Pengenalan

Ekonomi adalah satu aspek yang sangat penting bagi sebuah Negara supaya dapat
memajukan negara dan merapatkan perpaduan rakyat. Pada 13 Mei 1969 Malaysia telah
berlaku ketegangan yang sangat serius antara etnik, salah satu punca kejadian ini berlaku
adalah disebabkan oleh jurang ekonomi yang jauh. Pada tahun 1970 Perdana Menteri
Malaysia yang ke-dua Tun Abdul Razak bin Hussein Al-Haj telah melaksanakan Dasar
Ekonomi Baru (DEB) supaya dapat merapatkan jurang ekonomi Malaysia untuk mengelakan
kejadian 13 Mei 1969 berlaku.
DEB bermula dari tahun 1970 sehingga 1990, selama 20 tahun. Matlamat DEB yang
terutama adalah untuk merapatkan jurang ekonomi baru dan mengukuhkan perpaduan antara
etnik dalam Malaysia. DEB telah melaksanakan pelbagai strategi supaya dapat mencapai
matlamatnya secara berkesan dan lancar.
DEB merupakan dasar kerajaan yang paling diutamakan pada masa itu kerana DEB
merupakan dasar yang menentukan masa depan Malaysia adakah dapat menjaga keharmonian
negara. Selain itu, DEB juga menentukan pembangunan ekonomi Malaysia dalam masa 20
tahun terutamanya tempoh yang penting bagi Malaysia untuk membangun.

Latar Belakang Dasar Ekonomi Baru

Sebelum merdeka, Tanah Melayu adalah daerah perdagangan aktif selama berabadabad sebelum campur tangan Eropah. Banyak tempat perdagangan telah dibangunkan di
sepanjang persisiran pantai di mana tempat interaksi yang kerap berlaku di antara penduduk
asli Melayu, pedagang Cina dan India. Terdapat banyak pengaruh silang budaya dengan
konsep India kerajaan dan kuasa politik mengenakan pengaruh yang kuat ke atas raja-raja
Melayu. Kemudian penyebaran pesat Islam memberikan satu aspek penting dalam identiti
Melayu yang, selain bahasa dan adat, lagi membedakan mereka dari imigran Cina dan India
yang dituangkan ke Tanah Melayu dalam jumlah yang besar dalam abad kesembilan belas
dan kedua puluh. Asal-usul masyarakat majmuk yang moden di Malaysia, oleh itu, biasanya
dikesan kembali ke kemasukan terinspirasi penjajah orang Cina dan India.
Walau bagaimanapun, apabila permintaan terhadap bijih timah meningkat secara
mendadak pada tahun 1850 terdapat kemasukan buruh Cina dan modal ke dalam negeri Perak
dan Selangor yang kaya dengan tin. Persaingan Lanjut tanah perlombongan bijih timah di
antara orang Melayu dan Cina dan antara kongsi gelap Cina mula mengancam perdagangan
dan pelaburan di Negeri-negeri Selat. British campur tangan dan mendirikan naungan selama
penghasil timah utama negeri. Pada tahun 1895 mereka mencipta sebuah persekutuan baru
dengan birokrasi terpusat dengan tujuan mengawasi negeri Perak, Selangor, Pahang dan
Negeri Sembilan. Kawalan secara beransur-ansur diperluaskan kepada semua negara dan
pada tahun 1914 Persekutuan telah selesai. Di bawah pentadbiran British pembangunan
perlombongan bijih timah dan imigresen Cina dipercepatkan. Antara 1880 dan 1910. Enam
juta imigresen Cina masuk ke Tanah Melayu dari China. Banyak Bandar industri yang
muncul di kawasan perlombongan bijih timah di bahagian barat semenanjung hampir
semuanya Cina.
2

Pada awal abad kesembilan belas permintaan untuk getah asli meningkat dengan ketara
kerana permintaan yang meningkat di Amerika Syarikat dan Eropah seperti tayar sedang
dihasilkan dalam kuantiti yang besar. Penanam kopi, mengalami kemerosotan dalam pasaran,
mempelbagaikan ke dalam getah. Oleh kerana akses kepada pasaran modal, syarikat-syarikat
British segera mendominasi industri getah. Hakikat bahawa kerajaan penjajah British
membuat usaha yang bersepadu untuk menjaga petani Melayu di padi dan pengeluaran
makanan lain meninggalkan syarikat British dalam mencari tenaga pekerja. Mereka merekrut
buruh kontrak India untuk mengisi kekosongan ini. Orang-orang India datang terutama dari
India Selatan dan Srilanka, dengan Sikh penting dan kaum minoriti lain. Pada puncak
imigresen ini dengan segera sebelum Perang Dunia Pertama, kira-kira 100 000 orang Tamil
telah memasuki Tanah Melayu setiap tahun. Imigrasi Cina dan India dibenarkan untuk terus
tidak terkawal sehingga pemerintah kolonial murung dan memulakan polisi imigresen terhad.
Walau bagaimanapun, pada masa ini, demografi negara ini telah mengalami perubahan yang
sama.
Selepas merdeka, British telah meninggalkan elit Melayu untuk mengawalkan politik
Malaysia, walaupun mereka tidak memmpunyai kuasa ekonomi. Selain itu, orang Cina pula
mempunyai kuasa ekonomi dan juga menggunakan kausa ekonomi itu, tetapi orang Cina
mempunyai kuasa politik yang sedikit. Dalam 1955 Laporan Bank Dunia, ia menarik
perhatian terhadap hakikat bahawa Malaysia seharusnya dibebani oleh masalah
pengangguran. Menurut Jesudason masalah ini, daripada 3.3 peratus daripada pertumbuhan
penduduk yang berasal dari industri getah dan bijih timah, dijangka berkurangan kerana
kekurangan harga getah asli dan bijih timah dan mengakibatkan kekurangan peluang
pekerjaan. Memburukkan lagi masalah tersebut, pekebun kecil Melayu yang mengalami
produktiviti yang rendah dan ini akan mengurangkan saiz plot. Laporan Bank Dunia
disyorkan perlindungan tarif bagi menggalakkan kepelbagaian perindustrian penggantian

