Niet onbelangrijk: hij kwam ook menselijk en gewoon aardig over. Yacoub blijkt
geliefd onder degenen die hem persoonlijk kennen. Hij treedt op voor een goed
doel zonder betaald te willen worden. Hij vertelde de menigte op het
Geboorteplein dat geld en faam hem niet zouden veranderen. Hij zou een zoon
van Bethlehem blijven.
Je merkt dat zijn bekendheid het gevoel van presentie onder Palestijnse
christenen heeft gesterkt.
Laatst zag Mary een oudere Palestijns-christelijke man op straat die zomaar een
praatje met haar aanknoopte. Hij had hier een groot huis gebouwd, met de
bedoeling dat aan zijn kinderen te geven. Maar zijn vijf kinderen zijn naar de VS
geemigreerd. Hij en zijn vrouw hadden ze grootgebracht, vertelde hij, en nu
bleef hij alleen achter en moesten zijn kinderen straks wellicht het huis
verkopen.
Mary kon het zich goed voorstellen. In zekere zin voel je in zon situatie dat je
er niet meer bent. Presentie is meer dan alleen fysieke aanwezigheid. Het is ook
de verbinding met gelijkgestemde anderen en een vaak onuitgesproken
gezamenlijk gevoel van trots op je erfgoed. Dat gevoel kwam bij velen in
Bethlehem even terug, met Yacoub.
http://www.palestine-family.net/index.php?nav=5-
15&cid=6&did=9348&pageflip=1