Anda di halaman 1dari 56

An. et vol. XCV 4 Iunii 2003 N.

ACTA APOSTOLICAE SEDIS


COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico Citta del Vaticano Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA IOANNIS PAULI PP. II

LITTERAE DECRETALES

quibus Alfonso de Orozco sanctorum honores decernuntur.

IOANNES PAULUS EPISCOPUS


servus servorum dei
ad perpetuam rei memoriam.

Qui autem seminat in spiritu, de spiritu metet vitam aeternam (Gal


6, 8).
Spiritus Sanctus qui in Christi amicorum cordibus residet eosque ad Deo
Ecclesiaeque serviendum per vitae operaeque sanctitatem impellit, illumi-
navit etiam et direxit beatum Alfonsum de Orozco, qui Iesum contuens,
auctorem et consummatorem fidei (cfr Heb 12, 2) Evangelii lumine mundum
collustravit, Dei Verbum nuntiando, misericordiae opera praestando ac spi-
ritalitatis doctrinaeque catholicae magni momenti scripta edendo.
Fidelis hic S. Augustini discipulus die xvii mensis Octobris anno md
Oropesae Toletanae provinciae diviti e familia religiosaque ortus est, quae
eum Dei semitas tenere docuit. Puer fuit aliquandiu cantor cathedralis
templi Toletani atque artem musicam magno cum emolumento didicit.
Dum adulescens studiorum Universitatem Salmaticensem adibat, S. Tho-
mae a Villanova captus est sermonibus. Animadvertit ideo se a Domino ad
vitam consecratam presbyteratumque vocari atque Ordinem Sancti Augusti-
ni ingressus est. In pervigilio Pentecostes anno mdxxii religiosum vestimen-
378 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

tum induit atque die ix mensis Iunii subsequentis anni vota religiosa nuncu-
pavit. Philosophiae theologiaeque expletis curriculis anno mdxxvii sacerdotali
ordine auctus est. Insignis cum esset concionator, praedicationis ei ministe-
rium commiserunt superiores. Definitor quoque fuit provincialis, visitator et
variis in coenobiis Hispanicis prior. Prudenter aequabiliterque talia sustinuit
officia atque sodalibus probos per mores fuit exemplo. Ut evangelicum nun-
tium inter gentes diffunderet, navem conscendit Mexicum petiturus, sed re-
pentino morbo correptus in Hispaniam remigrare est coactus. Cum prior esset
coenobii Vallisoletani, quae urbs erat tunc princeps regni, concionator regis
nominatus est. Matriti, quo cum ceteris aulicis venerat, sibi humile cubicu-
lum postulavit et se superioribus subdidit, licet immediata iurisdictione suum
propter officium solveretur. Etsi compluribus detinebatur officiis, infirmos,
captivos pauperesque subinde invisebat, quos sollicite paterneque confirma-
bat et iuvabat. Cum insignis esset humanitatis litterarum, sacrorum biblio-
rum, patrum reique spiritalis cultor, complura scripta edidit, ut Christi vita
ac normae morales liturgicaeque Ecclesiae latius cognoscerentur. Sensum
momentumque orationis et Marialis devotionis explicavit, annales spiritali-
tatemque sui Ordinis collustravit, Dei misericordiae magnitudinem extulit.
Grato animo Concilii Oecumenici Tridentini doctrinam recepit. Complura
condidit coenobia Augustinianorum Augustinianarumque contemplativae vi-
tae. Constanter perfectionis semitam tenuit. In omnibus vitae condicionibus
fidem in Christum palam manifestavit virtutesque per sacrae Eucharistiae,
Virginis Mariae devotionem aluit. Cum Domino coniunctionem coluit, Dei
verba meditanda, assiduas precationes curavit, sibi plane conscius precatio-
nem magnos bonorum spiritalium thesauros de Dei manibus impetrare .
Cunctis rebus in adversis tranquillus mansit, Providentiae fidens. Maiorem
Dei gloriam et Regni Christi amplificationem affectavit. Senex etiam in viis
ambulans universis Redemptionis bonum exhibebat. Cum Iesum diligeret
indigentes homines corporis spiritusque praesidiis iuvabat ipseque regis fa-
miliam, nobiles humiliorisque ordinis personas studiose curabat.
Augustiniano in Ordine sapienter acriterque reformationis operam
praestitit. Licet vitae severitatem persequeretur, humaniter benigneque
officium gubernandi gessit. Religiose Ecclesiae leges ac Sancti Patris Au-
gustini tenuit normas. Patienter infirmitates toleravit, parabili cibo potu-
que usus est, quietem solummodo necessariam adhibuit, sensus per volun-
tarias castigationes continuit. In paupertate et oboedientia cum viveret,
castitatem insigniter servavit, cum per praedicationem doceret, hoc evan-
gelico consilio servato artius cum Domino coniungi fidelem. Mense Augu-
Acta Ioannis Pauli Pp. II 379

sto anno mdxci vehementi febri est correptus, quem infirmum primarii
homines inviserunt, quorum sibi aestimationem conciliaverat. Matriti
die xix mensis Septembris eiusdem anni e vita excessit, cum usque in
finem Dei amorem testaretur.
Latam propter sanctitatis apud omnes ordines invalescentem famam an-
no mdcxix Processus Informativus incohatus est. His iure statutis perfectis
rebus, Decessor Noster Leo XIII die xv mensis Ianuarii anno mdccclxxxii
eum in Beatorum numero reposuit. Die xxiv mensis Aprilis anno mmi Nobis
coram decretum de miraculo prodiit. Consentientibus exinde Patribus Cardi-
nalibus Episcopisque, in Consistorio die xxvi mensis Februarii coadunatis,
statuimus ut canonizationis ritus Romae die xix mensis Maii anni mmii cele-
braretur.
Hodie igitur, una cum ingenti coetu Pastorum et Christifidelium ex multis
populis et regionibus pie sollemnitatem celebrantes Pentecostes, invocato
Spiritus Sancti auxilio, in foro Petriano inter sacra hanc pronuntiavimus
formulam:
Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fidei
catholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini nostri Iesu
Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatio-
ne praehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorum Fratrum
Nostrorum consilio, Beatos Alfonsum de Orozco, Ignatium a Santhia, Humi-
lem a Bisignano, Paulinam a Corde Iesu Agonizanti et Benedictam Cambia-
gio Frassinello Sanctos esse decernimus et definimus, ac Sanctorum Catalogo
adscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia inter Sanctos pia devotione
recoli debere. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti .
Operositatem doctrinamque insignis huius Christi ministri extollere
placet, qui sua opera luculenter in sodales colendos, in hominum salutem
persequendam contulit. Exoptamus igitur ut huius caelitis testificationi-
bus incitati homines qui nunc sunt ad superna ac caelestia certo gradu
contendant.
Deinde Ipsi Nos libentes venerati sumus novum Sanctum, extollentes
virtutes et merita eius, praesertim sane proponentes hominibus nostrae
aetatis veluti exemplar authenticae vitae evangelicae, genuinae eius hu-
militatis, promptae oboeditionis et voluntariae paupertatis propter Chri-
stum.
Quae autem decrevimus, volumus nunc et in futurum tempus vim ha-
beant, contrariis rebus quibuslibet non obstantibus.
380 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undevicesimo mensis Maii,


anno bismillesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.

EGO IOANNES PAULUS


Catholicae Ecclesiae Episcopus

Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.

Loco e Plumbi
In Secret. Status tab., n. 517.190

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

MUVATTUPUZHENSIS

Nova eparchia in India constituitur Muvattupuzhensis appellanda.

IOANNES PAULUS EPISCOPUS


servus servorum dei
ad perpetuam rei memoriam.

Communitates terrarum in orbe ecclesiales multiplices variasque prae se


ferunt formas condicionesque, quas legitimas Nos tueri volumus, atque con-
tendimus et studemus, ut floridiorem statum per proprium ritum illae adi-
piscantur. Nunc de Tiruvallensi eparchia cogitamus ac de eiusdem amplo
territorio fideliumque efficaciori cura. Itaque, postquam de hac re Congrega-
tionis pro Ecclesiis Orientalibus Praefectus rettulit, iudicavimus opportunum
Acta Ioannis Pauli Pp. II 381

nonnulla loca ab eadem distrahere et novam eparchiam condere. Quapropter


Apostolica Nostra de auctoritate novam eparchiam constituimus ab urbe
Muvattupuzha Muvattupuzhensis appellandam, ubi eparchialis sedes loca-
tur, quae regiones in districtis Ernakulam, Thrissur, Palakkad in Statu Ke-
ralensi, necnon Coimbatore et Tiruchirappalli positas complectitur, quamque
metropolitanae archieparchiae Trivandrensi suffraganeam facimus. Huius
provisionis exsecutionem absolvent Excellentissimus Episcopus Tiruvallensis
una cum Excellentissimo Episcopo Muvattupuzhensi. Ad haec tandem perfi-
cienda consuetudines iuraque congrua serventur et quae a Codice Orientali
praecipiuntur, quibusvis rebus minime officientibus.
Novensilem tandem ad hanc communitatem benignum animum Nostrum
convertentes, exoptamus, ut novum spiritale iter animose ipsa suscipiat,
quae per translaticias consuetudines et fervidam pietatem magnum progres-
sum consequatur et fidelibus salutifera largiter afferat beneficia.

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undevicesimo mensis De-


cembris, anno Domini bismillesimo altero, Pontificatus Nostri quinto et
vicesimo.

e Angelus card. Sodano e Ignatius Moussa card. Daoud


Secretarius Status Congr. pro Eccl. Orientalibus Praef.

Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.


Laurentius Civili, Protonot. Apost.
Loco e Plumbi
In Secret. Status tab., n. 534.864

II

IDDUKKENSIS

Nova constituitur in India eparchia Syrorum-Malabarensium nominata Iduk-


kensis .

Maturescens Catholica fides ac pietas et maximis quidem auctibus intra


fines Indiae non sinit tantum verum quodam modo poscit ut singulis inibi
communitatibus efficientius consulatur, novis etiam passim excitandis eccle-
siasticis dicionibus. Cum igitur eparchia Kothamangalamensis Syrorum Ma-
labarensium ita tum christifidelium creverit numero tum apostolatus coti-
382 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

diani necessitatibus, haec quae sequuntur pro apostolica Nostra auctoritate


statuimus fierique praecipimus. Ab ipsa commemorata eparchia Kothaman-
galamensi totam seiungimus regionem loca provinciae civilis dictae Udum-
banchola necnon civilium circumscriptionum Thodupuzha et Devicolam com-
plectentem, unde apud urbem Idukki novam condimus eparchiam, in
posterum Idukkensem vocandam quam volumus veluti suffraganeam subdi
archieparchiae metropolitanae Ernakulamensi-Angamaliensi, cunctis additis
ei propriis iuribus et privilegiis, propriis operibus et officiis obligationibus
quae in normis Codicis Canonum Ecclesiarum Orientalium recensentur de
huius generis constitutione. Documentum autem hoc Nostrum sanctum ra-
tumque in omne esse tempus iubemus, contrariis quibuslibet causis rebusve
haudquaquam obsistentibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undevicesimo mensis De-
cembris, anno Domini bis millesimo altero, Pontificatus Nostri vicesimo
quinto.

e Angelus card. Sodano e Ignatius Moussa card. Daoud


Secretarius Status Congr. pro Eccl. Orientalibus Praef.

Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.


Laurentius Civili, Protonot. Apost.
Loco e Plumbi
In Secret. Status tab., n. 534.979

III

SAXANIGRENSIS

In Mexico nova conditur dioecesis Saxanigrensis.

IOANNES PAULUS EPISCOPUS


servus servorum dei
ad perpetuam rei memoriam.

Sollicitus de spirituali bono suorum fidelium, Venerabilis Frater Iose-


phus Radulfus Vera Lopez, O.P., sacrorum Antistes Saltillensis, audita
Conferentia Episcoporum Mexici, ab hac Apostolica Sede petivit ut, quo-
dam seiuncto territorio a circumscriptione ecclesiastica sua, nova dioecesis
Acta Ioannis Pauli Pp. II 383

conderetur. Nos vero, favente quoque eidem rei Venerabili Fratre Iosepho
Bertello, Archiepiscopo titulo Urbis Salviae et in memorata Natione Nuntio
Apostolico, audito consilio Congregationis pro Episcopis, enixas preces liben-
ter audiendas esse putavimus. Summa igitur Nostra potestate sequentia de-
cernimus: a Saltillensi dioecesi separamus integrum territorium, prout in
praesens civili lege circumscribitur, municipiorum nuncupatorum: Acuna,
Allende, Guerrero, Hidalgo, Jimenez, Juarez, Morelos, Muzquiz, Nava, Piedras
Negras, Progreso, Sabinas, San Juan de Sabinas, Villa Union, Zaragoza et
borealem partem (scilicet, a 28 gradu septemtrionalis latitudinis) municipii
Ocampo atque ex ita distractis locis novam constituimus dioecesim Saxani-
grensem, quae iisdem limitabitur finibus, quibus praedicta municipia simul
sumpta, prout lege civili exstant, nunc terminantur. Sic conditae Ecclesiae
sedem in urbe Piedras Negras ponimus, ibique situm paroeciale templum,
Deo in honorem Martyrum a Christo Rege dicatum, ad gradum et dignitatem
ecclesiae cathedralis evehimus, mandantes ut in eo Capitulum Canonicorum,
ad normam iuris, instituatur. Praeterea dioecesim Saxanigrensem suffraga-
neam facimus metropolitanae Sedi Monterreyensi eiusque Episcopum metro-
politico iuri Archiepiscopi Monterreyensis pro tempore subicimus. Cetera
vero secundum canonicas leges temperentur. Quae praescripsimus perficienda
committimus praedicto Venerabili Fratri Iosepho Bertello, vel, absente eo,
illi, qui curat negotia Sanctae Sedis in eadem Natione, eisdem tribuentes
necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de
quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere
imposito Congregationi pro Episcopis authenticum exemplar actus peractae
exsecutionis, cum primum fas erit, mittendi. Hanc denique Constitutionem
Nostram nunc et in posterum ratam esse volumus, contrariis quibuslibet
rebus non obstantibus.

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die octavo mensis Ianuarii, anno
Domini bis millesimo tertio, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.

e Angelus card. Sodano e Ioannes B. card. Re


Secretarius Status Congr. pro Episcopis Praef.

Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.


Franciscus Bruno, Protonot. Apost.
Loco e Plumbi
In Secret. Status tab., n. 534.755
384 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

IV
SAMARINDAENSIS
In Indonesia constituitur nova Provincia ecclesiastica Samarindaensis, cuius
metropolitana Ecclesia erit sedes eiusdem nominis.

IOANNES PAULUS EPISCOPUS


servus servorum dei
ad perpetuam rei memoriam.

Cum Ecclesia catholica in Indonesia, in territorio Provinciae ecclesiasticae


Pontianakensis, haud parva incrementa passim suscepisset, ut ipsis Episco-
pis, sacerdotibus, religiosis viris atque mulieribus et Christifidelibus ibidem
operose adlaborantibus meritae tribueretur testimonium laudis eorumque
animi incitentur ad novos maioresque in dies exantlandos labores necnon
ut ipsa Ecclesia firmius constabiliretur, Congregatio pro Gentium Evangeli-
zatione, re mature perpensa acceptisque pariter eorum, quorum interest,
faventibus votis, censuit nuper novam Provinciam ecclesiasticam iisdem in
locis esse condendam. Nos vero de totius Dominici gregis bono solliciti, talem
sententiam ratam habentes, summa Apostolica potestate sequentia decerni-
mus. A metropolitana sede Pontianakensi seiungimus dioeceses Tanjungse-
lorensem, Bangiarmasinam, Palangkaraiensem et Samarindaensem, ex iisque
constituimus novam Provinciam ecclesiasticam Samarindaensem atque dioe-
cesim eiusdem nominis ad gradum archidioecesis metropolitanae evehimus
cuique assignamus uti suffraganeas memoratas dioeceses Tanjungselorensem,
Bangiarmasinam, Palangkaraiensem, Samarindaensem Praesulem Florenti-
num Sului Hajang Hau, nominamus Archiepiscopum Metropolitam Samarin-
daensem. Omnia committimus perficienda Venerabili Fratri Laurentio Fra-
tini, Archiepiscopo titulo Botrianensi et Apostolico Nuntio in Indonesia,
onere imposito sincerum exemplar actus effectae exsecutionis mittendi me-
moratae Congregationi. Hanc denique Constitutionem nunc et in posterum
ratam esse volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die decimo quarto mensis Ianua-
rii, anno Domini bis millesimo tertio, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.

e Angelus card. Sodano Crescentius card. Sepe


Secretarius Status Congr. pro Gentium Evang. Praef.

Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.


Laurentius Civili, Protonot. Apost.
Loco e Plumbi
In Secret. Status tab., n. 534.926
Acta Ioannis Pauli Pp. II 385

LITTERAE APOSTOLICAE

Venerabili Dei Servo Theodoro Romza Beatorum honores decernuntur.