import dan lebih lanjut mengatakan bahawa pelaburan asing telah digunakan untuk mencapai
matlamat ini.
Tambahan pula, kerajaan terpesong daripada amalan penjajah dengan menyediakan
infrastruktur, kemudahan kredit, dan yang paling penting iaitu perlindungan tarif dalam
pengeluar asing untuk menggalakkan perindustrian penggantian import. Rang Undangundang Industri perintis 1958 menawarkan elaun pelepasan cukai ke atas keuntungan bagi
syarikat-syarikat perintis yang terutamanya firma pembuatan penggantian import. Di samping
itu, terdapat pelabur yang berusaha untuk mengekalkan dan meningkatkan bahagian pasaran
penjajah mereka dengan mengambil kesempatan daripada insentif ini, khususnya pelabur
British. Perindustrian penggantian import terlibat dalam inisiatif modal dalam negeri adalah
sangat terhad, biasanya terhad kepada syarikat-syarikat Cina, kerana insentif cenderung untuk
memihak kepada berintensifkan modal syarikat-syarikat asing yang besar.
Berlepas lebih jauh dari dasar-dasar ekonomi penjajah kerajaan baru bersedia untuk
mengambil langkah-langkah pembiayaan defisit untuk mempromosikan dasar-dasar
pembangunan. Selain itu, dasar ini adalah untuk mempromosikan pada tahun 1959 selepas
pilihan raya, apabila pihak nasionalis Melayu yang radikal iaitu Parti Islam Pan-Malaysia
(kini dikenali sebagai PAS) mengancam untuk memecah masuk ke dalam dasar tradisional
UMNOs Malay sokongan. Walaupun tekanan kepentingan komersial British, Tun Tan Siew
Sin telah mengambil alih sebagai Menteri Kewangan dan mempunyai tujuan untuk
meningkatkan pelaksanaan dasar kerajaan perbelanjaan pembangunan pada tahun 1957, dan
bahkan membolehkan defisit sederhana.
Di samping itu, kerajaan telah berjaya dalam melepaskan diri dari tekanan perniagaan
asing, ia menjadi lebih percaya diri dan lebih bersedia untuk cukai perniagaan, dengan itu
akan meningkatkan pendapatan mereka dengan ketara. Peningkatan perbelanjaan kerajaan

dapat dilihat dalam rancangan pembangunan lima tahun. Keupayaan kewangan yang lebih
besar boleh menjadikannya lebih mudah bagi kerajaan untuk campur tangan dan membentuk
dasar-dasar pembangunan dalam rangka untuk memenuhi keutamaan politik dalam negeri.
Dalam rancangan lima tahun pertama (1956-1960), tertumpu dalam pembinaan infrastruktur
bandar dengan harapan akan membawa kepada pembangunan meleleh bandar dinamik ke
kawasan luar bandar untuk keperluan produk luar bandar melalui peningkatan pembangunan.
Dalam Rancangan Lima Tahun Kedua (1961-1965) perbelanjaan kerajaan telah dialihkan ke
sektor pertanian dan luar bandar. Kerajaan bertindak untuk mempelbagaikan sektor pertanian
dengan mempromosikan kelapa sawit, tembakau dan pengeluaran koko. Selain itu, sejumlah
besar wang telah dilaburkan dalam pembaikan infrastruktur dan teknologi untuk sektor
perladangan

