Anda di halaman 1dari 40

Safo 137 L-P

quero dizer-te uma coisa, mas me tolhe o pudor [ ... fosse, o teu, um desejo por algo nobre e bom no te estalassem na lngua umas palavras feias, nenhum pudor velaria os teus olhos [e o que certo tu dirias] Traduo: Joaquim Brasil Fontes Fonte: FONTES, J.B. Eros, tecelo de mitos. So Paulo: Iluminuras. 2002.

1 comentrios
Marcadores: Joaquim Brasil Fontes, literatura grega, lrica grega, Safo

TERA-FEIRA, JANEIRO 26, 2010

Safo: fragmento 2 L-P


Vem de Creta at este puro santurio, onde h para ti um querido bosque de macieiras, altares que se acen-dem com incensos: L guas frescas murmuram atravs de ramos de macieiras, sombreia-se com rosas todo o solo, e de trementes folhagens derrama-se um feitio: o sono. L viceja um prado, pasto de corcis, com flores de primavera, e os ventos sopram docemente: Aqui, Cpris, tu conquistaste nctar mesclado a festividades vertendo-o com delicadeza em nossos dourados clices.

Outras fontes do fragmento:

Hermgenes, As formas do estilo, 2.34:

"E (sc. sobre os prazeres) pode-se descrever com simplicidade aqueles que no so torpes, como a beleza de uma regio, plantas diversas, a variedade dos rios e tantas outras coisas. que estes incutem prazer aos olhos, ao serem vistos, e aos ouvidos, quando algum os anuncia, como fez Safo: sua volta, guas frescas murmuram atravs de ramos de macieiras, e das trementes folhagens derrama-se um feitio: o sono. e o que mais dito antes desses versos e depois. Ateneu, o Banquete dos eruditos: E segundo a bela Safo: Vem, Cpris, Vertendo com delicadeza Em nossos dourados clices Nctar mesclado a festividades

Aos meus e aos teus companheiros.

(Traduo de Rafael Brunhara)

0 comentrios
Marcadores: literatura grega, lrica grega, Safo, tradues

SBADO, DEZEMBRO 12, 2009

'Safo': Antologia Grega


1. (7.489) Eis as cinzas de Timas: morta pouco antes de casar-se, Persfone a acolheu em seu quarto sombrio. Assim que ela morreu, as amigas, to jovens quanto ela, cortaram-se os cabelos com ferro afiado. 2. (7.505) Menisco, pai de Pelagon, pescador, deixou-lhe na tumba rede e remo, mementos de sua vida msera.

Traduo: Jos Paulo Paes. in: Poemas da Antologia Grega ou Palatina. So Paulo: Companhia das Letras, 1995.

0 comentrios
Marcadores: antologia grega, Jos Paulo Paes, literatura grega, lrica grega, Safo

DOMINGO, NOVEMBRO 15, 2009

Safo: Fragmentos 49, 55, 102 e 130


49 Eu te amava, tis, outrora... ...parecias-me pequenina e sem encantos. 55 Morta, jazers: e no mais memria de ti haver ento, nem saudade; pois no tiveste parte nas rosas da Piria. Invisa no palcio de Hades vaguears, entre dbeis cadveres esvoaante. 102 Doce me, j no posso mais tecer a trama por desejo a um rapaz domada pela esguia Afrodite. 130 Eros, de novo, que os membros deslassa, perturba-me: doce e amargo, invencvel monstro.

0 comentrios
Marcadores: literatura grega, lrica grega, Safo, tradues

SEGUNDA-FEIRA, NOVEMBRO 02, 2009

Safo 34 V
Astros ao redor da bela lua De pronto ocultam sua luz fanal quando plena ela mais fulge argntea sobre a terra.

0 comentrios

Marcadores: literatura grega, lrica grega, Safo, tradues

SEXTA-FEIRA, NOVEMBRO 21, 2008

Safo - Epitalmio
Ao alto o teto hmen! erguei, carpinteiros. hmen! Vem-se o esposo: rival hmen! de Ares, e homem mais alto do que alto! hmen!

Traduo: Pedro Alvim, in: Safo de Lesbos. SP: Ars Potica. 1993.

0 comentrios
Marcadores: literatura grega, lrica grega, Pedro Alvim, Safo

SEXTA-FEIRA, FEVEREIRO 08, 2008

Safo 31 - Traduo de Elpino Duriense


Igual aos Deuses me parece aquele Que defronte de ti se assenta, e te ouve De perto docemente conversando, Docemente sorrindo. Isto no peito o corao me assombra, Que depois que te eu vi, jamais me veio Voz alguma garganta, antes quebrada A lngua se entorpece, Eis j de veia em veia sutil fogo Lavrando vai: c'os olhos nada vejo; E sinto de contnuo em meus ouvidos um trbido zumbido. Geladas bagas por meu corpo correm, Um frgido tremor me toma toda; O rosto amarelece (*), e quase morta Nem respirar j posso.

(*) Nota do tradutor: O texto diz: "Estou mais verde que a erva"; mas esta imagem por muito vulgar no sairia bem em nossa lngua; como j notou o douto tradutor portugus de Longino, pelo que lhe substitumos o rosto amarelece, lembrando-nos da Eglga X, dos Segadores de Ferreira, que nos diz na altepenltima oitava: "A mo te treme, o rosto amarelece,"

2 comentrios
Marcadores: Elpino Duriense, literatura grega, lrica grega, Safo

SEGUNDA-FEIRA, DEZEMBRO 24, 2007

Safo: fragmentos
No minto: eu me queria morta. Deixava-me, desfeita em lgrimas: "Mas, ah, que triste a nossa sina! Eu vou contra a vontade, juro, Safo". "Seja feliz", eu disse, "E lembre-se de quanto a quero. Ou j esqueceu? Pois vou lembrar-lhe Os nossos momentos de amor. Quantas grinaldas, no seu colo, Rosas, violetas, aafro Tranamos juntas! Multiflores Colares atei para o tenro Pescoo de tis; os perfumes Nos cabelos, os leos raros Da sua pele em minha pele! [...] Cama macia, o amor nascia De sua beleza, e eu matava A sua sede" [...} Cai a lua, caem as pliades e meia-noite, o tempo passa e Eu s, aqui deitada, desejante. Adolescncia, adolescncia, Voc se vai, aonde vai? No volto mais para voc,

Para voc volto mais no.

