H παρξη κα

φαρµογ τν «Πυθαγρειων

Aκολουθιν» στς σ$γχρονες θεωρ&ες κα
δεδοµ(να. – Πρ+λεψη, σ$µπτωση κα
συγχρονισµ.ς /ριθµν κα γεγοντων.
– Aπ. τ0 Mαθηµατικ0 τν Γαλαξιν στ0
Mαθηµατικ0 τν Xρηµατιστηριακν Aξιν.

Στ! 248-249 τε+χος το+ «∆αυλο», σελ δες 16131-16137, :δηµοσιε7θη

πολ5 :νδιαφ9ρον ρθρο το+ κ. ∆. K. Mαργ9τη, σχετικ µ τ6ν (να-
κ)λυψη `π! τ;ν Πυθαγορε ων τ;ν (ριθµητικ;ν (κολουθι;ν πο5 σ -
µερα φ9ρουν τ! aνοµα: « Aκολουθα το Fibonacci» κα « Aκολουθα
το Lucas». ∆7ο (κολουθ ες πο5 σχετ ζονται µεσα µ τ!ν «Xρυσ!
$Aριθµ!» (b «Xρυσ Tοµ») τ;ν Πυθαγορε ων cτοι τ;ν (ριθµ!
1+兹苶5
φ= ᎏ (1)
2

O «∆αυλς» χει φιλοξεν σει πολλ ρθρα σχετικ µ τς Πυθαγρειες θεωρ ες κα
τ!ν νω «Xρυσ! $Aριθµ!» (ρθρα κα (ποσπ)σµατα (π! τ *ι*λ α το+
Iπ. ∆)κο-
γλου(2), ε3ς 4 τµους, πο5 (ποτελο+ν κα τ6 µεγαλ7τερη κα πλ9ον :µπεριστατωµ9νη
(ν)λυση τ;ν γεωµετρικ;ν :φαρµογ;ν το+ Xρυσο+ $Aριθµο+· (ποσπ)σµατα (π! τ
*ι*λ α το+ Θ. Mανι?· ρθρα το+ κ. K. Kαρµιρ)ντζου κ..). Συν θως τ ρθρα (να-
φ9ρονται στ6ν παρουσ α κα :φαρµογ6 το+ Xρυσο+ $Aριθµο+ σχεδ!ν σ Dλα τ µε-
γαλοπρεπE (ρχαFα κτ σµατα (ΠαρθενGν, Πυραµ δες A3γ7πτου κ.λπ.) Hς κα στ6ν
Iπαρξ του σ φυσικ δηµιουργ µατα κα φαινµενα.

Ως (ναφ9ρει K κ. ∆. K. Mαργ9της, L A´ Πυθαγρεια $Aκολουθ α, πο5 σ µερα (πο-
καλεFται « Aκολουθα το Fibonacci», εNναι L (ριθµητικ σειρ):
1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 35, ... (2)
:νT; L B´ Πυθαγρεια $Aκολουθ α εNναι L σειρ):
1, 3, 4, 7, 11, 18, 24, 47, ... (3)
T! κοιν! χαρακτηριστικ των εNναι, Dτι K λγος Xκ)στου Dρου πρ!ς τ!ν προηγο7-
µεν του τε νει πρ!ς τ!ν Xρυσ! $Aριθµ! φ. (Περισστερα στοιχεFα κα λεπτοµ9ρειες
δ δονται στ! ρθρο το+ κ. Mαργ9τη). $EνT; εNναι (ναµφισ* τητο, Dτι τουλ)χιστον L
A´ $Aκολουθ α Zταν γνωστ6 στο5ς Πυθαγρειους, εNναι :π σης γεγον!ς Dτι ο[ νω
(κολουθ ες γιναν γνωστς κα διεδθησαν L µν A´ $Aκολουθ α (π! τ! *ι*λ ο «Liber
Abaci» το+ µαθηµατικο+ Leonardo da Pisa – γραφε µ τ! ψευδGνυµο Fibonacci –
16312 ∆ΑΥΛΟΣ/251, Nο9µ*ριος 2002