Matlamat Dasar Ekonomi Baru

Dasar Ekonomi Baru (DEB) merupakan satu bentuk perancangan yang dilancarkan
oleh kerajaan dalam tahun 1970 melalui Rancangan Malaysia Kedua. Matlamat utamanya
ialah

perpaduan

negara

selain

itu

juga

bertujuan

untuk

menyusun

semula

ketidakseimbangan sosio-ekonomi yang wujud di negara ini. Menyedari hakikat bahawa

pengagihan ekonomi yang seimbang penting demi mewujudkan sebuah negara yang bersatu
padu, serta mengambil kira kemiskinan serta ketidakupayaan sesetengah kaum untuk
bersaing dengan kaum yang lain maka DEB telah dirancang untuk memperbaiki keadaan ini.
Ketegangan antara golongan yang berharta dan yang tidak berharta adalah berpunca
daripada isu kemiskinan. Didapati bahawa orang Melayu lebih banyak menghadapi
5

kemiskinan berbanding kaum-kaum yang lain. Didapati juga orang Melayu masih jauh
ketinggalan dan kurang mampu bersaing dengan kaum-kaum lain walaupun Malaysia
mengalami pertumbuhan ekonomi yang baik. DEB dirancang sebagai satu program jangka
panjang yang akan berjalan selama 20 tahun, bermula dari tahun 1970 hingga tahun 1990.
Rancangan-rancangan pembangunan di bawah Dasar Ekonomi Baru dijalankan menerusi
strategi serampang dua mata, iaitu penyusunan semula masyarakat untuk mengurangkan dan
seterusnya menghapuskan pengenalan kaum mengikut fungsi-fungsi ekonomi dan
pembasmian kemiskinan tanpa mengira kaum.

Bagi memastikan matlamat untuk menghapuskan kemiskinan tercapai, strategi

ditumpukan untuk menghapuskan kemiskinan di kawasan luar bandar dan kawasan bandar.
Berdasarkan banci penduduk 1970, didapati bahawa kira-kira 49.3% daripada semua keluarga
miskin di Malaysia berpendapatan di bawah garis kemiskinan (pendapatan garis kemiskinan
tahun 1970 ialah RM200) dan kira-kira 86% daripada jumlah itu berada di kawasan luar
bandar. Bagi mencapai matlamat, kerajaan telah melaksanakan pelbagai perkhidmatan dan
kemudahan awam melalui kemudahan pendidikan, kesihatan, bekalan air dan elektrik. Di
samping itu, keutamaan juga diberikan kepada golongan miskin untuk mendapatkan bantuan
seperti program bantuan subsidi baja, biasiswa pelajaran dan buku teks, makanan tambahan
kepada kanak-kanak serta program rumah murah. Menjelang tarikh akhir pelaksanaan DEB,
matlamat untuk membasmi kemiskinan telah tercapai. Laporan Rancangan Malaysia Keenam
telah menunjukkan bahawa kadar kemiskinan negara pada tahun 1990 ialah 17.1%
berbanding 49.3% pada tahun 1970.

Bagi memastikan matlamat yang kedua dalam DEB turut tercapai, kerajaan telah cuba
memperbaiki keadaan ekonomi dan pada masa yang sama, menghapuskan pengenalan kaum
mengikut fungsi-fungsi ekonomi. Berasaskan pada ketidakseimbangan antara kaum, kerajaan
telah melancarkan beberapa program seperti perindustrian dan perdagangan, pertanian,
perlombongan, pembinaan, pengangkutan dan pertanian. Bagi menjayakan matlamat yang
kedua dalam DEB ini juga, beberapa strategi telah dirancang, antaranya ialah mengurangkan
keadaan yang tidak seimbang dalam struktur guna tenaga supaya penyertaan pelbagai kaum
dalam sektor utama akan mencerminkan kedudukan tenaga buruh mengikut komposisi kaum
menjelang tahun 1990.
Selain itu, memastikan pembentukan sebuah masyarakat perdagangan dan
perindustrian di kalangan orang Melayu dan kaum Bumiputera supaya mereka dapat
menguruskan dan memiliki sekurang-kurangnya 30% daripada semua jenis peringkat
kegiatan ekonomi.
Menambah dengan cepat bahagian rakyat Malaysia dalam pemilikan sektor produktif.
Perhatian khusus akan ditumpukan kepada kaum Bumiputera yang agak ketinggalan jika
dibandingkan dengan kaum-kaum lain. Meninggikan daya pengeluaran dan taraf kehidupan
golongan miskin di luar bandar.Setelah tempoh DEB tamat, kerajaan telah menubuhkan
Dasar Pembangunan Nasional yang merupakan usaha atau kesinambungan kepada
perlaksanaan

DEB.

