ANG ALAMAT NG LANGGAM

Noong unang panahon sa isang napakalayong lugar, mayroong mag

inang naninirahan sa taas ng bundok. Ito ay sina Aling Bebenga at ang
kanyang anak na si Lang. Si lang ay pilyo at mapagdabog na anak. Sa
tuwing inuutusan siya ng kangyang ina ay hindi niya ito sinusunod kadalasan
ay nagdadabog pa ito.
Isang araw, inutusan siya ng kanyang ina na bumili ng mga pagkain sa
palengke na kanilang iiimbak sapagkat nagbabadya ang isang napakalakas
na bagyo ayon sa balita subalit hindi nakinig si Lang. Nang bumuhos na ang
napakalakas na ulan, wala silang magawa kundi ang manatili sa loob ng
kanilang tahanan sapagkat delikado nang lumabas. Galit nag alit si Aling
Bebang sa hindi pagsunod ng kanyang anak kung kayat wala silang makain
sa hapunan. Ano ka ba naman Lang, simpleng gawain na lamang hindi mo
pa rin magawa, ngayon tuloy wala tayong makakain! Magkaroon ka sana ng
maraming paa at magkaroon ng panipit sa bibig na gagamitinmo sa pag
imbak ng tama. Matulog ka na! wala na tayong magagawa!. Hindi alam ni
Aling Bebang na narinig ng isang diwata ang lahat ng kanyang sinabi.
Kinabukasan, hinahanap ng ni Aling Bebang ang kanyang anak subalit
hindi niya ito makita, sa halip ay isang napakaliit na insekto na mayroong
maraming paa at may panipit ito sa bibig. Biglang sumagi sa kanyang isipan
ang mga sinabi niya sa kanyang anak na si Lang. Mula noon ay tinawag niya
ang insekto na Langgam mula sa pangalan ng kanyang anak na si Lang.