Ang epiko

ay

uri

ng panitikan na

tumatalakay

sa

mga

kabayanihan

at

pakikipagtunggali ng isang tao o mga tao laban sa mga kaaway na halos hindi
mapaniwalaan dahil may mga tagpuang makababalaghan at di-kapani-paniwala.
Kuwento ito ng kabayanihan na punung-puno ng mga kagila-gilalas na mga
pangyayari. Bawat pangkatin ng mga Pilipino ay may maipagmamalaking epiko.
Kumintang (isang epiko ng mga Tagalog)
from Panulaang Tagalog, 1947 by Inigo Ed.
Regalado-Manila: Institute of National Language

Ang nuno nating lahat,

Sa ukulog, di nasindak
Sa labanan, di naawat
Pinuhunan ang buhay, hirap
Upang tayong mga anak
Mabuhay ng mapanatag.
Itong ating kabukiran
Sampung bahay at tahanan,
Ibig nilang kuning tunay,
Maagaw sa ating kamay
Tayo baga'y mag asal
Gayong buhay tila patay?
Halina nga at usigin
Ang aliktiya, mga bukirin
At ang mga anak natin:
Tayo naman may patalim,
Dugo't buhay puhunanin.
Aba tayo kung wala na
Ang tirahang maligaya,
Pati anak at asawa
Mananaghoy, magdurusa;
Kaya ngayon, ay tayo na,
At ang buhay ay ipara.