Word of the chairwoman

Lieve lezer, Je hebt nu alweer het laatste exemplaar van de Muskiet van dit collegejaar in handen. Na een jaar van veel inzet en veel hard werken is de vakantie nu ook voor de muskietcie aangebroken. Eva, George, Brendy, Lois, Yu-Sha, Paul & Paul, Joey, Marco, Lotte en ik hebben dit jaar geschreven, gereport, gefotografeerd, genterviewd en gerecenseerd om het blad een flinke zet in de goede richting te geven. Ik denk dat we dat best goed gedaan van de eerste periode erbij, als je dat nog hebt liggen). Stiekem ben ik best een beetje trots op wat we allemaal bereikt hebben =). Veel lof gaat uit naar Joey, die naar twee jaar muskietcie lekker van een tussenjaar gaat genieten (zie het interview met hem op blz). Joey heeft mij dit jaar hebben (pak maar eens het exemplaar commissie

Contents
2. 3. 3. 4. 5. 6. 7. 9. 10. 11. 12. 13. 15. 15. 16. 17. 19. 20.. 21. 22. 23. 24. 25. On the street Ondiep diepte-interview Bin V.S. Btc Interview with a Master Student In het werkveld Liftweekend verslag Reisverslag: Cambodja Roomraiders Film van Amnesty International Interview master student Thema artikel: waar is dat feestje? Middenpagina: wereldfeesten De zwarte feesten lijst Verslag: Benefietfeest Woodstock Interview: Paul Hebinck Externe activiteit: Diner pensant Collumn: Daar vruchten van. pluk je de

bijgestaan in het voorzitterschap en mij in al mijn chaos een helpende hand geboden. Ik kan wel zeggen dat we allebei veel geleerd hebben (bijvoorbeeld; plan geen deadline op Sinterklaasavond!). Het was Joeys idee binnen de muskietcie en hij heeft hiervan het voorzitterschap op zich genomen. Zo is er een beetje structuur gekomen in de enorme hoeveelheid creatieve ideen van de iedereen. Dit is ook het laatst exemplaar waar ik me de voorzitter kan noemen. Begin volgend jaar ben ik niet meer in in Wageningen, vanwege een minor om een themacommissie op te richten

Interview: Joey Velberg Thema artikel: wereldfeesten Minor in Istanbul Project in the spotlight Actieve ledenlijst

Hongarije. George zal de taak van het voorzitterschap overnemen en er staat een heel team met enthousiastelingen klaar om hem te helpen. Sterker nog, dat doen ze nu al. Terwijl ik hier in Ierland met schapenpoep onder mijn schoenen even een stukje typ, hebben de anderen gezwoegd en gezweet om jou een mooie Muskiet voor de vakantie te bezorgen. Blader lekker verder en geniet er van! Voor nu een hele fijne vakantie gewenst en hopelijk tot volgend jaar!

Veel liefs,

Nienke Tesselaar

Muskiet

2012-2013 Issue 5

In Wageningen wordt Bevrijdingsdag gevierd met een feest. Iets wat ik als Limburger nog niet zo groots heb meegemaakt. Ook dit jaar was ik er helaas niet bij, waar ik achteraf enorm van heb gebaald. Ik merkte namelijk dat iedereen er enorm enthousiast over was en zelfs in het zuiden werd er op die dag over gepraat. Maar wat vinden de mensen die er wel bij waren er nu van? En staan ze op deze dag wel stil bij hun vrijheid? Wij vroegen het aan de Wageningse inwoners.
Sarah: Ik vind het bevrijdingsfeest in Wageningen leuk en Savil: Het bevrijdingsfeest is supertof. Er zijn veel mensen en veel muziek. Ik denk tijdens het bevrijdingsfeest niet meer na over de vrijheid, maar van tevoren denk ik hier wel over na en ik ben hier sowieso ook al op 4 mei mee bezig. Ik vind niet dat 5 mei voor

On the street
gezellig. Normaal is het nooit zo druk in Wageningen, behalve op die dag. Er is bovendien leuke muziek. Het is feest, maar verder is het erg leuk. Ik sta op deze dag wel jammer dat het duur is en er zoveel controle is op het eigenlijk niet echt stil bij de vrijheid, dit is tegenwoordig denk ik niet meer echt het doel. Van mij zouden ze hier op het feest zelf wel wat meer aandacht aan mogen besteden, maar dan wordt het ook al snel saai voor krijgen op 5 mei in Nederland, zodat mensen er

Los Dejalle

iedereen perse vrij hoeft te krijgen, dit hangt volgens mij af van het soort beroep en dat verschilt bovendien per cultuur , land en plek waar je woont. Dit is niet voor iedereen even belangrijk.
Berend*: Ik vind het bevrijdingsfestival in Wageningen goed opgezet, er is veel muziek en het hoort echt bij Wageningen. Zelf houd ik niet van de muziek, misschien wel als ik nu ook nog jong was geweest. Ik vind het wel leuk dat de jeugd van tegenwoordig het wel leuk vindt. Tegenwoordig denkt de jeugd ook niet meer echt over de vrijheid na op zon dag, wat denk ik met hun opvoeding te maken heeft.

sommigen. Ook denk ik wel dat iedereen vrij zou moeten misschien wat meer bij stil zouden kunnen staan.

wel leuk. Ik kan niet goed bewegen dus ik kan er zelf niet naartoe, maar ik woon wel in een straat waar het gevierd wordt en vind het erg leuk om naar te kijken. Vroeger ging ik wel naar het feest. Ik sta ook zeker stil bij de vrijheid op deze dag, ik heb zelf de oorlog en de bevrijding meegemaakt, dus ik denk er zelfs nog wel Carolien*: Ik vind het bevrijdingsfestival in Wageningen

Margreet*: Met het feest zelf heb ik niet zo veel, wel ga ik meestal naar het defil. Het muziek op het festival is gewoon niet zo mijn ding. Ik sta op Bevrijdingsdag

vaker over na. Dat de jeugd dit vaak niet doet heeft ook te maken met het feit dat er vaak ook niet voldoende over wordt verteld. 5 Mei hoeft wat mij betreft niet perse een vrije dag te worden, voor sommige soorten werk is dat gewoon heel lastig.
* namen van deze personen zijn op verzoek gefingeerd.

eigenlijk niet echt stil bij de vrijheid, dat krijg je denk ik als je de oorlog niet hebt meegemaakt. Ik vind ook niet dat 5 mei een vrije dag voor iedereen hoeft te worden, mag zo blijven zoals het is. omdat iedereen er een andere waarde aan hecht, dus het

2012-2013 Issue 5

Muskiet

Ondiep Diepte-Interview

Paul Hofman
Derdejaars Internationale Ontwikkelingsstudies Huisfeest Ceresfeestje Liveband Alcohol High heels Bier Fietsen James Bond The A-team Amerika Kosmopoliet Tuinfeest Unitasfeestje DJ Geen alcohol Dans schoenen
(High heels.. wat!?)

Nienke Tesselaar
Tweedejaars Internationale Ontwikkelingsstudies Huisfeest Ceresfeestje Liveband Alcohol High heels Bier Fietsen James Bond The A-team Amerika Tuinfeest Unitasfeestje DJ Geen alcohol Dans schoenen Cocktails Kruipen Iron man Dual survival China Nationale identiteit

Brendy Batenburg
Eerstejaars Internationale Ontwikkelingsstudies Huisfeest Ceresfeestje Liveband Alcohol High heels Bier Fietsen James Bond The A-team Amerika Tuinfeest Unitasfeestje DJ Geen alcohol Dans schoenen Cocktails Kruipen Iron man Dual survival China Nationale identiteit

Cocktails Kruipen Iron man Dual survival China Nationale identiteit

Kosmopoliet -

Kosmopoliet -

Muskiet

2012-2013 Issue 5

BIN V.S. BTC

Stelling: Zonder alcohol, geen goed feestje.
Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik het er niet mee eens was. Zelf drink ik eigenlijk altijd alcohol als ik op dronken te worden, al gebeurt het wel af en toe drink vooral voor de gezelligheid en voor

Dieke

Ik ben het er niet mee eens. Als een feestje zonder alcohol niet leuk is, is het sowieso geen leuk feestje. Alcohol kan natuurlijk wel helpen om iets losser te worden. Daardoor hanteer je soms ook een lagere

Inge

een feestje ben. Ik drink niet om aangeschoten of natuurlijk! Een wijntje vind ik gewoon wel lekker, maar ik groepsgevoel. De mensen met wie ik naar een feestje ga, drinken eigenlijk altijd allemaal en dan is het niet leuk mijn omgeving. Dat brengt me bij drie communicatie om niet te drinken. Ik laat me dus best wel leiden door dingen die meespelen bij een beslissing maken. Stel nu dat ik me voorneem om op een avond niet te drinken. Dan hangt het uiteindelijk gedrag van drie factoren ofwel de theorie van gepland gedrag af: Mijn omgeving, eigen effectiviteit en attitude. Wat ik doe hangt af van de pas ik me aan aan. Daarnaast speelt eigen effectiviteit een rol, ik moet natuurlijk wel de mogelijkheid hebben om iets anders te kiezen dan alcohol, en dat moet ik dan ook lusten. Tot slot is er je attitude, of je een avondje maakt een belangrijk verschil. Bij mij speelt de omgeving niet drinkt of dat je helemaal tegen alcohol drinken bent, de belangrijkste rol. Soms schaam ik me zelfs een beetje als ik een keer cola bestel, en dat terwijl ik er helemaal drinkt. geen probleem mee heb als iemand anders geen alcohol Dus, zonder alcohol geen goed feestje, dat zou ik niet zeggen, maar ik weet wel dat ik zelf eigenlijk altijd alcohol drink op een feestje. Alleen dat geeft voor mij niet de doorslag of het een leuk feestje is of niet. normen en waarden die in de omgeving heersen, daar het

standaard en stel je dus niet meer zulke hoge eisen aan een feestje. Op die manier kan alcohol een feestje misschien ietsje leuker maken. Of een feestje leuk is, gaat mij meer om de mensen en niet zozeer om wat er te beleven valt en dus ook niet om het drinken. Zelfs de muziek maakt me meestal niet zo veel uit, zolang je maar met een gezellige groep mensen bent. Ook niet bij alle feestjes hoort alcohol drinken. Als je in de bieb zit met een groepje gezellige mensen kan dat ook een feestje zijn. Gezellig praten is ook een

feestje en daar heeft niemand alcohol voor nodig! Alcohol drinken en de rol ervan hangt dus ook van het dan bij andere, dat spreekt voor zich. Maar volgens mij is het nooit nodig voor een leuk feestje. Zo klinkt het wel een beetje alsof ik nooit drink, maar dat is niet zo. Ik drink zeker wel wat als ik uitga, maar ook niet altijd. Bij ander soort feestjes is dat denk ik nog minder. Als ik wel drink, dan is dat in ieder geval niet om het feestje leuker te maken, want zonder alcohol kan ik mensen ben, dan ben ik de moeilijkste niet! soort feestje af. Bij sommige feestjes past het veel meer