πο5 :ξεδθη τ! 1202 κα 1228 στ6 Φλωρεντ α κα :πανεξεδθη στ µ9σα το+ 1800.
M α (π! τς καινοτοµ ες το+ *ι*λ ου το+ 1202 Zταν L χρ ση (π! τ!ν Fibonacci τ;ν
(ρα*ικ;ν (ριθµ;ν (ντ τ;ν ρωµαϊκ;ν (ριθµητικ;ν συµ*λων, πο5 :ν συνεχε α i :πε-
κρ)τησαν στ6ν EjρGπη.
H δ B´ $Aκολουθ α :παρουσι)σθη τ µ9σα το+ 1800 σ
ργο το+ µαθηµατικο+ Ed. Lucas.
O lδιος χει (νακαλ7ψει κα λλες 3διτητες κα
θεωρ µατα (ριθµ;ν.
$Aνεξ)ρτητα (π! τ6ν [στορικ6 τοποθ9τηση τ;ν νω (κολουθι;ν εNναι (ναµφι-
σ* τητο, Dτι οmτε ο[ (ρχαFοι µαθηµατικο (λλ οmτε K lδιος K Fibonacci οmτε K Lucas
µπορο+σαν ν φαντασθο+ν κα ν κατανο σουν τ6ν κταση κα τ! µ9γεθος τEς πα-
ρουσ ας κα :φαρµογEς τ;ν νω (κολουθι;ν στ6 Φ7ση κα τ δηµιουργ µατ) της,
Hς κα στς (νθρGπινες τ9χνες κα τ (νθρGπινα δηµιουργ µατα. O[ Πυθαγρειοι
π)ντως εNχαν :π γνωση τ;ν «µυστικν  κα π"κρυφων» δυνατοτ των τ;ν (ριθµ;ν,
το5ς Kπο ους, Hς γνωστν, :θεGρουν Hς δηµιουργο5ς τ;ν π)ντων κα Kλοκλ ρου
το+ σ7µπαντος. Σ µερα ο[ lδιοι (ριθµο (νευρ σκονται στς (νθρGπινες σχ9σεις, (κ-
µη κα τ6ν (νθρGπινη ψυχολογ α. Π)ντως Zταν γνωστ6 L Iπαρξη το+ Xρυσο+ $Aριθ-
µο+, κυρ ως στ6 µορφ6 το+ Πυθαγρειου µ9τρου:
2φ2 = [(1+iφ)(1-iφ), (i=兹苶
-1 )] (4)
Στ! Lλιοκεντρικ! πλανητικ! σ7στηµα(2) (π! (ρχαιοτ)των χρνων κα ο[ γεωµε-
τρικς σχ9σεις το+ Xρυσο+ $Aριθµο+ :θεωρο+ντο Hς ο[ τ9λειες pρµονικς σχ9σεις κτι-
σµ)των κα κατασκευ;ν.

