiinis
lang ako."
Napalunok si Adie. Si Beatrice kaya ang tinutukoy nito? "Ano'ng ginawa mo?"
"Gusto ko siyang sigawan pero hindi pwede dahil nasa public place kami. I just f
aked a smile at sinabing next time nalang." Kinuha na nito ang mga plato nila at
inilagay sa sink. Tumayo narin siya at isinunod ang mga baso rito.
"Marco.."
"Hmm?" Lingon nito sakanya. Grabe. Mahigpit na ang hawak niya sa baso. Parang do
on siya kumukuha ng lakas ng loob.
"Ano iyon?" Masuyong tanong nito sakanya.
"Tungkol dun sa sasabihin ko.." Mahinang usal niya.
"What about it,hmm?" Iniipit pa nito sa tenga niya ang buhok niyang tumabing sa
mukha niya.
This is it. Pumikit siya ng mariin at huminga ng malalim.
"I am a jou--"
Pero bago niya pa masabi ang nais niya. Isang malakas na kulog kasabay ng kidlat
ang damagundong kaya naman malakas na napasigaw siya.
"Hey, it's okay." Agad na yakap sakanya ni Marco. Pero mabilis siyang humiwalay
rito.
"O-Okay lang ako. Nagulat lang ako. Uhm.. as I was saying.. Marco.."
"Shit!"
"Marco what's happening?" Tanong niya rito.
"Mukhang nagbrown-out. Saglit, kukuha lang ako ng flashlight. Umupo ka muna."
------
I know. Bitin. Ganun talaga. :D
Vote and comment!
*******************************************
Twenty-three
*******************************************
"Adie?" Tawag ni Marco sakanya.
"I-I'm here." Sagot niya rito.
Nakita niya itong papalapit sakanya dala-dala ang flashlight.
"Halika, doon tayo sa sala." Aya nito sakanya na hindi naman rin niya tinanggiha
n.
Lalong lumakas ang ulan ngayong gabi. She doubt that she can go home at the stat
e of the weather. Tanga nalang ang susuungin ang ganitong kalakas na bagyo.
"Are you okay?" Tanong sakanya ni Marco ng ilapag nito ang flashlight sa may mal
iit na lamesa sa tapat ng sofang inuupuan nila.
"Oo. Ayos lang ako." Sagot niya rito.
Panandaliang katahimikan ang lumukob sakanilang dalawa. Tanging mga malalakas na
buhos ng ulan lamang ang naririnig nila, isama pa ang paminsan-minsang pagkulog
.
"Adie.." Biglang tawag sakanya ni Marco. Bigla bigla nalang kumabog ang dibdib n
iya, hindi dahil sa kulog kundi dahil sa boses nito.
"Hmm?" Hindi niya gustong magsalita dahil alam niyang mahahalata lang na kinakab
ahan siya dahil bukod sa madilim, ay silang dalawa lang ang naroon. Tapos, may n
angyari pang halikan sa pagitan nila.
'At iyon talaga ang naisip mo?!' tudyo sakanya ng isip niya.
"Adie.." Muling tawag ulit nito sakanya.
"Ano-" nilingon niya si Marco ngunit nanlaki ang mata ni Adie ng biglang may mal
ambot na dumampi sa labi niya. Mabilis na humiwalay siya.
Shet! Shet! Shet!
Did it really happen? Again?!
Did they just kissed?! Again?!
"I-I.. Ano.. B-Bakit kasi ang lapit mo!" Singhal niya kay Marco. Hindi niya alam
kung paano itago ang hiya niya. Feeling niya siya ang gumawa ng first move doon
sa halik. Hindi man sinasadya pero iyon ang nararamdaman niya. Halata namang na
gulat silang pareho sa nangyari. Kahit na sa mumunting ilaw na nanggagaling sa f
lashlight, ay naaaninang niya ang mukha ni Marco.
Natigilan din ito sa mabilis na pagdampi ng mga labi nila. Siguro, hindi rin nit
o inaasahan ang nangyari. Kahit naman siya! Hindi niya inaasahan iyon.
"Adie.."
"Ano?!" Inis na sabi niya rito.
"Look at me."
"Lumayo ka muna!"
"Malayo naman ako ah." Halata sa boses nito na ine-enjoy nito ang pagkailang na
nararamdaman niya.
"Sure ka? Promise? Lilingon na ako ah.. lumayo ka!" Banta niya rito.
"Look at me, Adie."
Mabilis na lumingon siya rito pero nanlaki nanaman ang mata niya ng bumungad sak
anya ang nakangising mukha ni Marco. Gahibla nalang ang pagitan ng mga mukha nil
a. Ang mga tungki ng ilong nila ay nagkakadikit na.
Ilalayo na sana ni Adie ang kanyang mukha ng pigilan ito ni Marco.
"Ano ba.." mahinang asik niya rito.
Tinitigan lang siya ni Marco. Ni hindi ito nagsasalita. Nanatili lamang itong na
katitig sakanya.
Naaasiwa tuloy siya.
"Umayos ka nga.." Naiilang na sabi niya.
"Ang ganda pala ng mga mata mo kapag malapitan,ano?" He smiled at her.
"Tigilan mo nga ako.." Inis na sabi niya. Shet. Kung alam lang nito kung ano ang
ginagawa ng titig at mabubulaklak na salita nito sa kanya. Kung talagang mariri
nig lang nito ang lakas ng dagundung ng dibdib niya dahil sa kaba at antisipasyo
n ay marahil mabibingi ito.
Teka.. antisipasyon?
Antisipasyon para saan?
Akmang ilalayo na sana niya ang kanyang mukha ng bigla siyang halikan ni Marco.
She couldn't help but surrender to his kisses.
What's the point of denying it?
She is definitely inlove with this man.
And did she ever mentioned that his kisses are as sweet as candies?
Nang maghiwalay ang mga labi nila ay nakuntento lang silang magkatitig.
Maingat na hinaplos nito ang kanyang pisngi at hinawi ang iilang buhok niyang na
katabing sa kanyang mukha.
"About what I said.." he started.
"Huwag nalang Marco." Pigil niya rito. Nakita niya ang pagbabago ng ekspresyon n
ito. Kumunot ang noo nito na tila naguguluhan sa sinabi niya.
Ayaw niyang marinig ang sasabihin nito. Dahil natatakot siya.
Natatakot siya na baka bawiin nito lahat ng sinabi niya.
Pero bakit siya nito hinalikan kung babawiin lang din nito ang sinabi?
'Baka pinaglalaruan ka lang!' sigaw ng isip niya.
Hindi.. ikinubli niya sa kanyang isipan ang pumasok na ideya sa kanya. Ayaw niya
ng isipin na ganoon nga ang intensyon ni Marco.
Alam niyang hindi nito kayang gawin iyong naiisip niya.
Pero natatakot parin siya.
"I like you,Adie. I really do." seryosong sabi nito sakanya.
Her lips trembled. This feeling is overwhelming her whole being.
"A-Ang bilis naman kasi eh.. B-Baka hindi ka sigurado sa nararamdaman mo Marco.
Pag-isipan mo munang mabuti ang mga salitang lumalabas sa bibig mo.." Naiiyak na
sabi niya.
She swears that she saw how his jaw clenched because of what she said.
"Don't judge what I feel. If I say I like you, I like you. Tapos. Walang pero-pe
ro.." matigas na sabi nito.
She flinched from the way he speaks. Ngayon lang niya ito nakitang ganito. Na se
ryosong-seryoso. Marahil ay napansin nito ang takot na bumalot sakanya kaya masu
yong hinaplos ulit nito ang magkabilang pisngi niya. His eyes not leaving hers.
Huminga ito ng malalim bago pinagpatuloy ang sinasabi. "Look, Adie.. I will not
lie to you. Why would I? Ano'ng mapapala ko kung magsisinungaling man ako sa'yo?
Gusto kita. Gusto ko kapag nagaalit ka sakin, gusto ko yung makulit na ikaw, gu
sto ko yung nag-iinarte na ikaw, gusto ko kapag nag-aalala ka sa'kin. Gusto kita
kasi ikaw ay ikaw."
Bawat salitang sinasabi nito ay tumatagos sa puso niya.
Ano ba'ng magandang ginawa niya at nagkagusto sakanya ang lalaking ito?
She loves him. He likes her.
She thinks that's enough for now.
----
Kanina pa nakayakap si Marco kay Adie mula sa likod habang nakasandal lang ito s
a dibdib niya. Mag-iisang oras naring brown out sa subdivision nila. Ang sabi ng
tinawagan niya ay matatagalan pa daw maayos ang posteng tumumba dahil sa lakas
ng hangin kaya matatagalan pa tuloy ang pagbalik ng kuryente.
Pareho silang nakatingin sa bawat patak ng ulan sa glass wall niya sa may sala.
Naroon lang sila at nakaupo sa may sofa. Siya nakayakap mula sa lukod habang ito
ay nakasandal sa dibdib niya.
This is just what he wants. Peace and privacy with someone who is special to him
. Someone whom he likes. And someone he will love eventually.
Oo, alam niyang mamahalin niya rin si Adie in no time. Hindi mahirap mahalin ang
babae. Her wit and charm are just so extraordinary. It started when she was jus
t plain clumsy. Iyong walang pakealam kahit na lumabas na ang litid sa leeg niya
. He wanted to strangle her that time pero mas nangibabaw ang amusement niya sa
babae. And the rest was history.
"Marco.."
"Hmm?" He held her tighter as she called him. "Are you cold?" Tanong niya rito.
Umiling ito. "Akala ko tulog ka na..tahimik mo kasi."
He smiled as he kissed her head. "Kontento na kasi ako na nasa bisig kita."
Pinalo siya nito sa brasong nakayakap sa bewang nito. "Pulos kalokohan ka!" nata
tawang saway nito.
Natawa nalang din siya. Sandaling katahimikan nanaman ang namayani hanggang sa m
ay naalala siya. Matagal na niya itong gustong itanong sa babae pero nakalimutan
na niya dahil sunod sunod na trabaho ang inasikaso niya.
"Adie.."
"Hmm? Bakit?" Tiningala siya nito para tignan.
"Pwede ba ko'ng magtanong?"
"Nagtatanong ka na eh.." Biro nito.
Pinisil niya ang ilong nito. "Pilosopo."
"Aray ah! Ano ba tanong mo?" Sabi nito habang hinihimas ang ilong.
"Remember the time when I saw one of your poems in the trash bin? Yung hina-hire
pa kita bilang lyricist.. when I was a jerk saying thing that I shouldn't have
said."
He felt Adie stiffened.
"W-What about it?" mahinang usal nito.
"What's the story behind it? I mean.. if it's okay with you.. you know na pag-us
apan. Kung ayaw mo.. I'll understand." Sunod-sunod na sabi niya.
He really wants to know. Because as a writer and composer for years, he is sure
that there's a man behind those words that Adie wrote.
Huminga ng malalim si Adie bago nagsalita.
"I've had a boyfriend. It was my twentieth birthday when we met. Ang presko niya
nung nagkakilala kami, pero nung nakilala ko siya nag-click kami. We had the sa
me passion. Passion in writing. We were so inlove back then. He respects me. Or
so I thought.."
Napansin niyang nanginginig na ang boses ni Adie habang nagkekwento.
"What happened?" udyok niya rito. He knows that Adie just needs to let this out.

"It was our second anniversary, I was ready to give him all of me, kasi akala ko
mahal niya talaga ako. But I was wrong, naisipan kong sorpresahin ito sa opisin
a pero ako ang nasorpresa.." she laughed a little and continued.
"..I caught them.. he and his secretary, I caught them having sex on his table.
I was hurt. So damn hurt. Pero nangibabaw ang galit ko."
Nang marinig niya ang nangyari, He swore that whoever this Kenneth is, deserve t
o go to hell for what he did to Adie.
"..I left him.." Adie continued. Nakahinga siya ng maluwag. Dapat lang na iwan n
a nito ang gagong yun! Adie is just too precious to be treated like that.
"..Pero hinabol niya ako. He begged me to forgive him. Forget what happend. But
I just can't do that. Mahal ko siya,oo. Pero hindi ko maaatim na niloko niya ako
. He tried to..he tried to rape me.."
Napatuwid si Marco ng upo at kinandong paharap sakanya si Adie. Hinawakan niya i
to sa magkabilang balikat.
"What?!" He cursed under his breath.
Gagong lalaking iyon! Iniisip palang niya na may ibang lalaking hahalik kay Adie
ay nanggagalaiti na siya! And this bastard tried to rape her! Rape her!
Adie slowly smiled. "You're cute when you're mad." And then she let out a giggle
.
"Adrienne Marie! You were raped! God! I swear I will kill that fucking bastard!"
He hissed.
Ngumiti ng tipid si Adie at hinawakan siya nito sa pisngi. "Will you still like
me even if I'm a victim of rape?"
Natigilan siya sa tanong nito. Sandaling tinitigan niya ito. He could see the fe
ar and panic in her eyes dahil sa matagal niyang pagsagot. Agad niya itong hinap
it at niyakap. He kissed her forehead.
"Of course. I will still like you. Kasi ikaw ay ikaw. Always remember that." He
gently whispered to her ear.
Natawa naman si Adie. "Good thing I kicked his balls."
Hiniwalay ko si Adie sakin at tinitigan. "What do you mean?" naguguluhang tanong
ko.
She smiled proudly at him. "He didn't succeeded because the moment he touched my
arm, I kicked his balls. Then the elevator opened and there was standing his fa
ther and brother. Ayun. End of story." natatawang sabi nito sakanya.
"You are one hell of a woman." He smiled at her. "But do you still love him?" Ta
nong niya rito.
Her face became distorted when he opened up that question. "Nagloloko ka ba?! Th
at was two years ago! Tuwing naiisip ko nga iyon, nagagalit lang ako. Minsan nat
atawag when I still remember his face turning pale the moment I kicked his balls
! Epic yun!"
"Pero naiisip mo parin siya." He flatly stated.
Sumilay ang malokong ngiti nito. "Is that jealousy I'm hearing, Mr. Montello?"
He scoffed. "Dream on." He laughed.
"Uy, nagseselos!" Adie poked him.
"Adrienne huwag kang malikot!" Saway niya rito.
Patay! Patay talaga siya. Patay talaga siya dahil sa paggalaw ni Adie sa ibabaw
niya ay may binubuhay itong hindi nararapat!
Shit!
-----
VOTE AND COMMENT! BAKASYON NA! IBIG SABIHIN... UPDATES NA MADALAS! YES. MADALAS.
MEANING I WILL NOT SAY ARAW-ARAW BUT SIGURO 5 DAYS A WEEK :)))))
Follow niyo ko!
@kendeyss (twitter and IG)
------
*******************************************
Twenty-four
*******************************************
Kanina pa nakatulog si Adie sa pagkekwentuhan nila. Nakuntento lang silang magkw
entuhan habang hinihintay na magkakuryente. Hindi pa tumitila ang ulan pero humi
hina na ito.
Inayos ni Marco ang pagkakahiga ni Adie sa sofa. Kinuhanan niya ito ng kumot sa
kwarto. Palabas na siya ng kanyang kwarto ng biglang nagkaroon na ng ilaw ang bu
ong kabahayan niya.
He went to the living room to check Adie. Nang masuguradong mahimbing parin ang
tulog nito, kinuha niya ang DSLR niya at kinuhanan ito ng litrato.
Maya maya'y biglang gumalaw itong si Adie sa kinahihigaan niya. Siguo nahihirapa
n na ito sa posisyon. Agad na inilapag ni Marco ang DSLR niya sa lamesa at binuh
at si Adie papunta sa kwarto niya.
Maingat niyang inihiga si Adie sa kama niya at tsaka inayos ang comforter. Binuk
san niya ang aircon sa kwarto niya.
"Goodnight, Adie." He kissed her forehead bago lumabas sa kwarto.
-----
Naalimpungatan si Adie sa naririnig na musika sa may labas.
Ang sarap ng tulog niya, ang lambot ng hinihigaan niya.
At tsaka lamang siya natauhan. Napabalikwas siya sa pagkakahiga. Inilibot niya a
ng kanyang paningin sa kwartong kinalalagyan niya. Naalala niya na nandito nga p
ala siya sa bahay ni Marco. Nagkekwentuhan lang sila kagabi tapos nakatulog na s
iguro siya.
Tumayo na siya at inayos ang hinigaan. Lumibot pa siya sa kabuuan ng kwarto ni M
arco, sa isang shelve ay makikita ang mga picture frames nila ng pamilya nito.
Nakuha nanaman ng atensyon niya ang musikang nanggagaling sa labas. Kaya naman l
umabas na siya sa kwarto at hinanap si Marco.
Nakita niya itong tumutugtog sa may piano nito. Pinanood lang niya ito. Hindi pa
kasi siya nito napapansin.
Nakangiting sumandal siya sa may dingding habang pinapanood ito pero nakita na s
iya nito kaya naman napatigil ito sa pagtugtog.
"Why did you stop?" Tanong niya rito.
"I'm just playing randomly.." Nahihiyang sabi nito. "Let's eat breakfast." Nakan
giting aya nito sakanya.
"Nakatulog na pala ako kagabi, bakit hindi mo ako ginising." Sabi niya nang maup
o siya sa high stool sa may bar counter nito.
"Mahimbing na ang tulog mo, at mukhang pagod na pagod ka.. Herw you go." Sabay l
apag ng isang platong may laman ng bacon,eggs at toasted bread at tsaka umupo sa
may harapan niya.
"Pupunta nga pala tayo kay Eunice mamaya. I'll submit the last song." Pagbubukas
nito sa usapan.
"Okay. Buti naman natapos mo na." Komento niya rito.
"Oo nga eh. Kagabi ko lang natapos. After breakfast nalang tayo umalis. Naglagay
na ako ng clean towels sa cabinet sa banyo."
Tumango-tango siya. Sumubo siya ng isang hotdog. "Okay, kukunin ko lang yung dam
it ko sa laundry room." Sabi niya rito.
"No need. Kinuha ko narin kanina yung mga damit mo. Nailagay ko na sa kama. Hind
i mo ba nakita?"
Nabilaukan siya sa sinabi nito. "What?!"
Ibig sabihin, pati yung mga undergarments niya ay pinakelaman nito?! Cannot be!
Sana lamunin na siya ng upuan.
------
"Oh, Adie. Ano'ng ginagawa mo dito?" Bungad sakanya ng kaibigan niyang si Jean s
akanya. Pagkatapos nilang pumunta ni Marco kay Eunice ay dito siya nagpahatid.
"I just miss you." Biro niya sa kaibigan.
Dumiretso siya sa bar counter nito at umupo roon sa high stool.
"Okay. Ano'ng problema mo?" Tanong sakanya ni Jean.
Bumuga siya ng malalim na hininga. "Mahal ko na siya." Deklara niya rito.
Naguluhan si Jean sa sinabi niya. "Whoa..whoa..wait! Teka.. nawindang ako! Sino
ba itong pinag-uusapan muna natin?"
"Sino pa ba? Sino ba lagi kong kasamang lalaki?" Balik tanong niya sa kaibigan.
Then realization hit Jean. Nanlaki ang mata nito at pinalo siya sa balikat. Napa
-aray siya sa pagkalakas na palo nito sakanya.
"Aray! Ano ba, Jean?!" Singhal niya rito.
"Shet pancit! Mahal mo na?! Sabi na nga ba eh!" Natutuwang sigaw nito.
Mabilis naman na tinakpan niya ang bibig ng kaibigan. "Huwag kang maingay!" Pina
ndilatan niya ito. Tumango naman ito kaya naman binitawan na niya ito.
"So, ano'ng pinoproblema mo diyan?" Kapagkuwa'y tanong nito sakanya.
"He said he likes me."
Titili na sana ulit ito ng naunahan niyang pandilatan ito kaya naman natahimik r
in ito.
"Ay, like lang? Pero okay na iyon. It will lead to love naman, eventually." Kili
g na sabi ni Jean sakanya.
"Iyon na nga ang problema ko." Nanlulimong sabi niya sa kaibigan.
"Ang alin? Ang pagkagusto niya sa'yo? Hoy Adrienne Marie Martin! May tililing ka
ba?! Ano'ng problema kung ang isang Marco Dame Montello ang may gusto sayo?" Na
guguluhang tanong nito sakanya.
"Hindi ko pa kasi nasasabi kay Marco.."
"Masasabing ano?"
Magkasabay silang napaharap sa likod nila. Nandoon si Marco na nakangiti sakanil
ang dalawa. Biglang dumagundong ang dibdib niya sa sobrang kaba.
"A-Ano'ng ginagawa mo dito? Akala ko n-nakaalis ka na." Kinakabahang tanong niya
kay Marco.
Jusko! Pinagpapawisan na siya ng malamig sa sobrang kaba.
"May nakalimutan kasi akong sabihin sa'yo. Eh low battery na ang phone ko kaya b
umalik muna ako." Paliwanag nito.
Pagkatapos ay tinitigan siya ni Marco. Ito na. She has no choice but to say what
she has been hiding from him.
"Ano'ng hindi mo pa sa'kin nasasabi?" Tanong nito sakanya.
She kept fidgeting her fingers. Tinignan niya ang kaibigang si Jean na tila kina
kabahan rin.
"Marco.. kasi ano..--"
"In-invite ko siya sa birthday ng kambal ko." Sabay sabay silang napatingin sa i
sang lalaking nagsalita sa may likod ni Marco.
"Dylan. Ano'ng ginagawa niyo rito?" Kunot-noong sabi ni Marco.
"Kakain kami sa favorite naming restaurant.." Nakataas na kilay na sabi ni Jerem
ie rito. Kung hindi siya nagkakamali ito nga ang pangalan nito, at ang babaeng k
atabi nito ay si Colyn na ang asawa nito.
"Kilala mo sila?" Tanong ni Marco sakanya.
Hindi niya alam ang sasabihin. Sa totoo lang hindi niya kilala sa personal ang m
ga kaibigan nito. Pero nakita na niya ang mga ito. Lalo na iyong Mico na nainis
siya nang secretary pa siya kuno ni Marco. Binalingan niya sina Dylan na nakatit
ig sakanya na parang sinasabing sumakay nalang siya.
Wala sa sariling tumango siya. "Ah.. o-oo. Iyon sana ang sasabihin ko sa'yo." Lu
munok siya at napapikit nalang sa panibagong kasinungalingang nasabi niya rito.
'Sorry Marco. I'll tell you everything. The day after tomorrow. Sasabihin ko rin
sayo ang lahat. I'll just spend my last time with you tomorrow. Gusto ko'ng ipa
ramdam sa'yo na ang pagmamahal ko ay hindi peke. Dahil iyon ang pinakatotoong na
ipakita ko sa'yo.' Piping sabi niya sa sarili.
--------
VOTE AND COMMENT!
HAHABAAN KO PA SANA KAYA LANG MAKA-CUT NA YUNG INTERNET KO. KAYA HINABOL KO LANG
ITO.
FOLLOW. @kendeyss
*******************************************
Twenty-five
*******************************************
Masayang nagtatawanan ang barkada ni Marco habang sila ni Jean ay tahimik na nak
ikinig lang sa pagjo-joke ni Mico.
"Shet,pare! Eto pala ang pinagkakaabalahan mo ah!" Kantiyaw ni Mico kay Marco sa
bay turo kay Adie.
"Ibaba mo iyang daliri mo Dominico at baka putulin ko iyan." Seryosong sabi ni M
arco.
Dahan-dahan namang ibinaluktot ni Mico ang daliri at ibinaba habang tatawa-tawa.
"He-He-He .. ikaw naman oh, 'di na mabiro." Sabay inom nito sa softdrinks sa ha
rap.
"Paano niyo nakilala si Adie?" Nakakunot-noong tanong ni Marco.
"Friend ko si Jean na friend din ni Adie." Simpleng sagot ni Colyn.
Tinignan ni Adie si Jean sa tabi niya at nakita niya ang itsura ng kaibigan na n
agulat sa sinambit ni Colyn sa harapan nila.
Tumango nalang si Marco na tila kumbinsido naman sa sinabi ni Colyn. Ilang minut
o lang ang lumipas ay tumayo na si Jean. "Uhm.. maiwan ko na kayo ah. Marami pa
akong aasikasuhing trabaho." Paalam nito.
Akmang aalis na ito nang tumayo narin siya. "Tutulungan ko lang si Jean.. sige."
Inangkla niya ang kanyang braso kay Jean at tumalikod na sa grupo nila Marco.
"Adie, wait!" Pigil sakanya ni Marco.
"Hmm?" Lingon niya rito. Tinignan niya ang mga kaibigan ni Marco at nakita niya
ang mga nakangiting mukha ng mga ito, bagama't may tila itinatago na hindi niya
mawari kung ano ba iyon.
"Aalis narin ako. Magpapaalam lang ako." Nakangiting sabi nito. Nagulat siya dah
il bigla bigla nalang siya nitong halikan sa pisngi at bago ilayo ang mukha ay m
ay ibinulong pa ito. "I'll call you later. Bye!"
Lumingon din ito sa mga kaibigan niya at kinawayan ang mga ito. "Alis na ako. By
e!" At sinundan nalang nilang lahat ang papalayong si Marco. Tila nadikit ang mg
a paa niya sa kinatatayuan at binabalikan parin sa isipan ang ginawang paghalik
sakanya ni Marco sa harap ng kaibigan niya at kaibigan nito!
"Papasok na ako, Ads." Bulong sakanya ni Jean.
Tumango siya. "Sama na ako."
Pero bago pa naman sila makalayo ay may tumawag nanaman sakanya. Paglingon niya
ay si Jeremie pala ang tumawag sakanya habang ang iba nitong mga kaibigan ay nak
atingin lang sakanya.
"Do you mind if we talk?" Magalang na tanong nito.
Gusto man niyang tumanggi pero wala naman siyang magagawa. Ano ang idadahilan ni
ya sa mga ito kung sakali mang tumanggi siya sa pag-aaya nitong makipag-usap?
At isa pa, wala naman ata siyang maisip na dahilan para kausapin siya ng mga ito
, unless..
"Ms. Martin?" Pukaw sakanya ni Jeremie.
"Y-Yes." Pagpayag niya at tinignan nalang si Jean at sinabing kaya na niya iyon.
Nakita niya pa ang itsura ng kaibigan na tila nag-aalala na kung ano ang mangya
ri pero nginitian nalang niya ito.
Dahan-dahan siyang umupo sa tapat ni Jeremiah at Colyn. Habang nasa gilid ng mga
ito si Dylan at Mico. Silang apat lang ang naroon. At hula niya, ay kulang ang
mga ito. Dahil alam niya, apat na lalaki ang kaibigan na matalik ni Marco.
"B-Bakit niyo ko gustong makausap?" Tanong niya sa mga ito. Kahit na kinakabahan
na siya ng sobra ay pinilit niyang patatagin ang kanyang boses.
"May itatanong lang kami." Nakangiting sagot ni Dylan sakanya pero bakas sa mga
mata nito na mayroon pang ibang pakay ang mga ito.
Nginitian niya ang mga ito. "Ano iyon?"
"Saan kayo nagkakilala ni Marco?" Agarang tanong ni Jeremie..
"Bakit niyo naman naitanong iyon?" Kapag-kuwa'y nagtataka ring balik tanong sa m
ga ito. Para kasing ang labo. Bakit gusto ng mga itong kausapin siya. Kung tutuu
sin, hindi naman sila close. At kung tutuusin, pwede naman si Marco na ang direk
ta nilang kausapin tungkol rito.
"Wala. Curious lang kami sa babaeng nagugustuhan ng kaibigan namin." Sagot na Mi
co habang prenteng sumandal sa kinauupuan.
Napatingin naman siya sa lalaki. "So?.. Paano nga kayo nagkakilala?" Tanong nama
n ulit ni Mico.
"Naging s-secretary niya ako dati. I'm sure alam mo iyon, Mico." Sagot niya sa m
ga ito.
Tumango-tango lang ang mga kaibigan ni Marco habang si Colyn naman ay tahimik na
nakikinig lang.
"Pero hindi ka na niya secretary di ba? Kasi pumupunta punta parin ako sa opisin
a niya at hindi na ikaw ang nandoon. Pero nakakapagtaka, bakit magkasama parin k
ayo?" Biglang sabi ni Dylan.
Nangunot ang noo niya rito. Ano ba ang gusto nitong palabasin?
"Kinuha niya akong lyricist para sa album na ipo-produce ng kompanya niya. Bakit
ba ang dami niyong tanong?" Tatawa-tawang tanong niya sa mga ito para narin mai
alis ang tensyon sa pagitan nila.
"May kapatid ka ba, Adie?" Biglaang tanong ni Jeremie.
Nagulat naman siya sa tanong nito. Nakita niya pang hinawakan ni Colyn ang asawa
at tila ba ay pinipigilan ito.
"Bakit niyo naman gustong malaman?" Kunot-noong tanong ko sakanya.
"Eh si Marco? Gaano mo siya kakilala?" Dugtong ni Mico sa tanong ni Jeremie.
"Saan ba ito tutungo?" Nababalisang tanong niya. Kinakabahan na kasi siya sa mga
tanong na ibinabato ng mga ito sakanya.
"Ayaw na ayaw ni Marco sa mga media. Kahit ano'ng klaseng media, wala siyang pak
ealam basta kapag tungkol sa privacy niya ayaw niya ng may nakekealam." Saad ni
Mico na diretsong nakatingin sakanya. "Alam mo ba iyon,Adie?" Nakangiting tanong
nito habang inilapit ang sarili sakanya.
Mukhang alam na niya ang pakay ng mga ito sakanya. Bigla nalang siya nanlumo. Ti
la, pinagbagsakan ng malaking bagay. Nahihirapan na siyang huminga dala ng sobra
ng kaba.
"Pero alam mo ba ang pinaka-ayaw niya?" Dugtong muli ni Dylan.
Tinitigan niya ito. Nagsisimula ng mamuo ang mga luha sa mata niya.
"Iyon iyong mga taong sinungaling. Lalo na yung mga taong natutunan niya nang pa
gkatiwalaan at ipasok sa pribado niyang buhay." Seryosong sabi ni Jeremie habang
nakatingin sakanya ng diretso.
Sa pagkakasabi niyang iyon ay nag-unahan sa pagtulo ang mga luha sa mga mata niy
a. Alam niya na alam na ng mga ito ang tinatago niya mula kay Marco. Pero paano?

Sa natitirang lakas niya ay pinilit niyang itanong sa mga ito kung paano nila na
laman.
"P-Paano? P-Paano niyo n-nalaman?" Umiiyak na tanong niya sa mga ito.
"Kay Adrian. Kuya mo siya di ba? May malaking portrait ng pamilya niyo sa opisin
a niya. Tinanong kita sa kuya mo at doon nasabi nga niya sa akin iba tungkol sa'
yo. Kabilang na ang pagtatrabaho mo sa kompanya ng asawa niya." Makahulugang sag
ot ni Mico.