ook genieten, zolang ik maar met een gezellige groep

2012-2013 Issue 5

Muskiet

Interview met Ahabwe Michael van het Centre for Human Rights and Policy Studies in Oeganda.
oor deze editie hebben we een bijzondere in het werkveld, namelijk Ahabwe een interview van met het What did you do at university before you had your job? ganizations, I was first introduced to non-profit orcommunity development work and human rights in 2003 when I volunteered with an HIV/AIDS support organization called Rakai Community Aids Project. My time as volunteer gave me an opportunity to directly work with the most vulnerable members of my community and this exposure helped me to choose a professional path. I chose Social Work at university so I could continue to work towards overcoming my communitys most pressing challenges like HIV/AIDS, poverty and food insecurity. In late 2005 I did my internship with the same organization and continued to volunteer with the same organization as I did my second course in Development Studies that I completed in 2008. I have also done other short courses in business administration, accounting, HIV/AIDS counseling, food security, project planning and management. I did my internship and volunteering in As we are living in Europe, it is interesting for us to hear how people in nonwestern countries view values as equality and individual freedom, as we feel that they are emphasized very sharply in the Uganda? Equality and individual freedoms are expressed in Ugandas Constitution and its the duty of the state to ensure that such values are observed and protected. However, the Uganda governemt failed to my community, which gave me an opportunity to understand my communitys challenges and how I could contribute to meet its obligations in relation to protection of these values and we have seen that the state directly takes part in abusing such values. For example media houses have come under constant attack from government and their independence is compromised. Ugandan police, prisons department and the military are some of the key state agencies that abuse individual freedoms of the press and political opponents. Netherlands. How are these viewed in Michael on human rights in 2008 when I founded ICOD Action Network. that period our team can review the cycle and set new goals or continue working on the current ones. The current goal is advocating for better laws that impact human rights. What do you like the most about your job, and what do you find difficult to cope with? Transforming peoples lives and seeing them take the lead in changing their communities is what I like most about my job. Experiencing pressure in the office received funding is the hardest to cope with. during times when organizations havent

In het werkveld

Centre for Human Rights and Policy actuele blik op de situatie in Oeganda op

Studies in Oeganda. Hij geeft ons een het gebied van mensenrechten en vertelt hoe hij daarmee omgaat.

Some background information I am Ahabwe Mugerwa Michael, working in Uganda as a social worker by profession. I am founder of two non-profit organizations operating in Uganda, ICOD Action Network and Centre for Human Rights and Policy Studies. I have knowledge and skills in human rights activism and I have worked with civil society organizations and local governments in Uganda. I was also exposed to global and national health rights issues during my time with Lawyers Collective as an Ugandan research partner. I have and the USA following an award of U.S Department of State funded fellowship on food security and urban agriculture in 2011. I was always interested in fighting for human rights and I started working

development. For example, I witnessed one of the highest HIV/AIDS prevalence rates affect my community and felt I needed to do something to stop it. Being exposed to such scenarios inspired me to start my first organization ICOD Action Network in February 2008.

Why did you found the organisation? I founded it in February 2012 because it looked as an opportunity to work on issues that have been ignored by the Ugandan government. My organization is about doing policy studies on national policies and issues affecting human rights and advocating for righteous societies where human rights are observed and protected by state and non-state actors. My goals are divided into cycles with each cycle made up of 5 years. After

Could you tell us something about the situation, regarding to human rights, in Uganda? Uganda is currently experiencing difficulties in the achievement of international standards of human rights for all citipersecution on political opponents, inadequate access to health services, persecution and threats against minorities among others. Uganda also still has human rights gaps within the health sector zens. Uganda still faces state sponsored

worked on food security issues in Uganda

Muskiet

2012-2013 Issue 5

and no meaningful steps have been taken to mainstream human rights in the health sector and improve service delivery for rural poor communities. And Uganda still faces the human rights gaps in providing health services for persons with disabilities and women. What is your opinion on expressing homosexuality in public? I personally believe that everyone has a right to express their sexual nature and I think that discrimination and persecution human rights. As an organization, our stand on rights of minorities is well spelt out in our Program Description and we will continue to engage partners in open of gays is violation of their fundamental

discussion of rights of gay communities. However, each person has a right to an independent judgement but such judgement is not the organizations official position. view, I think all religions are accommodative to their followers, so I would expect leaders of all religious sects to be openminded to all people, including gay communities. However, I dont understand the internal rules set out by different religions to control their followers or whether such rules promote discrimination against gay communities. From the religious point of

I think government, citizens and other institutions are all responsible for getting human rights to work. Governments have international recognized duties to protect the rights of their citizens while citizens have a right to demand for full recognition of their rights by governments. Civil society organizations can provide checks and balances and hold government institutions accountable in times of human rights abuses. My belief is based on the fact that if all humans enjoy equal rights, then we will be able to see mutual contrities and achieve sustainable change. bution to the development of communi-

Lastly, who do you think is mainly responsible for getting human rights to work?

Brendy Batenburg

*Alle spellingsfouten in dit verslag zijn waargebeurd en kunnen niet worden toegeschreven aan Eva .

Liftweekend een smsverslag*

Zaterdag - de heenreis 05.00 Douwe&Joost staan op 06.00 Douwe&Joost vertrekken naar het busstation. 06.30 Douwe & Joost: Bord vergeten, terug naar huis. 07.30 Douwe&Joost: Op pad 07.00 Loes&Eva: Wij zijn al bij de Dreijen! 07.45 Loes&Eva: Wij zijn nog steeds bij de Dreijen. 08.15 Loes&Eva: Yes, onderweg in een stampvolle auto met een familie uit Wageningen! 10.11 Ontmoeting op het tankstation van Douwe&Joost, Loes&Eva en Inge&Kyra, maar wie was er u als eerste weg? In ieder geval niet Douwe&Joost 11.19 Nienke&Esperanza: "Hai:d we zijn net in een poosle vrachtwagen met nummerplaat [verwijderd] gestapt, chauffeur spreekt geen engels, maar hij is wel heel aardig:d" 13.34 Ontmoeting op Tankstation in Duitsland van Douwe&Joost en Loes&Eva. Maar Douwe en Joost mogen helaas niet mee met de Poolse dame die 200 km over de snelweg scheurde 14.49 George, Nawal&Maartje: "B st 3710 " 14.54 Nienke&Esperanza: "Haai:d we zitten nu aan een biertje met 3 meiden die ons naar Hannover brengen. Zijn ongeveer 330 km van Berlijn!;) hoe gaat het met de rest?:) xX" 08.30 Douwe&Joost beginnen met lopen 11.30 Douwe&Joost zijn eigenlijk bij de snelweg aangekomen maar hebben wel als enige alles van Berlijn gezien ;) 15.02 Loes&Eva: "Wij zitten in een auto op de a1 ongeveer 195 km van berlijn. Bij helmstedt. E&L" 18.21 Douwe&Joost: "Hey merel, we hebben eindelijk een lfit. We gaan richting Berlijn!" 18.25 Nienke&Esperanza: "Dat halen we wel:) Amai, we zitten nu in een hippiebusje met 3 vet knappe jongens :O Dalijk even heel toeristisch met ze op de foto! Xx" 18.47 Yu-Sha&Jim: "Hi merel! Jim waren om half 6 al in Berlijn maar we zijn een beetje gestrand.. nu nemen we de trein en zijn we er over drie kwartier! :)" 17.45: De winnaars: Kyra & Inge! 18.15: 2e Loes & Eva 18.40: 3e ? 23.54: Douwe en Joost worden onder luidgejuich onthaalt in het hostel! Zondag de terugreis 10.34: Loes&Eva stappen bij twee mensen uit Ede in de auto 10.44: Loes&Eva stappen weer uit 10.50: Loes&Eva juichen om een lift naar Keulen 17.36 Loes&Eva: "Het is niet te geloven, maar eva en ik zijn gewoon al thuis! Hoe vergaat het jullie/ de rest? X" 18.37 George, Nawal&Maartje: "Wageningen" 19.30 Nienke&Esperanza: "Haha wij zitten nu letterlijk in een busje vol met polen! Ze zetten ons af Barneveld, ik sms je wel even als we veilig zijn aangekomen :) xx" 00.30: Douwe&Joost komen ook eindelijk thuis Arme jongens.

Eva Romviel

2012-2013 Issue 5

Muskiet

Reisverslag: Cambodja

Als een idealistische jonge puber wilde ik de wereld verbeteren!

Angkor Wat tempels in Cambodja

Dat ze er

leren over de wereld, maar vooral ook om iets over zichzelf te leren, is iets waar ze later pas achter zou komen.. Ik wilde, zoals waarschijnlijk velen van jullie, van dichtbij zien hoe de levensomstandigheden zijn van andere mensen. Natuurlijk ging ik voornamelijk ook met de wil iets bij te kunnen dragen, mensen te helpen en tja, als een idealistische jonge puber wilde ik de wereld verbeteren! Ik had niet echt iets reislustigs in me. Ik was wel nieuwsgierig, maar ook bang en ik heb snel heimwee. Toch wilde ik echt, dus schreef ik een brief naar de voorzitter van de Zeeuwse organisatie Sawasdee. Deze organisatie investeert in de ontwikkeling van educatie in Cambodja, wat hard nodig is

fgelopen

zomervakantie

na het allesverwoestende regime van Pol Pot. Ik kreeg een mail terug en werd

heb ik gespeeld, gelachen, geknuffeld maar ook gehuild. Maar natuurlijk was ik er ook voor werk, zoals voor het geven van Engels, rekenen, gymles, schilderen, kinderen helpen met lezen en nog meer dingen. De grootste taak die vrijwilligers in NHCC krijgen is: liefde geven. Want, met zoveel kinderen moeten ze de ouderfiguren met velen delen. Elk kind heeft natuurlijk liefde nodig, maar een ziek kind zonder ouders kan wel wat extra liefde gebruiken. Eigenlijk heb ik surplus opgedaan en meer liefde gekregen van 400 blije gezichtjes dan weggegeven. Ach ja, het idee was leuk. Nee, even serieus, dit vond ik best wel dubbel. Ben ik hier heen gegaan voor hen? Of voor mezelf? Om er een goed gevoel aan over te houden of om wat te leren? Straks ga ik weer weg en laat ik de kinderen hier weer achter.. Maar goed, niets in het leven is zeker en je weet nooit 100% zeker of iets goed is. Ik heb

ging Anne de Jonge voor 6 weken naar Cambodja om vrijwilligerswerk te doen.

vooral heen ging om wat te

uitgenodigd om erover te komen praten. Mijn doel was eerst om er een jaar tussenuit te gaan en voor een tijdje goed werk te doen. Hector, de voorzitter, schatte me goed in en het leek hem slim, gezien mijn leeftijd, gevoeligheid en gebrek aan ervaring, om eens met 6 weken te beginnen. Het plan werd als volgt: de eerste twee weken zou ik vrijwilligerswerk gaan doen in het NHCC village. NHCC: New Hope for Cambodian Children is opgezet door een Amerikaans stel dat hun grote villa met zwembad verkocht heeft om geluk te zaaien. In het dorp wonen 400 weeskinderen met aids. Ze krijgen educatie, verzorging, medicijnen, eten, drinken en liefde.. veel liefde. Het werk dat ik daar deed kon je eigenlijk geen werk noemen. Hele dagen

Muskiet

2012-2013 Issue 5

geleerd

dat je moet doen wat voor jou

zag ik ze de rijstepap binnen een minuut naar binnen slurpen. Allemaal zo dubbel, ik had veel te verwerken en veel stof om over na te denken. Wat vind ik van deze plek? Wat is geluk? Leren zij iets van mij? Of leer ik iets van hen? Of.. is het eigenlijk geen zij en wij, maar gewoon wij?

zien, zoals de Ankor Watt tempels in Siem Reap. Hoewel ik al wel wat van de wereld gezien had, maakte deze reis diepe indruk op me en heb ik ook veel van de wereld en over mezelf geleerd. Ik vond het een mooie ervaring, maar ik heb het ook zeker niet altijd even makkelijk gevonden. Wat de meeste indruk op me heeft en de Killing Fields.