Strategi Dasar Ekonomi Baru

DEB telah melaksanakan 4 rancangan dalam untuk mencapai matlamat DEB iaitu
Rancangan Malaysia Kedua (1971-1975), Rancangan Malaysia Ketiga (1976- 1980),
Rancangan Malaysia Keempat (1981-1985) dan Rancangan Malaysia Kelima (1986-1990 ).
Bagaimana pun, masyarakat bukan bumiputera juga tidak dinafikan hak mereka. Dalam
pelaksanaan DEB, konsep serampang dua mata sangat popular digunakan kerana terdapat dua
matlamat yang digariskan dalam dasar ini iaitu membasmi kemiskinan dan menyusun semula
masyarakat di negara kita. Kedua-dua matlamat ini mempunyai tuju arah yang satu iaitu
mengintegrasikan masyarakat majmuk Malaysia.
Pembasmian kemiskinan tanpa mengira kaum merupakan matlamat utama DEB. Hal
ini kerana pencetus dasar ini jelas disebabkan ketegangan antara golongan yang berharta dan
yang tidak berharta adalah berpunca daripada isu kemiskinan. Didapati bahawa orang Melayu
lebih banyak menghadapi kemiskinan berbanding kaum-kaum yang lain. Didapati juga orang
Melayu masih jauh ketinggalan dan kurang mampu bersaing dengan kaum-kaum lain
walaupun Malaysia mengalami pertumbuhan ekonomi yang baik.
Antara strategi membasmi kemiskinan yang dilaksanakan dalam DEB ialah
memodenkan keadaan kehidupan rakyat yang berpendapatan rendah sama ada di
bandar atau di luar bandar dengan meningkatkan lagi penyediaan kemudahan-kemudahan
asas dan juga yang bersabit dengan pendidikan seperti bantuan buku dan biasiswa. Keadaan
masyarakat Malaysia sebelum DEB sangat berbeza-beza apatah lagi hanya masyarakat yang
tinggal di bandar sahaja menikmati kemudahan-kemudahan asas seperti perubatan,
pendidikan dan sebagainya manakala masyarakat di luar jauh ketinggalan. Dengan
8

memodenkan keadaan kehidupan rakyat dengan menyediakan kemudahan asas iaitu

pendidikan, perkhidmatan, perubatan, bekalan air dan bekalan elektrik sekaligus jurang
kemiskinan dapat dikendurkan.
Selain itu, kerajaan turut meluaskan lagi peluang-peluang pekerjaan bagi semua
rakyat Malaysia tanpa mengira kaum juga dilaksanakan dalam strategi membasmi
kemiskinan. Kerajaan telah membuka lebih banyak peluang pekerjaan kepada semua kaum
tanpa terikat lagi dengan dasar ekonomi pecah dan perintah penjajah. Maknanya, kaum
Melayu diberi peluang luas menceburkan diri dalam bidang perniagaan dan bidang-bidang
lain yang sebelum ini kaum Melayu amat terikat dengan kegiatan pertanian sara diri di luar
bandar. Begitu juga dengan kaum lain seperti Cina dan India turut diberi peluang mencebur
diri dalam bidang ekonomi lain seperti bidang perkhidmatan dan perindustrian.
Di samping itu, kerajaan juga telah mengalakkan penyertaan semua kaum dalam
sektor-sektor yang berpotensi tinggi dan daya pengeluaran yang tinggi seperti perniagaan,
perindustrian dan juga perkhidmatan. Hal ini bertujuan agar rakyat Malaysia yang
mempunyai modal yang besar digalakkan menceburkan diri dalam bidang berpotensi tinggi
sekaligus membantu pembangunan ekonomi negara dengan mewujudkan lebih banyak
peluang pekerjaan kepada semua kaum.
Strategi lain yang dilaksanakan dalam strategi membasmi kemiskinan ialah
memajukan lagi daya pengeluaran golongan miskin yang seterusnya dapat meningkatkan
pendapatan

penduduk.

Antara

langkah

yang

dilaksanakan

oleh

kerajaan

ialah menambahkan peluang untuk menukarkan kegiatan yang mempunyai daya pengeluaran
yang rendah kepada yang tinggi seperti rancangan tanah FELDA, FELCRA, projek perikanan
dan ternakan moden; kegiatan perniagaan, pembuatan dan perkhidmatan moden; kemudahan
bantuan kewangan dan teknik; serta peluang pendidikan dan latihan.
9

Kerajaan juga berusaha menambahkan daya pengeluaran dan pendapatan

melalui teknik moden dan kemudahan-kemudahan yang lebih baik, dengan programprogram tanaman padi dua kali setahun; tanaman padi luar musim; kemudahan parit dan tali
air; kemudahan pasaran dan kredit demi membantu golongan bumiputera di kawasan luar
bandar.
Salah satu strategi menyusun semula masyarakat ialah menambahkan pemilikan
rakyat dalam sektor swasta. Strategi ini bertujuan meningkatkan pemilikan kaum
bumiputera sekurang-kurangnya 30% daripada jumlah saham dalam sektor swasta dan
perniagaan. Perkara ini tidak bermakna menafikan hak bukan bumiputera kerana DEB juga
jelas menggariskan bahawa penglibatan mereka boleh mencapai sehingga tahap 40% dalam
tempoh yang sama dan selebihnya pelabur-pelabur asing. Hal ini disebabkan kaum
bumiputera memang ketinggalan dalam pemilikan ekonomi sejak negara kita mencapai
kemerdekaan.
Selain itu, strategi menyusun semula masyarakat juga termasuk membina satu
masyarakat perdagangan dalam kalangan bumiputera. Matlamat untuk membentuk
sebuah Masyarakat Perdagangan dan Perindustrian Bumiputera (MPPB) telah disokong oleh
kerajaan melalui pemberian kontrak,kuota dan lesen kepada perniagaan milik bumiputera dan
syarikat usaha sama dengan bumiputera.
Antara langkah menjadikan masyarakat Malaysia sebagai masyarakat pedagang ialah
menambahkan pemilikan bumiputera dalam ekonomi melalui penubuhan UDA dan
pelancaran Permodalan Nasional Berhad dan Amanah Saham Nasional. Selain itu, Akta
Penyelarasan Perindustrian (1975) juga telah diluluskan dalam tempoh DEB. Perkara ini jelas
ingin memastikan penglibatan 30% bumiputera dalam pemilikan ekonomi tercapai. Kerajaan
juga telah menyediakan beberapa pakej sokongan baru untuk mencapai matlamat ini seperti
10

