Bagai aur dengan tebing umpama isi dengan kuku Negara Malaysia merupakan sebuah Negara yang unik

berlatarbelakangkan masyarakatnya yang terdiri daripada berbilang kaum, agama dan keturunan. Perpaduan amatlah penting bagi mewujudkan sebuah masyarakat yang hidup dalam keadaan aman dan damai. Sebarang kemajuan atau kehidupan yang sempurna tidak akan dapat dicapai dengan mudah sekiranya Negara berada dalam keadaan yang huru hara. Kita juga pasti tidak akan dapat melupakan sejarah hitam yang pernah berlaku didalam Negara kita ini iaitu peristiwa berdarah 13 Mei 1969. Rusuhan kaum yang terjadi akibat daripada kecurigaan antara kaum, serta persepsi-persepsi yang wujud disekeliling mereka. Apakah usaha yang dijalankan oleh kerajaan bagi mengatasi masaalah ini? Sehingga ke hari ini kerajaan masih gagal melakukan apa-apa bagi mengatasi masalah perkauman yang wujud. Perkara-perkara yang berbaur perkauman masih berlegar disekeliling kita tetapi secara senyap-senyap. Saya bersetuju dengan pandangan Tan Sri Dr Khoo Kay Kim, perpaduan boleh diwujudkan melalui sistem pendidikan. Kita perlu memupuk semangat kerjasama antara kaum ini semenjak dari kecil lagi, seboleh-bolehnya dimulakan pada peringkat sekolah tadika hinggalah ke sekolah rendah. Kebanyakan kita pada hari ini hanyalah mewarisi pandangan atau persepsi yang diperturunkan oleh kedua-dua ibu bapa kita dan masyarakat sekeliling. Lalu pandangan dan persepsi ini diangkat menjadi fakta sedangkan kita tidak tahu ianya adalah benar ataupun tidak. Sebagai contoh, anggapan bahawa orang Melayu ini bodoh dan pemalas, Cina tamak berak tak basuh, India cakap berbelit menipu kuat minum todi. Sewaktu masih kecil kita tidak mengenali diri kita ini ugama apa, bangsa apa malah jantina kita sendiri pun kita tidak tahu. Lalu orang terdahululah yang mengajarkan segalanya, sehinggalah kepada menanam semangat kebencian terhadap orag lain yang bukan daripada kelompok kita. Sering kita dengar bahawa anak Melayu dilarang bergaul dengan bangsa atau agama lain kerana takut nanti jadi kafir, anak Cina jangan bergaul dengan anak melayu nanti masuk Melayu, anak India pun tak dibenarkan bergaul takut lupa kepada Brahma yang dia sendiri tak pernah kenal pun selama itu, jika bukan kerana orang terdahulu yang mengajar. Walhal penciptaan kita ini bukanlah bertujuan

untuk bermusuhan tetapi untuk saling kenal mengenal. Kerajaan perlu mewujudkan sebuah sekolah terdiri daripada berbilang kaum bermula di peringkat rendah dan bukannya seperti sistem persekolahan vernacular (srjkt, srjkc) yang diamalkan sekarang bersesuaian dengan gagasan 1Malaysia. Kita tidak dapat menolak kebimbangan kaum-kaum yang ada terhadap isu bahasa dan kebudayaan jadi kerajaan perlu juga memperkenalkan subjek bahasa cina dan india yang wajib dipelajari oleh semua pelajar. Ini adalah amat baik sejajar dengan keadaan dunia hari ini yang menggalakkan penguasaan dalam pelbagai bahasa. Manakala pelajaran bagi subjek-subjek lain dikekalkan didalam bahasa melayu, ini bagi menghormati bahasa melayu sebagai bahasa kebangsaan dan identity sebuah negara. Kerajaan juga perlu memantapkan lagi pengetahuan moral para pelajar dan menanam sikap menghormati setiap agama yang ada didalam Negara ini. Malahan adalah lebih elok sekiranya pelajar ni diberi sedikit pendedahan keatas agama selain daripada agama yang mereka anuti. Ini dapat mengelakkan generasi muda ini melakukan perkara-perkara yang menyinggung agama lain.

