Anda di halaman 1dari 13

Luciano de Samosata

Para otros usos de este trmino, vase Luciano.


Luciano de Samosata

William Faithorne (1616 - 1691): Luciano


imaginado.
Nombre de
nacimiento

Luciano de Samosata,

Nacimiento

125 d.C.
Samosata, Siria, Imperio
romano (actualmente, enTurqua)

Fallecimiento Despus de 180 d.C.


Desconocido; (Atenas?, Alejandra?)
Nacionalidad Ciudadano romano
Etnia

griegos

Ocupacin

Escritor, retrico, humorista

Aos activo

Siglo II

Lengua de

Griego tico

produccin
literaria
Lengua
materna

Griego, siraco, latn

Movimientos Segunda sofstica


[editar datos en Wikidata]
Luciano de Samsata (en griego , en latn Lucianus)
(Samosata, Siria, 125 - 181), escritor sirio de expresin griega, uno de los primeros
humoristas, perteneciente a la llamada Segunda sofstica.
ndice
[ocultar]

1 Biografa

2 Produccin literaria

3 Influencia posterior

4 Vase tambin

5 Bibliografa

6 Referencias

7 Enlaces externos
Biografa[editar]
La mayora de los datos biogrficos que se tienen de Luciano de Samsata son de fuentes
ficticias, por lo que es difcil determinar la veracidad de los mismos. Segn estos se asume
que fue aprendiz de escultor; ejerci de abogado en Antioqua, pero no acostumbrado a la
vida sedentaria se dedic a la sofstica y recorri todo el Mediterrneo durante el reinado
del emperador romano Marco Aurelio dando conferencias; es muy posible que
enseara retrica en algn lugar del imperio romano. Su lengua natal fue el arameo pero
pronto aprendi el griego tico.
Tras pasar unos aos en Roma, donde fue amigo del filsofo platnico Nigrino (159), lo
hallamos de nuevo en Antioqua en 163, pero se domicili en Atenas en 165 y all

permaneci ms de veinte aos; se cree que escribi entonces la mayor parte de sus obras,
en dialecto tico muy puro, y llev a cabo lecturas de sus obras en ciudades helnicas
como feso y Corinto. En el 167 asisti por cuarta vez a los Juegos Olmpicos, donde
presenci el suicidio en la hoguera del filsofo cnico Peregrino Proteoquien, expulsado de
Roma por insolencia y subversin, haba anunciado que se echara a las llamas en Olimpia.
Cumpli su palabra, tras declamar su propia oracin fnebre, arrojndose a la pira. Esta
accin no bast para ganarle la simpata de Luciano, que describe con desdn la
autoinmolacin en Sobre la muerte de Peregrino.1
Luciano se defini a s mismo en El pescador en estos trminos:2
Odio a los impostores, pcaros, embusteros y soberbios y a toda la raza de los malvados,
que son innumerables, como sabes... Pero conozco tambin a la perfeccin el arte contrario
a ste, o sea, el que tiene por mvil el amor: amo la belleza, la verdad, la sencillez y cuanto
merece ser amado. Sin embargo, hacia muy pocos debo poner en prctica tal arte, mientras
que debo ejercer para con muchos el opuesto. Corro as el riesgo de ir olvidando uno por
falta de ejercicio y de ir conociendo demasiado bien el otro.
Su bien afilado clamo le supuso muchos enemigos y, deseoso de asentarse y no depender
tanto de sus conferencias, solicit y obtuvo un empleo estable y bien remunerado en la
administracin romana de Egipto: asistente del gobernador para asuntos judiciales; quiz
muri en Alejandra poco despus de la muerte de Cmodo, en 192.
Luciano no llev una existencia triunfal ni ignorada u oscura: vivi apaciblemente
consagrado a las letras, libre de todo prejuicio y sosteniendo con entereza sus opiniones, sin
ser estrictamente ni filsofo ni sofista, sino slo un hombre de letras. Sin embargo su
postura es la de un escptico integral y un antidogmtico convencido, y si se apoya alguna
vez en el epicuresmo es solamente por su hostilidad hacia la religin, y lo mismo ocurre
con sus simpatas por el cinismo, que obedecen a su desprecio por cualquier forma de
amaneramiento y falsedad. Y, oculto y esencial por detrs de la mueca burlona, un hondo y
esencial pesimismo. No se le puede comparar con Aristfanes, como se ha hecho, puesto
que ste ataca personajes y costumbres en funcin de un sistema de firmes creencias, posee
una doctrina y un ideal, mientras que Luciano se burla, acaso con mayor crueldad, por la
inelegancia, la hinchazn, la tosquedad o la indignidad de lo atacado, y por detrs de
su stira hay un escepticismo absoluto.
Como dechado de su stira estn los ataques contra Alejandro de Abonuteico (en el Ponto),
un supuesto profeta que haca uso de una serpiente sagrada para sus adivinaciones. Luciano
cuenta que tal hombre incluso fund un nuevo culto mistrico y que gan la simpata del
mismo emperador Marco Aurelio. Sus textos tambin dan cuenta del odio y repulsin que
generaban los cristianos en su poca, como cuando relata la vida y muerte de algunos
adeptos a esta nueva religin de su poca.
Produccin literaria[editar]
"Conclu por no reprocharles mucho por todas las
mentiras que encontr al leerlos, viendo que eso
ya es algo habitual incluso entre los que
prometen filosofar. Pero me extraa en ellos lo