100% goed voelt. Als je iets met een goede intentie doet, komt het vast wel aan. Ik vond het in ieder geval een hele bijzondere ervaring. Ik heb zoveel geluk gezien in zulke verdrietige omstandigheden. Ik heb geleerd dat het niet aan de omstandigheden hoeft te liggen hoe je je voelt, als een kind van 4 zijn ouders moet missen, ziek is en weinig tot niets heeft en toch lacht, zo stralend lacht. De vier weken erna zou ik op scholen gaan kijken, leren en lesgeven. Eerst twee weken in Battambang, daarna in het grensplaatsje Poipet. Toch is het iets anders gelopen dan gepland. De handmond- en klauwzeer was uitgebroken in het zuiden en uit voorzorg hadden ze alle scholen in Cambodja gesloten. Toch heb ik in Battambang de eerste week nog heel wat meegekregen van het schoolleven in Cambodja. Wederom heb ik hier gezien hoe makkelijk het eigenlijk is plezier te hebben kinderen en geleerd zijn. hoe vindingrijk had ik kunnen Eerst

Ik heb zoveel geluk gezien in zulke verdrietige omstandigheden.

Ik ben dus wat eerder vertrokken naar Poipet, in de hoop dat de school daar nog niet dicht was. Helaas was dat niet zo, dus ik kon weinig werk doen. Toch heb ik hier weer veel gezien en geleerd in de korte tijd dat ik hier was. Vanuit de Don Bosco school in Poipet werden ook geld, spulletjes en voedsel uitgedeeld in de omliggende dorpen. Ook werden er spelletjes georganiseerd, dus ik kon wel wat doen. Toch ben ik ook hier eerder weggegaan, omdat de school verder leeg was en er dagen voorbij gingen zonder dat er werk was. Dit hoort natuurlijk bij reizen, je aanpassen en dit En gaf aan me de met de omstandigheden verandering. meebuigen

gemaakt waren toch wel het Tuol Sleng museum Overblijfselen van de genocide onder de Rode Khmer. Dat mensen met een idee en met macht zoiets verschrikkelijks kunnen veroorzaken, dat mensen dat elkaar aandoen, ik vind het zo moeilijk om te accepteren en te beseffen dat je in een wereld leeft waar zulke dingen kunnen gebeuren. Een eng besef vond ik dat. Wel is het goed geweest dat ik het gezien heb, een compleet verwoest land, met mensen zo sterk, zo stoer, zo bijzonder. Langzaamaan bouwen ze het land weer op. Na de koude oorlog en het regime onder Pol Pot zijn ze eindelijk veilig en vrij. In een land met een pijnlijke geschiedenis, nog steeds geteisterd door problemen als uitbuiting, kinderhandel en prostitutie en veel armoede, heb ik toch veel sterke mensen gezien. Hoewel ik er zeker van ben dat we moeten doen wat we kunnen, om aan dit soort problemen een einde te maken, vind ik ook zeker dat we iets kunnen leren van de manier waarop zij in het leven staan. Wij vinden vaak dat ze zo veel van ons kunnen leren op het en gebied kennis. van Ik economie, technologie

medelijden met de kinderen, met het feit dat ze op blote voeten liepen of door de vieze geur die van het eten af kwam. Vervolgens zag ik de kinderen mt slippertjes hun slippertjes uitschoppen en

gelegenheid om nog wat van het land te

geloof dat wij iets veel belangrijkers van hen kunnen leren; leven in het moment en intens genieten van wat de dag je brengt. Oh, en lachen, vooral lachen.

Anne de Jonge Interview afgenomen door Los Dejalle

2012-2013 Issue 5

Muskiet

Roomraiders
Ik heb Katrien leren kennen als een hypervrolijke wervelwind met een chronische schaterlach.

I
De

n elke Muskiet krijg ik de kans kamer van een Studiegenoot.

jullie te laten meekijken in de Ditmaal een bijzondere editie

vanuit de tijdelijke prinsessenkamer van Katrien van Krieken, gelegen in waar Holland nog altijd als de het prachtige Ballintubber, Ierland, hoofdstad gezien. van Amsterdam wordt Bitch #1 jullie correspondent in Ierland gesticulerende vernislaag zit een

meeste

Roomraiders

werden

wederom anders gelopen. Ik werd

fijnbesnaarde,

intelligente

jonge

geschreven na een gezellige lunch of goede kop koffie met de bewoner van de bezochte kamer. Een goed gesprek over het leven van de persoon in kwestie aan de hand van opvallende attributen of een mooie foto, dat is de basis van dit katern.

hartelijk ontvangen in de tweede kamer van Kas gastmoeder, 75 minuten fietsen of 30 minuten liften vanuit het plaatsje Roscommon.

vrouw met een passie voor toneel, haar cultureel

mensen en muziek verscholen. Van persoonlijkheid zie je zacht gezegd weinig terug in haar huidige kamer. de eerste dag liep ik hier net zo rond als jij, lachend om zoveel lelijkheid. Maar nu zit ik hier al even, ik ken mijn gastmoeder en ik heb er Het tekent Katrien. Het is niet zo dat onderlegde

Ik heb Katrien leren kennen als een hypervrolijke wervelwind met een chronische schaterlach. Onder deze

Ditmaal is het gezien het verblijf van

niet echt meer een mening over. ze niet oordeelt, maar haar oordeel is slechts tijdelijk, Ka staat er altijd voor open deze bij te schaven.

Gelukkig verblijf ik hier slechts een nachtje, gewetenswroeging verkneukelen om de overweldigende tuttigheid. Ik zie kussens met zebra-print, schilderijtjes, knuffelberen met roze Ikeaen kan me zonder

shirtjes aan, glitterhoedjes en rieten mandjes zonder inhoud. Er hangt aan het plafond. Niet alles is anders; thuis bij Katrien, op he t l e ge ndarische , nog net geen plastic kroonluchter

lie ve

schreeuwhuis de Rouwenhof is ook alles roze. En ook Katrien houdt van knuffels, Goggel het speekseleendje houdt haar zelfs gezelschap tijdens

Katrien gedijt goed in chaos

Muskiet 9 2012-2013 Issue 5

Wageningen gebruikt Ka haar kamer louter om te slapen of te krikken, of om met veel kabaal alles uit de kast te trekken als ze dat ene schone shirtje Ballintubber is alles piekfijn, stofvrij bezaaide bed na. niet kan vinden. Hier in

met ons leven verzucht Ka. En zo is het.

Als ik even later huilend van het lachen de badkamer verlaat (Barbies plee is minder opgedirkt ), is Katrien om me te wijzen op het gelukkig nog nt incorrect genoeg roze nummerbord boven de deur van haar van geest, denk ik. Over jong van geest gesproken. Als we het grote, met kussens bezaaide bed beklimmen, gedraagt Katrien

en blinkend, op het met papieren

Katrien kan hard en efficint werken, binnen Ontwikkeling vindt ze vaak te weinig de Internationale

moeders slaapkamer: BITCH #1. Jong

uitdaging. Maar nu is ze volop bezig; volledig in beslag genomen door de brengen die wordt georganiseerd in wereldrecordpoging baarden bijeen haar buurdorpje. Katrien glimt als ze hierover kan praten. Hoewel beiden hard doorwerken wordt er

zich als een jong zusje op een logeerpartij. Giechelend en geinend vallen we in slaap. Goggel ligt argeloos tussen ons in.

Daar is de plastic kroonluchter!

deze trip. Het grootste contrast met waarin Ka trien nu leeft. thuis is toch echt de tijdelijke orde In

we

steeds de tijd gevonden elkaar wat te zeggen. Wat zijn we toch gezegend

Marco Dijkstra

De campagne van Amnesty International en een filmrecensie.

Ik schaam me diep & Special Flight

aandag 17 juni was de film Special Flight te zien in Movie W. Ik ging naar deze film naar aanleiding van de campagne van Amnesty International: Ik schaam me diep. De film en de campagne gaan over vreemdelingendetentie. Amnesty voert op het moment actie om het beleid rondom vreemdelingendetentie te veranderen. In een petitie roepen ze de heer Teeven, staatssecretaris van justitie en veiligheid op om het beleid te veranderen. Opsluiting in detentiecentra zou een laatste redmiddel moeten zijn, als al het andere al geprobeerd. In een detentiecentra ben je echt een gevangene, je kunt er niet uit. Vaak hebben de onschuldige vluchtelingen nog minder rechten dan veroordeelde criminelen, ze mogen niet werken, kinderen mogen niet naar school want ja, ook kinderen worden opgesloten. Net als zwangere vrouwen, zieke mensen, oude mensen, getraumatiseerde mensen. Slachtoffers van mensenhandel, van prostitutie moeten vanwege veiligheidsmaatregelen naakt een onderzoek ondergaan. Ik was geschokt toen ik hoorde dat dit in Nederland gebeurde, in mijn land waar ik dacht dat

alles zo goed geregeld was ik schaam me diep, een toepasselijke naam. De film Special Flight gaat over de situatie in Zwitserland. Het geeft een insiderlook in een detentiecentra waar mensen zitten, die weigeren terug naar hun land te keren. Dit betekent dat ze uiteindelijk via een special flight het land moeten verlaten; ze worden vastgebonden, als dieren vervoerd en op deze manier terug gebracht naar hun land van herkomst. Waar zijn hun mensenrechten gebleven? De eerste helft van de film geeft je een kijk in het detentiecentra, hoe het eraan toegaat, hoe de gevangenen samenleven, de verhouding tussen de bewakers en gevangenen, hoe alles eruit ziet. Het geeft je een klein beetje van de kille sfeer die er hangt mee. Gelukkig zie je ook een rappende gevangene, en zijn er ook momenten van vreugde. Halverwege lijkt er even een omslagpunt, als een van de gevangene tch mag blijven in Zwitserland. Maar na die hoopvolle vreugde kom je in een neerwaartse achtbaan van emoties, je uiteindelijk geschokt achterlatend over deze schending van mensenrechten. De avond van 17 juni was er een spreker van Amnesty, die meer informatie gaf over de campagne en ook vertelde wat je

nu zelf kunt doen. Na zon verhaal, zulke beelden en de schok over deze feiten voelde ik sterk de behoefte om iets te doen. Jij ook? Je kunt beginnen met de petitie ondertekenen op www.amnestyinternational.nl . Wil je iets betekenen voor de vluchtelingen die opgesloten zitten? Je kunt ze een kaart schrijven, laat ze weten dat ze niet vergeten zijn en support ze met jouw steun en mooie woorden. Deze kaart kun je naar Amnesty sturen die er voor zorgt dat ze bij iemand die de taal begrijpt terecht komen. Zon bericht kan zo veel kracht, steun en hoop geven! Gelukkig lijkt er al verandering voor de situatie in Nederland te komen. De dag nadat deze film me overweldigt had achter gelaten, stond in de krant dat de heer Teeven het beleid wat betreft vreemdelingendetentie wil veranderen. Zijn huidige plan is om de detentiecentra alleen te gebruiken voor agressieve of criminele vluchtelingen. Hoe deze voornemens uit zullen gaan pakken is natuurlijk nog afwachten, maar het geeft hoop voor de toekomst its better to light a candle than to curse the darkness.