IOANNES PAULUS PP. II

Ad perpetuam rei memoriam. Donum autem Dei vita aeterna in


Christo Iesu Domino nostro (Rom 6, 23).
Venerabilis Dei Servus Theodorus Romza, Eparchiae Munkacsiensis ritus
Byzantini pastor, res affectusque terrestres omnino posthabuit atque animum
suum in perpetuam beatitudinem tantum direxit, quam Iesus suis fidelibus
servis est pollicitus. Cum ipse sibi plane conscius esset, quemadmodum in
epistula quadam significavit, pro Christo mori idem esse ac in aeternum
vivere, suum pastorale officium absolvere perrexit, licet Sovietici eum perse-
querentur, atque per sanguinis effusionem suum in Deum Ecclesiamque
testatus est amorem.
Dei Servus die xiv mensis Aprilis anno mcmxi in oppido Nagybocsko, quod in
orientali plaga Transcarpatiae (Ruteniae) locatur, atque nunc ad Ucrainum
agrum pertinet, ortus est. Humilis fuit eius familia et religiosa. Suam sequens
vocationem, Romam petiit atque disciplinis theologicis apud studiorum Uni-
versitatem Gregorianam operam dare coepit, transmigrans deinde ad collegium
Russicum. Die xxv mensis Decembris anno mcmxxxvi ordinationem presbyte-
ralem recepit, sed ante quam studia absolveret, patriam repetere debuit ut
militiae nomen daret. Ipsius curationi duae commissae sunt montanae paroe-
ciae, quae in districtu Huszt reperiebantur. Dei Servus perstudiose suum ex-
plevit ministerium, ut summam apud fideles mereretur aestimationem. Cum
apud Seminarium Ungvar philosophiam doceret, in alumnos caritatem et iu-
stitiam exercuit, praestantis vitae patefaciens mores. Aestate anno mcmxliv
Episcopus electus est titulo Appianus et Auxiliaris Administratoris Apostolici
Munkacsiensis. Die xxiv mensis Septembris anno mcmxliv episcopalem conse-
crationem recepit atque duobus post annis Eparchiae factus est Administrator
Apostolicus. Cum rerum potiti sunt communistae, etsi vexatus et minis affec-
tus, in eorum partes haudquaquam transiit, sed unitatis et erga Romanum
Pontificem oboedientiae servavit vinculum. Fidem palam testatus est, quam
precatio, Dei Verbi lectio et meditatio, filialis in Virginem Mariam devotio
alebant. Divino auxilio usque nisus, tum quoque cum condicio magis magi-
386 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

sque difficilis fiebat, suum ministerium explere absque metu perrexit: pa-
roecias invisebat, sacris ritibus praesidebat Dei Verbum proclamando, Sacra-
menta ministrabat. Aperte declaravit se ad moriendum esse paratum potius
quam a Christo Ecclesiaque deficeret. Die xxvi mensis Octobris anno
mcmxlvii parvum pagum Lochovo adiit, ut paroeciale templum modo resti-
tutum consecraret. Rediens interceptus est a Sovieticis et male est mulcatus.
In valetudinarium Munkacsiense receptus, Dei Servus, mentis potestate
recuperata, corollam precatoriam postulavit ut orare posset atque veniae
verba in persecutores dixit. Paulo post, die i mensis Novembris, propter
plagas receptas vel, ad nonnullorum opinionem, propter venenum e vita
discessit.
Martyrii increbrescente fama, anno mcmxcv Munkacsiensis Episcopus bea-
tificationis seu declarationis martyrii Causam incohavit. His rite a iure sta-
tutis peractis rebus, Nobis coram super martyrio Decretum die xxiv mensis
Aprilis anno mmi prodiit. Statuimus exinde ut beatificationis ritus Leopoli
Ucrainorum die xxvii mensis Iunii eiusdem anni, Nostri pastoralis itineris
tempore, celebraretur.
Hodie igitur inter sacra hanc ediximus formulam:
Plbcyxb ghj fyyz yfib hfnd,
Kjvbhf Rfhlbyfkf Uepfhf,
Dth jdyjuj Fh btgbcrjgf Kmddcmrjuj lkz erhfywd,
Rbh $dfyf Ctvtlz, Tgbcrjgf Verfxdcmrjuj
dpfynbcmrjuj jhzle,
Rbh Cjahjyf Cntafyf Velhjuj,
gbcrjgf $dfyj-Ahfyrdcrjuj (Cnfyckfddcmrjuj)
lkz erhfywd, Rbh Vb fkf Rjkneyf,
gbcrjgf Cjrfkmcmrjuj lkz erhfywd,
 fufnmj yib hfnd e tgbcrjgcnd
nf fufnmj dhyb , gckz dbcke fyyz levrb
Rjyuhtufw e cghfdf cdznb ,
yfij fgjcnjkmcmrj dkflj vb ljpdjkztvj,
oj dlntgth  yflfk dctxtcyb Ckeu jqb :
Vbrjkfz Xfhytwmrjuj
 ldflwznm xjnbhmj cgdvextybrd,
Ntjljhf Hjvqe,
Jvtkzyf Rjdxf  Bjcfafne Ujhlfitdcmre,
dtkbxfnb kfqtyybvb  oj y ghfpybrb
cdznredfkbcz rjqyjuj hjre
e vcwz  pulyj p xbyjv, dbpyfxtybvb ecnfdjv,
Acta Ioannis Pauli Pp. II 387

f cfvt: Vbrjkfz Xfhytwmrjuj


 ldflwznb xjnbhmj cgdvextybrd
ldflwznm cmjvjuj xthdyz;
Ntjljhf Hjvqb gthijuj kbcnjgflf;
Jvtkzyf Rjdxf ldflwznm cmjvjuj xthdyz
 Bjcfafnb Ujhlfitdcmrj ldflwznjuj kbcnjgflf.
D vz Jnwz  Cbyf  Cdznjuj Le f.
Fvym. Fvym. Fvbm.
Quae autem his Litteris decrevimus, nunc et in posterum rata et firma
esse volumus, contrariis rebus minime obstantibus.

Datum Leopoli, sub anulo Piscatoris, die xxvii mensis Iunii, anno Domini
mmi, Pontificatus Nostri tertio et vicesimo.

De mandato Summi Pontificis


e Angelus card. Sodano
Secretarius Status
Loco e Sigilli
In Secret. Status tab., n. 497.601

II

Venerabili Dei Servae Mariae a Transitu a Iesu Sacramentato Beatorum honores


decernuntur.

IOANNES PAULUS PP. II

Ad perpetuam rei memoriam. Si quis mihi ministraverit, honorificabit


eum Pater (Io 12, 26).
Haec verba, a Divino pronuntiata Magistro, penitus in animo Venerabilis
Dei Servae Mariae a Transitu a Iesu Sacramentato (in saec.: Mariae a Tran-
situ Cabanillas) resonaverunt quae, studiose sancti Francisci spiritalem ra-
tionem in cotidiana vita sequens, Iesu Christo servire voluit.
Praeclara haec spiritalis sancti Francisci Asisinatis filia in Argentinae loco
vulgo dicto Carlos Paz , prope Cordubam, die xv mensis Augusti anno
mdcccxxi e fecunda et omnino christiana familia est orta. Adhuc iuvenis
assidua fuit in precibus, in austeris vitae moribus, atque artam cum Christo
Eucharistico coniunctionem nutrivit. Alacrem exercuit navitatem in commu-
388 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

nitate paroeciali, potissimum in catechesi tradenda et in navanda opera pro


spiritali pauperum progressione. Anno mdccclviii se ascripsit in Ordinem
Franciscanum Saecularem. Animo in afflictorum ipsius Christi dolentis vul-
tum percipiebat atque alacriter morbo cholerae aegrotantibus aderat. Consi-
lio capto cum moderatore spirituali, consecratam vitam amplecti decrevit.
Monasterium ingressa est Carmelitarum in urbe Bonaerensi, sed deinde com-
munitatem Sororum Visitationis in Monte Visivo se rettulit. Adversam ob
valetudinem in urbem natalem reversa est. Attamen, plurimis superatis dif-
ficultatibus, die viii mensis Decembris anno mdccclxxviii, ut Deus glorifica-
retur in opera pro spiritali pauperum bono atque in christiana iuvenum
educatione, novam condidit religiosam familiam, Sorores scilicet Missionarias
Franciscanas de Argentina. Serva Dei peculiares virtutes demonstravit at-
que in vitae variis angustiis versans, Infantem Iesum, Eucharistiam atque
Virginem Sanctissimam studiose coluit. Munus moderatricis prudenter exer-
cuit suis filiabus spiritalibus cotidianae vitae exemplum praebens. Ecclesiam
Christi vehementer amavit singularique eminuit oboedientia erga ecclesiasti-
cas auctoritates. Die ii mensis Februarii anno mdccclxxx vota nuncupavit.
Institutum a Serva Dei conditum celeriter auxit atque, sub patrocinio Fra-
trum Minorum susceptum, novum accepit spiritalem moderatorem, patrem
Cyriacum Porreca. Ille precarias videns valetudinis condiciones Mariae a
Transitu a Iesu Sacramentato, munus moderatricis generalis ipsi abrogavit.
Etiam hoc in rerum contextu Serva Dei omnes difficultates pro Christi amore
libenti animo pertulit ad praemium aeternum cotidie diligenter aspirans.
Cordubae, die xxv mensis Augusti anno mdccclxxxv, pie in Domino obdor-
mivit haec sororibus suis dicens: Nunc nihil possum, sed de caelo multa pro
vobis faciam bona . Sanctimoniae fama crebrescente post obitum Mariae a
Transitu a Iesu Sacramentato, anno mcmlxix Processus Informativus est
initiatus et anno mcmlxxiv feliciter conclusus. Expletis diligenter legibus,
Nobis adstantibus die xxviii mensis Iunii anno mcmxcix Servam hanc Dei
virtutes theologales et cardinales atque adnexas heroum in modum factita-
visse est pronuntiatum. Die vii mensis Iulii anno mmi prodiit super miraculo
decretum quod eiusdem Venerabilis Servae intercessioni adsignatum erat.
Decrevimus igitur ut beatificationis ritus Romae perageretur die xiv mensis
Aprilis anno mmii.
Hodie igitur in Petriano foro inter Missarum sollemnia hanc protulimus
formulam:
Nos, vota Fratrum Nostrorum Michaelis Cardinalis Giordano, Archie-
piscopi Neapolitani, Iulii Sanguineti, Episcopi Brixiensis, Petri Cardinalis
Acta Ioannis Pauli Pp. II 389

Rubiano Saenz, Archiepiscopi Bogotensis, Caroli Iosephi Nanez, Archiepi-


scopi Cordubensis in Argentina, Marcelli Angeli Melani, Episcopi Neuque-
niani et Administratoris Apostolici Viedmensis, et Romani Arrieta Villa-
lobos, Archiepiscopi Sancti Iosephi in Costarica, nec non plurimorum
aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium explentes,
de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apo-
stolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Caietanus Errico, Lu-
dovicus Pavoni, Aloisius Variara, Maria a Transitu a Iesu Sacramentato,
Artemides Zatti et Maria Romero Meneses Beatorum nomine in posterum
appellentur, eorumque festum: Caietani Errico die vicesima nona Octo-
bris, Ludovici Pavoni die vicesima octava Maii, Aloisii Variara die decima
quinta Ianuarii, Mariae a Transitu a Iesu Sacramentato die vicesima quin-
ta Augusti, Artemidis Zatti die decima quinta Martii, et Mariae Romero
Meneses die septima Iulii in locis et modis iure statutis quotannis celebrari
possit.
In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti .
Quae autem his Litteris decrevimus, nunc et in posterum rata et firma
esse volumus, contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus.

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xiv
mensis Aprilis, anno mmii, Pontificatus Nostri quarto et vicesimo.

De mandato Summi Pontificis


e Angelus card. Sodano
Secretarius Status

Loco e Sigilli
In Secret. Status tab., n. 512.618

III

Venerabili Dei Servo Ludovico Pavoni Beatorum honores decernuntur.

IOANNES PAULUS PP. II

Ad perpetuam rei memoriam. Omnibus omnia factus sum (1 Cor 9,


22). Quod vitae propositum Paulus Apostolus usque tenuit, ad id Venera-
bilis Dei Servus Ludovicus Pavoni se continenter contulit, quod ad Dei
amorem manifestandum per humilem studiosumque pauperiorum fratrum,
390 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

sibi a Providentia concreditorum, famulatum re illum compulit. Hi fuerunt


iuvenes derelicti Brixiensis urbis, in qua ipse die xi mensis Septembris anno
mdcclxxxiv natus est. Presbyterali ordine anno mdcccvii auctus, ab Episco-
po suo Gabrio M. Nava suffultus, quem Secretarium itemque Canonicum
Cathedralis templi nominavit, Oratorium pro pauperculis , scilicet pro
adulescentibus illis pannosis ac laceris condidit, qui aliis institutis illius
urbis deserebantur.
Cum complurium adulescentium, qui ab omnibus deserti in locis quoad
mores attinebat periculosis operari cogebantur atque christiana principia in
Oratorio percepta amittebant, videret condicionem, illis domicilium, fami-
liam, opus obtulit, Institutum condens anno mdcccxxi S. Barnabae. Colle-
gium Artium voluit, in quo adulescentium tutela cum educationis proposito
coniungebatur, quod personae centralitatem amoremque, veluti praesump-
tionis methodi, ut aiunt, cardines, prae se ferebat. Ipse quoque animadvertit,
ut in posterum illis convenienter prospiceretur, oportere ut artem quandam
adipiscerentur, qua nulli obnoxii essent et societati utiles; idcirco in S. Barna-
bae collegio octo officinas, inter quas principem obtinuit locum typographeum,
quod primum habitum est artis graphicae institutum. Surdos mutosque
quoque recepit, quos perdilexit. Colonia agris colendis in oppido Saiano,
prope Brixiam, adulescentibus agricolis destinavit. Ut sua opera sustentaret
anno mdcccxlvii Congregationem Filiorum Mariae Immaculatae, cuius soda-
les presbyteri religiosique ad unam missionem pertinerent ipsique vi-
tam omnino communem exigerent. In praesentia sui Conditoris charisma
variis in Nationibus persequitur Congregatio, rem pastoralem educationisque
agendo, scripta edendo. Ut suos adulescentes a pyrobolis vastationibusque
tempore Decem Dierum Brixiensium servaret, Ludovicus Pavoni cum illis
Saianum petivit atque sibi peripneumoniam contraxit. De hoc mundo mensis
Aprilis die i anno mdcccxlix eximiae caritatis exemplar demigravit. Per do-
num sui perlibenter factum, tener fuit parvulis postremique ordinis homi-
nibus pater. Omnino divinae Providentiae fidens, aptissima ipse repperit
instrumenta ut convenienter adulescentibus subveniretur. Illud ora et la-
bora propositum officium fuit eiusdem asseclis commissum, qui vocabun-
tur fratres operarii . Omnia sua consilia Ecclesiae Pastorum iudicio de-
mandavit. Oboedientia cum humilitate simplicitateque coniuncta
praecipua virtus eius religiosae familiae fuit. Virginem Mariam filii pie-
tate dilexit atque Immaculatam caelestem inspiratricem ac tutricem pu-
tavit Congregationis.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 391

Beatificationis Canonizationisque causam anno mcmviii Brixiae incohata


est. Die v mensis Iunii anno mcmxlvii Pius XII decretum de virtutibus he-
roum in modum exercitis foras emisit in quo Ludovicus Pavoni, appellatus
est alter Philippus Nerius vel praecursor S. Ioanni Bosco vel S. Iosephi
Benedicti Cottolengo perfectus aemulator . Die xx mensis Decembris anno
mmi Nobis coram decretum de mira sanatione Mariae Stevani, Venerabili Dei
Servo adscripta, prodiit. Statuimus ut Beatificationis ritus Romae die xiv
mensis Aprilis anno mmii celebraretur.
Hodie igitur inter sacra hanc ediximus formulam: Nos, vota Fratrum
Nostrorum Michaelis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani, Iulii Sanguineti,
Episcopi Brixiensis, Petri Cardinalis Rubiano Saenz, Archiepiscopi Bogo-
tensis, Caroli Iosephi Nanez, Archiepiscopi Cordubensis in Argentina, Mar-
celli Angeli Melani, Episcopi Neuqueniani et Administratoris Apostolici
Viedmensis, et Romani Arrieta Villalobos, Archiepiscopi Sancti Iosephi in
Costarica, necnon plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorum-
que christifidelium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum con-
sulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles
Servi Dei Caietanus Errico, Ludovicus Pavoni, Aloisius Variara, Maria a
Transitu a Iesu Sacramentato, Artemides Zatti et Maria Romero Meneses
Beatorum nomine in posterum appellentur, eorumque festum: Caietani Er-
rico die vicesima nona Octobris, Ludovici Pavoni die vicesima octava Maii,
Aloisii Variara die decima quinta Ianuarii, Mariae a Transitu a Iesu Sacra-
mentato die vicesima quinta Augusti, Artemidis Zatti die decima quinta
Martii, et Mariae Romero Meneses die septima Iulii in locis et modis iure
statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus
Sancti .
Quod autem decrevimus volumus et nunc et in posterum vim habere,
contrariis minime officientibus rebus quibuslibet.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xiv men-
sis Aprilis anno Domini mmii, Pontificatus Nostri quarto et vicesimo.