Traduo: Dcio Pignatari

0 comentrios
Marcadores: Dcio Pignatari, literatura grega, lrica grega, Safo

QUARTA-FEIRA, DEZEMBRO 19, 2007

Safo 50 D
O amor - sbita brisa que nas folhas tropea meu corao deixou tremente. [Traduo de Jorge de Sena]

0 comentrios
Marcadores: Jorge de Sena, literatura grega, lrica grega, Safo

DOMINGO, DEZEMBRO 16, 2007

Safo - fr.170
Morrer um mal assim decidiram os deuses eles que no morrem. [Traduo: Joaquim Brasil Fontes]

0 comentrios
Marcadores: Joaquim Brasil Fontes, literatura grega, Safo

Safo- fr. 2 L-P


H um murmrio de guas frescas, atravs dos ramos das macieiras, as rosas ensobram todo o solo, e das folhas trmulas escorre o sonho. [vv.5-8. Traduo de Maria Helena da Rocha Pereira]

0 comentrios
Marcadores: literatura grega, lrica grega, Maria Helena da Rocha Pereira, Safo

QUARTA-FEIRA, NOVEMBRO 28, 2007

Safo 105 L-P


Tal uma doce ma rubra, que brilha no alto dos ramos, mesmo no cimo de tudo, esquecida dos que andavam na colheita, - esquecida no, que no conseguiram antingi-la. [Traduo de Maria Helena da Rocha Pereira]

0 comentrios
Marcadores: literatura grega, lrica grega, Maria Helena da Rocha Pereira, Safo

SEXTA-FEIRA, OUTUBRO 12, 2007

Safo: gnese do poema


vem lira quelnia divina: vira sompoema (Traduo: Haroldo de Campos)

0 comentrios
Marcadores: Haroldo de Campos, literatura grega, lrica grega, Safo

Safo 5
Morto o doce adnis e agora citeria que nos resta? lacerai os seios donzelas dilacerai as tnicas (Traduo Haroldo de Campos)

0 comentrios
Marcadores: Haroldo de Campos, literatura grega, lrica grega, Safo

TERA-FEIRA, SETEMBRO 18, 2007

Safo, fr. 31 - Outra traduo


Ditosa que ao teu lado s por ti suspiro! Quem goza o prazer de te escutar, quem v, s vezes, teu doce sorriso. Nem os deuses felizes o podem igualar. Sinto um fogo sutil correr de veia em veia por minha carne, suave bem querida, e no transporte doce que a minha alma enleia eu sinto asperamente a voz emudecida. Uma nuvem confusa me enevoa o olhar. No ouo mais. Eu caio num langor supremo; E plida e perdida e febril e sem ar, um frmito me abala... eu quase morro... eu tremo. Traduo: Dcio Pignatari

Traduo de Jaa Torrano.

0 comentrios
Marcadores: Dcio Pignatari, literatura grega, lrica grega, Safo

Safo - fr.55 LP
Quando morreres, hs-de jazer sem que haja no futuro Memria de ti nem saudade. que no tiveste parte Nas rosas de Piria. Invisvel, andars a esvoaar No Hades, entre os mortos impotentes. Traduo: Maria Helena da Rocha Pereira.

0 comentrios
Marcadores: literatura grega, lrica grega, Maria Helena da Rocha Pereira, Safo

SEGUNDA-FEIRA, SETEMBRO 10, 2007

Safo Fr.34
Em torno a silene esplndida os astros recolhem sua forma lcida quando plena ela mais resplende alta argntea [Fr.34 LP] Traduo: Haroldo de Campos

0 comentrios
Marcadores: Haroldo de Campos, literatura grega, lrica grega, Safo

DOMINGO, MAIO 20, 2007

Safo - Ode a Anactria


Dizem: O renque de carros ou de soldados ou de navios sobre a terra negra a suprema beleza. Digo: aquilo que se ama. Muito fcil fazer isto compreensvel a todos: - Helena, a que superou toda beleza de humanos, ao mais nobre marido deixou atrs e foi a Tria num navio. Nem da filha nem dos pais queridos nada se recordou, mas seduziu-a Cpris. Nas mos de Cpris, malevel a mente. Eros faz nosso pensamento revirar-se leve e faz-me lembrar agora Anactria longe. Quisera eu ver o encanto de seu andar e a luz brilhante de seu rosto, no carros da Ldia ou guerreiros com armas.

(Traduo de Jaa Torrano)

0 comentrios
Marcadores: Jaa Torrano, literatura grega, lrica grega, Safo

QUINTA-FEIRA, MAIO 10, 2007

Safo - Hino a Afrodite


Afrodite imortal de faiscante trono filha de Zeus tecel de enganos peo-te: a mim nem mgoa nem nusea domine Senhora o nimo Mas aqui vem - se h uma vez a minha voz ouvindo de longe escutaste e do pai deixando a casa urea vieste atrelado o carro. Belos te levavam geis pssaros acima da terra negra contnuas asas vibrando vindos do cu atravs do ar, e logo chegaram. Tu venturosa sorrindo no rosto imortal indagas o que de novo sofri, a que de novo te evoco, o que mais desejo de nimo louco que acontea. "Quem de novo convencerei a acolher teu amor?" "Quem, Safo, te faz sofrer?" "Se bem agora fuja, logo te perseguir, se bens teus dons recuse, vir te dar, se bem no ame, logo amar - ainda que ela no queira." Vem junto a mim ainda agora, desfaz o spero pensar, perfaz quanto meu nimo anseia ver perfeito. E tu mesma - s minha aliada.

