Naim Frashri

Parajsa
(poem)
Naim Frashri
PARAJSA
poem
Kolona: Letrsia e Rilindjes Kombtare
Design & Layout: ORBIS, Prizren
Ky libr sht i formatit eBook.
Botimet Filozofa Urbane
ISBN: 978-9951-641-05-0
Prishtin, 2013
www.flozofaurbane.com
PARAJSA
3
O vllezr shqiptar!
Pa t zm udhn e mbar,
Ti bijem pas urtsis
Dhe drits e dituris,
T mos rrim nerrsir,
Se nuk sht pun e mir.
Neve q qem njher
N gjith bott t ndjer,
Dhe t par e t lvduar,
E t rnd e t dgjuar,
Trima t fort e t mir,
T rrim sot nerrsir.
Ishin trima prindit tan,
Pa emr prjet lan.
Aleksandri Math i ndjer
Dhe shum shok t tjer,
Qishin me t t par,
Qen gjith shqiptar.
Muntn s pari Greqin,
Pasdaj muntn dhe Persin.
Zun dhe Hind e Afrik
Burrat trima pa frik.
Faqen e dheut e ftuan,
M do an mbretruan.
Selefqinjt, Ptolemenjt,
Gjith qen t mbdhenjt,
Naim Frashri
4
Sqen as grekr as bullgar,
Ishin burra shqiptar.
Kombin tn e nderuan
Dhe Evropn e shptuan
Nga kurt i zi i Persis,
Dhi dhan nder Shqipris.
Pirrua romant mundi
E gjith jetn e tundi.
Kostandini Math, qi thon,
Dhajy ish nga fara jon.
Gjith njerzit e mbar,
Tua, qen shqiptar.
Shqiptari ka lfuar,
Dhe ajy ka mbretruar.
Aleksandr i Math Greqin
E kishte br t tin,
Me luf e kishin mar
Prindit tan kordhtar,
Pa n Tiv njers lan,
Tivasit u ngren i vran,
I vran me t pabes,
Pas zakonit t Mores.
Shqiptart kordhtar
Tivs i vun zjarr!
Si kursyen gj zjarit,
Vetm shtpin e Pindarit,
Se ish vjershtor i ndjer
PARAJSA
5
Dhe i par mi t tjer.
Shqiptart pas Greqis
Iu lshuan Asis,
Njeri kurr nuk i mundi,
As u qndroi dot gjkundi,
Gjith prpara i vun,
Faqen e dheut gjith e zun.
Burr i math i Shqipris
Ndnji n fron t Persis,
E arratisn Daran, { Darai III }
Njerzi e ti e vran!
Aleksandri dha lirin,
E shptoi nga xgjedh Asin,
I dha nder dhe Shqipris,
Mms s ti, qi dha sis,
Prkujdesi njerzin
Dhe pruri qytetrin,
Bri udh e qytet,
Pru gzim n gjith jet
Edhe sot Aleksandria
Na rrfen punt e tija.
Evropn e ka shptuar
Nga njxgjedh e mallkuar.
Kto pun shqiptart
I bn, ata t part,
Ata t part tan,
Edhe emr na lan.
Naim Frashri
6
Edhe Pirroja ish burr,
Q ska pasur shok kurr.
Ay romasit i mundi,
Italin tr e tundi;
Tekdo q kishte lfuar,
Botn e kish tmerruar.
Kshhu edhe shum t tjer
Shqiptar ishin t ndjer.
Ishte mm e trimris
Edh e zonj e urtsis
Shqipria kurdoher,
Q nxirte burra t vler.
Trima burra t vrtet
Sa kan qn n jet
T gjith ajo i polli,
Trimria soje dolli.
Qe dhe nj koh e nj dit,
Q polli dhe perndit,
I pat pjell Shqipria,
Pa u falej njerzia,
Dhe besonin qmoti
Q n Shqipri rrij zoti,
Vij rremet i njerzis,
E i falej Shqipris.