de que hubieran pensado que pasara inadvertido


que no escriban la verdad. Por lo que tambin
yo, empendome por vanagloria en dejar algo a
los venideros, para no ser el nico desheredado
con libertad para contar mentiras, puesto que
nada verdadero tena para contar porque nada
digno de mencin me ha ocurrido, me he
dedicado a la ficcin de un modo mucho ms
descarado que los dems. Y en una sola cosa ser
veraz: en decir que miento.
Me parece que as escapar a la acusacin de los
dems, al reconocer yo mismo que no cuento
nada verdadero. Escribo, por tanto, acerca de lo
que ni vi, ni comprob, ni supe por otros y, es
ms, acerca de lo que no existe en absoluto ni
tiene fundamento para existir. Por lo tanto, los
que me lean no deben creerme en absoluto."
Luciano de Samsata, Historia Verdadera, I, 4.
Luciano es uno de los mayores genios satricos de la literatura universal. Su irona ha tenido
imitadores en todas las pocas. Utiliz un griego tico puro de gran sabor clsico. Se
conserva casi toda su obra en prosa, el Corpus Lucianeum, alrededor de 82 opsculos de
temtica muy variada entre los cuales acaso una decena son apcrifos o espurios: Lucio o
El asno,3 Elogio de Demstenes ( ; en latn, Demosthenis
Encomium),Tragopodagra,4 Epigramas,5 Sobre la diosa siria,6 Caridemo (
; en latn, Charidemus),Amores,7 Los longevos,8 El
patriota,9 Cartas (; en latn, Epistulae), Timarin ( '
; en latn, Timarion). Algunos aaden adems Sobre la
astrologa,10 Hipias o El bao11 y Nern (; en latn, Nero). Otros, como Bompaire,
piensan que son autnticos Sobre la diosa siria y Tragopodagra. Bastantes de las originales
son obras retricas (Elogio de la mosca,12 Elogio de la patria,13 Juicio de las vocales14 ) y a
veces ronda laautobiografa (El sueo,15 obra en la que relata su vocacin por la retrica,
y El gallo16 ) y le tientan la historia (Historia Verdadera, 17 una de sus obras ms famosas,
en la que parodia y satiriza los escritos de historiadores como Herdoto en su tendencia a
narrar lo maravilloso sacrificando la verdad; Cmo debe escribirse la historia,18 que adopta
forma epistolar) o la filosofa (La pantomima, El pecador), pero se le conoce
fundamentalmente por una serie de desternilllantes dilogos satricos y morales (Dilogos
de los dioses,19 Dilogos de los muertos,20 Dilogos de las cortesanas,21 Caronte el
cnico,22 Prometeo,23 La asamblea de los dioses,24 El parsito y Anacarsis),25 en los que se
desacredita todo tipo de creencia filosfica y religiosa (entre estas ltimas, figura no slo la
religin pagana, sino tambin la cristiana, que cada vez tomaba ms pujanza).
En La almoneda de los filsofos se ataca violentamente la multiplicidad de escuelas de
pensamiento. Su produccin crtica no se reduce al dilogo, sino que recorre muchsimas
formas. Su lucha contra la credulidad no deja de ser recurrente: el mundo est repleto de