De mandato Summi Pontificis


e Angelus card. Sodano
Secretarius Status
Loco e Sigilli
In Secret. Status tab., n. 514.091
392 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

IV

Sanctuarium Cracoviae Deo dicatum in honorem Divinae Misericordiae ad


gradum Basilicae Minoris evehitur.

IOANNES PAULUS PP. II

Ad perpetuam rei memoriam. Cum postremum iter Nostrum apostoli-


cum fecimus in dilectam Poloniae nationem, Cracoviensi in urbe spiritali cum
gaudio gratiarumque actione die xvii mensis Augusti anno mmii Sanctuarium
Deo consecravimus in honorem Divinae Misericordiae aedificatum, loco sci-
licet commorationis sanctae Faustinae Kowalska. Instante deinde Venerabili
Fratre Nostro Francisco S.R.E. Cardinale Macharski, Archiepiscopo Craco-
viensi, de propagatione cultus Divinae Misericordiae omnino sollicito, Apo-
stolicae potestatis Nostrae plenitudine, de Congregationis de Cultu Divino et
Disciplina Sacramentorum consulto, statuimus ut Sanctuarium Deo dicatum
in honorem Divinae Misericordiae Cracoviensi in urbe ad titulum ac dignita-
tem Basilicae Minoris evehatur, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae
templis hoc nomine insignibus rite competunt, secundum Decretum De ti-
tulo Basilicae Minoris die ix mensis Novembris anno mcmlxxxix datum.
Exoptamus ut hoc Nostrum Decretum in divulgationem proficiat cultus Di-
vinae Misericordiae tum in archidioecesi Cracoviensi tum in toto orbe terra-
rum atque in spiritalem cunctorum fidelium progressionem.
Contrariis quibusvis non obstantibus.

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vi mensis
Martii, anno mmiii, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.

IOANNES PAULUS PP. II

Loco e Sigilli
In Secret. Status tab., n. 536.783
Acta Ioannis Pauli Pp. II 393

ALLOCUTIONES
I
Ad Romanae Rotae iudices.*

1. La solenne inaugurazione dellAnno Giudiziario del Tribunale della


Rota Romana mi offre lopportunita di rinnovare lespressione del mio ap-
prezzamento e della mia gratitudine per il vostro lavoro, carissimi Prelati
Uditori, Promotori di Giustizia, Difensori del Vincolo, Officiali e Avvocati.
Ringrazio cordialmente Mons. Decano per i sentimenti manifestati a nome di
tutti e per le riflessioni sviluppate sulla natura e sui fini del vostro lavoro.
Lattivita del vostro Tribunale da sempre e stata altamente apprezzata
dai miei venerati Predecessori, che non hanno mancato di sottolineare che
amministrare la giustizia presso la Rota Romana costituisce una diretta
partecipazione ad un aspetto importante delle funzioni del Pastore della
Chiesa universale.
Da cio il particolare valore nellambito ecclesiale delle vostre decisioni, che
costituiscono, come da me affermato nella Pastor bonus, un punto di riferimen-
to sicuro e concreto per lamministrazione della giustizia nella Chiesa.1

2. Attesa la marcata prevalenza delle cause di nullita di matrimonio


deferite alla Rota, Mons. Decano ha sottolineato la profonda crisi che attual-
mente investe il matrimonio e la famiglia. Un dato rilevante che emerge dallo
studio delle cause e loffuscamento tra i contraenti di cio che comporta, nella
celebrazione del matrimonio cristiano, la sacramentalita del medesimo, oggi
assai frequentemente disattesa nel suo intimo significato, nel suo intrinseco
valore soprannaturale e nei suoi positivi effetti sulla vita coniugale.
Dopo essermi soffermato in anni precedenti sulla dimensione naturale del
matrimonio, vorrei oggi richiamare la vostra attenzione sul peculiare rappor-
to che il matrimonio dei battezzati ha con il mistero di Dio, un rapporto che,
nellAlleanza Nuova e definitiva in Cristo, assume la dignita di sacramento.
Dimensione naturale e rapporto con Dio non sono due aspetti giustappo-
sti: anzi, essi sono cos intimamente intrecciati come lo sono la verita sulluo-
mo e la verita su Dio. Questo tema mi sta particolarmente a cuore: torno su di
esso in questo contesto, anche perche la prospettiva della comunione delluo-

* Die 30 Ianuarii 2003.


1
Cfr art. 126.
394 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

mo con Dio e quanto mai utile, anzi necessaria, per lattivita stessa dei
giudici, degli avvocati e di tutti gli operatori del diritto nella Chiesa.

3. Il nesso tra la secolarizzazione e la crisi del matrimonio e della famiglia


e fin troppo evidente. La crisi sul senso di Dio e sul senso del bene e del male
morale e arrivata ad oscurare la conoscenza dei capisaldi dello stesso matri-
monio e della famiglia che in esso si fonda. Per un ricupero effettivo della
verita in questo campo, occorre riscoprire la dimensione trascendente che e
intrinseca alla verita piena sul matrimonio e sulla famiglia, superando ogni
dicotomia tendente a separare gli aspetti profani da quelli religiosi, quasi che
esistessero due matrimoni: uno profano ed un altro sacro.
Dio creo luomo a sua immagine; a immagine di Dio lo creo; maschio e
femmina li creo .2 Limmagine di Dio si trova anche nella dualita uomo-
donna e nella loro comunione interpersonale. Percio, la trascendenza e insita
nellessere stesso del matrimonio, gia dal principio, perche lo e nella stessa
distinzione naturale tra luomo e la donna nellordine della creazione. Nel-
lessere una sola carne ,3 luomo e la donna, sia nel loro aiuto reciproco che
nella loro fecondita, partecipano a qualcosa di sacro e di religioso, come ben
mise in risalto, richiamandosi alla coscienza dei popoli antichi sulle nozze,
lEnciclica Arcanum divinae sapientiae del mio predecessore Leone XIII.4 Al
riguardo, egli osservava che il matrimonio fin da principio e stato quasi una
figura (adumbratio) dellincarnazione del Verbo di Dio .5 Nello stato di in-
nocenza originaria Adamo ed Eva avevano gia il dono soprannaturale della
grazia. In questo modo, prima che lincarnazione del Verbo avvenisse stori-
camente, la sua efficacia di santita gia si riversava sullumanita.

4. Purtroppo, per effetto del peccato originale, cio che e naturale nel
rapporto tra luomo e la donna rischia di essere vissuto in modo non conforme
al piano e alla volonta di Dio e lallontanamento da Dio implica di per se una
proporzionale disumanizzazione di tutte le relazioni familiari. Ma nella pie-
nezza dei tempi , Gesu stesso ha restaurato il disegno primordiale sul matri-
monio 6 e cos, nello stato di natura redenta, lunione tra luomo e la donna
non solo puo riacquistare la santita originaria, liberandosi dal peccato, ma
viene realmente inserita nello stesso mistero dellalleanza di Cristo con la
Chiesa.

2
Gn 1, 27.
3
Ibid. 2, 24.
4
10 febbraio 1880, in Leonis XIII P.M. Acta, vol. II, p. 22.
5
Ibid.
6
Cfr Mt 19, 1-12.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 395

La Lettera di san Paolo agli Efesini collega direttamente il racconto della


Genesi con quel mistero: Per questo luomo lascera suo padre e sua madre e
si unira alla sua donna e i due formeranno una carne sola.7 Questo mistero e
grande; lo dico in riferimento a Cristo e alla Chiesa! .8 Lintrinseco nesso tra il
matrimonio, istituito al principio, e lunione del Verbo incarnato con la Chie-
sa si mostra in tutta la sua efficacia salvifica mediante il concetto di sacra-
mento. Il Concilio Vaticano II esprime questa verita di fede dal punto di vista
delle stesse persone sposate: I coniugi cristiani, in virtu del sacramento del
matrimonio, col quale essi sono il segno del mistero di unita e di fecondo
amore che intercorre fra Cristo e la Chiesa, e vi partecipano,9 si aiutano a
vicenda per raggiungere la santita nella vita coniugale, nellaccettazione e
nelleducazione della prole, e hanno cos, nel loro stato di vita e nel loro
ordine, il proprio dono in mezzo al Popolo di Dio .10 Lintreccio tra ordine
naturale ed ordine soprannaturale viene subito dopo presentato dal Concilio
anche in riferimento alla famiglia, inseparabile dal matrimonio e vista come
chiesa domestica .11

5. La vita e la riflessione cristiana trovano in questa verita una fonte


inesauribile di luce. In effetti, la sacramentalita del matrimonio costituisce
una via feconda per penetrare nel mistero dei rapporti tra la natura umana e
la grazia. Nel fatto che lo stesso matrimonio del principio sia diventato nella
Nuova Legge segno e strumento della grazia di Cristo, si evidenzia la tra-
scendenza costitutiva di tutto cio che appartiene allessere della persona
umana, ed in particolare alla sua relazionalita naturale secondo la distinzione
e la complementarita tra luomo e la donna. Lumano e il divino sintrecciano
in modo mirabile.
Lodierna mentalita, altamente secolarizzata, tende ad affermare i valori
umani dellistituto familiare staccandoli dai valori religiosi e proclamandoli
del tutto autonomi da Dio. Suggestionata come dai modelli di vita troppo
spesso proposti dai mass-media, si domanda: Perche si deve essere sempre
fedeli allaltro coniuge? e questa domanda si trasforma in dubbio esistenziale
nelle situazioni critiche. Le difficolta coniugali possono essere di varia indole,
ma tutte sfociano alla fine in un problema di amore. Percio, il precedente
interrogativo si puo riformulare cos: perche bisogna sempre amare laltro,

7
Gn 2, 24.
8
Ef 5, 31-32.
9
Cfr ibid. 5, 32.
10
Cost. dogm. Lumen gentium, 11.
11
Cfr ibid.
396 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

anche quando tanti motivi, apparentemente giustificativi, indurrebbero a


lasciarlo?
Si possono dare molte risposte, tra cui hanno senzaltro molta forza il bene
dei figli e il bene dellintera societa, ma la risposta piu radicale passa anzi-
tutto attraverso il riconoscimento delloggettivita dellessere coniugi, visto
come dono reciproco, reso possibile ed avallato da Dio stesso. Percio la ra-
gione ultima del dovere di amore fedele non e altra che quella che e alla base
dellAlleanza divina con luomo: Dio e fedele! Per rendere possibile la fedelta
di cuore al proprio coniuge, anche nei casi piu duri, e quindi a Dio che bisogna
ricorrere, nella certezza di riceverne laiuto. La via della mutua fedelta passa,
peraltro, attraverso lapertura a quella carita di Cristo, che tutto copre,
tutto crede, tutto spera, tutto sopporta .12 In ogni matrimonio si rende pre-
sente il mistero della redenzione, operata mediante una reale partecipazione
alla Croce del Salvatore, secondo quel paradosso cristiano che lega la felicita
allassunzione del dolore in spirito di fede.

6. Da questi principi si possono trarre molteplici conseguenze pratiche,


dindole pastorale, morale e giuridica. Mi limito ad enunciarne alcune, con-
nesse in modo speciale con la vostra attivita giudiziaria.
Anzitutto, non potete mai dimenticare di avere nelle vostre mani quel
mistero grande di cui parla san Paolo,13 sia quando si tratta di un sacramento
in senso stretto, sia quando quel matrimonio porta in se lindole sacra del
principio, essendo chiamato a diventare sacramento mediante il Battesimo
dei due sposi. La considerazione della sacramentalita mette in risalto la tra-
scendenza della vostra funzione, il nesso che lunisce operativamente con
leconomia salvifica. Il senso religioso deve pertanto permeare tutto il vostro
lavoro. Dagli studi scientifici su questa materia fino allattivita quotidiana
nellamministrazione della giustizia, non ce spazio nella Chiesa per una vi-
sione meramente immanente e profana del matrimonio, semplicemente per-
che tale visione non e teologicamente e giuridicamente vera.

7. In questa prospettiva occorre, ad esempio, prendere molto sul serio


lobbligo formalmente imposto al giudice dal can. 1676 di favorire e cercare
attivamente la possibile convalidazione del matrimonio e la riconciliazione.
Naturalmente lo stesso atteggiamento di sostegno al matrimonio ed alla
famiglia deve regnare prima del ricorso ai tribunali: nellassistenza pastorale
le coscienze vanno pazientemente illuminate con la verita sul dovere trascen-

12
1 Cor 13, 7.
13
Cfr Ef 5, 32.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 397

dente della fedelta, presentata in modo favorevole ed attraente. Nellopera


per un positivo superamento dei conflitti coniugali, e nellaiuto ai fedeli in
situazione matrimoniale irregolare, occorre creare una sinergia che coinvolga
tutti nella Chiesa: i Pastori danime, i giuristi, gli esperti nelle scienze psico-
logiche e psichiatriche, gli altri fedeli, in modo particolare quelli sposati e con
esperienza di vita. Tutti devono tener presente che hanno a che fare con una
realta sacra e con una questione che tocca la salvezza delle anime!

8. Limportanza della sacramentalita del matrimonio, e la necessita della


fede per conoscere e vivere pienamente tale dimensione, potrebbe anche dar
luogo ad alcuni equivoci, sia in sede di ammissione alle nozze che di giudizio
sulla loro validita. La Chiesa non rifiuta la celebrazione delle nozze a chi e
bene dispositus, anche se imperfettamente preparato dal punto di vista so-
prannaturale, purche abbia la retta intenzione di sposarsi secondo la realta
naturale della coniugalita. Non si puo infatti configurare, accanto al matri-
monio naturale, un altro modello di matrimonio cristiano con specifici requi-
siti soprannaturali.
Questa verita non deve essere dimenticata al momento di delimitare le-
sclusione della sacramentalita 14 e lerrore determinante circa la dignita sa-
cramentale 15 come eventuali capi di nullita. Per le due figure e decisivo tener
presente che un atteggiamento dei nubendi che non tenga conto della dimen-
sione soprannaturale nel matrimonio, puo renderlo nullo solo se ne intacca la
validita sul piano naturale nel quale e posto lo stesso segno sacramentale. La
Chiesa cattolica ha sempre riconosciuto i matrimoni tra i non battezzati, che
diventano sacramento cristiano mediante il Battesimo dei coniugi, e non ha
dubbi sulla validita del matrimonio di un cattolico con una persona non
battezzata se si celebra con la dovuta dispensa.

9. Al termine di questo incontro, il mio pensiero si volge agli sposi ed alle


famiglie, per invocare su di loro la protezione della Madonna. Anche in questa
occasione mi e caro riproporre lesortazione che ho rivolto loro nella Lettera
apostolica Rosarium Virginis Mariae: La famiglia che prega unita, resta
unita. Il Santo Rosario, per antica tradizione, si presta particolarmente ad
essere preghiera in cui la famiglia si ritrova .16
A tutti voi, cari Prelati Uditori, Officiali ed Avvocati della Rota Romana,
imparto con affetto la mia Benedizione!

14
Cfr can. 1101 2.
15
Cfr can. 1099.
16
N. 41.
398 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

II

Ad quosdam Brasiliae episcopos.*

Venerados Irmaos no episcopado

1. Sede bem-vindos a Casa do Sucessor de Pedro, nesta vossa Visita ad


Limina Apostolorum, testemunho visvel da colegialidade episcopal da Igre-
ja. Saudo fraternalmente cada um de vos e Dom Jayme Henrique Chemello,
Presidente da Conferencia nacional dos Bispos do Brasil. Desejo agradecer de
coracao as palavras do Senhor Cardeal, Dom Jose Freire Falcao, Arcebispo de
Braslia, por querer transmitir os bons sentimentos que vos animam e os
desafios pastorais dos Regionais Centro-Oeste e Norte 2.
Ao observar num relance o mapa dos vossos Estados, desde Goias ate
atingir as fronteiras internacionais do norte brasileiro, passando por Tocan-
tins, Para e Amapa, posso imaginar as dificuldades que tendes para exercer
vossa missao de pastores daquelas imensas regioes. Ser bispo nunca foi facil,
pois hoje supoe obrigacoes, compromissos e dificuldades que, por todo o lado,
e em circunstancias tantas vezes imprevistas, constituem obstaculos enormes,
complexos e, as vezes, humanamente insuperaveis. Mas e Deus quem vos
chama a servir, com sentido de responsabilidade, o povo que vos foi confiado,
e nunca cessara de sustentar e acompanhar a quantos escolheu, na certeza de
que os fieis, reconhecendo este ministerio, glorificarao a Deus pela vossa
obediencia na profissao do Evangelho de Cristo e pela sinceridade de vossa
comunhao com eles e com todos .1

2. Sem negar as diversidades especficas de cada diocese, existem situa-


coes e problemas que exigem uma acao pastoral concorde para exercer, na
unidade e na caridade, algumas funcoes pastorais (...) a fim de promover o
maior bem que a Igreja oferece aos homens (...) por formas e metodos de
apostolado convenientemente ajustados as circunstancias de tempo e de lu-
gar, nos termos do direito .2 Conforta-me saber que esta e a vossa experien-
cia, e que este e tambem o empenho da vossa Conferencia episcopal: uma
longa e profcua experiencia de comunhao e de co-responsabilidade, que vem
ajudando vossas dioceses a unirem seus esforcos em prol da evangelizacao,
dando vida a um organismo de comunhao episcopal, para que os Pastores de

* Die 7 Februarii 2003.