Tomori nuk sht i pak,
Q nxjer dhe sot z pa fak,
Se rrinin perndit
PARAJSA
7
Nd at nat e dit!
Prindit tan i besonin
Perndit e si mrgonin.
Perndi e trimris
Ishte mm e Shqipris.
Shqiptari trim me fet
Rronte gjithnj n jet,
Shigjet e ti vrngllinte,
Vdekjen me vet e shpinte!
Perndi e bukuris
Me shijt t gjithsis,
Qsht e bardh si dbor
Nuk e lij kurr Tomor,
Flinte n shtratthit t art
Shtat i bardh posi kart.
Leshrat i kish t arta
Edhe faqezt t zjarta,
Ball, gush, krahruar,
Llr, pulp, kmb, duar,
Pej drite ishin br,
Sikundr dhe trup i tr.
Si dbor e kishte gjin,
Pa sill nr mnt bukurin!
Kur kthehej e t shikonte,
Zmrn ta prvlonte.
Zn e kishte si bilbili,
Faqet si trndafli,
Naim Frashri
8
Diellin e urdhronte,
N gjit t saj perndonte,
N shtratthit t saj e vinte,
Edh e mbant e nuk e linte,
Tr natn e pushtonte,
Pa n mngjest e lshonte.
Hna kto duke par,
Dhe duke tretur e thar,
Ligej fort shum e drobitej,
Kahnitej e venitej,
Se i haj zmrn nakari,
Q djek i shkreti si zjarri.
Perndi e bukuris,
Qi ip drit njerzis,
Nga gjir i saj drit qitte,
Hnn e prsritte,
I ip pjes bukurie
Edhe shij e drit e hije.
Dhe fqinjt e Shqipris,
Armikt e perndis,
Kshu treteshin nga nakari,
se ish burr shqiptari.
Sa mbretr t dgjuar,
N Shqipri t uruar,
Sa burra t fort e trima,
Me vshtrim si vettima,
PARAJSA
9
Kan ardhur e kan shkuar,
Dh emri su sht haruar!
Me ta bashk ish trimria,
Dhe me ta ish urtsia,
T dyj ato mbretronin,
Mmdhen e lulzonin,
Ish parrajs Shqipria,
Se ishte gjall mirsia.
Bukuri e perndis,
Perndi e bukuris,
Kmbergjnt, leshforinjt,
Duke mbledhur pqinjt,
N Shqipri tekdo shkelte,
Bari mbint e gjethi elte,
Dhe lulet lulzonin,
E bilbilt kndonin.
Ajo dhe n re qndronte,
Edhe nder futuronte,
Tekdo vij, ip bukurin,
E prndante mirsin.
Bheshin mollt fonjt,
Portokalet, lemonjt,
Manat, rrusht, qershit,
Fiqt, arrat, lajthit,
Pjeshka, thana, vadhja, shega,
Ulliri me shum dega,
Gruri, misri, peceli,
Naim Frashri
10
Elbi, trshra e meli.
Ish i veshur vndi gjith,
Dhe pill shum pem e drith,
Druri dardhs me dardh
Ish si zonja sisbardh.
Nr fushat luleshum
Lumnj vrapmdhenj pa gjum
Shkonin duke knduar
Me kanisk t math nr duar.
Ata mm kan ren,
E ajo ka at den.
Dheu, kafsht, bagtia,
Shpest, gjith njerzia,
Pin ujt e tyr e prhen,
Dhe bimrat pa t sbhen.
Tek shkonte lum i uruar,
Qishte si ar i kulluar,
Kafsht dhe bagtia,
Linin si mizria.
Edhe grat e Shqipris
Gjith me foshnj n sis,
Sicila ish mbretresh
Dhe bukur si pllumbesh
Sshihnje nj gj t shmtuar
Dhe pa gas e t helmuar.
Edhe vashz mesholl
I kuqte faqja si moll,
PARAJSA
11
Dorn qe kish pej ergjndi,
Se hiqte nga avlmndi,
Gjith i duhej n jet,
I bnte t tra vet.