H « Aκολουθα Fibonacci» (νευρ σκεται σ πλεFστα Dσα φυσικ δηµιουργ µα-
τα κα κατασκευς Hς π.χ. στ6ν (ν)πτυξη κα φυλλοταξ α δ9νδρων, σ σχ µατα
φ7λλων, φρο7των, λουλουδι;ν, στ6 γενετικ6 διαδοχ6 τ;ν κουνελι;ν, στ Xλι-
κοειδE σχ µατα qστρ)κων, λουλουδι;ν, (κµη κα τ;ν γαλαξι;ν.
H (νθρGπι-
νη (ρχιτεκτονικ6, L ζωγραφικ6 (λλ κα L µουσικ , µιµο7µενες τ6 µητ9ρα - φ7-
ση, :φαρµζουν τ6ν νω (κολουθ α κα τς σχ9σεις το+ Xρυσο+ $Aριθµο+ σ
πλεFστα Dσα ργα κα δηµιουργ µατα(1)(6). Στς µοντ9ρνες φυσικς :πιστEµες L
νω (κολουθ α ρυθµ ζει τρπους (νακλ)σεως το+ φωτς, τς διαδοχικς κατα-
στ)σεις rλεκτρον ων στ! (9ριο `δρογνο κ.λπ. Προσφ)τως (νεκαλ7φθη Dτι
προσδιορ ζει κα δηµιουργεF µι 3δια τερη κατ)σταση `γρ;ν κρυστ)λλων, πο5
παρουσι)ζεται Hς ν9α µορφ6 Iλης (7). $Eπ σης χει :φαρµογ6 κα σ λλες σ7γ-
χρονες θεωρ ες(4).
O[ (ριθµο τEς «$Aκολουθ ας Fibonacce» (ποκαλο+νται κα «εjγενεFς (ριθµο»
(«noble numbers»), sνας Dρος πο5 (ποδ δεται σ (ριθµο5ς πο5 L κατανοµ τους σν
«συνεχς κλ)σµα» λ γει στ!ν (ριθµ! 1 (σηµειωτ9ον, Dτι K Xρυσ!ς $Aριθµ!ς (ναλ7ε-
ται σ συνεχς κλ)σµα, πο5 περιλαµ*)νει µνο τ!ν (ριθµ! 1).
tOσον (φορi? στ! (νθρGπινο σ;µα, cδη (π! τ6ν :ποχ6 το+ Leonardo de Vinci
εNχαν ε`ρεθE σχ9σεις pρµονικEς κατασκευEς το+ (νθρGπινου σGµατος, το+ προσG-
που, τ;ν δακτ7λων κ.λπ. µ (ναλογ ες το+ Xρυσο+ $Aριθµο+.
H «$Aκολουθ α το+
Fibonacce» παρουσι)ζεται :π σης σ προ*λ µατα κατανοµEς, πο5 χουν :φαρµογ6
σ ο3κονοµικ (λλ κα κοινωνικ θ9µατα(4). Πολλ δεδοµ9να τ;ν (νθρGπινων α3σθ -
σεων κα (ντιλ ψεων κα πολλ σγεγοντα KµαδικEς ψυχολογ ας καταν9µονται µ
*)ση τ6 σχ9ση τ;ν (ριθµ;ν τEς (κολουθ ας. Προσφ)τως :κδοθν :κλεκτ! Xλληνικ!
*ι*λ ο(8) περι9χει σηµαντικ στοιχεFα κα λεπτοµ9ρειες γι τς (κολουθ ες «Fibonacci»
∆ΑΥΛΟΣ/251, Nο9µ*ριος 2002 16313

Aριθµο Fibonacci σ διαδοχικς πυκντητες κυµτων

Bull market (νερχµενη γορ).
Bear market (πτωτικ γορ).

K.O.K.

∆ιγραµµα A. (Bλ#πε στ$ κε%µενο.)

κα «Lucas», γι τ!ν Xρυσ! $Aριθµ! Hς κα λλα :νδιαφ9ροντα θ9µατα «%Iερς Aρχι-
τεκτονικς», µοντ9ρων µαθηµατικ;ν κ.λπ. T! γενικGτερο θ9µα :φαρµογ;ν τEς «$Aκο-
λουθ ας Fibonacci» εNναι τσο :νδιαφ9ρον, {στε `πEρχε 3δια τερο :πιστηµονικ! πε-
ριοδικ! «Θεωρας κα Προ,ληµ.των Fibonacci». $Eπ σης, χουν qργανωθE διεθνE συ-
ν9δρια µ κ7ριο (ντικε µενο τ6 θεωρ α κα τς :φαρµογς τEς Hς νω (κολουθ ας. Ση-
µειωτ9ον, Dτι τ! πρ;το σχετικ! διεθνς συν9δριο λα*ε χGρα στ! Πανεπιστ µιο Πα-
16314 ∆ΑΥΛΟΣ/251, Nο9µ*ριος 2002

τρ;ν τ! 1984 µ εjρεFα κα διεθνE συµµετοχ6(4).