Lalo siyang nagtaka. Tila alam nilang naguguluhan pa siya sa mga sagot ng mga it
o kaya naman dinugtungan pa iyon ni Jeremie.
"Matagal na akong kliyente ng kompanya ng pamilya mo. Ang kompanya niyo ang nags
u-supply ng mga furnitures sa mga restaurants at bars ko. Nagkataong kasama ko i
tong si Mico, at iyon nga. Namukhaan ka niya doon sa portrait. Tila walang alam
ang kuya mo sa nangyayari, Ms. Martin." Seryosong sabi ni Jeremie.
Napasubsob nalang siya sa kanyang palad habang umiiyak. Paano na ito? Ano na ang
gagawin niya? Bago pa niya sana maamin kay Marco, nalaman na ng iba. Hindi niya
plinanong magtagal ito ng ganito katagal.
"Adie.." Masuyong hinawakan ni Colyn ang mga kamay niya na tumatakip sa mukha ni
ya. Umiiyak na tinignan niya ito. Naroon ang pag-unawa nito sakanya.
"Adie, bakit? Bakit kailangan mo'ng magpanggap?" Mahinahong tanong nito sakanya.

"Katulad ka rin ba ng ibang reporters? Na nagpapanggap lang para makakuha ng kun
g anong ibabalita tungkol sa kaibigan namin?!" Madiin at seryosong sabi ni Jerem
ie.
"Jeremiah! Tumigil ka. Andito tayo hindi para mang-away. Sabi ko di ba, kakausap
in natin siya ng maayos. Tumigil kayong tatlo ha." Saway ni Colyn sa asawa at sa
dalawa pang lalaki.
Nanahimik naman ang tatlo at seryoso lang na nakatingin sa kanilang dalawa ni Co
lyn.
Muling humarap sakanya si Colyn at muling hinawakan ang kanyang kamay. "Adie? Ay
aw namin manghusga. Kaya ka namin kinompronta kaagad."
Patuloy lang siyang umiiyak sa harap ng mga ito. Wala siyang pakealam kung mukha
na siyang baliw kakasinghot at kakapahid ng luhang dumadaloy sa pisngi niya.
Napahinga ng maluwag si Mico. "You see Adie, hindi man halata.. mahal namin ang
bawat isa. Ayaw naming may nasasaktan sa amin. Kaya gagawin namin ang lahat para
maiayos ang gulo na nangyayari o mangyayari man." Kalmanteng paliwanag sakanya
ni Mico.
She cleared her throat. Kinalma niya ang sarili. At nang masigurong okay na siya
, tinignan niya ang bawat isa sa harap niya ngayon.
"Inaamin ko, noong una..desidido ako'ng gawin ang lahat makakuha lang ng intervi
ew sa isang Marco Dame Montello kapalit nang isang conference na ipinangako sa a
kin sa New York. Maniwala kayo't sa hindi, hindi ko pa nga kilala si Marco noon.
" napangiti siya nang maalala yung mga panahong ibinigay sakanya ng Ate Alex niy
a ang profile ng lalaki. Ni wala siyang kaide-ideya kung sino ang lalaking kukuh
anan niya ng interview.
"..Hanggang sa pumunta ako sa kompanya niya. Ang pakay ko lang talaga noon ay hi
ntayin siya at makiusap ng isang interview, pero pagkarating ko sa receiving are
a ay nagulat nalang ako ng bigla nalang akong paakyatin sa floor kung saan ang o
pisina ni Marco. Sabi ko pa nga nun, kumakampi sa akin ang swerte. Hanggang sa n
apagkamalan ako ni Marco na ako na yung bagong sekretarya niya. Gusto kong prumo
testa noon, pero natulala ako sa kaharap ko noon." Natawa pa siya habang naalala
ang pagkahumaling at pagkatulala niya ng masilayan ang Marco na pinag-uusapan n
g karamihan.
"Naipit ako sa sitwasyon, na nakita ko nalang ang sarili ko na finifill-up-an an
g resum. Oo, inaamin ko ulit na a part of me thinks that what happened that day c
an be a way para makakuha ako ng interview kay Marco pero hindi. Dahil sa bawat
aaw na itrinabaho ko sa kaibigan niyo, dapat maging mabait ako para mapalagay an
g loob niya sakin, pero hindi! Kasi, laging inis at pagkayamot sa kaibigan niyo
ang nararamdaman ko. Paano ba naman kasi, iyang kaibigan niyo.. napaka-sungit da
ig pa ang babaeng nasa menopausal stage na, isa pa iyang pagiging stubborn niya.
Ang yabang din niya, akala mo sobrang galing! Tapos napaka-pakelamero pa. At hi
git sa lahat akala mo pasan ang lahat ng problema sa mundong ibabaw." Reklamo ni
ya habang binabalikan sa isipan ang mga reaksyon ni Marco na kapag pinapainit ni
ya ang ulo nito.
"Nag-quit na ako sa pagiging temporary secretary niya dahil nagalit ako sakanya
ng sobra. Pero inalok niya akong maging lyricist sa album na ginagawa niya. Nais
ip ko na tanggapin ito para nga sa interview. Kaya nga doon sa kontrata naglagay
ako ng tatlong kahilingan. Dahil iniisip ko na gamitin iyong alas para hindi na
niya ako matanggihan. Pero nagba-backfire ata lahat ng ginawa ko. Kasi.." Bigla
ng nanginig ang mga labi niya tanda ng pagbabadya ng pagbagsak ng luha niya.
"Kasi.. sa panahong nakasama ko siya, mas lalo ko siyang naintindihan. Naintindi
han ko kung bakit ayaw niya sa katulad ko. Nalaman ko ang ma ayaw at gusto niya
na hindi niya basta basta ikinikwento sa iba. Na marunong rin siyang ngumiti at
tumawa.. na ang isang seryosong Marco'ng nakikita at akala ng lahat ay isang mas
ayahin, maalaga at pilyo pala. Huwag kayong mag-alala, I already refused the pro
ject. Sinabi ko na kay Ate Alex. Siya yung editor-in-chief at asawa ni Kuya Adri
an. Hindi ko na kasi kayang magsinungaling kay Marco." Napaiyak nanaman siya.
"Totoo lahat ng sinabi ko sainyo. Ilang beses ko nang tinangka na sabihin sakany
a lahat ng ito, pero lagi nalang nauudlot. Lagi nalang wrong timing."
"Ang tagal ng panahon, Adie. Bakit hindi mo parin nasasabi? Kapag pinatagal mo l
ang iyan, lalo lang lalaki ang problema." Nag-aalalang sabi ni Dylan.
"Paano ko naman gagawin iyon? Everytime I try to tell him, lagi niyang pinapaala
la sa akin kung gaano siya kasaya. And then.. A-And then he confessed about his
feelings. Anong gagawin ko? I don't have the heart to ruin his happiness." At mu
li ay napahagugol nanaman siya.
Sandaling katahimikan ang namalagi sa pagitan nilang lahat. Tanging ang paghikbi
niya lang ang naririnig. Hanggang sa magsalita si Colyn.
"Adie, may itatanong ako. Sana sagutin mo ng totoo."
Tumango siya sa tanong nito.
"Mahal mo ba si Marco?" Seryosong tanong sakanya ni Colyn.
Napayuko siya at mabilis na nagsituluan ang mga luha niya.
"Adie?" Tawag muli sakanya ni Colyn.
Mabilis siyang tumango. "Oo. Oo, mahal ko siya. Mahal ko si Marco. Hindi ko inaa
kalang mamahalin ko siya ng ganito. Minahal ko siya along the way. Nakalimutan k
o lahat ng pakay ko sakanya! Tinalikuran ko yung project na ito kasi mahal ko si
ya. Gusto kong patunayan sakanya minahal ko siya na walang kapalit. Na walang in
terview na kapalit. P-Pero natatakot ako.. natatakot ako.."
--------
VOTE AND COMMENT! UPDATE IS TOMORROW.
FOLLOW! @kendeyss
*******************************************
Twenty-six
*******************************************
"Ano ba iyang ginawa mo Colyn?" Tanong ni Jeremie sa asawa matapos kausapin si A
die.
Nilingon lang ni Colyn ang asawa at ngumiti ng bahagya.
"Just trust me." nakangiting sabi ni Colyn at inayos na ang gamit nito.
Napangiti nalang rin si Jeremie sa asawa.
------
"Adie! Ayos ka lang ba? Ano?! Sinaktan ka ba nila?" Sunod-sunod na tanong ni Jea
n kay Adie.
Matapos iwan siya nila Mico ay hindi na niya nagawang tumayo pa mula sa pagkakau
po. Paano na ito?
Ano na ang gagawin niya? Alam na ng mga kaibigan ni Marco ang lahat! Kahit pa na
ngako ang mga ito na hindi sasabihin kay Marco ang nalalaman, hindi parin siya d
apat makampante!
"J-Jean.. a-ano'ng gagawin ko?! Alam na nilang lahat! Ano'ng gagawin ko?!" Tila
siya batang nagsusumbong.
Napabuntong-hininga nalang si Jean sa kaibigan at maingat na hinaplos ang likod
nito para patahanin. "Adie, I think alam mo ang sagot diyan sa tanong mo."
"P-Pero natatakot ako.. w-what if .. what if kamuhian niya ako? Hindi ko ata kay
a iyon."
Naaawang tinignan siya ni Jean na nagpakawala ng hininga. "Paano mo malalaman ku
ng hindi mo susubukan? Tsaka, you owe him this Adie. Alam nating lahat na mali a
ng itago sakanya ang totoo. Kung magalit man siya, tanggapin mo! But that doesn'
t mean na susukuan mo na siya. Do you get my point?"
Nakayukong tumango siya sa kaibigan.
Tama ito.
She owe Marco her explanation.
Hindi na niya kaya pa'ng ipagpatuloy ang paglilihim niya.
She just needs to trust herself and Marco.
----
Kanina pa siya nakauwi sa condo niya. Para siyang lantang gulay. Walang sigla. M
arahil pagod na siya sa kakaiyak. Pero anong gagawin niya kung sa tuwing iisipin
niya palang na masasaktan niya si Marco ay nauumid ang dila niya. Na maski siya
ay nasasaktan rin.
Napatingin siya sa side table ng magring ang cellphone niya na nakapatong roon.
Nanatili lang siyang nakahiga at tinitigan ang kisame ng kanyang kwarto hanggang
sa tumigil na sa kakatunog ang cellphone niya.
Napahinga nalang siya ng maluwag. Maya maya'y lang tumunog nanaman ang cellphone
niya. Tinignan niya iyon saglit at sa huli'y kinuha narin lang.
Kinagat niya ang kanyang labi ng makita kung sino ang tumatawag sakanya.
Sasagutin niya ba?
Napapikit siya at huminga ng maluwag bago sinagot ang tawag ni Marco.
"Hi miss." Masiglang bati sakanya ni Marco.
That voice. Upon hearing that soothing voice, tears suddenly started filling her
eyes.
"H-Hi." She tried not to let her voice tremble. Baka mahalata pa nito na naiiyak
na siya.
"Are you okay?" Biglang nag-iba ang boses nito.
She swallored hard. "Yes. Oo naman."
Sandaling hindi ito nagsalita.
"Adie.." tawag nito sakanya.
"Hmm?" Sagot niya. Hindi na kasi niya kaya pang magsalita dahil sa sandaling iyo
n ay may kuwala ng luha sa mata niya.
Napahinga ito ng malalim. "Always remember that I'm here. Kapag may problema ka,
don't hesitate to lean on me. Understood?" May halong pag-aalala at pagsusumamo
ng sabi nito sakanya.
Sa sinabi nito mas lalo lang siyang napaiyak. Tinakpan niya ang kanyang bibig pa
ra walang makatakas na hikbi at hindi marinig ni Marco. Tumango-tango siya kahit
na hindi siya nakikita ni Marco.
Nagulat nalang siya dahil bigla nalang kumanta ang nasa kabilang linya.
"But oh, can't you see..That no matter what happens..Life goes on and on.. So ba
by, please smile. Coz i'm always around you..And ill make you see how beautiful
..Life is for you and me..
..Take a little time baby..See the butterflies color's..Listen to the birds that
were sent..To sing for me and you..Can you feel me..This is such a wonderful pl
ace to be..Even if there is pain now..Everything would be all right..For as long
as the world still turns..There will be night and day..Can you hear me..There's
a rainbow always after the rain.."
Matagal na katahimikan ang sumunod How could Marco be this sweet?
Parang nararamdaman din nito kung ano ang nararamdaman niya.
"I know you're crying Adie, I wish that I'm right beside you to help ease the pa
in you're feeling. Dahil ayokong naririnig kang umiiyak, kasi kumikirot itong na
sa dibdib ko."
"M-Marco.." Sambit niya. Bakit ba ganito ito? Lalo lang siya nito pinapaiyak.
"Ilabas mo lahat ng iyan ngayon. And by tomorrow, I want you to be all smiles ag
ain. I want my happy Adie back again." Masuyong sabi nito sakanya.
Napakagat siya sa labi.
One day.
Isang araw lang. She will be selfish again.
Pagkatapos nun, she will face the truth.
"Marco.." Tawag niya rito. Medyo tumahan narin siya.
"Ano iyon?" Lalo lang siyang naiinlove sa boses nito.
"Pwede ba tayo lumabas bukas? D-Date tayo." Lakas-loob na aya niya rito.
Narinig niya ang mahinang pagtawa ng nasa kabilang linya. "Sure. Sige. Susunduin
mo ba ako?" Biro nito sakanya na ikinatawa naman niya.
"Ayan, mas masarap pakinggan ang tawa mo kesa sa iyak mo." Sabi nito.
Ikinangiti iyon ni Adie. She really fell inlove with the right man. "Pwede bang
magkita nalang tayo sa coffee shop sa tapat ng building mo ng tanghali?"
"Sige. Pwede naman kitang sunduin." Alok nito sakanya.
"Huwag na. Magkita nalang tayo bukas."
"Okay sige. Kung iyon ang gusto mo."
"Thank you. Uhm.. sige, matutulog na ako. Tsaka b-baka may ginagawa ka pa."
"Adie?"
"Goodnight, Marco."
"Ah.. sige. Goodnight rin, Adie."
At nang ibinaba na nito ang tawag ay tsaka kumawala ang mga luha niya ng tuluyan
.
"I love you, Marco."
One day.
Isang buong araw lang.
Kakalimutan niya ang mga komplikasyon na maaaring mangyari sa kanilang dalawa.
Isang araw lang, ipaparamdama niya lang kay Marco na lahat ng pinapakita niya ri
to ay totoo at walang halong kasinungalingan.
Isang araw lang.
-------
VOTE AND COMMENT. :))
MALAPIT NA ANG HINIHINTAY NIYO.
FOLLOW. @kendeyss
*******************************************
Twenty-seven
*******************************************
Hi guys.
Hindi ako nagupdate kahapon kasi kailangan kong maging supportive girlfriend sa
boyfriend ko.
Panuorin niyo pala ang movie ng boyfriend ko. Please do watch "DIARY NG PANGET".
Makikita niyo po ang makalaglag panga na katawan ng boyfriend ko na si James Re
id.
Nagselos nga ako sa kiss nila ni Nadine pero bumawi naman siya kasi tinadtad niy
a rin ako ng kiss nung nagkita kami kahapon. KILIG!
HAHAHAHAHA!!!!! A GIRL CAN DREAM! HAHA. ALABYU PAPA JAMES AND YOUR BRITISH ACCEN
T.
---------
Ten am palang ay nasa coffee shop na si Adie. Ang usapan nila ni Marco ay mga el
even thirty pa sila magkikita pero tila ba hindi siya mapakali sa condo unit niy
a kaya naman mas minabuti niya nalang na agahan nalang ang pagpunta.
"Adie?" Tawag sakanya ng isang pamilyar na boses.
"Mel?" Nakangiti niyang pagkilala sa babaeng nasa harapan niya.
"Ikaw nga! Kamusta ka na?" Masiglang bati nito sakanya.
Tumayo siya at sinalubong ang yakap nito. "Ayos lang naman. Halika, umupo ka mun
a." Aya niya rito.
Naupo naman ito sa tapat niya.
"Ano'ng ginagawa mo pala dito?" Tanong niya rito. "Gusto mo ng coffee? Cake?" Al
ok niyang muli.
"No thanks. Tapos na ako. May kinatagpo lang ako kanina dito." Sagot ni Mel saka
nya.
Tumango-tango naman siya. "Ah, date ba iyan?" Panunukso niya sa babae.
Natawa naman ito bahagya. "Hindi ah. Work related iyon." Sagot nito sakanya.
Maski siya ay natawa narin sa pagiging intregera niya rito. "Sorry, binibiro lan
g kita." Nakangiting sabi niya.
Pinalo naman nito ng mahina ang braso niya. "Eh ikaw? Bakit ka nandito? Siguro m
ay date ka rin, ano?" Tudyo nito sakanya.
"M-Meron nga." Nahihiyang sagot niya na ikinatawa nalang nilang dalawa.
"Sino?" Excited na tanong nito. "Ay! Siyempre hindi ko rin kilala,ano?" Sabi ni
Mel.
Nangiti nalang siya rito. Kung alam lang niya. Kilalang-kilala nito ang ka-date
niya. Pero siyempre hindi na niya iyon sasabihin. Ayaw niya ng maraming tanong t
anong pa.
Nagkwentuhan lang sila dalawa hanggang sa hindi nila namalayan ang oras.
Naputol ang pag-uusap nila ng biglang tumunog ang phone niya.
"Sandali lang ha?" Hinging-paumanhin niya kay Mel na tumango naman sakanya.
"Hello?" Sagot niya kay Marco.
"Nandiyan ka na ba?" Tanong nito.
"Oo, nandito na ako."
"Okay, wait me. Pababa na ako ng building."
"Okay. Bye."
Binaba na niya ang telepono at binalingan na si Mel na may katext naman sa saril
i nitong telepono.
"Uhm, Adie? I have to go. Emergency sa work." Sabi naman ni Mel sakanya habang p
atuloy parin sa pagtipa sa phone nito.
"Ah, ganoon ba? O sige sige. Salamat sa kwento mo." Masayang sabi niya.
Tumayo na silang dalawa at nagyakapan.
"Thank you rin. Ang sarap mong kausap. Next time ulit. Sayang hindi ko makikita
ang ka-date mo. Kasi naman itong work ko eh." Naiinis na sambit nito.
"It's okay. I know how it feels." Nakangiting sabi niya rito.
"Sige, I have to go. Goodluck sa date mo! Bye!" Hinalikan siya nito sa pisngi at
kumaway na sakanya.
"Bye!"
Bumalik na si Adie sa pinagkakaupuan niya kanina. Sakto naman dahil wala pang li
mang minuto na kaalis ni Mel ay siya namang dating ni Marco.
"Hi! Kanina ka pa?" Bati nito sakanya pagkatapos siyang halikan sa pisngi at umu
po sa may tapat niya.
Medyo nagulat siya sa pagkakahalik sakanya ni Marco, siyempre kinilig nanaman si
ya! Jusko! Sana naman matapos ang date nila ni Marco nang hindi niya ito narerap
e.
"H-Hindi naman. May kasama naman ako kanina." Sagot niya rito.
Kumunot naman ang noo nito. "Kasama? Sino naman?"
"Si Mel. Bagong kaibigan lang." Simpleng sagot niya.
"Mel?" Lalo atang lumalim ang kunot nito sa noo. "Mel who?"
Siya naman ang nangunot ang noo. Come to think of it, hindi niya pa alam ang ape
lyido ni Mel o ang buong pangalan nito. Tanging trabaho lang nito ang alam niya
na hindi niya muna sasabihin kay Marco dahil baka makaapekto sa date nila.
She will tell him everything.
But not this day.
"I don't know eh. Nakalimutan ko. Uhm.. t-tara na?" Pag-iiba niya sa usapan.
Tila naman may iniisip ito bago niya ito tanungin.
"Ah.. yes yes. So, where will you date me?" He leaned on the table with his eyes
questioning her.
Bigla naman siyang nahiya. "Ahm.. Saan.. Saan mo ba gustong pumunta?" Tanong niy
a rito.
"Anywhere. As long as I'm with you."
Shet! Pwedeng halayin na si Marco? As in now na? Nakakainis sa sobrang kilig!
"Marco naman eh.. umayos ka!" Nahihiyang suway niya rito. Pero putakte, bakit pa
rang ang landi pa niya sa pagkakasabi nun.
Natawa naman si Marco sakanya. "You blush too much and it's so cute. Masanay ka
na sa akin, Adie."
Lalo pa siyang nahiya sa sinabi nito. God! Look at what Marco can make her feel.

"L-Let's eat first." Aya niya rito at tumayo na.
Nauna na siyang maglakad, nahihiya na siya kay Marco. Paano ba naman, totoo laha
t ng sinabi nito! That everytime he throws her sweet words and sweet gestures, a
utomatically her face would turn red. And for crying out loud, she's not even a
teenager!
Palabas na sana siya ng bigla nalang hawakan ni Marco ang kanyang kamay. He inte
rtwined their fingers so they can hold hands like a couple.
Natawa nanaman ito ng bahagya ng makitang namula nanaman siya. He bend down to h
er ear and whisperes. "I told you, Adie. Masanay ka na rito. Because I'll never
leave your side."
'Sana nga, Marco. Sana nga, pangatawanan mo iyang sinabi mo sa akin. Dahil kapag
sinabi ko na sa iyo ang totoo, hindi ko na alam kung maaalala mo pa ba iyang pi
nagsasabi mo sa akin ngayon.' Sabi niya sa sarili.
"Let's go. Nagugutom na ako." Aya na niya kay Marco sabay higit sa kamay nito.
"Wrong way, Ads. Doon naka-park ang kotse ko." Pigil nito sakanya.
"Sino'ng may sabi na kotse mo ang gagamitin natin?" Nakataas kilay na sabi niya
rito.
"Ah, eh nasaan ba ang kotse mo?" Tanong nito sakanya na ikinangisi niya lang.
"Nasa condo. Coding ako ngayon eh." Simpleng sagot niya habang nilalakbay nila a
ng sakayan.
"Huh? Edi iyong kotse ko nalang ang gamitin natin." Sabi nito sakanya.
"No. Magko-commute tayo. Halika na! Mapupuno na ang jeep!" Hila niya rito at tin
akbo na nila ang sakayan.
Buti nalang nakaabot sila kaya nakaupo silang dalawa ng matiwasay.
"O! Dalawa pa! Dalawa pa! Konting usod lang po tayo oh." Sabi ng barker.
"Usod Marco. May uupo.." Bulong niya sa katabi. Paano ba naman kung umupo sakop
dalawang upuan.
"What? Adie, masikip na nga oh." Balik bulong nito sakanya.
"Usod na sabi eh!" Tsaka niya ito itinulak pausod dahil nakapasok na ang isang p
asahero na masaklap ay mataba pang babae. Paano kaya ito?
Sakto yung tabi ni Marco ang may space ng kaunti kaya doon napiling maupo nung m
atabang babae.
Nang makita niya si Marco ay gusto niyang maawa sa itsura nito pero hindi niya m
apigilang matawa dahil sa itsura ng mukha nito ngayon.
Pawis na pawis at mukha talaga hirap na hirap sa pwesto nito. Paano na naman, an
g babaeng mataba ay pilit na isiniksik ang malaking puwet sa kakaunting space.
"Bakit kasi nagcommute pa tayo? May kotse naman ako." Reklamo nito sakanya.
"Magtipid ka nga! Mahal na gasolina ngayon." Natatawang sabi niya rito.
"Mayaman ako,Adie. Walang kaso sa akin ang gasolina. Kesa naman dito na siksikan
at mainit pa. Ang baho ko na!" Patuloy ito sa pagrereklamo.
Inilapit naman niya ang kanyang mukha sa leeg ni Marco at inamoy iyon. "Hindi na
man ah. Mabango ka parin. Kahit pawisan ka na." She smiled at him.
She heard Marco groaned. "Pasalamat ka gusto kita." He mumbled.
"Just endure it." She gave him an apologetic smile.
Napabuga na lang ito ng hangin. "Ano pa nga ba? Kahit may naiipit na." He said.
"Marco! Tumahimik ka nga." Saway niya rito.
"Bakit? Totoo naman eh! Naiipit na. Ang sak--hmm"
Bigla nalang niyang tinakpan ang bibig nito at nginitian nalang ang ibang pasahe
ro na napapatingin nalang sakanilang dalawa.
"Tumahimik ka na diyan." Huling saway niya rito bago bitawan ang bibig nito.
Kinuha niya ang wallet niya at iniabot ang bayad sa driver.
"Bakit ka nagbayad?" Tanong nito.
"Marco, ano ba? Siyempre kailangan magbayad! Hindi libre ang pagsakay sa jeep,an
o!" Natatawang sagot niya rito.
Nailing nalang si Marco at tila ba'y may sinabi siyang nakakatawa. "You never fa
il to amuse me. Kahit na minsan ang tanga mo." Prankang sabi nito.
"Ano sabi mo?" Mataray na sabi niya.
"I mean is, bakit ikaw ang nagbayad? Ako ang dapat na nagbabayad." He said.
She rolled her eyes. "Hindi lahat ng oras dapat ang lalaki ang nagbabayad sa dat
e. We should share. At huwag ka nang magreklamo. Teka.. Manong sa kanto nalang h
o!" Para niya.
"Halika na." Aya na niya kay Marco.
Pagkababa ay napansin niyang inistretch lahat ni Marco ang mga binti niya.
"Ayos ka lang?" Tanong niya rito.
"Nayupi ata ang alaga ko." Sabi nito.
"Ang manyak ng bibig mo!" Sabi niya rito.
"Totoo naman eh!" Natatawang sabi nito sakanya.
"Ngayon ka lang ba nakapag-commute at ganyan ka makaasta?" Curious na tanong niy
a rito.
"Nope. Nakapag-commute na ako,ano! Ano'ng tingin mo sakin ha."
"Ano'ng klaseng commute naman iyan?"
"Taxi."
Napanganga nalang si Adie sa lalaking ito. Oo, commute nga masasabi ang taxi. Pe
ro ganoon rin iyon. Para ka lang din nagkotse, ang pinagkaiba lang may driver ka
.
"Halika na nga. Nagugutom na ako." Aya niya rito.
Pumasok sila sa isang restaurant na paboritong paborito niya. Ang style ng lames
a rito ay parang sa japanese na maliliit. Ang mga upuan naman ay maliliit na ban
gko at ang iba naman ay unan lang. Pero hindi ito Japanese restaurant dahil pagk
aing Pinoy ang isineserve rito.
Pagkaupo nila, binigyan na sila ng menu.
"Ako magbabayad. Walang reklamo." Deklara ni Marco pagkabigay sakanila ng menu.
"May magagawa pa ba ako?" Sabi niya.
"Wala." Sabi nito at tsaka itinuon na ang atensyon sa menu. "Pusit, sugpo at chi
cken inasal." Sabi nito sa waiter.
"Sa akin naman, barbecue, inihaw na tilapia at pakisamahan narin ng kamatis at i
tlog na maalat." Siya naman ang umorder.
Pagkakuha ng waiter ng orders nila ay umalis na ito.
"Parang Japanese restaurant pero mga typical na pagkaing Pinoy naman ang isinese
rve." Komento ni Marco na ikinangiti niya lang.
"Ganoon talaga ang theme nung resto na ito."
Maya-maya'y lang naglatag ang isang waiter ng malaking dahon ng saging. Kasunod
nito ang paglalagay ng sandamakmak na kanin at isa isa namanh isinerve ang mga u
lam na inorder nila.
"Boodle Fight?" Nakangiting sabi ni Marco.
"Fight?" Sabi niya rito.
"Fight!" Sagot nito.
---
Pagkatapos nilang kumain, ay nagkwentuhan lang muna sila bago sila umalis doon s
a restaurant. Dumiretso sila sa isang open field.
"Ano meron dito?" Tanong ni Marco sakanya. Siguro ay napansin ang maraming tao n
a pumapasok sa open field.
"May concert party dito ngayon. Tenen!" Inilabas niya ang dalawang ticket. "Manu
nuod tayo ng concert."
Ibinigay na niya ang dalawang ticket sa tagabantay at may ikinabit sakanilang da
lawa na bracelet.
Ilang saglit lang ay nagsimula na ang concert party. Sumasabay sila sa party mus
ic na pineperform ng nasa stage. May mga sikat na dj's na minash-up ang sikat na
mga kanta kaya naman nagmistulang malaking party club ang open field. Iba't iba
ng kulay ng ilaw ang pumalibot sa buong open field.
Napatingin sila sa malaking screen ng biglang nagsihiyawan ang mga tao. Miski si
la ay naghiyawan ng makita nila sa malaking screen ang isang malaking heart fram
e at doon sa loob ng heart ay may ipinapakita na mga couples tulad ng makikita s
a mga basketball and football games. Kailangang halikan nila ang isa't isa.
Napawi ang ngiti ni Adie nang makita ang mukha niya at ni Marco na nandoon sa ma
laking screen.
Automatic na itinago niya ang mukha ni Marco. Sikat ang kasama niya. At hindi ni
ya kayang may makilala rito.
Tila nahulaan naman ni Marco ang gustong mangyari niya kaya naman yumuko ito at
hinila siya palayo sa mga tao. Napadpad sila sa isang bench na makikita lang di
kalayuan sa pinagdadausan ng concert party.
"That was close!" Hinihingal na napupo si Marco sa bench.
Siya rin ay hinihingal na naupo sa tabi nito. "May nakilala kaya sayo?" Habol-hi
ningang tanong niya rito.
"Ewan. I don't care." Natatawang sabi nito.
"I don't care ka diyan." Hampas niya rito.
Napasandal nalang siya sa bench at ipinikit ang mata sa pagod.
"Adie." Tawag sakanya ni Marco.
"Hmm." Sagot niya pero nanatiling nakapikit parin ang mata.
"Adie."
"Ano?" Paungol na sagot niya rito. Ang sarap ng pagkakasandal niya. Tila inaanto
k na nga siya eh.
"Adie."
"Ano--" pagbukas niya ng mata ay nagulat nalang siya ng gahibla nalang ang layo
ng mukha nila sa isa't isa.
"H-Hoy..ano ba iyan!" Sita niya kay Marco na nakangisi lang sakanya.
"Alam mo ba kung bakit kita hinila palayo?" Tanong nito sakanya.
"Kasi nga baka may makakilala sayo." Sagot niya. Pero sa kaloob-looban niya ay k
inakabog na ang dibdib niya. Ang lapit kasi talaga ng mukha nito sakanya.
"Hindi ah. Pakealam ko kung may makakilala man sa akin doon." Preskong sabi nito
.
"Eh ano? Bakit?" Naiilang sa tanong niya rito.
At mas lalong ikinagulat at ikinakabog ang dibdib niya ng lalo pa nito ilapit an
g mukha sakanya. The tip of their noses are now touching.
