- Cidade difusa
- Os cambios no centro urbano (degradacin vs rehabilitacin)
- Cambios de uso no solo urbano
Debido dilatada historia da maior parte das cidades espaolas, estas posen
elementos de poca moi distintas, que lles confiren s sas diferentes zonas un
carcter diverso: o centro histrico, cos seus monumentos e ras estreitas e tortuosas;
os ensanches, de trazado regular; os arrabaldes, de crecemento desordenado; os
desenvolvementos urbanos densos, en eidficacin aberta; e as novas periferias, cada
vez mis dispersas e fragmentadas.
As distintas partes da cidade conctanse entre si a travs dos sistemas de
transporte urbano. Estes sistemas son utilizados pola poboacin para a realizacin
diaria de actividades. A cidade un organismo en constante evolucin. Transfrmase
constantemente, non s polo seu crecemento cara ao exterior, senn tamn polos
procesos de reestruturacin que teen lugar no seu interior. As reas urbanas
expndense en superficie coma nunca antes o fixeran, coa creacin de novos espazos
residenciais e reas de actividade econmica.
Os crecementos non sempre se producen nos bordos do espazo xa edificado,
senn que, con frecuncia, os novos centros comerciais, parques empresariais ou
urbanizacins se constren en lugares cuxos arredores non presentan ningunha outra
edificacin. Neste sentido, flase dun proceso de fragmentacin do espazo urbano, xa
que este se presenta como un conxunto de espazos illados e conectados entre s por
autovas e estradas.
Cidade difusa
Nos ltimos anos producronse decisivos cambios na morfoloxa urbana. O
modelo de cidade mediterrnea, compacta, foise substitundo polo tipo de cidade difusa
de modelo anglosaxn.
A cidade difusa ou dispersa estndese horizontalmente e est separada en reas
especializadas e monofuncionais: zonas residencias (diferenciadas por prezos e por
grupos sociais), reas comerciais, zonas de lecer, centros de ensino, universidades,
barrios administrativos e de oficinas... Ademais dismine aquilo que propio da cidade:
o contacto humano, os intercambios e a sociabilidade.
Trtase dunha zona urbana caracterizada pola mestura de usos e de funcins e
pola tendencia a ocupar un territorio moi extenso. A dispersin ou espallamento urbano
implicou unha aceleracin na ocupacin do espazo, xa que os modelos de urbanismo
suburbano son altamente consumidores de solo. Tamn implicou unha exacerbacin da
mobilidade individual: as viaxes pendulares cotis (por motivos de traballo, estudo ou
lecer) aumentaron en nmero e distancia xa que o mbito de relacin pasou a ser o da
escala rexional metropolitana.
Nos ltimos anos, as grandes cidades teen un ritmo de crecemento menor, pero
continan estendndose no espazo, debido difusin de parte da sa poboacin e da
sa actividade econmica cara a periferias cada vez mis afastadas. Estas periferias
estrutranse en diferentes reas: barrios residenciais, reas industriais e reas de
equipamento:
- Os barrios residenciais da periferia responden a diversas tipoloxas e
presentan bastante homoxeneidade social derivada do prezo do solo e da
distancia ao centro:
Os barrios marxinais de infravivenca ou choupanas xorden sobre solo ilegal,
rstico ou verde, e sen organizacin urbanstica. As vivendas son
autoconstrudas con materiais de refugallo e carecen dos servizos elementais.
Os barrios de vivendas de promocin oficial construdos con axuda estatal
e con limitacins no prezo de venda ou de alguer. Na maiora dos casos,
formaron barrios de trama aberta con vivendas en bloques, caracterizados pola
monotona, a baixa calidade construtiva, que motivou o seu envellecemento
prematuro, e graves carencias en equipamentos e servizos.
Os polgonos de vivenda de promocin privada adoptaron trama aberta en
bloques ou torres con amplos espazos entre as vivendas para xardns ou
aparcamentos. Os edificios xeomtricos, creadores dunha paisaxe montona,
deron a estos barrios a imaxe de colmea. O uso destes polgonos foi sobre
todo residencial; os comercios e as dotacins de barrio concentrronse en
certas zonas.
Os barrios de quinteiro pechado rexurdiron nas dcadas de 1980 e 1990,
como forma de recuperar a escala humana en altura e a organizacin das ras.
Teen menor densidade e danlle un uso colectivo ao patio, ben privado
(xardns, xogos infants, piscina) ou ben pblico (prazas).
As reas de vivenda unifamiliar proliferan na periferia a partir da dcada de
1980, favorecidas polo desexo da clase media de contacto coa natureza o polo
uso do autombil. Presentan un uso do solo fundamentalmente residencial.
Nalgns casos xurden zonas residenciais exclusivas, construdas con capital
privado, separadas do resto da cidade por muros e valos, con gardas de
seguridade que controlan o seu acceso s persoas que non residen nelas.