$Eξειδικευµ9νο σ7γγραµµα τEς σ7γχρονης θεωρ ας (ριθµ;ν κα τ;ν :φαρµογ;ν
της, (ναφ9ρει: «.../πως ο0 ριθµο Fibonacci 1τσι κα ο0 ριθµο τς κολουθας Lucas
παζουν σο,αρ ρ"λο στς θεωρες µ γραµµικς δυναµικς κα σ5 προ,λ6µατα συγ-
χρονισµο...»(7). T! θ9µα συµπτGσεων κα συγχρονισµ;ν χουν διερευν σει κα (να-
λ7σει δ7ο κυρ ως µεγ)λοι :πιστ µονες: σχετικ µ τς συµπτGσεις γεγοντων K Arthur
Koestler κα σχετικ µ το5ς συγχρονισµο5ς κα τ6ν ψυχολογ α το+ (νθρGπου K Karl
Jung (*λ. «∆αυλ!ς», τ. 211, $Iο7λιος 1999, σελ. 13347-13354).
Πλ6ν το+ Xρυσο+ $Aριθµο+ sνας λλος (κµη (ριθµ!ς πα ζει πρωτε7οντα ρλο στς
φυσικς :πιστEµες. ENναι K (ριθµ!ς 137, πο5 (ντιστοιχεF στ6ν (ντ στροφο τιµ6 τEς
«σταθερ7ς λεπτς 8φς» τEς συγχρνου (τοµικEς θεωρ ας, K «µυστηρι9δης ριθµς
τς φυσικς» κατ τ!ν Richard Feynman. Σχετικ µ τ6ν « Aκολουθα Lucas» παρα-
τηρο+µε, Dτι ο[ πρ;τοι (ριθµο της 1, 3, 4, 7, 11 εNναι τ 3 ψηφ α το+ (ριθµο+ 137, :νT;
τ! θροισµα τετραγGνων τ;ν δ7ο λλων, cτοι 42+112 µ?ς δ δει π)λι τ!ν (ριθµ! 137.
|Eτσι ο[ (ρχικο (ριθµο τEς (κολουθ ας µ?ς «8ποδεικν:ουν» τ!ν (ριθµ! 137.
O lδιος
(ριθµ!ς :µµ9σως παρουσι)ζεται στο5ς πρGτους (ριθµο5ς τEς «$Aκολουθ ας Fibonacci».
Σχετικ µ τ6ν :π δραση τ;ν (ριθµ;ν στ φυσικ συµ*)ντα κα δεδοµ9να κα τ!ν
µυστικισµ! πο5 περι*)λλει τ! θ9µα, γρ)φει K δι)σηµος φυσικ!ς κα συγγραφε5ς
Paul Davies(3) «...Πρ.γµατι, πολλο π το;ς <ξαρετους στοχαστ5ς κα φιλοσ"φους,
συµπεριλαµ,ανοµ>νων τν A?νστ.ιν, Π.ουλι, Σραντινγκερ, X.ϊζεµπεργκ, BEντιν-
γκτον κα Tζ6νς ποδ>χονται κ.ποιο µυστικισµ", χωρς νD εEναι ,>,αια αFτς 8πο-
κατ.στατο το Gρθολογισµο κα τς <πιστηµονικς 1ρευνας...». Kατ τ!ν Kρλ Γι-
ο7νγκ «...τ"σον ο0 ριθµο /σον κα ο0 συγχρονισµο ( ριθµν  γεγον"των) <πι-
,.λλουν σε,ασµ  κ"µη κα φ",ο κα περι,.λλονται π µυστ6ριο». Φα νεται
Dµως Dτι τ! «µυστ6ριο τν ριθµν κα συµπτ9σεων» (ρχ ζει πλ9ον ν Xρµηνε7εται
κα :πεξηγεFται µ τ6ν προδο τ;ν σ7γχρονων :πιστηµ;ν.

