Ai q qesh, qesh i fundit Amir Halim Prktheu Ardit Kraja far dhurate sht e qeshura!

N Suran En-Naxhm, Allahu e llogarit at midis dhuntive t Zotit tnd ndaj Profetit ton, paqja dhe bekimet e Zotit qofshin mbi t, duke e nxjerr kundrshtimin e ktij fakti jasht do diskutimi. Ashtu si do ta shohsh vet, me lejen e Zotit, n kt artikull mbi humorin e Profetit, asnjher kjo dhurat nuk i mungoi t drguarit t Zotit, paqja dhe bekimet e Zotit qofshin mbi t, njeriut paradigm. E qeshura, me t vrtet, sht nj virtyt profetik. Nj shembull i mrekullueshm i ksaj ekziston n historin e t madhit Sulejman, alehis selam, kur ai po prshkonte fushn me ushtrin e tij, Kur arritn n luginn e milingonave, nj milingon tha, O milingona hyni n banesat tuaja, q t mos ju shkel Sulejmani dhe ushtria e tij! Ai vuri buzn n gaz, duke qeshur m fjalt e saj. [Surah en-Neml: 18-9] I gzuar sht ai i cili gzohet n begatit e Zotit. Prgjigjja e Sulejmanit ndaj gzimit t tij ishte perfekte. Me t par posht ato krijesa t vockla, menjher atij i kujtohet nderi i madh i Zotit, mbi at milingon, mbi veten e tij, mbi statusin e lart q ka njeriu mbi t gjith krijesat, krijesat plot gjallri t Krijuesit t Gjithmshirshm. Zemra e tij vrshon prpjet n qiell dhe Ai qesh me gzim q e tr bota e gjr ta shoh. Allah! Ai kujton, O Zoti im, m frymzo q t jem mirnjohs pr mirsit q Ti m ke dhn mua dhe prindrve t mi dhe q t bj vepra t mira me t cilat ti do t jesh i knaqur. M prano, n mshirn Tnde, n gjirin e robrve t Tu t devotshm! [ Surah enNeml:19] Ne jetojm n kohra t trishta, n t cilat nuk ka mbetur gj pr t qar. Keqdashsit ton profesionist e friksojn botn me ne muslimant. Ne jemi aq gjakftoht, t trash, dhe t ngadalt sa edhe e qeshura na sht ndaluar. E gjitha sht nj pjes e propagands s madhe t fushats pr dehumanizimin e islamit. Ti e di. Ne urrejm grat. Ne i ojm fmijt pr tu vrar. Ne e kemi zt lirin. Ne vetm kuptojm dhunn. Jemi t prirur pr t ndshkuar, dnuar, rrahur, ln pa ngrn, burgosur, persekutuar, spastruar dhe bombarduar t pafajshmit. Sa qesharake! Humori, edhe nga na tregon emri i vet, sht esenca e vrtet e qnies njerzore, pr do bir t Ademit. Krkuesit dhe filozoft mund t mos e din prse ne qajm ose derdhim lot, ose qeshim. Por Allahu e di. Kto jan midis sekreteve t cilat Ai na i ka dhn t gjithve ne, dhuratat me t cilat shpirtrat ton n nj moment t caktuar transhendojn natyrn prej balte dhe tregojn t vrtetn emociononale.

Sigurisht, ne muslimant kemi nj trashgimi t mrekullueshme t pasur me humor, ashtu si edhe ka i gjith njerzimi, t cilt i duan grat e tyre, dashurojn burrat e tyre, t cilt dua ti prqafojn fmijt e tyre dhe t mbajn zi pr humbjen e tyre; t cilt dshirojn me gjith zemrat dh shpritrat e tyre t jen t lir; t cilt e kuptojn me t vrtet gjuhn njerzore, at t qytetaris, sjellshmris, respektit, vullnetit t mir, shqetsimit, msimit dhe miqsis. Nga t gjith muslimant (ne jemi aq t ndryshm mashallah!), arabt jan m t zhveshurit n mendjen e publikut nga humori. far do ti thoshte ksaj Nastradini, sot? Ti e njeh Nastradinin, heroin popullor t qindra batutave, i lindur musliman dhe arab, n zemr t islamit m shum sesa 11 shekuj m hert. Ai udhtoi me islam, n Persi, Indi, Afrikn e Veriut, Shkrettirn e Saharas, Turqi, dhe Kin, duke adoptuar kulura dhe gjuh t ndryshme, madje edhe ndoshta, absorbuar figurat popullore t humorit, si vetja, n vet historin dhe stilin e tij. Me t vrtet, shum ishin prej personazheve t llojit t tij midis arabve dhe t gjith njerzve t tjer. Prsri, koh pas kohe, sht vetm Nastradini i cili qndron, si n shum anekdotat e tij, si nj legjend popullore humori t ciln njerzit e duan, e ruajn dhe e prcjellin n kulturat dhe jett e tyre. Ah! po, ai merr emra t ndryshm n kultura t ndryshme, si shum prej nesh veprojn. Ai sht Nastradini, Zha, Hoxha dhe Xhuha, megjithse disa insistojn se secili prej ktyre personazheve ishte i ndryshm. Gati t gjith do t thon se ai ka dal nga ne. Pse, Nastradini, Guha nse dshiron, s fundmi sht dalluar edhe n Gjermani s fundmi, si Efanti, mundsisht i derivuar prej Efendum midis komunitetit turk, nj titull respekti. T themi t vrtetn, Nastradini sht gjithmon nj personazh me trashgimi . Ai sht nj shejh ose mulla kudo q shkon. Nj personazh jo m pak se ai i Xhahizit, gjingandit t letrave t shekullit islam t tret, i cili i kushton nj vend madhshtor midis figurave t shakaxhinjve n Risalah fi lHakamejn-in e tij. N fakt, ai nuk ka nevoj por vetm t prmend emrin e tij, Nastradin, sepse dokush e njeh at q m prpara. Me t vrtet, libra jan shkruar pr t dhe personazhe si Ibn Xheuhari, Ibn Xheuzi, Ibn Shakir Kurtubiu dhe Mejdani t gjith vijn tek Nastradini pr anekdoda. Sujuti thot pr t q ai, n realitet, ishte nj tabii mendjehapur dhe sipas tij anekdodat e atribuara atij jan t pavrteta. Por shtja sht se, Shejh, Mulla, Hoxha Nastradini ka qen me ne, duke na argtuar dhe msuar me nj buzqeshje pr nj koh t gjat. Sa t adoptueshme dhe sa t menura jan msimet e tij! Dihet botrisht se Franklin Delano Roosvelt ishte midis admiruesve t tij t mdhenj. Nastradini mund t sugjerohet se ka qen prej karaktereve t Don Kishotit, shoqruesi i t cilit Sano Pana i prngjason Nastradini, tek Miguel Cervatesit n gjasht vitet e vona t shpenzuara n burgun turk, pas kapjes s tij n brigjet e Algjeris. far do ti kishte thn Nastradini? Po, Nastradini, ashtu si emri i tij turk Hoxha tregon ishte msues. Si koha kur ai ka udhtuar gjat m gomarin e tij pr t arritur nj qytet ku nj zyrtar i lart e kishte