(Traduo de Jaa Torrano)

0 comentrios
Marcadores: Jaa Torrano, literatura grega, lrica grega, Safo

SBADO, MAIO 05, 2007

Safo
Parece-me par dos deuses ser o homem que ante de ti senta-se e de perto te ouve a doce voz e o riso desejoso. Sim isso me atordoa o corao no peito: to logo te olho, nenhuma voz me vem mas calada a lngua se quebra, leve e sob a pele um fogo me corre, com os olhos nada vejo, sobrezumbem os ouvidos frio suor me envolve, tremo toda tremor, mais verde que relva estou, pouco me parece faltar-me para a morte. Mas tudo ousvel e sofrvel... (Traduo de Jaa Torrano)

Horcio, Ode II, 16


Surpreso no amplo mar Egeu, o nauta, logo que nuvem atra esconde a lua e estrela alguma arde no cu, aos deuses pede descanso;

descanso pede a furibunda Trcia, pede-o o meda de aljavas enfeitado, Grosfo, porque, com gemas e ouro, nunca podem compr-lo. Pois o ouro e o consular litor no tiram as agitaes mseras do esprito e os cuidados que os tetos sobrevoam, ricos de ornatos. Vive com pouco e bem aquele a quem ptrio saleiro esplende mesa simples e no lhe rouba o sono, o medo e a inveja, srdido vcio. Por que, assim, tanto, intrpidos, visamos, se a vida breve? Buscar outra terra, sob outro sol? Mas quem, fugindo a ptria, foge a si mesmo? Navios de bronze o mrbido cuidado escala; equestre esquadres persegue, mais rpido que o cervo, mais veloz que Euro soprando. Alegre no presente, que a alma odeie os cuidados futuros, e a amargura, adoce-a, a rir: felicidade inteira, essa no h. Morte precoce arrebatou Aquiles, longa velhice consumiu Titono, talvez o fado me conceda aquilo que te negou. Cercam-te cem rebanhos a mugir de vacas sculas, relincha-te a gua, a quadriga apta, ls trs vezes tinta de frico mrice para o teu uso tens; a mim, me deu pequeno campo, o sopro das camenas gregas e o dom de desprezar o vulgo, Parca veraz.

Traduo de Bento Prado de Almeida Ferraz. Fonte: FERRAZ, Bento Prado de Almeida; PRADO, Anna Lia Amaral de Almeida (org.) Horcio: Odes e Epodos, SP: Martins Fontes, 2003.

0 comentrios
Marcadores: Bento Prado de Almeida Ferraz, Horcio, literatura latina

SEXTA-FEIRA, OUTUBRO 30, 2009

Horcio, IV. 2
Pindarum quisquis studet aemulari, Iulle, ceratis ope Daedalea nititur pinnis, uitreo daturus nomina ponto. Monte decurrens uelut amnis, imbres 5 quem super notas aluere ripas, feruet inmensusque ruit profundo Pindarus ore, laurea donandus Apollinari, seu per audacis noua dithyrambos 10 uerba deuoluit numerisque fertur lege solutis, seu deos regesque canit, deorum sanguinem, per quos cecidere iusta morte Centauri, cecidit tremendae 15 flamma Chimaerae, siue quos Elea domum reducit palma caelestis pugilemue equomue dicit et centum potiore signis munere donat, 20 flebili sponsae iuuenemue raptum plorat et uiris animumque moresque aureos educit in astra nigroque inuidet Orco. Multa Dircaeum leuat aura cycnum, 25

tendit, Antoni, quotiens in altos nubium tractus; ego apis Matinae more modoque grata carpentis thyma per laborem plurimum circa nemus uuidique 30 Tiburis ripas operosa paruus carmina fingo. Concines maiore poeta plectro Caesarem, quandoque trahet ferocis per sacrum cliuum merita decorus 35 fronde Sygambros; quo nihil maius meliusue terris fata donauere bonique diui nec dabunt, quamuis redeant in aurum tempora priscum. 40 Concines laetosque dies et urbis publicum ludum super impetrato fortis Augusti reditu forumque litibus orbum. Tum meae, si quid loquar audiendum, 45 uocis accedet bona pars, et: 'O sol pulcher, o laudande!' canam recepto Caesare felix; teque, dum procedis, io Triumphe! non semel dicemus, io Triumphe! 50 ciuitas omnis, dabimusque diuis tura benignis. Te decem tauri totidemque uaccae, me tener soluet uitulus, relicta matre qui largis iuuenescit herbis 55 in mea uota, fronte curuatos imitatus ignis tertius lunae referentis ortum, qua notam duxit niueus uideri, cetera fuluus.

Aquele que pretende emular Pndaro, Em penas com dedlea cera unidas, Se estriba, Julo, que h de dar o nome Ao vtreo pego. Solto rio da serra, a quem as chuvas Sobre as sabidas margens empolaram, Tal ferve, e com profunda boca rue Pndaro imenso. Digno por certo da Apolnea lurea, Ou por audazes ditirambos novas Palavras volve, e com seus ritmos corre De regras soltos: Ou deuses canta, e reis de deuses sangue, Pelos quais os centauros com merecida Morte caram; caiu da tremenda Quimera a flama. Ou conta aqueles que da lea palma a casa Torna divinos, e o cavalo e o atleta, E os brinda com uma ddiva mais nobre Que cem esttuas: Ou flbil esposa o jovem chora Roubado, e o valor e o espr'ito e os ureos Costumes leva aos astros, e os ressalva De Orco escuro. Muita aura eleva, Antnio, ao Dirceu cisne, Quando ele s altas regies das nuvens Desprega o voo: e eu da matina abelha com gnio e arte, Que com muita fadiga em torno ao bosque E s ribas do orvalhado Tibur colhe Gratos tomilhos, trabalhosos versos Pequeno formo. Tu cantars poeta com mor plectro A Csar merecido louro ornado, Quando pelo sagrado outeiro arraste Feros sicambros:

