ASAL USUL KOTA SEMARANG

Nanging ana ing Jawa Tengah ngadeg ing Kratoning Demak kang siji karakter kraton Islam. Ana
urip pangeran misuwur dijenengi Raden Made Pandan. Dheweke dikenal minangka sawijining
ulama lan Muh. Akeh wong sing wegah kanggo beliau.beliau kae lan duw anak lanang jeneng
Raden Pandanarang. Kaya kang rama Raden misuwur minangka Pandanarang sopan anak,
loropaken, jinis lan dutiful kanggo wong tuwan.
Banjur Raden Made Pandan njupuk putra lan rombongan kanggo ninggalake Kasultanan Demak.
Padha menyang kulon katon kanggo wilayah anyar kanggo bakal dikuwasani. Dina ing cara,
akhire Raden Made Pandan takon kanggo mungkasi lan aran kanggo cocog wilayah padha
dianggep cocok kanggo katutugan.
Alas lan malah banjur kabuka, temah diadegak pesantren lan farmland. Ing panggonan anyar
Raden Made Pandan mulang Islam pandherekipun. Pungkasanipun ing orane sekolah asrama lan
ngajak wong liyane kanggo teka sinau agama ing panggonan sing.
Iki ngendi Raden Made Pandan aran seneng kanggo manggon karo kang putra. Panjenenganipun
ngarep-arep kang putra bakal bisa kanggo ngganti menyang dadi guru agama Islam ing
panggonan sing saiki.
Sadurunge seda Raden Made Pandan Raden Pandanarang menehi saran kang putra terus ita
ngimpi. Raden Pandanarang takon ora kanggo ninggalake wilayah. Raden Pandanarang takon
kanggo nyebar agama Islam ing panggonan sing lan ngatur tanah tetann watara wilayah.

Asal Usul Kota Semarang dalam Bahasa Jawa

Karep bapakn iki mlaku ono dening Raden Pandanarang. Raden Pandanarang dadi guru agama
sing ngirim kawruh Islam wonten ing masyarakat kiwa, uga ngatur lahan pertanian. Dipikolehi
saka pametumu tetann harvests KALUBRAN. Karo wong sing relatif singkat lan liyane teka
kanggo sinau agama Islam.

Sawijining dina Raden Pandanarang digunakake ing lahan tetanen karo para sakabate,
dumadakan bab aneh kedaden. Antarane wit gembur ijo ana sawetara wit lunak sing tuwuh saka
saben liyane. Wong-wong sing weruh iku uga wonder, kok ing lemah fertile iku mundak akeh
adoh-flung wit lunak?
Demi weruh iku Raden Pandanarang ngomong sing wilayah iki Aku jenenge Semarang. Asal
saka tembung Asem iku suku cadang. Mangkono asal saka kutha Semarang kang saiki sawijining
kutha rame ing Jawa Tengah lan malah dadi ibukutha provinsi iki. Amarga saka layanan iki
pisanan dibukak lan diadegak ing kutha Semarang, Raden Pandanarang, banjur diangkat
langsung minangka pimpinan uga minangka gelar Ki Ageng Pandanarang I.

LEGENDA KOTA KUDUS

Kala rumiyin, Kudus arupi dhusun alit ing wewengkon kraton Majapahit. Salah sawijining
dinten, wonten pedagang saking Cina asmanipun Sun Ging. Piyambakipun ahli ukir.
Kawasisanipun sampun kawentar dumugi kraton Majapahit. Kalajeng dipuntimbali dening Sang
Nata Kraton Majapahit kapurih ngukir rerenggan kraton. Kasilipun ngedap-edapi. Wusananipun,
Sun Ging dipunparingi panggenan kangge ngedekaken perguruan ukir ing dhusun papan
panggenanipun. Ing sakmangke, papanipun kasebat Sunggingan, tegesipun papanipun kaluarga
Sun Ging. Ananging , carios sanes nyebataken bilih Sunggingan menika ateges ngukir/ nglukis.
Juru sungging ateges ahli nglukis/ ngukir. Ingkang nggadhahi menika Ling Sing pedagang
saking Cina.
Sunggingan saya ngrembaka ekonominipun ngantos dumugi Kraton Islam Demak Bintoro
ingkang langkung caket tinimbang Kraton Majapahit. Raden Patah minangka natanipun ngutus
Syekh Jafar Shodiq, ulama ageng saking Persia kanthi ancas ngislamake Sunggingan. Syekh
Jafar Shodiq kairing para santri dumugi gapura kanthi ornament Hindu warisan Majapahit. Ing
gapura menika, Jafar Sodiq ngajak para warga sakkupengipun kapurih ngrasuk agami Islam.
Caranipun ngajak kanthi alus. Gandheng para warga ngrasuk agami Hindu, Japar Sodiq ngasta
lembu gapura kasebat. Masyarakat kepincut ndhatengi awit lembu menika minangka Dewanipun.
Boten dangu, saperangan warga sampun ngrasuk agami Islam, kalebet Sun Ging/ ling Sing
(sakmenika jalan Kyai Telingsing). Ing wasana, Jafar Sodiq ngedekaken masjid sakcelakipun
gapura ing dhusun menika. Bangunan mesjid dipunrengga kanthi rerenggan lempengan sela
cemeng (batu hitam ) saking Baitul Maqdis ing Yerussalem, Palestina. Saking nami Baitulmaqdis
menika nami dados name Kudus ingkang tegesipun suci. Saya dangu mesjid kasebat kawentar
kanthi nami mesjid Kudus (mesjid ingkang karengga lempengan watu Al Kuds/ watu suci).
Kanthi wontenipun mesjid Al Kuds lan ngedekaken pesantren , saya kathah masyarakat njaban
kitha ingkang nggadhahi ancas ngaji lan maneka warni pedamelan saya ngrembaka (dagang,
tetanen, ngukir, lsp). Dhusun Sunggingan ingkang dipunrintis dening Ling Sing dados kitha lan
pusat pesantren kawentar kanthi sebatan Kudus. Syekh Jafar Sodiq misuwur kanthi sebatan
Sunan Kudus. Gapura ingkang kaginakaken syiar Islam dening Jafar Sodiq pranyata dados salah
satunggaling ciri khas kitha Kudus inggih menika Menara Kudus.