1
2 Cor 9, 13.
2
Motu proprio Apostolos suos, 14.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 399

um determinado territorio possam renovar seu afeto colegial no exerccio de


algumas funcoes, inspirados pela solicitude pastoral comum.
Desde o seu incio, em 1952, a Conferencia Nacional dos Bispos do Brasil
vem realizando esta missao, com numerosas iniciativas destinadas nao so a
aprimorar a sua organizacao, mas tambem a certificar a presenca do Reden-
tor, e sua mensagem salvadora, no meio dos homens. Esta foi a constatacao
havida ao conclurem-se as celebracoes do Jubileu de Ouro da entidade. A
Conferencia dos Bispos ajudou a Igreja que esta no Brasil a permanecer ao
lado do povo, compreendendo a sua situacao e assumindo as suas causas.
Isto leva-nos tambem a recordar a importancia de que, se a Igreja precisa
estar perto do povo, como Jesus o fez ao colocar-se nos caminhos da Palestina
para ir ao encontro das almas, ela deve, sobretudo, aproximar Jesus ao povo,
dando-o a conhecer, fazendo que a graca, que brotou do seu lado aberto,
como fonte de agua viva, alcance os coracoes que anelam pela gloria no Reino
dos ceus. A Igreja, como instrumento de salvacao, recebeu de Cristo, atraves
dos apostolos, a missao vital de ir por todo o mundo e pregar o Evangelho a
toda a criatura recordando que quem crer e for batizado, sera salvo, mas
quem nao crer, sera condenado .3
Vossa missao, venerados Irmaos no episcopado, assume entao um carater
proprio e especfico na hora de decidir os diversos enfoques da pastoral e,
mais amplamente, da evangelizacao. Como sucessores dos Apostolos, recebes-
tes a luz que vem do Alto, mediante a consagracao episcopal. O Senhor
Jesus, depois de ter orado ao Pai, chamando a Si os que Ele quis, elegeu doze
para estarem com Ele (...) constituiu-os em colegio ou grupo estavel e deu-
-lhes como chefe a Pedro. Enviou-os primeiro aos filhos de Israel e, depois, a
todos os povos para que, participando do seu poder, fizessem de todas gentes
discpulos seus e as santificassem e governassem e, deste modo, propagassem
e apascentassem a Igreja .4
Pela consagracao sacramental e a comunhao hierarquica com a Cabeca e
os membros, o Bispo torna-se membro do Colegio Episcopal, e participa
portanto da solicitude por todas as Igrejas,5 para ser mestre da doutrina,
sacerdote do culto sagrado e ministro da governacao.6 Sua tarefa primaria
e, com efeito, governar a diocese que lhe foi encomendada, consciente de que
assim fazendo, concorre eficazmente para o bem de todo o Corpo mstico,

3
Mc 16, 16.
4
Lumen gentium, 19.
5
Cf. ibid., 23.
6
Cf. CIC, can. 375.
400 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

que e tambem o corpo das Igrejas .7 Todos sabem, porem, que sao bastantes
as ocasioes nas quais os Bispos nao conseguem realizar convenientemente sua
missao, se nao tornam mais ntima e harmonica a colaboracao com os outros
Bispos .8
Esta e a razao pela qual, hoje, as Conferencias episcopais cooperam com
uma ajuda fecunda e diversificada para dar vida, de modo efetivo e concreto,
a uniao colegial ou collegialis affectus entre os Bispos. A uniao com aqueles
irmaos no Episcopado, com os quais cada um se encontra especialmente
vinculado, muitas vezes pela proximidade geografica e por bastantes proble-
mas pastorais comuns, serve de veculo ao bem comum da diocese que lhe
esta encomendada, caso contrario seu Pastor ver-se-ia impossibilitado de
cumprir eficazmente a sua missao. Penso, por exemplo, na importante ques-
tao da formacao dos candidatos ao sacerdocio. A necessidade de encontrar
vocacoes firmes e seguras tem exigido das vossas Igrejas particulares um
renovado esforco e dispendio de energias. Faco votos de que o Ano Vocacio-
nal, promovido pela Conferencia episcopal, seja coroado de sucesso, para o
qual tendes, desde ja, meu apoio e asseguradas minhas preces elevadas ao
Todo-Poderoso.

3. Pode-se afirmar, desta forma, que a tarefa pastoral do Bispo na sua


diocese inclui necessariamente a participacao ativa nos trabalhos da Confe-
rencia episcopal, configurando, ao mesmo tempo, seus limites: limites por
parte da Conferencia, devendo esta ocupar-se daqueles assuntos que necessi-
tam de ser por ela conduzidos, de acordo com os seus Estatutos, para o bem
do conjunto das dioceses; e limites, tambem, por parte da dedicacao pessoal
de cada Bispo, correspondente a importancia dos problemas que devem ser
tratados na Conferencia, ou seja, de acordo com os benefcios que redundarao
para todas as dioceses.
Tende em conta, porem, que o excesso de organismos e de reunioes, obri-
gando muitos Bispos a permanecerem frequentemente fora das proprias Igre-
jas particulares, alem de ser contrario a lei de residencia ,9 tem consequen-
cias negativas tanto no acompanhamento do seu presbiterio, quanto em
outros aspectos pastorais, como poderia ser o caso da penetracao das seitas.
Por isso, foi indicada explicitamente a necessidade de evitar, alem da
excessiva multiplicacao de organismos, a burocratizacao de orgaos subsidia-
rios e comissoes que continuam ativos no perodo entre as reunioes plenarias;

7
Lumen gentium, 23.
8
Motu proprio Apostolos suos, 15.
9
CIC, can. 395.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 401

destarte, estes orgaos existem para ajudar os Bispos, e nao para ocupar o
lugar deles .10

4. No desempenho desta missao, ao dirigir-me aos meus Irmaos no epis-


copado, atraves da Carta Apostolica sob forma de Motu proprio Apostolos
suos, pus em evidencia que a uniao colegial do Episcopado manifesta a
natureza da Igreja que, enquanto semente e incio do Reino de Deus na terra,
e citando o Conclio Vaticano II 11 para todo o genero humano o mais
firme germe de unidade, de esperanca e de salvacao .12
Quisera, pois, recordar aqui com satisfacao o esprito que vem imbuindo a
Conferencia Nacional dos Bispos do Brasil, como fruto tambem da recente
revisao dos seus Estatutos. Ao empenhar-se em fomentar uma solida comu-
nhao entre os Bispos (...) e promover sempre maior participacao deles na
Conferencia (Cap. I, art. 2), quisestes reafirmar a tradicao apostolica man-
tida sempre ao longo da vida da Igreja, desde a sua constituicao.
Nao me e desconhecido o vulto da Igreja no Brasil, que se encontra entre
as maiores do orbe catolico. Os dezessete Regionais que a compoe, cada um
deles com um numeroso grupo de Dioceses e, as vezes, de Prelazias, Eparqui-
as, um Exarcado, Abadias Territoriais, um Ordinariado Militar e outro para
os fieis de Rito Oriental, uma Administracao Apostolica Pessoal, mostram-
-nos o imenso e exigente panorama de trabalho que vos depara e a contnua
preocupacao por manter unido o processo evangelizador.
Tal estruturacao deve estar a servico da Conferencia e de cada um dos
Ordinarios locais, para por em execucao as decisoes da Assembleia Geral e,
quando for o caso, do Conselho Permanente como orgao de orientacao e
acompanhamento da atuacao da CNBB (Cap. V, art. 46). Por isso, confio
no vosso zelo pastoral, a fim de que seja evitada qualquer discrepancia rela-
tiva as normas estatutarias aprovadas.

5. A dimensao continental do Brasil requer uma atencao renovada, a fim


de que a todos chegue a certeza pela qual Cristo instituiu o Povo de Deus
para ser comunhao de vida, de caridade e de verdade .13 O Povo de Deus
apresenta-se como uma comunidade, na medida em que os seus membros
possuem e participam dos mesmos bens , que servem para identifica-lo e
distingui-lo dos demais grupos sociais. Sao Paulo resume quais sao os bens

10
Motu proprio Apostolos suos, 18.
11
Lumen gentium, 9.
12
N. 8.
13
Lumen gentium, 9.
402 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

que concorrem para constituir o Povo de Deus, ao proclamar que para os


seguidores de Cristo ha um so Senhor, uma so fe, um so batismo .14
A todos cabe o direito de receber de forma unitaria e homogenea nao so a
verdade revelada, mas o pensamento comum do Episcopado nacional, atra-
ves das declaracoes feitas em nome da Conferencia dos Bispos. Apelo, por-
tanto, ao vosso sentido de responsabilidade nos pronunciamentos realizados
atraves dos meios de comunicacao social, em representacao da mesma Con-
ferencia. O fato de uma comunicacao ser de inteira responsabilidade pessoal,
conforme indicam vossos Estatutos,15 nao exime a coerencia doutrinal e a
fidelidade ao Magisterio da Igreja.

6. Como Mestres na Fe e dispensadores dos misterios de Deus, cabe uma


sintonia ainda maior quando se trata de analisar, nas diversas instancias da
Conferencia episcopal, assuntos de dimensao nacional que repercutem nas
diversas pastorais diocesanas.
A Conferencia episcopal tem a propria responsabilidade no ambito da sua
competencia, mas as suas decisoes possuem reflexos inevitaveis na Igreja
universal. O ministerio petrino do Bispo de Roma permanece o garante da
sincronizacao da atividade das Conferencias com a vida e o ensinamento da
Igreja universal .16 Por sua vez, no ambito da competencia de cada organis-
mo que compoe vossa entidade, cabe ao bispo um diligente e atento exame
das materias que lhe sao submetidas, nao podendo isentar-se, por falta de
tempo, da analise objetiva dos assuntos. Como testemunhas da verdade
divina e catolica os Bispos, dotados da autoridade de Cristo, sao doutores
autenticos que pregam ao povo a eles confiado a fe que se deve crer e aplicar
na vida pratica .17
A esta exigencia deve-se acrescentar tambem a correta aplicacao, para
cada caso, das normas do Direito da Igreja, tanto ocidental como oriental.
Se, por um lado, teoricamente, reina um acordo bastante estendido de
conceber o Direito na Igreja a luz do misterio revelado, como foi indicado
pelo Conclio Vaticano II,18 ainda persiste a ideia de um certo legalismo
que, na pratica, reduz esse Direito a um conjunto de leis eclesiasticas
pouco teologicas e pouco pastorais, contrarias em si a liberdade dos filhos
de Deus. Tal visao e certamente inadequada, visto que, como ja tive oca-

14
Ef 4, 5.
15
Cf. Cap. IV, art. 131.
16
Audiencia geral de 7 de outubro de 1992, n. 8.
17
Lumen gentium, 25.
18
Cf. Optatam totius, 16.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 403

siao de dizer, ate mesmo recentemente, as normas canonicas se baseiam


numa realidade que as transcende , e compreende aspectos essenciais e
permanentes nos quais se concretiza o direito divino .19 Por isso, e neces-
sario considerar que a acao pastoral nao pode reduzir-se a um certo pasto-
ralismo, entendido no sentido de desconhecer ou atenuar outras dimensoes
essenciais do misterio cristao, entre elas a jurdica. Se a pastoral dilui
qualquer obrigacao jurdica, relativiza a obediencia eclesial, esvaziando
o sentido das normas canonicas. A verdadeira pastoral jamais podera ser
contraria ao verdadeiro Direito da Igreja.
7. Venerados Irmaos, e uma graca saber-se e sentir-se unidos, proximos
uns dos outros, decididos a caminhar e trabalhar em conjunto, sobretudo
quando se sente tantas forcas que nos sao contrarias, forcas de divisao que
procuram separar ou mesmo contrapor os irmaos entre si, chamados antes a
viverem unidos. Prossegui o vosso caminho buscando sempre uma sintonia
fraterna no ambito da vossa Conferencia episcopal e com o Sucessor de Pedro
que, neste momento, renova seu abraco de comunhao com todos, inclusive
com os que aqui estiveram, desde o ano passado, em Visita ad Limina. Por ser
este o ultimo grupo previsto do Episcopado brasileiro, deixo-vos os meus
votos de paz e de fraternidade, na esperanca de que sigais construindo a
unidade na verdade e na caridade e para que possais, juntos, responder aos
grandes desafios da hora atual.
Ao concluir este encontro, dirijo o meu pensamento a Virgem Aparecida,
Mae das vossas Comunidades cristas e Padroeira da grande Nacao brasileira. A
Ela confio todos vos e vossos sacerdotes, religiosos, religiosas e fieis leigos das
vossas dioceses, ao conceder-vos de coracao a minha Bencao Apostolica.

III
Ad episcopos Bielorussiae.*

1. "Ghsrfpfyyt yjdft lf dfv: gfkwt flpy flyfuj, zr Z gfke dfc,


nfr ds gfkwt flpy flyfuj".1
Lfhfuz  ifyjeysz hfns e cregcndt, unsz ckjds, zrz Tpec gfrlft
e zrfcw pfgfdtne Fgjcnfkfv e Dzxhyre, yzcgsyyf uexfwm e yfisv chws!

19
Cf. Discurso ao Pontifcio Conselho para os Textos Legislativos, 24/1/2003, n. 2.

* Die 10 Februarii 2003.


1
Zy 13, 34.
404 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

Dnf dfc e ljvt Fgjcnfkf Gznhf! P kje flsvf rjqyfuf p dfc.


Fcfkdsv xsyfv dnf Dfc, rctylp Rfhlsyfk, Gfcnsh Vycrf-Vfuk-
tecrfb vnhfgjk,  cfhlxyf lpzre Dfv pf ckjds, p zrv Ds gfqflfk
pdzhyewwf lf vzyt fl vz yt njkmr yis Cfhfnje gf cregcnde, fkt  fl
ectb rfnfkwrfb uhfvfls tkfhec. Dnf dfc, ksz Gfcnshs Uhjlyf,
Gycrf  Dwtcrf. P kje yfrhjedfcz e vf levrf lf vfktymrfb,
fkt hegkdfb rfnfkwrfb uhfvfls pfynsbcrfuf fhfle, cgflrftvyws
vccs Cdznjuf Zcfafnf,  dnf Dzktyfuf Fgjcnfkmcrfuf Dpnfnfhf ad
nutum Sanctae Sedis, zr injlptyyf pfbvftwwf zt fgtrfb.
Kje Dhscnjdfz zlyft yfc. Vtyfdnf Zujyfz kje gfdyyf yfg-
feyzwm yfif qswwt  yfif gfcnshcrft ckeqyyt ls pff djxdfwm lf fly-
fektyyz yfifb dthyfcw dfyutkk  vrytyyz lf ect jkmi dzkrfleiy-
fuf gfcdzxfyyz fgjcnfkmcrfb vccs, zre yfv lfhexse Gfy.

2. Z ljhf gfvznf yfif cgfnrfyyt e rhfcfdre 1997 ujlf. Nfls sk


ect gflcnfds lf uksjrfb hflfcw, dsrkrfyfb dzcyjb flyfektyyz
rfcwtkmyfuf qswwz e dfifb Rhfyt, zrfz yflsbikf gfckz pvs udfkn-
jeys gthfcktlfdfyyze, inj wzuyekfcz ytrfkmr lptczwujllpze. Nfls
zix sk ljhf pfedfqfkmysz dsyr ccnvfnsxyfb fnpfws dfifuf
yfhjlf, fcfkdf vjkflp, fvfkm gjeyfuf pyixyyz rfcwtkmys cnherneh
 udfknjeyfuf pfrhswwz vtcwfe hscwzycrfuf ds fdfyyz. Lpzreb jue,
uns qthcnr gthszl crjyxsecz  eqj yf ghfwzue ytrfkmr uflje
ghfwzudftwwf cnfyjexs, yfn yzxs eplsv.
Pf vyekft gzwujllpt ghfdzlptyyt Csyjlfe Vycrfb fhwslszwp 
Gycrfb ls Dwtcrfb lszwpb lfkj dfv vfuxsvfcwm ktgtb pfczhjlpwm
ghszhsnnysz yfghfvr gfcnshcrfb lptbyfcw, dsghfwjedfxs ekfcysz
gkfys fgjcnfkmcrfb lptbyfcw lkz hjpys gfnhfe lfhexfyfb dfv
nhsnjhs. Yf uns hfp ds ghssk cls, rf gfdtlfvwm vyt f gktyt
dfifb fllfyfb gfcnshcrfb ghfws, , hfpfv p dfv, z lpzre pf unf
pfectls vkfchyfuf  ghflfxkdfuf Gfyf.

3. Wzgth hfpvjdf lpt f gkfyf yf elexsy. Gthift vtcwf nen


pfbvft czvz, zrfz nfrcfvf  e tkfhec, yfqfkm, gthfqsdft cehtpys
ls uksjr rhspc. Gthisv f dzhfv unfb cnefws pzekzwwf lptw,
zrz hspsrewm pf fdfwm zt dsyr yf ghfwzue eczuj cdfbuj qswwz.
Qflfe s gfenfhswm, rf gflnhsvfwm  yfn ywm dfc, njt, inj eqj
crfpfe ivfnkrv ctvzv, zrz cfhfkcz e Vfykt 25 cnelptyz yf $V
Cecdtnyft cgfnrfyyt ctvze. Ytf jlyf p egeytyfcw  gfckzljeyfcw
Acta Ioannis Pauli Pp. II 405

pfcdtlxswm ghfele f czvt pfcyfdfyfb yf ikysv cfpt. Zyf tcwm


dzkrv lfhjv, ytf jlysv lkz qswwz, lkz hfpdwwz  elexsy
xfkfdtwndf. Gthflfbwt ctvzv tkfhec vjb pfrkr, p zrv z eqj
pdzhyeecz lf eczuj cdtne: vrywtcz, rf dfyutkkt cnfkfcz aeylfv-
tynfkmysv ghfdkfv czv,  rf rjqyfz czvz cnfkfcz cnfhjyrfb
dfyutkkz, inj gifwwf e yfis xfcs.