N viset t Shqipris
Skish gj prve mirsis,
Moskamja dhe varfria
E t tjera t kqija?
Kurr n Shqipri sishin,
Mase dhe emr skishin.
Skish as kurva as kurvar,
as t liq kish as kusar,
Gjithkush vet punonte,
E njeri nuk prtonte;
Sicili fort mir shkonte,
Haj, pij dhe tepronte;
Kto me djers i ftonin,
M shum nuk krkonin,
Se kish duk nga perndia
Dhe urat Shqipria.
Ish shum trim shqiptari
Dhe i bukur si fll ari,
Si burrat edhe grat
Ishin trime me shpate,
Ish lig vllazria,
Edhe bes miqsia.
Shqipria gjith nder
Naim Frashri
12
Kisht e ishte shum e ndjer.
Shqiptari ish i mir,
Dhe kish emr t pavdir.
Shqipria shum e vler
Ish e madh e gjat e gjer,
Se ahere sishin shqeht,
As maxhart, as vlleht,
Ishin gjith shqiptar
N at koht t par,
Qeltt kishin fqinj,
Qishin brinj pr brinj.
Ishte nj tjatr jet,
Shi tart shtinin ret,
Ish nj ver e gjithnjshme
E nj koh shum e bshme,
Dhe n dimr vrrit,
Q mbanin bagtit,
Ishin plot manushaqe,
Dheu kish bukuri mi faqe.
Shqiptar ish i vrtet,
Trim i bukur e i qet,
Fjaln q ip, se kthente
E sdoj kurr t gnjente.
T mirat gjith jan
I kishin prindit tan.
Bima pillte kallinj tet,
PARAJSA
13
Nnt, dhet, dymbdhet.
T tr dhen ta rrihnje,
Plak t krrusur sshihnje,
Ve kalliri unjte kok,
Nuk dilte prmi shok.
. . . . . . . . . . . . . . .
Vasha fll e vetm shkonte,
Njeri kurr se shikonte,
N fori ngarkuar shkonje,
Gjsendi nuk psonje.
Kish ahere Shqipria
Gjith krkon njerzia,
Zoti math e kish uruar,
Pa ishte fatbardhsuar,
Kishtej njers t vrtet,
Trima burra pa t met,
Kish kamjen e dashurin,
Mirsin e urtsin,
Ish e tr nj fmij,
At e mm e bir e bij,
Kish bulmet e pem e drith,
Edhe t mirat gjith.
Mijra vjet kshtu shkuan,
Shqiptart su ndryshuan,
Patn gjith ato q duhen,
Kishin nder e lirin,
Pa dhe gjith mirsin,
Naim Frashri
14
Se njeriu e njerzia
Ushqehen nga liria.
Njeriu lindi i liruar,
Pasdaj e kan penguar.
Gjith botn romant
E vun posht, ve tant
U pren udhn e si lan,
Pa shum luftra ngjan.
U mbyt n gjak Shqipria,
Po rop su b njerzia,
Nuk u b rop shqiptari,
Po qndroi si ish s pari!
Dha shpirtin e gjakn e derdhi,
N zgjedh si kau serdhi,
Mburoi nderr e Shqipris
Dhe sendrn e njerzis!
Mbajti lirin e ra vet,
Trimrin se la shkret.
Pa kur erdh egrsirat
Me t gjitha t pahirat,
Si hyn, shqeh e t tjer,
Duke vrar e duke prer,
T gjith kombet i zun
Dhe n kurt t keq i shtun,
Njeri prpara su dilte,
Gjithkush udhn u ilte.
PARAJSA
15
Vetm prindit trima tan
Gjer aty, barbar! u than.
Dhe kur erdh nga Asia
T shum si mizria
Tyrqit, qishin trima
Dhe binin si vettima,
Pa m thoni kush lfonte
Edhe gjsendi spsonte?
Vall elint a bullgart!
Apo neve shqiptart?
Njeri tjatr skuxonte,
Ve shqiptari lfonte!
