I shoqi i Ervehes shkon n nj vend tjetr dhe e l t shoqen n kujdesin e t vllait, i egjithse kishte dhn fjaln, orvatet ta prdhunoj.

Erveheja u bn ball si joshjeve asht e krcnimeve t tij se do ta vriste po t mos i jepej. Vllai i trbuar hakmerret duke e a uzuar Ervehen se kishte tradhtuar t shoqin dhe prandaj e dnojn sipas ligjit t Kuranit pr ta qlluar me gur pr vdekje. Pr mrekulli Erveheja shpton nga goditjet, dhe nj fisn kalimtar, i cili dgjon t qarat e saj, e merr nga zalli dhe e shpie n shtpin e vet tek e shoqja. Erveheja e merr veten, por fisniku q e shptoi bie viktim e bukuris s saj. Ajo kundrshton edhe propozimet e tij, duke i thn se sht e martuar, gj q mjafton pr ta larguar. M pas, nj shrbtor i shtpis prpiqet ta prd dhe ai sprapset. Ai merr hak duke vrar djalin e fisnikut e duke akuzuar Ervehen pr kt krim. shtja sqarohet por fisniku, edhe pse i bindur pr pafajsin e saj, detyrohet s e mbaj m Ervehen n shtpi, por t'i jap katrqind para flori e ta largoj. Fatkeqsit es s shkret nuk marrin fund me kaq. Kur po endej prgjat nj bregut t nj lumi, ajo ha jedhs, t cilin do ta varnin ngaq kishte grabitur katrqind para flori nga arka e mbre tit. I vjen keq pr t e i shpton jetn duke i dhn parat e veta. Vjedhsi i vete pas dh kon pr grua. Kur ajo nuk pranon, ai si mosmirnjohs, ia shet pr skllave nj kapiteni an ijesh, i cili gjithashtu orvatet ta prdhunoj. Mu n at ast ngrihet nj shtrngat dhe i t gjith prve Ervehes, t ciln deti e nxjerr n bregun e nj qyteti t huaj. Nj njer ep rrobat e tij dhe, e veshur si burr, ajo i paraqitet mbretit t vendit, i cili e pret me ngrohtsi dhe i jep nj shtpi. Aty ajo prkujdeset pr t smurt e t verbrit, d jekt respekti e nderimi pr punt e mira q bn. Madje, kur mbreti vdes, Ervehen e zgjedh in pr trashgimtar. Nj dit, n oborrin e saj vijn pes t huaj: i shoqi me t vllan, imtar, shrbtori dhe vjedhsi, kta tre t fundit t verbr tani. Erveheja u premton t'i s nse i rrfejn t gjitha mkatet. Ksisoj dalin n drit t gjitha padrejtsit kundr Erv ani i shfaqet t shoqit si grua e ndershme dhe e virtytshme, ashtu sikundr kishte q en gjithmon. Muhamet Kyyku(22) (1784-1844)

nj poem origjinale, ndr m t bukurat n letrsin ton, ku, me mjeshtri t madhe artist lin popullor, me strofa katr vargjesh e tetrroksh me rim ABAB, sht knduar bukuria tr re, e pashoqe, e saj: Erveheja qe nj grua, q s`kish shoqe n`at dit, vajz dhe si u martuar, posi hna kur bn drit.

Por sht knduar, mbi t gjitha, fisnikria shpirtrore dhe morale e saj si personazh kr or q prmbledh n vete virtyte m t larta shqiptare dhe njerzore, por edhe kuranore, si n: besa, nderi, mirsia dhe dashuria ndaj njeriut dhe ndaj Zotit. Pr m tepr, trsin e vepre artistike dhe trsin e konceptit islam, poeti teolog M. Kyyku e ka realizuar prm s personazhit t Ervehes q vepron, sipas nj vlersimi mjaft t qlluar t M. Hyss[71] s tare e vrtet q ka kultur islame dhe do veprim e bn me ndrgjegje t plot, sepse sht tuale islame, q udhhiqet nga librat e shenjt. Kjo shihet m s miri kur asaj Arapi i pr opozon martes, ndrsa ajo mbrohet duke thn: U s`kam br zina kurr , sepse kjo sht b [72]. `sht e vrteta, n kt poem poeti ka ndrtuar edhe konceptin e shpirtmadhsis dhe shpirtbutsis s Allahut, se ai mund t mshiroj kur njeriu i drejtohet me lutje.