No todas las palabras son iguales, hay diversos tipos o categorías de palabras, nueve para
ser exactos, a saber:
1) Sustantivo.- palabras que expresan la “sustancia”, es decir, el ser o existencia.
2) Adjetivo.- aquellas que califican o determinan a un sustantivo.
3) Pronombre.- palabras que sustituyen al sustantivo.
4) Artículo.- aquél que determina al sustantivo.
5) Verbo.- la acción que se realiza.
6) Adverbio.- determina al verbo, aunque también puede hacerlo con el adjetivo u otro
adverbio.
7) Preposición.- denota una relación ya temporal, locativa o de modo.
8) Conjunción.- une o vincula miembros o tipos de palabras.
9) Interjección.- marca una exclamación de diversas maneras.
Cada categoría presenta una serie de subdivisiones de las que no nos ocuparemos a fin
de no confundirnos con los usos de dichas subdivisiones en la gramática griega; baste
anotar algunos ejemplos:
1. Sustantivos: a) Propios: México, Dios, Anselmo b) Comunes: mujer, cerdo,
azucena, plata c) Abstractos: blancura, frío, amor, justicia.
2. Adjetivos: a) Calificativos: amable, feroz, inmenso, dulce, entrecortado,
bueno, bajo b) Determinativos: este, aquel, sexto, otra.
3. Pronombre: a) Demostrativos: éste, aquél b) Personales: yo, vosotros c)
Posesivos: mía, tuya, suyo d) Relativos: que, cual, quien e) Indefinidos:
nadie, ninguno, alguno.
4. Artículo: a) Determinativos: el , la, los, las b) Indeterminativos: uno, un,
una, unos.
5. Verbos: a) Copulativo: ser b) Transitivos: comprar, soldar, entregar c)
Intransitivos: llover, nevar.
6. Adverbios: a) De lugar: aquí, allí, detrás, enfrente b) De tiempo: hoy,
mañana, después, luego, antaño c) De modo: bien, mal, apenas, despacio d)
Cantidad: más, poco, muy, tan e) De orden: primeramente, sucesivamente f)
3
Para reconocer las funciones, basta con hacerse una serie de preguntas utilizando como
clave de la oración el verbo:
1. ¿Quién compró? Sujeto = Anselmo
2. ¿Qué compró? Objeto directo = un ramillete
3. ¿Para quién o a quién compró? Objeto indirecto = para Jacinta
4. ¿En dónde, cuándo, cómo, por qué compró? C. Circunstancial = en la feria
Para identificar el complemento determinativo, sólo se pregunta ¿de qué o quién? Con
el sustantivo que lo presente y se nota quién determina a dicho sustantivo: ¿un ramillete de
qué? C. Determinativo = de azucenas; ¿la feria de quién? C. determinativo = del pueblo.
Aplicando lo anterior a otro ejemplo tenemos:
Oh amada mía, escucha los latidos de este corazón en medio de la noche fría.
Sujeto advocado verbo O. Dir. C. Deter. C. Circ.
5
Nota ahora que el sujeto está “tácito”, es decir, sobreentendido gracias al verbo,
cuya persona es la segunda del singular un “tú” que no hay necesidad de aclarar (tú
escucha); “amada mía” es también el sujeto, es ese tú, pero aquí invocado, llamado. Fíjate
cómo el objeto directo lleva un adjetivo, como modificador del sustantivo puede acompañar
a cualquier sustantivo y compartir con él su función: noche fría, como pudo ser sordos
latidos o hermosa amada. El complemento determinativo siempre especifica a un
sustantivo como aquí: ¿los latidos de quién o qué? De este corazón; en el complemento
circunstancial en medio de la noche fría, “noche fría” no determina a un sustantivo sino a
una frase preposicional: “en medio de”, por ello no se considera determinativo.
1
Es diferente también de la idea reflexiva del verbo cuando realiza y padece la acción al mismo tiempo: La
ñina se baña, donde el sujeto –niña- realiza la acción de “bañar” y el objeto es la propia niña, sustituída aquí
con el pronombre reflexivo “se”.
7
Conjugar es dar la serie ordenada de las distintas formas que puede tomar un verbo,
cambiando sus sufijos o terminaciones verbales a fin de expresar sus accidentes
8
gramaticales, los cuales son cinco: persona, número, tiempo, modo y voz. Revisaremos
dichos accidentes para comprenderlos mejor.