Ajy prap e ka shptuar
Evropn e verbuar.
Kush nuk e di Sknderben,
Q nderojti mmdhen?
Lum ti, moj Shqipri! thash,
Armt e ti kur i pash
Nd Belvedere n Vjen,
Sikur pash Sknderben.
Dhe sot nga armt e tija
Kullon fesht trimria!
E di njerzi e tr
At zot pun ka br
Kur hiqte Sknderbeu shpat,
Trimavet u ipte dat!
Burra t veshur n hekur
Naim Frashri
16
Dhe luftar t pjekur,
Qishin n luf kaluar
Prmi kuaj t harbuar,
Kur hiq me kordht t preht,
Qishte si pndz e leht,
Posi pjeprin i priste,
N vdekje pa ndjer i klliste,
Njerin e kaln e ante,
T dy m katr i ndante.
Mirsin e trimrin,
Dhe mndjen, e urtsin
Tati zoti njeri kurr
Se ka pasur nonj burr.
Vet ajy burr e trim ishte,
Edhe shokt q kishte,
Si Tanushi me Uran,
E Moisiu me Hamzan,
Si Maneshi e Muzaka,
Q hidheshin posi faka,
E si Lek Dukagjini,
Si Perllati, si Mardini,
Znbisha, Araniti,
Gjon Koka, qish si hastriti,
Kont, prens, mbretr e t tjer,
Burra t vler e t ndjer.
Qen trima t vrtet,
Nuk u bn rop n jet.
PARAJSA
17
Opopo! kan lfuar,
E pun kan punuar!
Sa mbretr e prensr qen,
Njohn t math Sknderben,
Zun udhn e urtsis,
Ishin lark marrzis,
Pr Shqiprin lfonin,
Madhrit nuk i donin,
Po kishin vllazrin,
Se qasnin djallzin,
Pa lanemr prjet,
Zotrinjt e vrtet,
Ve Shqiprin mejtonin,
T tjerat i harronin,
Skishin ata thashetheme,
T kqija e t rreme,
Donin gjith mmdhen
Dhe kombin e Sknderben,
Kush i rrij kundrejt Tyrqis,
Ve burrat e Shqipris,
As Srbij as Bullgaria,
As Elladha as Vllahia,
As Venetia qndronte,
As tjatr komp kuxonte.
Evropa ishte e shuar,
Njerzit t mallkuar,
Kishin vdekur nga frika,
Naim Frashri
18
Nga Tyrqit u binte pika,
U trmpn gjith me radh,
Dhe Vlladisla me Uniadh,
Si gjith kta t rinjt,
Dhe papa e vyzandinjt
M nj dit Konstandin
Tyrqit e zun dhe pshin,
Kostandinopoj e ndjer
Su mbajt, po ra menjher.
Grekrit ishin t vdekur,
Shanin dot barut e hekur,
Le t mbahen me lvdat
Grekrt posi grat,
Me fal e me thashetheme,
Jan t gjitha t rreme.
Kishte vdekur njerzia,
Rronte vetm Shqipria,
Ve shqiptari lfonte,
Njeri tjatr skuxonte.
Kordhtar tjatr sgjen,
Tyrqit, ve Sknderben.
Sknderbeu me t part,
Me t gjith shqiptart,
I qndruan Tyrqis,
I dhan nder Shqipris,
Ata duall e lfuan,
Gjith Evropn e shptuan.
PARAJSA
19
Te Sknderbeu kishte shpres
Aher Evrop e pabes.
Rrfe, o mal i Sopotit!
Edhe ti, Tomori zotit!
Me oshtim tregoni,
E me vettim thoni,
Dhe ti, fortes e Beratit!
E ju, bregoret e Matit!
Fol, fol o Drini shkret!
Qi ke par me sy vet
T tr ato ligjrime
I mer vesh zmra ime.
Kto gjith po i dim,
M thu tani t vim.
Pas Sknderbeut Shqipria
Nuk ra n t kqija,
Se n kurt kurr ska rn,
Posht njeri se ka vn,
Se shqiptari ish burr,
Nn zgjedh shyri kurr.