Dasar Persyarikatan Malaysia dan Dasar Penswastaan bagi meningkatkan pertumbuhan

ekonomi negara dan membuka lebih banyak peluang pekerjaan sekaligus kadar pengangguran
negara dapat dikurangkan.
Strategi lain dalam menyusun semula masyarakat yang pelbagai ras ialah
membangunkan kawasan-kawasan yang selama ini mundur tetapi berpotensi tinggi.
Antaranya ialah pembangunan wilayah. Objektif rancangan dan pembangunan wilayah di
bawah DEB adalah mengurangkan ketidaksamaan tingkat kehidupan di antara kawasankawasan dengan menggandakan kadar pertumbuhan yang berhubung dengan kawasankawasan yang kurang membangun, mengeksploitasi sepenuhnya potensi sumber-sumber
tenaga manusia dan fizikal di kawasan kurang membangun dan dengan menyamaratakan
agihan perkhidmatan-perkhidmatan dan kemudahan-kemudahan asas. Perancangan Wilayah
ini boleh terbahagi kepada tiga kategori iaitu, Perancangan untuk pembangunan sumbersumber kawasan seperti Johor Tenggara, Perak Utara, Melaka dan Utara Semenanjung,
Rancangan kawasan-kawasan utara atau pusat-pusat pertumbuhan, termasuklah Rancangan
Lembah Kelang, Pelan Induk Pulau Pinang, Rancangan Johor Selatan dan Rancangan
Kuantan dan Rancangan pembangunan pertanian untuk kawasan Perak hingga barat daya
Johor.
DEB juga turut memberi ruang kepada pembangunan bandar, Kerajaan telah
mencorakkan perbandaran-perbandaran baru dan pembinaan industri-industri baru
supaya kepentingan kaum Melayu sentiasa diuatamakan. Kerajaan telah menitikberatkan
latihan kemahiran kepada kaum Melayu agar mereka berkebolehan mengurus, mentadbir,
atau memiliki perusahaan-perusahaan. Perkara ini telah mengalakkan penghijrahan orang
Melayu dari luar bandar ke bandar. Orang Melayu yang berhijrah ke bandar pada umumnya
terdiri daripada golongan msikin muda dalam lingkungan umur antara 20-30 tahun.

11

Hal ini disebabkan tawaran kerajaan dalam DEB kepada mereka sangat baik sekaligus
untuk membebaskan diri mereka daripada belenggu kemiskinan. Untuk mencapai matlamat
itu, pelbagai institusi disaran memberi peluang kepada bumiputera iaitu Majlis Amanah
Rakyat (MARA), Perbadanan Nasional (PERNAS), Federal Industrial Development
Authority

(FIDA),

Malaysian

Industrial

Development

Finance)

dan

Urban

Development Finance) dan Urban Development Authority (UDA) yang menyediakan

keperluan-keperluan teknikal dan bantuan kewangan kepada kaum Melayu dan bumiputera
yang lain dalam bidang moden, sama ada secara keseluruhan ataupun secara usaha bersama.
Di samping itu, dalam menyusun semula masyarakat kerajaan juga telah berusaha
meluaskan lagi peluang-peluang pelajaran dalam dan luar negeri. Hal ini bermaksud
kerajaan telah mengalakkan lebih golongan bumiputera melanjutkan pelajaran dalam dan luar
negara demi menambahkan jumlah pekerja bumiputera dalam bidang profesional seperti
guaman, perubatan dan lain-lain lagi. Kerajaan juga telah membina dan menyediakan lebih
banyak sekolah-sekolah di kawasan luar bandar dan juga turut menyediakan kemudahan
sampingan yang lain bagi meningkatkan ilmu pengetahuan dalam kalangan rakyat.
Bagi pelajar yang mendapat keputusan yang baik dalam peperiksaan, kerajaan turut
menyediakan kemudahan biasiswa dan kerajaan turut memberi kuota kepada orang Melayu
untuk melanjutkan pelajaran ke universiti awam. Hal ini juga disebabkan kaum bumiputera
jauh ketinggalan ke belakang dalam bidang pendidikan dan ini juga menjadi asas penting
kepada perubahan besar ekonomi Malaysia serta pemindahan secara beransur-ansur pekerjapekerja Bumiputera ke sektor-sektor moden industri dan bidang yang diharapkan. Hasilnya
daripada itu, kenaikkan pendapatan purata bulanan isi rumah kaum Melayu di Semenanjung
adalah 5 kali ganda antara tahun 1970 dengan 1990, berbanding kaum Cina yang cuma 4 kali
ganda pada tempoh yang sama. Dari segi guna tenaga, didapati kaum Melayu yang terlibat