"Kasi.." His voice is so deep. At shet! bakit ang bango parin ng hininga nito? A
y leche! Na co-corrupt na ata ang utak niya.
"M-Marco.. Ano ba iyang ginagawa mo?" Bulong niya rito.
Marco gently caressed her cheek and then tucked the loose strands of hair behind
her ear. "Kasi.. Gusto ko kapag hinalikan kita, tayong dalawa lang. Walang mga
matang nakatingin. At kapag walang mga matang nakatingin.. ibig sabihin... walan
g istorbo.."
Pagkatapos nitong sabihin ang kahuli-huling salita ay sinakop na ng labi nito an
g labi niya.
The way he kisses her right now brought her into cloud nine. Naliliyo na siya sa
sensasyong dulot ng halik nito.
His hands hugged her waist and then pulled her close to his body.
Ang isang kamay naman nito ay inilagay sa batok niya upang mas lalong palalimin
ang halik nito sakanya.
Hindi na niya mapigilan ang sarili sa pag-ungol nang mapasok na nito ang mapusok
na dila sa loob ng bibig niya.
Oh God.
Hindi niya ito first time na makaramdam ng ganitong klaseng halik. Dahil, nahali
kan narin siya ni Kenneth ng ganito.
Pero iba. Malaki ang pagkakaiba ang nararamdaman niya nang si Marco na ang humal
ik sakanya ng ganito. Para bang nawawala siya sa sarili. Hindi siya ganito kay K
enneth noon. Dahil bago pa man siya mawala sa katinuan ay nacocontrol niya pa an
g kanyang sarili kaya napapatigil niya pa si Kenneth noon.
Pero kay Marco?
Parang napipi na siya. Na-stuck ang utak niya para makapag-isip ng matino.
Napahigpit ang pagkakahawak niya sa tshirt na suot ni Marco nang bumaba ang hali
k nito sa leeg niya.
Napapikit nalang siya ng mariin at napakagat nalang sa labi sa sobrang sarap ng
nararamdaman niya.
Pero bago pa man mapunta sa kung saan ang halik nila tumigil na si Marco at isin
ubsob nalang ang mukha sa leeg niya. Habol nila pareho ang hininga. Walang nagsa
salita.
Hinahaplos lang niya ang batok ni Marco. She heard him groan again.
"Adie, stop it." Tila nahihirapang sabi nito.
"Huh?"
Iniangat ni Marco ang mukha at ikinulong ang mukha niya sa mga palad nito. "Stop
caressing my nape. Hindi mo alam kung ano'ng kahahantungan ng ginagawa mo."
Natawa nalang siya ng bahagya.
Huminga ng malalim si Marco. Hinalikan siya nito sa noo at inilagay naman nito a
ng ulo niya sa balikat nito.
"Haay.. ano bang ginawa mo sa akin at nagkakaganito ako sa'yo. I really like you
Adie. A lot." Pahayag nito sakanya.
Napangiti nalang si Adie sa deklarasyon ni Marco. Alam na niya iyon. Pero ang sa
rap pala talaga pakinggan sa mismong bibig nito.
She felt him kissed her head. Nakuntento lang sila sa ganoong posisyon.
"Marco.." Tawag niya rito.
"Hmm?" He answered and kissed her head once more. His hand is rested on her wais
t while his other hand is playing with her fingers.
"Naaalala mo pa ba yung three wishes ko?" Tanong niya rito.
"What about it?"
"I'll use my last wish tomorrow. Pwede ba tayo magkita bukas ulit?"
"Pansin ko, gusto mo akong nakikita lagi ah." Biro nito sakanya.
"Yeah. I love seeing you everyday."
"Me too."
"So? Bukas ha? May sasabihin kasi ako sayo. Importante. Dun ko narin sasabihin a
ng last wish ko. Valid pa naman ang kontrata ko di ba? I still have three days."
After three days kasi ay mavo-void na ang kontrata niya bilang lyricist nito dah
il after three day iri-release na ang album ni Eunice.
"Of course. Saan naman kita pupuntahan?" Tanong nito sakanya.
"Doon nalang sa restaurant ng kaibigan kong si Jean."
"Okay. Pwedeng mga five pm na tayo magkita? May gagawin kasi ako tomorrow ng uma
ga at hapon."
"Okay. Sige."
Nagstay lang sila doon ng ilang minuto pa bago nila napagdesisyunang umuwi na.
---
"I'll see you tomorrow then?" Sabi ni Marco nang maihatid na siya sa pintuan ng
condo unit niya.
Ngumiti siya at tumango.
"I wonder kung ano ang last wish mo. But anyways, I'll grant that wish whatever
it may be." Nakangiting sabi nito sakanya.
Oh my. She can feel her eyes getting misty.
She swallowed the lump in her throat.
"See you tomorrow. And thank you for this day. I enjoyed it very much." Pasasala
mat niya rito.
"Goodnight. Magpahinga ka na." Sabi nito at dinampian siya ng halik sa labi. Nap
apikit siya nang magdikit ang labi nito sakanya.
"Goodnight." Sabi muli nito bago sumakay ng elevator pababa.
Nang mawala na si Marco sa paningin ay tsaka naman siya napabuntong-hininga.
Tapos na ang araw na inilaan niya para sa sarili.
Bukas.
She will face the reality that could break her.
-------
VOTE AND COMMENT.
FOLLOW. @kendeyss ;)
*******************************************
Twenty-eight
*******************************************
Kanina pa gising si Adie at nanatiling nakatitig sa kisame ng kwarto niya. Mamay
a na ang kinakatakutan niyang tagpo.
Napapikit siya sa naiisip.
Alam niyang magagalit ito sakanya. Pero sana..
Sana lang.. sana lang hindi dumating sa punto na kasusuklaman siya nito.
Dahil kung mangyari man iyon..
Napalunok siya sa naiisip nanaman.
Dahil kung mangyayari man iyon..
Madudurog siya.
Padabog siyang bumangon at napasabunot nalang sa sariling buhok.
Walang magagawa kung hihilata lang siya maghapon hanggang sa mag alas singko ng
hapon.
Tamad na tumayo na siya at dumiretso sa banyo upang maligo.
Nang matapos na siya at makapagbihis, inilagay niya sa file folder niya ang isa-
submit niyang article para sa upcoming issue ng publishing company na pinagtatra
bahuhan niya.
Ang article na iyon ang ipapalit niya sa sana'y interview ni Marco dahil nga tin
anggihan niya ang gustong mangyari ni Alex.
Napagpasyahan niya nalang dumaan sa Lagdameo Publiship Corp. at doon nalang magp
alipas ng oras.
Inayos narin niya ang kanyang mga gamit at umalis na.
Pagkarating sa building ng mga Lagdameo, ay dumiretso na siya sa opisina ng edit
or-in-chief nila na sister-in-law niya rin.
Kumatok siya at hinintay itong sumagot.
"Come in." sagot nito matapos kumatok.
Pumasok na siya sa loob ng opisina nito.
"Hi ate." Bati niya rito.
Nang hindi inaangat ang ulo sa pagbabasa ng kung ano ay iminuwestra nito na maup
o siya.
"Ano'ng atin?" Tanong nito sakanya matapos niyang maupo sa harap nito.
Kinuha niya ang isang folder na dala niya at ibinigay ito kay Alex.
Napatigil naman ito sa pagbabasa sa isang papel na hawak nang mapansin ang ibini
gay niya. Itinabi muna nito ang kaninang binabasa at binigyang tuon ang folder n
a ipinasa niya.
Tahimik lang nito binasa ang article na gawa niya habang siya naman ay nakapanga
lumbaba lang at nakatingin sa kawalan.
"It's good.. no actually, it's more than good." Nakangiting wika nito sakanya.
"Huh?" Lingon niya rito. "Ano'ng sabi mo ate?" Wala sa sariling tanong niya rito
.
Bumuntong-hininga ito. Inilapag ang folder sa isang gilid ng kanyang mesa at lum
ipat ng upuan sa tabi niya.
Nakatitig lang ito sakanya at hindi nagsasalita. Kaya naman nailang siya.
"Bakit?" Nawi-weirduhang tanong niya rito.
"Sabihin mo nga sakin, ano'ng problema mo? Si Marco ba?"
Napatungo nalang siya sa tanong nito. She sighed. Even though, hindi sila magkad
ugo ng Ate Alex niya, still she knows what she feels.
Narinig niya itong nagbuga ng hangin. "Hindi mo parin ba nasasabi?" May pag-aala
lang tanong nito sakanya.
Umiling lang siya sa tanong nito. "Mamaya ko pa sasabihin." She said.
"Oh, eh iyon naman pala eh."
"Do you think magagalit siya sakin, Ate?"
Naawang tinignan lang siya ng hipag. Kinuha nito ang kamay niya. "Eto lang ang t
atandaan mo, Adie. Kahit na magalit siya sayo o hindi, ang mahalaga nasabi mo an
g totoo. Wala kang itinago. At kung magalit man siya sa'yo.. eh ano? Edi suyuin
mo, gumawa ka ng paraan para mawala yung galit niya. Remember one thing, sa isan
g taong nagmamahal walang imposible. Always keep that in mind."
Nakangiting tumango-tango siya sa sinabi ng Ate Alex niya. Niyakap niya ito ng
mahigpit. "Thanks,Ate. For everything." She smiled.
"Approve ko na iyang article mo. I've got this feeling that this article of your
s will surpass any Marco Montello interview." Tila puno ng kompiyansa na sabi ng
Ate Alex niya na ikinakunot lang ng noo niya.
----
Palabas na si Marco sa isang flower shop ng may mabangga siyang babae.
"Sorry, miss--" pero tila nabitin sa ere ang mga salita niya ng makita kung sino
ang babaeng nasa harapan niya.
"Hi." Bati nito sakanya.
Automatikong nagsalubong ang mga kilay niya. Nilagpasan niya ang babae at pinatu
nog na ang sasakyan. Wala siyang panahonh makipag-usap sa mga taong ibinasura na
niya.
"Marco!" Habol nito sakanya. Hinawakan nito ang braso niya na ipiniglas niya lan
g ng malakas.
"Fuck off!" Sita niya rito. "Huwag na huwag mo akong hawakan!" Sigaw na niya rit
o.
Halata sa mukha ng babae na natakot ito sa inasta niya pero sandali lang iyon da
hil ngumisi narin ito nang nakabawi sa pagkagulat.
"Hindi ka parin nagbabago, Marco. Nagpapauto ka parin sa mga taong nasa paligid
mo." Nakangising sabi nito.
Ngumisi lang rin siya sa walang kwentang sinabi ng babaeng nasa harap niya. "At
kahit kailan, wala ka ring pinagbago. Kung ako sa iyo, bumalik ka na sa pinangga
lingan mo dahil wala akong panahong makipag-usap sa mga taong katulad mo." Malam
ig na sambit niya bago tuluyang tumalikod at umikot sa kotse niya.
Kaya lang, bago siya tuluyang makapasok sa kotse niya ay naestatwa siya sa sinab
i nito.
"Kahit na tungkol sa babaeng pagbibigyan mo ng bulaklak ang nais kong pag-usapan
natin?"
Marahas siyang lumingon sa babaeng nakahalukipkip. Inilagay niya ang bulaklak sa
loob ng kotse niya at padabog na sinarado ang pintuan. Malalaking hakbang ang g
inawa niya para lang malapitan ang babaeng nakangisi ngayon. Marahas niyang hina
blot ang braso nito kaya naman napa-igik ito.
Wala siyang pakealam kung masaktan man ito. Dapat lang sakanya iyon!
"Ano'ng sabi mo?" Mariing wika niya rito.
Umiling-iling ito sakanya. "Tsk. Tsk. Tsk. Tsk. Haay! Kawawa ka naman, ni wala k
ang kamalay-malay na pinaglalaruan ka na ng babaeng iyan." Hinaplos nito ang pis
ngi niya.
His jaw clenched. Pinipigilan niyang sakalin ang babang nasa harapan niya. Kahit
papaano, may natitirang respeto pa siya rito sa kadahilanang babae parin ito. P
ero kaunti nalang, mapapatid na ang kakaramput na pasensyang natitira para rito.

Inilapit nito ang mukha sa kanya. Pinalipat-lipat nito ang tingin sa mata niya a
t labi niya. "Alam ko na nag-iisip ka ngayon kung ano ang sinasabi ko." At inili
pat nito ang bibig malapit sa tenga niya. "Meet me at the coffee shop sa tapat n
g building mo in thirty minutes then I'll tell you everything that you don't kno
w."
Marahas niyang itinulak ang babae na ikinatawa lang nito. Dali-dali siyang pumas
ok sa loob ng kotse niya. Narinig niya pa itong sumigaw.
"I'll be waiting!"
Mabilis na pinasibad niya ang kotse niya.
Napahigpit ang hawak niya sa manibel nang bumalik sa isipan ang pinagsasabi ng b
abaeng iyon.
Napatingin siya sa bungkos ng bulaklak sa passenger seat.
Ano ang hindi niya alam kay Adie?
Tinigil niya ang sasakyan sa tabi. Napapalo nalang siya sa manibel at napamura.
Napabuga siya ng hangin.
Hindi siya matatahimik hangga't hindi malaman kung ano'ng walang kwentang bagay
ang sasabihin ng babaeng iyon.
Gusto niyang ipamuka sa babaeng iyon na kung ano man ang akala nito kay Adie ay
hindi totoo.
------
HALA! AYAN NA. SINO KAYA IYONG BABAENG IYON?
ALAM KONG ALAM NIYO KUNG SINO SIYA.
HAHA.
VOTE AND COMMENT!
@kendeyss
*******************************************
Twenty-nine
*******************************************
Hi! I just wanna thank you guys!
100k na itong story na ito with 2k votes. :)
Keep on voting and leaving your comments!
Follow me on twitter and instagram! :)
@kendeyss
---------
"Ano, Jean.. ready na ba yung pinareserve ko?" Tanong ni Adie sa kaibigang aliga
ga sa kitchen ng restaurant nito.
"Oo, Adie. Maayos na ang lahat -- oh, yung order ng table 9 paki-follow-up na!"
Sunod lang siya ng sunod sa kaibigang natatarant na. "Sure ka ha? Kasi, gusto ko
private iyon." Isa pang sabi niya sa kaibigan.
Napatigil siya sa kakasunod ng biglang humarap sa kanya si Jean.
"Adie! Oo, maayos na ang lahat. Walang magiging problema kaya kung mamarapatin m
o sana ay lumayas ka muna sa kusina dahil natetense ako!" Hysterical na sabi sak
anya ni Jean.
Imbis na matakot ay natawa lang siya sa inakto ng kaibigan. Marami kasing custom
ers ngayon ang restaurant nito, kaya naman sobrang hands-on nito sa negosyo.
"Sorry, sige na. Lalabas na ako." Natatawang sabi niya bago lumabas ng kitchen.
Umupo siya sa isang high stool sa may bar counter. It's already four pm kaya nam
an isang oras nalang ay darating na si Marco.
She wants this day to be just right. Tama ang sabi ng Ate Alex niya. Ano nga kun
g magalit sakanya si Marco? Edi hindi siya titigil hangga't sa hindi siya nito n
apapatawad.
At lalayo lang siya kung..
Kung sa bibig mismo nito nanggaling na lumayo siya.
Nalipat ang atensyon niya sa cellphone ng biglang may nagtext sakanya.
Pagkabasa ng text ay agad siyang tumayo at tinungo ang lugar na itinext sakanya.

-------
Pagkapasok ni Marco sa coffee shop ay agad naman niyang nakita ang babaeng kinam
uhian niya ng todo.
Nang makita siya nito ay agad naman siyang tinawag at pinaupo sa tapat.
"Ano ba'ng sasabihin mo? Bilisan mo at may naghihintay sa akin." Malamig na sabi
niya rito.
Ngunit hindi nito pinansin ang sinabi niya. "What do you want? The usual ba? Bla
ck coffee and carrot cake? Di ba iyon ang favorite mo?"
Kumuyom ang mga palad niya.
"Marco? Ah, nakalimutan ko kapag bad mood ka mocha frap pala ang inoorder mo. So
.. iyon nalang ba?"
Napaatras ito ng bigla niyang pinalo ang kamao sa lamesa.
"Stop it! Ano ba'ng kailangan mo, Melody?! Ang ipaalala sa akin ang katangahan k
o?! Dahil kung iyon lang naman ang sasabihin mo, wala akong panahon!"
Ngumiti ng bahagya si Melody. "Masyado ka namang atat.. bakit? Hinihintay ka na
ba ni Adie?"
Lalong kumuyom ang palad niya. Hinatak niya ang braso nito.
"Ano ba! Nasasaktan ako!" Nagpupumilit itong ipiglas ang braso nito sa pagkakaha
wak niya.
"Huwag na huwag mong isasali rito si Adie!" Asik niya rito at pabagsak na binita
wan ang braso nito.
Tumawa ito na tila nangungutya habang minamasahe ang brasong nasaktan.
"Ang swerte naman ni Adie sa'yo. Ano ba'ng pinakain sa'yo ng babaeng iyan at gan
yan nalang ang pagkaprotective mo?"
"Wala kang pakealam." Mariin niyang sagot.
"Ang talino talaga ng babaeng iyon." At kapagkuwan ay ngumisi ito. "Wala ka ba t
alagang alam kung sino iyang babaeng kinahuhumalingan mo?"
"Ano'ng ibig mong sabihin?" Seryosong tanong niya.
Sa totoo lang, curious rin siya sa sinasabi ni Melody sakanya. Maraming katanung
an ang umiikot sa utak niya ngayon. At isa na doon kung paano nito nakilala si A
die.
"Adrienne Marie Martin, ang nag-iisang prinsesa ng Martin Manufacturing Corporat
ion. Does it ring a bell to you?"
Napakunot naman ang noo niya. Parang pamilyar nga sakanya ang sinasabi nitong ko
rporasyon. Pero.. hindi parin siya makakasiguro..
Kung totoo nga ang sinasabi ni Melody, ibig sabihin mayaman si Adie. Alam niyan
g may kaya ito dahil naka-condo at may sarili itong kotse. Pero hindi niya inaak
ala na ganito ito kayaman. Maari na itong huwag magtrabaho. Pero bakit pa kailan
gan nitong mag-apply bilang sekretarya niya?
Marahil, may sariling dahilan ito kung bakit kailangan nitong itago sakanya ang
tungkol sa estado nito sa buhay.
Ngumisi siya sa sinabi ni Melody. "Iyon lang ba? Eh ano ngayon kung kabilang ito
sa isang mayamang pamilya? Tingin mo dahil sa sinabi mo masisira mo siya sa aki
n? She is nothing like you, Melody.."
Natawa naman ito ng malakas. "Oh my God, you are so clueless!"
Naningkit ang mga mata niya sa inakto nito.
"Believe me, Marco. Adie? Adie is just like me. And I admit, she's pretty clever
in her own way." Tatangong-tangong sabi nito.
"She is nothing like you!" He stressed out every word he said para maitatak sa u
tak nito kung gaano kalaki ang pagkakaiba nilang dalawa.
Muli ay tumawa nanaman ito. "Tsk. Tsk. Tsk. She's a little pretty devil. How wou
ld I describe her? Hmm.. ah! Well, I would say that she's very cunning. Gagawin
ang lahat para makuha ang gusto."
Umiling-iling siya sa sinasabi ni Adie. Ang hirap paniwalaan. Tama nga siya. Nag
-aaksaya lang siya ng oras. "Aalis na ako."
"What if isa si Adie sa mga taong kinamumuhian mo ng lubusan?" Biglang sabi nito
na napatigil sakanya.
"What?" Nakakunot-noong sabi niya.
Ngumiti ito na tila nakuha nito ang gustong reaksyon mula sakanya.
"Ano'ng sinasabi mo?!" Medyo malakas na tanong niya rito.
"Wala ba akong mapapala kung sakaling sasabihin ko man ang nalalaman ko?"
"At ano naman ang gusto mo?" Naniningkit na tanong niya rito.
"I want an interview with you. Para sa issue ng magazine namin next month." Simp
leng sagot nito.
Now it's his turn to laugh. "You will never get that interview."
"Bakit? Kay Adie mo ibibigay?" Nakataas na kilay na sabi nito.
"Tingin mo maniniwala ako sa sinasabi ng isang katulad mo?" Nakangising sabi niy
a rito.
Bahagyang lumingon ito sa likod niya at tsaka naman ngumisi rin na animo'y nanal
o sa isang laban.
"Kakainin mo ang sinabi mo sa akin ngayon, Marco. Dahil kung masama na ako sa ti
ngin mo, mas malala si Adie. -- Di ba, Adie?"
------
'Hi Adie! Si Mel ito. Nakuha ko number mo dun sa coordinator ng seminar. Hope yo
u don't mind. Pwede ka bang pumunta dito sa coffee shop na pinagkitaan natin kah
apon? Importanteng importante lang ang sasabihin ko. Please. Promise it will onl
y take five minutes of your time.'
Nang mabasa niya ang text sakanya ni Mel, ay hindi na siya nagdalawang-isip para
puntahan ito. Tutal isang oras pa naman bago sila magkita ni Marco.
Pagpasok niya sa coffee shop ay napatda siya sa nakita.
"Marco.." Bulong niya.
Tila nagyelo ang mga paa niya at hindi niya maigalaw.
Bigla tuloy dinunggol ng kaba ang dibdib niya.
"You will never get that interview." Rinig niyang sabi ni Marco.
Ano ba ang pinag-uusapan nilang dalawa?
"Bakit? Kay Adie mo ibibigay?"
Pakiramdam niya tila sumabog ang ulo niya.
Napatutop siya sa kanyang bibig.
"Tingin mo maniniwala ako sa sinasabi ng isang katulad mo?" Sabi ni Marco.
Nakita niyang sinulyapan siya ni Mel.
Nagtatanong ang mga mata niya. Pero nakita niya lang ngumisi ito. Ano ba ang nan
gyayari? Bakit magkasama sila?
"Kakainin mo ang sinabi mo sa akin ngayon, Marco. Dahil kung masama na ako sa ti
ngin mo, mas malala si Adie. -- Di ba, Adie?"
Sa pagkakasabing iyon ni Mel ay iyon din ang paglingon sakanya ni Marco na halat
ang nagulat kung bakit siya naroon.
Tumayo si Mel at hinila siya papunta sa kinaroroonan ni Marco.
Pagkaupo niya sa tapat ni Marco ay sandali niya lang ito tinignan at nagsisi siy
a sa ginawa niya dahil nakita niya lang ang pagtatanong sa mga mata nito.
"Ano'ng ginagawa mo rito?" Mariing tanong sakanya ni Marco. Agad itong tumayo at
hinawakan ang kanyang kamay. "Let's go."
Pero bago pa siya mahila ay napigilan siya ni Mel.
"Bakit, Marco? Takot kang malaman na totoo lahat ng sinasabi ko?" Mapaghamong ta
nong ni Mel kay Marco.
"Mel." Naguguluhang tawag niya sa kaibigan.
Pero nagulat siya dahil tinaasan lang siya nito ng kilay. "Tell him, Adie."
"Don't listen to her. Let's go." At tuluyan na nga siya nahila ni Marco palabas
ng coffee shop.
Nang makalabas sila at nasa tapat na ng kotse nito ay hinila niya pabalik ang ka
may niya na ikinalingon ni Marco.
"Adie?" Tawag nito sakanya.
Napakagat siya sa labi. Hindi na niya kaya.
She needs to tell him.
Hindi na niya napigilan ng may makawalang luha sa mga mata niya.
Agad naman siyang nilapitan ni Marco at pinunasan ang mga luha niya.
"Hey.. don't mind Melody. She was just telling me those fucking lies about you.
I just hate her."
Lalo siyang napaiyak dahil sa sinabi nito.
Malaki ang tiwala nito sakanya na wawasakin niya lang sa oras na sasabihin niya
ang totoo.
"M-Marco.. I'm sorry.. sorry!" Pahikbing sabi niya.
"What are you sorry for, Adie? Hmm?" Masuyong tanong nito sakanya. Hinaplos nito
ang pisngi niya. Gamit ang dalawang kamay, ikinulong nito ang mukha niya at ini
angat para magtagpo ang mga tingin nila.
"H-Hindi ko.. hindi ko sinasadya na lokohin ka. Alam ko, mali. Pero.. pero maniw
ala ka na nakalimutan ko ang lahat ng pakay ko sa'yo nang makilala kita. Lahat n
g iyon, tinalikuran ko kasi hindi ko na kaya.."
Nakita niya ang pagbabago ng ekspresyon ni Marco. Ang mga kamay nito na nakahawa
k sa magkabilang pisngi niya ay unti-unti nang bumibitaw.
"T-Totoo lahat ng sinabi sa'yo ni Mel. Writer ako sa publishing company ng siste
r-in-law ko. At isang project na binigay niya sakin ang makakuha ng interview mo
kapalit ang conference sa New York. D-Determinado akong doon kaya ginawa ko ang
lahat makalapit lang sa iyo.. pero nagbago lahat ng iyon .. nang.. nang tuluyan
g mahulog ako sa'yo.."
At doon tuluyan na siyang binitawan ni Marco. Umatras ito palayo sakanya habang
umiiling na tila ba'y hindi naniniwala sa sinasabi niya.
"Tell me, tell me na nagsisinungaling ka lang.." Mahinang sambit nito sakanya.
Umiling-iling siya habang tinatakpan ang bibig. Inabot niya si Marco peo lalo la
ng umatras si Marco.
"I wish I was just lying to you. Pero hindi.. h-hindi ko na kayang magsinungalin
g, Marco. I was about to tell you later.. kaya ako nakipagkita sayo dahil gusto
ko ng sabihin sa'yo ang totoo.." Humihikbing sabi niya.
"I can't believe you, Adie. Isa lang ang pinakiusap ko sa'yo. Maging honest ka l
ang, pero nagkamali ata ako. Dahil lahat ng pinakita mo sa akin ay pulos kasinun
galingan lang pala." Naiiling na sabi niya.
"Marco.. please.. Maniwala ka sakin.. totoo lahat ng pinakita ko sa'yo. M-Mahal
kita.."
Malungkot na ngumiti ito habang nakatingin sakanya pagkatapos ay umiling. "Hindi
ko na alam kung ano'ng paniniwalaan ko. At iyong natitirang kahilingan mo? Ano
iyon? Interview rin ba sa akin? Sige, Adie. Ibibigay ko sa'yo."
Matapos sabihin niyon ay tumalikod na ito sakanya at binuksan ang pinto ng kotse
nito.
"Hindi, Hindi totoo iyan!"
Dahil ang huling ihihiling niya sana rito ay ang magsimula sila ulit. Nang walan
g bahid na kasinungalingan.
May kinuha ito sa loob na isang bungkos ng mga bulaklak at binigay ito sakanya.
"Marco.." Tawag niya rito.
"Stop it already." Sabi nito kapagkuwa'y tumalikod na para pumasok na sa kotse a
t pinasibad na iton paalis.
Napayakap nalang siya sa bulaklak na hawak niya ngayon.
Dahil kitang-kita ng dalawang mata niya ang pagpatak ng luha sa mata ni Marco.
"Masakit ba,Adie?" Tanong sakanya ni Mel na nasa likod na pala niya.
Galit na tinignan niya ito. "Ano'ng ginawa mo?! Wala kang karapatan para panguna
han ako, Mel!"
But Mel just flashed out a sarcastic smile to her. "Hindi mo ako kilala, Adie. I
can be your friend. Really. Pero ayoko sa lahat ay ang kakompetensiya. Bumalik
ako kahapon sa coffee shop para kunin sana ang number mo, at doon nakita ko kayo
ni Marco na magkasama. I must say, wala kang pinagkaiba sa akin.. you have your
own way. But sad to say, dahil hindi mo nakuha ang kailangan mo sakanya."
"Hindi iyan totoo! Dahil matagal ko nang itinapon ang dapat na interview kay Mar
co! I was with him because I want to, not because I have to!"
Ngumisi lang ito sakanya. "Well, I don't care."
"Kung ikaw nga talaga ang tinutukoy niyang ex niya na ginago siya, tama nga si M
arco.. tama nga siya na isa kang walang kwentang tao." Mariing sabi niya dito.
Tumawa lang ito. "Do you think that I would be hurt from your words? Adie, sa mu
ndong ginagalawan natin hindi na pwede ang tatanga-tanga! Kung gusto mo'ng makil
ala sa mundong ito, gumawa ka ng paraan para makuha iyon. Kahit pa na makasakit
ka pa ng tao."
"I am not like you."
"Again, I don't care. Well, my work here is done."
Aalis na sana ito ng magsalita ulit siya.
"Bakit mo ba ito ginagawa?"
Nilingon lang siya nito. "As I said, ayoko ng kakompetensiya. Malaki ang pangara
p ko sa buhay, at susi si Marco sa pangarap na iyon."
Pagkasabi niyang iyon ay sumakay na ito sa sariling kotse at iniwan na siyang na
katayo roon.
Kailangan niyang mahanap si Marco.
Pero saan?
Paano?
Sa dami ng nangyari, bigla nalang nagdilim ang paningin niya.
At hindi na niya alam kung ano na ang sumunod na nangyari.
------
Sinong nag-akalang si Mel na kakilala ni Adie ay si Melody na ex ni Marco? Haha.

I was smiling widely habang binabasa ko ang mga hula ninyo sa last chapter.
Tama kayo na ex nga ni Marco. Pero mukhang nakalimutan niyo ata yung pangalan. N
abanggit na iyon sa previous chapter eh. Haha.
Well anyways, VOTE AND COMMENT! :)))
*******************************************
Thirty
*******************************************
Napasapo nalang si Adie sa ulo habang pinipilit na humupa ang sakit nito.
Narinig niya ang iba't ibang ingay sa paligid niya pero hindi niya iyon pinansin
dahil sa sobrang sakit ng nararamdaman niya.
May naramdaman siyang kamay na hinahaplos ang kanyang buhok.
Minulat niya ang kanyang mga mata, pilit na inaaninag ang taong patuloy na humah
aplos sa buhok niya.
"M-Marco?" Mahinang tawag niya.
Hindi man siguradong si Marco nga iyon, pero umaasa siya na baka sakaling binali
kan siya nito kung saan siya nito iniwan at nakita ang nangyari sakanya.
"Princess.. ako ito."
Pagkarinig niyang iyon tuluyan na siyang umiyak. Mabilis naman siyang niyakap ng
kuya niya.
"K-Kuya.." Yumakap rin siya sa kuya Adrian niya habang umiiyak sa may dibdib nit
o.
"Shh.. tama na princess.. Andito kami." Alo sakanya nito.
Napansin din niyang nandoon ang Ate Alex niya na nasa tabi ng kuya niya. Naroon
rin si Jean.
"N-Nasaan sila Mommy?" Tanong niya habang pinipilit na tumahan.
"Hindi pa namin sila tinatawagan.. gusto mo ba'ng tawagan na natin?" Tanong saka
nya ng kuya niya.