charlatanes y embaucadores, prestndose las personas a ser engaadas de continuo. Es el


caso de obras como Alejandro o el falso profeta26 (dedicada a Celso), Altercado con
Hesodo, Sobre el luto,27 El asno, Historia verdadera o Sobre la muerte de Peregrino. En
esta ltima, que tiene como tema a un filsofo cnico de la poca, aparece
lateralmente Jess como un vulgar embaucador. Luciano se constituye, pues, en algo as
como el Voltaire del mundo antiguo, como lo denomin Engels.

Somnium de Luciano.
Compuso tambin libelos como El maestro de retrica, parodias de las tragedias clsicas
como El pie ligero o La tragedia de la gota y una novela corta, Historia verdadera, donde
idea un viaje a la Luna en un barco arrastrado por una providencial tromba de agua y
donde, entre otras maravillas, ve a los selenitas, que no tienen ano, hilar los metales y el
vidrio para hacer trajes, beber zumo de aire, quitarse y ponerse los ojos y donde dan a luz
los hombres en vez de las mujeres, ya que se casan hombres con hombres; asiste a la guerra
entre los caballeros buitres y lacanpteros del emperador selenita, que es Endimin, y los
caballeros hormiga del solar, que es Faetn, as llamados por sus respectivas monturas; se
trata tal vez de la primera obra de imaginacin pura especulativa de la literatura universal,
pues ya el mismo autor afirma en ella lo siguiente: Escribo, por tanto, sobre cosas que
jams vi, trat o aprend de otros, que no existen en absoluto ni por principio pueden
existir. Es, pues, uno de los abuelos de la ficcin cientfica o Ciencia-ficcin. De tema
parecido es elIcaromenipo,28 escrito en el que el filsofo real Menipo de Gadara, personaje
cnico habitual en sus stiras contra la religin, consigue volar con un ala de guila y otra
de buitre desde el monte Olimpo a la Luna, que encuentra habitada por espritus. Cuando
Menipo decide volar hasta el Sol, los dioses, airados por su atrevimiento, le roban las alas.
Influencia posterior[editar]
Ya en su misma poca empez a ser imitado (por el platonizante Celso, por ejemplo), pero
su revalorizacin tuvo que esperar alRenacimiento. Ya en el siglo XV tuvo un importante
seguidor, como fue Len Battista Alberti en su Momus sive de principe (1450), pero su
influjo se not sobre todo durante el siglo XVI: Erasmo de Rotterdam en

sus Coloquios (1517), Franois Rabelais en su Pantagruel(1532) y Garganta (1534)


y Bonaventure des Priers en su Cymbalum mundi (1537); lo leyeron
tambin Maquiavelo y Rodis. En castellano hay huellas de su obra en los hermanos Juan
y Alfonso de Valds, este ltimo en su Dilogo de Mercurio y Carn, as como en Cristbal
de Villaln (El Crotaln). Ya en el siglo XVII hay huellas de Luciano enMateo
Alemn, Miguel de Cervantes lo utiliza como modelo para su Coloquio de los
perros y Francisco de Quevedo se inspira en l para componer sus Sueos; tambin Diego
Saavedra Fajardo utiliza la stira lucianesca en algunos de sus dilogos de tema poltico. En
el resto de Europa no fue su prestigio menor: le imitaron Swift (Viajes de
Gulliver),Bergerac (Viaje a la luna), Bernard le Bovier de Fontenelle y, sobre
todo, Voltaire, un espritu muy afin al suyo.
Lukian z Samosat[edytuj]