12

dalam sektor pertama, khususnya pertanian masih tinggi. Walau bagaimanapun, penglibatan
kaum Melayu dalam sektor kedua dan ketiga telah bertambah. Keahlian bumiputera dalam
kumpulan profesional seperti arkitek, akauntan, jurutera dan doktor di Malaysia juga telah
berkembang dengan cepat.
Tahun 1990, telah menandakan berakhirnya DEB yang menjadi asas rancangan
pembangunan negara untuk jangka masa 1970 -1990 melalui zaman tiga Perdana Menteri
iaitu Tun Abdul Razak, Tun Hussein Onn dan Tun Dr. Mahathir Mohammad. Secara
keseluruhannya DEB tidaklah mencapai sasaran 100% matlamatnya, namun DEB telah
berjaya dalam beberapa strategi yang dibuat dengan jayanya. Antara faktor yang dilihat
mengekang dasar DEB ialah masalah kemeseletan ekonomi dunia yang berterusan sejak awal
tahun 1980-an turut menjejaskan pertumbuhan ekonomi Malaysia. Apa yang pasti, DEB
banyak memberi pelbagai sumbangan kepada kehidupan masyarakat majmuk di negara kita
sekali gus keamanan dapat dikekalkan sehingga hari ini. DEB tamat pelaksanaannya pada
tahun 1990. Setelah tempoh Dasar Ekonomi Baru tamat, kerajaan telah menubuhkan Dasar
Pembangunan Nasional yang merupakan usaha atau kesinambungan kepada perlaksanaan
Dasar Ekonomi Baru. Semangat DEB juga masih dikekalkan dalam pembangunan ekonomi
negara pada masa kini dan Perdana Menteri YAB Dato Seri Najib Tun Razak sering kali
menekankan semangat DEB wajar diteruskan demi pembangunan kaum bumiputera.

13

Impak yang dibawa oleh DEB

Dasar Ekonomi Baru (DEB) turut membawa impak dari segi positif dan negatif
kepada Malaysia dalam 20 tahun DEB dilaksanakan. DEB memberi penekanan yang lebih
kepada strategi pembasmian kemiskinan untuk tujuan menghapuskan kemiskinan di kalangan
golongan termiskin di samping mengurangkan kemiskinan relatif. Pembasmian kemiskinan
merupakan salah satu kesan positif yang telah dicapai oleh kerajaan dengan melalui DEB
kerana kemiskinan bukan sahaja berlaku di luar bandar malah di bandar juga.Bedasarkan
laporan yang telh dibuat oleh kerajaan, kadar kemiskinan negara dijangka akan dapat
dikurangkan ke paras 7.2% dalam tahun 2000 berbanding dengan 19.1% dalam tahun 1990.
Kadar pengangguran pula dijangka berkurangan ke tahap 4% dalam tahun 2000 . Hal ini
demikian kerana kerajaan telah memperlihatkan penglibatan terus perkhidmatan awam
melalui pembukaan tanah-tanah dan pemberian subsidi besar-besaran kepada petani-petani
kecil untuk mewujudkan pekerjaan dan membantu meningkatkan pendapatan mereka
terutamanya FELDA . Dengan pelaksanaan DEB yang lancar , kadar kemiskinan rakyat
Malaysia bukan sahaja orang Melayu tetapi juga Orang Cina dan India juga dapat diturunkan
dengan baiknya kerana mereka mempunyai perkejaan yang tetap dan pendapatan yang stabil
yang dapat menampung kehidupan mereka dengan seelok-eloknya.

DEB juga membawa kesan positif terhadap taraf pendidikan. Peningkatan taraf
pendidikan kaum Bumiputera merupakan kesan yang positif terhadap rakyat
Malaysia. Melalui pendidikan yang diterapkan, hal ini dapat memberikan impak
yang positif sehingga hari ini dimana bilangan profesional Bumiputera telah
bertambah.Peratusan graduan Bumiputera ke luar negara untuk mencapai tahap

14

profesionalisma bumiputera ke puncak tertinggi juga meningkat. Kini , terdapat terdapat

ramai pakar perubatan Bumiputera di hospital-hospital. Keadaan ini jauh berbeza
jika dibandingkan dengan 45 tahun yang lalu di mana hanya segelintir pakar
perubatan Bumiputera .Malahan , kini banyak syarikat besar di Malaysia diketuai
oleh golongan profesional Bumiputera dan ramai profesional Bumiputera mampu
berdaya saing untuk bekerja di luar negara. Kejayaan DEB melalui pendidikan
juga membawa kepada golongan masyarakat Melayu yang berpendidikan sejak
70-an

yang

Masyarakat

telah

menyumbang

Melayu

yang

kepada

perluasan

berpendidikan

akan

kelas

pertengahan.

dapat

membantu

mewujudkan lebih ramai kelas pertengahan bagi kestabilan politik dan ekonomi
negara.