Umiling lang siya. "Ano'ng nangyari?"
"I was in a meeting and my phone kept ringing. Nakita kong ikaw ang tumatawg but
to my surprise, ibang boses. Sabi nito na dinala ka nila dito sa ospital dahil
hinimatay ka daw. Adrienne, ano ba'ng nangyayari? Sabi nh doctor ay stressed ka
daw at umatake nanaman ang ulcer mo. Hindi ka nanaman nagkakakain!" Sermon sakan
ya ng kuya niya.
Napapikit nalang si Adie ng sermunan siya ng kuya niya. Number one kasi sa speed
dial niya ang kuya Adrian niya. Ayaw niya ng pinag-aalala ang parents niya dahi
l ayaw niyang masyadong mamroblema ang mga ito sakanya.
At kahit na ayaw niyang sinesermunan siya ng kuya niya, wala siyang choice dahil
silang dalawa lang naman ang magkapatid sa mundong ito.
"I'm sorry, kuya." Nakayukong sabi niya.
Narinig niya ang pagbuga ng hininga ng kuya niya na senyales na wala naman itong
magagawa pa. "Adie.." Ayan, sumuko na ang kuya niya. Hindi na buong pangalan ni
ya ang tawag sakanya ibig sabihin, balik na ito sa pagiging maamo sakanya. "What
's happening? At sino si Marco? Ito ba iyong Marco na kinukuhanan mo ng intervie
w?" Tanong nito sakanya.
Pero hindi siya kumibo.
"Hon, huwag mo munang tanungin si Adie. Baka lalo lang siyang ma-stress sa'yo."
Pigil ng Ate Alex sa kuya niya.
Bumuntong hininga nalang ang kuya niya. "Fine. Lalabas muna kami, aasikasuhin na
min ang bill mo. Sabi naman ng doctor ay hindi mo naman kailangang i-confine."
Hinawakan nito ang kamay ng asawa at tsaka lumabas. Narinig pa nga niya ang huli
ng sinabi ng kuya niya bago ito tuluyang lumabas.
"I can't believe she's not my little princess anymore."
Pagkasarado ng pintuan ay iyon naman ang paglapit sakanya ni Jean.
"Ano'ng nangyari?" Nag-aalalang tanong nito sakanya.
Kinagat niya ang kanyang labi para mapigilang maiyak nanaman.
You can't blame her. Dahil sa tuwing naaalala niya ang mga nangyari kanina nasas
aktan talaga siya.
She treated Mel like a friend. Pero hindi naman niya aakalaing ang Mel na nakila
la niya sa conference ay ang Melody na sumira sa tiwala ni Marco.
Ang tanga naman kasi niya!
Malay ba niyang nickname nito ang Mel. And she would treat a friend na hindi man
lang alam ang buong pangalan!
"He hates me." Simpleng sagot niya sa kaibigan.
Iyon lang ang sinabi niya pero tila naintindihan na ni Jean ang mga nangyari.
Hindi na ito nagtanong pang muli bagkus ay niyakap lang siya nito sandali at ngi
nitian.
"Everything's gonna be alright,Ads. Bigyan mo lang siya ng oras."
Sinuklian niya lang ng isang ngiti ang sinabi nito.
Sana nga.
-------
"Tama na iyan Marco." Pilit siyang pinipigilan ni Dylan.
Pero nagbingi-bingihan lang siya at patuloy lang sa ginagawa.
Naiiling naman ang mga kaibigan ni Marco rito. Nang mabalitaang hindi pa pumapas
ok si Marco sa opisina ay alam na nila kung ano'ng nangyari. Kaya dali-dali sila
ng pumunta sa kinaroroonan ni Marco.
At napangiwi nanaman sila ng marinig ang malakas na ingay na iyon.
"Punyemas lang! Buti sana kung naglalasing ang isang iyan, kaya ko pang sabayan!
Pero putragis! Sasabog na ang eardrums ko sa ingay!" Reklamo ni Mico habang sin
usundot ng isang daliri ang kaliwang tenga.
"Hayaan mo na muna siya. Magsuot ka nalang ng headphones." Simpleng sagot ni Vin
.
"Wala akong dala! Hindi niyo naman kasi sinabi na kailangan ng headphones eh!"
"Eh sira-ulo ka pala! Alam mo naman na ganito ang mangyayari eh!" Sabi naman ni
Jeremie.
Nagulat nalang sila ng bigla nalang ibato ni Marco ang gitara sa pader.
Kanina pa sila nandito sa isang theatre na pag-aari ni Marco. Nakaupo lang silan
g magbabarkada habang nasa stage naman si Marco at nagwawala sa pamamagitan ng p
ag-iingay gamit ang iba't ibang instrumento.
Ganito ang kanilang kaibigan. Noong nalaman nilang ginamit lang ito ni Melody ay
mas malala pa ang nangyari dahil hindi lang pagwawala ang ginawa nito. He also
tried illegal things. Like racing and gambling na hindi naman nakatakas sa media
.
Pero buti nalang naagapan nilang magkakaibigan ang paglabas ng mga balitang ito.
Madali naman gawin iyon eh. Pera lang ang katapat para magbulag-bulagan ang med
ia sa nakita.
After that incident, they beat up Marco. Nakatikim ito ng tig-isang suntok sakan
ilang magkakaibigan para matauhan na ito.
At mukhang umepekto naman dahil pagkatapos noon, nag-iba na ito. Mas lalong sume
ryoso. Pulos trabaho nalang ang ginagawa. Mas lalong naging mailap sa mga media.
Pero hindi na nabalik ang sigla nito sa paggawa ng musika.
Until..
Until Adie came in.
Pero sa nangyari nga, hindi na sila sigurado sa kung ano na ang mangyayari.
"AHHHH!!!"
Pinapanood lang nila ang bawat galaw ni Marco. Ang pagsipa niya sa sa mga instru
mentong nananahimik sa isang gilid. Ang pagtulak at balibag ng drum set.
Napaupo ito stage at tinukod ang dalawang braso sa magkabilang tuhod at yumuko.
Maya-maya lang napatayo silang apat ng makita ang magyugyog ng mga balikat ni Ma
rco.
Mabilis na hinubad nila ang mga headphones na suot nila at dali-daling dinaluhan
si Marco.
"Huy, Marco.." Naunang nagsalita si Vin.
Pero nanatili lang itong nakayuko.
"Pare, ano? Iinom na ba tayo?" Tanong ni Dylan.
"Nalabas mo na ba lahat? Ano? Magwawala ka nalang rito? Nasa ospital si Adie, al
am mo ba iyon?" Seryosong sabi ni Jeremie na ikinatingin naman ng apat pa nilang
kaibigan.
Napansin din nila na napatigil si Marco.
"Paano mo nalaman iyan?" Bulong ni Mico kay Jeremie.
"Colyn and the girls are there. She just texted me awhile ago." Jeremie said mat
ter of factly.
Nag-angat ng mukha si Marco at tsaka tumayo.
"Tara, inom tayo." Aya nito sakanila.
Halata namang binalewala nito ang sinabi ni Jeremie.
"Hindi mo ba pupuntahan si Adie?" Tanong naman ni Dylan.
Tumigil si Marco sa paglalakad at nagsalita nang hindi lumilingon.
"Hindi."
"Marco-" saway ni Mico.
"Ano? Iinom ba tayo o hindi?" Lingon nito sakanila.
Sumunod na si Dylan at Jeremie rito na parang sumuko nalang rin sa argumento.
"Umiyak ba si Marco?" Takang tanong ni Mico kay Vin.
Tinignan lang ni Vin si Mico na parang hindi makapaniwala sa sinabi.
"Nagtatanga-tangahan ka ba o talagang sadyang tanga ka lang?" Sabi ni Vin.
"Gago ka ba?!" Singhal ni Mico.
Inakbayan nalang si Vin si Mico at hinila. "Tara na nga! Kulang ka lang sa alak.
"
At sumundo na sila sa mga kaibigang nauna.
-----
"A-Ano'ng ginagawa niyo rito?" Gulat na tanong ni Adie sa mga taong nasa harapan
niya ngayon.
"We've heard from Jean na na-ospital ka." Sabi ni Colyn.
Pinapasok niya ang mga ito sa loob ng unit niya. Pumayag narin kasi ang kuya niy
a na umuwi siya sa unit niya. Gusto kasi nito ay doon muna siya sa bahay nilang
mag-asawa.
Ayaw nga niyang makita ang ka-sweet-an ng mga ito habang naroon siya. Buti nalan
g nandoon si Ate Alex at tinulungan siyang pilitin ang kuya niya.
"Maupo muna kayo." Sabi niya rito. Si Colyn lang kasi ang kilala niya sa tatlong
babaeng nasa harapan niya.
"Thanks. By the way, this is Mitch Toledo-Ford, asawa ni Dylan. And this is Erin
barkada din namin." Pakilala ni Colyn sa mga kasama.
Nginitian naman niya ang mga ito pero nagulat siya dahil sabay siyang hinalikan
ng mga ito sa magkabilang pisngi na mas lalong ikinangiti niya.
She will definitely like these girls.
"I believe si Jean din ang nagsabi kung saan ako nakatira?"
"Yep. Hope you don't mind." Alanganing ngiti ni Colyn.
"No, it's okay. Uhm, gusto niyo ba ng juice? Cake? Pasensya na, hindi pa kasi ak
o nakakapag-grocery." Akmang tatayo na sana siya ng pigilan siya ng mga ito.
"Don't bother, Adie. Huwag mo kaming intindihin. Mag-relax ka lang diyan." Sabi
ni Erin.
"Oo nga, and we brought you fruits. Kailangan magpalakas ka, lalo na manunuyo ka
." Sabi naman ni Mitch.
"Ano?"
"You will talk to Marco, right? Mahal mo siya di ba?" Dugtong ni Mitch sa sinabi
nito.
Nanlaki naman ang mga mata niya. Tapos tinignan si Colyn na ngumiti ng nakakalok
o.
"Sorry, nasabi ko kasi." Sabi nito sakanya.
"Paano ko siya kakausapin? Eh, hindi niya sinasagot mga texts and tawag ko." Ngu
miti siya ng malungkot.
Kanina pa kasi sa ospital niya tina-try makontak si Marco pero ring lang iyon ng
ring.
Ilang text messages narin ang pinadala niya rito pero ni isang reply mula rito a
y wala siyang natanggap.
"Try to understand him. Let's face it, nasaktan siya sa nalaman. He will get by.
Pero siguro hindi muna ngayon." Paliwanag naman ni Erin.
"Marco is a tough guy. I don't know much about him, pero sabi ng asawa ko madami
lang itong pinagdaanan na kailangan lang nito ng time para makapag-isip." Sabi
naman ni Mitch.
"Naiintindihan ko naman iyon eh. I know that Melody left a big scar on him. At m
as lalo ko lang ata pinalaki."
Nagkatinginan naman ang tatlo sa sinabi niya.
"You knew about Melody?" Tanong ni Colyn.
Tumango siya rito. "Nakwento na niya iyon sakin dati. And it turns out na kilala
ko rin ang Melody na tinutukoy nito." Paliwanag naman niya. "Kilala niyo rin ba
siya?"
Sabay namang umiling ang mga ito. "Nakwento lang sakin ni Jeremie tungkol dun sa
Melody and then kinwento ko na din sakanila." Sabi naman ni Colyn.
"Grabe! The name 'Melody' doesn't suit her." Disgustong sabi ni Erin.
Nangiti nalang siya sa mga ito habang nagsasalita ng kung anu-ano tungkol kay Me
lody.
Pero maya't maya niya parin tinitignan ang phone niya na baka nagtext sakanya si
Marco.
"Kasama niya ang barkada niya. You know, boy buddies. Don't worry much about him
." pukaw naman sakanya ni Colyn.
Ngumiting tumango naman siya rito.
"Everything will be okay, Adie. Trust me." Huling sabi ni Colyn.
Pangalawa na ito na nagsabing magiging maayos rin ang lahat.
Sana nga.
Sana nga.
------
VOTE AND COMMENT!
FOLLOW! @kendeyss
*******************************************
Thirty-one
*******************************************
Dalawang araw na mula nang mangyari ang pagtatapat ni Adie kay Marco.
At dalawang araw narin na hindi niya nacocontact man lang si Marco. Pinupuntahan
niya ito sa building nito pero lagi nalang ang secretary nitong si Cora ang kum
akausap sakanya at sinasabing wala roon si Marco.
Pero she knows better.
Alam niyang naroon ang lalaki at ayaw lang talaga siya nitong makita at makausap
.
Masakit pala talaga. Lalo na alam mo ang katotohanan.
Pero hindi siya susuko.
Sabi nga niya sa sarili. Titigil lang siya kung sa mismong bibig ni Marco lang i
yon manggagaling.
Pumasok na siya sa restaurant ng sunduin na siya ng isang usherette.
Idinala siya nito sa isang private room kung saan naroon ang mga taong gusto niy
ang makausap.
"Pasok nalang po kayo, ma'am." Sabi sakanya ng usherette.
"Thank you." Pasasalamat niya rito bago pumasok sa loob.
Puno ng tawanan ang loob ng kwarto pero natigil nang mapansing naroon na siya.
Ngumiti siya sa mga ito. "Hi."
"Adie, tara pasok ka." Tumayo si Colyn pagkatapos ay hinila siya paupo sa tabi n
ito.
Nang bumisita kasi sila Colyn sa unit niya, ang sabi ng mga ito ay kung kailanga
n niya ng tulong ay huwag daw siyang magdalawang isip na tawagan sila dahil hand
a daw ang mga ito na tumulong.
Nung una, ayaw niyang humingi ng tulong pero nawawalan na siya ng pag-asa kaya n
ilunok niya ang hiya niya at heto nga dahil pumayag ang mga itong makipagkita sa
kanya.
"So, ano'ng pag-uusapan natin?" Masayang tanong sakanya ni Mitch na katabi ang a
sawa nito.
"I-Itatanong ko lang sana kung alam niyo kung nasaan si Marco." Lakas-loob na ta
nong niya.
Nagkatinginan naman ang mga lalaki na tila ba may sinasabi sa isa't isa gamit an
g mga titig na iyon.
Tila nahalata naman ni Erin ang ginawa ng mga lalaki kaya naman nagsalita na ito
.
"Hoy mga ugok! Alam niyo kung saan nagtatago iyang kaibigan niyo,ano? Hala, sabi
hin niyo na! O, papaaminin pa namin kayo?" Banta niya sa mga ito.
Tumingin naman sakanya si Marco na tila humihingi ng tawad. "Pasensya ka na Adie
, pero sana maintindihan mo. Si Marco parin ang kaibigan namin kaya naman siya p
arin ang papanigan namin. Sana maintindihan mo rin na hindi pa siya handang maki
pag-usap sa'yo." Paliwanag naman ni Vin sakanya.
Lumunok siya. "G-Ga.. Ganun ba?" Hindi na niya napigilan ang luhang lumandas sa
pisngi niya na mabilis naman niyang napunasan. Narinig niya pa ang pagsinghap ni
la Mitch na marahil nakitang umiiyak na siya. "A-Ayos lang. Nagbakasakali lang n
aman ako sana. P-Pero naiintindihan ko siya. P-Pakisabi nalang kay Marco na sorr
y talaga. Na pinagsisisihan ko lahat ng ginawa ko. At.. At totoong mahal ko siya
."
Matapos sabihin iyon ay tumayo na siya at nagpaalam at mabilis na lumabas dahil
ayaw niyang makia siya ng mga ito na umiiyak.
Tama naman si Vin.. siyempre kakampihan ng mga ito ang kaibigan.
Pero bago pa siya makalayo ay napigilan na siya ni Mitch at Colyn.
------
"Akala ko ba gusto niyong tulungan ang kaibigan niyo?" Sermon ni Erin sa mga lal
aki matapos habulin nina Mitch at Colyn si Adie.
"Kaya nga namin hindi sinabi kay Adie kung nasaan si Marco dahil tinutulungan na
min si Marco." Sabi ni Mico na tila ba napakawalang common sense ng tanong niya.

Binatukan naman niya ito. "Lalo niyo lang pinapalala ang sitwasyon eh. Sige nga,
mag-isip nga kayo! Tulong ba ang pagsama sa pag-inom at pagmasid sa pagwawala n
iyang si Marco? Hindi! Kunsintidor ang tawag doon!" Tigagal na sabi niya.
"Erin, nasaktan si Marco baka nakakalimutan mo." Paalala naman ni Dylan.
"Oo nga, andun na ako. Bakit? Si Adie rin ba hindi nasasaktan? Guys! Maaatim niy
o ba na bumalik nanaman si Marco sa dati, worse mas malala pa sa dati. Alam nama
n natin na may tama rin iyang kaibigan niyo sa babaeng tumakbo kanina. Gamitin n
iyo naman ang utak niyo. Utak mga 'pre!" Tila mawawalan na siya ng pasensya sa m
ga lalaking ito.
"Vin, akala ko ba ayaw mo ng nakakakita na babaeng umiiyak? Pero sa ginawa mong
iyan, ikaw pa ang nagpaiyak sa babae."
"Erin naman, huwag kang mangunsensya. Nagi-guilty na nga ako eh. Pero ano ang ma
gagawa ko, pakiusap saamin ni Marco na huwag na huwag sabihin sainyo kung nasaan
man siya."
Napakamot nalang sa ulo si Erin at pabagsak na naupo. "Ewan ko sainyo! Bahala ka
yo! Ang saamin lang naman eh huwag ng palalain pa ang problema ng dalawa. Halata
naman kasi na mahal ng mga iyon ang isa't isa eh! Tama na ang dalawang araw na
pagiinarte ni Marco."
"Nasa Bulacan si Marco." Biglang sabi ni Jeremie.
"Jeremie!" Sabay na sambit ng tatlong lalaki.
"Ano?" Nakuha nito ang atensyon ni Erin.
"Tama si Erin. I can see that Adie has this effect on Marco like I have in Colyn
. Pero hindi ko pa masasabing pagmamahal ang kay Marco dahil ito lang ang makaka
pagsabi niyon." Ngumiti ng tipid si Jeremie. "Besides, Ganti narin ito sa gagong
iyon nang pakealaman niya kami ni Colyn dati."
"Pero nakatulong kaya iyong pangengealam niya!" Napakamot nalang rin si Mico sa
ulo.
"Exactly, makakatulong rin itong pangengealam ko, natin." Sabi ni Jeremie. Humar
ap na ito sakanya.
"Nasa Bulacan si Marco, sa bahay ng magulang niya roon."
Ngumiti ng malapad si Erin. "Hay salamat at may isa pa palang nagfa-function ang
utak sainyong lima! Mabuhay ka Jeremiah!"
Pagkatapos ay lumabas narin si Erin at hinabol sila Adie.
"What was that,man?" Tanong ni Dylan kay Jeremie.
"Marco has to face Adie. Nagsasawa narin ako sa kakasama sakanya sa bar, nababaw
asan ang oras ko kay Colyn. Pinaglilihian pa naman ako nun."
"Paano kung magalit iyong si Marco? Alam mo namang mabagsik iyon eh! Haay. Uuwi
nanaman ako nito sa rancho eh." Reklamo nanaman ni Mico.
"Maybe Jeremie said it, para masagot na ang mga katanungan ng dalawa sa isa't is
a. Nasa sakanila na kung magbabati o tuluyang magkalimutan na sila. Ang importan
te, nagkaroon sila ng pagkakataon para magkapaliwanagan." Si Vin na ang huling n
agsalita.
Nagkatinginan lang silang apat at sabay na ininom ang mga inumin nila.
-------
Follow niyo sina Jeremiah and Colyn sa twitter!
@HeyImColyn
@ThatGuyJeremie_
VOTE AND COMMENT!
AYAN AH.
Follow niyo ako!
@kendeyss
*******************************************
Thirty-two
*******************************************
Kasalukuyang binabagtas ni Adie ang lugar papunta sa kinaroroonan ni Marco.
Kagabi kasi habang kinakausap siya nina Colyn at Mitch para sana humingi ng tawa
d ay bigla nalang ding humabol si Erin sakanila at laking tuwa niya nang sabihin
nito kung nasaan si Marco.
Kinulit-kulit at kinonsensya daw nito ang mga lalaki para magsalita. Niyakap niy
a ito ng mahigpit dahil sa sobrang saya.
Dapat nga'y kagabi niya rin pupuntahan si Marco kaya lang pinayuhan siya ng mga
ito na ipagpabukas na nga lang niya.
Kaya nga ngayon, hindi na siya nagsayang ng oras dahil umagang-umaga palang ay b
inabagtas na niya ang daan papuntang Bulacan.
Itinext sakanya ni Erin ang eksaktong address kung saan namamalagi si Marco. Mas
aya siya dahil nadagdagan ang mga masasabi totoong kaibigan.
Halos tatlong oras niya naring hinanap kung nasaan ang bayang kailangan niyang p
untahan. Nagtanong-tanong rin siya sa mga residente roon kung saan ang address n
a ibinigay sakanya kaya naman magtatanghali na ng makarating siya sa eksaktong a
ddress nito.
Isang malaking puting bahay ang tumambad sakanya. Bumaba siya sa kanyang kotse n
gunit hindi parin niya inaalis ang tingin sa buong bahay. Iginala rin niya ang p
aningin sa paligid, maganda ang garden at hula niya ay may backyard pa ito sa la
ki ng sakop ng lugar.
Maya-maya lang ay may isang matandang babae na lumabas mula sa gilid ng bahay at
may hawak na walis tingting. Papasok na sana ito ng mapansin siya sa may gate.
Ibinaba nito ang walis tingting sa gilid at pinuntahan siya nito.
"Ano ho'ng kailangan nila?" Magalang na tanong nito.
Nginitian niya ito. "Uhm, hinahanap ko po kasi si Marco. Eto po kasi yung addres
s na ibinigay sa akin ng mga kaibigan niya. Nagbabaka-sakali lang ho sana ako ku
ng nandiyan siya. May sasabihin lang po sana ako."
"Ay, pasensya ka na ineng, kanina pang umaga umalis si Marco pabalik ng Maynila.
" Hinging-paumanhin nito.
Biglang bumagsak ang balikat niya sa narinig. Bumyahe siya ng mahigit tatlong or
as para lamang sa wala? Gutom na siya, at pagod pa dahil nagkanda-ligaw ligaw si
ya para lang mahanap ang lugar na ito. Paano ba naman, akala niya ay urbanized n
a ang Bulacan. Ngunit nagkamali siya dahil may mga lugar pa pala na karamihan ay
pangingisda at pagsasaka parin ang hanap-buhay ng tao.
"Ah ganoon ho ba? Sige ho, salamat nalang ho." Ngumiti ulit siya sa matanda.
Tumalikod na siya at papasok na sana sa loob ng sasakyan ng biglang may isa pang
sasakyan ang humimpil sa tapat niya. Isang magandang babae ang lumabas roon kas
abay ang isang lalaki.
Napatingin sakanya ang babae. Kahit na nakasimpleng dress lang ito at maikli ang
buhok, halatang-halata sa kilos nito ang poise at pagkasopistikada. Habang ang
lalaki namang kasama nito ay walang duda na gwapo ito. Malaki rin ang pangangata
wan nito na halata sa suot na isang puting tshirt at pantalon.
Nagulat siya ng lapitan siya nung babae at nginitian. "Ano'ng kailangan mo,hija?
"
Pero tila tumakas ang dila niya ng mapagmasdan niya ang mukha nito. Parang may k
amukha ito. At tila nasagot ang katanungan niya nang lumapit naman ang lalaki sa
kanila.
"H-Hinahanap ko po kasi si Marco.. p-pero nagkasalisi po ata kami. S-Sige po, ma
uuna na ako." Mabilis siyang lumapit sa kotse niya. Pero pinigilan siya ng Ginan
g.
"Halika muna sa loob. Uuwi naman rin si Marco mamaya lang. Kumain ka na ba?" Tan
ong nito sakanya.
Nahihiyang umiling lang siya sa mga ito.
"Tamang-tama, come and join us for lunch." Sabi naman nung lalaki.
Sunod-sunod na iling ang ginawa niya. "Hindi na ho. Nakakahiya po. Salamat nalan
g po."
Pero huli na ng kapitan na siya sa braso ng ginang. "Oh nonsense, halika na sa l
oob. I assume you're a friend of Marco at mukhang importante ang pakay mo." Naka
ngiting sabi nito.
"Ah, hindi naman po masyadong importante." Pagsisinungaling niya sa mga ito.
"Hindi ka naman babiyahe ng pagkalayo-layo kung hindi iyan importante." Komento
naman ng lalaki.
"May ginawa ba sa'yo si Marco?" Kunot-noong tanong sakanya ng babae.
"Wala ho, katunayan nga po. Ako ang may kasalanan sakanya." Nahihiyang sabi niya
.
Mukhang nagulat ata ang mga ito. Akala nga niya ay papaalisin siya ng mga ito pe
ro kabaligtaran ang nangyari dahil narinig niya pa ang tawa ng mga ito.
"Kaya pala naglulungga dito iyang anak mo, Apollo." Natatawang sambit nung babae
. Tinignan siya ng babae at tsaka nagpakilala. "Ako si Marcella and this is Apol
lo."
Ngumiti siya sa mga magulang ni Marco. "Hello po ma'am, sir. Ako po si Adrienne
Marie Martin."
"You can call us, tito and tita Adrienne. Hindi pa naman kami ganoon katanda." N
atatawang sabi ng papa ni Marco.
Ngumiti siya ng maluwag sa mga ito. Nakakatuwa ang magulang ni Marco, parang sak
anya lang. "Then you can call me Adie nalang po. Masyado po kasing mahaba ang Ad
rienne."
"O siya siya, doon na tayo sa loob magkwentuhan at baka lumamig ang pagkain." Ay
a sakaniya ni Mrs. Montello.
Wala na siyang nagawa kundi sumunod sa mga ito sa loob. Sayang nga naman talaga
kasi ang ipinunta niya at tsaka gutom narin naman talaga siya.
Puno ng tawanan ang hapag-kainan dahil sa papa ni Marco. Ikinekwento kasi nito k
ung ano ang mga kabaliwan na nagawa para lang mapa-oo ang mama ni Marco. Kesyo,
nagsuot daw ito ng cupid costume para lang mapatawad ito ng mama ni Marco.
Matapos kumain ay nagpumilit siyang tumulong para iligpit ang mga pinagkainan pe
ro pinigilan lang siya ng mag-asawa. Kaya naman nakuntento nalang siya sa paglil
ibot sa bahay ng mga Montello.
Naiisip niya na ang saya sigurong tumira sa ganitong klaseng lugar, ang tahimik
at parang ang sarap huminga. Hindi katulad sa Maynila na parang konting lingon m
o lang, maiistress ka na kaagad.
Isa-isa niyang tinignan ang mga naghihilerang mga picture frames sa isang mahaba
ng display cabinet. Mula kabataan ng magulang ni Marco ay nandoon. Andoon pa nga
yung isang picture ng ni Mrs. Montello ng manalo ito sa beauty pageant na sinal
ihan noon. May litrato din ng papa ni Marco na nakaharap sa isang piano at nakap
ikit. Kamukhang-kamukha talaga ni Marco ang papa nito noong kabataan pa nito. Ki
nuha niya ang isang picture frame na may litrato ni Marco. Nakangiti ito doon. H
inaplos niya ang mukha nito.
"Gwapo ba ng anak ko?" Bigla niyang ibinalik sa display cabinet ang picture fram
e ni Marco at nilingon ang nagsalita.
"Kamukha niyo po siya, Tito." Nahihiyang sabi niya.
"Hindi lang kamukha, parehas pa sa kinahihiligan." Proud na sabi ni Mr. Montello
. Marahil, namana ni Marck ang pagkahilig sa musika. Renowned musician kasi si M
r. Montello habang beauty queen naman si Mrs. Montello.
"Oo nga po, wala pong duda na sainyo nagmana si Marco. Magaling rin po si Marco
sa musika." Nakangiting sabi niya.
"You seem to know a lot about my son." Sabi ni Mr. Montello.
Kinabahan naman siya sa tanong nito. Napayuko nalang siya. "H-Hindi naman po mar
ami." Nahihiyang sabi niya.
Nakunot naman ang noo ng papa ni Marco. Nailang naman siya sa pagkakatitig nito
sakanya na tila sinusuri siya kaya naman iniba niya ang takbo ng usapan.
"Ang ganda po ng bahay at lugar niyo." Komento niya.
"At malayo sa gulo ng industriyang ginagalawan namin." Sabi ni Mrs. Montello na
kalalabas lang sa kusina at may kasunod na katulong na may dalang tray. "Halika,
doon tayo sa garden." Pagkasabi nun ay nauna na ito pumunta sa garden.
Sumunod nalang sila ni Mr. Montello, at akala niya wala na siyang ikakahanga sa
mga nakita niya pero hindi papatalo ang garden ng mga ito.
Punong-puno ng mga iba't ibang bulaklak ang paligid tapos may mga puno rin.
Umupo sila sa isang round table at isinerve ng katulong ang isang buong cake at
tea.
"Ang sarap talaga tumira sa ganitong lugar, Adie. Malayo sa magulong mundo ng ka
maynilaan." Nakangiting sabi ni Mrs. Montello habang humihiwa ng cake.
"Oo nga po." tipid na sagot niya rito.
"Kaya nga siguro nandito si Marco naglalagi dahil ginugulo nanaman ng media. Iyo
n naman kasing anak mo na iyon Apollo ang lakas ng allergy sa mga iyon." Iiling-
iling na sabi ni Mrs. Montello habang nilalagay ang mga slices ng cake sa mga pl
atito.
Kinabahan naman siya lalo sa sinabi nito. Sabihin kaya niya kung ano talaga ang
naging problema ni Marco?
Kaya lang, paano kung magalit ang mga ito sakanya?
Hindi malabo iyon, dahil si Marco nga grabe na ang magalit.
Pero hindi narin niya kayang magsinungaling.
"Dahil po sa akin." Nanginginig na sabi niya.
Napatingin naman ang mag-asawa sakanya. "What, hija?" Tanong sakanya ni Mrs. Mon
tello.
At iyon nga, nag-umpisa na niyang ikwento ang lahat lahat simula sa umpisa hangg
ang sa huli. Wala siyang kinaligtaan na isang pirasong impormasyon. Karapatan ng
mga ito na malaman dahil nahihiya siya sa mga magulang ni Marco. Buong maghapon
naging mabuti ito sakanya at hindi niya kayang suklian iyon ng kasinungalingan.

Sandaling katahimikan ang namayani sa kanila. Sa totoo lang, nanginginig na ang
kanyang mga kamay dahil sa sobrang kaba. Aalis na ba siya? Siguro dapat na siyan
g magpaalam. Pero natatakot at nahihiya siya.
"I'm sorry po." Nakayukong basag niya sa katahimikan. Ayan na, naiiyak nanaman s
iya.
