ΓΗ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΟΣ

Η μητέρα Γαία γεννά τον Ουρανό (όχι το αντίστροφο,

αφού, γνώστεςφαίνεται της Γενικής Σχετικότητος οι
αρχαίοι μύστες, παρουσιάζουν τονχώρο να
διαμορφώνεται από την ύλη - "καμπύλωση του
χωροχρόνου"· γνώσιςκαι της διαστολής του
σύμπαντος: διαστελλόμενη η Γαία-ύλη-υλοενέργειατου
σύμπαντος, γεννάται και διαστέλλεται-επεκτείνεται και
ο χώρος-χωροχρόνος που το σύμπαν καταλαμβάνει
(Ουρανός)).Η Γαία, "μήτηρ μακάρων θνητών τ'
ανθρώπων, παντρόφος, πανδώτειρα,τελεσφόρος,
παντολέτειρα, αυξιθαλής, φερέκαρπος, έδρανον
αθανάτουκόσμου, πολύσεπτος, βαθύστερνος
ολβιόμοιρος, ομβροχαρής..." (Ορφ.Ύμν.) και ο
Ουρανός, "παγγενέτωρ, πρεσβυγένεθλος, αρχή
πάντων, πάντωντε τελευτή, οίκος θεών μακάρων,
πανδερκής, Κρονότεκνος, μάκαρ,πανυπέρτατος
δαίμων" (Ορφ. Ύμν.), οι γεννήτορες όλων των
όντων:"Γης παις ειμι και Ουρανού αστερόεντος, αυτάρ
εμοί γένος ουράνιον."

(Ορφεύς, αποσπ. 17, 11-12)

Δισεκατομμύρια χρόνια περνούν και η Γαία κυοφορεί

στα σπλάχνα της,γονιμοποιούμενη από τον Ουρανό, τα
παιδιά της. Τα έμβρυα προστατεύονταιστην μήτρα και
αναπτύσσονται στο αμνιακό υγρό, στο ζωογόνο ύδωρ
τουτου Ωκεανού στην περίπτωσή μας, του αρχαιότερου,
σεβάσμιου Τιτάνος.Ο Ωκεανός, "πατήρ άφθιτος,
αθανάτων τε θεών γένεσις θνητών τ' ανθρώπων"(Ορφ.
Ύμν.) (ο Θαλής ο Μιλήσιος επίσης θα υποστηρίξει ότι η
ζωήξεκίνησε από το ύδωρ, κάτι που θα επιβεβαιώσει η
παλαιοντολογία 2500χρόνια μετά), έως εκατοντάδες
εκατομμύρια χρόνια πριν, καλύπτειολόκληρη την
Μητέρα Γαία. Ο Ήλιος, υιός του Τιτάνος
Υπερίωνος,"χρυσολύρης, κοσμοκράτωρ, φωσφόρος.
φερέσβιος, αειθαλής, ωροτρόφοςκούρος (Ορφ. Ύμν.)
δίδει την ζωογόνο ακτινοβολία του, επωάζοντας τα
αγαθά γεννήματα.Ουρανός και Γη, Κρόνος (χρόνος) και
Ρέα (χώρος), Δίας-Ζευς, ο δίδωντην ζωήν, ζωή που νικά
τον πανδαμάτορα Κ(Χ)ρόνο (το αποθνήσκον γίνεταιστα
σπλάχνα της γης σπόρος και λίπασμα της νέας
γεννήσεως· παντρόφος,πανδώτειρα, αλλά μαζί και
παντολέτειρα, ονομάζει την Γαία ο Ορφεύς).Ζευς,
"πατήρ ανδρών τε θεών τε" (Ομήρου "Οδύσσεια", Α
28)."Έστιν δη πάντων αρχή Ζευς· Ζευς γαρ έδωκε, ζώα
τ' εγέννησεν· και Ζηναυτόν καλέουσι, και Δία τ' ηδ', ότι
διά τούτον άπαντα τέτυκται."

"Ούτος εστίν ο των όλων δημιουργός· Διός δ' εκ πάντα

τέτυκται."

(Ορφεύς)