Yπ)ρχει, *9*αια, 3δια τερος λγος, πο5 τ (νωτ9ρω (ναφ9ρονται στ! παρ!ν κε -
µενο. Kατ περ εργη συγκυρ α τ! γνωστ! (γγλικ! :πιστηµονικ! περιοδικ! «New
Scientist» στ6ν X*δοµαδια α κδοσ του τEς 31ης Ajγο7στου 2002 – µ α Lµεροµην α
πο5 χρονικ συµπ πτει µ τ6ν κδοση Ajγο7στου - Σεπτ9µ*ρη 2002 το+ «∆αυλο» –
χει Hς κ7ριον ρθρο κα θ9µα :ξωφ7λλου τ! π;ς «Zοµε µ5 το;ς ριθµο:ς»(5). Στ6
σελ δα 29 το+ περιοδικο+ K τ τλος το+ ρθρου εNναι: «Γνωρζω, τ θD κ.νLης τ Mπ"-
µενο καλοκαρι», τ τλος πο5 `πονοεF µι ν9α (νθρGπινη [καντητα πλ ρους προ-
*λ9ψεως τ;ν µελλοντικ;ν γεγοντων. T! ρθρο χει γραφE (π! τ!ν διακεκριµ9νο µα-
θηµατικ, καθηγητ6 κα συγγραφ9α John Casti, πο5 (ποδεικν7ει Dτι τ κοιν χα-
ρακτηριστικ γαλαξι;ν το+ σ7µπαντος, χρηµατιστηριακ;ν :ξελ ξεων (κµη κα τEς
(νδρικEς µδας µπορο+ν ν (ποδοθο+ν στ6ν Iπαρξη κα :π δραση Hρισµ9νων
(ριθµ;ν κα στς διακυµ)νσεις Xν!ς γραµµικο+ συστ µατος καµπυλ;ν, πο5 *ασ ζο-
νται στ6 λεγµενη «κυµατικ ρχ το Elliot». Περ τ µ9σα τEς δεκαετ ας το+ ’30 K
Pλφ N9λσον |Eλλιοτ, :ρευνGντας τ αlτια το+ µεγ)λου «κρDχ» το+ Xρηµατιστηρ -
ου N.
Yρκης το+ 1930, κατ9ληξε στ! συµπ9ρασµα Dτι L χρηµατιστηριακ6 (γορ
`πκειται σ διαδοχικς ρυθµικς µεταπτGσεις, πο5 (κολουθο+ν τ! πρτυπο τ;ν
(ριθµ;ν τEς « Aκολουθας Fibonacci» (*λ9πε σχετικ! περιληπτικ! ∆ιγραµµα A).

Yπ)ρχουν *9*αια πολλ λλα µακροοικονοµικ µοντ9λλα προ*λ9ψεως ο3κονοµικ;ν
:ξελ ξεων κα τ! Dλο θ9µα τ;ν «προ,λ>ψεων» `πκειται σ συνεχE µαθηµατικ6 (ν)-
∆ΑΥΛΟΣ/251, Nο9µ*ριος 2002 16315