Napaangat ang ulo niya ng hawakan ni Mr. Montello ang kanyang kamay at nakita ni
yang nakangiti ang mag-asawa sakanya na tila ba naiintindihan nila ang sitwasyon
nila ng anak nila.
"We won't meddle on your problems. Kasi kayo lang din naman ang makakaresolba ni
yan. And we're really happy that you've been honest." Sabi ni Mr. Montello.
"But please do understand my son. He's really a difficult person to love." Malun
gkot na sabi ng mama ni Marco.
Nakangiting umiling siya rito. "Hindi naman po mahirap mahalin si Marco, tita."
"He really has this issue about media people. Mula pagkabata kasi niya expose na
siya sa mga tao dahil samin ng papa niya. He doesn't have this normal childhood
. Tuwing may family day kami lagi kaming sinusundan ng mga reporters at naiirita
siya sa ganun. He's really secretive at alam mo naman na mahirap magtago lalo n
a sa estado niya. At sana maintindihan mo kung bakit siya lumalayo sa'yo." Malun
gkot na sabi ni Mrs. Montello.
Tinugon niya rin ng isang malungkot na ngiti ang mama ni Marco. "Alam ko po, tit
a. And I'm willing to gain his trust again. Alam ko po na marami na siyang napag
daanan sa nakaraan and I respect them."
Mahigpit na hinawakan ng mag-asawa ang magkabilang kamay niya. "Thank you." Sabi
nila.
-----
"Dito ka na magpalipas ng gabi, Adie." Sabi ni Mrs. Montello sakanya.
Narito sila sa may sala at hinihintay si Marco dumating. Pero alas-otso na ng ga
bi ay wala parin ito. Tinawagan ito ni Mr. Montello kung nasaan na at sabi lang
ay pauwi narin daw ito.
Pinakiusapan niya na huwag sabihin nandito siya, dahil alam niya na kapag nalama
n ni Marco na nandito siya ay tiyak na hindi ito uuwi.
"Hindi na po tita. Nakakahiya na po masyado, siguro po babalik nalang ako bukas
o sa isang araw."
"Delikado na ang daan sa labas Adie. Hindi kami mapapakali kung aalis ka ngayong
gabi." Si Mr. Montello naman ang nagsalita.
Sabay-sabay silang napatingin sa may labas ng may marinig silang sasakyan na hum
impil sa labas. Umusbong nanaman ang kaba sa dibdib niya.
"Si Marco na ba iyan, manang?" Tanong ni Mrs. Montello.
"Opo ma'am." Sagot nito at lumabas na para pagbuksan si Marco.
Tila nastuck ang pang-upo niya sa pagkakaupo sa couch. Biglang namawis ang noo n
iya. Ano ba ito! Kinakabahan siya. Natatakot siya sa maaring sabihin sakanya ni
Marco.
Narinig niya ang pagbukas ng malaking pinto senyales na pumasok na si Marco.
"Kaninong kotse ang nasa labas Ma? May bisita ba kayo?" Narinig niyang tanong ni
Marco.
Huminga siya ng malalim pagkatapos ay tumayo siya at hinarap ito.
Nakita niyang humahalik ito sa mama nito. Nakita niya kung paano ito nagulat ng
mapadako sakanya ang tingin nito.
Marahil napansin ng mga magulang nito ang pagkakailang nila ni Marco sa isa't is
a.
"We'll let you two be alone for you to talk." Sabi ng papa ni Marco. Tinapik nit
o ang balikat ng anak at iginiya paakyat ang asawa.
"C-Can we talk?" Lakas-loob na sabi niya rito.
Tumango lang ito at lumabas na sa may terrace ng bahay nila. Sumundo naman siya
rito.
----
"What are you doing here?" Bungad nito sakanya.
Nakatayo lang si Marco at nakatingin lang sa may kabuuan ng garden nila habang n
akatayo naman siya sa may likod nito. Lumapit naman siya rito.
"I'm sorry, Marco. Alam ko naririndi ka na sa paghingi ng tawad ko pero kasi, sa
ngayon iyon muna ang magagawa ko. At sana mapatawad mo ako para makabawi na ako
sa'yo."
"You don't have to." Mabilis na tugon nito. Hindi niya mawari ang tono ng boses
nito. Hindi naman mukhang galit ito, hindi rin masaya. Parang blangko lang.
"But I want to." Giit niya rito. Nanginig ang baba niya dahil nagbabadya nanaman
ang mga luha niya. Naiinis na siya sa sarili. Lagi nalang siya umiiyak. Para tu
loy ang hina hina niya.
Hinarap niya sa Marco. Tumingin lang ito sakanya saglit pero nag-iwas na ito ng
tingin. "I want to, Marco. Kasi nasasaktan din ako."
Tumingin sa kanya si Marco. "Ikaw pa ang nasasaktan?" Tanong nito sakanya. Hindi
galit ang itsura nito, plain blank.
"Marco.."
Huminga ito ng malalim na tila ba naiirita. "Ano ba ang gusto mo? Ang patawarin
kita? Adie, sa ngayon mahirap ibigay ang hinihiling mo. Mas mahirap pa sa isang
pesteng interview na gustong-gusto niyo mula sa akin."
Hinawakan niya ang pisngi nito pero tinanggal lang nito ang kamay niya. "Hindi t
otoo iyan, Marco. Maniwala ka naman oh, matagal ko nang tinanggihan yung project
na tungkol sa'yo. Lahat ng ipinakita ko sa'yo, totoo."
Umiling-iling lang ito. "Tama na, Adie. Kahit kasi ano'ng sabihin mo ngayon, hin
di ko kayang paniwalaan na. Pinagkatiwalaan kasi kita. Pinapasok na kita sa buha
y ko. God! I've even kissed you!"
Nagulat siya sa huling sinabi nito. Tila sinaksakn siya sa narinig. "P-Pinagsisi
han mo ba?"
Huminga lang ito ng malalim at tumalikod na. "Bukas ka na umuwi, gabi na. Ipapah
anda ko ang guest room."
Tumalikod na ito at papasok na sana sa loob pero mabilis siyang tumakbo at hinar
ap ito.
"NO! Sabihin mo sa akin na hindi mo pinagsisisihan iyon! Na sinasabi mo lang iyo
n para pasakitan ako! TELL ME MARCO! Magalit ka nalang sakin! Tatanggapin ko! Te
ll me!" Umiiyak na sabi niya habang mahigpit na hinahawakan ang damit nito.
Kinuha naman nito ang mga kamay niya at dahan-dahang ibinababa.
"No! No!" Pagtanggi niya.
"Tama na, Adie." Malungkot na sabi nito.
Nakayuko lang siya na umiiling-iling.
"Huwag mo na akong sundan sundan pa. Hindi ako galit. Totoo iyon, na.. nasaktan
lang talaga ako sa mga nalaman ko. Sana ito na muna iyong huling pupuntahan mo a
ko."
Pagkasabi ni Marco nun ay mabilis na pumasok na ito sa loob at iniwan siya doon
na umiiyak.
Wala na. Nasabi na nito ang mga ayaw niya sanang marinig mula sa bibig nito.
Ito na nagsabing lumayo na siya.
At katulad nga ng sabi niya, she will stop kung si Marco na ang magsasabi. At he
to na iyon.
She will stop.
For Marco.
Kahit sobrang sakit.
Mabilis siyang umalis sa bahay ng mga Montello at tuluyan ng lumayo roon.
Malayo na sa isang Marco Dame Montello.
-------
Sorry now lang nakapag-UD.
Tinapos ko kasi yung story na A Wife's Cry. Grabe iyak ko doon. Haaay.
Vote and comment kayo guys! :)
Follow me. @kendeyss
*******************************************
Thirty-three
*******************************************
Hello kay @kayeballeta8!
Thank you for reading my stories! Hart hart!
-----
Mula sa kanyang kwarto ay dumiretso si Marco sa bintana at hinawi ang kurtina ba
hagya. Pinagmasdan niya si Adie nang pumasok ito sa sariling kotse at mabilis na
pinaandar ang sasakyan.
Napapikit siya ng mariin at inalala ang naging resulta ng pag-uusap nila kanina.
He didn't mean to say that to Adie. Gusto niyang sabihin na wala siyang pinagsi
sisihan pero hindi lumabas sa bibig niya iyon.
Gustong-gusyo niyang bawiin at yakapin si Adie kanina pero pinigilan niya ang sa
rili. Dahil hindi niya parin itatanggi na labis siyang nasaktan sa ginawa nito.
He's not mad anymore. But he's hurting still.
Biglang may kumatok sa pintuan niya at iniluwa nun ang kanyang ina.
"Are you okay?" Tanong nito sakanya pagkalapit.
"No,ma. I'm not okay." Amin niya sa kanyang ina.
Bigla naman siyang niyakap ng kanyang ina at hinaplos ang kanyang buhok. Parang
dati lang, parang noong bata pa siya. Ganito ang ginagawa ng mama niya para lang
maibsan ang sakit na nararamdaman niya noon dahil sa inis at galit niya sa mga
media at trabaho ng kanyang mga magulang dahil ito ang mga naging kaagaw niya sa
oras na dapat sakanya inilalaan ng magulang niya.
Pero heto siya, at bumalik sa mga bisig ng kanyang ina dahil sa nasasaktan siya.
Nasasaktan siya gawa ng isang babaeng mahalaga at gusto niya at ang mas masakit
ay dahil isa ito sa pinaka-ayaw niyang tao sa mundo.
"I know you'll do the right thing, anak. Kung naguguluhan ka sa gagawin mo, lagi
mo lang tatandaan na piliin mo kung saan ka magiging masaya." Makahulugang sabi
ng kanyang ina na itinatak niya sa isip at sa puso niya.
-----
"Happy Birthday to you! Happy Birthday to you! Happy Birthday.. Happy Birthday..
Happy Birthday to you!" Kanta lahat ng bisita sa unang kaarawan ng kambal nina
Dylan at Mitch na sina Dami at Isaac.
Nakangiting nanunuod at pumapalakpak lang sila habang pinapanuod ang pag-ihip ng
kandila ng kambal.
"Haay, eight months pa tayo maghihintay,hon." Sabi ni Jeremiah na inakbayan ang
asawang si Colyn.
Natawa naman si Colyn at hayun nagkaroon nanaman ng sariling mundo ang mag-asawa
.
PAGKATAPOS ng party, ay natira nalang silang magbabarkada sa bahay ng mga Ford p
ara mag-inuman at makapagkwentuhan pa raw sila.
"Oh, nasaan na ang kambal?" Tanong ni Vin sa kalalabas lang na mag-asawang sina
Dylan at Mitch.
"Nandoon kay Lola Marga. Buti nga may babysitter ang kambal." Biro ni Dylan.
Siniko naman ito ni Mitch. "Lola mo iyon, Dylan."
"Joke lang." Nakangiting sabi nito sa asawa.
Sunod na lumabas sa pinto ay sina Mico at Erin na may dalang alak at pulutan nil
a.
Puno ng tawanan ang grupo nila. Pero si Marco ay nakangiting nakikinig lang sa m
ga reklamo ni Mico sa buhay at sa mga pang-asar naman ni Erin rito.
"Palibhasa kasi mukha kang kalabaw kaya ka napagkamalang magsasaka! Hahahahaha!"
Kantiyaw ni Erin kay Mico na lukot na lukot na ang mukha.
"Pasalamat ka mukha kang babae kaya hindi kita mapatulan!" Inis na bulyaw ni Mic
o rito.
"Ano'ng sabi mo, kalabaw?!" Tumayo si Erin at akmang sasabunutan si Mico pero bu
ti nalang nayakap ito ni Vin sa bewang at iniupo ulit sa tabi nito.
"Huwag mo nang patulan, Mico. Medyo nakainom na si Erin kaya wala na iyan sa huw
isyo." Iiling-iling na sabi ni Vin.
"Hindi pa ko lasing." Tanggi naman ni Erin.
Nakangiting napailing nalang sila sa kaweirduhan ni Erin.
"Kamusta na, Marco?" Tanong sakanya ni Colyn.
"Ayos lang." Kibit balikat niyang sabi bago inumin ang nasa baso niya.
"Nagkausap na ba kayo ni Adie?" Tanong muli nito.
Biglang natahimik ang table nila. Miski si Erin na sobrang daldal at taklesa ay
natahimik rin.
"Oo." Sagot niya rito.
"Ano'ng nangyari?" Si Mitch naman ang nagtanong sakanya.
"Wala." Sagot niyang muli.
"Ano'ng wala? Hindi mo nanaman ba siya pinakinggan?" Si Erin naman ang nagsalita
at naiinis pa.
"Hindi rin ba kayo titigil sa kakakulit sa'kin tungkol kay Adie?" Naiinis rin ni
yang sabi sa mga ito. Tumayo na siya dahil naiinis na talaga siya. Pinalampas na
nga kung paano nalaman ni Adie kung saan siya tumutuloy eh. Pero sana lang, tum
igil na ang mga ito sa kakakulit sakanya. Naririndi narin kasi siya.
"Saan ka pupunta?" Tanong naman ni Dylan.
"Uwi na ako." Simpleng sagot niya.
"Sandali!" Pigil sakanya ni Erin.
"Ano nanaman ba, Erin? Pwede ba, bukas ka nalang ulit mangulit." Suko niyang sab
i.
May kinalkal lang ito sa bag nito at tsaka humarap sakanya. May iniabot itong ma
liit na brown envelope sakanya.
"Binigay sa'kin ni Adie iyan nung isang araw. Nakalimutan kong iabot sa'yo." Sab
i nito.
Tinignan niya lang ang envelope at kapagkuwa'y nagsalita rin. "At kailan pa kayo
naging close?" Mapait na sabi niya.
Erin just rolled her eyes as a sign pf irritation. "Since nung kinalawang iyang
utak mo. Ano? Hindi mo pa kukunin? Nangangawit na ako!"
Mabilis narin niyang kinuha ang envelope sa kamay nito. Nagpaalam na siya sa mga
ito.
----
"Napaka-arte naman niyang si Marco!" Inis na umupo si Erin pagkatapos silang lay
asan ni Marco.
"Eh na-open kasi si Adie." Sabi ni Mico.
"Hindi naman sinasadya ni Colyn ah!" Depensa naman kaagad ni Jeremiah at inakbay
an si Colyn na nagtetext lang.
"Chill. Wala naman akong sinasabi gago!" Natatawang sabi ni Mico.
"Hayaan niyo nalang muna si Marco." Sabi naman ni Dylan.
"Two weeks na nangyari iyon. Tapos One week narin mula nang pumunta si Adie kela
Marco. Hindi pa ba sapat iyon?" Tanong naman ni Mitch.
"May nakwento ba sainyo si Adie?" Tanong naman ni Vin.
"Wala nga eh. Tuwing tinatanong namin siya, ngumingiti lang siya." Sagot naman n
i Mitch.
"Kung ganoon, hindi na tayo dapat mangealam pa. Hayaan natin sila na ang umayos
ng problema nila. Malalaki na sila." Sabi naman ni Vin.
"Sana lang hindi mahuli si Marco." Makahulugang sabi ni Erin.
----
Pagkauwi ni Marco sakanyang bahay ay mabilis niyang initsa ang susi sa basket na
nakalagay sa side table. Pabagsak siyang umupo sa sofa niya at tinitigan ang br
own envelope na hawak hawak niya ngayon.
One week has passed mula nung huli nilang pag-uusap ni Adie. Ibinalik narin niya
ulit ang lumang number niya. Nakukulitan kasi siya kay Adie dahil sa mga texts
at tawag nito noon kaya naman pansamantala siyang nagpalit ng number.
Pero simula nung huli nilang pag-uusap hindi na siya nito muling kinontak pa. Da
pat masaya siya di ba? Pero bakit hindi niya iyon nararamdaman?
Maya maya lang tumunog ang phone niya. Nagtext sakanya si Colyn. Ano kayang kail
angan nito sakanya?
Siguro hihingi ng tawad dahil tinanong siya nito tungkol kay Colyn.
/ From: Colyn Santillan
Maybe this can help you clear your mind. Baka sakaling magising ka na sa katotoh
anan. I secretly recorder our conversation just so you know. Kung hindi ka parin
naniniwala siguro nga ay napakalaking tanga mo na. /
Sa baba ng message nito ay may naka-attach na isang recording. Pinindot naman ni
ya iyon. Ay nagulat siya na parang boses ni Adie at ng iba niyang mga kaibigan a
ng naririnig niya.
----
"Kinuha niya akong lyricist para sa album na ipo-produce ng kompanya niya. Bakit
ba ang dami niyong tanong?"
"May kapatid ka ba, Adie?" Boses ni Jeremie ang narinig niya.
"Bakit niyo naman gustong malaman?"
"Eh si Marco? Gaano mo siya kakilala?" Si Mico naman ang sunod niyang narinig.
"Saan ba ito tutungo?"
"Ayaw na ayaw ni Marco sa mga media. Kahit ano'ng klaseng media, wala siyang pak
ealam basta kapag tungkol sa privacy niya ayaw niya ng may nakekealam. Alam mo b
a iyon,Adie?"
Wala siyang narinig na sagot mula kay Adie dahil boses ni Dylan ang sunod niyang
narinig.
"Pero alam mo ba ang pinaka-ayaw niya?"
"Iyon iyong mga taong sinungaling. Lalo na yung mga taong natutunan niya nang pa
gkatiwalaan at ipasok sa pribado niyang buhay."
Nangunot ang noo niya. Ininterrogate nila si Adie ng ganito?
"P-Paano? P-Paano niyo n-nalaman?" Umiiyak na si Adie. Biglang kumirot ang puso
niya dahil sa narinig niyang paghikbi nito.
"Kay Adrian. Kuya mo siya di ba? May malaking portrait ng pamilya niyo sa opisin
a niya. Tinanong kita sa kuya mo at doon nasabi nga niya sa akin iba tungkol sa'
yo. Kabilang na ang pagtatrabaho mo sa kompanya ng asawa niya."
"Matagal na akong kliyente ng kompanya ng pamilya mo. Ang kompanya niyo ang nags
u-supply ng mga furnitures sa mga restaurants at bars ko. Nagkataong kasama ko i
tong si Mico, at iyon nga. Namukhaan ka niya doon sa portrait. Tila walang alam
ang kuya mo sa nangyayari, Ms. Martin." Sabi ni Jeremie.
Bigla nalang siyang may narinig na impit na paghikbi at sigurado siyang si Adie
iyon.
"Adie..Adie, bakit? Bakit kailangan mo'ng magpanggap?" Rinig niya si Colyn naman
ang nagsalita.
"Katulad ka rin ba ng ibang reporters? Na nagpapanggap lang para makakuha ng kun
g anong ibabalita tungkol sa kaibigan namin?!"
"Jeremiah! Tumigil ka. Andito tayo hindi para mang-away. Sabi ko di ba, kakausap
in natin siya ng maayos. Tumigil kayong tatlo ha."
"Adie,Ayaw namin manghusga. Kaya ka namin kinompronta kaagad."
Pero patuloy lang ang pag-iyak ni Adie. Tapos sunod na niyang narinig ay ang kay
Mico. "You see Adie, hindi man halata.. mahal namin ang bawat isa. Ayaw naming
may nasasaktan sa amin. Kaya gagawin namin ang lahat para maiayos ang gulo na na
ngyayari o mangyayari man."
"Inaamin ko, noong una..desidido ako'ng gawin ang lahat makakuha lang ng intervi
ew sa isang Marco Dame Montello kapalit nang isang conference na ipinangako sa a
kin sa New York. Maniwala kayo't sa hindi, hindi ko pa nga kilala si Marco noon.
..Hanggang sa pumunta ako sa kompanya niya. Ang pakay ko lang talaga noon ay hin
tayin siya at makiusap ng isang interview, pero pagkarating ko sa receiving area
ay nagulat nalang ako ng bigla nalang akong paakyatin sa floor kung saan ang op
isina ni Marco. Sabi ko pa nga nun, kumakampi sa akin ang swerte. Hanggang sa na
pagkamalan ako ni Marco na ako na yung bagong sekretarya niya. Gusto kong prumot
esta noon, pero natulala ako sa kaharap ko noon...Naipit ako sa sitwasyon, na na
kita ko nalang ang sarili ko na finifill-up-an ang resum. Oo, inaamin ko ulit na
a part of me thinks that what happened that day can be a way para makakuha ako n
g interview kay Marco pero hindi. Dahil sa bawat aaw na itrinabaho ko sa kaibiga
n niyo, dapat maging mabait ako para mapalagay ang loob niya sakin, pero hindi!
Kasi, laging inis at pagkayamot sa kaibigan niyo ang nararamdaman ko. Paano ba n
aman kasi, iyang kaibigan niyo.. napaka-sungit daig pa ang babaeng nasa menopaus
al stage na, isa pa iyang pagiging stubborn niya. Ang yabang din niya, akala mo
sobrang galing! Tapos napaka-pakelamero pa. At higit sa lahat akala mo pasan ang
lahat ng problema sa mundong ibabaw."
Imbis na mainis sa sinabi ni Adie patungkol sakanya ay napangiti nalang siya. Da
hil, inaamin niya na totoo ang sinabi nito.
"Nag-quit na ako sa pagiging temporary secretary niya dahil nagalit ako sakanya
ng sobra. Pero inalok niya akong maging lyricist sa album na ginagawa niya. Nais
ip ko na tanggapin ito para nga sa interview. Kaya nga doon sa kontrata naglagay
ako ng tatlong kahilingan. Dahil iniisip ko na gamitin iyong alas para hindi na
niya ako matanggihan. Pero nagba-backfire ata lahat ng ginawa ko. Kasi..Kasi..
sa panahong nakasama ko siya, mas lalo ko siyang naintindihan. Naintindihan ko k
ung bakit ayaw niya sa katulad ko. Nalaman ko ang ma ayaw at gusto niya na hindi
niya basta basta ikinikwento sa iba. Na marunong rin siyang ngumiti at tumawa..
na ang isang seryosong Marco'ng nakikita at akala ng lahat ay isang masayahin,
maalaga at pilyo pala. Huwag kayong mag-alala, I already refused the project. Si
nabi ko na kay Ate Alex. Siya yung editor-in-chief at asawa ni Kuya Adrian. Hind
i ko na kasi kayang magsinungaling kay Marco."
Napanganga siya sa mga naririnig mula kay Adie. Gustong gusto niyang maniwala. P
ero may pumipigil talaga sakanya.
"Totoo lahat ng sinabi ko sainyo. Ilang beses ko nang tinangka na sabihin sakany
a lahat ng ito, pero lagi nalang nauudlot. Lagi nalang wrong timing."
"Ang tagal ng panahon, Adie. Bakit hindi mo parin nasasabi? Kapag pinatagal mo l
ang iyan, lalo lang lalaki ang problema." Si Dylan ang nagsalita.
"Paano ko naman gagawin iyon? Everytime I try to tell him, lagi niyang pinapaala
la sa akin kung gaano siya kasaya. And then.. A-And then he confessed about his
feelings. Anong gagawin ko? I don't have the heart to ruin his happiness."
Naalala niya nung may mga date sila ni Adie na sabi nito may sasabihin sakanya i
to pero naudlot. Lalo na nung nasa bahay sila nito naalala niya na may sasabihin
nga daw ito pero biglang nag-brown out. Ito kaya ang sasabihin sakanya nito?
"Adie, may itatanong ako. Sana sagutin mo ng totoo...Mahal mo ba si Marco?"
Bigla siyang kinabahan sa tanong ni Colyn kay Adie. Alam niya na ang sagot, pero
gusto niyang masigurado.
"Adie?"
"Oo. Oo, mahal ko siya. Mahal ko si Marco. Hindi ko inaakalang mamahalin ko siya
ng ganito. Minahal ko siya along the way. Nakalimutan ko lahat ng pakay ko saka
nya! Tinalikuran ko yung project na ito kasi mahal ko siya. Gusto kong patunayan
sakanya minahal ko siya na walang kapalit. Na walang interview na kapalit. P-Pe
ro natatakot ako.. natatakot ako.."
--------
Iyon na ang huli niyang narinig sa record.
Sandaling natulala lang siya. He's digesting all the things that he heard.
Muli nanaman siyang naguluhan sa mga nangyayari.
Nakita niya ang envelope na binigay ni Erin. Mabilis niya itong binuksan sana la
ng mali ang hinala niya.
----
Hi! Follow Colyn and Jeremie on twitter.
@HeyImColyn
@ThatGuyJeremie_
And follow me. @kendeyss (Twitter and Instagram)
*******************************************
Thirty-four
*******************************************
Pagkabukas ni Marco ng envelope ay napakunot noo lang siya dahil isang USB ang u
na niyang nakita.
Ano'ng gagawin niya rito?
Pinagmasdan niya ang USB. Ano kayang laman nito? Mabilis niyang in-assemble ang
sound system niya at isinaksak ang USB sa flat screen niya. Kinuha niya ang remo
te pero hindi na niya kailangan pang bukalkalin ang USB dahil tanging isang fold
er lang ang laman nito.
'My all'
Iyon ang pangalan ng nag-iisang folder. Binuksan niya ang folder at isang mp4 fi
le ang laman nun. Walang pangalan ang file na iyon. Nakalagay lang ay 'file.mp4'
.
Kung hindi kanta ito, malamang ay video ito. Clinick niya iyon at pumailanlang s
a buong living room ang isang nakakagaang musika.
* What is this I'm feeling
I just can't explain, when you're near.. I'm quite not the same
I tried to hide it, tried not to show it.. It's crazy.. How could it be? *
Unang salita palang ay nabosesan na niya ang kumakanta.
"Adie.." Mahinang usal niya.
*I'm fallin' for you..
Finally, my heart gave in, and I'm fallin' inlove
I've finally know, how it feels..*
Kinuha niyang muli ang envelope at binuklat ulit iyon dahil nararamdaman niyang
may kulang.
At tama nga siya ng hinala, dahil may kapirasong papel ang naroon. Habang nakiki
nig sa kanta nito ay binasa niya ang sulat nito.
/ Hay! Thank God, natapos ko rin ito. Actually poem lang talaga ito, sinusulat k
o ito tuwing umuuwi na ako pagkatapos nating magkasama. Minsan naman, lagi kong
dala ang notepad ko para kung may biglang pumasok sa isip ko agad ko iyon nasusu
lat.
Pero alam mo ba na natapos ko ang poem na ito noong dinala kita sa Picnic Grove
at nanuod tayo ng fireworks habang nakahiga tayo? Ang saya ko nun. Dahil nung mg
a panahon na iyon ko narealize na nahulog na ko ng tuluyan sayong kumag ka! Nagp
atulong pa ako sa kabanda ko dati para lapatan iyan ng tunog!
Namnamin mo ang bawat salitang maririnig mo, dahil iyan ang mga ipinaramdam mo s
a'kin tuwing nagkakasama tayo. Ang cheesy talaga kapag naiinlove,ano? Pasensya n
a, wala kasi akong lakas ng loob para sabihin sa'yo lahat ng ito. May mga bagay
kasing mahirap sabihin ng harap-harapan. Siguro nalilito ka, ano? Kaya huwag mo
na munang isipin! Balang araw masasabi ko rin itong mga bumabagabag sa utak ko.
Sana magustuhan mo iyan! I love you, Marco!
Whoo! Sa sulat palang ang hirap ng sabihin, paano kaya kapag nasabi ko na sa'yo
ng harapan? Bahala na! :) /
The letter was dated almost a month ago. Pero nalilito siya. Bakit ngayon lang n
ito ibinigay sakanya ang sulat?
* When you said 'hello', I looked in your eyes.. Suddenly, I felt good inside..
Is this really happening? Or am I just dreaming?
I guess it's true.. I can't believe..
I'm fallin' for you..
Finally, my heart gave in, and I'm fallin' inlove
I've finally know, how it feels.. so this is love..*
Katulad ng sabi ni Adie sa sulat, inintindi niya ang mga salitang binibitawan ni
ya sa kanta. Hindi na niya napansin na kanina pa siya nakangiti habang nakikinig
sa magandang boses ng babae.
* It doesn't matter where I am.. thoughts of you still linger in my mind, No mat
ter what time of day.. I've really really fallen for you..
Yeah I'm fallin' for you..
Finally my heart gave and I'm falling in love.. I've finally known how it feels.
..
So this is love..*
Napayuko siya sa sobrang frustration. Ano ba itong nangyayari?!
Padabog na kinuha niya ang car keys niya at lalabas na sana ulit ng may sinabi p
a si Adie sa record na iyon.
"I love you, Marco."
Napapikit siya sa sinabi ni Adie. Sa tuwing sinasabi nito sakanya na mahal siya
nito, lagi siyang napapapikit. Hindi kasi siya makapaniwala.. Na ang isang katul
ad niyang lalaking mahirap intindihin, ay nagawang mahalin ng katulad ni Adie.
Naalala niya ang sinabi ng mama niya.
'Piliin mo kung ano'ng magpapasaya sa'yo'
And he's doing it now.. tama na siguro ang paghihirap nilang dalawa. He will lis
ten now. His heart and mind are ready. Babalewalain niya lahat ng hinanakit at k
ademonyohan niya sa katawan. For the sake of one thing.
His happiness.
-------
Kasalukuyang nasa recording studio si Marco ng biglang pumasok nalang basta si V
in kasama si Mico. Tinanggal niya ang headphones niya at hinarap ang dalawang ga
gong walang magawa nanaman siguro sa buhay.
"Ano'ng maipaglilingkod ko sainyo?" Tanong niya pagkatapos inikot ang swivel cha
ir paharap sa mga itong prenteng nakaupo na sa couch na naroon sa studio niya.
"Ang boring sa hacienda! Lumayas na muna ako." Sabi ni Mico.
"Palibhasa umuwi yung alaga mo!" Kantiyaw naman ni Vin na binalewala lang ni Mic
o.
"Ano ba'ng kailangan niyo? Busy ako." Sabi niya sa mga ito. Pero hindi naman siy
a pinansin ng dalawa dahil busy ang mga ito sa paghalungkat ng mga bagay na maaa
bot ng mga kamay nila.
"Lumayas na nga kayo! Sila Dylan ang guluhin ninyo!" Bulyaw niya sa dalawa.
"Umalis sila Dylan at Mitch, pinasyal yung kambal. Si Jeremie naman dakilang ala
lay ng buntis." Sabi ni Mico habang naglalaro na sa may iPad niya.
"Si Erin? Iyon nalang ang guluhin niyo!"
"Busy si Erin sa shop niya. Tsaka lalo lang kaming gugulo kung iyon pa ang gugul
uhin namin." Sabi ni Vin.
"Alam niyo? Ang gulo niyo!" Naguguluhang sabi niya sa mga ito.
Maya-maya lang ay biglang nag-ring ang phone niya.
Napatingin naman sakanya yung dalawa na tila nandidiri. Inirapan niya lang ang m
ga ito at sinagot ang tawag ng mama niya. Tinatanong lang siya nito kung uuwi ra
w ba siya sa Bulacan.