4. Dfif rhfyf yfkxdft rfkz lptczw vkmtyfe qs fhje, jkmifz


xfcnrf zr ghfqsdft e ufhflf . E tkfhec, yzuktlpzxs yf njt, inj zyf
gfwzhgtkf vtytb pf yisz yfhjls e gjcn-cfdtwr gthszl, ghfwcs edf j-
le e ishjr rfynrcn cyfdfyyz Tehfgtbcrfuf rfynsytyne flsdfwwf
pfgfdjktyf. Dsyr nfrjuf flcnfdfyyz fwzqfhdfwm hfhufypfws
rfyjvr , gthfl ecv e ctkmcrfb vzcwjdfcw, dzlewm lf ephjcne ufktxs.
Rfywynhfwsz yfctkmywndf e ufhflcr wynhf gfnhfet pyfxys
dsckrfe e fqswwzektyy ghscenyfcw e  Rfcwtkf. Fcfkdf unf
nsxswwf cnfkws Hcgekr - Vycrf, lpt ghfqsdft jkmi pf 20 % yfctk-
mywndf.
Czhjl ghszhsnnys yfghfvrfe lptbyfcw ds yflftwt edfue vjkflp,
ect jkmifz rjkmrfcwm zrjb yfrhjedftwwf e ufhfls e gjierf
vfuxsvfcw pyfbcw cft pfyznfr. tcghwylynys lvfuhfaxys
rhspc, zr f fge dfie Rhfye, pzekztwwf, czhjl yifuf, cehtpysv
dsrkrfv e nsv, inj nsxswwf fzektyyz "dfyutkkz qswwz". Nfrcfvf
 pzds flineh dfyyz yf ecrhfye uhfvflcrfuf qswwz, nfrz zr
fkrfufkpv, zr e fgjiy xfc yfse zix jkmi wzqrz ajhvs, xfrfwm
nhvyjds  atrnseys hfiyyze. Df ec uns ghfktvf Rfnfkwr
Rfcwtk, yzuktlpzxs yf njt, inj pzekztwwf vtyifcw e dfifb Rhfyt,
ghsrkflft dsckr, rf pyfbcw ds fl p gfljyfb cnefws lfcnegysv
chjlrfv  cnhernehfv. Pff djxdf dfc, lfhfuz Cfhfns,  yflfktb
rhjxswm unsv ikz fv ls fwte s dsrfhscnfwm une yfujle, rf
gflpzrfdfwm rfnfkwrv fhufypfwszv yis rhfyfe, fcfkdf
nfkmzycrv  yzvtwrv, pf njt, inj zys ghfgfyewm dfv cdf
gflnhsvre  ceghfwjeywndf.

5. "Qydj fufnft, fkt hfjnyrfe vfkf".2 E cedzp p dzkpfhysv


ftvfv ghfws, zre nhf dsrfyfwm, e levr flhfpe ghs jlpzwm unsz
ckjds Tpecf. Inj q hfwm? Flrfp vs pyf jlpv e dfyutkk: "Lsr
ghfcwt, - rfqf Dhscnec, - ufcgflfhf qydf, rf gfckfe hfjnyrfe yf

2
Vn 9, 37.
406 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

qydj cdft".3 Gthfl ecv - vfkndf. Ytf jlyf epvfwywm eghjidfyyt


jqfb lfgfvju ls yfdexswm dthyrfe phfwm vfknde fcyjeysv
vjvfynfv czhjl injlptyys ffdzprfe. Lkz unfuf elpt rfhscyfb
cghfdf, zre ds gfxfk gf gthfrkfle yf tkfhecre vjde Cdzns nrcnfe,
fcfkdf nrcnfe Hsvcrfuf vifkf.
Fghfxf vfknds yt vfue yt ghsgjvywm dfis dsckr e ufkyt
ds fdfyyz rfylslfnfe lf cdznfhcndf  lf gfcdzxfyfuf qswwz, fcfkdf
e dsitbis ctvyfhsz Uhjlyf  Gycrf. Qflfe s gflrhckwm nfrcfvf
ytf jlyfcwm edfu lf cdznfhje, zrz pfbvfwwf leigfcnshcrfb fgtrfb.
Ceghfwjeywndf lszwpzkmys cdznfhje  pfrjyyrfe, inj gf jlpzwm p
cectlyzb Gjkmixs ctyyz pzekztwwf ytf jlyfcw, zrfz, tpevjeyf,
lfgfvjqf epvfwytyy rfnfkwrfb cegjkr dfifb Rhfys.
$ ehiwt, fxe pdzhyewwf lf revtyxyfuf lszkjue p Ghfdfckfeyfb
Wfhrdjb. Yf dfifb pzvk Rfnfkwr Rfcwtk  Ghfdfckfeyfz Whrdf
pfectls qsk hfpfv, nfve cyet yt vfkf pvtifys e rfyatcsbysv cyct
ctvze, zrz vfwm gfnhe e fgtws, nfrcfvf,  p jre Rfnfkwrfuf
Rfcwtkf. Yz fb Gfy  yflfktb ghfwzudft rhfdfwm dfisv rhjrfv e
gjiere epftvyfb gfdfu  ceghfwjeywndf.
E unsv ujlpt cgfeyztwwf 380 uflje p vjvfyne vexfywrfb cvthw
Cdznjuf Zcfafnf, Gjkfwrfuf fhwscregf, rhje zrjuf fcdzwkf tkfhe-
cre pzvk. Gfvzwm f zujyfb gfrenywrfb cvthw vjqf swm rhsywfb
nhsdfkfuf eghjidfyyz f tlyfcw hscwzyfe ls yfn yzt hscwzycrz
uhfvfls, zrz qsdewm e tkfhec, rhjxswm gf ikz e ghsvhyyz.

6. Lfhexf ec fgtws Yfbcdzwtbifb Gfyys Vfhs, zrfz eify-


jedftwwf yf dfifb pzvk gfl vzytv Vfw jqfb Qshjdwrfb. Ghfie
Zt swm pfcnegywfb dfc, dzktysz  ksz Cfhfns,  dfis kqbis
gfvjxyrfe - cdznfhje, pfrjyyrfe  pfrjyyw, ctvyfhscnfe  cdtwr fcj-
fe, zrz frnseyf pfbvfwwf fgjcnfkmcrfb lptbyfcw,  ectb rfnfkwrfb
uhfvfls, inj qsdt e tkfhec. Yz fb yf ec  yf rjqyfuf ghfcwzuyt Zyf,
hfpfv cf cdznsv Pfcnegyrfv dfifb pzvk, cdf vfnxsye fgtre. Cf
cdfbuj jre, pfgeydf dfc e vfv injlptyysv ecgfvyt e vfkndt  fl
eczuj chwf kfckfekz dfc.

3
Vn 9, 38.
Acta Ioannis Pauli Pp. II 407

NUNTIUS

Die Nativitatis Domini missus*

1. Puer natus est nobis, et Filius datus est nobis. Un bambino e nato per
noi, ci e stato dato un figlio .1 Si rinnova oggi il mistero del Natale: nasce
anche per gli uomini del nostro tempo questo Bambino che reca al mondo la
salvezza; nasce portando gioia e pace per tutti. Ci accostiamo al presepe
commossi, per incontrare, insieme con Maria, lAtteso dei popoli, il Reden-
tore delluomo desiderato da tutte le genti. Cum Maria contemplemur Christi
vultum. Con Maria contempliamo il volto di Cristo: in quel Bambino, avvolto
in fasce e deposto nella mangiatoia,2 e Dio che viene a visitarci per guidare i
nostri passi sulla via della pace.3 Maria lo contempla, lo accarezza e lo
riscalda, interrogandosi sul senso dei prodigi che avvolgono il mistero del
Natale.

2. Mistero di gioia e il Natale! Gli Angeli hanno cantato nella notte:


Gloria a Dio nel piu alto dei cieli, e pace in terra agli uomini che egli
ama .4 Hanno descritto ai pastori levento come una grande gioia per tutto
il popolo .5 Gioia, nonostante la lontananza da casa, la poverta della
mangiatoia, lindifferenza del popolo, lostilita del potere. Mistero di gioia
nonostante tutto, perche nella citta di Davide oggi e nato un salvatore .6
Della stessa gioia partecipa la Chiesa, pervasa questoggi dalla luce del Figlio
di Dio: le tenebre non potranno mai oscurarla. E la gloria del Verbo eterno,
che si e fatto uno di noi per amore.

3. Mistero di amore e il Natale! Amore del Padre, che ha inviato nel


mondo il suo Figlio unigenito, per farci dono della sua stessa vita.7 Amore
del Dio-con-noi , lEmmanuele, venuto sulla terra per morire sulla Croce.
Nella fredda capanna, avvolta dal silenzio, la Vergine Madre, con il cuore
presago, assapora gia il dramma cruento del Calvario. Sara una lotta scon-
volgente tra le tenebre e la luce, tra la morte e la vita, tra lodio e lamore. Il

* Die 25 Decembris 2002.


1
Is 9, 5.
2
Cfr Lc 2, 7.
3
Cfr ibid. 1, 79.
4
Ibid. 2, 14.
5
Ibid. 2, 10.
6
Ibid. 2, 11.
7
Cfr 1 Gv 4, 8-9.
408 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

Principe della pace, nato oggi a Betlemme, dara la sua vita sul Golgota
perche regni sulla terra lamore.
4. Mistero di pace e il Natale! Dalla grotta di Betlemme si leva questoggi
un appello pressante perche il mondo non ceda alla diffidenza, al sospetto,
alla sfiducia, anche se il tragico fenomeno del terrorismo accresce incertezze e
timori. I credenti di tutte le religioni, insieme agli uomini di buona volonta,
bandendo ogni forma dintolleranza e discriminazione, sono chiamati a co-
struire la pace: in Terra Santa, innanzitutto, per frenare finalmente linutile
spirale di cieca violenza, e in Medio Oriente, per spegnere i sinistri bagliori di
un conflitto, che con limpegno di tutti puo essere superato; in Africa, poi,
dove devastanti carestie e tragiche lotte intestine aggravano le condizioni gia
precarie di interi popoli, anche se non mancano spiragli di ottimismo; in
America Latina, in Asia, in altre parti del mondo, dove crisi politiche,
economiche e sociali turbano la serenita di non poche famiglie e nazioni.
Accolga lumanita il messaggio di pace del Natale!
5. Mistero adorabile del Verbo incarnato! Insieme con Te, o Vergine Ma-
dre, sostiamo pensosi davanti alla mangiatoia in cui giace il Bambino, per
condividere il tuo stesso stupore davanti allimmensa condiscendenza di Dio.
Dacci i tuoi occhi, o Maria, per decifrare il mistero che si nasconde dentro le
fragili membra del tuo Figlio. Insegnaci a riconoscere il suo volto nei bimbi di
ogni razza e cultura. Aiutaci ad essere testimoni credibili del suo messaggio di
pace e di amore, affinche anche gli uomini e le donne di questo nostro tempo,
segnato ancora da forti contrasti e inaudite violenze, sappiano riconoscere
nel Bambino che sta nelle tue braccia lunico Salvatore del mondo, fonte
inesauribile della pace vera a cui, nel profondo, aspira ogni cuore. Natus est
nobis Salvator mundi.
Congregatio de Causis Sanctorum 409

ACTA CONGREGATIONUM
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM

VERONENSIS

Beatificationis et Canonizationis Ven. Servae Dei Mariae Dominicae Mantovani


confundatricis et primae antistitae Instituti Parvarum Sororum a S. Familia
(1862-1934)

DECRETUM SUPER MIRACULO

Venerabilis Serva Dei Maria Dominica Mantovani die 12 mensis Novem-


bris anno 1862 in vico Castelletto di Brenzone dioecesis Veronensis nata est.
Parochum suum Beatum Iosephum Nascimbeni in Congregatione Parvarum
Sororum a Sacra Familia fundanda adiuvit, cui prudens et sedula Superio-
rissa Generalis praefuit. Humilitate, caritate et oboedientiae spiritu emicuit
et sanctitatis fama circumfusa, die 2 mensis Februarii anno 1934, in Domino
requievit.
Summus Pontifex Ioannes Paulus II, die 24 mensis Aprilis anno 2001,
virtutes theologales, cardinales et his adnexas heroico gradu coluisse decrevit.
Beatificationis respectu, Causae Postulatio iudicio Congregationis de Causis
Sanctorum assertam subiecit miram sanationem infantis Larae Pascal, quae,
sequenti die nativitatis suae, 6 mensis Martii scilicet anno 1999, in nosocomio
italico urbis Sinus Albi in Argentina de cubili matris suae fortuito decidens
caput in pavimentum illisit. Statim medicorum investigationi commissa est,
qui signa irregularis invenerunt respirationis et morarum ipsius respiratus,
necnon cyanosim, cardiaci pulsus tarditatem atque haematoma in occipite
parietali laevo cum fractura lineari eiusdem sedis. Infans ergo in lethargo
comatis versabatur. Paucis post horis tomographia computatoria in alio no-
socomio patrata sanguinis profluvium in meninge fibrosa exhibuit cum aede-
mate reagenti trans supradictam fracturam. In prius reducta valetudina-
rium, infans in machina incubatrice oxygeni inductione ditata pro curandi
ratione deposita est, ubi vero subsidia respirationis ei suppeditata sunt ac
remedia contra cerebri aedema et convulsiones. Cum res pupillae ita adversae
se haberent, Parva quaedam Soror a Sacra Familia, quae infirmis ministra-
410 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

bat apud italicum nosocomium, ad divinum confugit auxilium per interces-


sionem Mariae Dominicae Mantovani, cuius reliquiam super caput Larae
infantis apposuit, quae statim usque ad completam sanationem convalescere
coepit. De hoc casu, annis 2000-2001, apud Curiam Sinus Albi Inquisitio
dioecesana celebrata est, cuius auctoritas et vis iuridica a Congregatione de
Causis Sanctorum decreto diei 22 mensis Iunii anno 2001 probatae sunt.
Dicasterii Collegium Medicorum in sessione diei 17 mensis Ianuarii huius
anni 2002, quamvis prognosis aegrotis infausta quoad vitam et valetudinem
diceretur, tamen sanationem rapidissimam, completam, duraturam et inex-
plicabilem quoad modum secundum scientiam fuisse una voce affirmavit. Die
15 insequentis mensis Aprilis Congressus Peculiaris Consultorum Theologo-
rum factus est et die 21 mensis Maii Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et
Episcoporum, Ponente Causae Excellentissimo Domino Petro Georgio Silva-
no Nesti, C. P., Archiepiscopo emerito Camerinensi-Sancti Severini in Piceno.
Et in utroque coetu, posito dubio an de miraculo constaret divinitus patrato,
responsum prolatum est affirmativum.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, manda-
vit ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Car-
dinali Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congre-
gationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa-
ter sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per
intercessionem Ven. Servae Dei Mariae Dominicae Mantovani, Confundatricis
et Primae Antistitae Instituti Parvarum Sororum a S. Familia, videlicet de
rapidissima, completa ac duratura sanatione infantis Larae Pascal a trauma
cranioencefalico in neonata con conseguente stato di coma, insufficienza respi-
ratoria e cardiocircolatoria grave .
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.

Datum Romae, die 5 mensis Iulii A. D. 2002.