Lukian
Lukian z Samosat(y) (waciwie: gr. Lukians, ac. Lucianus, pol. Lucjan, ok. 120 do
ok. 190) rzymski retoryk i satyryk, piszcy po grecku,sofista. Zmar prawdopodobnie
w Atenach. Uwaany jest za twrc satyry spoecznej.
Spis treci
[ukryj]

1 Biografia

2 Stosunek do chrzecijan

3 Twrczo

4 Bibliografia

5 Linki zewntrzne

6 Przypisy
Biografia[edytuj | edytuj kod]
Urodzi si w Samosacie w Kommagenie nad Eufratem. Pochodzi z
ubogiej syryjskiej rodziny. Uczy si pocztkowo zawodu rzebiarza, ktry szybko
porzuci, by studiowa retoryk i filozofi, cho filozofem nie zosta[1]. Dziki usilnej pracy
opanowa doskonale jzyk grecki i sta si jednym z najwybitniejszych przedstawicieli
tzw. drugiej sofistyki.
Wzorem sofistw wiele podrowa po Azji Mniejszej, Grecji, Italii i Galii, wygaszajc
mowy popisowe we wszystkich waniejszych orodkach wczesnej retoryki,
jak: Ateny, Rzym, Antiochia, Efez czy Smyrna. Najduej zatrzyma si w Massalii
(dzisiejsza Marsylia), gdzie zdoby wielk saw i majtek. Ksiga Suda dodaje, e przez
jaki czas by rzecznikiem sdowym, a wic blisko adwokatury. Inni uwaaj, e faktycznie
peni funkcj obrocy sdowego, ale porzuci adwokatur[1][2]. Okoo 160 roku powrci na
krtko na Wschd, po czym osiedli si w Atenach, gdzie zerwa z retoryk, a zacz
studiowa filozofi. Tam te powstay najlepsze utwory Lukiana. Pozna i podziwia
filozofa Demonaksa, zbliy si do Akademii i do ucznia filozofa Epikteta, Arriana.
Interesowa si zwaszcza cynizmem. Sprzeczne pogldy szk filozoficznych
spowodoway jego zniechcenie do wszelkiego dogmatyzmu, sceptyczn powcigliwo i
krytycyzm.
Ostatnie lata ycia spdzi w Egipcie, gdzie piastowa urzd naczelnika kancelarii
przy namiestniku rzymskim, nadany mu przez cesarza Kommodusa. Przewaa opinia, e
zmar na pewno po 180 roku, ale niektrzy przesuwaj dat mierci a na rok 200[3].
Stosunek do chrzecijan[edytuj | edytuj kod]
W kilku swoich dzieach Lukian bezporednio lub porednio wspomina chrzecijan.
Dostrzega wrd nich niezwyk solidarno w dbaniu o swoich wspwyznawcw.
Oglnie orientuje si w funkcjonowaniu wsplnoty chrzecijaskiej[4]. Sami chrzecijanie
nie s jednak przedmiotem jego bezporednich atakw, Lukian nie powiela oszczerczych
plotek na ich temat, jednak uznaje ich nauk za dziwaczn, a ich samych
okrela optacami. Chrzecijanie natomiast odpacili si tym, e rozpuszczali pogoski,
jakoby Lukiana rozszarpay psy, a Ksiga Suda stwierdza, e bdzie on wraz z szatanem
spadkobierc ognia wiekuistego[5][6].
W tekcie O mierci Peregrina stwierdza, e w Palestynie zetkn si z nauk chrzecijan
oraz wspomina zabitego tam Jezusa okrelajc go jako sofist, czarodzieja (oszusta). W
innym dziele (Aleksander, czyli Faszywy Prorok) Lukian jednym tchem wymienia
bezbonikw, chrzecijan i epikurejczykw, jako wrogw kultu boga-wa Glykona. W
jeszcze innym dziele (Niedowiarek, czyli Przyjaciel bredni) Lukian prawdopodobnie
nawizuje do osoby Jezusa. Do dokadnie opisuje dziaalno pewnego Syryjczyka z
Palestyny, ktry wypdza ze duchy z ludzi.
Twrczo[edytuj | edytuj kod]