Pagkatapos ng tawag ay hindi parin nakaligtas ang nakakadiring tingin na ibinibi
gay nina Vin at Mico sakanya.
Nangunot naman ang noo niya. "Bakit?"
"Bakit ganun iyong ringtone mo?" Tila nahihintakutang sabi ni Mico.
"May problema ba?" Nakataas na kilay niyang balik-tanong sa mga ito.
"It's just that.. it's too.. cheesy? I guess?" Natatawang sabi ni Vin.
"Pa-'I guess I guess' ka pang nalalaman Vin. Sabihin mo na kasing nakakabakla an
g ringtone mo!" Bigla namang humalakhak si Mico.
"Maganda kaya ang boses niya!" Depensa niya.
"Wala ako'ng sinabing pangit, ulul!" Sabi ulit ni Mico.
"Huwag kayong maingay ah! Tatapusin ko lang itong ginagawa ko, tsaka tayo lumaba
s. Isang kaluskos lang na marinig ko, ipaparape ko kayong mga gago kay Zoila and
friends niya!" Inis na sabi niya sa dalawa.
"Tangna 'pre, huwag kang magbiro ng ganyan!" Sabi ni Vin.
"Subukan niyo ko, ikukulong ko kayo rito mismo." Sabay talikod niya sa mga ito.
Narinig pa niyang magsalita ang mga ito bago niya isinuot ang headphones niya.
"Gigilitan kita ng leeg, Mico kapag nirape tayo nung baklang lyricist niyang si
Marco!" Banta ni Vin.
"Huwag kang maingay, gago! Bubusalan kita diyan eh!" Ganti ni Mico.
Halos isang oras nang matapos siya sa tinatapos na kanta. Natakot ata ang dalawa
sa banta niya dahil hindi nga nag-ingay ang mga ito. Minamanyak kasi ni Zoila,
ang baklang lyricist niya, ang dalawang ito tuwing napupunta rito. Magaling si Z
oila kaya lang sabik talaga sa mga lalaki. Hindi naman siya mamanyak nito dahil
boss parin siya.
Inaya na niya ang mga ito sa shop ni Erin dahil gutom narin sila at doon nalang
raw sila sa shop ni Erin para raw makalibre katwiran ni Mico.
"Ano'ng masamang hangin at napadpad kayo rito?" Bungad ni Erin ng lumapit sila s
a counter.
"Gutom na kami eh. May pasta ba kayo diyan?" Tanong ni Vin.
Napabuga nalang ng hininga si Erin. "Hala sige, papahanda ko na. Umupo na kayo m
alapit run sa salamin ha?" Paalala nito.
Napailing nalang sila na sinunod ang utos nito. Ganito sila lagi, kapag gusto ni
lang malibre sa pagkain rito sa shop ni Erin dun lagi sila nito pinapaupo sa may
salamin para makikita raw sila ng mga babae mula sa labas.
"Mautak talaga si Erin kahit kailan." Naiiling na sabi ni Mico habang nakatingin
sa may labas ng salamin na pader.
"Hayaan niyo na, libre naman." Komento niya.
Ilang saglit lang ay nadala narin ang order nila. Sumunod naman si Erin sa table
nila at tumabi sakanya. Nagkwento lang ito habang kumakain lang sila.
*I'm fallin' for you.. Finally my heart gave in..
"What the-" gulat na sabi ni Erin pero hindi na natuloy dahil bigla itong sinubu
an ni Vin ng garlic bread.
Siya naman ay napangiti at sinagot nalang ang tumatawag sakanya.
"Hello?" Sagot niya kay Colyn na siyang tumatawag pala.
"MARCO!! ANO?! NAKITA MO NA BA?! HA?!"
Nailayo niya sa tenga ang cellphone niya sa sobrang lakas ng boses ni Colyn.
"Aray! Huwag kang sumigaw!"
Ang sakit sa tenga nung sigaw nito. Pwedeng makabasag ng eardrums.
"AY! SORRY! I mean-sorry! Naeexcite lang. Ano? Nakita mo na ba?" Sunod-sunod na
sabi nito.
"Nakita ang alin?" Nangunot ang noo niya sa sinasabi nito.
"Ibig sabihin hindi mo pa nakikita." Sabi nito.
"Nakita ang alin ba?" Naiinis na sabi niya.
"Wait for me!--Hon! Handa mo na yung kotse!- Asan ka? Pupuntahan ka namin." Exci
tes na tanong nito sakanya.
"Nandito sa shop ni Erin. Bak-"
"Okay, diyan ka lang! Bye!"
"Colyn an-"
Hindi pa niya natatapos ang sasabihin ay pinutol na nito ang linya. Now, what ju
st happened?
Napatanga nalang siya habang tinitignan ang phone.
"Ano sabi?" Tanong ni Mico.
"Tinatanong niya kung nakita ko na daw ba. Eh hindi ko alam kung ano tinutukoy n
iya. Alam niyo ba kung ano'ng sinasabi ni Colyn?" Tanong niya sa mga ito.
"Ha? Eh ano ba'ng nakita mo?" Kunot-noong tanong naman ni Erin.
"Hindi ko nga alam kung ano ba ang nakita ko." Inis na sagot niya.
"Edi hintayin natin si Colyn nang makita natin kung ano ang sinasabi niyang naki
ta mo." Kibit balikat na sabi ni Erin.
Ano ba ang sinasabi ni Colyn na nakita niya?
--------
Ano nga ba iyon?! Haha. Hintay hintay lang kayo ng Updates. Haha.
VOTE AND COMMENT ;)
@kendeyss -Follow me.
*******************************************
Thirty-five
*******************************************
Malakas na ibinagsak ni Colyn ang isang magazine.
'Excelite'
Iyon ang pangalan ng magazine na ipinatong ni Colyn sa lamesa nila. Umupo na ang
mag-asawa sa harap niya. Lumipat naman si Mico sa tabi ni Erin.
"Ano iyan?" Tanong niya kay Colyn na ang laki ng ngisi.
"Iyan ang magazine ng Lagdameo Publishing Corp. Ang kompanyang pinagtatrabahuhan
ni Adie." Sagot ni Jeremie.
Tinignan naman niya ang magazine na iyon. Cover photo nito ang sang babaeng may
hawak na malaking question mark. Maraming mga nakasulat sa gilid gilid nito. Per
o ang nakatawag sa pansin niya ang pinakamalaking nakalagay sa cover ng magazine
.
'Loving the mystery guy
An article by Adrienne Marie Martin'
"Wow. One month na pala! Pabasa nga!" Agaw ni Erin sa magazine pero mabilis nama
n niya itong nabawi ang magazine sa mga kamay nito.
"Ako muna!" Sabi niya rito.
Ngumisi lang si Erin at iiling-iling na kinausap nalang si Colyn.
Siya naman ay mabilis na hinanap ang pahina ng main article ng magazine. Nang ma
kita niya iyon ay tahimik niya lang iyon binasa.
/
LOVING THE MYSTERY GUY
Every woman in this planet has its own mystery guy. But we just don't know when
and where will we find them.
Let's face it. We, women mostly believe in fairy tales. We believe that we have
our own knight in shining armours. Isn't it right,girls?
But sorry to burst your bubbles,ladies. Because not all love stories have their
own perfect fairy tale endings. Because I thought that I had one, but realized t
hat I was wrong.
I fell inlove with my own mystery guy. He's smart,talented,ruggedly handsome and
top of that he's hot. But aside from my positive adjectives, he's stubborn,seri
ous, bossy and what hurts the most is the fact that he hates me.
It's my fault anyways, I lied to him. But what can I do? I fell inlove with him
unexpectedly. And I think, that's the most beautiful thing a woman like me can f
eel.
Love.
Because all through out this feeling, I learned and realized so many things. Thi
ngs that I can use to grow further.
Loving my own mystery guy taught me how to be patient. Patient for his shortcomi
ngs and flaws.
It also taught me how to love unconditionally. That you should not expect in ret
urn. And that's the part where it hurts the most. But hey! Love is a battlefield
. You will get hurt eventually.
One thing's for sure, I may not have that 'happy ending' that we dream about, bu
t I am sure that one day it'll come. In the right time.
Because I have no regrets.
So ladies, don't find your mystery guy. Be patient and wait for them to come to
you. Because I am telling you, loving someone is the best feeling in the whole w
ide world!
/
"Grabe talaga! Kinikilig ako!" Tili ni Colyn.
Dahan-dahan niyang ibinaba ang magazine na mabilis namang kinuha ni Erin at bina
sa kung ano'ng nakasulat roon.
"Ngiting aso ka ah?" Pansin sakanya ni Jeremie.
"She really loves me." Saad niya.
Erin rolled her eyes while reading the article. "DUH."
"Ano'ng balak mo?" Tanong naman sakanya ni Vin.
"Wala." Sabi niya.
"Ano? Wala ka man lang gagawin gayung halos nabasa na ng buong Pilipinas ang lov
e confession sa'yo ni Adie?" Kunot-noong tanong naman ni Colyn sakanya.
Nginitian niya naman ang mga ito. "I am still waiting for her. At kapag bumalik
na siya, then I will make my move."
It has been a month and a half nang umalis si Adie papuntang New York para sa in
aasam nitong conference roon.
She left the country the night he received her letter and song. Nang pumunta siy
a sa condo nito ay walang sumasagot kaya naman wala na siyang nagawa at hiningi
ang tulong nina Colyn. Na-contact nila ang sister-in-law nito na si Alex Lagdame
o-Martin. At doon nga nila nalaman na nakaalis na ito papuntang New York.
Naalala niya pa ang paghi-hysterical nina Erin at Colyn nung malamang hindi niya
pipigilan si Adie.
****
"Hindi mo man lang ba pipigilan si Adie?!" Sigaw ni Colyn sakanya.
"Nakaalis na nga siya, 'di ba?" Sabi niya habang nakasandal sa kotse niya. Ang i
bang kaibigan naman niya ay nakasandal rin sa mga sariling kotse. Nandito sila s
a may parking lot ng airport. Akala kasi nila maaabutan pa nila si Adie pero hul
i na.
"Edi sumunod ka! My God! Hahayaan mo nalang siya umalis, ganoon?!" Sigaw sakanya
ni Erin.
"Isa't kalahating buwan lang naman siya roon, Erin. Para namang isa't kalahating
taon mawawala si Adie kung makapagsalita ka diyan." Sabi ni Mico.
Pinanlisikan lang ito ng mata ni Erin.
"You won't go after her?" Kalamadong tanong ni Mitch sakanya.
Umiling siya.
"Why? Don't you love her?" Muling tanong nito.
Tinignan naman niya ito at dinigest ang sinabi nito. Sandali lang ay napangiti s
iya at nailing.
"I do love her, do I?" Baling niya kay Mitch na parang naguguluhan.
"What's wrong with your friend?" Tanong nito sa asawang si Dylan.
Nakangiti namang sumagot ito sa asawa. "Realization struck him. Don't worry, bab
e."
"I will let her do her thing in New York. Hindi ko siya guguluhin roon." Deklara
niya.
"Gago ka ba? Mahal mo pala si Adie eh, bakit di mo sundan?!" Sigaw ulit ni Erin.
Pinapakalma na kasi ni Jeremie si Colyn dahil nga buntis ito kaya si Erin nalan
g ang sumisigaw sakanya.
"Gusto kong mag-focus siya sa conference sa New York. I know that it's very impo
rtant to her. And when after a month a half, I'll win her again." Sabi niya bago
sumakay sa kotse at umalis na.
****
May tinawagan siya sa kanyang cellphone.
"Can we meet?" Tanong niya sa tinawagan.
Nang matapos nilang mag-usap ay tumayo na siya.
"I have to go. Thanks for the meal, Erin. Salamat rin Colyn. Mauna na ako. Bye!"

Hindi na nakapagtanong ang barkada sa kanya dahil mabilis siyang umalis sa shop
ni Erin.
-------
AYAN!W WHEW!
Talagang tinapos ko ito. Ang hirap magmulti-tasking ah! Haha.
VOTE AND COMMENT!
FOLLOW! @kendeyss
*******************************************
Thirty-six
*******************************************
AAHHH! PWEDENG MAGMURA?!
GRABE! MAY BAGONG PICTURE SI DARA AT GD MY LOVES! WHOOO!
KINIKILIG AKO SHEMS!
DARAGON!!!!!!!!!
*hinga hinga hinga*
Sorry. Eto na update. :) BITIN PO TALAGA EVERY CHAP KASI HINDI PA COMPLETED ANG
STORY. HEHE
BUKAS ULIT UPDATE.
-------------
Tinanggal ni Adie ang sunglasses niya ng makita niya ang isang lalaking nakangit
ing naghihintay sakanya. Kinawayan niya ito at tinulak na ang cart niya.
Sinalubong siya nito ng isang mahigpit na yakap at halik sa pisngi.
"How's the conference?" Tanong nito sakanya. Ito na ang nagtulak sa cart niya. M
abilis naman niyang inangkla ang braso niya sa braso nito at humilig pa sa balik
at habang palabas na sila ng airport.
"It was great kuya! New York is really beautiful!" Masayang sagot niya sa kuya A
drian niya.
"That's great news." Sabi nito.
Nang makarating sila sa parking lot ay pinatunog na ng kuya niya ang alarm ng ko
tse niya. Binuksan na niya ang passenger seat at sumakay na roon habang ang kuya
naman niya ay pinapasok ang mga gamit niya sa trunk ng kotse nito.
Nang matapos ay sumakay na ito sa driver's seat.
"Seatbelt, princess." Sabi nito.
Sinuot naman niya ang seatbelt niya gaya ng sabi nito.
"Alex is excited to see you." Nakangiting baling nito sakanya.
"Ako rin. Excited na kong makita si Ate. Ang daming pinabili niyon!" Natatawang
sabi niya sa kuya niya.
"Hayaan mo na. Babayaran ko naman eh." Sagot nito.
Natawa naman siya. "Ano ka ba kuya, pasalubong ko na iyon, ano!"
Nang makarating sila sa building ng ate Alex niya ay dumiretso agad sila sa opis
ina ng ate Alex niya.
"Good Morning World!" Sigaw niya pagkapasok na pagkapasok sa opisina ng ate Alex
niya. Kaya lang laking gulat niya dahil may mga kausap ito at dahil sa pagsigaw
niya ay nabaling sakanya ang atensyon ng lahat.
"Oops! Sorry po.. sorry po.. pasensya na po." Sunod-sunod na paghingi niya ng pa
umanhin sa mga tao run. Kasi naman eh, pasok siya ng pasok ni hindi man lang siy
a kumatok. Gusto niyang pukpukin ang sarili dahil sa katangahan niya.
Tumayo naman si Alex. "Adie!" Sigaw nito at mahigpit siyang niyakap pagkatapos a
y pwersahang hinarap siya sa mga tao roon. "Everyone, this is Adrienne Marie Mar
tin. My sister-in-law and this company's lucky charm." Pakilala nito sakanya.
Nakita niya ang pagtango ng mga tao roon. Mabilis siyang kinamayan ng mga tao ro
on at kinocongratulate siya. Hindi naman niya alam kung bakit kaya naman nanguno
t ang noo niya at tinignan ang hipag na parang nagtatanong.
"Upo ka muna, Adie. Everyone, meeting is adjourned.Thank you!" Deklara ni Alex.
Pagkalabas ng mga tao roon ay umupo na ito sa swivel chair nito at may kinuha sa
isang drawer roon.
"Ate! Ano bang meron? Bakit tila tuwang tuwa sila sa akin? Tsaka sino ba ang mga
iyon? Ngayon ko lang ata sila nakita rito." Sabi niya.
"Mga stockholders ang mga iyon. I just finished reporting to them this month's s
ales." Sagot nito sa tanong.
"Ah.. oh! Oo nga pala, ano na pala balita--" Hindi na niya natapos ang sasabihin
nang biglang inilagay ng Ate Alex niya ang latest issue ng 'Excelite' ang offic
ial magazine ng mga Lagdameo.
Napatingin siya sa Ate Alex niya na nakaupo sa swivel chair at nakatingin rin sa
kanya na nakangiti.
Her mouth is half-opened while staring at the magazine and Ate Alex alternately.

"I-ah.. e-eto na ba yun?" Nauutal na tanong niya.
Mas lumaki ang ngiting ipinakita sakanya ng hipag at tumango-tango. "Yes, at ala
m mo ba Adie? The sales were a blast! Grabe, hindi ko inexpect! We received good
feedbacks. Lalo na yung article mo."
She was taken aback.
Ang article niya?
Yung.. yung patungkol kay Marco?
"Yung article ko?" Paninigurado niya.
Sunod-sunod na tango naman ang sinagot sakanya ni Ate Alex. "Yes, the mystery gu
y?! Everyone's talking about it, Adie! Sa internet, nagkalat ang mga forums and
blogs about your article. Mukhang curious sila kung sino nga ba itong 'mystery g
uy' mo." Nakangising sabi nito sakanya.
Literal na napanganga siya. Ganoon kalakas ang naging impact ng article niya?
"What about the ranking? A-Anong status ng Excelite?" Nag-aalalang tanong niya r
ito.
Iyon kasi ang major goal nila. Ang maibalik sa number one spot ang Excelite ng m
ga Lagdameo. Dahil simula nang mamatay ang parents ng Ate Alex niya ay hindi na
nila nabawi ang number one sa Pilot Media na madalas ay nagiging number one at s
a CC Save and Publish. Ang kompanyang kinabibilangan ni Melody.
"They will announce it by the end of the month. Since mag-iisang linggo palang n
aman nang irelease ang mga issues natin ng CC and Pilot." Sabi nito.
Tumango tango naman siya sa sinabi nito.
"I hope we'll get the top, Ate." Sabi niya.
Tumayo naman ito at tsaka pumwesto sa may likuran niya. Hinawakan nito ang magka
bilang balikat niya at minasahe.
"We'll get it, Ads. I'm sure of it." Puno ng kumpiyansang pahayag ng Ate Alex ni
ya. "Teka nga pala, nasaan ang kuya mo? Di ba sinundo ka niya?"
"Idinaan niya lang ako rito. May appointment daw siya eh. Sabi niya alam niya, a
lam mo naman daw kung ano iyon." Sagot niya rito.
Sandaling natulala si Ate Alex na tila ba may iniisip. Pinagmasdan niya ang pagk
unot ng noo nito tapos ilang sandali lang ay mawawala na at umaliwalas na ang mu
kha na tanda ng naaalala na nito ang sinasabi niya.
"Ah! Oo, Oo! M-May appointment nga pala siya." Napapitik pa ito sa hangin.
"Ang weird mo, Ate." Natatawang sabi niya.
"Nakabalik ka na kasi, sa wakas." Makahulugang sabi nito.
"Huh?"
Tinawanan lang siya nito at lumabas na ng opisina. Pinagmasdan lang niya ang hip
ag habang naglalakad palabas ng opisina.
"Ano'ng problema nun?" Iiling-iling na sabi niya sa sarili.
Kinuha na niya ang bag niya at tsaka mabilis na sumunod sa weirdong hipag niya.
---
VOTE AND COMMENT!
Follow me on twitter and IG. @kendeyss
*******************************************
Thirty-seven
*******************************************
Tae, kahit sobrang korni at laking cut ang ginagawa sa Meteor Garden. Nakakawili
paring manuod. Haha.
--------
Mag-tatatlong araw na simula ng makauwi si Adie sa Pilipinas. Balik trabaho nari
n siya. Sa ngayon, taga-edit muna siya ng mga works ng mga junior writers. Wala
pa kasi siya sa huwisyo magsulat.
'Iniisip mo kasi siya.' Tudyo ng kanyang isipan.
Napahinga nalang siya ng maluwag habang nakaupo sa isang pwesto sa Starbucks at
hinihintay matawag ang kanyang pangalan sa counter.
"One Mocha frap for Ms. Adie." Tawag ng nasa counter.
Tumayo na siya at pumunta sa counter at kinuha ang order. Umupo na siya sa kanin
ang pwesto at pinagmasdan ang mga taong naglalakad sa labas ng coffee shop.
"Adie?" Isang baritonong boses ang pumukaw sakanyang atensyon mula sa likod.
Napatuwid siya ng upo. Kilala niya ang boses na iyon. Biglang nagtindigan ang mg
a balahibo niya. Kilalang kilala niya kung kanino ang malalim na boses na iyon.
Lumunok siya ng ilang beses at dahan-dahan niyang nilingon ang lalaking nasa lik
od niya. Napapikit siya ng mariin ng tama nga ang hinala niya kung sino ang lala
king nasa likod niya.
"It's really you, Adie." Nakangising sabi nito. "Do you mind if I sit?" Iminuwes
tra nito ang upuan sa harap niya.
Sasagot na sana siya na hindi pwede pero ang hudyo ay umupo nalang bigla. Ano'ng
sense pa ng pagtatanong nito sakanya 'di ba?
"Ano'ng kailangan mo, Kenneth?" Nakataas na kilay niyang tanong sa walang hiyang
ex niya.
Natawa naman ito sa reaksyon niya. "Easy, I just heard your name when the lady c
alled you. Akala ko nagkamali lang ako ng rinig, but it's really you!" Sabi nito
.
Umirap siya rito. "Ayan, nakita mo na ako. Aalis na ako. Sige." Sabi niya. Kinuh
a niya ang frap niya at tumayo na pero hinila nito ang braso niya para sana pigi
lan siya pero natapon lang ito sa puting damit na suot niya.
Napatayo naman ito at kinuha ang panyo sa bulsa at pinupunasan ang nabasa niyang
damit. Nanlaki ang mga mata niya nang matanto kung saan saan na napupunta ang m
ga kamay nito. Buong lakas niya itong tinulak.
"Ano ba!" Bulyaw niya rito. Wala na siyang pakealam kung nakakakuha na sila ng a
tensyon. Naiinis kasi siya sa mukha ng lalaki. Akala siguro nito hindi niya napa
pansin na hindi na simpleng pagpunas ang ginagawa nito sakanya.
"What? I'm just helping you." Patay-malisyang sabi nito.
She scoffed at his words. "Kahit kailan talaga, hindi ka parin nagbabago. Manyak
ka parin." Nakangising sabi niya.
Nakita niya kung paano nagbago ang itsura nito. "Still can't get over what I did
to you?" Nakangisi na ito nang magsalita ulit.
Natawa siya rito. "God! That was like two years ago. I don't care kung pinakasal
an mo man iyang malanding secretary mo noon."
"Ken!" Tawag ng isang babae rito. Nilingon niya kung kanino nanggaling ang boses
na iyon at nanlaki nalang ang mga mata niya sa nakikita. Nakita niya kung paano
halikan ni Melody ang mga labi ni Kenneth.
If she can puke right there, damn! She will!
Tila napansin naman siya ni Melody pero hindi ito nagpakita ng pagkagulat man la
ng. "Oh, ikaw pala." Pinasadahan siya nito ng tingin. "You look..neat." Sarcasti
c na sabi nito.
Halata niyang kinukutya siya nito kaya naman nginitian niya lang ito. "Ang ganda
ko parin talaga kahit na puro kape na ang damit ko, ano? Tignan natin sa'yo." P
agkatapos ay sinaboy niya ang natitirang kape na hawak niya sa damit ni Melody.
"AHH!" sigaw ni Melody.
"Adie!" Galit na wika ni Kenneth sakanya.
"What? Bagay lang sakanya iyan." Nakataas na kilay niyang sabi. Kinuha niya ang
bag niya at tinalikuran ang dalawa. Pero humarap ulit siya sa mga ito dahil may
nakalimutan siyang sabihin.
"Oh and by the way.. bagay na bagay kayong dalawa.." Nakita niyang ngumisi naman
si Melody at yumakap pa si bewang ni Kennetg. "..Parehong basura." Dugtong niya
. She wanted to laugh when she saw Melody turned red na parang gusto na siyang s
aksakin. Pero pinigilan niya ang sarili sa pagtawa dahil masisira ang bitch effe
ct niya.
----
"Adie, may gagawin ka ba?" Tanong sakanya ng Ate Alex niya nang pumasok ito sa o
pisina niya.
"Wala naman, ate. Bakit?"
"Ayun, pwede ba'ng pasuyo naman ito sa kuya mo?" Bigay nito sakanya ng isang fol
der. "Kailangan niya kasi iyan sa meeting niya. Naiwan niya kasi rito kahapon, b
aka pwedeng ikaw na muna maghatid. Marami pa kasi akong tatapusin." Sabi nito.
"Okay." Nakangiting sabi niya. Inayos niya lang ang mga gamit niya at umalis na
sa building.
---
"Ma'am Adie, may kausap po ang kuya niyo sa loob eh." Pigil sakanya ng secretary
ng kuya niya nang akma siyang papasok sa opisina nito.
"Ah, ganoon ba? Sige, uhm. Pakibigay nalang 'tong folder sakanya ha?. Kailangan
daw kasi sa meeting niya mamaya."
"Sige po,ma'am." Nakangiting sabi nito sakanya.
Pagkabigay niya sa folder ay umalis na siya at sumakay na sa elevator pababa ng
building. Mukhang busy ata ang kuya niya. Daming meetings!
She was texting nang may isang grupo ng babae ang sumakay sa elevator. Tumabi si
ya para makapasok ang mga ito. Patuloy lang ang mga ito sa pagtsi-tsismisan tung
kol sa kung ano'ng magazine na hawak ng mga ito.
"Totoo kaya ito? Sino kaya ang girlfriend niya?" Sabi nung isang babae na halata
ang pagkadismaya.
"Girl, hindi naman girlfriend ang sabi rito! Sabi ay dating palang!" Sabi naman
nung isa.
"Hay! Sino kaya itong dinedate ni Papa Marco?! Grabe! Naiinggit ako!" Sabi naman
ng isa.
Biglang umalerto ang mga tenga niya nang marinig ang pangalan ng lalaking hindi
parin niya magawang makalimutan. Napalingon siya sa grupo ng babae na busy parin
sa pagtingin sa magazine.
Napansin niya ang magazine. Ito ay isang klaseng magazine na gawa lang ng gawa n
g mga tsismis. Walang mga basehan. Dapat ay hindi na niya iyon pinagtutuunan ng
pansin pero nakita niya nalang ang sarili na bumili ng parehong issue sa isang c
onvenience store. Umupo siya sa labas at binuksan ang magazine.
"God, I can't believe bumili ako ng ganito." Naiiling na sabi niya sa sarili hab
ang iniiscan ang mga pahina ng magazine.
At nakita na niya ang hinahanap niya. Isang malaking 'MARCO MONTELLO FINALLY DAT
ES!'
Nagdadalawang-isip pa siya kung babasahin ba ang artikulo. Natatakot kasi siya s
a kung ano ang mabasa niya.
Pero sa huli ay binasa narin niya.
'Mga kumare! Ang super oh-so-mysterious guy na si Papa Marco Montello ay nakita
ng isang nating katsismisan sa isang restaurant sa Makati.
Kwento raw ay masayang nagtatawanan pa ang mga ito habang inaalalayan ni Papa Ma
rco ang girlalu papasok sa restaurant.
At eto pa! Isang sikat na modelo raw ang date ni Papa Marco. Is this finally is
it? Is Marco Montello dating? Alam naman nating hindi ito nakikipagdate sa iba,
well sa public. Pero what you say? Nag-change at heart na ba si Papa Marco at na
isipang it's better to make it public?
We never know mga kumare!'
Tila nawindang siya sa mga nabasa. Totoo kaya ito?
Huminga siya ng maluwag at tumayo na sa kinauupuan. Mabilis na itinapon niya ang
magazine sa basurahan at umalis na.
Sana hindi totoo.
------
VOTE AND COMMENT ;)
Follow! @kendeyss
*******************************************
Thirty-eight
*******************************************
Nakangiti si Adie habang umiikot-ikot sa harap ng full length mirror niya sa kwa
rto. She is wearing a black halter gown thay hugs her body just right. Her hair
is tied on a messy bun so that her back can be exposed.
Kinuha niya lang ang diamond earrings niya na regalo pa sakanya ng kanyang mga m
agulang noong eighteenth birthday niya. Iyon lang ang tanging alahas na suot niy
a.
Kinuha niya na ang bag niya ng marinig na ang doorbell. It must be her date for
tonight.
Binuksan na niya ang pinto and there standing her handsome date.
"You look beautiful,princess." Nakangiting sabi nito sakanya.
Pinalo niya sa dibdib nito ang purse niya. "I know,kuya." Nakatawang sabi niya.
Nilock na niya ang unit niya at sabay na sila bumaba sa parking lot. Pinagbuksan
siya ng pinto ng kuya niya sa backseat.
"Hi,ate!" She kissed her sister-in-law on her cheeks. Nasa passenger seat ito. A
te Alex looks gorgeous in her red lacy tube gown. Her hair is tied on a braid si
deways.
"Ready?" Nakangiting tanong nito sakanya.
"Always." Sagot naman niya.
"Ready na ba ang mga dates ko?" Tanong ng kuya niya pagkapasok sa driver's seat.

"Let's go!" Excited na sabi nila ni Ate Alex.
------
Flashes of cameras welcomed them three after they got off the car.
Ito na ang pinakahihintay nila. It's the judgement day of their hardwork. It's t
he awards night. Nasa loob ngayon ng theatre na ito ang lahat ng nasa mundo ng j
ournalists, writers and publishers.
Maraming kumukuha ng litrato sakanila kaya natagalan pa sila bago makapasok sa l
oob.
"Pupunta lang ako sa CR." paalam niya sa kuya at ate niya.
"Okay, make it fast. Magsisimula na." Bilin naman ng Ate niya.
Tumango nalang siya at dumiretso sa cr pero bago pa siya makaliko sa hall kung s
aan makikita ang CR, ay tila napako ang mga paa niya sa nakikita.
There he is. The man she has been missing this past month. Dapat maging masaya s
iya 'di ba? Dapat masaya siya dahil nakikita na niya ito na masaya. Pero bakit h
indi niya maramdaman iyong kasiyahang iyon?
Mabilis na tumalikod na siya ng biglang niyakap ng babaeng kasama nito si Marco.
She can't take it anymore. Kung patuloy pa niyang panunuorin ang dalawa, baka h
igit pa sa yakap ang makita niya. At hindi niya kakayanin kung makita niya silan
g maghalikan.
Pero bakit nandito si Marco?
This event is for writers like her. Maraming media sa labas. Nagtipon lahat sa l
oob ang mga taong kinamumuhian nito. Kaya bakit siya nandito?
Nagtuloy siya sa hallway kung saan ang daan patungong CR.. at tila nasagot ang k
atanungan niya sa isip nang makita ang isang display sa dingding.
'Montello Theatre A'
Ibig sabihin?
This theatre na paggaganapan ng awards night ay isa sa pagmamay-ari ni Marco?
Naghugas siya ng kamay sa sink pagkatapos ay tinungkod ang magkabilang kamay roo
n. Napapikit nalang siya at huminga ng malalim.