Eva Romviel

2012-2013 Issue 5

Muskiet

10

Interview Master student

Danille Koop: Population Studies in Groningen
Australi. Het onderzoek is in opdracht van de Nederlandse Ambassade en in de vorm van een stage, het gaat over de tweede en derde generatie Nederlanders in Australi. Door een groep van deze mensen te interviewen kom ik erachter in hoeverre ze nog Nederlands zijn en hoe hun interesse in hun achtergrond wellicht vergroot zou kunnen worden. Het is zeer interessant om alle verhalen te horen, het is heel anders dan in Nederland waar behalve de nieuwe migranten het overgrote deel van de inwoners 100% Nederlands zijn. Ook realiseer ik me hierdoor wat de Nederlandse identiteit eigenlijk is. Waarom heb je deze master gekozen? En waren er ook vakken die je niet zag zitten? Voor ik aan de master begon, had ik veel twijfels, had ik toch niet naar Wageningen of Utrecht moeten gaan? Kan ik er iets mee? Na de eerste w e e k w a s ik o v e r t u ig d , de internationale en kleine groep medestudenten, de onderwerpen waar over gesproken werd en de sfeer op de studie bevielen me erg goed. Door het jaar heen heb ik enorm veel geleerd over demografische projecties, kwantitatief onderzoek analyseren onmogelijk maakt. In Canberra heb ik veel stagiaires ontmoet van verschillende ambassades die bezig zijn met een 5e stage is. Ze hebben enorm veel ervaring op verschillende internationale gebieden en ik heb een aantal succesverhalen gehoord van wat dit hen oplevert. Daarom ben ik nu aan het overwegen om in plaats van op zoek gaan naar een echte baan, te solliciteren voor een tweede stage bij een ontwikkelingsorganisatie. Ook overweeg ik een PhD, alleen wil ik dit alleen doen wanneer er een super, geweldig, interessant onderwerp op mijn pad komt. Wat maakte studeren in Groningen voor jou zo leuk? Studeren in Groningen vond ik fantastisch. De sfeer van een dorp in een stad, enorm veel studenten en voor mij was het heel erg belangrijk dat ik er een enorme groep goeie vriendinnen heb. Ik kom uit een dorp in Drenthe, er zijn veel van mijn sociale contacten van de middelbare school ook in Groningen gaan studeren, dit maakt het dat altijd een super drukke, maar geweldig gezellige tijd heb gehad. Toch vind ik het nu wel interessant om voor een stage, baan of PhD naar de Randstad te verhuizen, behalve dat er daar meer kansen zijn, ben ik wel toe aan een nieuwe omgeving en nieuwe uitdaging. Heb je tips voor onze studenten in het maken van een keuze voor een master? Keuzes maken is enorm belangrijk, daarom ook enorm moeilijk. Een belangrijke tip die ik heb is, kijk rond, ga naar open dagen en voorlichtingen en praat met studenten. Ook bij jezelf nagaan wat je nou cht interessant vindt, kan helpen. Daarnaast is het natuurlijk in deze tijd ook handig om te kijken waar op het moment baankansen zijn, uiteindelijk studeer je om aan het werk te gaan (en je eigen kennis vergaren natuurlijk). Vergeet ook niet dat er niet n goede keuze is, wanneer ik naar Utrecht of Wageningen was gegaan voor een master, was ik waarschijnlijk net zo overtuigt en er blij mee geweest, maar of dat echt zo is, kom ik nooit achter.

anille Koop, 22 jaar, twijfelde na haar bachelor over wat ze wilde doen. Nu studeert ze Population Studies in Groningen. Hoe is ze hier terecht gekomen? En welke afwegingen heeft ze daarvoor gemaakt? Uiteindelijk is ze er gelukkig uitgekomen en is ze heel tevreden met haar studie. En momenteel zit ze lekker in Canberra, Australi! Say what? Wij zijn erg benieuwd naar haar verhaal. Vertel eens wat over jouw studentzijn. Als student heb je een druk leven, daarom is de lijst met interesses te lang om op te noemen. Om het op het gebied van studie te houden: ik heb de bachelor Sociale Geografie en Planologie gestudeerd aan de Rijksuniversiteit Groningen, het is een erg brede bachelor met een internationale focus. Ik vind het echt een aanrader als je net als ik enorm veel interesses hebt maar wel met betrekking tot de wereld en globale processen. Aan het einde van die studie heb ik een semester in de VS gestudeerd en een hele andere vorm van studie en leven op een campus ontdekt. Na de bachelor heb ik moeilijke keuzes gemaakt en knopen doorgehakt. Wat moest ik kiezen: een jaartje werken, de master Toerisme in Wageningen, de master International Development Studies in Wageningen of toch iets in Utrecht? Ik wilde iets doen met ontwikkelingssamenwerking en een focus op onderzoek zag ik wel zitten, daarom ben ik in mijn vertrouwde omgeving in Groningen gebleven en gekozen voor de master Population Studies. De master is n jaar, ik ben nu de thesis voor deze master aan het afronden. Dit doe ik niet in het mooie Groningen, op het moment ben ik in Canberra,
Muskiet 11 2012-2013 Issue 5

Sociale Geografie en Planologie is een erg brede bachelor met een internationale focus.
maar ook theorien en situaties in verschillende delen van de wereld, waarbij onderwerpen met betrekking tot ontwikkelingslanden erg bij mijn interesse aansloot. Ik zag de statistische analyse vakken niet zitten, het klonk allemaal erg moeilijk en ingewikkeld, het was juist uitdagend en een goed resultaat gaf uiteindelijk veel meer voldoening dan in de bachelor, die relatief makkelijker was. Heb je al ideen voor na je master? De tijd vliegt voorbij en ik ben sinds kort over de toekomst aan het denken, wat wel erg zwaar voelt nu ik het schrijf. Tot nu toe staat nog open wat ik na mijn master ga doen. Het is jammer dat onze regering studeren duurder maakt en een tw ee de maste r (in pr incipe )

Brendy Batenburg

Waar is dat feestje!?

Studentenfeeestjes horen bij het studentenleven, zoals schuim bij bier, Mickey bij Mouse, en een hashtag bij Twitter hoort. Maar wat zijn eigenlijk de feestjes die Wageningen zoal te bieden heeft? En wat zijn de verschillen? Onze correspondent Los zocht het uit!

e Muskiet viert deze periode feest en er is geen ontkomen aan dat verenigingen in Wageningen nog veel vaker feest vieren. Ook al ga je nooit naar een feest of ben je er niet in genteresseerd, je weet wat er speelt.. Van lyers, die aan de roltrap van het forum worden uitgedeeld, tot telkens weer overvolle brievenbussen, probeer er maar eens onderuit te komen! Deze feesten mogen dus ook zeker niet ontbreken in deze feestelijke uitgave en daarom heb ik met een aantal verenigingsleden gepraat en ze de vraag gesteld wat nu typisch is aan een feest van hun vereniging Er zijn een aantal dingen waar de meesten het wel met elkaar over eens zijn. Open feesten verschillen niet heel erg van elkaar, maar de locatie is vrij bepalend voor de sfeer. Houd je van een zweterige , opgepropte, maar gezellige en persoonlijke sfeer waar de ruimte van KSV aan bijdraagt? Dan ben je daar aan het juiste adres! Glijd je liever niet langs elkaar door al die lichaamssappen? Ga dan naar Ceres, waar het wat ruimer en grootschaliger is. Wellicht daardoor iets minder persoonlijk, maar wel gericht op het grote en diverse publiek. SSRW ligt hier volgens sommigen tussenin, het is gezellig, maar ook weer niet al te druk. Maar wat is er naast de ruimte nog meer typisch aan een verenigingsfeest? Unitas feesten zijn vaak toch wel te herkennen aan hun wat gewaagdere themas, iets dat je bij een NSW feest niet snel zal tegen komen. Toch is dit niet perse bepalend voor het soort publiek dat

er komt, want voor beiden zijn zowel de feesten als de themas toegankelijk voor iedereen die van een feestje houdt. Al is het publiek bij Unitas van oorsprong wat alternatief, bij NSW christelijk en bij Shout homoseksueel, iedereen is welkom en niemand wordt raar aangekeken. Bij Shout is deze publieke oorsprong overigens nauwelijks terug te vinden tijdens open feesten. Hier komen namelijk vooral internationale studenten die zich op hun gemak lijken te voelen bij de gekke en losse sfeer die hier erg aanwezig is. Iets wat ook typisch lijkt te zijn voor de leden feesten van KSV wat op het feest gebeurt, blijft binnen de vereniging. Gelijk zijn aan elkaar is ook iets wat een enkele keer wordt genoemd bij de vraag wat typisch is aan een verenigingsfeest. Bij NSW is iedereen gelijk, ook het bestuur en ook bij KSV is iedereen met iedereen, er heerst geen hie rarchie. Niet geheel onlogisch is iedereen pro eigen vereniging, blijkt uit een paar anekdotes. Hier gaat aan vooraf dat dit natuurlijk slechts hun subjectieve mening is. Ach, wat hebben we het toch allemaal goed met elkaar voor in Wageningen. Zo zijn er een aantal die vooral hun verenigingsfeesten zo goed vinden door de soort muziek, echt een reden om speciaal voor SSRW te kunnen kiezen bijvoorbeeld Hoe de muziek is, bepaalt voor mij toch wel de avond, dus dan heeft SSRW zeker de leukste feestjes! Bij Shout zijn dit vooral herkenbare hits, waarbij iedereen kan meezingen. Dus als je subtiel uit de kast wilt komen met eventueel een het zingt gewoon zo lekker meeexcuus achter de hand, schreeuw dan lekker mee met I want to break free

en wacht de reacties af. Ceres gaat hierbij wederom voor het grote publiek en heeft wat meer mainstream muziek, terwijl Unitas houdt van wat stevigers. Last but not least misschien een tip voor de internationale studenten die wel van een biertje houden en hun Nederlands wat bij willen schaven.. de feesten van de veetelers zijn de plek voor jou om los te gaan op de muziek van het Nederlandstalige bandje dat er speelt. Volgens mij is er voor elk die van een feestje houdt in Wageningen wel wat wils. Het is slechts een kwestie van bij jezelf nagaan wat jij belangrijk vindt.. houd je van zweterig en opgepropt, of heb je graag een grote dansvloer om je dansmoves te laten zien? En begeef je je dan liever onder de internationale of christelijke studenten? Sta je stevig genoeg in je schoenen voor bijbehorende stevige muziek en heb je geen bezwaar met seksueel getinte themas of dans je liever op klompen tussen de ietwat lompe boeren van de veetelers? Wees in ieder geval niet bang om de verkeerde keuze te maken, uiteindelijk ben je bij ieder open feest op het juiste adres, want zo verschillend zijn ze nou ook weer niet. Los Dejalle