Osobny artyku: Dziea Lukiana z Samosat.


Pod jego imieniem zachowao si 79 utworw prozaicznych, 2 parodie tragiczne oraz
53 epigramy (nie wszystkie autentyczne). Najwczeniejsze s pisma retoryczne na
temat mitologiczne i historyczne, czasem ujte w form fikcyjnych mw sdowych.
Jako barbarzyca bardzo dobrze opanowa grek i literatur greck. Mia z tego
powodu poczucie wyszoci kulturalnej wzgldem Rzymian. acin zna bardzo sabo,
literatur Rzymian ignorowa, nie wymieni ani jednego autora aciskiego[3].
Jego najdojrzalszym i najbardziej charakterystycznym dzieem s dialogi, zwaszcza
dialogi satyryczne, ktrych wikszo powstaa w Atenach. Zamiowanie do tej wanie
formy przej m.in. z praktyki zawodowych retorw, uczcych wygasza mowy za i
przeciw w fikcyjnych procesach sdowych. Ponad 35 jego utworw ma form
dialogu lub zblion do niej. Kunsztu budowania dialogu nauczy si od Platona. Od
niego te bra czasem tytuy. Niejedno przej te z diatryby cynicznej. Duy wpyw na
niego wywar Menippos z Gadary. Czsto wprowadza go jako rozmwc do swych
dialogw, a z jego satyr czerpa niektre motywy, np. motyw zejcia do Hadesu.
Sceneria jego dialogw jest bardzo urozmaicona: akcja toczy si na ulicy, w sali
biesiadnej, w niebie, pod ziemi, w powietrzu i w wodzie. Galeria rozmwcw jest
bardzo bogata: s tu bogowie, ludzie, zwierzta, uosobienia poj abstrakcyjnych,
umarli, ywi, postacie historyczne, wymylone i alegoryczne.
Cechowa go niezwyky polot i ywo wyobrani. By ogromnie oczytany, z wielk
swobod korzysta z bogatych tradycji literatury greckiej. Drwi z nowych wierze,
przesdw religijnych i zabobonw. Zaskakiwa niewyczerpanym bogactwem
motyww, citym dowcipem i bystroci obserwacji. Bawi czytelnika uciesznymi
scenkami, demaskowa szarlatanw, z mistrzostwem kreli satyryczne sylwetki.
Poddawa ostrej krytyce wczesne ycie i ludzi, pitnowa pogo za majtkiem,
nierwnoci klasowe, szydzi z filozofw, antropomorficznych bstw i przesdw. By
wytrawnym stylist. Pisa dialektem attyckim. Dla celw humorystycznych swj jzyk
wzbogaca nowotworami, czasami niektrym wyrazom nadawa nowe znaczenie. Ale
naturalny w stylu. Niektrzy krytycy i uczeni uznaj go za najgenialniejszego stylist
wszystkich czasw. By jednym z najwybitniejszych i najchtniej czytanych pisarzy
okresu cesarstwa.
Echa jego lektury odnajdujemy m.in. u romansopisarzy greckich. Ceni go Erazm z
Rotterdamu i inni humanici. Za wspczesnego Lukiana uchodzi Franois Rabelais,
ktry wyranie si na nim wzorowa. W XV wieku wprowadzono go do lektury
szkolnej i na scen.
Pierwsze drukowane wydanie jego dzie miao miejsce we Florencji w 1499 roku.
W Polsce znany jest od XVIII w. W jego dzieach daje si odczu echa podry po
m.in. Grecji,Woszech i Galii. Na podstawie jednego z jego dzie Szekspir napisa
utwr Tymon Ateczyk.

