Alamat ng Rosas

Ang Alamat ng Rosas na may Tinik sa Tangkay

Noong araw ay may isang magandang dalagang nagngangalang Rosa, na balita sa

kagandahan, kayumian at kabaitan. Maraming binatang nangangayupapa sa
kanyang kagandahan. Ngunit ni isa sa mga ito ay hindi niya mapusuan.
“Hindi ako mag-aasawa. Ang ibig ko’y iukol ang aking buong buhay sa
paglilingkod kay Bathala, sa pagtulong sa mga nangangailangan ng aking tulong.”
Kung saang tahanan mayroong maysakit, kung saan may nagdurusa, kung saan
may nangangailangan ng kalinga, ay naroon si Rosa, laging dumaramay.
Ngunit si Cristobal, isang mahigpit niyang mangingibig, ay di makapayag na di
mapasakanya ang dalaga. Labis ang pagkagusto niya rito. Isang gabing
nagpapahangin ang dalaga sa hardin ay tinangka siyang gawan nang masama ni
Cristobal.
“Sa ayaw at sa gusto mo’y magiging akin ka!” ang wika nito.
Ngunit nanalangin kay Bathala si Rosa. “Huwag po ninyong bayaan na ang inialay
sa Inyong buhay ay dungisan ng lalaking ito,” taimtim na bulong ni Rosa.
Noon di’y nalungayngay siya’t naging isang bangkay.
Sa takot ni Cristobal ay ibinaon niya ang dalaga sa bakuran nito at saka siya
lumayo sa pook na iyon upang di na magbalik kailanman.
Hindi na nakita ng mga taga-roon si Rosa. Sa halip, sa bakuran nito ay may isang
halamang tumubo, na may bulaklak na ang kulay ay murang pula at ang tangkay ay
may mga tinik.
Ang unang nakakita niyon, na nagandahan sa bulaklak, ay nagtangkang pitasin ito
ngunit paghawak niya sa tangkay ay napasigaw siya, “aruuy! Aruuy! Ang tulis ng
tinik ng halamang ito. Tila ayaw papupol kanino man!”
At iyan ang totoo. Niloob ng Bathala na gawing bulaklak ang namatay na butihing
dalaga, bulaklak na ang tangkay ay may mga tinik natagapangalaga rito upang di
pagnasaang pupulin lamang ng sinuman. Ang mga tinik ay babala na ang bulaklak
ay ayaw paputol.