Voz, ésta denota si el significado del verbo “es realizado” por el sujeto o “padecido”
por él. De tal suerte que tenemos dos voces: Activa, cuando realiza la acción, y Pasiva,
cuando la padece o experimenta: La perra lame a su cachorro (Activa); El cachorro es
lamido por su madre.
Modo, es cada una de las diversas maneras generales de expresar el significado de
un verbo y éstas son: real, potencial o posible, y abstracta. Los modos son cuatro:
Indicativo, subjuntivo, imperativo e infinitivo2.
a) Indicativo.- señala la realidad del hecho, sin importar ningún otro factor:
Llegó temprano. La casa era suya. La noche ha sido agradable. Mañana
saludaré a tu amigo.
b) Imperativo y subjuntivo.- indican la posibilidad de un acto, ya sea
mandato, ruego o consejo: Ven conmigo. Si alcanzara su mano. Pide
clemencia.
c) Infinitivo.- expresa la idea en abstracto sin denotar tiempo, número o
persona: mandar, robar, bailar, sentir, llorar.
Tiempo, éste denota la época o momento en que se realiza la acción del verbo. Hay
tiempos simples (aquellos que expresan el significado con una sola palabra) y tiempos
compuestos (los que requieren dos o más verbos para expresar el sentido). Para comprender
mejor el tiempo gramatical, imaginemos al tiempo como una línea:
__________________________________________________________
2
El participio y el gerundio se consideran a veces modos, pero son en realidad verboides.
9
pretérito pero continuarse hasta el presente. El copretérito denota un hecho pasado con
relación al momento que se habla, pero contemporáneo a otro hecho pasado: llovía cuando
llegó Pedro. El pospretérito está en relación directa con el modo subjuntivo, pues expresa
un deseo simple, pero se relaciona con el indicativo al declarar la verificación absoluta de
un hecho. Para comprenderlo hay que notar: si la forma es condicional (si hay una
conjunción disyuntiva “si”) la forma terminada en “–ría” indica potencialidad: Anunciaron
los astrónomos que habría en este año un eclipse (como no hay “si” y se utiliza el
indicativo es una verificación absoluta). Serían decisivos ambos dictámenes, si se fundaran
en pruebas sólidas (posibilidad por el uso de la condicional). Nótese que en el modo
indicativo el hecho en pospretérito es posterior al verbo en pretérito, de aquí su nombre
“posterior al pretérito”.
A más de los tiempos simples y primordiales, existen los conocidos como tiempos
compuestos:
___________________________________________________________________
Antecopretérito Antepretérito Antepospretérito Antepresente Antefuturo
Pretérito Copretérito Pospretérito Presente Futuro
Dos son los verboides del castellano: gerundio y participio. Se les llama verboides (lit. “con
aspecto de verbo”), porque no son verbos en su totalidad y comparten características con el
3
Todos son útiles, mas yo recomiendo de forma personal: GARCÍA DE PELAYO Y GROSS, Ramón, et al.,
Larousse de la conjugación, México, D.F., Larousse.
4
El DRAE (Diccionario de la Real Academia de la Lengua Española) acepta el plural “gentes” cuando se
designa a personas de diversas nacionalidades, si bien la regla es incongruente, puesto que la pluralidad ya
designa más de un tipo de individuos; así se comprueba que ninguna disciplina es coherente siempre ni
infalible.
11
sustantivo (el gerundio) y con el adjetivo (el participio), cumpliendo ambas naturalezas
tanto a la de nombre como la de verbo, de ahí que su empleo no resulte tan sencillo en
castellano.
Gerundio, éste se expresa de manera abstracta no tiene persona y sólo de forma
vaga encierra cierta sentido de número y tiempo, pero trasmite una idea de “condición,
causa, modo, tiempo y otras circunstancias”:
Habiendo estudiado, jugaré en el patio. (Si he estudiado... “condición”)
Corriendo, me rompí una pierna. (Porque corría... “causa”)
Trabajando, te ganarás el sustento. (Con el trabajo... “modo”)
Bajando la escalera me encontré a tu amigo. (Cuando bajaba... “tiempo”)
Como se nota con los ejemplos, hay lo que se conoce como “gerundio simple”
(terminaciones –ando, -iendo) y “gerundio compuesto” (el verbo auxiliar en gerundio
“habiendo” unido al participio pasivo, terminaciones –ado, -ido, -to, -so, -cho), éste señala
vagamente una acción anterior a la del verbo principal, mientras que el simple denota una
acción simultánea con el verbo.