Przykadowe Epigramy w t. Wadysawa Madydy:


Jeli jeste skwapliwy w jedzeniu, a opieszay w bieganiu, jedze nogami, a biegaj

ustami (Ep. XVIII)


Zaklinacz z cuchncymi ustami, mamroczc dugo, wypdzi ducha - potg gnoju,
a nie zakl (Ep. XXIII)
Akindynos pragn zachowa trzewo wrd wszystkich pijanych, dlatego by
jedynym czowiekiem, ktry uchodzi za pijanego (Ep. XXXV)
Jeli zobaczysz ys gow, piersi, barki, nie zadawaj adnych pyta: widzisz
gupiego ysonia (Ep. XXXVII)
Jeli sdzisz, e hodujc zarost zdobywasz mdro, to cap o okazaej brodzie jest
wykapanym Platonem (Ep. XLV)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Lukian, Dialogi t. 1-3, t. Wadysaw Madyda, Konstanty Boguski, PAN 1960,
1962, 1966.
Sownik pisarzy antycznych, red. Anna widerkwna, WP Warszawa 1982.
Zarys historii literatury greckiej, Tadeusz Sinko, PWN Warszawa 1959, tom II.
Literatura grecka, Tadeusz Sinko, PAU Krakw 1951.
Luciano de Samosata
Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Luciano de Samosata, en grego antigo / Lukians (Samosata,


ca. 125 - Alexandra. ca. 180) foi un retor e escritor satrico, natural de Siria, que escriba
en grego, nun estilo neotico.
ndice
[agochar]

1 Biografa

2 Obra
o

2.1 Seleccin de obras

3 Luciano en galego

4 Notas

5 Vxase tamn
o

5.1 Ligazns externas

Biografa[editar | editar a fonte]


Luciano naceu en Samosata, capital de Commagene, provincia de Siria. Seus pais
destinaron para a profesin de escultor cun seu to, irmn da mai . Luciano abandonou o
obradoiro, pois non tia gusto por esta arte, anda que a lenda conta que foi debido a que
rompeu unhas lascas de mrmore. Dispxose daquela enteiramente ao estudo das letras, das
que moi logo estivo en condicins de sacarlles partido. At a idade dos corenta anos
dedicouse a preitear como avogado ou a dar leccins de retrica, primeiro enAntioqua,
logo en Atenas.Foi a partir desa idade cando comezou a escribir para o pblico e a viaxar.
Pasou a Italia, onde realizou una longa estada. Desde a marchou para aGalia, para a
continuacin trasladarse a Asia Menor. Finalmente radicouse en Exipto, onde o
emperador Marco Aurelio lle asignara importantes funcins administrativas e xudiciais.
Posibelmente faleceu en Alexandra, arredor do ano 180, nos primeiros anos do reinado do
emperador Cmodo.
Antes de acadar as honras estatais, Luciano xa lograra adquirir fortuna e sona. Os seus
escritos obtiveron xito, par que ingresaba sumas considerbeis polas leccins e a
declamacin da sa propia obra, ao xeito dos sofistas e dos rtores da poca. Logo de
contar o soo que determinara, segundo dica, a sa vocacin literaria, engadiu : Quen
escoite a narracin do meu soo sentir, estou seguro, renacer o valor na sa alma. Collerao
por exemplo, reflectir o que eu era, cando comecei a mia carreira e me baixei ao estudo
sen me queixar nada da pobreza que entn me apresaba; e querer imitarme, vendo a
situacin a que cheguei perante vs, non menos ilustre que algn escultor, por non dicir que
anda mis .
Obra[editar | editar a fonte]
Atribenselle mis de 80 obras. Tomou de Menipo o dilogo humorstico, a medias entre o
dilogo filosfico e a comedia[1]. Os seus dilogos mis coecidos son os Dilogos dos
deuses e os Dilogos dos mortos. Esta ltima obra inspirou o Phalarismus do