Nada maior,nem melhor que ele ao mundo Os fados e os propcios deuses deram; Nem ho de dar, inda que os tempos volvam Ao ouro antigo. E os ledos dias cantars, e os jogos Solenes da cidade, quando a vinda Do forte Augusto conseguir, e o foro livre de pleitos. Ento de minha voz gr parte soe (se mereo que se oua): sol formoso, De louvor e digno, eu cantarei, j tendo Feliz a Csar. E enquanto ele passar; viva Triunfo, Diremos muita vez; toda a cidade Dir: viva Triunfo, e incensaremos Os pios deuses. A ti dez touros, e outras tantas vacas, Desempenhem; a mim, tenro novilho, Que a me deixando, em largos pastos cresce Para meus votos; Na fronte imita os encurvados fogos Da lua, que ao terceiro dia nasce: Aonde a mancha tem, nveo parece, No mais louro. Traduo: Elpino Duriense

0 comentrios
Marcadores: Elpino Duriense, Horcio, literatura latina, lrica latina

SEXTA-FEIRA, JUNHO 05, 2009

Horcio, III. 2
Angustam amice pauperiem pati robustus acri militia puer condiscat et Parthos ferocis uexet eques metuendus hasta

uitamque sub diuo et trepidis agat in rebus. Illum ex moenibus hosticis matrona bellantis tyranni prospiciens et adulta uirgo suspiret, eheu, ne rudis agminum sponsus lacessat regius asperum tactu leonem, quem cruenta per medias rapit ira caedes. Dulce et decorum est pro patria mori: mors et fugacem persequitur uirum nec parcit inbellis iuuentae poplitibus timidoue tergo. Virtus, repulsae nescia sordidae, intaminatis fulget honoribus nec sumit aut ponit securis arbitrio popularis aurae. Virtus, recludens inmeritis mori caelum, negata temptat iter uia coetusque uolgaris et udam spernit humum fugiente pinna. Est et fideli tuta silentio merces: uetabo, qui Cereris sacrum uolgarit arcanae, sub isdem sit trabibus fragilemque mecum soluat phaselon; saepe Diespiter neglectus incesto addidit integrum, raro antecedentem scelestum deseruit pede Poena claudo. Robusto moo na milcia forte Aveze-se pobreza estreita, amigos; E com a lana temvel cavaleiro Vexe os ferozes partos; Viva ao relento, e em trepidos trabalhos: A ele das hostis muralhas vendo A matrona do rei beligerante Suspire, e a adulta virgem:

Ah! no provoque o rgio esposo, rude Nas guerras, ao leo, feroz se o tocam; A quem cruentas iras arrebatam Por meio das matanas. Pela ptria morrer doce, e honroso. Segue a morte o varo tambm, que foge; Nem aos moos perdoa, que covardes Timdas costas voltam. A virtude com no manchadas honras De srdida repulsa isenta, brilha; Nem de aura popular a arbtrio toma, Ou depe as machadas. Abrindo o ce aos que morrer no devem Tenta a virtude inslito caminho; Turba vulgar e mida terra engeita Com as fugitivas azas. Tem o fiel silncio tambm prmio Seguro: quem revela o sacrifcio Da arcana Ceres, no consinto, viva Na mesma casa, ou solte Comigo o batel frgil; ofendido Os bons aos maus ajuntou s vezes Jove; Raras vezes a pena com p tardo Deixou inulto o crime.

0 comentrios
Marcadores: Elpino Duriense, Horcio, literatura latina, lrica latina

SBADO, JANEIRO 03, 2009

Horcio, I,20
Vile potabis modicis Sabinum cantharis, Graeca quod ego ipse testa conditum leui, datus in theatro cum tibi plausus, care Maecenas eques, ut paterni fluminis ripae simul et iocosa

redderet laudes tibi Vaticani montis imago. Caecubum et prelo domitam Caleno tu bibes uuam; mea nec Falernae temperant uites neque Formiani pocula colles.

Ordinrio sabino por pequenas taas, claro Mecenas cavaleiro, tu bebers, que eu mesmo sigilara guardado em talha grega; quando o teatro te aplaudiu de modo que as ribas do paterno rio, e o eco engraado do Monte Vaticano te repetiu louvores. Ccubo, e uva no lagar Caleno bebe embora espremida, que meus copos nem falernas videiras os temperam, nem formiano outeiro.

Traduo de Elpino Duriense. Fonte: A lyrica de Quinto Horacio Flacco. Lisboa: Imprensa rgia, 1807.

0 comentrios
Marcadores: Elpino Duriense, Horcio, literatura latina, lrica latina

SBADO, JULHO 26, 2008

Horcio II.7
O saepe mecum tempus in ultimum deducte Bruto militiae duce, quis te redonauit Quiritem dis patriis Italoque caelo, Pompei, meorum prime sodalium,

cum quo morantem saepe diem mero fregi, coronatus nitentis malobathro Syrio capillos? Tecum Philippos et celerem fugam sensi relicta non bene parmula, cum fracta uirtus et minaces turpe solum tetigere mento; sed me per hostis Mercurius celer denso pauentem sustulit aere, te rursus in bellum resorbens unda fretis tulit aestuosis. Ergo obligatam redde Ioui dapem longaque fessum militia latus depone sub lauru mea, nec parce cadis tibi destinatis. Obliuioso leuia Massico ciboria exple, funde capacibus unguenta de conchis. Quis udo deproperare apio coronas curatue myrto? Quem Venus arbitrum dicet bibendi? Non ego sanius bacchabor Edonis: recepto dulce mihi furere est amico.

tu, comigo muita vez exposto, Sob mando de Bruto, ao lance extremo, Quem te tornou Quirite aos ptrios deuses, E aos cus da Itlia, Varo, De meus scios primeiro? com que muitas Vezes gastei bebendo o tardo dia, Coroado os cabelos luzidios Com os aromas srios. Contigo a filipense guerra, e a fuga Veloz segui, deixando torpe o escudo, Quando os minaces, rota a hoste, pejo! Com o rosto o cho te tocaram.