λυση κα *ελτ ωση. $Aποδεικν7εται π)ντως, Dτι τ! σ7στηµα χρηµατιστηριακ;ν προ-
*λ9ψεων το+ Elliot εNναι (ρκετ :πιτυχς κα :ξηγεF τς πρσφατες χρηµατιστηριακς
διακυµ)νσεις :κ τEς χρεωκοπ ας µεγ)λων (µερικανικ;ν :πιχειρ σεων. $Aπ! καιρο+
:κδ δεται περιοδικ! χρηµατιστηριακ;ν προ*λ9ψεων µ τ!ν τ τλο «Elliot Wave
Theorist»(4). Kατ τ!ν :κδτη του L Iπαρξη τ;ν (ριθµ;ν τEς « Aκολουθας Fibonacci»
στ! `π*αθρο τ;ν ο3κονοµικ;ν :ξελ ξεων σαφ;ς (ποδεικν7ει τ6ν µεση σχ9ση µε-
ταξ5 τ;ν « ριθµν τς φ:σεως» κα τEς (νθρGπινης διαγωγEς.
Ως γνωστ, ο[ χρη-
µατιστηριακς (γορς :πηρε)ζονται µεσα (π! τς (ντιδρ)σεις κα τ6 µαζικ6 ψυ-
χολογ α τ;ν :πενδυτ;ν. O[ διακυµ)νσεις τEς (γορ?ς κατοπτρ ζουν τς συνεχ;ς µε-
τα*αλλµενες (ποφ)σεις κα τ6ν ψυχολογ α (νθρGπινων Kµ)δων.
O Elliot :π στευε
Dτι L « Aκολουθα Fibonacci» εNναι sνα (π! τ κ7ρια κλειδι), πο5 ρυθµ ζουν κα
:πενεργο+ν στς λειτουργ ες KµαδικEς ψυχολογ ας.
Φα νεται καθαρ Dτι ο[ (νθρGπινες Kµ)δες :νεργο+ν `ποσυνε δητα κατ τρ-
πον πο5 «µιµε)ται τ* πρτυπα τ+ς φ-σεως», Dπως γρ)φει K John Casti. Πιστε7-
ει, Dτι τ «κ:µατα το Elliot» µπορο+ν ν (ποδGσουν κα ν περιγρ)ψουν πολ-
λς λλες (νθρGπινες δραστηριτητες, ο3κονοµικ9ς, πολιτικ9ς, (γοραστικς κ.λπ.
∆ιερωτ?ται, µ πως L γενικGτερη (νθρGπινη διαγωγ6 κα :ξ9λιξη προσδιορ -
ζεται :κ τ;ν προτ9ρων (π! το5ς ε3δικο5ς (ριθµο5ς τEς φ7σεως, µ πως δν `π)ρ-
χει τελικ;ς :λε7θερη (νθρGπινη *ο7ληση κα :λε7θερη :πιλογ , µ πως σ7ντο-
µα φθ)σουµε κα στ6ν πργνωση Dλων τ;ν µελλοντικ;ν γεγοντων!!

H γνGµη το+ γρ)φοντος τ! παρ!ν εNναι, Dτι τ Hς νω συµπερ)σµατα εNναι πολ5
πρωρα κα πιθαν;ς `περ*ολικ), τουλ)χιστον Dσον (φορi? στς µικρς Kµ)δες κα
στο5ς µεµονωµ9νους (νθρGπους. O[ cδη `π)ρχουσες στατιστικς θεωρ ες κα θεω-
ρ ες πιθανοτ των καλ7πτουν πολλ θ9µατα προγνGσεων κα προ*λ9ψεων, (λλ (πο-
δ9χονται τ6ν Iπαρξη σηµαντικ;ν (ποκλ σεων κα :κτροπ;ν.
H πλ ρης (ριθµητικ6
(πεικνιση κα συνεκτ µηση τ;ν δεδοµ9νων κοινωνικ;ν κα λλων (νθρGπινων γε-
γοντων δν εNναι συν θως δυνατ .
H πλ ρης « ριθµητικ δοµ» τ;ν γεγοντων
σχετικ µ µελλοντικς προ*λ9ψεις σπ)νια εNναι πλ ρως γνωστ . Πρ!ς τ! παρ!ν
αjτ! πο5 µπορο+µε ν συµπερ)νουµε εNναι, Dτι `π)ρχουν «ε?δικο ριθµο» τEς φ7-
σεως, πο5 :λ9γχουν τσο τ φυσικ δηµιουργ µατα κα γεγοντα Dσο κα τ (νθρG-
πινα συµ*)ντα, (κµη κα τ6ν (νθρGπινη διαγωγ . ∆ν εNναι µ πως K νθρωπος sνα
(π! τ µεγαλ7τερα δηµιουργ µατα τEς φ7σεως, πο5 µ?ς περι*)λλει;