Es esto lo que debe tenerse en cuenta al momento de emplearlo: Váyanse sentando,
es incorrecto porque las acciones temporales no son simultáneas, “irse” y “sentarse” no
pueden ejecutarse una detrás de la otra, por ello lo mejor es, en la duda, cambiar la forma
de expresión con dos verbos conjugados: Pasen y siéntense, es la expresión correcta. Una
forma de detectar el error es ver si podemos transformar la oración de gerundio en una
expresión circunstancial y percibir si es coherente: “Cuando se vayan, siéntense... porque
se van, siéntense... si se van, siéntense... como se van, siéntense”; al no existir lógica, la
expresión es errónea.
Participio, es aquel que tiene una doble función, pues como dije es en parte
adjetivo y en parte verbo, de ello se desprende que funge tanto de uno como de otro,
calificando a un sustantivo y aceptando un objeto directo que lo complete, si es transtivo: El
niño obediente a sus padres, crecerá como buen ciudadano. El perrito muerto de miedo, se
tendió boca arriba.
El participio muestra acción o pasión, de ahí que los haya “activos” (-ante, -ente, -
iente) y pasivos (–ado, -ido, -to, -so, -cho). El participio como adjetivo se puede sustantivar
con un artículo: el hecho; sobre todo el activo que incluso se comprende muchas veces ya
12
V. ADJETIVOS
El adjetivo es la categoría gramatical que se une al sustantivo para calificarlo o
determinarlo y concuerda con él en género y número; de ahí que se divida en “Calificativo”
y “Determinativo”. Calificativo es el adjetivo que designa una cualidad que por sí misma
no tiene el sustantivo o una cualidad que posee y le es peculiar y propia, así El gatito
hermoso da a entender que el gato, como especie, no necesariamente tiene dicha cualidad y
particulariza al individuo que la posee, por ello el adjetivo se pospone al sustantivo
(adjetivo especificativo). El feroz tigre, aquí la cualidad le es propia al animal como especie
y por ello antecede al sustantivo (adjetivo explicativo). Los adjetivos pueden ser de dos
terminaciones (-o/-a) y de una, como “feroz”. Los adjetivos “bueno, malo, uno, primero,
alguno, ninguno” pierden la vocal si se anteponen al sustantivo: “buen, mal, un, primer,
algún, ningún”. De algún modo ocurre también con “tercero, postrero, grande”, pues
aceptan ambos: “tercer/ tercero, gran/ grande, postrer/ postrero”. El adjetivo “ciento” al
anteponerse se apocopa en “cien” y “santo” lo hace en “san”5.
Los adjetivos calificativos admiten una subdivisión por “grado” la cual denota el
modo a expresar la cualidad: positivo, comparativo y superlativo.
a) Positivo: expresa la cualidad simple: “bello, umbroso”
b) Comparativo: expresa el grado de comparación entre dos seres con una misma
cualidad o entre dos cualidades de un mismo ser: El agua es más densa que el
aceite. El papel es más verde que azul. La comparación puede ser de
superioridad (más...que), de igualdad (tan...como; igualmente...que) o de
inferioridad (menos...que).
c) Superlativo: expresa el grado sumo de la cualidad: el más sabio de todos, muy
sabio, sapientísimo. Si bien el superlativo puede ser relativo si se expresa la
superioridad en comparación, el más sabio de todos, hay que destacar el cambio
5
Salvo en aquellos nombres que empiecen por la sílaba “to”, pues provocaría confusiones. De aquí, santo
Tomás y no san Tomás.
13
6
Nunca debe repetirse la sílaba –si- en el superlativo: muchisisimo... muchísimo.
14
VI. ADVERBIOS
El adverbio es la parte invariable de la oración que sirve para calificar o determinar la
significación del verbo o la del adjetivo, y a veces la de otro adverbio: pasear bien
(calificando al verbo), tristemente célebre (calificando al adjetivo), muy pronto
(calificando a un adverbio). Si bien, por su etimología (del latín: ad: junto a y verbum:
verbo), se entiende que su función principal lo relaciona con la acción de la oración.