ftuar pr dark. Krsiti n dyert e mdhaja. Dera u hap dhe ai pa nj fest t madhe, q tashm kishte filluar. Para se ta prezantonte veten, mikpritsi i tij, duke par rrobat me njolla dhe t zhuburosura, i tha atij me harbutsi q lutsit nuk jan t mirpritur tek tavolina e tij dhe menjher ia prplasi dern n fytyr. I pa kurajuar, Shejh Nastradini qetsisht arriti antn e tij mbi gomar dhe ndryshoj dukshm aparencn e tij me nj rrob me pak lkur anash dhe nj allm t madhe mndafshi. Kshtu i veshur bukur ai ju kthye dyerve t mdhjaja dhe krsiti prsri. Mikpritsi e mori, aq i veshur bukur, dhe e mirpriti me t atill przemrsi dhe mirsjellje sikur t ishte nj princ. Menjher e shoqroi Nastradinin tek tavonlina e nderit. Shrbtort nxitonin me pjata prpara tij. Nastradini nuk i kushtoj vmendje as mikpritsit e as shoqris s tij t shklqyer. Ai mori nj tas me sup dhe e hodhi n xhepin e madh t veshjes s tij. Pastaj ai mori copat e mishit t pjekur dhe i futi n allmn e tij. Mysafirt ishin habitur, por prpara se t fliste mikpritsi , Nastradini e hodhi rrobn e tij n pilaf, duke thn, Ha, lkur ha! I zemruar, mikpritsi u hodh n kmb dhe brtiti, far kafshrie sht kjo? Zotri! ju prgjigj Nastradini, qetsisht, Pse? Un vetm po ushqej rrobat e mija. Sipas gjykimit t sjelljes tnde ndaj meje kur un s pari msyra dern tnde, qartsisht ishte veshja ime, jo personi im, i cili ishte objekt i mikpritjes tnde. Nastradini nuk ishte frikacak prpara t frikshmes. Un e imagjinoj at tja prmendi Cervantesit n kohn kur tirani Tamerlane e solli n oborrin e tij mbretror dhe ju drejtua, Thon se ti je m i zgjuari i ktij vendi q kam pushtuar. Tani, mbahu para nj pushtuesi t vendeve t shenjta, shkatrruesi i ushtrive muslimane, zotruesi i t gjitha thesareve t juaja mbretrore, prpara t cilit njerzit gjunjzohen dhe mallet dridhen. M trego, njeri i urt dhe kij kujdes, cila sht vlera ime e vrtet, sa vlej un? Nastradini e studioj pr nj moment, duke frkuar mjekrn e tij dhe duke e par at lart e posht. Un them nja 20 dirhem. far! Tarmelane i zemruar, me syt q i bnin xixa. Ti idiot! Pse? Vetm rripi q mbshtjell rrobat e mija ka aq vler. Nastradini i tha, Un e llogarita edhe at n llogaritjet e mija. Un them qeshni, t dashur vllezr dhe motra, edhe fort biles, dhehikatun, mustabishira qeshni, t knaqur me prgzimet [80:39] sepse ajo sht karakteristika e besimtarve n ditn e gjykimit, t cilin ne duhet ta praprijm n kt jet. Megjithat, ata t cilt i kalojn kufijt e Zotit qeshin me prmim ndaj atyre q besojn; kur ata kalojn pran njri-tjetrit me tallje lozin syrin dhe kur ata kthehen tek njerzit e tyre plot shend e ver i prgojojn muslimant si heretik, megjithse nuk jan drguar nga Zoti si roje pr ne, dika e till nuk do t qndroj gjat. Sepse kur DITA E GJYKIMIT m s fundmi do t ndodh dhe do t jen ata t cilt besuan n NJ Zot q do t qeshin me jobesimtart. nga divanet e ngritura do ti shikojn. (Do tu thuhet atyre) A jan shprblyer meritueshm mohuesit pr at q kan br? [Sura 83:35-36]