Berdasarkan

maklumat

dari

Biro

Tatanegara, peratus graduan Bumiputera yang lulus dengankepujian kelas pertama di

Insitusi Pengajian Tinggi Awam (IPTA) meningkat dari 13.25 peratus pada tahun 1996
kepada

25.4

peratus

pada

tahun

2002.

Dengan

peningkatan

taraf

pendidikan

Bumiputera,mereka bolehkah meningkatkan kualiti dan produktiviti.Selain itu,Bumiputera

juga dapatlah mengurus perniagaan sendiri dan ini akanlah merapatkan jurang ekonomi
antara kaum kaum .
Impak DEB yang berpositif adalah merapatkan jurang ekonomi dalam kalangan
rakyat Malaysia yang pelbagai kaum iaitu Melayu , Cina dan India. Penglibatan bumiputera
dalam Perusahaan Kecil dan Sederhana (PKS) yang merupakan tulang belakang kepada
ekonomi negara. SME Corp mentakrifkan PKS sebagai syarikat yang mempunyai jualan
tahunan di bawah RM25 juta atau pekerja sepenuh masa di bawah 150 orang. Menggunakan
takrifan ini, sekitar 99.2% atau 548,267 buah syarikat dikategorikan sebagai PKS. Secara
keseluruhannya, 79% PKS adalah dalam kategori mikro, iaitu mencatat jualan tahunan di
bawah RM250,000 atau mempunyai lima orang pekerja dan ke bawah. Dengan pelaksanaan
15

DEB , ekonmi dalam kalangan pelbagai kaum iatu Melayu , Cina dan India memang dapat
dirapatkan dengan baiknya di samping juga dapat meningkatkan ekonomi negara kita dan
membolehkan Malaysia menjadi sebuah negara yang sangat maju dengan ekonominya yang
berjaya di Asia.
DEB bukan sahaja membawa kesan positif tetapi juga termasuk kesan negatif dalam
pelaksanaannya. DEB telah mencabul kaum-kaum bukan bumiputera dalam kalangan rakyat
di Malaysia. Khidmat DEB menjadi sebab untuk mencabul hak kaum lain yang sama-sama
berjuang mencapai kemerdekaan.Walaupun pemimpin negara yang mengagungkan DEB iaitu
sebagai pemangkin pembangunan semua kaum namun hakikatnya DEB telah mencabul hakhak kaum bukan bumiputera yang sama-sama menjadi warganegara sah di Malaysia. Namun
disebabkan mereka bukan berasal dari Tanah Melayu, hak mereka dinafikan. DEB ini
mewujudkan ketidakadilan dalam pembahagian sumber kekayaan negara. Jika dilihat sendiri
setelah DEB dilancarkan oleh bapa kepada Timbalan Perdana Menteri sekarang, banyak
agensi yang ditubuhkan antaranya FELDA, MARA dan FAMA. Penubuhan agensi-agensi
kerajaan ini sebenarnya mengancam kedudukan ekonomi kaum lain terutama kaum cina dan
menimbulkan pra-sangka yang buruk. Penubuhan FELDA adalah sinonim dengan pembukaan
tanah rancangan baru untuk pertanian kelapa sawit dan getah. Lebih 75% peserta tanah
rancangan FELDA ini adalah kaum melayu dan lebih kurang 25% adalah kaum India.
Pembahagian projek-projek kerajaan kepada rakyat juga tidak adil dan telus. Banyak projekprojek kerajaan yang dijalankan oleh kontraktor melayu menghasilkan hasil kerja yang tidak
berkualiti, lihatlah sahaja projek makmal komputer di sekolah-sekolah seluruh Malaysia.
Selain itu, kesan negatif yang dibawa oleh DEB adalah kepentingan ekonomi Cina
pelaburan swasta terjejas teruk dan semangat rakyat berkurangan. Pelaksanaan matlamat
dasar ekonomi baru untuk menggalakkan peningkatan pesat dalam bilangan kelas menengah

16

etnik Malaysia. Kelas menengah menghasilkan politik baru yang menyebabkan UMNO tidak
puas hati dan akhirnya telah membawa kesan negatif kepada UMNO iaitu pembahagian
UMNO . Kita boleh mengatakan bahawa pelaksanaan Dasar Ekonomi Baru ( DEB ) di
Malaysia menetapkan kedudukan keutamaan orang Melayu, tetapi mereka mengabaikan
kepentingan kumpulan etnik lain. Dengan berlalunya masa, kumpulan-kumpulan ini telah
menyatakan rasa tidak puas hati melalui undi dan mencari perubahan. MCA adalah salah satu
contoh kekuatan kemelesetan yang menunjukkan rasa tidak puas hati dengan pelaksaan Dasar
Ekonomi Baru ( DEB ) yang tidak membawa banyak manfaat untuk orang Cina dan orang
India .