Siendo, pues, un modo de calificar, como el adjetivo, el adverbio se clasifica en
calificativos y determinativos también. Los primeros califican al verbo o al adjetivo; los
segundos determinan al verbo, al adjetivo o a otro adverbio. De acuerdo con su forma, los
adverbios se clasifican en simples, compuestos, frases adverbiales y adverbios oraciones.
a) Simples.- Adverbios que constan de una sola palabra: ayer, aquí, nunca,
bien, más.
b) Compuestos.- Cuando constan de dos o más palabras: anteayer, encima,
también, además.
c) Frases adverbiales.- Cuando constan de varias palabras sin verbo en modo
personal: de cuando en cuando, a hurtadillas, a carcajadas, a la antigua.
d) Adverbios oraciones.- Si constan de un conjunto gramatical con verbo en
modo personal: lo sé como me lo enseñaron; vino después que cerró. En
general se entienden como adverbios oraciones, las proposiciones
circunstanciales.
Atendiendo a las circunstancias que expresan, los adverbios determinativos son
principalmente de lugar, tiempo, modo, cantidad, orden, afirmación, negación y duda.
Veamos una clasificación sencilla:
a) Lugar.- Aquí, allí, acá, ahí, allá, cerca, lejos, fuera, dentro, debajo, delante,
detrás, enfrente, aquende (del lado de acá), allende (del lado de allá), etc.
b) Tiempo.- hoy, ahora, ayer, anteayer, mañana, tarde, temprano, después,
entonces, luego, antaño, hogaño ( de hoy y año, en este tiempo).
c) Modo.- bien, mal, así, apenas, despacio, excepto, salvo, adrede,
buenamente y todos los terminados en –mente que expresen una cualidad.
d) Cantidad.- más, menos, mucho, poco, muy, tan, tanto, cuan, cuanto, casi,
etc.
15
lugar real o figurado, de una manera vaga y se usan en oraciones que indican movimiento:
vayan allá todos diferente de vayan allí todos.
Es inadecuado el uso de seguramente con el sentido de “con probabilidad”, pues en
realidad el adverbio expresa la seguridad de algo y no la duda, así al enunciar seguramente
no pudo venir, no debemos entender que es probable que no venga, sino que es seguro no lo
hará; cuando queramos expresar dicha duda digamos probablemente no pudo venir. El uso
apocopado de recientemente, “recién” sólo se usa ante participio: recién poblado, recién
nacido, recién llegado. El adverbio puede emplear el artículo indefinido “lo” para
transformarse en abstracto: lo lejos que te hallas, lo mal que cantas. “Aun” se acentúa
cuando va después de verbo al cual modifica, pero no deberá hacerlo cuando vaya antes:
aun no ha llegado; no ha llegado aún. Sin embargo, también hay que tomar en cuenta que
“aun” puede ser una forma apocopada de “aunque” y tampoco lleva acento, así suele ir
acompañado del adverbio temporal “cuando” y su presencia auxilia para saber si es la
conjunción y no el adverbio: aun cuando no ha llegado. Muchos adverbios admiten una
grado comparativo y superlativo: de bien > mejor que, muy bien, óptimamente; lejos > más
lejos que, muy lejos o lejísimo, etc.
VII. PRONOMBRES
Pronombre es la parte variable de la oración que designa a una persona, animal o cosa sin
nombrarla, sino supliéndola, y denota a la vez las personas gramaticales: yo hablo; dale el
mío; toma éste; alguien canta; ¿quién eres? Así, el pronombre es el que va “en lugar del
nombre” como expresa etimológicamente la palabra (del latín pro-nomen). Ya que suple al
sustantivo o adjetivo-participio, tiene los mismos accidentes gramaticales: género y número
(en griego también caso). Su existencia y uso tiene una razón eufónica, es decir,
proporcionar un “buen sonido” en la exposición de un texto sin repeticiones innecesarias.
Los pronombres son de cinco clases: personales, reflexivos, posesivos, demostrativos,
relativos e indefinidos. Analicemos uno a uno para una mayor claridad posterior:
a) Personales.- expresan las personas verbales y son tres: “yo” de primera
persona, “tú” de segunda y “él/ ella” de tercera, con sus plurales
“nosotros-as”, “vosotros-as”, “ellos-as”, respectivamente. Curiosamente,
17
7
Estos pronombres suelen suplir también a los pronombres personales en genitivo: mío es igual a de mí; suyo
es igual a de él o ella. También es usual que se apocopen: La casa mía > Mi casa.
8
Adviértase el acento diacrítico de los pronombres menos en el “esto” para diferenciarlos de los adjetivos
demostrativos; es obvio que la función de una y otra palabra son distintas: mientras uno califica “esta casa”, el
otro sustituye: “ésta vez no me engañarás”.
9
El indefinido “cualquiera” hace plural “cualesquiera” y no “cualquieras”.