Nagulat siya ng biglang bumukas ang pintuan. At lalo lang sumama ang timpla niya
ng makita ang pagmumukha ng isang taong ito.
"Uy, Adie!" Tawag sakanya ng kasama ni Melody.
"Uhh.. Beatrice? Tama ba?" Paninigurado niya.
"Oo, buti 'di mo pa ako nakakalimutan." Nakangiting sabi nito.
Nginitian nalang rin niya ito. Melody looked at her. Nginisian siya nito at pina
gtaasan pa ng kilay. Aalis na sana siya kaya lang bigla itong nagsalita.
"Ang ganda talaga ng girlfriend ni Marco. Hindi ba, Adie?" Tanong sakanya ni Mel
ody na ikakunot lang ng noo niya.
Hindi siya sumagot at aalis na sana pero pinigilan siya nito sa braso. Si Beatri
ce naman ay nakatingin lang sakanilang dalawa na parang naguguluhan sa tensyong
namamagitan sa kanilang dalawa ni Melody.
"I read your article, it seems that tuluyang nawala sa'yo si Marco. Kawawa ka na
man, loveless ka na nga, bagsak pa ang magazine niyo. Kaya ano pa'ng point na um
attend kayo rito? Papahiyain niyo lang ang mga sarili niyo." Mayabang na sabi ni
Melody.
"Mel, ano ba'ng nangyayari sa'yo? Pilot Media ang kalaban natin. Hindi ang Lagda
meo." Paalala ni Beatrice.
"Bea! Miski Pilot pa iyan o Lagdameo, kalaban parin! And this girl, did dirty ta
ctics just to get an interview with Marco Montello." Nakangising sabi ni Melody
na ikinagulat naman ni Beatrice. Tinignan siya ni Bea na tila hindi makapaniwala
sa narinig niya mula kay Melody.
Huminga siya ng malalim. Ayaw niyang patulan si Melody dahil kapag pinatulan niy
a ito, masisira lang ang gabi niya ng tuluyan.
"At least hindi ako nagkunwaring mahal ang isang tao para lang makakuha ng impor
masyon patungkol rito. All I did back then was all true and sincere. Dahil 'di a
ko katulad mo, sunog na ang kaluluwa kahit na wala pa sa impyerno." Malumanay na
sabi niya kay Melody. Akmang susugurin na sana siya nito ng pigilan ito ni Beat
rice.
Tinalikuran na niya ang mga ito at mabilis na bumalik sa loob ng theatre. She co
mposed herself first, bago hanapin ang upuan nila ng kuya at ate niya. Ayaw niya
ng mahalata ng mga ito na disoriented siya sa nangyari at nakita kanina.
All throughout the ceremony wala siyang naiintindihan sa mga sinasabi ng mga pre
sentors. All she was thinking about is Marco and that beautiful girl he's with.
Ibig sabihin.. totoo lahat ng nabasa niya na tsismis tungkol rito at sa babaeng
idine-date daw kuno nito?
Sabi sa article na iyon, tila modelo raw ang babae na nakita. And sa naaalala ni
ya kanina, mukha ngang modelo ang babaeng kasama nito kanina.
Napapikit siya ng mariin.
Hindi sana totoo iyon.
"Adie? Are you okay?" Bulong ni Ate Alex na katabi niya.
Ngumiti siya ng tipid dito. "Yes, Ate. Kinakabahan lang ako."
Kinakabahan talaga siya. Una, malapit na ang major award kung saan tatanghalin n
a ang magazine of the year. Binabase nila iyon sa sales na natanggap ng magazine
, feedbacks at comments ng mga readers at may online votings rin.
Hinawakan ni Ate Alex ang kamay niya at pinisil at nginitian lang siya. Alam niy
a na hindi lang siya ang kinakabahan kundi si Ate Alex rin. Kung tutuusin, doble
ang kabang nararamdaman nito dahil this fight is for her parents.
"And to announce what we've all been waiting for, may I call on the presentors -
Mariella Niguid and James Von Lustre."
Mula sa gilid ay lumabas ang isang gwapo at matipunong lalaki at napanganga siya
ng mamukhaan ang babaeng nakaangkla rito.
The girl who was with Marco.
"Good Evening everyone." Bati ni James sa audience. "Good Evening Mariella."
Ngumiti naman ang babae. "Good Evening din, James. Heto na! Nasa kamay ko na ang
pangalan ng magazine of the year." Pasuspense na sabi ni Mariella.
"But wait Mariella, we would just like to thank you and your family for sponsori
ng this event." Sabi naman nung James.
Ikinakunot naman ng noo niya lalo ang sinabi nito kaya hindi na niya natiis at k
inalabit niya ang Ate Alex niya.
"Ate, kilala mo ba iyang mga presentors?" Tanong niya rito.
"Si James Von Lustre, he's a famous writer sa New York. While si Mariella naman,
alam ko model siya but I also know that she's an author." Sagot sakanya nito.
Tila nasagot na ang mga katanungan sa isip niya kung bakit nandito si Marco. Mar
ahil ay date ito ni Mariella. Pero nasaan kaya ito?
Luminga-linga siya sa paligid at hinanap si Marco pero hindi niya ito makita.
"And the magazine of the year goes to..." Unti-unting binuksan ni Mariella ang e
nvelope na hawak nito. Nagtinginan muna sina James at Mariella at sabay na inann
ounce ang nanalo. ".. Excelite of Lagdameo Publishing Corps!"
Napatayo siya bigla nang narinig ang resulta. Niyakap niya ang ate Alex niya na
naiiyak na ngayon. Tumayo na ito at umakyat sa stage.
"Excelite has been in the market for 9 years. And I am proud to say that Lagdame
o Publishing Corps is back to the top. Mom, Dad! Para sainyo ito!" Umiiyak na pa
hayag ng Ate niya habang nakatingin sa itaas at tinaas din ang trophy. "..I coul
dn't have done this kung wala ang team ko. My husband, Adrian! I love you! My si
ster-in-law slash one of the greatest writers I've known, Adie! We did it!" Masa
yang sabi nito.
Nakatayo lang sila ng kuya niya sa kinauupuan. Akbay siya nito at siya naman ay
nakahilig sa balikat nito. Binigyan niya ng flying kiss ang ate niya.
This night turned out pretty good after all.
------
Lumabas muna si Adie at dumiretso sa parking lot. Dito nalang niya hihintaying a
ng mag-asawa na busy dahil sangkatutak na reporters ang nakapaligid rito. She in
haled and exhaled heavily.
"Mukhang masaya ka ah!"
Napalingon siya sa nagsalita. Umirap siya at lalagpasan na sana ito nang mahigpi
t nitong hinawakan ang braso niya. Inilapit nito ang mukha sa buhok niya at inam
oy iyon.
"Let go off me, Kenneth!" pagpupumiglas niya rito.
"I miss holding you like this. And I wanna know how it feels like holding you wi
thout this." Nanginig siya ng biglang hawakan nito ang strap ng halter gown niya
. Malakas na itinulak niya ito, pero mas malakas talaga ito.
"Tangina mo,Kenneth! Wala ka talagang pinagbago!" Sigaw niya rito.
Napaigik siya ng pisilin nito ang magkabilang pisngi niya gamit ang isang kamay
nito.
"Dahil sa'yo at sa kompanya niyo natalo ang CC! Alam mo ba kung gaano ang hirap
na dinanas ko para makaabot ako sa pwestong kinatatayuan ko?! Pero dahil sa gina
wa mo noong two years ago, ibinagsak ako ni Dad at ni Kuya sa pinakamababang pos
isyon!"
She spat at his face. "Tama lang sa'yo iyang nangyayari sa'yo! Gago ka! Manyak k
a! Kung hindi mo sana ako niloko dati pa, wala ka sa posisyon mo ngayon!"
Sasampalin na sana siya ni Kenneth nang nagulat nalang siya nang biglang bumulag
ta na ito sa sahig.
"Marco!" Sigaw ng isang tinig ng babae at nang lingunin niya kung sino ito ay si
Mariella na hahangos-hangos na yinakap si Marco para maialis sa ibabaw ni Kenne
th.
"Gago ka! Dapat sa'yo pinapatay! Tangina mo!" Dinuro-duro pa ito ni Marco.
"Marco let's go!" Awat ni Mariella rito.
Gusto niyang awatin si Marco pero a big part of her doesn't want to. Masaya siya
dahil tila pinagtatanggol siya ni Marco kay Kenneth. Pero nasasaktan siya dahil
nandito si Mariella.
"Stop it, Marco! Baka may makakita sa'yo!" Suway ni Mariella rito.
Tsaka lang ito tumigil. Tumayo ito at pinagpag ang suit na suot. Nang balingan n
ito si Mariella hindi sinasadyang nagtama ang mga tingin nila. Gusto niya ituwid
ang nakakunot na noo nito. Gusto niyang yakapin ito ng mahigpit. Gusto niyang t
adtarin ito ng halik. Pero hindi niya alam kung paano.
Lalong bumilis ang tibok ng puso niya ng makitang papalapit na ito sakanya. Naka
sunod lang si Mariella rito sa likod.
"Pumasok ka na sa loob." Seryosong sabi nito. "Mella, halika na." Iyon lang ang
sabi nito at mabilis na nilagpasan lang siya ni Marco. Mariella looked at her as
if she's apologizing or something and gave her a small smile.
Bakit ganoon? Hindi niya magawang mainis doon kay Mariella?
Pero hindi niya maiwasang makaramdam ng selos. Nasasaktan rin siya sa ginawang p
ambabalewala ni Marco sakanya. Marahas na pinunasan niya ang mga luhang naglanda
s sa pisngi niya. Napangiti siya ng mapait.
Kung tutuusin, dapat lang sakanya ang trinato ni Marco, 'di ba? Sa kabila ng mga
kasinungalingan at ginawa niya rito, nagawa parin siya nitong iligtas.
Pero masakit parin talaga!
Kahit labag sa loob niya, nilapitan niya si Kenneth na hindi na maibuka ang mga
mata. "Kahit papaano, nagpapasalamat parin ako sa panggagago mo sa'kin. Dahil ku
ng hindi ka nagloko, magsisisi siguro ako habang buhay na ikaw ang makakasama ko
." Mapait na sabi niya.
"Kenneth! Oh My God!" Humahangos na lumapit si Melody sakanila. Tinulak siya ni
Melody palayo kay Kenneth. "Ano'ng ginawa ko sakanya?!" Bulyaw nito sakanya.
"Kasalanan ng manyak mong boyfriend. Buti nga hindi siya napuruhan ni Marco." Sa
ad niya at tumayo na.
"Si Marco ang gumawa nito kay Kenneth?!" Sigaw sakanya ni Melody.
"Si Kenneth nalang ang tanungin mo kapag nahimasmasan na." Sagot niya at tuluyan
ng lumayo sa mga ito.
--------
VOTE AND COMMENT ;)
Follow. @kendeyss
*******************************************
Thirty-nine
*******************************************
Isang malakas na batok ang ibinigay ni Mariella kay Marco pagkapasok nila sa kot
se nito.
"Aray! Ano ba?!" Sigaw niya rito habang hinihimas ang nasaktang ulo.
Hindi pa nakuntento si Mariella dahil piningot naman nito ang tenga niya kaya na
gsisisigaw siya sa sakit.
"Isa! Tanggalin mo iyang kamay mo! Masakit! Aray! Pucha!"
Marahas na binitawan ni Mariella ang tenga niya. Matalim niya itong tinignan per
o mas matalim naman ang ibinigay ni Mariella sakanya na tingin.
"What?!" Asik niya rito.
"What did you just do back there?" Mataray na tanong nito sakanya.
"What?" Patay-malisyang sagot niya rito habang hinihimas ang ngayong namumulang
tenga.
"Bakit mo ginanun si Adie?! Akala ko ba babawi ka na sakanya?!" Bulyaw nito saka
nya.
Imbis na sagutin ay nanahimik nalang siya.
"Aray! Pucha!! Kanina ka pa ah!" Inis na sabi niya rito.
"Isusumbong kita kay Tita, akala mo!" Banta nito sakanya.
"Baka gusto mo'ng isumbong rin kita sa nakita ko kanina?" Banta niya rin rito.
Mariella Niguid. She's his cousin from his mother side. Nakita niya kasi itong k
ahalikan si James Von Lustre at pinakiusapan siya nito na huwag nga raw sasabihi
n sa mga magulang nito dahil hindi pa raw sila sure sa ma nararamdaman nila. Nap
aismid nalang siya sa sinabi nito at sa huli pumayag nalang rin siya dahil appar
ently, alam nito kung ano si Adie sa buhay niya dahil sa kadaldalan ng mommy niy
a.
Tita Van, Mariella's mother, asked him if she could rent one of his theatres for
an awards night. Hindi naman niya alam na iyong awards night na sinasabi nito a
y para sa mga newspaper and magazines na kinabibilangan ni Adie. Nagulat nalang
siya ng ihahatid na sana niya si Mariella, nakita niya si Adie at isang lalaki n
a tinawag nitong Kenneth.
Oh, he remembers that fucking name. Lalapitan na sana niya silang dalawa nang ma
gsalita si Adie.
"Kung hindi mo sana ako niloko dati pa, wala ka sa posisyon mo ngayon!"
Upon hearing those words from her, his body tensed. Ano ang ibig sabihin nito?
Kumuyom ang mga palad niya.
Iniisip parin nito ang gagong ex niya? Kahit na winalanghiya na siya nito?
At ano?! Iniisip niya parin ba kung hindi sana nagloko ang Kenneth na 'yun, masa
ya silang pareho ngayon? Ganoon ba?
Naalerto siya nang makita ang pag-angat ng kamay ni Kenneth kaya naman mabilis s
iyang kumilos at piaulanan ng mga suntok ang lalaking ito! Wala siyang pakealam
kung mapatay man niya ito! Actually, iyon ang gusto niyang mangyari!
"Hoy! Natulala ka na diyan!" Kunot-noong pukaw sakanya ni Mariella.
"Tumahimik ka na nga lang!" Bulyaw niya rito.
"Sayang naman iyong mukha nung lalaki! Pogi pa naman iyon, kuya!" May panghihina
yang sa boses nito.
"Isa pa, Mariella! Paglalakarin kita hanggang bahay niyo nang nakasuot na ganyan
!" Sigaw niya rito.
"Edi nagseselos ka nga." Nakatawang pahayag nito.
Natigilan siya at naningkit ang mga mata. "Ano'ng pinagsasabi mo diyan?"
"Admit it kuya. When you saw them together, you were jealous." Kibit-balikat na
sabi nito.
Nagseselos nga ba siya?
"You even use that 'cold treatment' on her. May I remind you, that you have to w
in her back not push her away again. Did you saw how hurt sh was back there?" Na
iinis na pahayag sakanya ni Mariella.
Huminga nalang siya ng malalim. "Let's get you home." Pinaandar na niya ang kots
e niya.
"You'll win her back, right?" Paninigurado nito sakanya.
Saglit lang niya itong sinulyapan. Pero hindi siya sumagot.
"I like her. Even though, hindi ko pa siya nakakausap. She made you do things th
at are so random." Nakangiting pahayag nito.
Napangiti nalang rin siya rito. Hindi na nila pa pinag-usapan ang nangyari kanin
a hanggang sa maihatid na niya ito sa bahay nila. But before she was about to ge
t inside her house. He opened the passenger's window an called her cousin.
"Yes?" May pagtataka na tanong nito.
"I'll definitely win her back." Nakangiting sabi niya rito at tsaka palang pinaa
ndar ang sasakyan niya.
------
Aligaga ang team ni Adie sa pagtatapos ng kanilang feauture article na gagamitin
sa next issue nila.
Every month kasi may panibagong issue ang Excelite. Just like other magazines, e
very month din ito naglalabas ng kani-kanilang mga issues. At ngayon ngang napro
mote na siya bilang Associate Editor ng Excelite mas lalong dumoble na ang traba
ho niya. Kung dati ay naka-focus lang siya sa mga literary works ngayon ay hindi
na. Dahil dadaan narin sakanya ang lahat ng mga articles for approval.
"Ma'am Adie, na-submit na po ng Art Director iyong mga designs niya." Pukaw saka
nya ni Kirk, isa sa mga senior writers nila rito. Tumango siya bilang sagot.
Simula nang nanalo sila ng magazine of the year dalawang linggo na ang nakakaraa
n, mas pinagbusisian nila ang kanilang next issue dahil tiyak na maraming mag-aa
bang nito.
And speaking the awards night, two weeks narin simula nung nangyari sa pagitan n
ila nina Marco,Kenneth at ni Mariella.
Bumabagabag parin sa isip niya kung sino si Mariella? Bakit ganoon ang inakto ni
Marco sakanya?
And about Kenneth, wala na siyang balita rito. At wala narin siyang pakealam. Hi
ndi na siya parte ng buhay niya. Matagal ng wala. Burado at napalitan na.
A loud knock grabbed their attention.
"Mukhang busy ang team ah." Nakangiting sabi ni Ate Alex sakanila.
Binati lang ito ng mga writers at tsaka binalik na ang kani-kanilang atensyon sa
ginagawa.
"Adie, my office now." Sabi nito at tumalikod na.
Hindi na siya nagtanong at sumunod nalang rito. Dire-diretso siyang pumasok sa o
pisina nito at naupo sa silya katapat ng lamesa nito.
"Bakit, Ate?" Tanong niya kaagad rito.
"Promise me, hindi mo ito tatanggihan." Sabi agad nito.
"Ano muna iyan?" Natatawang sagot niya.
"I won't tell you, not until you promise me."
She rolled her eyes. Parang bata lang ang kausap niya. "Oo na. Ano ba kasi iyon?
"
"I have a work for you." Nakangising sabi nito.
"Work?"
"Para sa main article next issue." Simpleng sagot nito.
"But I thought na meron na tayo? Ready for printing na nga hindi ba?" Naguguluha
ng sabi niya rito.
"I wanted some changes. I need you to interview this person." Seryosong pahayag
niya.
She was taken aback. Nanaman?! Interview nanaman?
"Ate.." She said in a worried tone.
"You promised."
Napapikit nalang siya ng mariin. "Pwedeng iba nalang? You know kung ano'ng pinag
daanan ko sa mga interview-interview na iyan."
"Adie, sige na naman oh. Everyone's busy. Ako nalang muna papalit sa'yo, tsaka s
aglit lang ito. I've already prepared the questions. All you have to do is inter
view this person and that's it."
Ate Alex gave her her pleading look na alam niyang hindi niya matitiis pero hind
i talaga! Ayaw na niya! Kinakabahan siya, dahil feeling niya iisang tao lang ang
nasa isip nila sa pagkakataong ito.
"Ayoko talaga, Ate. Iba nalang."
Alex's shoulders dropped. Bumuntong-hininga nalang ito. "Oh, okay. Ayos lang. Hi
ndi kita pipilitin. You can go back now." Tipid na ngiti ang ibinigay nito sakan
ya.
She groaned in frustration. "Why do you have to be so nice?! Fine! Fine! I'll do
it. Sino ba iyan?"
Ate Alex beamed at her and handed the folder.
-------
Bumuga nanaman siya ng hangin at kinakalma ang sarili. Pang-ilang beses na ba si
ya bumuntong-hininga? Panglima? Anim? Or is it for the ninth time?
Napaupo nalang ulit siya sa waiting area. Isa pang malalim na hininga ang nilaba
s niya bago naisipang tumayo na at sumakay ng elevator.
Nang makarating na sa floor na sadya niya ay agad siyang dumiretso sa desk ng se
cretary nito.
"Hi, I am Adrienne Marie Martin. I have an appointmet kay Marco." Pakilala niya
sa secretary nitong si Cora.
Kumunot naman ang noo ng secretary nito at tinignan ang isang notebook na tila p
lanner.
"Is there any problem?" Hindi na niya napigilang itanong.
"Ms. Martin, wala po si Sir sa office niya. At tsaka po, nakalagay dito na sa ba
hay daw po niya gaganapin ang interview."
Nanlaki ang mga mata niya. Mabilis siyang nagpaalam at lumabas ng building nito.
Nasa parking lot na siya ng tawagan niya ang ate Alex niya.
"What the freaking hell, ate? Akala ko ba nasa office si Marco?!" Bulyaw niya ag
ad sa kabilang linya.
"Why do you have to shout? Sabi niya sa office niya eh nung nagschedule ako. Nas
aan ba siya?"
"He's in his house right now. At pinapapapunta nalang ako doon ng secretary niya
!" Naiinis na sabi niya. Napahilamos pa siya sa mukha.
"Oh, ano'ng problema doon? Just go there at nang matapos na ang interview. Pagka
tapos mo diyan, bumalik ka na kaagad para mapa-edit ko na sa isang writer at ng
maihabol natin sa publishing team. Bye! Goodluck!"
"Ate!---Ughhh!!" Marahas niyang ginulo ang buhok at padabog na sinakay ang kotse
. Binato niya ang gamit sa passenger's seat at tinahak na ang daan patungo sa ba
hay ni Marco.
Naiinis siya! Bakit kasi sa bahay pa nito! At hindi man lang sila ininform na ma
y change of location pala!
Hindi siya ready! Putragis!
-------
"Kaya mo iyan, Adie. Just be professional. Set aside your feelings muna. Para sa
Excelite. Whoo!" Kausap niya sa sarili habang nakatingin sa rearview mirror. Sh
e combed her long hair. Added some powder on her face and applied some lipgloss
on her lips.
Isang malalim na hininga ang nilabas niya bago lumabas ng kotse at nag-doorbell
na sa bahay nito.
Akala niya si Marco ang magbubukas sakanya pero nagkamali siya dahil si Mariella
ang nakikita niya sa harapan niya. Nakangiti ito sakanya.
"Oh, I'm sorry. Babalik nalang ako some other time." Mabilis na sabi niya bago t
umalikod pero mabilis siyang naagapan ni Mariella.
"Wait! Kanina ka pa niya hinihintay. Interview, right?"
Tumango siya bilang sagot. Nawala kasi ata ang dila niya. Pinagmasdan niya si Ma
riella.
Matangkad. Maganda. Sexy. Makinis. Lahat ata ng magagandang adjectives pwede mon
g gamitin para ipan-describe sa babaeng ito eh. Pero siya?
Gusto niyang maiyak sa sitwasyon ngayon pero pinigilan niya. Nabuhay lahat ng in
securities niya sa katawan habang pinagmamasdan si Mariella.
"Iba talaga nagagawa ng pag-ibig."
"Huh?" Tanong niya rito. Hindi niya kasi naintindihan kung ano ang ibinulong nit
o.
Ngumiti naman ito at iwinasiwas ang kamay. "Wala wala. Sabi ko himala, magpapain
terview siya. Sige, I'll go ahead na. May dinaan lang naman ako. Bye! Goodluck!"
Bumeso ito sakanya na ikinagulat niya.
See?! How can she be mad at that kind of woman? Eh ang bait bait! Unfair!
Dahil bukas na ang pinto ay pumasok na siya sa loob.
"Marco?" Tawag niya sa lalaki. Umikot pa siya sa may living room pero hindi niya
ito nakita roon.
"Adie?" Tila gulat na sabi nito. Lumabas ito mula sa kusina.
Tipid siyang ngumiti rito. "Uhm, yeah. Napagbuksan ako ni.. ng girlfriend mo. Si
Mariella kaya pumasok na ako. I hope you don't mind."
"What?" Nakakunot-noong tanong nito sakanya.
"Well anyways, pumayag ka palang magpainterview?" Pag-iiba niya sa usapan.
"Yeah." Sagot nito pero hindi parin nawawala ang kunot sa noo nito. Naiilang nar
in siya sa pagkakatitig nito sakanya.
"So let's start. Para matapos narin tayo ng maaga." She smiled. A fake one. Dahi
l ngayon, gusto na niyang umuwi at ngumawa sa kwarto niya.
Hindi sumagot si Marco bagkus nanatiling nakatitig lang ito sakanya na sobrang i
kinaiilang na niya talaga nakasandal ito patagilid sa pader habang nakahalukipki
p ang mga braso.
"Is there something wrong?" Naaasiwang tanong niya.
He tilted his head sideways. Hindi agad ito sumagot pero maya-maya lang ay tumay
o na ito. "Doon tayo sa may terrace." Aya nito sakanya.
Nang makarating sila roon ay agad siyang umupo at inilabas ang folder na ibiniga
y ng Ate Alex niya at isang recorder. Nilabas niya rin ang maliit na notepad niy
a at isang ballpen.
"Sandali lang, magpapalit lang ako ng damit. Pawis kasi ako." Paalam nito sakany
a.
Tumango nalang siya rito.
Hindi niya mapigilang isipin kung ano ang ginagawa rito ni Mariella. May ginawa
kaya silang dalawa? Kaya siguro pawis si Marco?
Umiling siya sa naiisip! Napasabunot nalang siya sa buhok.
"Hey, okay ka lang?" Naabutan siya ni Marco na nakatukod ang siko sa lamesa haba
ng sinasabunot ang buhok.
Mabilis siyang umayos ng upo at inayos narin niya ang buhok. Tumikhim siya para
kahit papano maibsan ang pagkapahiya sa harap nito. "Let's start." Sabi niya.
Umupo naman ito sa harap niya at prenteng sumandal sa upuan. Binuksan niya ang f
older at iniready ang recorder.
Napanganga siya sa mga tanong na nababasa niya. Ano ba itong inihanda ng ate niy
a?! God! Napapikit siya ng mariin habang sinasakal sa isip niya ang hipag niya n
a sira-ulo!
"May problema ba?" Tanong sakanya ni Marco.
Ngumiti siya ng alanganin rito. "Are you sure you want to do this interview?"
Nangunot naman ang noo nito. "Yes, bakit? Dati naman ito ang gusto mo 'di ba? La
st wish mo pa nga ito." Natatawang tanong nito sakanya.
Sa sinabi nito, it's like a knife stabbed her heart. Is he having his revenge? P
ilit niyang tinanggal ang kaisipang iyon sakanya. Marco would never do that.
"Marco.. tungkol sa nagawa--"
"It's okay, Adie. It's my choice to have this interview. You don't have to be gu
ilty. It's all in the past. Dapat nang iwanan at kalimutan." Makahulugang sabi n
ito.
She can feel her eyes filling up with her tears. "R-Right." She mumbled. She cle
ared her throat once again. "Let's start." She lazingly said.
Iplinay na niya ang recorder at nagsimula nang basahin ang mga tanong na ang Ate
Alex niya ang naghanda. "When did you started liking music?"
"When I was six. I saw my dad playing piano. Iyon ang first instrument na tinugt
og ko. After that, I know to myself that I just have this kind of love for music
." He answered.
"Where do you get you ideas in your compositions?"
"Personal experiences. Surroundings. Minsan observations."
"How do you feel being quoted as the 'mysterious bachelor'?"
"Nothing. Hindi ko naman kasi pinapansin. Isa lang naman ang pinapansin ko eh."
Saglit na sinulyapan niya ito only to find out that he is staring at her smiling
ly.
She cleared her throat again and ignored what she saw. "These next questions wou
ld be personal. It's optional if you want to answer it or not."
"Okay."
"Why do you want your life to be so much private to the point that you never let
anyone get a chance to interview you?"
"I just don't like them meddling with my life. You know how others work, they ma
ke up stories about me, twisting my answers. So yeah."
"Many people would like to know if you had a girlfriend?"
"Yes. One. Her name is Melody. But we broke up two years ago. I think that's all
." He chuckled.
Tumango-tango siya. "So.." She stopped for a moment. ".. Is Marco Montello.. dat
ing someone?"
"Nope."
Napakunot ang noo niya. Eh ano'ng tawag kay Mariella? She glances at him. "Pleas
e be honest." Sabi niya.
Dumukwang naman si Marco sa lamesa resting her elbows on the table while his chi
n rested on one of his palms. "I'm honest."
"You have a girlfriend, right?" Nakataas-kilay na sabi niya.
"As far as I remember, wala." Nakangiting sabi nito.
She heaved out a sigh. "Kung wala kang girlfriend, sino iyong Mariella?"
"She's my cousin!" Natatawang sabi nito.
What? All this time?! Pinsan lang pala niya iyon?! Sayang lang ang iniyak niya?
Napapikit siya sa pagkapahiya nanaman.
"You thought she's my girlfriend?" Natatawang tanong nito sakanya.
"Whatever. Can we proceed?" Pagtataray niya rito.
"Sure." Nakangiting sagot nito.
Napakunot ang noo niya sa mga susunod na tanong. "Have you've been hurt before?"
She gulped.
Tila natigilan ito. Sumeryoso ang mukha. Gusto niyang iiwas ang tingin pero hind
i niya magawa para bang gusto niya makita ang ekspresyon nito habang sinasagot a
ng tanong niya. "Yes." He answered with a sad smile.
"At the other side, have you hurt someone?"
Huminga ito ng malalim. "Yes. I know in my heart that I hurt her so badly. At pi
nagsisisihan ko iyon."
Napahinto siya saglit. Did she just saw sadness in his eyes?
"Do you have a person in mind that is very special to you?"
"Yes. Yes I have."
"Have you ever sang a song for this person? And what song is this?"
"Yes. And it's a song called 'All of Me'."
Tila gumunaw ang mundo niya. She's not the person he's been talking about. Kasi
hindi pa siya nito nakakantahan ng ganoong kanta.
She wanted to cry so much but she can't. Dahil siya rin naman ang may kasalanan
kung bakit sila nandito sa sitwasyong ito.
"C-Can you name that p-person who is very s-special to you?" Naiiyak na tanong n
iya. Nanatili lang siyang nakayuko dahil ayaw niyang mahalata ni Marco na naiiya
k na siya.
"Her name is.. Adrienne Marie Martin." Automatikong umangat ang ulo niya. Napako
ang tingin niya kay Marco na nakatitig sakanya. "..She's the girl that hurted m
e. And she's also the girl that I've hurted too. And she's the girl that I only
love."
"M-Marco.."
Hinawakan ni Marco ang kamay niya. "I'm sorry. I'm sorry dahil natagalan. I'm so
rry that you have to feel the pain that I've caused you. Maniwala ka, Adie.. I n
ever intended to do it. Nasaktan din kasi ako. But, natanggap ko na. I cannot ha
te the person I love the most. Naisip ko na lahat tayo nagkakamali. Susunod sana
ako sa'yo sa New York pero naisip ko na huwag nalang dahil baka makagulo pa ako
sa'yo. Ang totoo nga niyan, I've even asked your Adrian and Alex to help me. Si
la ang may pakana nito. Hindi ko kasi alam kung paano ka haharapin, matapos ang
nangyari. Nakatikim pa nga ako ng suntok sa kuya mo, pero tinanggap ko dahil ala
m ko na dapat lang iyon sa gagong tulad ko for letting her love go."
Patuloy ang luhang umaagos sa pisngi niya. She was very happy. Happy because fin
ally Marco said that he loves her.
"I'm sorry, Marco! Sorry!" Hagulgol niya rito.