2012-2013 Issue 5

Muskiet

12

Feest is het overal. Elk land heeft zijn eigen kenmerkende feestjes en feestjes worden overal anders gevierd. Waar wij onze doden met Sinterklaas, in Engeland en Amerika met Kerstmis. In het zuiden van ons land bouwen ze gigantische praalwagens van papie grootste feesten van het jaar en ook zij trekken daarvoor de meest felgekleurde kleding, prachtig versierde vrouwen, enorme praa omdat het regenseizoen is, uiteindelijk draaien alle feestjes om het leven. Leven met elkaar, en vooral genieten van het leven met e Amerika, Stierenfestival in Pamplona in Spanje, Chinees nieuwjaar, Liberation Day in Cuba, Hadj in Mekka in Israe l, Holi Festival in
Muskiet 13 2012-2013 Issue 5

n begraven in zwarte pakken, is het voor andere culturen een vrolijk gekleurde boel met drank en veel muziek. Wij krijgen cadeaus er mache die onder begeleiding van verkleede en zatte mensen door de steden rijden: carnaval. In Brazilie is carnaval een van de lwagens en keiharde latinmuziek uit de kast. Of een feest nu over vrijheid gaat, over de dood, over een goede oogst, religieus is, of elkaar. Van links naar rechts, van boven naar beneden: Thanksgiving in Amerika en Canada, Sinterklaas in Nederland, Halloween in India, Songkran in Thailand, Carnaval in Brazilie , Freedom Day in Zuid Afrika en Australia Day. Paul van de Calseijde
2012-2013 Issue 5 Muskiet 14

De zwarte feesten lijst Verslag: Benefietfeest

De meeste feestjes zijn leuk, of het nu verjaardagen zijn of ontmoetingen met leuke mensen, of je nu alcohol drinkt of niet, of het om een benefietfeest gaat of om een zuipfeest. Een feestje is iets waar je bij wil zijn Op een paar uitzonderingen na. Bij sommige feestjes kun je beter uit de buurt blijven Hier een top 5.

We are going to be blown away!

Een feestje bij de Klu Klux Klan Bij deze jongens blijven we in het dagelijks leven al liever uit de buurt, maar hun feestjes moet je zeker vermijden. Gelukkig zijn ze ook moeilijk te vinden en een uitnodiging krijg je niet zomaar. Op de feestjes worden kruisen in brand gestoken, een oud ritueel met religieuze achtergronden. Er wordt bij gezongen en gebeden. Deze extreem rechts club had ooit heftige acties tegen immigranten, Joden en Katholieken. Nu liggen dit soort acties op een wat lager pitje, de laatste bomaanslagen en moorden die in naam van de klu klux klan gedaan zijn, waren in 1963 (misschien is er nog hoop voor de mensheid en hebben ze bedacht dat dit soort ongein natuurlijk helemaal nergens op slaat). Project X Feestjes die uit de handlopen zijn nooit leuk. Feestjes die uit de handlopen op een schaal van duizenden onrustige en verveelde jongeren opzoek naar een avontuur kan niet leuk zijn. Al helemaal niet als het komt door een dom meisje uit Haren, een beetje door een domme DJ en een domme burgemeester. Misschien gewoon feestjes van en met domme mensen vermijden? Offerrituelen Offerfeestjes zijn er in vele varianten. Mensen offeren aan de Goden om ze goed te zinnen was ooit gebruikelijk. Nu wordt het meestal gehouden bij dieren offeren, waarvan de schade nog te overzien valt. Maar een beetje griezelig wordt het wel, zie je het rondspuitende bloed al voor je? Hoor je de beesten mekkeren, moohen en schreeuwen? Beter weg blijven dus, als je daarvoor een uitnodiging krijgt. Besnijdenisritueel feestjes Een soort comingofage feestje is het, maar het was toch wat anders dan mijn 18e verjaardag Besnijdenis is in veel culturen een gewoonte en daaraan zitten soms ook allerlei feesten verbonden. Maar lichamelijk dan is het toch niet zon feestje, vooral voor de persoon die het ritueel moet ondergaan. Drie dagen dansen na deze ingreep lijkt mij niet erg ijn, zoals in sommige Afrikaanse stammen de gewoonte is. (Maar wie ben ik om deze rite de passage te veroordelen) Camping Disco feestjes in Itali Do I need to say more? Onze redactie krijgt kriebels op allerlei plekken van dit sort feestjes. Paul heeft er nacht merries van. De andere Paul slaapt een week niet bij het lezen van deze woorden. Ik huil bij de gedachte. Lois durfde het bijna niet op te brengen, maar verzamelde al haar moed om terug te denken aan die ene keer en lag daarna te bibberen in haar bed. George durfde niet verder te lezen dan het woord disco. Brendy heeft drie uur lang heen en weer zitten wiegen in een hoekje. Nienke dronk nog maar een Guinness om het trauma te vergeten. Joey heeft het geluk dat hij nog nooit een camping disco feest in Italie heeft meegemaakt. En Marco? Die laat zich geen enkel feestje onthouden en zegt Gaan!. Eva Romviel

1 2 3
5

fgelopen donderdag 20 juni organiseerde de Sportcie en de Bene ietcie een sponsorloop en een bene ietfeest om geld op te halen voor een project voor dove kinderen in Oeganda (Zie: project in the spotlight). Onze correspondent en Sportcielid George beschrijft het geweldige evenement dat zij hebben georganiseerd. Wij, van de organisatie, hadden natuurlijk allemaal wat gezonde stress. Ten eerste zat het weer tijdens de sponsorloop niet mee. We moesten wel een half uur wachten totdat het onweer gestopt was. Maar toen het eenmaal zo ver was, konden de renners eindelijk lopen voor die geweldige bedragen van over de 200 euro! En dat allemaal voor de dovenschool in Oeganda. Vanaf 5 uur liep het dus eindelijk een beetje gesmeerd. Met wat muziek erbij, een megafoon voor de aanmoediging en lessen water ter verkoeling, was het een hele gezellige sponsorloop. Daarna gingen wij eten bij Villa Waterkoker, waar Nephele heerlijk voor ons had gekookt. En een lekker diner konden we goed gebruiken. Toen was het al weer bijna 7 uur en we hadden afgesproken om dan als Sport en Bene ietcie aanwezig te zijn bij de Bongerd. Om half 8 kwamen de bandjes en de geluidsmannen. Alles werd opgezet, lichten, geluid, versieringen, tafeltjes, podium, camera, een bar, de DJ boot en nog veel meer. Een stressvol gebeuren, maar geweldig om te zien. Wat een geluidsinstallatie was dat Onze geluidsman zei nog: Dit is echt veel te veel. We are going to be blown away. En die zin gaf mij nou juist vertrouwen. Wat heb je nog meer nodig dan goede bandjes, een DJ en geluid waar je u tegen zegt? Om 9 uur begon het feest en begon de DJ met zijn werk voor het eerste uur. Daarna kwam het eerste bandje Skip Distance. Een hele goede coverband en wat waren we blij met hun kwaliteit! Leuk om te horen en fantastisch om te zien! Sieuwke heeft een stem die we nog wel vaker willen horen. Toen kwam het 2e bandje. Compleet anders, maar ook geweldig om te horen. De studenten werden losser en gingen te keer op de muziek. Voor een vol uur was de zaal gevuld met muziek waarop mensen gingen dansen e n schreeuwen! De avond kwam al weer bijna tot een einde, maar we hadden als klapper, last but not least, Miniculture! Minimal en deephouse vulde de zaal van de Bongerd en of je nou wel of geen alcohol op had, het was prachtig. Het werd wel even wat rustiger en iedereen ging even lekker buiten zitten. Na deze break vulde de zaal zich weer en kwamen er zelfs nog nieuwe mensen binnen. Desalniettemin moesten we rond 2 uur de laatste ronde aankondigen en beginnen met opruimen. Alles werd weer afgebroken en ingepakt. Wij vonden het een zeer geslaagd feestje. Volgend jaar maken we het nog groter en mooier! George Penders

Muskiet

15

2012-2013 Issue 5

WOODSTOCK Three days of peace and music

an 15 tot 18 augustus 1969 werd in het Amerikaanse plaatsje Bethel, op een weiland van een melkveehouder, Woodstock Music & Art Fair gehouden. Die drie dagen die in het teken stonden van vrede en muziek werden het bekendste feest in de geschiedenis van de Amerikaanse hippiecultuur. Wereldberoemde bands en artiesten speelden op het festival als protest en voor vrede, maar vooral om met duizenden en duizenden mensen samen met elkaar het leven te vieren met drank, nog meer drugs, veel seks en vooral heel veel ontzettend goede muziek. Voor een publiek van meer dan 400.000 mensen (er werden in eerste instantie maar 200.000 verwacht, de opkomst was gigantisch) speelden legendarische acts als Jimi Hendrix, The Who, Santana, Janis Joplin, Joe Cocker, Crosby, Stills, Nash & Young, Sly & the Family Stone en Jefferson Airplane. Creedence drummer Doug Clifford zei hierover, niet al te bescheiden: Once Creedence signed

to play on Woodstock, all the other big acts came on. De boerderij van Sam Yagsur waar het hele festival plaatsvond veranderde al drie dagen voor het festival in een reuze camping. Bewoners van omliggende boerderijen protesteerden met borden op hun erf met de tekst: Buy no milk. Stop Sams Hippy Festival! Door de enorme opkomst besloot de organisatie om geen hekken rondom het terrein te plaatsen, en daarom werd al het geld in het hoofdpodium en de artiesten gestoken: Het festival werd gratis en het hoofdpodium gigantisch. In de drie daarop volgende dagen speelden alle acts hun beste muziek, stierven er drie mensen (overdosis, blinde darm ontsteking en overreden door een traktor.), werden er twee babies geboren, schreef Joni Mitchell het nummer Woodstock en werd het U.S. anthem The Star-Spangled Banner gespeeld door Jimi Hendrix het alles omvattende nummer en de titelsong van de in 1970 uitgebrachte documentaire over Woodstock. Joe Cocker deed een

onwijs ruige rockcover van With a little help of my friends van The Beatles. Dat nummer is door de performance op Woodstock een van de populairste nummers van Cocker gebleven. Het werden drie dagen van protest tegen de Vietnam oorlog (Zoals Feel like Im Fixing to Die van Country Joe M c donald), samenhorigheid, legendarische optredens, regen, modder en liefde. Kijk de documentaire, luister naar Woodstock van Joni Mitchell, check Santanas Soul Sacrifice (met een fantastische drumsolo van Michael Schrieves, de slechts 20 jaar oude drummer en dus de jongste artiest van het festival) en zwerf door youtube langs alle artiesten die speelden in 69. Bekijk dan vooral het filmpje waarin de laatste mensen tussen de puinhoop het bijna verlaten festival terrein afstrompelen, terwijl Jimi Hendrix Villanova Junction Blues speelt. Pracht beelden met pracht muziek, alles staat op internet zodat je jezelf even totaal onder kan dompelen in het beste feestje dat ooit is gegeven.

Paul van de Calseijde

Muskiet

2012-2013 Issue 5

16

Interview: Paul Hebinck

Eerst nog een stukje verder over Wageningen gekomen en uw achtergrond. Hoe bent u in deed u daarvoor? wat

In deze Muskiet een interview met Paul Hebinck, die als docent binnen de vakgroep Rurale Ontwikkelingssociologie het vak Agricultural and Rural Development geeft aan de eerstejaars bachelor studenten. Een interessant vak en dus leuk om n van de docenten van dit vak eens wat beter te leren kennen.