A mim salvou-me de entre imigos pvido Por densos ares o veloz Mercrio, A ti sorveu-te a onda em nova guerra por estuosos mares. A Jove presta pois o prometido Banquete, e o corpo em longa guerra lasso Sob o meu louro estende, nem perdes s talhas, que te esperam. Do Mssico, por quem j tudo esquece, As lisas taas enche: de amplas conchas Cheiros entorna: quem traz presto cras De mido aipo, ou mirto? Quem far Vnus rbitro do vinho? Eu no menos bacante, que os edonios, com furor beberei, com o amigo salvo, Enlouquecer doce. Traduo: Elpino Duriense

0 comentrios
Marcadores: Elpino Duriense, Horcio, literatura latina, lrica latina

SEXTA-FEIRA, MAIO 09, 2008

Horcio, I, 1.
Maecenas atauis edite regibus, o et praesidium et dulce decus meum, sunt quos curriculo puluerem Olympicum collegisse iuuat metaque feruidis euitata rotis palmaque nobilis terrarum dominos euehit ad deos; hunc, si mobilium turba Quiritium certat tergeminis tollere honoribus; illum, si proprio condidit horreo quicquid de Libycis uerritur areis. Gaudentem patrios findere sarculo agros Attalicis condicionibus numquam demoueas, ut trabe Cypria Myrtoum pauidus nauta secet mare. Luctantem Icariis fluctibus Africum

mercator metuens otium et oppidi laudat rura sui; mox reficit rates quassas, indocilis pauperiem pati. Est qui nec ueteris pocula Massici nec partem solido demere de die spernit, nunc uiridi membra sub arbuto stratus, nunc ad aquae lene caput sacrae. Multos castra iuuant et lituo tubae permixtus sonitus bellaque matribus detestata. Manet sub Ioue frigido uenator tenerae coniugis inmemor, seu uisa est catulis cerua fidelibus, seu rupit teretis Marsus aper plagas. Me doctarum hederae praemia frontium dis miscent superis, me gelidum nemus Nympharumque leues cum Satyris chori secernunt populo, si neque tibias Euterpe cohibet nec Polyhymnia Lesboum refugit tendere barbiton. Quod si me lyricis uatibus inseres, sublimi feriam sidera uertice.

De reis avs Mecenas descendente, meu amparo, doce glria minha: A uns apraz alevantar no circo Olmpica poeira, e das ferventes Rodas a meta salva, e a palma nobre, Que os ala aos Deuses rbitros da terra: A este, se dos mbiles Quirites Porfia a turba ergu-lo s mores honras: quele, se guardou em seu celeiro, Quanto das eiras lbicas se varre. A quem folga com a enxada os ptrios campos Fender nunca moveras com as atlicas Fortunas, a que em cprio lenho corte o mar Mirto pavoroso nauta. Temendo o mercador brego em luta Com o mar icrio, louva o cio e os campos Do ninho seu: mas logo os rotos vasos Concerta indcil a sofrer pobreza. Um do Massico anejo os copos ama, E tirar parte ao dia inteiro, uma hora Jazendo sob o verde medronheiro, Ora branda matriz da sacra linfa.

A muitos o arraial, e o som da tuba Com os clarins misturado apraz, e as guerras dios das mes. Atura ao frio Jove O caador, e a tenra esposa esquece; Ou vissem fiis ces a cora, ou Marso Javardo entrasse nas torcidas malhas. A ti, das doutas frentes prmio, as eras Com os Deuses supernos me misturam; A mim glido bosque, e leves coros Das ninfas, e dos stiros, me extremam Do povo: se nem tolhe Euterpe as frautas, Nem foge de afinal Polnia a lira Lsbia. Se aos vates lricos me ajuntas, Ferirei com a sublime frente os astros. Traduo: Elpino Duriense.

0 comentrios
Marcadores: Elpino Duriense, Horcio, literatura latina, lrica latina

DOMINGO, ABRIL 13, 2008

Horcio, Ode III.1


Odi profanum uolgus et arceo. Fauete linguis: carmina non prius audita Musarum sacerdos uirginibus puerisque canto. Regum timendorum in proprios greges, reges in ipsos imperium est Iouis, clari Giganteo triumpho, supercilio mouentis. Est ut uiro uir latius ordinet arbusta sulcis, hic generosior descendat in campum petitor, moribus hic meliorque fama contendat, illi turba clientium sit maior: aequa lege Necessitas sortitur insignis et imos, omne capax mouet urna nomen.

Destrictus ensis cui super impia ceruice pendet, non Siculae dapes dulcem elaboratum saporem, non auium citharaequecantus Somnum reducent: somnus agrestium lenis uirorum non humilis domos fastidit umbrosamque ripam, non Zephyris agitata tempe. Desiderantem quod satis est neque tumultuosum sollicitat mare, nec saeuus Arcturi cadentis impetus aut orientis Haedi, non uerberatae grandine uineae fundusque mendax, arbore nunc aquas culpante, nunc torrentia agros sidera, nunc hiemes iniquas. Contracta pisces aequora sentiunt iactis in altum molibus: huc frequens caementa demittit redemptor famulis dominusque terrae fastidiosus: sed Timor et Minae scandunt eodem quo dominus, neque decedit aerata triremi et post equitem sedet atra Cura. Quod si dolentem nec Phrygius lapis nec purpurarum sidere clarior delenit usus nec Falerna uitis Achaemeniumque costum, cur inuidendis postibus et nouo sublime ritu moliar atrium? Cur ualle permutem Sabina diuitias operosiores?

Aborreo o profano vulgo e afasto. Calai-vos: eu das musas sacerdote s virgens, e aos meninos versos canto, Nunca at agora ouvidos.