SEJARAH KABUPATEN GROBOGAN

Miturut cerito ingkang beredar ing daerah Grobogan, saknalika pasukan
Demak nang ngisor pimpinan Sunan Ngudung lan Sunan Kudus nyerbu
menyang puser kerajaan Mojopahit. Ing jero pertempuran kesebut pasukan
Demak nyaka kemenangan gemilang. Ambrola kerajaan Mojopahit. Nalika
Sunan Ngundung mleboni Istana, dheweke nemu akeh pusaka Mojopahit sing
ditinggalake. Benda-benda kuwi dikumpulake lan dimlebokake sakjroning siji
grobog, banjur digawa dadi barang boyongan menyang Demak.
Kadadean kesebut gawe bungahe ati Sunan Ngudung. Dadi kenangan, mula
panggon kesebut diwenehi jeneng Grobogan yaiku panggon ngrupa grobog.
Ing dhuwur sampun digenahake, menawi grobog yaiku siji kotak persegi
dawa sing digunakne kanggo nyimpan dhuwit utawa barang sing digawe
saka kayu. Sok-sok nduwe bentuk bunder, ben gampang nggawane lan karo
cepet bisa dislametake yen ana bahaya ingkang ngancam, kaya ta bahaya
kobongan. Ning grobog uga bisa nduwe arti kandang sing nduwe bentuk
kotak kanggo mengangkut kewan buas (kayata: macan) pakoleh tangkepan
saka perburuan. Grobog kesebut bisa uga digunakne dadi piranti panangkep
macan. Grobog iki biyasa karan Grobog utawa bekungkung (nek cilik karan:
jekrekan kanggo nangkep tikus) (Geriecke lan Roorda, 1901 : 569).
Saka panggenahan ing dhuwur, Grobogan asale saka tembung Grobog
menwai digawe salam pangucapane dadi "grogol". Yaiku piranti kanggo
nyekel kewan buas. Ing Kotamadya Surakarta ana desa nduwe jeneng
Grogolan, sing mbiyen digunakake kanggo panggon ngumpulake macan
pakoleh perburuan (digrogol utawa dikrangkeng). Ing watesan Kotamadya
Surakarta karo Kab. Dati II Sukoharjo ana desa sing nduwe jeneng desa
Grogol, Kec. Grogol, dheweke daerah perburuan Sunan Surakarta lan Pajang
nang zaman kerajan.
Sadalan karo panggenahan nang dhuwur, mula Grobogan yaiku siji daerah
sing digunakake dadi daerah perburuan. Lan jebulane daerah iki ngrupakne
daerah perburuan Sultan Demak (Atmodarminto, 1962 : 119) utawa
ngrupakne daerah kanggo ndelik para bandit lan penyamun zaman kerajan

Demak Pajang (Atmodarminto, 1955 : 123). Nang zaman Kartasura daerah iki
ngrupakne daerah panggon tinggal tokoh-tokoh gagah wani jero berperang
(Babad Kartosuro, 79), kaya ta : Adipati Puger, Pangeran Serang, Ng.
Kartodirjo, lan liya-liyane.
Samana jeng Suitan karsa lelangen, amburu sato ing wanadri, Trenggono
kadherekaken para abdi, nggaring sela wus laju maring anggrogol sato wana.
(Admadarminto, 1062 : 19).
Ing jero abad XIX, daerah Grobogan ngrupakne daerah kanggo ndelik para
pahlawan rakyat pambabagan kekuwasan kolonial Belanda, bebarengan karo
daerah Sukowati. Daerah iki cocok banget dadi daerah persembunyian,
amarga

ngrupakne

daerah

alas

jati

sing

lebat

lan

berbukit-bukit.

Sakmeniko asal usul utawa sejarahe kabupaten Grobogan, Jawa Tengah ing
bahasa Jawa, mugi saget menehi manfaat.