Achtergrond
19
Daniel voor het portret van zijn overleden echtgenote Eljosha: ,,Hoewel Eljosha er fysiek niet meer is in mijn leven, is ze heel overduidelijk in alles nog wel aanwezig
Thuis
Daniel woont sinds het ongeluk bij vrienden in huis. Al probeert hij nu, weer langzaam maar zeker in hun eigen huis te gaan wonen. ,,Waar Eljosha was, was ik thuis. Nu is ze niet meer in ons huis en dat is heel pijnlijk. Maar ik ervaar steeds meer rust hier. Er is hier zoveel van Eljosha. Ze heeft grotendeels de inrichting gedaan want ze wilde binnenhuisarchitect worden. Het is steeds prettiger om hier te zijn. Ik ga er bijna elke dag heen. Ik probeer ook steeds meer structuur in mijn leven te krijgen. Op donderdagavond komt mijn broer. Dan eten we samen en kunnen we daarna samen bidden. Op vrijdagochtend komen er vrienden om te bidden. Dat maakt ook een beetje een eind aan de eenzaamheid. En sinds twee weken doe ik op school weer iets. Ik geef een paar leerlingen bijles Nederlands. Zodat ik rustig weer kan wennen. Dat wil ik volgend jaar verder opbouwen. Ik ben leraar, dat zit in me. Ik wil mensen helpen zich te ontwikkelen en stimuleren. Maar ik durf nog niet te ver vooruit te denken, want hoe moet ik het allemaal gaan doen zonder Eljosha. Mijn rouwperiode is nog lang niet voorbij. Daarnaast is ook mijn been nog lang niet genezen. Het geloof in God is voor Daniel
Hans Verhorst/BDU
De Veluwehal in Barneveld zat vrijdag 6 augustus vol voor de herdenking van Eljosha. zonder dat God het toelaat of het weet. Ik kan boos worden en weglopen van God of ik kan Hem omarmen. Ik ren liever naar Hem toe, omdat ik weet dat Hij helpt mijn hart weer te herstellen. Het is belangrijker dat ik weet dat God goed en betrouwbaar is dan dat ik weet waarom het ongeluk is gebeurd. Misschien krijg ik ooit een keer een antwoord. Maar het meest zoek ik God voor mijn hart. Nu voel ik me anders dan vier maanden geleden. Dat zal vast over een paar maanden weer anders zijn. Het is belangrijker me te kunnen vastklampen aan was omgekomen dan dat hij nu nog leeft. ,,Mijn grootste verlangen, bij Jezus te zijn, is nu nog groter geworden. Ik was nu liever ook bij Hem geweest, samen met Eljosha, zodat ik de pijn en het lijden niet hoefde te dragen. Maar God heeft hier een plan, een bedoeling mee. Er komt al veel goeds uit want het doet veel mensen goed hoe ik hiermee omga. Ik ben er nog en wil er met behulp van God het beste van maken. Ik heb na het ongeluk alleen maar meer contacten gekregen. Uit het hele land heb ik berichten gekregen dat mensen aan me denken en voor me bidden. De wereld lijkt op zulke momenten maar zo klein. Ik houd bekenden vooral per e-mail op de hoogte van hoe het gaat. Ik stuur die berichten naar 1100 e-mailadressen. Ik heb veel behoefte aan steun. Ik voel me vaak eenzaam en alleen, maar God heeft veel mensen gegeven om me te steunen en Hij is er zelf ook altijd. Ik ben alle mensen dankbaar voor hun betrokkenheid en steun. Dat is voor mij onmisbaar en bemoedigend. En dat ze voor me bidden is fijn, daar moeten ze mee doorgaan, dat blijft nodig. Ik voel me een gebroken man, maar ook geliefd en gedragen.
Ontmoeting
Daniel en Eljosha hebben elkaar twaalf jaar geleden ontmoet in Harderwijk. In de kerkgemeenschap waar ze allebei met hun ouders kwamen. Eljosha was toen 12 jaar. Door het leeftijdsverschil van 6,5 jaar, is hun relatie begonnen met vriendschap. ,,We werden steeds betere vrienden en uiteindelijk zelfs elkaars beste vrienden. Dat is het mooie, ik ben getrouwd met mijn beste vriendin. Op 20 december 2003 hebben we besloten te trouwen, want we hadden ondervonden dat God het goed vond. Eljosha was toen 17, ik 24. Om de omgeving aan het idee te laten wennen, hadden we vanaf dat moment verkering. Negen maanden later hebben we ons verloofd en weer negen maanden
Janus Visser/BDU