Nder e vjefn e mbajti,
Dhe sedrn nuk e ndajti,
Nuk e harroi mmdhen
Dhe lirin e Sknderben,
I huaj n vndit tn
Sshkelte dot, se nuk ish thn
Naim Frashri
20
Ret muntte t prpinte,
N Shqipri smunt t vinte;
Fill e vetm shqiptari
Udhtonte si mi pari,
Me mbledht t pleqsis
Shihej pun e Shqipris
Lig kishin t vrtetn,
Q sbukuron gjith jetn,
Kishin udh urtsin,
Bes kishin njerzin,
Udhrfenjs e drit
Kishin gjith mirsit.
Gjith sa qen t par
Dhe me mnt e kordhtar,
Qi dhan jet Tyrqis
E nder t math Shqipris,
T tr ishin shqiptar
Sa bn pun t mbar,
Si Qyprilit e t tjer
Burra me emr e t ndjer.
Shqiptari mbretronte,
Ajy lfont e gjykonte.
Shqipria ishte zonj
E kishte t madhe pronj,
Shqipria kurdoher
Ka nxjerr trima t vler,
PARAJSA
21
Mehmet Alin, Ibrahimn,
Gjikn, Gjolek trimn,
Rrapon e Ali Pashan,
Silahdar e Shkodran
E shum njers t tjer,
Si kta dhe m t ndjer.
Ishte vash e Shqipris
Ajo zonj e urtsis,
Dora Distra nga Prmeti,
Qish n diturit si deti.
Gjith gravet u ka dhn
Nder dhe mmdheut tn.
E kush e bri Moren?
Gjith shqiptar qen.
Sish shqiptar Marko Suli?
Xhavella e Miauli?
Bubulina e Kanari?
Shqiptar bir shqiptari.
Me armt t Shqipris
Iu hoth themeli Greqis,
Po grekrt e pabes,
Q iu bn zot Mores,
Se duan shqiptar,
Krkojn ti bjn varr!
Po kush bn n kt jet
Varr e shokut, bije vet.
Nuk trmbet shqiptari
Naim Frashri
22
Nga greku e nga bullgari,
Nga Mali Zi, nga Srbia
Nuk trmbet Shqipria.
Strmbet kurr shqiptari,
Dhe sot sht ajy i pari,
Bota gjith e kan par
N lufra shqiptar,
Plevna, Shipka su harua,
Koha shum su mrgua.
Neve muntm venetjant
Dhe barbart e romant,
Turqin edhe Persin,
Afrikn e Hindin.
Gjith njerzit e din
Kush e bashkoi Italin.
Cilt pr vdekj e pr kok
Garibaldi kishte shok?
Shqiptar ishin t tr,
Ata pun kan br.
Edhe sot lul e Tyrqis
Jan djemt e Shqipris,
Njers turt e t vrtet,
T ditur e pa t met.
Edhe sot sht i zoti
Shqiptari si qmoti,
do pun q ka punuar,
PARAJSA
23
Kurdo e ka trashguar.
Kto t vrteta jan,
E t rrema brnda skan
Njeriu po t msonj,
Kto do ti kuptonj.
Esht falz e vrtet,
Q tjatr komp n jet
Si arrin dot shqiptarit,
Burrit trim e punmbarit.
Ka nxjerr e do t nxjerr
Shqipria kurdoher
Burra turte t vrtet,
Ka pasur dhe do t ket.
I ka dhn perndia
Gjith donte Shqipria,
Se e ka ngrehur prjet
Zot i math e i vrtet.
Shqipria scoptohet,
Kurr nukvarfrohet,
Posi hna prsritet,
Kurr nuk kahnitet.
Gjith jemi shqiptar,
Jemi nj fs e nj far,
Kemi t tr nj shpres,
Nj gjak, nj gjuh, nj bes,
Bes kemi perndin
Naim Frashri
24
Dhe lig vllazrin,
Jemi gjith shqiptar,
Sjemi t ar e t ndar,
Jemi shtpi e fmij,
At e mm e bir e bij.