Hoe ik hier ben gekomen? Oh jeej. Ik zit hier al zo lang, ik ben onderdeel van het meubilair! Ik gekomen. Daarvoor werkte ik in het Centrum toenmalige van de Derde Wereld

ben in 1989 naar Wageningen

Nijmegen. Dat heb ik ook nog een tijdje gecombineerd, maar Wageningen veel platteland en het rurale vind ik uitdagender. gestudeerd interessanter en trok meer. Het

Universiteit

Ik heb zelf sociale geografie met als

bijvoorbeeld in Nederland. Het vergelijken van de zaken daar en hier maakt het nog interessanter. Ik voel me daar thuis, ik kom er

collegas indertijd bij betrokken waren. Er was een

Ontwikkelingsproblematiek. Daar heb ik onderzoek naar gedaan. Ik heb toen de keuze gemaakt voor lekkerst. Voorheen

focus

boycot die uitwisseling tussen Nederlandse en Zuid-Afrikaanse universiteiten verbood. Na het afschaffen van de apartheid was er, vanuit het ministerie van landbouw en

culturele

al twintig jaar, meestal zon 4 ik heb daar ook goede vrienden gemaakt ontmoet. en leuke collegas

Afrika. Daar voel ik me het oostelijk Afrika maar de laatste

peer keer jaar, soms meer. Dus

vooral

vraag naar een kritische kijk op onderzoek hervormingen die voortkwam uit het afschaffen van de apartheid. Het was een eerste, logische stap samenleving. Daar werd ik met een uitgenodigd. Dat had al lang mijn interesse dus de keuze mij. aantal collegas naar land-

landhervorming,

jaren ook zuidelijk Afrika. Over niets te vragen, daar weet ik niet veel van.

Azi of Zuid-Amerika hoef je me

Waarom dan Afrika? Ik vind het

interessant continent met allerlei

een

waanzinnig

mogelijkheden en scenarios met uitkomsten die je nooit kunt processen af die voorspellen. In Afrika spelen zich

s Ochtends aan de waterkant in mijn eentje genieten, boekje erbij, muziek in mijn oren. Lekker Pink Floyd laten knallen.
De landhervormingen, waar ik veel mee bezig ben, daar ben ik gewoon in gerold. Dat kwam eigenlijk voort uit de strijd tegen apartheid waarbij veel van mijn

naar een nieuwe, post-apartheid voor

daarvoor was niet moeilijk voor

voorstelling van zaken uitdagen. Er is een andere dynamiek dan

Muskiet 17 2012-2013 Issue 5

onze

Kunt u iets vertellen over uw huidige onderzoek?

Ik ben bezig met een aantal langlopende projecten. Dat is fijn, financiering nodig, alles draait al daardoor heb ik weinig

zijn. Dat idee zouden we ook dan wel om het te lokaliseren. En dat zijn nu juist de interessantste Nederland actoren. toe te passen uitdagingen, om die kennis uit

kunnen verplaatsen, cruciaal is

We vinden het ook leuk om een

actueel thema aan te stippen. wereldwijde Monsanto: Monsanto Monsanto. actie vind tegen

Enkele weken geleden was er een the en Wat March de against u van

en kost daarom niet veel meer. Ik volg twee dorpen en kijk daar naar veroorzaakt. Dat heeft natuurlijk wat postapartheid heeft

samenwerking met allerlei lokale om mee te beginnen zou dan bijvoorbeeld moeten zijn: zijn lokale markt uit te breiden? mensen er genteresseerd in de Een onderzoeksvraag

in

gemodificeerde

allerlei effecten op een aantal zaken, waar ik onderzoek naar doe. Bijvoorbeeld op landgebruik en migratie. Ik kijk hoe

produceren en hoe de markt ermee omgaat?

zaden

genetisch die

ze

Ik heb er op zich niets op tegen. Het is helemaal afhankelijk van

de

Ik kom zo min mogelijk in de supermarkt en heb mijn eigen groentetuin waar ik zo veel mogelijk uit eet.
veranderen. De verandering laten me zien wat er allemaal kan ook daadwerkelijk gebeurt. Dat is

livelihoods

van

mensen

Het thema van deze muskiet is

feestjes, met al uw ervaringen in Afrika, waar denkt u dan aan bij feestjes? Er zijn verschillende en van soorten

de situatie. Maar gentech is niet meteen de oplossing voor alle een tegenstander van zijn. Ik vind dat we juist moeten kijken problemen, daar zou ik absoluut

gebeuren in een dorp en wat er interessant en ik weet onderhand soms zelfs meer van het dorp dan de dorpsbewoners zelf. Die kennis samen met mensen in de dorpen nieuwe ideen te lanceren en zo misschien veranderen. Een situaties voorbeeld kan ik gebruiken om

feestjes

herdefiniren begrafenis daar is

door

worden het er steeds meer. Een ook een soort

feestjes

het

naar het lokale. Dat wordt nu niet als relevant gezien, terwijl het volgens mij juist veel potentie

feestje. In Zimbabwe trekken ze bijvoorbeeld. drie dagen Het vooruit, is een

heeft. Daarmee ben ik tenslotte

begonnen in Afrika. Ik ben een voorstander van dat lokale. Dat is een goed alternatief met mooie productieve uitkomsten. Ik probeer het zelf zo m in m o g e l i jk waar ik in en

te is

irrigatie: is daar vraag naar of niet? Als die vraag er is, dan zet dat direct een heel proces in

ontmoeting tussen mensen en omdat het zo lang duurt, heb je veel momenten voor vragen en contact maken met iedereen. Er wordt misschien niet gedanst en

sociale

ook voor zo ver dat kan. Ik kom supermarkt en heb mijn eigen groentetuin mogelijk uit eet. Het gaat dit jaar kijk uit naar de oogst zo

de

gang. Maar dan loop je ook meteen tegen allerlei problemen aan. Irrigatie is niet n

gedronken, maar wel heel veel Maar ik herdefinieer het begrip avondje rustig lezen en eindelijk eens aan dat boek toe te komen wat al zo lang klaar ligt. Daar kan

dimensionaal, het is niet alleen het systeem, maar je hebt ook met sociaalinstitutionele

uitgewisseld tussen alle gasten. feest dan ook graag, lekker een

veel

erg goed met mijn boomgaard, ik binnenkort gaat komen!

die

problemen te maken. Dan heb je tot land en over de markt in de Als je al in oplossingen

het over landgebruik, toegang stad waarvan men afhankelijk is. of verbeteringen gaat denken, dan uitkomst zijn. Dat zien we ook in Nederland, met allerlei

ik ook echt van genieten. Of s mijn eentje genieten,

Eva Romviel

ochtends aan de waterkant in

boekje

zou een lokale markt zou een kleine

erbij, muziek in mijn oren, lekker helemaal voor jezelf is voor mij stoort, heerlijk!

Pink Floyd laten knallen. Een dag ook een feest, niemand die je

initiatieven die lokaal gebonden

2012-2013 Issue 5

Muskiet

18

Externe activiteit: Diner Pensant

O
Diner etentje experts Het gedekte

Het idee van een Diner Pensant is het uitwisselen van gedachtengangen, maar dan op niveau.
p woensdag 12 Juni was Educie er een door

niet zomaar een diner, nee een Pensant. waarbij je Een naast

georganiseerd.

diner

de En

uniek

vermalen van heerlijke gerechten ook de kans kreeg om met interessante themas. gebouw van te praten over

het

omgetoverd

restaurant, waarin vier ruime, gereserveerd. tafels Iedere waren tafel

in

een

SSR-W

3-sterren

was

bestond uit n of meerdere sprekers waarmee de studenten, op een gezellige en luchtige denkende dineren, zoals

stellingen gepaard

manier, in discussie gingen. Al Romeinen het zouden noemen. Een gezellige avond met een verscheidenheid aan mensen. de

gerechten: gegrilde groenten met mozzarella, soep, noodlesalade met mango Thaise kokosnoot

gingen

onderworpen met

vaste

die

omgaan? Na de vier gesprekken kwam het er toch op neer dat we bij ieder beroep wel dezelfde overbruggen. Dit verschil in

aanpak zagen om barrires te aanpak lijkt heel groot, maar als je de vreemde taal probeert te spreken en de cultuur probeert te begrijpen, dan is het begin van een lange weg al gelegd. Dankuwel, thank you,

en een limoencake als dessert. De kwaliteit van de lekkernijen ronduit formidabel. Naast het genieten van de uit de keuken van SSR-W was

Het idee van een Diner Pensant is

het uitwisselen van gedachtengangen, maar dan op niveau. Zo werden studenten in het diepe World Magazine, een

maaltijden, gingen we ook in op de stellingen. Daarbij kwamen vragen naar boven als: Kun je de ander wel volledig begrijpen als iedere interpretaties heeft? Zo vertelde Nani dat zij in Curaao nooit op de bus hoefde te wachten (die was toch te laat), maar dat in Nederland eigenlijk alles draait te laat bij de bushalte aankwam. cultuur eigen

gegooid met schrijvers van One communicatie, een chief van het Wereldpodium en docent een

schn, gracias & merci. En lang wachten op de bus, dat hoeft hier bijna niet!

Danke

journaliste. Aan het begin van de avond werd het te bespreken luidde: thema bekend gemaakt, en die

George Penders & Brendy Batenburg

Communicatie. Dit thema past perfect in het plaatje van de WUR, want juist hier bestaat een

Interculturele

om tijd en zij in het begin vaker En de vraag: Is er een verschil in experts in het werkveld met

veelvoud aan culturen die elkaar het thema werden we aan 4

regelmatig tegenkomen. Binnen

de manier waarop studenten en interculturele communicatie

Muskiet

19

2012-2013 Issue 5

Daar pluk je de vruchten van

W
Laatst viel blijkbaar systeem slachtoffers vanuit fietsers dat

Hoe moeilijk is het nou om een aantal minuten voor een stoplicht te wachten?
achten stoplicht. Een vrij zou me je voor een in te zoomen . Dat is opgroeien proeven, voelen en ruiken. met relatief veel zien, en weinig denkt) hiermee direct in verband staat. over Toch hoor ik niemand praten vrucht rijping heeft van toch ideen. maanden Een

neutrale bezigheid, op voor dat het

zeggen.

Waar het mij om gaat is dat het visuele termijn indicator aspect is voor de het ultieme korte zo

vanzelfsprekend is. De verkeersals fietsers een handreiking doen

niet

iedereen

nodig? Laat staan hoe lang de boom nodig heeft waaraan hij groeit. Om een voorbeeld uit mijn directe omgeving te

regelaars in dit land willen ons door een indicatie te geven van de wachttijd. Dit kan niet zomaar ingevoerd zijn. Wellicht heeft dit minder als doel; een

gefocust op zichtbare delen van het leven dat sommige stukken op de achtergrond raken. Onze democratie is daar het Innovatie is goed voor

denken.