Sobre o prprio rebanho os reis tremendos, Nos mesmos reis tem Jove imprio,claro Com giganteo triunfo, que o universo Com o sobrolho abala. Disponha um mais rvores linha Do que outro: ao campo desa um candidato com mor nobreza: este mais pretenda Por costumes, e fama: Outro tenha mor turba de clientes: Com lei igual sorteia a fatal morte Os altos, e os pequenos; a grande urna Revolve os nomes todos. A quem sobre a cerviz mpia a espada Nua pende, nem siculos banquetes Daro doce sabor, nem cantos de ave, Ou doce lira trar sono. O sono brando dos agrestes homens Os humildes alvergues no desdenha, Nem as umbrosas ribas, nem os Tempes Dos Zfiros movidos. A quem deseja quanto lhe bastante, Nem o revolto mar lhe d cuidado, Nem seva fora do cadente Arturo, Ou do nascente Capro: Nem do granizo as vinhas aoitadas, Ou mendaz a terra, a rvore culpando Ora gua, ora astros, que as campinas torram, Ou inquios invernos. Com os molhos lanados no alto pego O peixe sente os mares estreitados: Aqui contino com os serventes lana Cimentos o empreiteiro, E da terra o senhor enfastiado: Mas sobe o medo, e as ameaas, onde O dono: nem da brnzea nau se arreda, Com cavaleiros de ancas

Monta o escuro cuidado: se ao doente Nem frgio jaspe abranda, nem a prpura, Mais que os astros brilhante, nem falerna Vide, ou aquimnio nardo; Por que alarei com prticos, que invejem, E por um novo estilo, trio sublime? Por que o sabino vale por riqueza Trocarei mais penosas?

Traduo: Elpino Duriense in: Obras completas de Horcio.So Paulo: Edies Cultura. 1941.

1 comentrios
Marcadores: Elpino Duriense, Horcio, literatura latina, lrica latina

SEGUNDA-FEIRA, JANEIRO 21, 2008

Horcio 4, 7: Outra traduo


Diffugere nives, redeunt iam gramina campis arboribusque comae; mutat terra vices et decrescentia ripas flumina praetereunt; Gratia cum Nymphis geminisque sororibus audet ducere nuda choros. immortalia ne speres, monet annus et almum quae rapit hora diem. frigora mitescunt zephyris, ver proterit aestas interitura, simul pomifer autumnus fruges effuderit, et mox bruma recurrit iners. damna tamen celeres reparant caelestia lunae; nos ubi decidimus, quo pius Aeneas, quo Tullus dives et Ancus, pulvis et umbra sumus. quis scit an adiciant hodiernae crastina summae tempora di superi? cuncta manus avidas fugient heredis, amico quae dederis animo. cum semel occideris et de te splendida Minos fecerit arbitria, non, Torquate, genus, non te facundia, non te

restituet pietas; infernis neque enim tenebris Diana pudicuni liberat Hippolytum, nec Lethaea valet Theseus abrumpere caro viucula Pirithoo. J fugiram as neves, torna aos campos A relva, e a grenha s rvores: Muda a terra a estao, no leito correm os rios j minguados: Com as ninfas e irms gmeas ousa a graa Guiar despida os coros, O ano, e a hora, que o almo dia rouba, Te avisam, que no esperes Coisa imortal: os frios se amaciam Com os zfiros, o estio A primavera calca, precedeiro, Quando espalhar os frutos O pomfero outono: eis volta o inverno Inerte; mas as luas Presto reparam os celestes danos. Ns mal camos, onde neas pio, rico Tulo e Anco J somos p e sombra. Quem sabe, os tempos de manh se ajuntam Aos de hoje os altos deuses? Foge s vidas mos do herdeiro, quanto Ds a teu gnio amigo. Como uma vez morreres, e a esplendente Sentena te der Minos, Nem linhagem, Torquato, nem facndia, Nem virtude te livra; Que nem das trevas infernais Diana Casto Hiplito salva, Nem as prises de letes Teseu pode Quebrar ao seu Pirito.

[Traduo: Elpino Duriense]

0 comentrios
Marcadores: Elpino Duriense, Horcio, literatura latina, lrica latina

SEXTA-FEIRA, JANEIRO 18, 2008

Horcio 4,7
Vo-se as neves e torna a grama aos campos E as rvores as folhas; O ano muda a terra,volta o rio s margens, decrescendo. graas e ninfas, gmeas, ousam nuas reger coros de dana. Nada esperes do eterno, os anos fogem, dias, horas te advertem. Menos frios, mais zfiros, Vero expulsa primavera por sua vez defunta s mos do Outono, que, com todos seus frutos, pelo estril Inverno sucedido. Cleres meses os celestes males vo reparando; e ns l onde esto Enias, Anco, Tulo... Sombra e p somos. Mas quem sabe daro os deuses outro tempo, esgotado o nosso? -Ao menos salvars de teus herdeiros Torquato, o que gozaste: Quando Minos esplndido julgar-te aps morreres, no te ressuscitaro tua eloquncia, tua estirpe, teus dotes: Nem Diana do inferno arranca seu Hiplito pudico, Nem foras Teseu tem para livrar seu Pirito querido. [Traduo: Mrio Faustino]

0 comentrios
Marcadores: Horcio, literatura latina, lrica latina, Mrio Faustino

QUINTA-FEIRA, DEZEMBRO 20, 2007

Horcio, I.27
Natis in usum laetitiae scyphis pugnare Thracum est; tollite barbarum morem uerecundumque Bacchum

sanguineis prohibete rixis. Vino et lucernis Medus acinaces immane quantum discrepat; impium lenite clamorem, sodales, et cubito remanete presso. Voltis seueri me quoque sumere partem Falerni? Dicat Opuntiae frater Megyllae quo beatus uolnere, qua pereat sagitta. Cessat uoluntas? Non alia bibam mercede. Quae te cumque domat Venus non erubescendis adurit ignibus ingenuoque semper amore peccas. Quicquid habes, age, depone tutis auribus. A! miser, quanta laborabas Charybdi, digne puer meliore flamma. Quae saga, quis te soluere Thessalis magus uenenis, quis poterit deus? uix inligatum te triformi Pegasus expediet Chimaera. Entre os copos brigar ao prazer dados, dos trcios:tirai brbara usana, E comedidos resguardai a Baco de sanguinosas rixas. Quo longe est do vinho, e das lucernas, O medo alfange! Moderai, scios, Esse alarido mpio e recostados ficai ao curvo brao. Quereis que eu tambm parte do severo Falerno beba? De Megila Opuncia Diga o irmo, com que golpe, com que seta, Afortunado morra. No quer? Pois eu no bebo de outra sorte: Qualquer que seja o teu amor, no ardes Em vergonhosas chamas; sempre pecas Por um amor decente.