Iosephus card. Saraiva Martins


Praefectus
L. e S.
e Eduardus Nowak
archiep. tit. Lunensis, a Secretis
Congregatio de Causis Sanctorum 411

VINDOBONENSIS seu SABARIENSIS


seu SIDEROPOLITANA

Beatificationis et Canonizationis Ven. Servi Dei Ladislai Batthyany-Strattmann,


patrisfamilias (1870-1931)

DECRETUM SUPER MIRACULO

Venerabilis Servus Dei Ladislaus Batthyany-Strattmann in civitate Dunakiliti


in Hungaria natus est die 28 mensis Octobris anno 1870. Currente anno 1898,
matrimonium cum Maria Teresia Coreth inivit, e qua filios quattuordecim habuit.
Doctoris dignitatem et nomen consecutus est in Universitate Studiorum et magna
cum caritate operam aegrotis assidendo dedit, pro quibus prius valetudinarium in
vico Kopcseny fundavit, alterum dein in castro suo Kormend nuncupato. Tum in
familia cum in civili societate sanctitate vitae et operum Christum testificavit
usque ad mortem, die 22 mensis Ianuarii anno 1931 occursam.
Summus Pontifex Ioannes Paulus II, die 11 mensis Iulii anno 1992 de-
cretum super virtutibus heroico gradu exercitis theologalibus, cardinalibus
hisque adnexis promulgavit. Beatificationis respectu, Causae Postulatio iu-
dicio Congregationis de Causis Sanctorum assertam subiecit miram sanatio-
nem Ioannis Tamas, ex natione Hungarorum, qui, die 5 mensis Iulii anno
1989, in nosocomio pro morbis cutis correptis Universitatis Studiorum Quin-
que Ecclesiensis (v. d. Pecs) chirurgicae sectioni commissus est ad magnum
tumorem in regione capitis dextera auferrendum. Examine histologico perac-
to, diagnosis mutationis glandularum lymphaticarum capitis ex aliquo iniquo
naevulo ignotae primigeniae sedis elata est. Ob summam vero huius naevuli
mutationis malignitatem prognosis infausta dicta est. Die ipsa chirurgicae
sectionis, socer et mulier patientis una cum propinquis amicisque quibusdam
auxilium divinum per intercessionem Servi Dei Ladislai Batthyany-Stratt-
mann invocare coeperunt. Paucis post diebus, condicionis aegroti repentina
vicissitudo ita occurrit, ut insequentes recognitiones sanationem completam
ac persistentem confirmaverunt. De hoc casu, annis 1995-1996 apud Curiam
Quinque Ecclesiensis Inquisitio Dioecesana celebrata est, cuius auctoritas et
vis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorum decreto diei 16 mensis Maii
anno 1997 probatae sunt. Dicasterii Collegium Medicorum in sessione diei 15
mensis Februarii anno 2001 sanationem rapidissimam, completam, duratu-
ram et inexplicabilem secundum scientiam fuisse una voce affirmavit. Inse-
quenti die 2 mensis Octobris Congressus Peculiaris Consultorum Theologo-
412 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

rum factus est, cui de aliquibus peculiaribus adiunctis sanationis ulterius


inquirere visum est. Quae cum facta essent, die 15 mensis Februarii huius
anni 2002, alter Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum prosperum
dixit votum. Insequenti die 7 mensis Maii, Sessio Ordinaria Patrum Cardi-
nalium et Episcoporum, Ponente Causae Exc.mo Domino Laurentio Chiari-
nelli, Episcopo Viterbiensi, posito dubio an de miraculo constaret divinitus
patrato, responsum protulit affirmativum quoad sanationem Ioannis Tamas
mire a Deo per intercessionem Servi Dei praefati patratam.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II
per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua
vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, manda-
vit ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Cardi-
nali Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregatio-
nis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater sol-
lemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionem Ven.
Servi Dei Ladislai Batthyany-Strattmann, patrisfamilias, videlicet de rapidissi-
ma, completa ac duratura sanatione Ioannis Tamas a melanoma metastatizzato
in sede laterocervicale, a sede primaria sconosciuta in stadio avanzato .
Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.
Datum Romae, die 5 mensis Iulii A. D. 2002.

Iosephus card. Saraiva Martins


Praefectus
L. e S.
e Eduardus Nowak
archiep. tit. Lunensis, a Secretis

ZAGREBIENSIS

Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Ioannis Merz, christifidelis laici (1896-1928)

DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS

Mihi vivere Christus est et mori lucrum (Philp 1, 21).


Verba haec, quae Servus Dei Ioannes Merz in sepulcro inscribi voluit,
haberi possunt compendium vitae eius omnimode insumptae in amorem Chri-
Congregatio de Causis Sanctorum 413

sti, in testificationem Evangelii et in famulatum Ecclesiae. Ille quidem, Chri-


sti Spiritu penitus inductus, per sanctimoniae viam alacriter incedit, atque
verbo et opere divini Redemptoris lumine omnes gentes collustravit (cf. Mt 5,
16), ad rem deducens quidquid postea dicturum erat Concilium Oecumeni-
cum Vaticanum II: Praecepto caritatis, quod est maximum mandatum Do-
mini, omnes christifideles urgentur ad procurandam gloriam Dei per adven-
tum Regni eius, et vitam aeternam omnibus hominibus ut cognoscant solum
Deum verum et quem misit Iesum Christum (cf. Io 17, 3). Omnibus igitur
christifidelibus onus praeclarum imponitur adlaborandi ut divinum salutis
nuntium ab universis hominibus ubique terrarum cognoscatur et accipiatur
(Decretum de apostolatu laicorum Apostolicam actuositatem, 3).
Servus Dei a parentibus Mauricio Merz et Teresia Mersch ortus est die 16
mensis Decembris anno 1896 in loco Banja Luka, in Bosnia, quae ab imperio
Austriaco-Hungarico tunc occupabatur. Die 2 mensis Februarii anno 1897
Baptismatis lavacro est regeneratus; novem annos natus ad primam sacram
Synaxim accessit ac sequenti anno sacro Confirmationis chrismate est robo-
ratus. Studiose et efficaciter maternum litterariumque ludum et gymnasium
frequentavit; violina et cymbalo canere privatim didicit; linguam Gallicam
colendam curavit. In eius humanam et christianam institutionem potissi-
mum ac salutariter contulit professor Ljubomir Marakovic, qui praeclarus
erat assertor motus catholici inter iuvenes. Ab illo suffultus Dei Servus, qui a
familia solidis moribus erat eruditus, cognitionem doctrinae catholicae peni-
tus perspicere incepit et studiose communionem cum Deo excolere per Eu-
charistiam, orationem, cultum Mariae Virginis, contemptionem peccati boni-
que cupiditatem. Anno 1914 scribere coepit sua acta diurna, quae veluti
speculum sunt eius animae eiusque itineris ad sanctitatem. Expletis scholae
mediae studiis sua in terra natali, parentum voluntati obsequens, ingressus
est Academiam Castrensem loci Wiener Neustadt, quam post tres menses
reliquit, fastidio affectus prae corruptis moribus ibi grassantibus. Anno
1915 ad philosophiam se applicare coepit apud Studiorum Universitatem
Vindobonensem, sequenti tamen anno exercitui nomen dedit ut deinde ad
aciem Italicam mitteretur. Participans militares actiones in primo omnium
gentium bello, sese spiritu roboravit, ductum se sentiens ad altiorem Dei
cognitionem tenaciusque virtutum exercitium. Militia relicta, studia Vindo-
bonae perrexit annis 1919-1920 et Lutetiis Parisiorum annis 1920-1922. Doc-
toris titulo in philosophia ornatus est apud Studiorum Universitatem urbis
Zagabriae, ubi cum familia morabatur; eadem in urbe inde ab anno 1922
Gallicam docuit linguam in gymnasio archiepiscopali. Quo perfectius in dies
414 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

instrumentum in Dei manibus fieret, philosophiae scholasticae et theologiae


studiis incubuit. Ferventer coluit spiritualem vitam et continenter progressus
est in imitando Christo. Actuosas habuit partes in missione Ecclesiae, varia
sua impendens talenta pro Actione Catholica, cuius exstitit indefatigabilis
fautor secundum doctrinam Summi Pontificis Pii XI. Apud Croaticum Aqui-
larum Sodalicium sapienter ac benefice prospexit christianae iuvenum insti-
tutioni, quibus praesertim suadebat vitam gratiae, cultum eucharisticum,
spiritum sacrificii, apostolatum et fidelitatem erga Summum Pontificem.
Hortari consueverat ut ad vitam transferretur liturgia, quam optimam scho-
lam sanctitatis esse arbitrabatur. Omnia quae Dei Servus alios docebat, ipse-
met ad rem deducebat largo, constanti laetoque animo, obsecundans verbo
Dei, qui dixit: Sic luceat lux vestra coram hominibus, ut videant vestra
bona opera et glorificent Patrem vestrum, qui in caelis est (Mt 5, 16). Fide
illuminatus, cum Deo ambulavit tam eius Verbo quam Ecclesiae Magisterio
firmiter fidens. Anno 1921 ita scribebat: Tota vita mea Christum Dominum
circuit , quem Dei Servus in Ecclesia, in Eucharistia, in sacramentis, in
Sacris Scripturis, in proximo praesentem contuebatur. Deum dilexit ex toto
corde suo, ex tota anima sua et ex tota virtute sua (cf. Mc 12, 30); fideliter
adimplevit eius voluntatem, debellavit tentationes, effugit peccatum, ad
evangelicam tetendit perfectionem, laetanti ferventique animo Domino re-
spondit eum vocanti ad laborandum in vinea sua (cf. Mt 20, 3-4). Christum
diligendo, animas quoque dilexit. Alloquens ad iuvenes catholicos occasione
Congressus Eucharistici Zagrebiensis anno 1923, Servus Dei haec asserebat:
Quoniam Iesus siti compellitur et sollicitatione afficitur de singulis anima-
bus, quippe quae ad aeternam beatitudinem sunt creatae, haec profecto de
animabus proximorum nostrorum sitis et sollicitudo ex Iesu ad nos transfe-
runtur ita ut in nobis desiderium scateat in manus Dei commendandi omnes
has animas, quae ad hoc ipsum sunt creatae . Antesignanum se praebuit
liturgici motus in Croatia, spiritualia et corporalia misericordiae opera exer-
cuit, hospitalitatem coluit, concordiam fovit, fidem tribuit amicitiae, simpli-
citer vixit mysterium communionis sanctorum. Spe plenus in Deo, bonum
semen super petrosam quoque et aridam terram largiter seminavit; efficaci-
tatem contendit orationis et sacrificii; Divinae Providentiae se commendavit
et in difficultatibus quoque et in aegritudine versans spiritualem servavit
pacem. Sedulo se paravit ad vitam aeternam, quam merendam curavit Dei
mandatis et Ecclesiae obsequens. Integerrime excoluit iustitiam erga Deum
et proximum, temperantiam in humanis substantiis adhibendis, patientiam,
fortitudinem, paupertatem, castitatem, oboedientiam in parentes et in supe-
Congregatio de Causis Sanctorum 415

riores. Pro Dei amore acerbos serene pertulit morbi cruciatus, qui duxerunt
eum ad mortem mane diei 10 mensis Maii anno 1928. Vivens, moriens et post
mortem iuvenis Ioannes Merz verus Christi testis habetur, atque memoria
eius apostolici fervoris praestantiumque virtutum coram Dei populo viva
remanet.
Sanctitatis fama, qua in Croatia Dei Servus fruebatur, labentibus annis
non est infirmata, quin obstaret ei communistarum in Catholicam Ecclesiam
insectatio. Inchoata apud Curiam Zagrebiensem Causa beatificationis et ca-
nonizationis, instructus est Processus Ordinarius Informativus, cuius vim
iuridicam ratam habuit Congregatio de Causis Sanctorum per decretum diei
5 mensis Iunii anno 1992. Apparata Positione, ad normam iuris disceptatio
habita est num Servus Dei virtutes heroico gradu observavisset. Die 19 men-
sis Aprilis anno 2002 habitus est, cum suffragiis quidem positivis, Congressus
Peculiaris Consultorum Theologorum. Patres Cardinales et Episcopi, in Ses-
sione Ordinaria die 7 sequentis mensis Maii congregati, audita Relatione
Ponentis Causae, Exc.mi D.ni Salvatoris Fisichella, Episcopi titulo Vicoha-
bentini, edixerunt Ioannem Merz heroum in modum coluisse virtutes theolo-
gales, cardinales eisque adnexas. Facta demum de hisce omnibus rebus Sum-
mo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectum
accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum
excipiens rataque habens, mandavit ut super heroicis Servi Dei virtutibus
decretum conscriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Car-
dinali Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congre-
gationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pa-
ter sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et
Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,
Iustitia, Temperantia et Fortitudine, iisque adnexis, in gradu heroico, Servi
Dei Ioannis Merz, Christifidelis laici, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis
Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.

Datum Romae, die 5 mensis Iulii A. D. 2002.

Iosephus card. Saraiva Martins


Praefectus
L. e S.
e Eduardus Nowak
archiep. tit. Lunensis, a Secretis
416 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

PREMISLIENSIS LATINORUM

Canonizationis beati Iosephi Sebastiani Pelczar episcopi Premisliensis Latinorum


fundatoris Congregationis Ancillarum a S. Corde Iesu (1842-1924)

DECRETUM SUPER MIRACULO

Beatus Iosephus Sebastianus Pelczar die 17 mensis Ianuarii anno 1842


natus est Corcini, intra fines dioecesis Premisliensis Latinorum. Christi
minister anno 1864 consecratus, aliquod tempus in paroeciale incubuit
ministerium, deinde theologiae iurisque canonici studia Romae perfecit.
Cracoviae praeceptor et rector exstitit apud Studiorum Universitatem
Iagellonicam. Cooperante Serva Dei Giara Ludovica Szczesna (1863-
1916), Congregationem condidit Ancillarum a Sacro Corde Iesu. Anno
1899 auxiliaris renuntiatus est Episcopus dioecesis Premisliensis Latino-
rum, cuius regimen sequenti anno uti Ordinarius assumpsit. In dioecesi
regenda pastorali caritate eminuit et prudentia. Coram populo ac praeser-
tim coram sacerdotibus et viris mulieribusque consecratis sive exemplo
sive scriptis magistrum vitae se ostendit. Meritis onustus famaque sancti-
tatis circumdatus die 28 mensis Martii anno 1924 ad caelestem Patrem
transiit. Summus Pontifex Ioannes Paulus II in album Beatorum rettulit
eum die 2 mensis Iunii anno 1991.
Ad canonizationem quod attinet, Postulatio Causae iudicio huius Con-
gregationis de Causis Sanctorum miram protulit praesumptam sanationem
puellae Polonae, Iustinae Zych nomine, septemdecim annos natae, quae die
9 mensis Ianuarii anno 2001, dum viam quandam urbis Crosnae transiret, a
curru sarcinario nimis celeriter procedente vehementer est impulsa et ali-
quot metra tracta. Medicus quidam ex itinere statim auxilio iuvit eam et
gravitatem comprobavit condicionum puellae, quae post breve temporis
spatium in valetudinarium loci est excepta. Diagnosis edicta est commotio-
nis cerebralis, osseae cranii fracturae, traumatis ocularis dexteri, tonicarum
convulsionum, defectus reflexionis pupillaris, anisocoriae, haemorrhagiae
peripapillaris ad sinistram, oedematis papillarum et retinarum bilateralium,
status acuti comatis. Eodem die subiecta est tomographiae computatoriae
(TAC), quae grave oedema cerebrale revelavit. Exinde medici infaustam
edixerunt prognosim. Interea parentes aegrotae aliaeque personae interces-
sionem beati Iosephi Sebastiani Pelczar implorare coeperant ut a Deo im-
Congregatio de Causis Sanctorum 417

petraretur sanatio Iustinae, quae sequenti die post acceptum viarium in-
fortunium levem virium recuperationem obtinuerat. Die 29 mensis Ianuarii
aegrota, quae in effcacioris curationis sede degebat, sua sponte oculos ape-
ruit et, ut videtur, matrem illic praesentem recognovit. Ex clinicis inquisi-
tionibus faustus detegebatur regressus haematomatis cerebralis. Die 14 se-
quentis mensis Februarii Iustina translata est in redintegrationis
membrorum sedem; die 1 mensis Martii voces emittere coepit; die 9 eiusdem
mensis ex valetudinario dimissa est. Mensibus sequentibus gradatim, satis
celeriter, perfecte ac stabiliter convaluit. De hac sanatione Curia Premi-
sliensis Latinorum annis 2001-2002 dioecesanam instruxit Inquisitionem,
cuius vim iuridicam agnovit Congregatio de Causis Sanctorum per decretum
quod die 26 mensis Iunii anno 2002 edidit. Medicorum Dicasterii Consilium
in sessione habita die 14 sequentis mensis Novembris declaravit sanationem
Iustinae satis celerem, progredientem, perfectam, cum regressione anato-
mo-pathologica, effectibus invalidantibus carentem, atque potius ob absen-
tiam sequelarum inexplicabilem fuisse. Die 29 mensis Novembris anno
2002 actus est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum et die 10
sequentis mensis Decembris celebrata est Sessio Ordinaria Patrum Cardi-
nalium et Episcoporum, Ponente Causae Em.mo D. Andrea Maria Card.
Deskur. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episco-
porum, posito dubio an de miraculo constaret divinitus patrato, responsum
affirmativum prolatum est. Facta demum de hisce omnibus rebus Summo
Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata
relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens
rataque habens, mandavit ut decretum de praedicta mira sanatione con-
scriberetur.
Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto
Cardinali Praefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a
Secretis Congregationis ceterisque de more convocandis eisque astanti-
bus, Beatissimus Pater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo
patrato per intercessionem Beati Iosephi Sebastiani Pelczar, Episcopi Pre-
misliensis Latinorum, Fundatoris Congregationis Ancillarum a S. Corde
Iesu, videlicet de satis celeri, progredienti, perfecta sanatione puellae Iusti-
nae Zych a trauma cranico-encefalico con commozione cerebrale, contusio-
ne tronco-encefalica, stato di coma profondo prolungato, anisocoria, arefles-
sia pupillare, edema papillare della retina. Frattura della base cranica e
bacino .
418 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in acta
Congregationis de Causis Sanctorum referretur.

Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2002.

