Puisi Anak
Puisi Anak
Ibu,
kala aku beranjak dewasa,
kala aku membutuhkan tempat bertanya,
kenapa Ibu pergi?
Ibu,
ibu tahu tidak kalau aku sedih?
ibu tahu tidak kalau aku takut?
tapi kenapa Ibu pergi?
Ibu,
bicara dong, kenapa cuma diam saja?
memang beban ini cuma milikku saja?
Ibu,
kalau memang begitu adanya,
doakan aku supaya kuat,
doakan aku supaya bijak
dan tidak terinjak-injak…
Dari putrimu
yang sangat menyayangi,
merindukan,
dan membutuhkanmu….
BUNGA MATAHARI
Dan ku membahagia
Menyaksikan kau hidup segar
Tanpa kesakitan menahan teriknya
sang mentari
BUNGA MAWAR
Bunga mawar…
Kau berwarna merah
Aku sangat menyukaimu
tetapi durimu tajam
Mawar….
Kau berbau harum mempesona….
Ketika aku lupa menyirammu kau layu
aku menangis….
DESAKU
GOSOK GIGI
GUNUNGKU
Gunungku
Engkau tinggi menjulang
Penuh pepohonan kiri dan kanan
Merah bungaku
Hijau daunmu
Coklat batangmu
Kucing….
Suaramu merdu
setiap kamu lapar
pasti mengatakan,”Meong.”
Tetapi…
Kau sungguh lucu sekali
Setiap aku kesana kemari
Kau selalu mengikutiku