polemista Ulrich von Hutten, Les Hros de roman de Boileau, as como os Dialogues des
mortsde Fnelon Escribiu as mesmo numerosos dilogos ironizando, nun estilo moi
prximo ao dos cnicos, sobre os filsofos. Redactou tamn exercicios satricos imitando o
estilo dos retricos, como os eloxios irnicos: Eloxio da calvicie ou Eloxio da mosca.
Os seus Relatos verdicos, nos que o protagonista viaxa at a La, , sen ambaxes,
considerada como un antecedente das obras de ficcin-cientfica[2]. Esta obra influu
naHistoire comique des tats et Empires de la Lune (Historia cmica dos Estados e
Imperios da La) de Cyrano de Bergerac e mis no Micromegas de Voltaire.
O conxunto da obra de Luciano encontrou no sculo XIX o seu mellor eco nas "Pequenas
obras morais" de Giacomo Leopardi.
Seleccin de obras[editar | editar a fonte]

O Soo.

Xpite

A un home que lle dixera: ti es un Prometeo nos teus discursos.

Xpite

Nigrino ou o retrato dun filsofo.

O Soo

O xuzo das vogais.

Icarom

Timn ou o misntropo.

A dupl

Alcin ou a metamorfose.

O para

Prometeo ou o Cucaso.

Anaca

Dilogo dos deuses.

Sobre

Dilogos marios.

O mes

Dilogos dos mortos.

O men

Menipo ou a neciomancia.

Hipias

Caronte ou os contemplativos.

Prefac

Sobre os sacrificios.

Prefac

As Seitas na poxa (ou Seitas venda).

Sobre

O Pescador ou os resucitados.

Eloxio

A Travesa ou o tirano.

Contra

Sobre aqueles que estn a libre disposicin dos grandes.

Non se

Apoloxa para aqueles que estn a disposicin dos grandes.

O pseu

Sobre un falla cometida ao saudar.

Sobre

Hermotino ou as seitas.

Exemp

Herodoto ou Etin.

Eloxio

Zeuxis ou Antoco.

Sobre

Harmonido.

Discus

O Escita ou o proxeneta.

O Nav

Como se debe escribir a Historia.

Dilog

Relatos verdicos

Sobre

Tiranicida.

Os fux

O fillo desherdado.

As Sat

Falaris.

O Ban

Alexandre ou o falso adivio.

Sobre

Sobre a danza.

Eloxio

Lexifano.

A asem

O Eunuco.

O cnic

Sobre a astroloxa.

O pseu

Demonax.

Caride

Os amores.

Nern

Os retratos.

Filopa

Para os retratos.

A trago

Toxaris ou a amizade.

Ocipo

Lucio ou o asno.

Epigra

Luciano en galego[editar | editar a fonte]


Pdese consultar:

Dilogos de deuses. Dilogos de prostitutas (trad. M Teresa Amado Rodrguez).


Vigo. Ed. Galaxia. 2002. Coleccin Clsicos en Galego, 21 ; edicin bilinge gregogalego 247 pxs - ISBN 84-8288-855-3

Notas[editar | editar a fonte]


1. Saltar a Lujn, Nstor, Luciano de Samosata, in rev. Historia y Vida, n extra 59.
Barcelona-Madrid. 1990, px. 162
2. Saltar a Cfr. Pierre Versins, Encyclopdie de l'utopie, des voyages extraordinaires
et de la science-fiction, 1972; Jacques Van Herp Panorama de la science-fiction,
1973; Jacques Sadoul, Histoire de la science-fiction moderne, 1974 ; Jacques
Baudou, La science-fiction, 2003

Anda mungkin juga menyukai