Kepenti ngan Perpadu an

Kita percaya rakyat negara

ini sudah faham dan

terima kepentin gan

perpadu an kaum untuk

keaman an, kestabil an,

kemakm uran dan kemajua

n negara. Namun begitu,

kadangk ala kita mengan ggap

perpadu an kaum merupak an suatu

keadaan yang wujud dengan

sendiri tanpa usaha hingga

lupa adanya ancama n

terhadap nya. Sebab itu kita

perlu mengam bil perhatia

n terhadap isu-isu yang

boleh memban gkitkan sentime

n perkaum an dan seterusn

ya mampu menjadi ancama

n kepada semanga t

muhibah serta keharmo nian di

negara ini. Ini bukanla

h bermakn a bahawa

kita tidak boleh menguta

rakan isu-isu penting yang

memerl ukan pembetu lan dan

langkahlangkah bagi mengata

sinya. Tetapi apa yang

penting adalah cara dan sikap

dalam menang ani sesuatu

isu supaya ia tidak berbau

perkaum an. Dalam hal ini,

kerjasa ma semua pihak

dari pelbagai kaum perlu

menjuru s kepada memelih ara

perpadu an dan mengela k diri

daripada membur ukkan lagi

hubunga n antara kaum.

Umpam anya dalam isu

pengasi ngan pelajar mengiku

t kaum barubaru ini. Semema

ngnya kita kesal sekirany

a perkara ini benar-

benar berlaku. Tetapi kita

lebih kesal jika pendeka

tan yang dibuat dalam menang

ani masalah ini adalah

cara mengek sploit sentime

n perkaum an.

Ia harus dilihat dari sudut

pendidik an dan bukanny a

perkaum an. Elemen kebetula

n juga harus diambil kira.

Tetapi di atas segalany a ialah

sikap jujur kita dalam

memelih ara perpadu an

kaum. Janganla h hendakn

ya kita mempun yai sikap

buruk sangka yang begitu

menebal hingga apa yang

kebetula n dilihat pula sebagai

tindakan perkaum an.

Begitu juga dengan isu

penguba han nama jalan di

Ipoh tidak lama dahulu.

Jika perkara itu tidak ditangan

i dengan jujur, ia boleh menjadi

satu lagi sentuha n emosi perkaum

an. Apa yang kebetula n juga

menjadi isu perkaum an.

Justeru, kita dapat lihat

bahawa perpadu an kaum tidak

boleh dipanda ng sebagai

keadaan semula jadi. Kita,

seluruh rakyat Malaysi a harus

bersama memelih ara dan memupu

k perpadu an kaum.

Maka dalam hal ini, acara

seperti Rumah Terbuka Malaysi

a sempena Hari Raya

Aidilfitr i merupak an

peristiw a positif yang dapat

turut memupu k perpadu

an kaum. Melihat 100,000

orang pengunj ung memban

jiri Rumah Terbuka Malaysi

a, kita merasa optimis bahawa

masa depan perpadu an kaum

di negara ini adalah

cerah dan member

angsang kan. Maka adalah

wajar bagi kerajaan untuk

menerus kan tradisi rumah

terbuka kebangs aan ini bukan

saja untuk Hari Raya

tetapi juga untuk lima

perayaa n utama lain iaitu

Krismas , Tahun Baru Cina,

Deepava li, Pesta Keamat an dan

Hari Gawai. Tradisi ini akan

membuk tikan kepada dunia

bahawa rakyat Malaysi a hidup

dalam penuh muhibah dan

harmoni dengan semanga t toleran

dan saling hormatmengho

rmati di antara kaumkaum

yang berbeza. Namun begitu,

acara ini adalah sebahagi an

daripada usaha kita untuk

memeli hara dan memupu k

perpadu an kaum secara menyelu

ruh Di peringka t masyara

kat, ia harus diperlua skan

melalui acaraacara peringka

t setempa t supaya perpadu

an kaum benarbenar wujud

dan bukan sematamata

dalam acaraacara

formal saja. Tetapi di atas

segalany a ialah kesedara n dan

sikap setiap individu wargane

gara Malaysi a yang insaf

bahawa kemakm uran negara

amat bergantu ng kepada

keutuha n hubunga

n antara kaum. Dalam tindakan

seharian , semanga t

perpadu an ini hendakl ah

diambil kira kerana

ia menentu kan

survival negara.