Pengenalan

Pertubuhan Negara Negara Asia Tenggara (ASEAN) telah diasaskan pada tahun 1967 oleh
Singapura, Indonesia, Malaysia, Filipina dan Thailand dengan majlis menandatangani
Perisytiharan ASEAN di Bangkok. Matlamat ASEAN ialah untuk mempercepatkan
pertumbuhan ekonomi, kemajuan sosial dan pembangunan kebudayaan di rantau ini. Untuk
menggalakkan keamanan dan kestabilan serantau, kerjasama aktif dan bantuan bersama
dalam perkara-perkara yang menjadi kepentingan bersama dalam bidang ekonomi, sosial,
kebudayaan, teknikal, saintifik dan pentadbiran. ASEAN kemudiannya berkembang selama
bertahun-tahun untuk memasukkan Brunei, Vietnam, Laos, Myanmar dan Kemboja yang
membentuk sepuluh negara anggota ASEAN hari ini.

Walaupun pengembangan, objektif dan prinsip kerja ASEAN telah kekal tidak berubah
sepanjang tahun. The "cara ASEAN" rangkaian tidak rasmi telah berkesan dalam
mewujudkan yang padu, aman dan berjaya dari segi ekonomi blok ASEAN.

Pada era globalisasi ini, semua negara berusaha untuk meningkatkan pembangunan
ekonomi mereka, beberapa negara di kawasan-kawasan tertentu akan membentuk
persatuan untuk mendorong ekonomi terlebih dahulu di kawasan itu secara keseluruhannya.
Di Asia Tenggara, walaupun tujuan asal Found adalah atas sebab-sebab politik, pada masa
ini, ASEAN memberi tumpuan lebih pada gerak hati ekonomi termasuk Brunei Darussalam,
Burma (Myanmar), Kemboja, Indonesia, Republik Demokratik Rakyat Lao (ini Lao),
Malaysia, Filipina, Singapura, Thailand dan Vietnam. Akibatnya, dengan gerak hati ASEAN
berterusan, ekonomi negara-negara Asia Tenggara 'jelas menunjukkan persembahan yang
berbeza dalam pelbagai aspek dalam beberapa dekad yang lalu. Esei ini akan memberi
tumpuan kepada sumbangan persatuan kepada perdagangan antarabangsa ahli dan
pelaburan langsung asing. Selain itu, penilaian kepada pasaran kewangan ASEAN akan
digambarkan dalam bahagian akhir.

ISI
Dalam dekad yang lalu, ahli-ahli ASEAN mempunyai pelbagai persembahan dalam
perdagangan antarabangsa. Dari segi perdagangan barangan, ramai ahli-ahli ASEAN
mempunyai prestasi baik yang luar biasa. Ekonomi analisis Unit (2006) mendakwa bahawa
nisbah perdagangan kepada KDNK Singapura ialah kedua di peringkat dunia. Perdagangan
Antarabangsa bangsa-bangsa lain 6 (Malaysia, Kemboja, Thailand, Vietnam, Filipina dan di
Lao) telah menduduki sebahagian besar daripada KDNK mereka. Tambahan pula, Sally dan
Sen (2005) menyatakan bahawa kekurangan dasar-dasar perdagangan ahli-ahli ASEAN
telah diturunkan semasa krisis Asia.

Sejak itu satu set dasar-dasar perdagangan yang baru telah digunakan. Pertubuhan
perdagangan dunia (dipetik oleh Unit analisis ekonomi 2010) menunjukkan bahawa
walaupun keadaan kewangan Asia Tenggara telah mengalami pengurangan pada tahun
1997 (krisis kewangan Asia) dan 2000 (untuk ekonomi sedikit penurunan AS dan EU),
perdagangan barangan daripada kebanyakan negara-negara ASEAN pada abad ke-baru
telah peningkatan ketara, eksport dan import.

Di samping itu, tahap integrasi negara-negara Asia Tenggara adalah lebih tinggi daripada
negara-negara membangun yang lain. Lokasi negara-negara Asia Tenggara memberi
mereka kelebihan semulajadi untuk mengintegrasikan ke dalam pasaran dunia,
menawarkan lebih eksport dan import peluang dan menarik lebih banyak pelaburan
langsung asing. Hasilnya, perdagangan keluaran kadar bagi semua ahli-ahli ASEAN kecuali
di Lao dan Burma adalah lebih tinggi daripada tahap purata kadar (analisis Unit ekonomi,
2006).