Mm kemi Shqiprin
Edhe motr urtsin,
Kemi ndihms trimrin,
Mm e at perndin,
Se asaj i prum bes,
T gjith atje kemi pjes.
Sjemi as turq as kaur,
Mos e thoni kt kurr,
Sjemi grekr as bullgar,
Jemi vetm shqiptar
Ky emr na ep nder,
Pa sna duhen t tjer,
Kemi gjuhzn tn,
Zoti math na e ka dhn,
Dhe komp e mmdhe kemi,
T humbur n jet sjemi.
Ajy q sdo mmdhen
Dhe kombin e vethen,
Dhe gjuhn q fet vet,
Ssht njeri i vrtet.
Ata quhen tradhtor,
PARAJSA
25
Jan t mjer e t gjor,
Faqezes e gnjeshtar
Dhe t paqn e t marr,
E len mnjan nder
E lipin der m der
Ata jan posi berri
Edhe t ndyr si derri.
Nder e vjef smunt t ket
Njeriu i till n jet.
Gjith jemi shqiptar,
Jemi nj sjemi t ndar,
Kt emr mjaf e kemi
Dhe na ep nder kur e themi,
Esht emri Sknderbeut,
Emri gjith mmdheut,
Me kt emr t bekuar
Tant jan lvduar.
Selenik e tatpjet
Ka qn dhe do t jet
Vndi tr i Shqipris
Me ndihmt t perndis.
O ju fqinjt e pabes!
Mos bini me at shpres,
Shqipria scoptohet,
Shqiptari nuk ndrohet.
Ju e njihni shqiptar,
E kini par m par,
Naim Frashri
26
Po mos delni nga kuft
Edhe lini marrzit.
Q t kemi miqsin
T gjith dhe dashurin,
Ska njeri t marr pjes,
Pr t zon do t mbes
I zoti sht shqiptari,
Ajy q ka qn i pari,
Ska njeri tjatr pjes,
Pa nuk ka besa-bes.
Shqipria ka t zon,
Qe ka pasur gjithmon,
Me qn gjall shqiptari,
krkon greku dhe bullgari?
Dhe Mali Zi e Srbia
krkojn nga Shqipria!
Hiquni, o t pabes!
Se e zeza do tu pres!
Djemt e Sknderbeut prjet
Jan burra t vrtet,
e pandeht shqiptar?
T vdekur, qi bni varr?
Se dini u ka punuar?
Sm ngjan ti kini haruar.
Kush ia ka me t pabes
Shqipris, do t vdes,
Do t vdes e t humbas,
PARAJSA
27
Nga nakari t plcas,
Shqipria do t rronj,
Pasktaj t mbretronj.
N past nr shqiptar
Pak grekr e bullgar,
Pak shqiptar jan
Vall npr fqinjt tan?
Ne duam vllazrin,
Dashurin e miqsin,
Pa lufs si trmbet kurr,
Shqiptari sht burr.
Edhe Evropa e tr
Sonte me ne sht br,
Se t drejtn ne e kemi,
Ne t zott e vndit jemi.
Sot pr sot Maqedhonia,
Tesprotia, Mollosia,
Dhardhania, Iliria,
Paravea, Haonia
Q u thoshin qmoti
Bota, po su thosh i zoti,
Bjn gjith Shqiprin,
Edhe fqinjt ton e din.
Tani, djemt e mmdheut!
Naim Frashri
28
O t bijt e Sknderbeut!
Ju, o vllezr e shok!
Pa mblithni mntt n kok,
Xgjuhuni, o shqiptar,
Se afroi dit e mbar!
Mos vini veshn n bot,
Si t doj le t thot.
Gjith jemi shqiptar,
Jemi nj komp e nj far,
Edh e tr Shqipria
Esht nj si perndia.
Lereni mnjan fen,
T shikojm mmdhen,
T jemi miq n mest tn
Dhe shok, si kemi qn,
Ta shtojm vllazrin,
Dashurin e miqsin.