Eποµ9νως, (ντιστρ9φοντας τς (νακαλ7ψεις το+ Elliot, µ πως εNναι δυνατ!ν (π!
τ6ν (νθρGπινη δρ)ση κα γενικGτερα τ6ν (νθρGπινη διαγωγ6 ν (νακαλ7ψουµε τ
*ασικ δεδοµ9να, το5ς νµους b τς «προδιαγραφ5ς» τEς φ7σεως πο5 µ?ς περι*)λ-
λει; M πως χωρς τ συν θη τεχνικ κα µεγαλεπ *ολα µηχανικ πειρ)µατα µπο-
ρο+µε ν (νακαλ7ψουµε :πιπρσθετους τρπους «λογικEς κα φιλοσοφ ας τEς φ7-
σεως» κα το5ς πιθανο5ς *ασικο5ς σχεδιασµο5ς κα *ασικ6 διαγωγ6 τEς φ7σεως;
O
γρ)φων τ! παρ!ν χει :ξετ)σει τ νω θ9µατα σ προηγο7µενα τε7χη το+ «∆αυλο»
(*λ. τ. 198 / $Iο7νιος 1998· τ. 203/Nο9µ*ριος 1998· τ. 205/$Iανο7αριος 1999· τ. 211/$Iο7-
λιος 1999 κ.λπ.).
$Aναφ9ραµε πρ! qλ γου τ6 χρονικ6 συγκυρ α τEς παρουσ ασης τ;ν ρθρων το+
«∆αυλο» σχετικ µ τς Πυθαγρειες $Aκολουθ ες κα το+ ρθρου το+ «New Scientist»
σχετικ µ τ6 χρηµατιστηριακ6 θεωρ α Elliot, πο5 *ασ ζεται στς lδιες (κολουθ ες.
16316 ∆ΑΥΛΟΣ/251, Nο9µ*ριος 2002