Iosephus card. Saraiva Martins


Praefectus
L. e S.
e Eduardus Nowak
archiep. tit. Lunensis, a Secretis

CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

PROVISIO ECCLESIARUM

Latis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus Dominus


Ioannes Paulus Pp. II, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequun-
tur Ecclesiis sacros praefecit praesules:

die 3 Maii 2003. Archiepiscopum Coadiutorem archidioecesis Dublinen-


sis Exc.mum P.D. Diarmuid Martin, hactenus Archiepiscopum titularem
Glendalacensem et Observatorem Permanentem Apostolicae Sedis apud Of-
ficium Europaeum Nationum Unitarum et apud Instituta Specialibus in
Rebus versantia, quae sunt in Genava, necnon apud Mundiale Commercii
Consilium.

die 5 Maii. Cathedrali Ecclesiae Pontisarensi R.D. Ioannem Ivonem


Riocreux, e clero archidioecesis Parisiensis, ibique templi cathedralis vulgo
dicti Notre-Dame curionem.

die 7 Maii. Metropolitanae Ecclesiae Guayaquilensi Exc.mum P.D.


Antonium Arregui Yarza, hactenus Episcopum Ibarrensem.

die 14 Maii. Titulari episcopali Ecclesiae Migirpensi R.D. Danielem


Bohan, e clero archidioecesis Monctonensis, ibique parochum et Vicarium
episcopalem pro fidelibus linguae anglicae, quem deputavit Auxiliarem
archidioecesis Torontinae.
Congregatio pro Episcopis 419

die 14 Maii. Cathedrali Ecclesiae Colatinensi, Exc.mum P. D. Decium


Zandonade, S.D.B., hactenus Episcopum titularem Gemellensem in Byzace-
na et Auxiliarem archidioecesis Bellohorizontinae.
Cathedrali Ecclesiae Velezanae, noviter erectae, R.D. Aloisium Albe-
rium Cortes Rendon, e clero dioecesis Pereiranae ibique Seminarii rectorem.
die 22 Maii. Cathedrali Ecclesiae Tornacensi, R.D. Vidonem Harpigy,
e clero eiusdem dioecesis, ibique decanum vicariatus foranei vulgo Mons-
Borinage.
die 23 Maii. Cathedrali Ecclesiae Madisonensi, Exc.mum P.D. Rober-
tum Carolum Morlino, hactenus Episcopum Helenensem.
420 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza


Ufficiale per la presentazione delle Lettere Credenziali:

Gioved, 15 Maggio 2003, le LL.EE. i Signori e le Signore


John Herron, Ambasciatore dAustralia; Kelebert Nkomani,
Ambasciatore dello Zimbabwe; Siba Nasser, Ambasciatore della
Repubblica Araba di Siria; Edgar Rousseau, Ambasciatore di
Trinidad e Tobago; Negash Kebret, Ambasciatore di Etiopia;
Albert Sarkanis, Ambasciatore della Lettonia; Emitai Lausiki
Boladuadua, Ambasciatore delle Isole Fiji; Terence Usanze,
Ambasciatore del Burundi; Alexander D. Chikraidze, Amba-
sciatore di Georgia; Michel Rittie, Ambasciatore di Vanuatu;
Mikail Lauz, Ambasciatore di Moldova; Fauzia Abbas, Amba-
sciatore del Pakistan, tutti accreditati presso la Santa Sede.

Ha, altres, ricevuto in Udienza:


Gioved, 15 Maggio 2003, S.E. il Signor Wodzimierz Cimo-
szewicz, Ministro degli Affari Esteri di Polonia.
Luned, 19 Maggio 2003, S.E. il Signor Aleksander Kwa-
sniewski, Presidente della Repubblica di Polonia.
Venerd, 23 Maggio 2003, S.E. il Signor Branko Crvenkovski,
Primo Ministro della Repubblica di Macedonia.
Sabato, 24 Maggio 2003, S.E. il Signor Simeone di Sassonia
Coburgo-Gotha, Primo Ministro della Repubblica di Bulgaria.
S.E. il Signor Grzegorz W. Koodko, Vice Primo Ministro e
Ministro delle Finanze della Repubblica di Polonia.
Diarium Romanae Curiae 421

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha no-
minato:
24 marzo 2003 P.D. Fabio Bernardo DOnorio, O.S.B., Consultore della Con-
gregazione per il Culto Divino e la Disciplina dei Sa-
cramenti.
Il sac. Joseph Gyetin, Direttore Nazionale delle Pontificie
Opere Missionarie per il Burkina Faso ed il Niger;
il sac. Jan Piotrowski, Direttore Nazionale delle
Pontificie Opere Missionarie per la Polonia; il sac.
Ignace Siluvai, Direttore Nazionale delle Pontificie
Opere Missionarie per lIndia, Membri della Congre-
gazione per lEvangelizzazione dei Popoli ad quin-
quennium .
26 aprile Mons. Francesco Di Muzio, Capo Ufficio nella Congregazione
per lEvangelizzazione dei Popoli.
12 maggio S.E. mons. Luigi De Magistris, Arcivescovo tit. di Nova,
Membro della Pontificia Commissione Ecclesia
Dei usque ad octogesimum annum ae. s. .
18 S.E. mons. Francesco Monterisi, Arcivescovo tit. di Alba ma-
rittima, Membro della Pontificia Commissione per
lAmerica Latina in aliud quinquennium .
Gli Em.mi Signori Cardinali D. Simon Lourdusamy usque
ad octogesimum ; Francis Arinze, Paul Poupard,
Friedrich Wetter, Bernard Francis Law in aliud
quinquennium ; LL.EE. i monsignori Renato Cor-
ti, Jean Bonfils, Antonio Bayter Abud; P. Giaco-
mo Bini, O.F.M. in aliud quinquennium , Membri
della Congregazione per lEvangelizzazione dei Po-
poli.

Protonotari Apostolici soprannumerari

15 gennaio 2003 Mons. Eleuterio Francesco Fortino (Lungro)


Mons. Giuseppe Azeglio Manzetti (Roma)
13 febbraio Mons. Stanisaw Tkocz (Katowice)
3 marzo Mons. Giuseppe Visentin (Venezia)
Mons. Ezio Memo (Venezia)
Mons. Angelo Centenaro (Venezia)
7 Mons. Jean Luc Pigeon (Saint Paul in Alberta)
Mons. Manuel Cuesta Cabanillas (Madrid)
422 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

Prelati donore di Sua Santita

6 dicembre 2002 Mons. Sergio Ielmetti (Fiesole)


3 gennaio 2003 Mons. Alejandro Gonzales Gatica (Opus Dei)
Mons. Fernando Ocariz (Opus Dei)
Mons. Italo Altimari Gasperi (Opus Dei)
Mons. Manuel Dacal (Opus Dei)
Mons. Soichiro Nitta (Opus Dei)
15 Mons. Laszlo Bocskei (Timisoara)
Mons. Laszlo Tury (Timisoara)
28 Mons. John Murphy (Down and Connor)
Mons. Jose David Henao Marn (Sonson-Rionegro)
Mons. Sean Connolly (Down and Connor)
2 febbraio Mons. Demetrio Perez Ocana (Madrid)
Mons. Henry Docherty (Motherwell)
8 Mons. Josef Mixa (Plzen)
Mons. Tadeusz Krawczenko (Biaystok)
Mons. Jindrich Suchanek (Plzen)
Mons. Peter Holec (Kosice)
12 Mons. Jean Amesland (Aire et Dax)
Mons. Andre Darrieutort (Aire et Dax)
17 Mons. Andres Anbal Berros Piedra (Lima)
Mons. Rene Paredes Araya (Lima)
3 marzo Mons. James Ryan (Cashel)
Mons. Ivan Colak (Prizren)
Mons. Luigi Stucchi (Milano)
5 Mons. David S. Kandathil (Quilon)
Mons. Lothar Ruppert (Fulda)
Mons. Charles Hendry (Dunkeld)
6 Mons. Luigi Bianco (Casale Monferrato)
7 Mons. John Baptist Lee Hong-ki (Pusan)
8 Mons. Christian Montfalcon (Lyon)
Mons. Pierre Berger (Lyon)
Mons. James ODonnell (Cloyne)
14 Mons. Jan Sikorski (Warszawa)
Mons. Jan Twardowski (Warszawa)
Mons. Roman Bartnicki (Warszawa)
Mons. Jose Luis del Rincon Cibrian (Burgos)
Mons. Pablo del Olmo Amo (Burgos)
Mons. Luigi Piccioli (Spoleto-Norcia)
24 Mons. Stanislao Pikul (Bratislava-Trnava)

Cappellani di Sua Santita

3 gennaio 2003 Il sac. Agustn Lopez Kindler (Opus Dei)


Il sac. Alberto Marianetti (Opus Dei)
Il sac. Alberto Pampillon (Opus Dei)
Il sac. Alfonso Monroy (Opus Dei)
Diarium Romanae Curiae 423

3 gennaio 2003 Il sac. Andres Lavn (Opus Dei)


Il sac. Angel Rodrguez Luno (Opus Dei)
Il sac. Antonio Miralles (Opus Dei)
Il sac. Antonio Torres (Opus Dei)
Il sac. Armando Vera (Opus Dei)
Il sac. Arturo Blanco (Opus Dei)
Il sac. Enrique Doval (Opus Dei)
Il sac. Fernando Martn Gonzalez (Opus Dei)
Il sac. Francis Wurmser (Opus Dei)
Il sac. Francisco Ugarte Corcuera (Opus Dei)
Il sac. Guillermo Schnell (Opus Dei)
Il sac. Ignacio Gonzales Sotos (Opus Dei)
Il sac. Jesus Gonzales Gaitano (Opus Dei)
Il sac. Jose Rafael Rebelo do Esprito Santo (Opus Dei)
Il sac. Luis Baura de La Pena (Opus Dei)
Il sac. Manuel Cabello (Opus Dei)
Il sac. Mariano Fazio (Opus Dei)
Il sac. Pedro Huidobro (Opus Dei)
Il sac. Pedro Prieto (Opus Dei)
Il sac. Peter Rutz (Opus Dei)
Il sac. Valentn Gomez-Iglesias (Opus Dei)
Il sac. Vicente Ariza (Opus Dei)
15 Il sac. Antonio Raho (Nardo-Gallipoli)
Il sac. George Augustinov (Timisoara)
Il sac. Laszlo Wonerth (Timisoara)
Il sac. Peter Jager (Timisoara)
Il sac. Peter-Pal Tamasko (Timisoara)
Il sac. S.M. George (Tiruchirapalli)
17 Il sac. Blaise Zubuor (Roma)
Il sac. Camillus Johnpillay (Roma)
Il sac. Godefroy Sankara (Roma)
22 Il sac. Benno Elbs (Feldkirch)
Il sac. Gilberto De Santis (Civita Castellana)
Il sac. Giuseppe Costante Pernigotti (Civita Castellana)
Il sac. Mauro Pace (Civita Castellana)
Il sac. Pasquale La Rocca (Civita Castellana)
Il sac. Renzo Tanturli (Civita Castellana)
Il sac. Smaragede Mbonyintege (Kabgayi)
Il sac. Walter Vonbank (Feldkirch)
28 Il sac. Claudio Barros Vieira (Leopoldina)
Il sac. Daro del Socorro Gomez Zuluaga (Sonson-Rionegro)
Il sac. Gilberto Munoz Ospina (Sonson-Rionegro)
Il sac. Jose Antonio Alvarez Muniz (Leopoldina)
Il sac. Marco Tulio Aristizabal Giraldo (Sonson-Rionegro)
Il sac. Oscar Anbal Marn Gallo (Sonson-Rionegro)
Il sac. Ramon Ivan Castano Gomez (Sonson-Rionegro)
2 febbraio Il sac. Antonio Pianca (Caetite)
Il sac. Jozef Kloch (Tarnow)
Il sac. Zbigniew Dusza (Tarnow)
424 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

2 febbraio 2003 Il sac. Wiesau Skonieczny (owicz)


Il sac. Michael Charo Ruwa (Mombasa)
Il sac. Donato Piacentini (Sora-Aquino-Pontecorvo)
Il sac. Ruggero Martini (Sora-Aquino-Pontecorvo)
Il sac. Osvaldo Ribeiro dos Santos (Caetite)
8 Il sac. Stanisaw Hodun (Biaystok)
Il sac. Stanisaw Rabiczko (Biaystok)
Il sac. Tadeusz Malinowski (Biaystok)
Il sac. Wadysaw Kulikowski (Biaystok)
Il sac. Stanisaw Zdziech (Biaystok)
Il sac. Gino Orlandi (Velletri-Segni)
Il sac. Luigi Vari (Velletri-Segni)
Il sac. Andrzej Kakareko (Biaystok)
Il sac. Joseph Caggiano (Brooklyn)
Il sac. Anton Fabian (Kosice)
Il sac. Eugene OConnor (Birmingham in Alabama)
Il sac. Stanislav Stolarik (Kosice)
Il sac. Gabriel Ragan (Kosice)
Il sac. Thomas Gerard Caserta (Brooklyn)
Il sac. Juraj Kamas (Kosice)
Il sac. Martin M. Muller (Birmingham in Alabama)
Il sac. Pavol Drab (Kosice)
Il sac. Henryk Ciereszko (Biaystok)
Il sac. Henryk Houbowski (Biaystok)
Il sac. Antoni Licwinko (Biaystok)
Il sac. Josef Gschanes (Graz-Seckau)
Il sac. Jan Majernk (Kosice)
Il sac. Andrew James Vaccari (Brooklyn)
Il sac. John Edward Delendick (Brooklyn)
Il sac. Michael John Hardiman (Brooklyn)
Il sac. Raymond J. Kelly (Brooklyn)
Il sac. Michael Joseph Curran (Brooklyn)
Il sac. Cornelius Henry Mahoney (Brooklyn)
Il sac. Guy Anthony Massie (Brooklyn)
Il sac. Michael James Reid (Brooklyn)
Il sac. Paolo Picca (Velletri-Segni)
Il sac. Vladimir Bom (Plzen)
Il sac. Witold ozowicki (Grodno)
Il sac. Giovanni Anelli (San Benedetto del Tronto-Ripatran-
sone-Montalto)
Il sac. Andrzej Gos (Lublin)
Il sac. Jozef Kruk (Lublin)
Il sac. Ferenc Cserhati (Satu Mare)
Il sac. Jan Kiebasa (Lublin)
Il sac. Wadysaw Kopysc (Drohiczyn)
Il sac. Jozef Kupny (Katowice)
Il sac. Kazimierz Siekierko (Drohiczyn)
Il sac. Marian Swierszczynski (Drohiczyn)
Il sac. Zdzislaw Jan Borkowski (Drohiczyn)
Diarium Romanae Curiae 425

8 febbraio 2003 Il sac. Marek Szkudlo (Katowice)


Il sac. Wincenty Myszor (Katowice)
Il sac. Stephen Happel (Washington)
Il sac. Piotr Kurzela (Katowice)
Il sac. Alfred Wloka (Katowice)
17 Il sac. Luis Cordero Rodrguez (Lima)
3 marzo Il sac. Jerzy Zajac (Pock)
Il sac. Antonio Borsani (Milano)
Il sac. Jozef Spisak (Warmia)
Il sac. Marian Piotrowski (Warmia)
Il sac. Kazimierz Ziokowski (Pock)
Il sac. Tadeusz Zaborny (Pock)
Il sac. Janusz Mackiewicz (Pock)
Il sac. Jan Kasinski (Pock)
Il sac. Piotr Joniak (Pock)
Il sac. Bronisaw Gostomski (Pock)
Il sac. Ryszard Czekalski (Pock)
Il sac. Ryszard Andrukiewicz (Warmia)
5 Il sac. Stanisaw osiakowski (Wocawek)
Il sac. Zygmunt Skrobicki (Wocawek)
Il sac. Benone Farcas (Iasi)
Il sac. Aleksander Suchan (Katowice)
II sac. Jozef Wysocki (Wocawek)
Il sac. Antoni Poninski (Wocawek)
Il sac. Ferdinand Peter (Quilon)
II sac. Gintaras Grusas (Vilnius)
Il sac. Roman Maecki (Wocawek)
Il sac. Kestutis Latoza (Vilnius)
7 Il sac. Sean Harty (Montreal)
Il sac. Claude Gauvin (Montreal)
8 Il sac. Stefano De Paulis (LAquila)
Il sac. Ruben Daro Ruiz Mainardi (Santo Tome)
Il sac. Nivaldo Antonino Dias (Petropolis)
Il sac. Jose Genro Carvalheira (Portalegre-Castelo Branco)
Il sac. Giuseppe Crisci (Acerra)
Il sac. Francesco Perrotta (Acerra)
Il sac. Giancarlo Petrella (Acerra)
Il sac. Severino Ramos Lins (Petropolis)
Il sac. Paulo Francisco Machado (Petropolis)
11 Il sac. Brian Robert Moore (Dodge City)
Il sac. Denis Reidy (Cloyne)
Il sac. St. John Thornhill (Cloyne)
14 Il sac. Wodzimierz Czerwinski (Warszawa)
Il sac. Marian Racinski (Warszawa)
Il sac. Wodzimierz Artyszuk (Warszawa)
Il sac. Luciano Vindrola (Susa)
18 Il sac. Donato De Mattia (Salerno-Campagna-Acerno)
24 Il sac. Martin Okpala (Awka)
Il sac. Cyril Ezenduka (Awka)
426 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

24 marzo 2003 Il sac. Bertrand Muojekwu (Awka)