Aliran Pelaburan Langsung Asing (FDI) yang mengekalkan dinamik adalah satu lagi aspek
yang penting bagi negara-negara ASEAN terutamanya sejak 2 dekad yang lalu. Ini boleh
disokong oleh Plummer (2009) kajian bahawa barang pembuatan telah menarik sebahagian
besar aliran FDI, dan perkhidmatan kewangan telah mengambil tempat kedua dan
perdagangan / perniagaan di tempat ketiga. Beliau melaporkan bahawa terdapat perubahan
penting dalam struktur aliran FDI yang telah menyebabkan perubahan yang ketara di
Malaysia, Vietnam dan Indonesia. Di samping itu, dinamik aliran FDI juga menunjukkan

kepada ekonomi di Kemboja, Laos, Myanmar dan Vietnam (CLMV). Plummer (2009)
menunjukkan:

FDI perbezaan pelaburan dalam CLMV adalah sangat ketara. Vietnam hampir dua kali
ganda aliran pelaburan langsung asing, luluhawa menghairankan juga sukar selepas 1998
tempoh yang jauh lebih baik daripada negara-negara lain dalam kumpulan. Saham purata
kumpulan CLMV FDI intra-ASEAN adalah lebih tinggi daripada purata bagi seluruh ASEAN,
yang menunjukkan bahawa FDI intra-ASEAN ialah kuasa yang lebih kukuh sebanyak
integrasi untuk CLMV kumpulan negara-negara.

Walau bagaimanapun, dari segi pasaran kewangan di negara-negara Asia Tenggara, telah
tiada persembahan penting. Plummer (2009) menunjukkan bahawa dalam tempoh dekad
terakhir abad ke-20, kerajaan ahli-ahli ASEAN menyedari bahawa perbezaan antara
integrasi kewangan dan integrasi ekonomi dan elemen kewangan adalah bahagian penting
dalam integrasi di rantau ini melalui penubuhan Zon Perdagangan Bebas. Negeri-negeri
yang mengukuhkan pasaran dana serantau perlu lebih banyak bantuan kewangan dan
kerjasama daripada ahli-ahli.

Sebagai contoh, program kerja kewangan diperkenalkan bertujuan untuk meningkatkan

perpaduan ASEAN, yang dinyatakan dalam penyata ASEAN Wawasan 2020. Walaupun
keupayaan peningkatan FDI mengalir ke dalam ASEAN, saham yang mengekalkan pasaran
berusaha memenuhi integrasi ekonomi. Ini berfokuskan kajian Plummer (2009) 5 orang ahli
lebih maju (Indonesia, Malaysia, Filipina, Singapura dan Thailand) menikmati sintesis
pasaran dana mereka sejak krisis kewangan Asia pada tahun 1997. Walau bagaimanapun,
ekonomi ASEAN-5 (Indonesia, Malaysia, Filipina, Singapura dan Thailand) kekal bersepadu
sedikit kewangan, walaupun sempadan negara terus menjadi pengaruh ke atas pasaran
saham.

Penutup
ASEAN telah ditubuhkan semasa era kesangsian antara negeri dan kebangkitan
komunisme. Dengan itu ASEAN telah ditubuhkan dengan objektif menggalakkan keamanan

serantau, kestabilan dan kemajuan ekonomi untuk memudahkan pembinaan negara di

kalangan negara anggota. Prinsip kerja, "Cara ASEAN" bukan-gangguan, pemahaman tidak
rasmi dan membina konsensus berdasarkan penyebut terendah biasa telah berkesan dalam
mencapai objektif ASEAN.

Pengenalan negara anggota baru termasuk Myanmar, Laos dan Kemboja, telah memenuhi
impian termasuk semua negara di Asia Tenggara ke dalam ASEAN.

Kesimpulannya, ASEAN telah membuktikan komitmen dan pencapaiannya melalui semua

mesyuarat peringkat menteri, Komuniti dan forum yang ia masih relevan kepada kestabilan,
keselamatan dan kemakmuran Asia Tenggara. Hakikat bahawa Kesatuan Eropah dan Asia
Pasifik negeri bersedia untuk bekerjasama dengan ASEAN; adalah surat perakuan dan
pengiktirafan pencapaian ASEAN. Ia bukan sekadar satu "tambahan" atau tambahan
kepada peranan kuasa-mengimbangi yang dimainkan oleh Amerika Syarikat. Peranan
ASEAN sememangnya penting kepada kesejahteraan. rantau ini.

Esei ini telah membuktikan bahawa ASEAN telah mempunyai kesan yang munasabah
ekonomi rantau Asia Tenggara secara keseluruhannya dalam tempoh beberapa dekad
terakhir. Walaupun esei ini tidak dapat menggambarkan lain-lain aspek ekonomi, ia adalah
tidak dapat dinafikan bahawa antara-ASEAN dan perdagangan intra-ASEAN telah menaik
munasabah. Juga, FDI mengalir telah melabur di dalam pelbagai aspek daripada ahli,
menyumbang kepada pembaharuan struktur FDI. Walau bagaimanapun, secara umum,
ASEAN gagal memacu peningkatan ketara ekonomi negara-negara Asia Tenggara. Pada
masa hadapan, ASEAN perlu mengambil langkah yang lebih kuat dan berkesan dalam
ekonomi ahli-ahli. Oleh itu, pastilah ASEAN dapat mencapai matlamatnya untuk
mempercepatkan pertumbuhan ekonomi, kemajuan sosial dan pembangunan kebudayaan.