Yπ)ρχει Dµως κα κ)ποια λλη παρ)ξενη σ7µπτωση στ! περιοδικ! «∆αυλς». T!
ρθρο γι τς Πυθαγρειες $Aκολουθ ες χει γραφE στς σελ δες 16131 µ9χρι 16137
το+ «∆αυλο».
O τελευταFος (ριθµ!ς (ποτελεFται (π! τ ψηφ α το+ (ριθµο+ 137
κα τ ψηφ α το+ (ριθµο+ 16. Σηµειωτ9ον Dτι:
137 = 1+1+2+3+...+16 (5),
µ α (κµη (προσδκητη σ7µπτωση µ τ!ν (ριθµ! 137 κα τ!ν (ριθµ! τEς XρυσEς
TοµEς, τ!ν φ, πο5 περιγρ)φει τ! ρθρο το+ «∆αυλο+». Στ6ν (νακο νωση κα περι-
γραφ6 τ;ν λεγµενων `π! το+ γρ)φοντος τ! παρ!ν «φιλοσοφικν <ξισ9σεων» τEς
Φ7σεως κα τ;ν « ριθµοσυνδ>σµων» («∆αυλ"ς», τ. 198, $Iο7νιος 1998, σελ. 12331-
12341) εlχαµε (ναφ9ρει στ6ν περιγραφ6 τEς «37ης φιλοσοφικEς :ξισGσεως» τ6ν πα-
ρουσ α κα τ;ν δ7ο αjτ;ν (ριθµ;ν φ κα 137 τσο στ δεδοµ9να το+ tHλιου σ συν-
δυασµ! µ τ δεδοµ9να το+ πρωτον ου Dσο κα στ δεδοµ9να το+ (νθρGπινου σG-
µατος. |Eτσι ο[ (ριθµητικο συνδυασµο τ;ν «κυµ.των το Ellot» πηγ)ζουν, Hς φα -
νεται, aχι µνο (π! το5ς (ριθµο5ς τEς « Aκολουθας Fibonacci» (λλ (π! πολ5 *α-
θ7τερους (ριθµητικο5ς συνδυασµο7ς, πο5 (ποτελο+ν τ! λογικ! `π*αθρο κα τ6ν
(ρχ6 aχι µνο τEς «φυσικς» (λλ κυρ ως τEς «Φιλοσοφας τς Φ:σεως». Mι?ς φι-
λοσοφ ας πο7, Hς εNναι σχεδ!ν *9*αιο, Zταν (ρκετ γνωστ6 στο5ς (ρχα ους Πυθα-
γρειους στω κα χωρς τ σ7γχρονα φυσικοµαθηµατικ δεδοµ9να.
H δ7ναµις τ;ν
(ριθµ;ν τEς φ7σεως παραµ9νει µν (κµη (ρκετ µυστηριGδης, (λλ cδη `πκει-
ται σ :πιστηµονικ6 (ν)λυση κα διερε7νηση, µακρι (π! (πκρυφους µυστικι-
σµο7ς, θρησκευτικο5ς δογµατισµο5ς κα πνευµατικο5ς σκοταδισµο7ς. T π)ντα συν-
δεδεµ9να µεταξ7 τους µ9σTω τ;ν (ριθµ;ν κα τEς pπλEς φιλοσοφικEς σκ9ψης· (π! τς
χρηµατιστηριακς προ*λ9ψεις το+ Ralph Elliot κα τ!ν τρπο γενετικEς :ξ9λιξης τ;ν
κουνελι;ν µ9χρι τ pρµονικ γεωµετρικ δεδοµ9να τEς κατασκευEς το+ Παρθεν;να
κα τ;ν Πυραµ δων. ∆εδοµ9να πο5 σ µερα µπορο+ν ν :πεκταθο+ν σ αjτ! το+το
τ! Lλιακ! µας σ7στηµα κα στς εjρ7τερες λογικς ννοιες κα φυσικς καταστ)σεις
Kλκληρου το+ σ7µπαντος.
Π.Γ.
Aναλυτ+ς
(© 2002, P. G. Analytis)
Bι2λιογραφ%α
1. Cook, Theodore Andrea, «The Curves of Life», Dover Publications Inc., New York, NY (1914), 1979.
2. ∆ακγλου,
Iπποκρ)της, «
O Mυστικ!ς KGδικας το+ Πυθαγρα», Tµοι I sως IV, :κδ. «N9α Θ9σις»,
$Aθ να, 1990.
3. Davies, Paul, «Mystery at the End of the Universe», |Aρθρο στ! *ι*λ ον « Bοοk of the Cosmos», Persesus
Publishing Co, Cambrige, MA, USA, 2000.
4.Garland Trudi, Hammel, «Fascinating Fibonaccis. Mystery and Magic in Numbers», :κδ. Dale Seymour
Publications, California, USA, 1987.
5. Περιοδικ! «New Scientist» 31 August 2002, |Aρθρο στς σελ. 29-32 «I know what you’ ll do next summer»
`π! John Casti, Vol. 175, No 2358, New Scientist, 151 Wardour St., London W1F 8WE, England.
6. Ghyka, Matila, «The Geometry of Art and Life», κδ. Dover Publications Inc., New York, NY (1946),
1977.
7. Schroeder, M.R. «Number Theory in Science and Communication», 3rd Ed., Springer - Verlag, Berlin,
etc. (1984, 1986) 1987.
8. Ejαγγελπουλος, ∆ηµ τρης, «
Iερ6 Γεωµετρ α», :κδσεις «$Aρχ9τυπο», $Aθ να - Θεσσαλον κη, $Iο7-
νιος 2002.
9. Analytis, P., «The Digital Philosophy and the Design Conditions of Nature», :κδ. PGA, Athens, 1996,
κα λλα ργα το+ lδιου.