Kesimpulan
Kesimpulannya, Dasar Ekonomi Baru (DEB) telah berjaya merapatkan

jurang

ekonomi Malaysia pada masa itu, kerana dapat mengalakan pelbagai etnik melibatkan dalam
sektor-sektor ekonomi yang berbeza dan telah menghapuskan strategi British pecah dan
merintah. DEB dikatakan berjaya kerana pengangguran yang berlaku pesat dapat diatasi,
terdapat lebih banyak peluang pekerjaan telah dikemukakan oleh kerajaan. Penduduk yang
tetap ada pekerjaan dapat meningkatkan pendapatan, sebagai contohnya kerajaan telah
membuka agensi kerajaan seperti FELDA supaya memberi subsidi kepada petani tempatan.
DEB boleh dikatakan strategi yang sangat sesuai untuk mengatasi masalah ekonomi
pada ketika itu. Selain itu, DEB bukan sahaja telah mencapai matlamat tetapi juga membawa
manfaat yang lain, seperti peningkatan taraf pendidikan tempatan. Kerajaan telah membina
banyak sekolah di bandar dan luar bandar kepada rakyat, dan pelajar yang mencapai
keputusan yang cemerlang akan diberi biasiswa sebagai ganjaran.
17

Dari segi keburukannya, DEB telah menubuh beberapa agensi kerajaan seperti
FELDA, tetapi jumlah keseluruhannya tidak seimbang dalam pelbagai etnik. DEB sepatutnya
menimbangkan semua etnik dalam melibatkan sektor ekonomi dengan melalui agensi-agensi
kerajaan. Strategi ini mempunyai matlamat kerajaan kerana pada ketika itu sektor pertanian
bukan sektor yang berpotensi tinggi tambahan pula pada ketika itu disebabkan oleh stratergi
pecah dan perintah oleh British kebanyakan kaum Melayu melibat dalam sektor pertanian. Ini
menyebabkan kerajaan melibatkan kebanyakan kaum Melayu dalam agensi kerajaan.

Rujukan:
Rujukan Buku:
Ahmad Idris. 1988. Dasar Ekonomi Baru, Selangor : IBS Buku Sdn. Bhd.
Chamhuri Siwar dan Surtahman Kastin Hasan, 1988. Ekonomi Malaysia EdisiKedua,
Selangor : Longman.
Mohd. Shahari Ahmad Jabar et.al, 1983. Negara Kita : Sejarah, Pentadbiran dan Dasar
Pembangunan, Kuala Lumpur : Institut Tadbiran Awam Negara.
Mohd. Yusof Kasim dan Md. Zyadi Md. Tahir, 1992. Ekonomi Malaysia Beberapa Isu
Utama, Bangi : Penerbit UKM.
Mukhriz Mahathir dan Khairy Jamaludin (Penyunting), 2004. Dasar EkonomiBaru Intipati,
Kuala Lumpur: Utusan Publication.
Nazaruddin Hj. Mohd Jali et.al, 2004. Pengajian Malaysia: Kenegaraan danKewarganegaraan
Edisi Kedua, Selangor : Prentice Hal.
18

Sanusi Othman, 1987. Dasar Ekonomi Baru dan Pencapaian Orang Melayu Di Kota dalam
buku Pembangunan Di Malaysia : Perencanaan, Pelaksanaan dan Prestasi, Kuala Lumpur :
Persatuan Sains Sosial Malaysia.
Syed Ibrahim (penerbit), 2007. Malaysia Kita, Petaling Jaya : International Law
Book Seevices, 2007.
Zulkifli Osman Masalah Semasa Dasar Ekonomi Baru dalam buku Nik HashimMustapha
dan Zulkifly Osman, 1989. Dasar Ekonomi Malaysia, Bangi :Penerbit UKM.

Rujukan Internet:
http://ms.wikipedia.org/wiki/Dasar_Ekonomi_Baru
http://www.utusan.com.my/utusan/Rencana/20120901/re_01/Transformasi-ekonomibumiputera
https://www.scribd.com/doc/27754184/Dasar-Ekonomi-Baru
http://www.epu.gov.my/dasar-ekonomi

baru?

p_p_id=56_INSTANCE_Ia0Q&p_p_lifecycle=0&p_p_state=normal&p_p_mode=view&p_p
_col_id=column-4&p_p_col_count=1&page=1
http://mohdfahdeli.blogspot.com/2011/07/dasar-ekonomi-baru-deb-kesannya.html
[iv] http://ms.wikipedia.org/wiki/Dasar_Ekonomi_Baru
http://www.slideshare.net/shahrulasyikin/dasar-ekonomi-baru.

19

20