We

zijn

noemen, er zijn ik weet niet

hoeveel mensen die bijlenen als Azi te kunnen financieren , om vervolgens die werkloosheid terecht te komen in een zee van

verkeersof

perfecte voorbeeld van. Vijf jaar? economie, energie en pit van

een malle om die vette reis naar

andere beleidsmaker gaat er dan meer statistisch bereid zijn gezien te

de

bestuurders ook, maar vijf jaar? Wat je ook kunt opbouwen in de tijd (als je het al volhoudt), met

voorwaarden stond. Dit is wat je noemt een volwassen maakbare maatschappij; alsof je het alles laatste moet moment zijn

zogenaamd

niet

in

de

wachten als ze weten hoe lang het gaat duren. Dat is toch absurd? Stel dat het zo is, hoe

een enkele zucht is het weer

moeilijk is het nou om een aantal minuten voor een stoplicht te nieuwe toepassing totaal wachten ? Los van het feit dat die werkt (de ene keer tikt de timer niet

omvergeblazen. Processen zijn

totaal niet meer van belang, we ons voordelige, visuele

willen uitkomsten. Hapklare, voor uitkomsten. Het lijkt me evident dat het vallen van Nederlandse regeringen een oplossingen willen verkopen aan algemeenheid bevolking korte die in termijn (die lange termijn zijn

beleefd (laat ik die vreselijke denkt hier maar niet noemen).

quasihippe term waar je nu aan Om nog maar te zwijgen over en liefde. Stilte is geen gebrek ervan. Lekker h, die mango?

een gebrek aan compassie, rust aan levenslust, maar het sluitstuk

langzamer dan de andere, soms iets hier, en die discussie reikt wat verkeerstafels. mij betreft verder dan

verspringt de timer) mankeert er

Joey Velberg

We willen zicht hebben op wat we kunnen verwachten.

zinsopbouw, en met name het hoofdwerkwoord (zicht hebben op), spreekt boekdelen voor mij. denken; het vluchtig willen

Deze

Het oog is verbonden met snel opnemen van je omgeving voor duidelijkheid. heeft dit de laatste decennia benadrukt; het is niet voor niks dat sommige kleuters De maatschappij

tegenwoordig met hun vingers fotos van tijdschriften proberen

2012-2013 Issue 5 Muskiet 20

In de loop van de jaren hoop ik wel de heilige graal te vinden

Interview: Joey Velberg

oor deze muskiet hebben we voor het BTC interview niemand minder dan onze eigen Joey! Dit is de laatste muskiet waarvoor Joey heeft geschreven, maar gelukkig hebben we ook nog dit interview. Na twee jaar gaat hij ons verlaten en verdwijnt hij ook een jaartje van de Wageningse Campus voor een tussenjaar. Maar laten we bij het begin beginnen! Waarom heb jij drie jaar geleden voor Toegepaste Communicatie gekozen? Dat was een heel keuzeproces. Ik heb de natuurprofielen gekozen op de middelbare school, maar in mijn examenjaar wist ik al dat ik liever iets met mensen wilde doen en dat een natuurwetenschappelijke studie niet bij mij paste. Maar helemaal los wilde ik het niet laten, dus een combinatie tussen de twee zou ideaal zijn. Ik ben begonnen met de studiegids op mijn schoot, daar heb ik heel wat uurtjes in zitten bladeren! Na veel wegstrepen waren communicatie en enkele andere studies over. Het is toen communicatie geworden omdat dit het sociale als uitgangspunt heeft, maar je veel vrije ruimte hebt, je kunt je eigen route uitstippelen. Ik wilde graag iets met milieu doen, die interesse zit al heel lang in me. Ik woonde vroeger in een buurt met veel groen, speelde veel in het bos en was ook nieuwsgierig naar al die dingen om me heen. Toegepaste communicatie en Wageningen leken daar mooi bij aan te sluiten. Communicatie is overal, waar herken jij het terug in je dagelijks leven? Je leert veel over hoe mensen keuzes maken in deze opleiding, dat herken ik vaak. Het is interessant om allerlei theorien terug te zien. Hoe mensen met elkaar omgaan leer je op een antropologische manier benaderen. Dat analytisch kijken naar groepen en hoe mensen zich erin gedragen is iets wat ik toch vaak doe in dagelijkse situaties en eigenlijk altijd gedaan heb. Dit interview is om mogelijkheden voor een minor en vrije keuze te laten zien, leuk voor kiezende studenten. Kun je iets over jouw keuzes vertellen? Mijn interesse voor milieu zat er altijd al in, dus het was niet gek om

nu die kant op te gaan. Ik heb Minor Urban Environmental Management gedaan. Tenminste, daar ben ik mee begonnen. n vak bleek toch erg pittig, het was te technisch voor mij. In plaats daarvan heb ik toen een beleidsvak erbij gekozen, Environmental Economic en Policies wat ook erg leuk was. Ik vond eigenlijk het hele keuze proces al erg leuk, om een beetje richting te kunnen geven. Daarnaast heb ik vooral vakken gekozen op het gebied van milieu en beleid, dus op nie uw d e com b ina tie v a n technologie en samenleving. Die combinatie opzoeken is leuk, vooral omdat je met communicatie an sich weinig kan veranderen. Hiermee hoop ik toch een beetje verschil te kunnen maken en die brug te kunnen slaan tussen milieu en samenleving. Maar gedragspatronen zijn natuurlijk star, mensen veranderen niet zomaar. In de loop van de jaren hoop ik wel die Heilige Graal te vinden. Dat klinkt allemaal heel positief en goed. Zijn er ook wat minder goede kanten aan de communicatie opleiding? Zeker. Je merkt dat het een jonge opleiding is, daardoor zijn sommige dingen wat minder uitgewerkt. Zo sluit lang niet alle inhoud van de vakken aan bij communicatie studenten. Daarvoor is het aantal studenten simpelweg te klein, we moeten soms vakken met andere studies volgen die voor ons of niet relevant zijn, of een gebrek aan diepgang hebben om het niet te moeilijk te maken voor andere

studenten. Daarom zit ik ook in de opleidingscommissie, zodat ik daar kritiek op kan leveren en studenten naar ons toe kunnen komen met hun commentaar. De opleiding is gelukkig lang niet alleen maar slecht, we hebben veel goede docenten en de rest van het curriculum is eigenlijk erg goed. De kleinschaligheid van de studie heeft ook een voordeel, je kent iedereen goed en ik zit in een heel leuk jaar! Tot slot, een vraag over de toekomst. Hoe zie jij die voor je en welke rol speelt communicatie daarbij? Ik ben niet zo bezig met mijn carrire, dat heb ik juist een beetje losgelaten, net als mijn perfectionisme. Komend jaar wil ik me helemaal op mijn creatieve kant gaan focussen. Ik hou van muziek maken, ik hou van schrijven, misschien kan ik daar iets mee doen en vooral even niet meer met studeren bezig zijn. Ik wil vooral mijn toekomst niet actief gaan plannen, maar eens zien wat er gaat komen. Ik ben heel benieuwd wat mijn opleiding en opgedane ervaringen in mijn huidige netwerk dat ik de afgelopen jaren heb opgebouwd me gaat brengen. Maar eerst nog even mijn thesis schijven deze zomer, voordat ik echt aan mijn tussenjaar kan beginnen!

Eva Romviel

Muskiet

21

2012-2013 Issue 5

Feesten zijn er in alle soorten en maten. Hieronder een aantal van de mooiste feesten ter wereld. Paul van de Calseijde
Divali Divali, Lichtjesfeest, is een Hindoestisch festival dat oorspronkelijk in India wordt gevierd. Tijdens het feest worden overal in huis en op de erven lichtjes en olielampjes, Dipa, aangestoken. Hiermee wordt symbolisch de over winning van het goede over het kwade, van licht over duisternis, van gelukzaligheid over onwetendheid gevierd. Het feest is in India erg belangrijk, omdat het als enige nationale feest alle etnische groepen verenigd.

Wereldfeesten

Holi Holi wordt tegenwoordig niet alleen meer in India en Zuid Nepal gevierd, maar is ook in Europa en Amerika een trend. Van oorsprong is het een Hindoestische manier om de lente in de luiden. Vooraf aan het feest worden religieuze diensten gehouden, verschillende speciale dranken gebrouwen, liederen gezongen en dieren geofferd. Op de dag van de Holi besprenkeld men elkaar met lekkere geuren, gekleurd poeder en overgiet elkaar met gekleurd water. Er wordt gezongen, uitgebreid gegeten en link gedronken. Ten behoeve van het geluk en als inleiding van het nieuwe jaar,

Keti Koti Keti Koti, De dag van de vrijheden of Kettingsnijden genoemd in Suriname, is de herdenking van de afschaf ing van de slavernij. Het is een feestdag voor alle inwoners van Surinamen, dus niet alleen voor de nazaten van slaven. Keti Koti betekent letterlijk gebroken keten of emancipatie. Gelijkheid en vrijheid staat dan ook centraal op deze feestdag. Nederland heeft nooit of icieel zijn excuses aaneboden voor de slavernij, maar minister Asher (PVDA) heeft dit jaar in zijn speech diepe spijt en berouw getoond. Vesakha Puja Deze dag is een van de belangrijkste en vrolijkste boeddhistische gedenkdagen. Het herdenkt de geboorte, verlichting en overlijden van Boeddha. Puja betekent het betonen van respect en Vesakha is de maand waarin deze drie gebeurtenissen, allen bij volle maan, plaats hebben gevonden. Op deze dag worden prediken gehouden en speciale giften geofferd aan boeddha. De hele dag draait om het doen van goede daden. Daar horen zaken als boeddha beeldjes versieren, het huis schoonmaken en versieren, en monniken te eten geven bij. Men draagt de hele dag witte kleding en zoekt elkaar bij vrienden op. Songkran Songkran is het traditionele Thaise Nieuwjaar, afstammend uit de Siamese tijd. Stiekem vieren de Thai namelijk ook Nieuwjaar op 1 januari, net als wij. Echter, het feestelijk gebruik om met water naar elkaar te gooien bestaat nog steeds. Het feest duurt drie dagen, waarbij men de familie opzoekt om het nieuwe jaar in te luiden. Van oorsprong goot men na beleefd verzoek iemand een klein glaasje water over hoofd en nek om diegene op die wijze een voorspoedig nieuw jaar te wensen. Nu staan mensen met tuinslangen, waterpistolen, emmers en olifanten langs de weg om elkaar nat te gooien, sproeien en spuiten. Het feest vindt namelijk plaats in april, in Thailand de warmste periode van het jaar. Naast het gooien met water worden ook boeddhabeelden gewassen en is het voor jongeren een mooie gelegenheid om stiekem met elkaar te lirten. Hier. Water in je face. Tongen? Dat idee. 2012-2013 Issue 5 Muskiet 22

Minor in Istanbul

Zo heb ik mij de eerste dag hongerig vergrepen aan een broodje schaapsdarmen, in de veronderstelling dat het een soort kebab was.