Eia tudo que tens, em meus ouvidos fiis depe! Ah! Msero mancebo, Em qual Caribde lidas afanado, Digno de melhor chama! Qual bruxa, ou mago com os tesslios filtros, Qual Deus soltar-te poder! Apenas Te livrar, o Pgaso, ligado triforme Quimera. [Traduo: Elpino Duriense]

0 comentrios
Marcadores: Elpino Duriense, Horcio, literatura latina, lrica latina

Horcio, Ode I.8


Lydia, dic, per omnis te deos oro, Sybarin cur properes amando perdere, cur apricum oderit Campum, patiens pulueris atque solis, cur neque militaris inter aequalis equitet, Gallica nec lupatis temperet ora frenis. Cur timet flauum Tiberim tangere? Cur oliuum sanguine uiperino cautius uitat neque iam liuida gestat armis bracchia, saepe disco saepe trans finem iaculo nobilis expedito? quid latet, ut marinae filium dicunt Thetidis sub lacrimosa Troia funera, ne uirilis cultus in caedem et Lycias proriperet cateruas? Ldia, dize, pelos Deuses todos Te rogo, por que a Sibaris te apressas perder com teus amores? Por que aborrece o campo descoberto, Afeito ao p e ao sol? por que soldado Com os iguais no cavalga,

Nem com os dentados freios doma as bocas Galezas? Por que teme o flavo Tibre Tocar? E por que cauto Mais que o vipreo sangue, o leo evita? Nem traz os braos j das armas roxos Ilustre arremessando Ora o disco, ora o dardo alm da meta? Por que se encobre como o filho, dizem, Fez da marinha Ttis, Perto dos lacrimosos fins de Tria; Por que o traje viril o no lanasse morte, e s lcias tropas?

[Traduo: Elpino Duriense]

0 comentrios
Marcadores: Elpino Duriense, Horcio, literatura latina, lrica latina

DOMINGO, DEZEMBRO 16, 2007

Horcio I.5
Quis multa gracilis te puer in rosa perfusus liquidis urget odoribus grato, Pyrrha, sub antro? cui flavam religas comam simplex munditiis? Heu quotiens fidem mutatosque deos flebit et aspera nigris aequora ventis emirabitur insolens, qui nunc te fruitur credulus aurea, qui semper vacuam, semper amabilem sperat, nescius aurae fallacis. Miseri, quibus intemptata nites. Me tabula sacer votiva paries indicat uvida suspensisse potenti

vestimenta maris deo. Que delicado moo, em muitas rosas, Banhado em cheiros lquidos te afaga, Pirra, sob a bela gruta? A flava coma para quem atas, Singela nos enfeites? Ai que vezes A f, e os Deuses chorar mudados, E estranhar novel de ver os mares com negro vento irosos. O que ora de ti bela goza crdulo; Que doutro sempre isenta, sempre amvel Te espera, e ignora, quanto a aura engana. Desgraados aqueles, A quem tu brilhas no tratada: sacra Parede no votivo amostra, Que eu pendurei ao Deus, senhor dos mares, os midos vestidos. [Traduo: Elpino Duriense] Transcriao de Haroldo de Campos

0 comentrios
Marcadores: Elpino Duriense, Horcio, literatura latina, lrica latina

Horcio I.11
Tu ne quaesieris - scire nefas -, quem mihi, quem tibi finem di dederint, Leuconoe, nec Babylonios temptaris numeros. Ut melius, quidquid erit, pati, seu pluris hiemes seu tribuit Iuppiter ultimam, quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare Tyrrhenum: sapias! Vina liques et spatio brevi spem longam reseces. Dum loquimur, fugerit invida aetas: carpe diem, quam minimum credula postero. Saber no cures, ( vedado) os deuses A ti qual termo, qual a mim marcaram, Nem consultes, Leuconoe,os babilnios

Clculos, porque assim melhor j sofras Tudo quanto vier, ou te d Jove Muitos invernos, ou s este, que ora o Mar tirreno nas opostas rochas Quebra. Tem siso, o vinho ca, e corta em vida breve as longas esperanas. nvida idade foge: colhe o dia, Do de amanh mui pouco confiando. [Traduo: Elpino Duriense]

0 comentrios
Marcadores: Elpino Duriense, Horcio, literatura latina, lrica latina

QUARTA-FEIRA, OUTUBRO 17, 2007

Horcio I.14
O nauis, referent in mare te noui fluctus. O quid agis? Fortiter occupa portum. Nonne uides ut nudum remigio latus, et malus celeri saucius Africo antemnaque gemant ac sine funibus uix durare carinae possint imperiosius aequor? Non tibi sunt integra lintea, non di, quos iterum pressa uoces malo. Quamuis Pontica pinus, siluae filia nobilis, iactes et genus et nomen inutile: nil pictis timidus nauita puppibus fidit. Tu, nisi uentis debes ludibrium, caue. Nuper sollicitum quae mihi taedium, nunc desiderium curaque non leuis, interfusa nitentis uites aequora Cycladas. nau, ao mar te tornam novas ondas!