Jemi djemt e mmdheut
Gjith dhe t Sknderbeut,
Sicili le t besonj
Sikundr t kuptonj,
Po feja t mos na ndanj,
N xgjedh t mos na mbanj.
Prpiqi pr vethet tuaj,
Mos pr bot e pr t huaj.
Esht dit e dituris
PARAJSA
29
Sot e koh e urtsis
Sbn dot pun marrzia,
Padija e foshnjria,
Posht ndarja e nakari,
Qof lark nga shqiptari,
Rrof bashkimi prjet,
Qe fali zoti vrtet!
Ta kemi vllazrin,
Miqsin e urtsin,
Nj fal gjith t themi
E nj dshir t kemi:
T nderojm mmdhen,
Gjuhn e vethen,
Shqiprin ta shptojm,
S gjithash ta lartsojm
At kemi gjith mm,
N t huaj nuk e lm
Pa njeri t mos kuxonj
Ta pres e ta coptonj.
Shqipri, o jetgjat!
Ty t kemi mm e at
Dhe pr ty do t lfojm,
Gjersa t t trashgojm!
Pr ty gjith, dit e nat,
Mejtohemi gjer e gjat.
Ti kurr sprishesh, sshkretohesh,
7 As drobitesh, as pengohesh.
Naim Frashri
30
M ke gjith bukurit
E t tra mirsit:
Ke fusha me lule shum,
Lumnj t mbdhenj pa gjum,
Male t lart e t veshur,
Buzn e detit t qeshur;
Gjith gaz ta dha zoti,
Ta ka falur q qmoti;
M je dritz n drit,
Me t gjitha mirsit.
Pr ty shum do t thoshe,
O Nuseja bukuroshe!
Ti splake kurr n jet,
Posi perndia vet!
Vdekja edhe pleqria,
Shmtimi, dobtia,
Ty sta zn dot pqin,
Msa zn perndin!
Ke pjell aq t vrtet,
Sa snmrohen n jet,
Pa ke pjell Sknderben
E gjith trimat sa qen.
Ke sot djem turt e t mir,
Trima me shum d shir.
Nuk vdesin shqiptart,
Jan vetata t part.
Dardha nn dardht bije,
PARAJSA
31
Dit e sotme qe dhe dije,
Nuk shuhet njerzia,
Vdes e ma, rron e bija,
Rron i biri, qsht vet
I ati q qe nd jet.
Trndafli, q ep er1%,
elet srish n ver.
Ju prifr mjekr gjat,
Qu quan kombi urat,
Urat e perndis,
Qsht drit e gjithsis,
Munt t bhi t pabes
Pr t mirt t Mores?
Hrroni dot mmdhen?
E pse? e kemi Moren?
Krishti grek nuk ka qn,
Dhe besn ata se bn.
Dhe ju hoxh e ju dervish
Mos shihni xhami e kish,
Si kisha sht dhe xhamia,
Tekdo sht perndia,
Pa t tr njerzin
Zot i math e ka t tin,
Se prpara perndis
Njsht tuf e njerzis
Kush ka zmr t qruar,
Naim Frashri
32
Munt t jet ajy mi quar,
Se po vetm urtsia
Nafron te perndia.
Ta doni keq perndin,
Po bashk me Shqiprin.
Shqipri, t qofsha fal!
T kam mm e m ke djal,
N gjit tnt ngrihem e bije,
Ti ke fuqi perndie,
E mer n gjit bukurin
Dhe nxjer prap kur hap gjin.
Trndafl i kuq me pal,
Q nga gjiri yt ka dal,
sht gjaku i nj mbreti,
Q prhje nd gjit tnt gjeti.
Nga t mos nxjer lule mer
Ti, q kllet kurdoher
Nd gji vet bukurin?
Gjith tek ti ven e vin.
Parrajs e vrtet vet
sht Mmdheu n jet.
PARAJSA
33
9 789951 641050
ISBN 978-9951-641-05-0