Mandrakumara sarta kaluar deui babarengan Wahyu Cakraningrat. Sasabot ta jatuhlah Raden Lasmana Mandrakumara nepi
ka kapidara. Maranhanana babarengan lumpat ngudagWahyu Cakraningrat sarta silih mendahului. Raden Lasmana
Mandrakumara diancik sorangan di tempat ta. Sejenak kajadian taberlalu, terlihatlah dua cahya ti jomantara turun di leuweung Gangga
Warayang di bagian palebah kulon.
Henteu lila saterusna Raden Samba anu bersemedi di tempat kasebut ngarasa yn dirina geus bisa meunangkeun Wahyu
Cakraningrat. Manhna pohara reueus yn mak kakuatan sorangan bisa meunangkeun wahyu kasebut. Mangka berangkatlah Raden
Samba balik ka Dwarawati jeung hat anu songong alatan Wahyu Cakraningrat geus aya dina dirina. Ujugujug Kurawangudag sarta mnta wahyu anu geus aya ka diri Samba. Geus barang tangtu Raden Samba henteu memperbolehkan. Terjadilah
peperangan anu sengit. Ttla euweuh anu bisa ngalawan kakuatan Raden Samba. Maranhanana lumpat tunggang
langgang sartaeuweuh deui anu wani pahareup-hareup jeung Raden
Samba. Kalayan lumpatna para Kurawa ta hartosna maranhanana geus lhsarta moal wani deui ngarwong lalampahan Raden Samba. Demikianlah
Raden Samba ngarasa dirina pangkuatna sarta sakti mandraguna. Manhna wani ngomong akulah sagalana. Komo Raden Samba geus wani mengukuhkan
Akulah jelema anu barisnurunkeun Raja-raja
Sageus melontarkan kecap-kecap ta, manhna tuluy terdiam sejenak, manhna kawas ngaregepkeun lengkingan kecap-kecapsang ibu dewi Jembawati
Anaking ngger Samba, eling den eling ngati-ati marang sakehing panggoda. Eling-elingen enya nggerenya! (anaking Samba, inget sarta hatihatilah ka kabh godaan, ingatlah angger). Dasar Samba anak anu congkak sarta songong,kecapkecap indungna ta sok diinget tapi henteu diperhatikan. Dina hat leutik Raden
Samba ngomong ngaranna jelema kuatalatan meunang wahyu mangka teu aya anu sanggup ngarwong, contona Kurawa moal sanggup nglhkeun
kuring ha..ha..hakitu kecap-kecap songong Raden Samba. Sejenak kesombongan Raden
Samba keur bertahta dina singgahsana hatna. Sasabotta og nampak di panonna saurang aww babarengan saurang lalaki kolot.
Si aww ta masih ngora, geulis berkulit konnglangsap, bermata juling. Maranhanana ngahaturkeun sembah ka Raden Samba. Sarta tangtu Raden
Samba pohara rela pikeunnarima sembahnya. Duanana hayang mengabdi pikeun manhna. ta
pisan kaperluan maranhanana duaan, naha duanananyanghareup ka sang panarima Wahyu Cakraningrat. Sasabot ta og Raden Samba
berkenan pikeun narimana tapi si lalakiditampik jeung kol geus kolot sarta dipastikeun henteu sanggup digaw, malahan baris nyieun kaluman wa. Kalayan
hinaan tamenyingkirlah kolot kasebut. Tangtu wa si aww geulis ta nuturkeun tapak si kolot. Tapi Raden Samba geus ngudagna, barimerayu
si aww geulis anu ngaku ngaranna Endang
Mundhiasih. Jawab Mundhiasih bari melontarkan kaambek luhur kahenteuadilan sarta henteu ayana rasa belas kaasih ka kolot, ngan aww wa anu diudagudag. Endang Mundhiasih ngomong Wahyu
Cakraningratmu henteu pantas pikeun menghujat. Ttla Mundhiasih sarta jelema lalaki kolot ta saterusna leungit babarengankalayan sinar Wahyu
Cakraningrat indit ninggalkeun Raden Samba. Sasabot ta awak raden
Samba karasaeun leuleus lir jelemateu berpengharapan sarta henteu weruh naon anu baris diperbuat. Lain ulin rasa kuciwa Raden
Samba ka watek songong sartacongkaknya sabot ngarasa wahyunya geus indit. Wahyu
Cakraningrat henteu kuat menempati imah (awak) anu congkak sartasongong. Pamustunganana Raden Samba nyadar yn Wahyu
Cakraningrat lain bogana. Naon kaci jieun, sangu geus jadi buburmangka pulanglah Raden Samba ka Kadipaten Parang Galudra di nagara Dwarawati.
Di tempat sjn, di palebah kidul leuweung Gangga Warayang, kasampak opat panakawan kawas dawam masih ngadagoanrngsna tapa sang
bendara. Pakasaban kawas ieu geus biasa dipigaw ku para panakawan saprak jaman Maharesi Manumayasa.Tapi dina jero
peuting maranhanana opatan ngarasa kawas aya bayangan hideung aya pas di tengah-tengahmaranhanana.
Bayangan kasebut bari ngomong Jawata bakal marengake dheweke nampa Wahyu Cakraningrat . (Dewata
memperkenankan manhna pikeun narima Wahyu Cakraningrat)Kitu para panakawan bergembira
ria alatan bendaranya geusmeunangkeun naon anu didipikahayang. Sarta bener, Raden Angkawijaya geus kaluar ti pertapaannya. Beungeutna katempo cerah
bersinar, awakna nampak seger gembleng tanpa cela. Memang ta
pisan awak anu geus ngeusi wahyu. Mangka berangkatlah baliksarta maranhanana memperhitungkan yn naon anu diidamkan geus terlaksana sarta selesail
ah. Ujug-ujug datang para Kurawangudag Raden Angkawijaya anu geus meunang Wahyu Cakraningrat. Para Kurawa ngudag Raden
Abimanyu alatan hayangngarebut Wahyu Cakraningrat sarta ttla para Kurawa henteu sanggup ngudagna nepi ka Raden Angkawijaya geus nepi
ka dikaraton Amarta anu dina waktu ta di Amarta keur aya rapet rutin
(siniwaka). Maranhanana kabhanana bersyukur alatan naon anudipikahayang Angkawijaya geus jadi kanyataan. Sarta Angkawijaya-lah jaga anu baris nurun
keun raja-raja di Jawa.Teu lila saterusnakadng sora ramai di luar anu ttla jalma-jalma Kurawa anu ngarasa yn Wahyu Cakraningrat geus jadi milik Raden
Lasmana Mandrakumara, mangka maranhanana hayangeun ambh Wahyu Cakraningrat di kembalikan ka Raden Lasmana Mandrakumara.
Peperangan antara Kurawa jeung Pandawa teu bisa dihindarkan. Tapi teu aya si jahat bisa nglhkeun kebaikan.