O que fazes? Com fora o porto aferra. Por ventura no vs, que as amuradas Esto de remos nuas? Que pelo ligeiro brego ferido O mastro geme, gemem as antenas? E sem amarras mal as quilhas podem sofrer soberbos mares? No tens velas inteiras, no tens deuses, Que em novo perigo sossobrada invoques, Inda que tu, Pntico pinheiro, De nobre selva filho, Intil gerao e nome ostentes: Tmido nauta nas pintadas popas no se afiana. Aguarda, se no queres ser ludbrio dos ventos. Tu, que tdio solcito me deste H pouco, ora saudade e gro cuidado, Dos mares foge aparcelados entre As Cicladas luzentes. [Traduo: Elpino Duriense]

0 comentrios
Marcadores: Elpino Duriense, Horcio, literatura latina, lrica latina

SEXTA-FEIRA, OUTUBRO 12, 2007

Horcio, 1.9
Garom, faa o favor, nada de luxos persas. Nem me venha com estes enfeites de tlia. Rosas? No quero rosas, Se alguma ainda esquiva

Resta da primavera. Para mim basta o mirto. O simples mirto. O mirto com voc tambm combina, Puer, garom-menino, ministro do meu vinho, Que o vai servindo, enquanto eu vou bebendo Sob a cerrada vinha. [Traduo: Haroldo de Campos]

0 comentrios
Marcadores: Haroldo de Campos, Horcio, literatura latina, lrica latina

SBADO, SETEMBRO 15, 2007

Horcio I, 3
Sic te diua potens Cypri, sic fratres Helenae, lucida sidera, uentorumque regat pater obstrictis aliis praeter Iapyga, nauis, quae tibi creditum debes Vergilium; finibus Atticis reddas incolumem precor et serues animae dimidium meae. Illi robur et aes triplex circa pectus erat, qui fragilem truci commisit pelago ratem primus, nec timuit praecipitem Africum decertantem Aquilonibus nec tristis Hyadas nec rabiem Noti,

quo non arbiter Hadriae maior, tollere seu ponere uolt freta. Quem mortis timuit gradum qui siccis oculis monstra natantia, qui uidit mare turbidum et infamis scopulos Acroceraunia? Nequicquam deus abscidit prudens Oceano dissociabili terras, si tamen impiae non tangenda rates transiliunt uada. Audax omnia perpeti gens humana ruit per uetitum nefas; audax Iapeti genus ignem fraude mala gentibus intulit; post ignem aetheria domo subductum macies et noua febrium terris incubuit cohors semotique prius tarda necessitas leti corripuit gradum. Expertus uacuum Daedalus aera pennis non homini datis; perrupit Acheronta Herculeus labor. Nil mortalibus ardui est; caelum ipsum petimus stultitia neque per nostrum patimur scelus iracunda Iouem ponere fulmina. Assim a deusa poderosa em Chipre, Assim os irmos de Helena, brilhantes Astros, e o rei dos ventos, s com jpis, Prendendo os mais, te reja, nau, que s de Verglio devedora, Que a ti se confiou, rogo-te, o ponhas Salvo nas terras ticas e guardes Metade de minha alma. Enzinho e tresdobrado bronze havia Em torno ao peito, quem ao pego iroso O baixel frgil cometeu primeiro; Nem j temeu o brego. Com os aquiles brigando impetuoso, Hadas tristes, nem de Noto a raiva; Que de Adria o mor senhor, ou erguer queira,

Ou amainar as ondas. Que gnero temeu de morte aquele, Que a olhos secos viu nadantes monstros, Que viu trgido mar, e Acroceraunos Infamados cachopos? Em vo, prvido Deus com o oceano As terras retalhou insociveis, Se contudo os baixis mpios trespassam Os no tocandos mares. Audaz a sofrer tudo, a gente humana Por defesas maldades se despenha; Audaz a prole de Jpeto s gentes Com fraude inqua o fogo Trouxe: depois que o fogo casa etrea Se furtou, a magreza e nova tropa De febre sobreveio terra e o fado Vagaroso da morte, Dantes remota, apressurou o passo Tentou com penas ao mortal no dadas, Ddalo o ar vazio: o Aqueronte Rompeu trabalho hercleo. Nada aos mortais rduo: cometemos Loucos o mesmo cu; e no deixamos Com os nossos crimes, que deponha Jove Os iracundos raios. (Traduo: Elpino Duriense)

0 comentrios
Marcadores: Elpino Duriense, Horcio, literatura latina, lrica latina

SBADO, MAIO 05, 2007

Horcio # 3
Ode III, 30 Mais perene que o bronze um monumento

ergui, mais alto e rgio que as pirmides, nem o roer da chuva nem a fria de quilo o tocaro, tampouco o tempo ou a srie de anos. Imortal em grande parte, a morte s de pouco de mim se apossar. Que eu semprenovo, acrescido em louvor, hei de crescer enquanto ao Capitlio suba o Sumo sacerdote e a calada vestal. Aonde violento o ufido espadana, aonde depauperado de gua o Dauno agrestes povos regeu, de humilde a poderoso diro que eu passei: prncipe, o primeiro em dar o elio canto ao modo itlico. Assume os altos mritos, Melpmene: cinge-me a fronte do laurel de Apolo. (Traduo de Haroldo de Campos).

0 comentrios
Marcadores: Haroldo de Campos, Horcio, literatura latina, lrica latina

Horcio # 2
Ode I, 5 Quem, Pirra agora se lava em rosas (pluma e latex) na rosicama do teu duplex? Quem, onda a onda, do teu cabelo desfaz a trana platino-blonda? Pobre coitado inocente intil vai lamentar-se para toda a vida. Um deus volvel mais do que a brisa

muda em mar negro seu lago azul. Pensava que eras dcil-macia toda ouro mel. No s. Varias (Ah quem se fia no ftil brilho desse ouropel!) Eu, por meu turno, todo ex-aluno, esta oferenda ao deus Netuno padripotente no teu vestbulo deixo suspensa (vide a legenda): VMIDA AINDA A TVNICA (Traduo de Haroldo de Campos)

0 comentrios
Marcadores: Haroldo de Campos, Horcio, literatura latina, lrica latina

DOMINGO, ABRIL 29, 2007

Horcio
Ode I, IX (Traduo de Paulo Leminski) No me perguntes Saber no presta Leuconoe Que fim os deuses nos preparam Nem arrisque Nmeros de Babel Como se fosse o mximo o que vier: fature Se o pai te concedeu vrios invernos Ou o ltimo Agora o mar Tyrrheno cepilha pedras de naufragar Filtre o vinho Sorva os coos

Prazo breve Corta A espera A era j era Antes do tempo de dizer Estamos conversados Pega este dia Crer no prximo No vale um nihil

0 comentrios
Marcadores: Horcio, literatura latina, lrica latina, Paulo Leminski

Anda mungkin juga menyukai