Narrator: Noong unang panahon, sinasabing may mga taong nakalilipad.

Ngunit
sila ay nagbalatkayo bilang tao sa Africa.
May matandang lalaking nagngangalang Toby at isang babaeng na dati ring may
pakpak na si Sarah.
Mga magsasaka: magtanim ay di biro song
umiyak si baby*
Sarah: shhh wag ka na umiyak. Shhh tama na yan tama na shh. Ano bang gusto
mo?! Kanina ka pa ha!
Tagabantay: Ano ba yan, patahimikin mo nga yang anak mo. Magtrabaho ka ng
maayos! Isa kang itim na bakaaaa!!
Sarah: Tama na po. Shhh anak tahan na . Wag niyo po kaming saktaaaan. Aaaw
aaw.
Toby: Panahon na. Kum yali...Kumbuba tambe
Sarah: bum bum something
Narrator: Laking gulat ng mga tao sa kanilang nakita. Nang sumunod na araw ay
may nakita silang nakahandusay na bata.
Mga tao: Ano bang nangyari dyan? ano ba yan? sinubukan nyang lumipad?
Tumayoka nga dyan.
Toby: Lumayo kayo. Kumkumka yali, kum tambe
Mga tao: Wow.di kapanipaniwala nakalipad sya.
Narrator: Ang iba ay sunod sunod ding bumagsak dahil sa init. Lubos ang
pagkaawa ni Toby, kayat pabulong niyang sinasabi sa mga ito ang mga salita.
Toby: Kumkumka yali, kum tambe
Narrator:Ngunit nalaman ng tagabantay na si Toby ang nagsasagawa ng mga ito.
Kaya't siya'y agad na hinuli.
Mga nanghuhuli: Sumama ka samin.Narinig naming ikaw ang nagsabi ng
mahiwagang salita. Haharapin mo ang iyong kaparusahan.
Toby: Nakikilala mo ba ako? Hee heee * cant catch this Buba...Yali...Buba...Tambe
Narrator: Sama sama silang lumipad. Ang mga taong naiwan sa baba ay
naghintay kung sila ay makalilpad din. Ang mga aliping hindi nakalipad ay
patuloy sa pagkukuwento ng nangyari. At snabi nila ito sa mga bata, ang tungkol
sa mga taong hindi nakalilpad hanggang ngayon.