Een deel van de Universiteit van Istanbul

fgelopen jaar heb ik vanaf september tot februari in Istanbul gewoond om mijn minor te doen. In een van de vele universiteiten die Istanbul telt (meer dan twintig!), werden precies de vakken aangeboden waar ik naar op zoek was. Gelukkig werden alle lessen ook nog in het Engels onderwezen, want mijn Turkse taalvaardigheid

was nog niet zo ver ontwikkeld. Ik wilde al een aantal jaar naar Istanbul gaan en bovendien leek deze stad, die bekend staat als de brug tussen Europa en Azi, me een ideale plaats om conflictstudies te studeren. Turkije is een heel spannend land waar van alles staat te gebeuren. Het ligt niet alleen geografisch gezien verspreid over twee continenten, maar

bevindt zich ook cultureel ergens in het midden waardoor er een unieke mix is ontstaan uit zowel Arabische, Aziatische en Westerse elementen. Gezien de geschiedenis van het land en de grote diversiteit aan politieke, religieuze en culturele opvattingen die hier te vinden zijn, is het een grote kunst om alles samen te houden. Dit gaat nog lang niet altijd goed en daarbij ontstaan dan ook de nodige conflicten. Twee weken voordat mijn lessen aan de universiteit zouden beginnen, ben ik naar Istanbul gegaan. Zo had ik nog de tijd om een kamer te zoeken en de stad een beetje te leren kennen. Ik had hier erg geluk mee en heb snel een mooie kamer gevonden bij een Turks meisje in huis. In de zomer kon ik jammer genoeg niet deelnemen aan de intensieve taalcursus die werd aangeboden aan Erasmusstudenten. Mensen spraken

Muskiet

23

2012-2013 Issue 5

minder goed Engels dan ik had gehoopt waardoor de communicatie op straat vaak lastig en zeer beperkt was. Zo heb ik mij de eerste dag hongerig vergrepen aan een broodje schaapsdarmen, in de veronderstelling dat het een vreemde soort kebab was en zo waren er nog wel meer momenten waarop ik gewenst had een beetje Turks te kunnen spreken... Ik heb uiteindelijk nog wel wat taallessen gevolgd, maar heb niet genoeg tijd gehad om de taal goed te leren. Behalve de schaapsdarmen kent de Turkse keuken ook een heleboel andere gerechten en producten die wij in Nederland niet kennen. Het was spannend om dat allemaal te proberen en gelukkig zaten er ook een heleboel dingen bij die ik wel heel lekker vond. Niet alleen vergeleken Wageningen, maar met ook

vergeleken met Amsterdam, is Istanbul een verschrikkelijk grote stad. Zo is er altijd wel iets te beleven en kan je altijd weer iets nieuws ontdekken. De wijk waar ik in woonde, had alleen al twee miljoen inwoners, en zo waren er dus nog een aantal wijken. Elk wijkje, kan je eigenlijk zien als een stad apart, met zijn eigen centrum en eigen stijl. Vroeger was dat ook echt zo, maar door de jaren heen zijn die allemaal aan elkaar gegroeid. De meeste tijd was al dat aanbod en al die drukte heel leuk, maar soms ook een beetje vermoeiend. Dan was het tijd om met een van de vele bootjes de Bosporus over te steken (dat is de zeestraat die midden door de stad loopt en de twee continenten van elkaar scheidt), een kopje Turkse thee, ay, te drinken, wat hongerige meeuwen simit te voeren (Turkse broodringen met heel veel sesamzaadjes erop), met geluk

een dolfijn te spotten en te genieten van het uitzicht op de s p e c t a c u l ai r e s k y l i n e v a n Istanbul.

Zinaida de Boon

Reclameruimte Drukker

2012-2013 Issue 5

Muskiet

24

Project in the spotlight

New Hope School for the Deaf

oor deze laatste editie van het jaar bekijken we in plaats van een grote organisatie juist een kleinschalig en bijzonder project. Zoals een aantal van jullie vast al heeft gehoord, heeft eerstejaars IO studente Ine Aerts meegeholpen aan de oprichting van een school voor doven in Oeganda. Haar prachtig en uniek verhaal geeft ze ons maar al te graag mee.

Vrijwilligerswerk Na de afsluiting van haar vwo is Ine naar Oeganda gegaan met een programma van Duitse regeringen dat jonge vrijwilligers de hele wereld over stuurt. Ze wilde graag iets anders beleven, een jaar weg gaan, en iets nuttigs doen zodat ze nieuwe ervaringen op kon doen. Ze koos om naar Afrika te gaan, maar waarom juist hier naar toe wist ze niet. Haar gevoel vertelde haar dat ze daar naartoe wilde. Ze kwam terecht bij een school voor doven, in een dorp 2,5 uur van de hoofdstad vandaan. In de school waar ze werkte waren rond de 40 kinderen, die naar de school gehaald werden om les te kunnen volgen en een thuis te krijgen. Ze leerde al snel hoe ze met deze kinderen om moest gaan, ondanks dat er in het begin een taalbarrire bestond. Zij en de kinderen konden nog geen gebarentaal en de school had geen leraren die gebaren konden. Ook ontdekte ze al snel hoe de situatie er voor de dove kinderen uitziet. Veel kinderen worden slecht behandeld thuis, mogen niet naar school en worden uitgebuit. Sommigen worden zelfs verstoten van de familie en moeten dan op straat leven. Of ze worden juist verstopt in het huis en mogen niet buiten komen. Het is niet te geloven dat ze naast al die ellende vaak ook nog misbruikt of mishandeld worden. De families denken niet dat deze kinderen normaal zijn, dat zij ook kunnen leren en een taal kunnen beheersen, zoals zij nu gebaren leren. Ine:De ouders weten niet dat er scholen voor doven bestaan, en geloven meestal dat het een straf van God is dat het kind doof is. Zij schamen zich, en weten niet hoe met het kind om te gaan. Ine heeft uiteindelijk zelf veel les gegeven. Het deed haar zo veel, dat de kinderen zo goed leerden. En de
Muskiet 25 2012-2013 Issue 5

Ine en de projectleiders voor het kantoortje

kinderen raakten ook gehecht aan haar. Het zijn immers gewoon kinderen die dezelfde behoeftes hebben, graag spelen en heel blij zijn samen met andere kinderen te zijn. Ze kunnen dan niet horen en praten, maar samen met handen en voeten, en later met gebarentaal, kunnen ze wel met elkaar communiceren. ontstonden conflicten tussen Ine en de directeur en jammer genoeg moest zij haar werk daar beindigen. Gelukkig leerde zij twee docenten kennen die opgeleid zijn in het werk met doven. Toen zij zich bij de school weg moest, hadden zij drien al snel het idee een nieuwe school op te richten. Dit werd The New Hope School For the Deaf. Er zijn heel veel doven in Oeganda, dit komt vooral door een goedkoop malaria medicament dat aan kleine kinderen wordt gegeven. Dat maakt de zenuwen van het oor kapot als neveneffect, en dit komt heel vaak voor. En naast de onwetendheid van de families, zijn ze heel arm, en kunnen ze, ook al mochten ze het willen, het kind niet naar een speciale school kunnen sturen. Hun idee was om deze punten aan te pakken, door naast de school ook voorlichting te geven in de dorpen en de kinderen van de ouders die arm zijn naar de school te halen. Wel vragen ze dan om een bijdrage, bijvoorbeeld een klein deel van hun oogst. Nu zijn ze begonnen met twee projecten voor de dove jeugd, een timmermanswerkplaats en een handarbeidersproject. Hier kunnen jongeren een beroep leren, zodat ze een perspectief voor later hebben.

Mijn ziel ligt in deze organisatie.

Conflict Na een jaar wilde Ine langer blijven en regelde ze dat ze nog een jaar kon blijven. Ze heeft met plezier aan de school gewerkt en alles ging tot dan toe heel goed. Ze hebben samen zo veel bereikt: Ik heb echt tussen die mensen geleefd en door veel ervaringen heb ik de mensen leren kennen en hun levens, gewoontes, mentaliteit, achtergronden en problemen veel beter leren begrijpen. Ik kan nu zelfs Engels praten als een afrikaan en ook een beetje de lokale taal Luganda spreken! Maar na iets meer dan anderhalf jaar was de situatie minder vrolijk. Er

Deze jongeren zijn nooit eerder naar school geweest en kunnen zich in de liefdevolle omgeving van de school ontwikkelen, wat in hun onderdrukte leven niet mogelijk was. Ine over de projecten: Mijn ziel ligt in deze organisatie. Het is vooral mooi als je een project kunt starten met partners die zich er ook met hart en ziel voor inzetten. En nu? Omdat ze na enkele maanden alweer terug moest naar Europa hebben ze toen al het belangrijkste geregeld en opgezet, en ook nu werkt ze vanuit hier mee. Ze is verantwoordelijk voor de administratie en de financin. De school wordt op dit moment compleet uit donaties gefinancierd. Daardoor is het wel moeilijk de school boven water te houden. Naast alle materialen moeten ook de leraren en de huur van het schoolgebouw betaald worden. Door over de school te vertellen aan vrienden, familie en kennissen, en via krantenartikelen is het Ine tot nu toe gelukt de school rechtop te kunnen houden. De organisatie probeert met meer organisaties in contact te komen, zodat zij de school kunnen steunen. Daar is veel werk aan, ook voor de leraren en de directie daar. Gelukkig is er ook veel interesse vanuit de omringende community, zij hebben snel geleerd dat doven vrienden kunnen zijn en tonen interesse.

Dove kinderen leren hun eerste gebaren

Toekomstperspectief Ine heeft erover nagedacht om in Oeganda te blijven, maar ze hield ook van studeren en de sociale omgeving hier. Gelukkig kan ze het goed combineren met haar studie en leven hier. Het leukste vind ik om terug te gaan naar de school en met eigen ogen te zien hoe alles is vooruitgegaan en hoe de kinderen zich ontwikkeld hebben in zon korte tijd. Ze kan niet wachten deze zomer terug te gaan. In de toekomst wil ze er graag weer een langere tijd zijn om intensief mee te werken. Maar ze wil ook andere dingen doen: reizen, ander projecten en andere organisaties leren kennen. Ik wil nog zo veel leren van het leven, en nog meer heerlijke ervaringen meemaken, om misschien de wereld toch een beetje te kunnen bewegen. Op donderdag 20 juni werden er door de Benefietcie voor deze dovenschool een sponsorloop, een gebakjesfestijn en een benefietfeest georganiseerd, en met groot succes. Met de cakeverkoop en het benefietfeest alleen al werd bijna 700 euro opgehaald! Met smart wachten we op de uitslag van de sponsorloop. Ine, super bedankt voor jouw verhaal en ga zo door. En doe je ze de groetjes deze zomer? Lets hear it for the deaf! www.newhopeschoolforthedeaf.org/

Brendy Batenburg

Actieve Ledenlijst
Bestuur EsperanzaHousmans ImmeWiddershoven KayinVenner MerelRot MariekeHuizenga NathaniaEngelhardt Accie Anoukburgers EvaRomviel FeraOorburg GeorgePenders ImmeWiddershoven MerelRot MiriamdeGraa SvenMos Beneetcie AnnaWeber A Muriricho BiancaMeijer EvaRomviel FeraOorburg IngevanderSpek LoesOudenhuijsen IneAerts Muskiet BrendyBatenburg EvaRomviel GeorgePenders JoeyVelberg LosDejalle MarcoDijkstra NienkeTesselaar PaulHofman PaulvandeCalseijde

Reiscie EsperanzaHousmans JoostHuybregts KayinVenner KyraRuiten LarissaSimon MaartjeKoops XantheVerschuur Sportcie AnnedeJonge EsperanzaHousmans GeorgePenders Gry neTwijnstra NepheledeBruin RikRidder Educie DiekeSchutjens FeraOorburg IneAerts NathaniaEngelhardt
2012-2013 Issue 5 Muskiet 26