Anda di halaman 1dari 2

Aanwezigheid, of: a star is born

Zaterdag keerde Yacoub Shaheen onder luid gejuich terug in Bethlehem en


Ramallah. Na zijn optreden in de Arab Idols in Beiroet had hij niet alleen de
handen van VIPs geschud maar ook verschillende Palestijnse vluchtelingenkampen
rond Beiroet bezocht en daar gezongen, samen met medecontestant Amir
Dandan uit Majd al-Krum in Galilea. Onder de mensen in de kampen wordt de
komst van mensen uit Palestina sterk gewaardeerd. En net als een week geleden
was het in Bethlehem opnieuw een straatfeest met Syrisch orthodoxe en
Palestijnse vlaggen en met Yacoub op de schouders. De mensen konden even
afstand nemen van het gewoonlijk depressieve nieuws. (Alleen al in de maand
februari werden 420 Palestijnen door Israel gevangen genomen, volgens Maan
News Agency een aantal om bij stil te staan).

Grote spandoeken met Yacoubs afbeelding versierden de flats. Ook de


commercie boog zich over hem. Voor de popular vote werd flink gelobbied. Veel
bedrijven sponsorden de 3,5 shekel die een stem per SMS kostte. In totaal
zouden er vele miljoenen stemmen op Yacoub zijn uitgebracht. Niet alleen uit de
Arabische wereld kwamen stemmen van Arabische christenen en moslims, ook
van Arabische en Palestijnse gemeenschappen elders in de wereld. Naar verluid
stemde het moslimse Hebron massaal voor hem, wellicht omdat hij daar had
gestudeerd.

Feit is dat waar de Palestijnse politiek er niet in slaagt Palestijnen te verenigen,


Yacoub daar wel in slaagde. Op Idols gaven hij en Amir stem aan een reeks
verschillende identiteiten. Van een Syrisch-orthodox lied ging het naar
Palestijnse liederen (onder meer Ween a Ramallah, Waar in Ramallah - een
bekende schlager hier) en dan weer naar een gevoelig pan-Arabisch lied over
vervloekte oorlogen, gezongen met andere deelnemers aan de show.

Niet onbelangrijk: hij kwam ook menselijk en gewoon aardig over. Yacoub blijkt
geliefd onder degenen die hem persoonlijk kennen. Hij treedt op voor een goed
doel zonder betaald te willen worden. Hij vertelde de menigte op het
Geboorteplein dat geld en faam hem niet zouden veranderen. Hij zou een zoon
van Bethlehem blijven.

Je merkt dat zijn bekendheid het gevoel van presentie onder Palestijnse
christenen heeft gesterkt.
Laatst zag Mary een oudere Palestijns-christelijke man op straat die zomaar een
praatje met haar aanknoopte. Hij had hier een groot huis gebouwd, met de
bedoeling dat aan zijn kinderen te geven. Maar zijn vijf kinderen zijn naar de VS
geemigreerd. Hij en zijn vrouw hadden ze grootgebracht, vertelde hij, en nu
bleef hij alleen achter en moesten zijn kinderen straks wellicht het huis
verkopen.

Mary kon het zich goed voorstellen. In zekere zin voel je in zon situatie dat je
er niet meer bent. Presentie is meer dan alleen fysieke aanwezigheid. Het is ook
de verbinding met gelijkgestemde anderen en een vaak onuitgesproken
gezamenlijk gevoel van trots op je erfgoed. Dat gevoel kwam bij velen in
Bethlehem even terug, met Yacoub.

http://www.palestine-family.net/index.php?nav=5-
15&cid=6&did=9348&pageflip=1

Anda mungkin juga menyukai