Tumayo ito at hinatak siya patayo para yakapin siya. "Shh.. enough for the sorry
's. Tapos na. Nangyari na. Nasaktan tayo, oo. We just have to forget all of that
and start anew. Pero.. I have to ask you one question." Hinawakan siya nito sa
magkabilang balikat at inilayo bahagya mula rito.
"What?" Nakangiting tanong niya.
"Do you still love me?" Kabadong tanong nito.
Instead of answering him right ahead, she pulled his nape and kissed him fully i
n the mouth. She bit his lower lip and that made him stiffle a groan na nag-udyo
k rito para palalimin ang halikan nila.
"Is that a yes?" Hingal na tanong nito ng maghiwalay ang mga labi nila.
Magkadikit ang mga noo nila habang parehong hinahabol ang hininga. "Yes, I love
you! I love you so much, Marco Dame Montello."
Marco gave her another peck on the lips and then kissed her forehead. "I love yo
u too, Adrienne Marie Martin." And then he pulled her for a tight hug.
Pero tinulak niya ito ng may maalala. "You never sang to me!"
Tumawa lang ito and pulled her for another mouth shattering kiss.
--------
VOTE AND COMMENT!
Follow me on twitter. @kendeyss
*******************************************
HAPPY
*******************************************
I just want to say how thankful I am to my readers. I love you guys!
Mua mua!
Y G D A R A
*******************************************
Forty [1]
*******************************************
Hinatak ni Marco si Adie papasok sa loob ng bahay nito.
"Saan tayo pupunta?" Tanong ni Adie.
Nginitian lang siya ni Marco hanggang sa makarating sila sa malaking living room
nito. Pero hindi doon siya nito dinala.
"Marco!" Gulat na napasigaw siya ng bigla nalang siya buhatin nito paupo sa taas
ng piano nito.
"Stay still." Nakangiting sabi nito pagkatapos ay dinampian siya nito ng halik s
a labi.
Hindi na siya nakareklamo, paano? Eh nahalikan na siya nito. Grabe! Gusto niyang
rape-in ngayon si Marco kung pwede lang.
Umupo lang si Marco sa harap ng piano nito at binuksan ang takip sa mga keys. Ma
ya-maya lang nag-umpisa na ito sa pagtugtog.
"What would I do without your smart mouth? Drawing me in and you kicking me out.
. you got my head spinning.. No kidding.. I can't pin you down..
...What's going on in that beautiful mind? I am on your magical mystery ride, An
d I'm so dizzy, don't know what hit me but I'll be alright."
Nanatiling magkatitig lang sila ni Marco habang tumutugtog at kinakantahan siya
nito. Napapangiti si Adie tuwing napapapikit si Marco dahil sa pagkanta.
Tama ito. Ito ang kasama niya sa kanyang 'Magical Mystery Ride'. Dahil simula na
ng makilala at minahal niya ito, it seems like all the things that is happening
to her are right. Kahit na nasaktan siya, sa tingin niya tama lang na nangyari i
yon. Because it just shows that whatever pain they've felt, they'd still managed
to forgive and find each other again.
"..My head's underwater but I'm breathing fine, you're crazy and I'm out of my m
ind.
.. 'Cause all of me loves all of you. Love your curves and all your edges, all y
our perfect imperfections.. Give your all to me, I'll give my all to you. You're
my end and my beginning, even when I lose I'm winning.. 'cause I give you all o
f me.. and you give me all of you.. Ooh."
Hindi na namalayan ni Adie na umiiyak na pala siya. Mukha na nga siguro siyang t
anga ngayon, dahil ang laki ng ngiti niya habang umiiyak siya. Ano'ng magagawa n
iya? Masaya siya. She never thought that these things would happen. Tumigil sa p
agtugtog si Marco. Tumayo ito at lumapit sakanya. Pumwesto ito sa pagitan ng mga
hita niya. He kissed her tears away. He then cupped her face and sang to her ag
ain.
"How many times do I have to tell you, even when you're crying you're beautiful
too.. the world is beating you down, I'm around through every mood. You're my do
wnfall, you're my muse, my worst distraction, my rythm and blues.. I can't stop
singing, it's ringing, in my head for you..
..My head's underwater but I'm breathing fine, you're crazy and I'm out of my mi
nd..
..'Cause all of me loves all of you. Love your curves and all your edges, all yo
ur perfect imperfections.. Give your all to me, I'll give my all to you. You're
my end and my beginning, even when I lose I'm winning.. 'cause I give you all of
me.. and you give me all of you.. Give me all of you.."
He kissed her nose and whispered. "Sing it with me."
She smiled at him and sang with him habang magkatitig silang dalawa. Parang na-t
rap sila sa sarili nilang mundo.
"Cards on the table, we're both showing hearts, risking it all, though it's hard
.." Sabay nilang kanta. Pero tinakpan ni Adie ang bibig ni Marco para hindi ito
makakanta sa susunod.
"..'Cause all of me loves all of you. Love your curves and all your edges, all y
our perfect imperfections.. Give your all to me, I'll give my all to you. You're
my end and my beginning, even when I lose I'm winning.. 'cause I give you all o
f me.. and you give me all of you.."
Solo niyang kinanta iyon. She is just filled with so much happiness right now. P
agkatapos ng kanta ay nagsalita si Marco.
"I love you, Adie."
God! She will never get tired hearing those words from him. Ikinawit niya ang ma
gkabilang braso niya sa leeg nito. Her hands are playing with his hair. "Mahal d
in kita, Marco." Nakangiting sagot niya rito.
Kinuha ni Marco ang mga kamay niya at hinalikan iyon. Iniangat nito ang tingin s
akanya.
"Be my girlfriend."
-------
VOTE AND COMMENT! :)
Part 2 later.
Follow. @kendeyss
*******************************************
Forty [2]
*******************************************
Small kisses of Marco woke up Adie from her sleep. Umungol lang siya dahil inaan
tok pa siya.
"Wake up, sleepyhead.." Bulong nito sa tenga niya. She groaned and shifted her p
osition sideways.
"Hey.. c'mon. Get up." Natatawang sabi sakanya ni Marco. Niyakap pa siya nito mu
la sa likod.
"M-Marco, I really love you but right now, I'm thinking otherwise." Paungol na s
abi niya. Binuksan niya ang kanang mata niya para tignan ang orasan sa bedside t
able ni Marco and it's only seven in the morning.
"Get up, love. Baka maiwanan tayo ng flight natin. It's your parents anniversary
. Baka pagalitan tayo ni Tita Adelaide." Natatawang sabi nito.
"Five minutes." Tawad niya.
She heard Marco chuckle from the back. "Alright. Five minutes." Sabi nito.
Naramdaman niya ang braso nitong pumalibot sa bewang niya at hinila siya palapit
rito. Her back facing him. He buried his face at the side of her neck.
Sa totoo lang, gusto niya ulit matulog pero hindi na niya magawa dahil sa boyfri
end niyang maharot. She felt Marco's lips biting the side of her neck.
"Mr. Cullen wannabe, nakikiliti ako." Nakangiting suway niya rito.
Narinig niya ang tawa nito. Buong lakas siya nitong inikot at pinaibabaw rito. "
Marco.."
"I like you on top of me,love." Nakangiting sabi nito. Iniunan nito ang isang ka
may sa ulo nito habang ang isa naman ay nakayakap sakanya.
Pinalo niya ang bibig nito. "Perv!" suway niya.
Marco just laughed at her. "Masama ba'ng pagpantasyahan ang girlfriend ko?" Marc
o wiggled his eyebrows at her.
Natawa siya rito. "Kahit kailan talaga! Sige na, maliligo na ako." Paalam niya.
Umalis siya sa ibabaw nito at kinuha na ang tuwalya niya.
But before she could enter the bathroom, Marco inmediately pulled her for a kiss
. It took them seconds until they broke off their kiss.
Marco wiped the side of her lips. "Make it fast." Bulong nito sakanya. Binigyan
pa siya nito ng isang mabilis na halik bago lumabas sa kwarto. Napailing nalang
siya sa inakto nito. She picked up her towel na nahulog at tsaka pumasok sa bany
o ni Marco.
Isang taon na silang magkarelasyon ni Marco. Natatandaan niya pa kung paano siya
nito angkinin bilang girlfriend nito.
----
A year ago..
"Be my girlfriend."
Natulala lang siya habang sinisink-in sa utak niya ang sinabi ni Marco.
"I'm not asking you, Adie. Because, I'm claiming you. Mahirap na baka tanggihan
mo pa ako." He smiled coyly at her.
Natawa siya rito. "Tanungin mo man ako, the answer would be a yes over and over
again!" She threw herself at him. Buti nalang maagap ito kaya hindi sila natumba
.
That day was so far the happiest day of her life. Because officially, Marco belo
ngs to her and she belongs to Marco.
------
Hindi mawala-wala ang ngiti niya sa labi habang naliligo. And last night was rea
lly a blast for them. Inaya siya ni Marco na manuod ng concert kaya naman sumama
siya rito. And then they ended up here in his house. Paano ba naman? Ang kulit
ni Marco. Hindi ito tumigil sa kakakiliti sakanya hangga't hindi siya pumapayag
na sa bahay nalang nito siya matulog. Kaya heto, dito siya natulog. Pero walang
nangyari sakanila, they made out but no sex.
Ang she was really happy that Marco values her. That he respects her. Na sa tuwi
ng naaabot sila sa sitwasyong makapagdadala sakanila sa kama, ito ang unang bumi
bitiw. He would just smile at her and hugged her tight.
And it's not the first time that she sleeps over in his house. Minsan naman din
ito ang natutulog sa unit niya. Magugulat nalang siya paggising niya nakayakap n
a ito sa kanya palibhasa may sarili itong susi sa condo niya.
Pagkatapos niyang maligo ay agad na nagpalit na siya ng damit - na to the point
may sarili na siyang closet sa kwarto ni Marco. Nagsuklay lang siya at nagpabang
o pagkatapos ay bumaba na siya at pumunta sa kitchen kung saan naabutan niya si
Marco na naghahain na sa mesa.
Hindi siya nito napansin kaya naman mabilis niyang niyakap ito.
"Ang bango ng love ko." Binaba nito ang mga platong hawak at tsaka mas lalo pa s
iyang hinapit palapit rito. "Pakiss nga!" Sabi niya at tska mabilis siyang kina
big sa isang halik na mabilis naman siyang nagpaubaya. She wants this anyways.
"Tama na iyan. Kain na tayo, kukunin pa natin iyong maleta ko sa condo." Sabi ni
ya rito.
"No need love, nakuha ko na kanina." Sabi nito at tumabi na sakanya.
"What? Iniwan mo ko dito kanina mag-isa?" Gulat na sabi niya.
"Don't worry love, sandali lang naman ako. And besides, konti lang naman ang nak
akaalam ng bahay ko, 'di ba?"
Napailing nalang siya rito at kumain na silang dalawa.
-----
Marco held her hand silently when their parents kissed each other. Anniversary n
g parents niya pero hindi nila alam na may plano pala ang Daddy niya para sa ren
ewal of vows nila ng Mommy niya. And she was just so happy for her parents.
Napangiti siya sa isipang pumasok sakanya. How would it feel if she and Marco ge
t married?
Just the mere thought of it, she can't help but smile and fell giddy.
"What are you thinking?" Pukaw sakanya ni Marco.
Tiningala niya ito at ngumiti lang rito. "I'm just happy that everything's okay.
I have my family, my friends.. and I have you."
Marco bent down his head so that he could kiss her. "I love you."
"I love you too." She pulled his nape again for a kiss.
"Hoy! Hindi kayo ang ikinasal ulit!" Natatawang singit ng ate Alex niya.
Natawa nalang silang dalawa at nakuntento nalang sa pagyakap sa isa't-isa.
-----
VOTE AND COMMENT!
FOLLOW. @kendeyss
*******************************************
Forty [3]
*******************************************
Isang malakas na tunog ng alarm clock ang gumising sa natutulog na si Adie. Inis
na bumangon siya at hinanap ang alarm clock na tumutunog. Nang makita ito sa be
dside table ay agad na pinatay niya iyon.
Kailan pa nagka-alarm clock rito? - nagtataka niyang isip. Napakamot siya sa ulo
at sinipat ang orasan.
She groaned when she saw that it's only six thirty in the morning. Nilingon niya
ang katabi pero wala na roon si Marco. Tanging isang papel ang nakita niya sa u
nan nito. Kinuha niya iyon at binasa.
'Went to the gym, love. I love you!'
Napangiti nalang si Adie sa note nito sakanya. They are still here sa isang reso
rt sa may El Nido. Dito kasi pinili ng kanyang mga magulang na magrenew ng vows
tapos nagextend pa silang lahat ng three more days para raw makapagbakasyon nama
n daw kaya naman hindi na sila umangal.
Kinusot niya ang kanyang mata at bumalik sa pagkakahiga sa kama. Maaga pa naman,
kaya matutulog muna siya ulit. Mamaya niya na pupuntahan si Marco. Knowing her
boyfriend, magbababad nanaman iyon sa gym.
She was about to close her eyes when another noise came up.
"What the hell." Kumunot nalang ang noo niya dahil hindi niya makita ang pesteng
pinanggagalingan ng tunog. Tingin niya ay isang alarm clock nanaman iyon. Mukha
siyang tanga na sinusundan ang ingay na iyon. She ended up at the other bedside
table, sa loob ng drawer. Naroon ang isa pang alarm clock na naghuhurumentado.
Inis na pinatay niya iyon.
Huminga siya ng malalim. Sagana ba itong resort na ito sa alarm clocks?
Lumundag ulit siya sa kama at humiga. Hinintay niya kung may tutunog nanaman ba,
pero wala nang nag-ingay kaya naman pumikit na siya. Inaantok pa siya.
"Peste!" Sigaw niya ng isa nanamang malakas na tunog ang gumulantang sakanya. Th
is time, it's louder. Tapos ang tunog naman na ito ay tila bombang sasabog.
"Ahhh! Asan ba 'yun?!" Naiinis na asik niya. Hindi niya kasi mahanap ang nag-iin
gay. Tumigil siya sa kama nila at pinakinggan ang tunog. At tama siya, nasa kama
nga nila iyon nanggagaling, inalis niya ang comforter, ang mga unan pero wala i
to roon. Naiinis na siya sa ingay kaya tumigil ulit siya at nagconcentrate kung
saan talaga nanggagaling yung tunog.
She groaned nang matanto niya kung nasaan iyon. Mabilis na dumapa siya sa sahig
at sinilip ang ilalim ng kama and there it is. That annoying little thing! Mabil
is na hinablot niya iyon at inis na tinaktak ang battery nito sa likod. Pero ang
alarm clock, sosyal! Walang battery, di-switch ito kaya naman hinanap niya ang
button para mapatay ito. Nang mapindot niya ang off button ay hapong umupo siya
sa gilid ng kama.
Wala na! Nawala na ang antok niya. Pero napatayo siya ng biglang may tumugtog. H
inanap niya kung saan nanggagaling ang musikang tumutugtog and there at the two
corners of the ceiling may dalawang speakers na nakakabit.
Kailan pa nagkaroon ng speakers ang kwarto? Bakit parang hindi niya iyon napansi
n nang pumasok siya kagabi?
And then, as if on cue.. biglang may kumanta.
* A hundred and five is the number that comes to my head, when I think of all th
e years I wanna be with you
Wake up every morning with you in my bed, that's precisely what I plan to do *
Napatayo si Adie nang makilala ang boses na iyon.
"What the hell, Marco." She cursed under her breath. Ano nanaman ba'ng pakulo ni
to?
"Love! Good Morning! I assume that you're awake now." Tumigil si Marco sa pagkan
ta pero may background music parin na tumutugtog. "Sa dami ba namang alarm clock
ang sinet ko alam ko namang tulog-mantika ka." Pagkasabi nito ay tumawa pa ito.

Napailing nalang siya sa sinabi nito. Nagpatuloy ito sa pagsasalita. "Kung nagta
taka ka kung ano ang nangyayari, might as well get you ass here at the shore. I'
ll be waiting, I love you. Oh! I wrote this song for you by the way! I love you!
" Pagkasabi nito ay umulit ulit sa umpisa ang kanta.
* A hundred and five is the number that comes to my head, when I think of all th
e years I wanna be with you
Wake up every morning with you in my bed, that's precisely what I plan to do *
Mabilis siyang lumabas ng kwarto. Pero rinig parin niya ang pagkanta ni Marco da
hil pagkalabas niya naglipana ang mga speakers and stereos sa buong hotel. Nakah
ilera iyong mga staffs sa hallway at gina-guide siya kung saan ba siya pupunta.
Pero kahit ganoon, nakafocus ang mga tenga niya sa kanta ni Marco para sakanya.
* And you know one of these days, when I get my money right, buy you everything
and show you all the finer things in life. We'll forever be in love, so there ai
n't no need to rush. But one day, I will be able to ask you loud enough. *
Nang makarating sila sa lobby ng hotel ay bumulaga sakanya ang isang malaking Fl
at screen tv. Other guests of the hotel are grinning from ear to ear. Ang mga st
affs naman ng hotel ay nakapalibot sakanya. And then the Flat screen tv lit up r
evealing the words Marco is singing right now.
* I'll say, 'Will you marry me?' .. I swear that I will mean it. I'll say 'Will
you marry me?' Singing.. ooh-woah.. ooh-woah .. ooh-woah *
Napatakip si Adie sa bibig niya ng nabasa at narinig niya ang mga sinabi ni Marc
o. Oh my God! Is he really proposing to her?
Her heart suddenly beats faster. Gusto niyang maiyak pero hindi niya magawa dahi
l na-shock siya. Hindi siya makagalaw ngayon. All she can see is the words that
are continuously flashing at the screen. She can hear the guests and staffs of t
he hotel clapping their hands to the beat of the song while swaying sideways.
She was interrupted by her thoughts when two ladies wearing yellow sundresses wi
th flowers at the side of their hair came to her. Nakangiti lang ito sakanya nan
g maingat na hilahin siya ng mga ito sa labas ng hotel papunta sa shore.
Different colors of rose petals were scattered on the floor of the balcony hangg
ang sa buhanginan ay maraming nagkalat. Parang nagsisilbi iyong daanan para saka
nya. Malalaking speakers nanaman ang nakahilera hanggang sa shore. Kinakabahang
sinundan niya ang mga petals na iyon na alam niyang dadalin siya sa taong sasago
t sa mga katanungan niya na naglalaro sa isip niya.
* How many girls in the world can make me feel like this?
Baby, I will never plan to find out. The more I knew, the more I find the reason
s why, you're the love of my life.
And you know one of these days, when I get my money right, buy you everything an
d show you all the finer things in life. We'll forever be in love, so there ain'
t no need to rush. But one day, I will be able to ask you loud enough..*
Sa wakas, natatanaw na niya si Marco malapit sa may dagat. Pero ang mas ipinagta
taka niya ang mga taong nasa likod nito. Pero hindi niya masyadong napagtuunan n
g pansin iyon dahil tanging nasa isang lalaki lang na nakatayo sa isang malaking
heart na gawa sa pulang mga shells ang atensyon niya. Nahiya naman ang suot niy
ang yellow na sleeveless at white short sa suot nitong all white outfit. White p
ants and white long sleeve not to mention na bukas ang unang tatlong butones. An
d why the hell is she checking up on his boyfriend in the middle of this situati
on?
Lalapit na sana siya rito pero itinaas nito ang kamay para pigilan siya sa pagla
pit rito kaya naman napatigil siya sa kinatatayuan. Kinuha ni Marco kay Dylan an
g isang microphone. Nagtatakang tinignan niya lang ang mga ito. Itinapat nito an
g microphone sa tapat ng bibig at ito na mismo ang kumanta para sakanya.
"I'll say, 'Will you marry me?'.. I swear that I will mean it, I'll say, 'Will y
ou marry me?'.. And if I lost everything, in my heart it means nothing 'cause I
have you.. Girl, I have you.." Nilapitan siya nito at masuyong hinila papasok sa
loob ng hugis pusong ginawa nito. Hinalikan siya nito sa kamay at hindi na napi
gilang umiyak ng lumuhod na ito sa harap niya hawak sa isang kamay ang kamay niy
a at ang isa naman ay sa microphone habang kumakanta parin ito.
"..To get right down on bended knee, nothing else will ever be.. better, better.
This day when I'll say.." Ibinaba nito ang microphone sa gilid niya. May dinuko
t ito mula sa bulsa niya sa likod at napahikbi na siya ng bumungad sa harapan ni
ya ang isang kumikinang na singsing.
"Adrienne Marie Martin, will you marry me... today?"
Natigagal siya sa sinabi nito. Today? As in ngayong araw? This day?
"What?" Mahinang tanong niya rito.
"I just can't wait anymore. I won't make any promises. But are you willing to ex
plore all the things in life with me?" Muling tanong nito.
"Pero ngayon talaga, Marco? I mean, there are so much to fix when it comes to we
dding." Naguguluhang tanong niya rito.
"Love, it's a yes or a no question. Please answer me. Huwag mo muna isipin ang i
bang bagay. I'll ask you once again. Adrienne Marie Martin, WILL YOU MARRY ME?"
malakas na tanong nito.
Ngumiti siya ng malawak rito. "YES! YES! OO!" She was crying with joy when Marco
is putting the ring on her. Mabilis na binuhat siya ni Marco at pinaikot-ikot s
a ere. Loud cheers from their families and friends caught her attention. Naroon
buong pamilya niya, ang pamilya ni Marco, ang barkada nito. Pero nagulat siya sa
mga nakita. Reporters and their cameramen, Journalists and other media were als
o there.
Nagtatakang tinignan niya si Marco that was smiling from ear to ear. "What are t
hey doing here?" Tanong niya rito.
"I want to show the whole world how much inlove I am with you. And I am marrying
the most beautiful journalist that entered my world, an I also want to be with
her in her world." Makahulugang sabi nito.
Nagsimula nanamang mamuo ang mga luha niya. She cupped Marco's face. "I love you
." Mahinang usal niya.
Marco kissed her palm, tears are also evident in his eyes. "And I love you too,l
ove." And then he crossed the distance between them and claimed her lips in fron
t of the people around them and in front of the whole world.
----------
Song used. Marry me by Jason Derulo. Maganda iyan guys!
VOTE AND COMMENT. :)
Follow me! @kendeyss
*******************************************
Epilogue
*******************************************
Have you ever met someone that surprised you? Like, you meet this person and at
first you hardly pay any attention to them. You may not be at all attracted to t
his person, but as you get to know them, you notice yourself falling.
"Do you,Marco Dame Montello,take Adrienne Marie Martin as your lawfully wedded w
ife? Do you promise to love her with all your heart and be with her through hard
ships that will come your way?" The priest asked.
"I do." Marco answered while deeply staring at Adie.
The priest turned to Adie and asked the same question. "Do you,Adrienne Marie Ma
rtin,take Marco Dame Montello as your lawfully wedded husband? Do you promise to
love her with all your heart and be with her through hardships that will come y
our way?"
Adie smiled at Marco. "I do." She answered.
Lumapit sakanila ang kanilang little grooms na sina Isaac at Dami at ibinigay an
g mga singsing. Marco patted the twins' heads.
Kinuha nito ang singsing at isinuot kay Adie. At ganoon naman rin ang ginawa ni
Adie.
"By the power vested in me. I pronounce you, husband and wife. Mr. Montello, you
may now kiss your bride." Nakangiting pahayag ng pari.
Nang magkaharap sina Marco at Adie ay sandaling nagkatinginan sila na para bang
nag-uusap at nagkakaintindihan sila sa pamamagitan ng pagtitig lang. Hinawi ni M
arco ang buhok ni Adie ng biglang humangin ng malakas. Inipit nito ang buhok ni
Adie sa likod ng tenga nito.
"I love you." Mahinang sabi niya kay Adie.
"I love you too." Sagot nito.
And as if on cue, sinakop ng mga labi niya ang mga labi ni Adie. Cameras were fl
ashing at them, their guests screamed and cheered the moment their lips touched.

This person who was once nothing to you has become everything. All of a sudden,
they are the most beautiful person you have ever met. It's just funny looking ba
ck. You never saw it coming, it just kind of... happened.
"Kiss! Kiss!" Natatawa nalang si Marco at Adie nang biglang pinatunog lahat ng g
uests ang kani-kanilang baso at sumigaw.
Masayang pinagbigyan nilang mag-asawa ang hiling ng mga tao. Nasa gitna sila ng
dance floor para sa first dance nila bilang mag-asawa. Hindi makapaniwala si Adi
e na seryoso talaga si Marco nang sabihin nito na sa mismong araw rin na iyon si
la ikakasal, dahil lahat ay maayos at organisado. Mula sa mga damit nila hanggan
g sa suot niyang summer dress that has a combination of white and pink colors. S
a decorations sa mismong kasal nila sa may gilid ng dagat, hanggang sa reception
nila sa parehong lugar na napapalibutan ng mga iba't ibang ilaw, may malaking b
onfire rin sa 'di kalayuan. Masayang tinignan ni Adie ang Mommy at Daddy niya na
masayang nagtatawanan sa Mommy and Daddy ni Marco. Naroon din ang kuya at ate A
lex niya with their seven month old daughter na si Alexis Therese Martin.
Present din ang barkada ni Marco na naging parte narin ng buhay niya. She looked
at Jeremie and Colyn playing with their one year old son na si Calix James at s
a kambal nina Dylan at Mitch na sina Dami and Isaac.
She can picture herself and Marco playing with their own children.
She smiled at what she thought.
"Love, kiss daw ulit." Tudyo ni Marco.
She pinched his nose. "Sige na nga, kahit wala namang nagrerequest."
Marco pulled her waist and crossed the gap between them.
They say that Love is an attachment. Wherein you develop this kind of connection
with your partner that only the two of you will understand. Just merely looking
at each other's eyes, both of you will know what the other one is thinking.
"Love." Naramdaman ni Marco ang mga braso ni Adie na yumakap sa bewang niya. "An
o iyang binabasa mo?" Malambing na tanong nito sakanya.
He smiled at her wife and kissed her nose. Hinawakan niya ito sa kamay at inakay
paupo sa kandungan niya.
"Hindi ka ba nabibigatan?" Nag-aalalang tanong nito sakanya.
He kissed her shoulder before answering. "No, love." Hinaplos niya rin ang maumb
ok na tiyan ng asawa. Kabuwanan na ng asawa niya ngayong buwan kaya naman todo b
antay siya rito.
"Hmm..so what are you reading?" Muling tanong nito sakanya.
Kinuha niya ang magazine sa gilid niya at ipinakita ito sa asawa.
"You're reading my article?" Masayang tanong nito. Kinuha nito ang magazine at n
ilipat sa kung saan makikita ang article nito.
"So, ano sa tingin mo sa article ko?" Tanong sakanya ni Adie habang sumandal ito
sakanya. Inayos naman niya ang pwesto nila para hindi mahirapan si Adie.
"Hindi ko pa tapos basahin eh." Nakangiting sagot niya.
"Eh tapusin mo na! Tapos magcomment ka." He can't help but to kiss Adie's pouted
lips.
"Basahin mo para sa'kin. I just finished the 'Love is an attachment' part." Yaka
p niya sa asawa.
"Naku konti nalang 'di pa tinapos." Naiiling na wika ni Adie sakanya at binasa n
arin ang kasunod.
"If I would define love, I would say that it is not just a straight line, it goe
s with many curves and twists, turns and bumps...but in the end of that line you
will always end up to that certain person that made you feel that so called lov
e.
But the question is, what is really the definition of love?
The answer? None.
Because we all have our own definition of it.
Love can make people weak. But on the other hand, it is also one's strength. Jus
t remember one thing, that it is not wrong to love as long as you know to yourse
lf that you can face all the consequences.
Remember, love can make or break you.
And as for me? Love became my teacher that taught me how to be strong and how to
take risks with the person you I love.
Once again, this is Adrienne Marie Martin-Montello and this is my love report."
"So?" Tiningala siya ni Adie nang matapos na ito magbasa.
"I love it. And did I mention that I love you?" Nakangising sabi niya rito.
"Bolero ka talaga!" Natatawang sabi nito.
"What?" Inosenteng tanong niya.
Nakangiting umiling lang ito sakanya. "Wala po. I love you, too!"
Sandaling hinalikan niya lang si Adie sa labi at nakuntento nalang siya na yakap
ito sa kandungan niya. Busy ito sa pagbabasa sa ibang article ng magazine na ha
wak niya habang nilalaro niya ang buhok nito.
He still remember how they first met. Iyong sobrang matamis na kapeng ipinainom
nito sakanya, iyong pambabara nito sa mga sinasabi niya. The moment he saw her a
ngry for what he said. The first time he saw her cry.
Lahat ng iyon, bumalik sa alaala niya nang basahin ang article nito. Tama ito, l
ove is not a staight line. Maraming pasikot-sikot bago ka makarating sa dulo nit
o. And he is happy that they survived it. That they found each other again. They
were hurt pero nagpatawad rin dahil mas pinili nilang maging masaya.
Kung siya ang tatanungin, simpleng love is blind lang ay ayos na sakanya. Dahil
totoo ngang kapag mahal mo ang isang tao, tanggap mo kahit ano pa siya. Nahirapa
n siya noong una pero narealize niya na malaking parte sakanya ang mawawala kapa
g pinakawalan niya pa si Adie.
And God how he thank the heavens when Adie agreed to be his wife. And now, they
are blessed not just in their professions but also their family. In just a few w
eeks, lalabas na ang anghel nila - Ailee Dane Montello.
"Love, nagugutom ako." Pukaw sakanya ni Adie.
"Ano'ng gusto mo?" Haplos niya sa pisngi nito.
"Iyong sinigang mo." Nakangiting sagot nito.
"Halika. Ipagluluto kita." Inalalayan niya itong tumayo pero bago sila makalabas
ng kwarto ay hinila niya ito para halikan ng mariin sa labi.
"I love you!" Bulong niya.
"I love you too. Let's go, hindi ikaw ang gusto kong kainin." Natatawang sabi ni
Adie.
Ah! His wife is really something. And God knows how much he loves all of her.
Dinampot niya ang magazine na nahulog bago sundan si Adie sa kusina. Binasa niya
ang quote na nasa baba ng article ni Adie.
I believe that every person in this planet has a love to report. -- Marco Dame M
ontello.
Napangiti nalang siya ng isinama pala ni Adie ang sagot niya ng minsang ininterv
iew siya ng isang reporter nang kasal nila.
"Marco!" Rinig niya ang tawag ni Adie.
"Coming, love!"
-------
Tapos na! *wipe tears*
Thank you guys sa pagbabasa rito!
GOOD NEWS!
Nabalik na po ni wattpad ang PG-13 na rating ng story ko. :) Happy.
Please do support Mico's story entitled "Falling into Trouble".
Follow me. @kendeyss on twitter and IG.
All Rights Reserved 2014
Y G D A R A