Aleksandro Skarlati bio je italijanski kompozitor i znaajna linost na prelazu izmeu dva

vijeka. On je bio predstavnik napuljske muzike, iako se najvei dio njegove muzike karijere
vezuje za Rim. Bio je prepoznatljiv po svojim kantatama I operama. Njegova dominacija,
kako u oblasti komine opera, tako i u sferi ozbiljne opere bila je potpuna. Skarlati je
utemeljiva nove putanje razvoja arije, koja e definitivno imati trodijelnu strukturu, a iji e
trei deo predstavljati ponavljanje drugog (de capo); zatim veu panju posveuje
komponovanju instrumentalne uvertire - tada nazivanom sinfonija, a uveo je i brojne
paralelne dionice za etiri pjevaa, to se nazivalo: arie a quatro, kao to je sluaj u djelu
Telemaco.Budui da je tokom baroknog perioda potreba za operom bila ogromna,
upravnici pozorita i kompozitori su zbog velike potranje osmislili su niz dela koje su
zajedno napisali razliiti muziari, a koja se zovu pasticio. Jedno od tih dela je i onio
Bruto, koje je komponovao Skarlati. Smatra se osnivaem napolitanske operske kole. Bio
je otac dvojice kompozitora Domenika Skarlatija i Pietra Filipa Skarlatija. Zahvaljujui
svojoj operi Gli Equivoci nell sembiante, dobio je pokroviteljstvo kotske kraljice Kristine,
koja je u to vreme ivela u Rimu. U februaru 1684. godine postaje kapel-majstor u Napulju
zahvaljujui svojoj sestri, operskoj pevaici, koja je bila ljubavnica uticajnog napuljskog
plemia. Muzika Alesandra Skarlatija predstavlja vanu vezu izmeu rano baroknog
vokalnog stila u Italiji i klasine kole 18-og veka, koja doivljava svoj vrhunac u vreme
Mocarta. Do 1686. godine Skarlati definitivno usvaja formu italijanske uvertire i izbacuje
ostinato bas i dvodelnu formu arije u korist trodelne forme ili da capo arije. Njegove najbolje
opere iz ovog perioda su La Rosaura (1690) i Pir i Dimitrije (1694). Osim opera, pisao je
oratorijume, mise, kamerne kantateScarlatti je napisao 45 muzickih drama,7 melodrama,
2 komicne opere, 2 muzicke tragedije, 1 komediju, 1 pastoralnu dramu I jednu sakralnu
muzicku dramu. Poznata djela: Tigran, car Armenije, Griselda, Mitridat, Pompej, oratorij La
Maddalena, koncerti za flautu, violinu, tokate za cembalo, tokata za harpsikord u g molu,
sonate za violoncelo, concerto grosso broj 2, Salva regina, Magnificat, Aurae venti, Tokata
broj 7, opera Il Cambise, te komicna opera Pobjeda casti Izmedju ostalog je napisao 114
opera, 800 kantata, 16 misa, 35 oratorija, te motete, psalme, instumentalne kompozicije.
Smatra se jednim od najboljih orguljasa, dirigenata I ucitelja svog doba. Zato su
instrumentalne boje njegovog orkestra, koji je po sastavu vec onakav kakav ga upotrebljava
Haydn i Mozart(violine I i viole II, violoncela, kontrabas, oboe, fagot i dva roga), iskoristene
su sa mnogo ukusa, a ucvrsceni su elementi karakteristicni za napuljsku operu. Sa
posebnom ljubavlju gajio je jednu formu, ples siciliano, izrazite ritmicke podloge, zgodne za
lirske ugodjaje. Koristi takodjer i napuljski sekstakord, ali ga koriste i drugi barokni majstori
tog vremena.