APROXIMACIÓN AO XÉNERO DOS SUBSTANTIVOS SEGUNDO A TERMINACIÓN

Substantivos masculinos ou femininos que non presentan oposición de xénero: o mar, a

auga.

Tendo en conta as terminacións, ás veces, pódese aproximar o xénero dos substantivos.

MASCULINOS

 Asóciase masculino coa terminación –o.

Exemplos: aparello (o aparello), ruído (o ruído),

Excepcións nos dous sentidos: a líbido, a tribo, a radio (radiodifusión), a foto

(fotografía), a moto (motocicleta), a dínamo (máquina dinamoeléctrica), a polio
(poliomelite), o día, o mapa, o clima, o cometa, o problema, etc.

 Son masculinos os que rematan en –é, -í e –ú.

Exemplos: o café, o rubí, o cu.

Excepcións: a fe, a mercé, a sé.

 Os que rematan en –e ofrecen máis problemas para seren atribuídos a un ou outro

xénero.

 Os que derivan directamente de verbos

Exemplos: o embarque, o galope, o encaixe…

 Os que rematan en –ate, -ete e –ote.

Exemplos: o chocolate, o tomate, o cacahuete, o dote, o amorote, o lote, etc.

 Os que rematan en –ume.

Exemplos: o fume, o lume, o cardume, o costume, o queixume, o betume, etc.

Excepcións: a pesadume, a podredume, a servidume.

 Os que rematan en –me.

Exemplos: o abdome, o ditame, o exame, o friame, o pelame, etc.

Excepcións: a fame, a síndrome.

 Os compostos de base verbal e substantiva. Tamén os rematados en –e(s).

Exemplos: o escarvadentes, o gardamontes, o crebanoces, etc.

Outros son inclasificables: o aceite, a árbore, a canle, a carne, o couce, o dente, a fame, a
febre, o leite, a nube, a orde, o peixe, a ponte, a sebe, a sede, o ubre.
  Son masculinos os que rematan en –au e –oi.

Exemplos: o pau, o boi, o bocoi.

 Son masculinos os rematados en –ó.

Exemplos: o amalló, o po, etc.

 Nos rematados en consoante non hai relación entre a terminación e o xénero.

 Con todo, pódese dicir que os rematados en –l son normalmente masculinos

Exemplos: o fol, o mel,, o sinal, o sal, etc.,

Pero a cal (canle), a catedral, a moral, etc.

 Os rematados en –s son normalmente masculinos.

Exemplo: o luns, o gas, o país, etc.

 Os rematados en –n normalmente son masculinos.

Exemplos: o dolmen, o almacén, etc.

 Os rematados en –án, -ín, -ón ou –ún son masculinos.

Exemplos: o furacán, o manequín, o almofadón, o apertón, o xaxún, etc.

Excepción: fin (a fin= final)/ (o fin= finalidade)

 Os rematados en –r vacilan.

 En xeral os rematados en –r final son masculinos.

Exemplos: o mar, o elixir, o pracer.

Excepcións: a cor ou a color, a calor, a dor ou a dolor, a suor, a chor, a

flor, a coliflor, a circular, a augamar, a baixamar.

 Os substantivos procedentes de infinitivos son masculinos.

Exemplos: o benestar, o pesar, o deber, o porvir, etc.

 Os derivados en –dor, -tor, -sor (cos seus correspondentes femininos) son

tamén masculinos.

Exemplos: o coador, o ascensor, o extintor, etc.

 Son masculinos os días da semana e as letras do alfabeto galego.

Exemplos: o luns, o mércores, o a, o be, o ce, etc.

Substantivos que presentan sincretismo formal entre masculino e feminino.

Trátase dun grupo non moi extenso de substantivos que, ademais, non son usados con
frecuencia.

O xénero vén especificado polo determinantes.

Exemplos: o atleta/a atleta; o herexe/a herexe; un guaraní/unha guaraní; o suicida /a suicida;

o artífice/a artífice; o mártir / a mártir; o camarada/a camarada, etc.

FEMENINOS

 Son femininos os que rematan en –á e coa terminación –a.

cámara (a cámara), lámpada (a lámpada), etc.

Exemplos: a ra, a la, a pa, etc.

Excepcións: o sofá, o alalá, o maná.

 Os rematados en –axe e -uxe.

Exemplos: a homenaxe, a romaxe, a aldraxe, a porcentaxe, a feluxe, a viruxe, a

ferruxe, etc.

Excepcións: o traxe, o paxe, o garaxe e o /a personaxe, o balaxe (rubí).

 Os que rematan en –se e -te.

Exemplos: a crise, a análise, a parálise, a hepatite, a peritonite, etc.

 Os que rematan en –(i) dade, -tade e (i)tude.

Exemplos: a amizade, a lealdade, a bondade, a liberdade, a verdade, a escravitude,

a multitude, etc.

 Son femininos os que rematan en –ei.

Exemplos: a lei, a grei.

 Os rematados en –z son con frecuencia femininos.

Exemplos: a paz, a foz, a voz, a cicatriz, etc., pero o cartaz, o alférez, o nariz, o
arroz, o capuz, o chafariz.

 Os rematados en –ción, -sión, stión, -zón, (i)ón son femininos.

Exemplos: a oración, a aprobación, a cocción, a comuñón, a paixón, a

combustión, a adhesión, etc.