Ang Buhay ng Isang Bayani

Si Jose Rizal ay isinilang noong Hunyo 19, 1861 Calamba, Laguna. Siya ay nagsimulang

mag-aral sa Ateneo at nag-aral ng medisina sa Unibersidad ng Santo Tomas at pagkatapos ay

ipinagpatuloy niya ito sa Unibersidad Central Madrid. Dito niya nakuha ang kanyang lisensiya sa

panggagamot. Nagpunta rin siya sa iba’t-ibang lugar sa Europa at nagkaroon ng mga kaibigan at isa

na doon si Blumentrit. Si Rizal ay nagkaroon gn maikling talumpati tungkol sa dalawang pintor na

naging dahilan ng pagkasira ng kanyang pangalan sa Pilipinas dahil pinayuhan siya na huwag

munang umuwi. Maraming lugar na pinuntahan si Rizal bago siya muling bumalik sa Pilipinas. At

pagkabalik sa Pilipinas ay pumunta muli sa iba’t-ibang bansa. Pagkatapos ay muling bumalik sa

Pilipinas, sa Dapitan at doon na nanirahan kasama ni Josephine Bracken. Nang tunagal, siya ay

nahatulan ng kamatayan dahil sa kanyang mga naisulat.

Tunay ngang kahanga-hanga ang ating bayani na si Dr. Jose Rizal dahil simula pagkabata

pa lamang ay makikita na sa kanya ang pagpupursigi na mag-aral sa kabila ng diskriminasyon sa

kanya sa at sa kabila nito ay naging isang mahusay siyang mag-aaral. May pinakita na siya daw ay

pinapalo ng kanyang guro, ngunit hindi naman kasi maalis na ang isang tao ay magkamali sapagkat

siya ay tao pa rin. Nakita ko rin ang kanyang pagmamahal sa kanyang pamilya sapagkat siya ay

nag-aral ng medisina para matulungan ang kanyang ina sa katarata nito sa mata at patuloy ang

kanyang sulat sa mga kapatid. Maganda rin ang ilan niyang mga pilosopiya sa buhay kagaya ng

“kailangan kong bumalik dahil paano ko sila maiimpluwensiyahan kung hindi naman nila nakikita sa

akin” at “ang tao ay isinilang hindi para maglingkod sa iba kundi para gawin ang gusto nila sa buhay”.

Nakukuha ko ang punto niya dito na magsilbi sa iba, ito ay ng sapilitan, sapagkat mayrong nagsisilbi

sa iba dahil ito naman ay kanilang kagustuhan. Karapat-dapat lamang na ang katulad niya ay

maging pambansang bayani ng ating bayan.