Visweswaran (1998) Race and the Culture of Anthropology

In haar artikel wijst Visweswaran op haar assumptie dat antropologie niet op de voorhoede
staat bij debatten over ras, racisme, multiculturalisme of de herziening van de canon.
Multiculturalism and cultural studies have emerged as counterdisciplinary formations that
radically foreground race and racial identity precisely because the modern anthropological
notion of culture cannot so do (Visweswaran 1998: 70). Binnen de antropologie was het de
bedoeling om juist geen onderscheid te maken in ras, en verschijnselen dus niet door
rasverschillen te beschrijven, maar juist te kijken naar cultuur en de culturele verschillen.
Door verschillen van ras door te schuiven naar de biologische school, in plaats van sociale
wetenschappen, heeft dit de wetenschappelijke studie van ras geholpen en zo dus de
wetenschappelijke machine van racisme van brandstof voorzien. I want to conclude by
suggesting that the failure of U.S. anthropology to develop an understanding of race as
cultural or ideological in more than a negative sense (that is, to see race itself as a productive
and generative social category) is linked to the rise of transdisciplinary discussions, under
the rubric of cultural studies or mul- ticulturalism, that radically foreground race and racial
identity as modes of sociality and resistance (Visweswaran 1998: 77). Visweswaran is van
mening dat het belangrijk is een opvatting van ras te bekrachtigen die sociaal dynamisch is,
maar ook historisch betekenisvol is en die vragen over gender of seksualiteit naar de
voorgrond brengt die in de huidige politieke context kan worden begrepen om zo raciale
categorien in de Verenigde Staten te elimineren, om zo een multiraciale categorie toe te
kunnen voegen, die de demografische beweringen van minderheidsrassengroepen wellicht
kunnen verzwakken. Ras is niet biologisch, maar sociaal geconstrueerd dus niet bepalend.

Abu El-Haj (2007) The Genetic Reinscription of Race

In haar artikel onderzoek Abu El-Haj de relatie tussen ras en de nieuwe erfelijkheidsleer,
oftewel genetica, door in overweging te brengen of dit ras als wetenschappelijk object
hetzelfde is als het begrip ras in de ras-wetenschappen en of deze ras-makende praktijken
worden geanimeerd door sociale en politieke logica. Ze probeert waarom en hoe groepgebaseerde verscheidenheid naar voren komen al een object van waarde, dus iets wat
bestudeerd en gespecificeerd moet worden, waar gevechten en omarmd moet worden, en iets
was profitabel is in de netwerken die de wereld van (post) genomica van nu in stand houden
(Abu El-Haj 2007: 283). Ook is er een lopend debat in wetenschappelijke journals over de
bruikbaarheid van raciale categorien in de biomedische wetenschap en in de klinische
praktijken. Reflecteren bestaande raciale categorien op betekenisvolle biologische
verschillen en bevatten ze dan dus handige biomedische informatie? Of geven ze kennis aan
culturele verschillen die foutief worden herkend als biologische verschillen? (Abu El Haj
2007: 285) Het is nodig om te begrijpen wat ras is, hoe ras is afgesteld en hoe en waarom het
is genterpoleerd binnen de moderne praktijken van genomica en post-genomische
wetenschappen. We need to consider the possibility that although the biological remains
culturally and politically significant, although it may well be understood to tell us something
(more) true about ourselves, this may not be the same biology by which racial others (and
women) were boundand by which they were debarred from the rights of full citizenship
(Stepan 1998)in late nineteenth century liberal nation-states, for example (Abu El-Haj
2007: 294-295). Nature heeft ook een geschiedenis, dus niet alleen het concept ras. En de

betekenis die aan nature wordt gegeven (biologisch gezien), verschilt niet alleen per tijd maar
ook per discipline waar het in wordt benaderd.

Palmi (2007) Genomics, Divination, Racecraft

Sinds de tweede wereldoorlog en de late jaren 60 heeft de visie dat categorien zoals, gender,
ras en sekse historische en lokale variabele constructies binnen de antropologische discipline
gedomineerd (Palmi 2007: 205). Door dergelijke hoeken te vestigen, hoeken die draaien op
het idee dat er een raciale identiteit bestaat, genometica (zoals waarzeggerij) materialen vorm
geven en zodoende de sociale realiteit reproduceert, dus de ideologien van niet zichtbare
essenties en agencies waarop zij gebaseerd zijn. Bijvoorbeeld de essentie dat ras een
embodied erfgoed is binnen de moderne maatschappij binnen de Verenigde Staten (Palmi
2007: 207). Ras moet niet worden gezien als alleen een sociaal of alleen een biologisch
fenomeen, maar juist iets wat met elkaar verwerft is en gerelateerd is aan een logica wat
Palmi racecraft noemt. Abu El-Haj zegt hiertegen dat raswetenschappen niet alleen op
classificatie was gebaseerd, het veronderstelde een distinctieve relatie tussen culture en
nature. Wat is nature en wat is culture en wat is de relatie hiertussen in de huidige zoektocht
naar het verleden van genomatica?