Il sac. Basil Kanayo Nwazojie (Awka)
Il sac. Jerome Ndubuisi Anthony Madueke (Awka)
Il sac. Philip Nwora Chinyelu (Awka)
Il sac. Giuseppe Mastrovita (Benevento)
Il sac. Francesco Sampietro (Benevento)
Il sac. Giuseppe Rosario Girardi (Benevento)
Il sac. Ermanno Rocchio (Benevento)
Il sac. Domenico Votino (Benevento)
Il sac. Mario Antonio Carmine Colantuoni (Benevento)
Il sac. Aurelio Pulla (Benevento)
Il sac. Giustino DAddezio (Potenza-Muro Lucano-Marsico
Nuovo)
Il sac. Domenico Venezia (Acerenza)
Il sac. Joseph T. Trinh (Philadelphia dei Latini)
Il sac. Charles P. Vance (Philadelphia dei Latini)
Il sac. John B. Wendrychowicz (Philadelphia dei Latini)
Il sac. Jose Maria Vercosa Bezerra (Brasile, Ordinariato mi-
litare)
26 Il sac. Gabriele Castelli (Roma)
Il sac. Severino Mottironi (Brescia)
Il sac. Mario Simonelli (Como)

ONORIFICENZE

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha


conferito:

La Gran Croce dellOrdine Piano

16 ottobre 2002 A S.E. il sig. Acisclo Valladares Molina (Guatemala)


A S.E. il sig. Farouk Hussein Raafat (Egitto)
A S.E. il sig. Isidro Gomez Santos (Cuba)
A S.E. il sig. Pedro Jose Rivera Saavedra (Bolivia)
A S.E. il sig. Vicente Espeche Gil (Argentina)
A S.E. il sig. Widodo Sutiyo (Indonesia)
A S.E. il sig. Wilfrid Guy Licari (Canada)
A S.E. il sig. Yosef Neville Lamdan (Israele)
22 gennaio 2003 A S.E. il sig. Louis Esmel (Costa dAvorio)

La Gran Croce di Dama di Gran Croce dellOrdine Piano

16 ottobre 2002 A S.E. la sig.ra Blanca Elida Zuccolillo de Rodrguez Alcala


(Panama)
A S.E. la sig.ra Edda Victoria Martinelli de Dutari (Panama)
Diarium Romanae Curiae 427

La Gran Croce dellOrdine di San Gregorio Magno


16 ottobre 2002 A S.E. il sig. Ampalavanar Selverajah (Singapore)
A S.E. il sig. Bjarne Bladbjerg (Danimarca)
A S.E. il sig. Henri Marie Joseph Lopes (Rep. del Congo)
A S.E. il sig. Tayyab Siddiqui (Pakistan)
17 gennaio 2003 Al sig. Dominic R. Massaro (New York)
12 febbraio A S.E. il sig. Mariano Fontecilla (Cile)
27 marzo A S.E. il sig. Christos N. Psilogenis (Cipro)
28 Al sig. Antonio Boggiano (Buenos Aires)

La Commenda con Placca dellOrdine di San Gregorio Magno


6 dicembre 2002 Al sig. John Billings (Melbourne)
17 gennaio 2003 Al sig. Abdolah Edrisi Haghighi (Iran)
22 Al sig. Alfonso Ramonet Garca (Madrid)
Al sig. Angel Cesar Beltran Sanz (Madrid)
31 Al sig. Mario Seren Tha (Roma)
10 febbraio Al sig. Jose Carlos de Araujo Leitao (Brasile)
5 marzo Al sig. William Deane (Canberra)
14 Al sig. Peter Low Kok Chye (Singapore)
17 Al sig. Alberto Gasbarri (Roma)

La Commenda dellOrdine di San Gregorio Magno


15 gennaio 2003 Al sig. Jacques Gabriel M.P. Hardy (Sees)
Al sig. Jose Mara Cruz Roman (Valencia)
22 Al sig. Jose Luis Gutierrez Garca (Madrid)
2 febbraio Al sig. Abdallah Anton Khoury M.D. (Gerusalemme dei Latini)
Al sig. Gerard Stephanesco (Bucuresti)
5 Al sig. Dong-Wan Kim (Corea)
13 Al sig. Jean-Baptiste Dardel (Montpellier)
3 marzo Al sig. Christopher Donahue (Pittsburgh)
Al sig. Frederick P. OBrien, M.B.A. (Pittsburgh)
Al sig. Daniel M. Darragh, J.D. (Pittsburgh)
Al sig. Paul Michael Pohl (Pittsburgh)
7 Al sig. Enrico Filipponi (Ancona-Osimo)
11 Al sig. Edoardo Teodoro Brioschi (Milano)
18 Al sig. Paolo Iddas (Roma)
24 Al sig. William Reginald dApice (Sydney)
Al sig. Joseph M. Nardi (Camden)
Al sig. Secondo Ricci (Faenza-Modigliana)
Al sig. B. Francis Saul (Stati Uniti dAmerica)
26 Al sig. Manuel Guerrero Peman (Asidonia-Jerez)
Al sig. Victoriano Carrascal Manero (Asidonia-Jerez)
28 Al sig. Florencio Aldrey Iglesias (Buenos Aires)
Al sig. Julio Marcelo Conte-Grand (Buenos Aires)
Al sig. Gerardo Conte-Grand (Buenos Aires)
Al sig. Miguel Angel Plo (Buenos Aires)
428 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

La Croce di Dama di Commenda con placca dellOrdine di San Gregorio Magno


5 marzo 2003 Alla sig.ra Helen Deane (Canberra)

La Croce di Dama di Commenda dellOrdine di San Gregorio Magno


6 dicembre 2002 Alla sig.ra Evelyn Billings (Melbourne)

La Croce di Dama dellOrdine di San Gregorio Magno


14 dicembre 2002 Alla sig.ra Margaretha M. van der Meer-Sweyen (Breda)
3 marzo 2003 Alla sig.ra Marion Smith-Reynoso (Pittsburgh)
Alla sig.ra Veronica Morgan-Lee, Ph.D. (Pittsburgh)
Alla sig.ra Rosemary L. Corsetti, J.D. (Pittsburgh)
28 Alla sig.ra Renata McManus Cicioni (Buenos Aires)
Alla sig.ra Ana Fernandez de Cotonat (Buenos Aires)

Il Cavalierato dellOrdine di San Gregorio Magno


1 gennaio 2002 Al sig. Antonio Libonati (Avezzano)
6 dicembre Al sig. Francesco Schittulli (Bari-Bitonto)
14 Al sig. Celso Taioli (Cesena-Sarsina)
Al sig. Giuseppe Cantoni (Cesena-Sarsina)
Al sig. Luciano Veneri (Cesena-Sarsina)
Al sig. Paolo Rizzo (Cesena-Sarsina)
20 Al sig. Ezio Fizzotti (Novara)
15 gennaio 2003 Al sig. Ara Aharonian (Bairut degli Armeni)
Al sig. Bernard Moretti (Bairut dei Latini)
Al sig. Jean-Francois Chaumont (Tours)
Al sig. Philip Resha (Our Lady of Lebanon of Los Angeles
dei Maroniti)
Al sig. Yves-Marie Deshays (Marseille)
28 Al sig. Adrianus Marinus Gordijn (Roermond)
2 febbraio Al sig. Norman John Coultas (Glasgow)
7 Al sig. Pierpaolo Crocetta (Roma)
3 marzo Al sig. Giuseppe Pezzoli (Bergamo)
24 Al sig. Atherton C. Lowry (Philadelphia dei Latini)
Al sig. Stan H. Retif (Philadelphia dei Latini)
Al sig. Reinaldo Pacheco (Philadelphia dei Latini)
Al sig. Robert J. Miller (Philadelphia dei Latini)
Al sig. Glenn J. Masakowski (Philadelphia dei Latini)
Al sig. Martin McKernan, Jr. (Camden)
Al sig. Paul M. Henkels (Philadelphia dei Latini)
Al sig. C. Clark Hodgson, Jr. (Philadelphia dei Latini)
Al sig. Gerard Guyon (Bordeaux)
Al sig. Matthew H. McCloskey (Philadelphia dei Latini)
Al sig. Robert Bechler (Philadelphia dei Latini)
Al sig. Edward Roach (Philadelphia dei Latini)
Diarium Romanae Curiae 429

24 marzo 2003 Al sig. David Girard-di Carlo (Philadelphia dei Latini)


Al sig. Chinh Dinh (Philadelphia dei Latini)
Al sig. Edward Cahill (Philadelphia dei Latini)
Al sig. James J. Bock, Jr. (Philadelphia dei Latini)
Al sig. William Bradley (Philadelphia dei Latini)
Al sig. Cono Antonio Tropiano (Crotone-Santa Severina)
Al sig. Mario Pio Galima (Crotone-Santa Severina)
Al sig. Joseph Ozoemena Nwankwu (Awka)

La Gran Croce dellOrdine di San Silvestro Papa

15 gennaio 2003 Al sig. Eugenio Antilici (Roma)


8 febbraio Al sig. Anton Hart (Plzen)
Al sig. Lubos Hruska (Plzen)
14 febbraio Al sig. Antonio Angelucci (Velletri-Segni)
17 febbraio Al sig. Mario Baccini (Italia)

La Commenda con Placca dellOrdine di San Silvestro

7 febbraio 2003 Al sig. Peter Hasler (Svizzera)


3 marzo Al sig. Gerard Cholvy (Francia)
Al sig. Marcel Launay (Francia)
Al sig. Yves-Marie Hilaire (Francia)
18 Al sig. Pier Giorgio Ramini (Roma)

La Commenda dellOrdine di San Silvestro Papa

14 dicembre 2002 Al sig. Dieter Kirchmair (Augsburg)


3 marzo 2003 Al sig. Peter Schnell (Eichstatt)
11 Al sig. Artur Hussene Canana (Maputo)
18 Al sig. Pio Turchetti (Roma)
24 Al sig. Hermann Fechtrup (Munster)
Al sig. Luciano Casiero (Benevento)
Al sig. Luca Valente (Benevento)
Al sig. Geremia Cianchetti (Sulmona-Valva)
Al sig. Giuseppino Napoleoni (Sulmona-Valva)
Al sig. Aldo Merigo (Udine)
Al sig. Luciano Ferrari (Carpi)
Al sig. Bruno Ghidoni (Carpi)
Al sig. Brigadier David Neville (Portsmouth)
Al sig. Roland Machatschke (Wien)
Al sig. Dieter Kindermann (Wien)
Al sig. Johann Schadenbauer (Wien)
Al sig. Alfons Ribbens (Antwerpen)
Al sig. Henderikus Paulus R. Rosenberg (Utrecht)
Al sig. Giuseppe Sangiorgi (Faenza-Modigliana)
Al sig. Filippo Monti (Faenza-Modigliana)
430 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

24 marzo 2003 Al sig. Filippo Innocente Bruno (Castellaneta)


26 Al sig. Maurice Durand-Dubief (Paris)
27 Al sig. Hans Klimmer (Sankt Polten)
29 Al sig. Arthur Barnett (Nassau)
Al sig. Winston Davis (Nassau)
Al sig. Michael Dingman (Nassau)
Al sig. Burton Hall (Nassau)
Al sig. Joseph Lleida (Nassau)
Al sig. Francis Cancino (Nassau)
31 Al sig. Walter Pecoraro (Roma)

La Croce di Dama di Commenda dellOrdine di San Silvestro


3 marzo 2003 Alla sig.ra Elin Reissmuller (Eichstatt)
5 Alla Contessa Elisabeth von Enzenberg (Eisenstadt)

Il Cavalierato dellOrdine di San Silvestro Papa


28 gennaio 2002 Al sig. Vincenzo Bommino (Castellaneta)
6 dicembre Al sig. Domenico Sorrenti (Messina-Lipari-Santa Lucia del
Mela)
14 Al sig. Felice De Lucia (Cesena-Sarsina)
Al sig. Huib Everdijk (Breda)
20 Al sig. Antonio Moretto (Reggio Emilia-Guastalla)
Al sig. Medoro Ligabue (Reggio Emilia-Guastalla)
Al sig. Primo Bertolotti (Reggio Emilia-Guastalla)
15 gennaio 2003 Al sig. Bernardus Stephanus Dicker (Haarlem)
Al sig. Giuseppe Genovese (Potenza-Muro Lucano-Marsico
Nuovo)
Al sig. Hendrici Gerardus Dijkstra (Haarlem)
Al sig. Johannes A.B. Molleman (Haarlem)
Al sig. Leonida Vecchi (Imola)
Al sig. Martinus J.M. Van der Hulst (Haarlem)
Al sig. Nicola Plescia (Nola)
Al sig. Petri Gerardus W. Bakkum (Haarlem)
Al sig. Piero Cirillo (Spoleto-Norcia)
22 Al sig. Arnoldus Cornelis Steenbergen (s-Hertogenbosch)
Al sig. Beniamino Chiabudini (Lausanne, Geneve et Fri-
bourg)
Al sig. Maurizio Evangelista (Civita Castellana)
28 Al sig. Alberto Galbiati (Velletri-Segni)
Al sig. Carmine Gravina (Castellaneta)
Al sig. Ernesto Mario Cerri (Vigevano)
Al sig. Jacobus Franciscus A.C. Hack (Breda)
Al sig. Johannes Adam Antonius Van Strien (Breda)
Al sig. Scipione Di Bello (Castellaneta)
3 marzo Al sig. Hans Amler (Eichstatt)
7 Al sig. Costantino Camponeschi (LAquila)
Diarium Romanae Curiae 431

7 marzo 2003 Al sig. Oviglio Boldrini (Bologna)


Al sig. Vittorio Forlani (Bologna)
Al sig. Gualtiero Savazzini (Parma)
Al sig. Mario Tito Franceschi (Parma)
Al sig. Arduino Verzola (Parma)
Al sig. Alberto Signoretti (LAquila)
Al sig. Bartolomeo Grillini (Bologna)
11 Al sig. Franciscus Leonardus P. Veugen (Roermond)
Al sig. Paolo Murino (Rieti)
Al sig. Giuseppe Giampaolo (Rieti)
Al sig. Giuseppe Cararelli (Rieti)
Al sig. Giuseppe Palatucci (Rieti)
Al sig. Mario Severoni (Rieti)
Al sig. Severo Bocchio (Brescia)
17 Al sig. Giuseppe Camusi (SantAngelo dei Lombardi-Conza-
Nusco-Bisaccia)
18 Al sig. Franco Fegatelli (Roma)
Al sig. Roberto Lella (Roma)
Al sig. Nicola Porchetta (Roma)
Al sig. Benedikt Steinschulte (Roma)
Al sig. Giuseppe Papa (Roma)
24 Al sig. Isaac Ilora Maduka Okoye (Awka)
Al sig. Charles Nwabueze Ezeudogu (Awka)
Al sig. Nze Benedict Anozie (Awka)
Al sig. Ozoemena Benedict Onyali (Awka)
Al sig. Polycarp A. O. Okonkwo (Awka)
Al sig. Pita Ejiofor (Awka)
Al sig. Charles Ngene Nnebe (Awka)
Al sig. Josephat Kanayo Okoye (Awka)
Al sig. Augustine Ike Okoli (Awka)
Al sig. Clement N.C. Nwafor (Awka)
Al sig. Jerome Chukwuemeka Major-Azike (Awka)
Al sig. John Wilkins (Westminster)
Al sig. Franz Stauber (Wien)
Al sig. Johannes Marinus Jacobus Vos (Utrecht)
Al sig. Lewis Katz (Camden)

La Croce di Dama dellOrdine di San Silvestro Papa

14 dicembre 2002 Alla sig.ra Johanna M.T. Gras (Breda)


28 gennaio 2003 Alla sig.ra Carla Sala Bonomi (Vigevano)
7 marzo Alla sig.ra Ines Pavan (Bologna)
18 Alla sig.ra Leticia Soberon Maniero (Mexico)
Alla sig.ra Claudia Di Giovanni (Roma)
24 Alla sig.ra Regina Chizube Okafor (Awka)
26 Alla sig.ra Renee Durand-Dubief (Paris)
29 Alla sig.ra Elizabeth Dingman (Nassau)
Alla sig.ra Mary Sweetnam (Nassau)
432 Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale

NECROLOGIO
3 maggio 2003 Mons. Jozef Feranec, Vescovo em. di Banska Bystrica (Slo-
vacchia).
6 Mons. F. Paul McHugh,Vescovo tit. di Legis di Volumnio.
8 Mons. Carlo Aliprandi, Vescovo em. di Cuneo (Italia).
9 Mons. Louis Ferrand, Arcivescovo em. di Tours (Francia).
Mons. Adolfo Rodrguez Herrera, Arcivescovo em. di Cama-
guey (Cuba).
18 Mons. Teodoro Ubeda Gramage, Vescovo di Mallorca (Spa-
gna).
20 Mons. Michael Praphon Chaicharoen, Vescovo di Surat Thani
(Thailandia).
21 Mons. Pierre Nguyen Van Nho, Vescovo Coadiutore di Nha
Trang (Viet Nam).
22 Mons. Packiam Arokiaswamy, Arcivescovo-Vescovo em. di
Tanjore (India).
25 Mons. George E. Lynch, Vescovo tit. di Satafi.

Recens nuntiatum est Ioannem Pisanu, episcopum emeritum Octeriensem, die


1 mensis Iulii a. 2000 de vita decessisse.

Anda mungkin juga menyukai