19
TAREA I
cursivas”.
1. Compramos unos lápices en la tienda. ________________________
2. Mi tía regaló a sus hijos unas pinturas. ________________________
3. Los dulces de sabores son favoritos de los niños. _______________
4. Hice pasteles ayer. ___________________
5. Las galletas gustan a todos los niños._______________________
6. El hombre, oh lobo del hombre. _____________________
G
R
W
F
29
Pon sobre la línea el número inverso del caso que aparece. Por ejemplo si
TAREA III
Nombre: _____________________________________Institución:_________
PRIMERA DECLINACIÓN
Ai( Mou=sai, ai( Jeai\ tw=n texnw=n kai\ e)pisthmw=n, ei)sin (son) e)nne/a!
Melpome/nh10 e)sti\(es) Mou=sa th=j trag%di/aj, kai\ Qa/leia11 th=j
kwm%di/aj! Ou)rani/a12 de\ e)pime/leian e)x
/ ei(tiene) th=j a)stronomi/aj , kai\
Kallio/ph13 th=j poihtou= te/xnhj. Polumni/a14 de\ ta\j %)da\j prostateu/ei
(dirige), kai\ Teryixo/ra15 ta¿j xorei/aj. Eu)te/rph16 de\ e)sti (es) Mou=sa
th=j mousikh=j, kai\ Klei/w17 th=j i(stori/aj, kai\ ¡Eratw18/ th=j lurikh=j
te/xnhj.
10
Melpome¿nh, hj: Melpómene
11
Qa¿leia, aj: Talia
12
Ou)rani¿a, aj: Urania
13
Kallio¿ph, hj: Caliope
14
Polumni¿a, aj: Polimnia
15
Teryixo¿ra, aj: Terpsícora
16
Eu)te¿rph, hj: Euterpe
17
Klei¿w, ou=j: Clío
18
¡Eratw=, ou=j: Erato
31
Tarea IV
Nombre: ___________________________________ Institución:________
SEGUNDA DECLINACIÓN Y VERBO ei)mi¿.
El Ática y Atenas
¡En (la preposición rige dativo) toi=j th=j ¡Attikh=j pedi¿oij kai\
e)n toi=j a)groi=j h)=n pro¿bata kai\ i(/ppoi kai\ bota¿nai
pantodapai¿, kai\ e)lai=ai kai\ a)/mpeloi tou= Dionu¿sou.
Me¿talla h)=n e)n toi=j tou= (Umhtou= lo¿foij kai\ tou=
Pentelikou=. ¡Acio¿loga d”* h)=n ta\ e)n t%= Lauri¿% a)rgu¿reia.
“H tw=n ¡AJhnw=n a)/kra pe¿tra e)sti¿n e)n t%= tou= Khfisou=
pedi¿%. ¡Epi¿ (la preposición necesita de un dativo) de\ t$= petr#= e)sti\
to\ th=j ¡AJhnh=j i(ero¿n, kai\ e)n t%= i(er%= to\ tou= Feidi¿ou
e)/rgon, h( ¡AJhnh=.
*
¡OJO! Hay una elisión y por ello el apóstrofe.
32
TAREA V
Nombre:_______________________________________ Institución:_______
TAREA VI
Nombre:_______________________________________ Institución:_______
1
T$= e)pau¿rion forman una sola oración con valor de complemento circunstancial: “Por la mañana”
2
Dat. S. del pronombre de primera persona: e)gw¿.
34
Nombre:_______________________________________ Institución:_______
( ) a)rxo¿ntej ( ) drako¿ntwn
( ) ai)w¿na ( ) poime¿si
( ) kte¿noj ( ) puri¿
( ) a)h¿r ( ) a)mpelo¿n
( ) a)le¿ktoroj ( ) e)a¿rwn
II. Traduce las siguientes oraciones
1. Oi( tw=n leo¿ntwn o)do¿ntej deinoi¿ ei)sin.
______________________________________________________________
2. Oi( pistoi¿ ku¿nej fulake¿j ei)si tw=n oi)kw=n.
______________________________________________________________
3. Sfiggo¿j sw=ma h)=n le¿ontoj, pro¿swpon de\ parJe¿nou,
pteruge¿j d¡ ae)tou=.
________________________________________________________________
_____________________________
4. Sumbouleu¿w soi1 mh¿ mo¿non to¿ sw=ma lou¿esJai, a)lla\ kai\
th\n yuxh\n! r(upara¿ me\n ga\r yuxh¿ e)n #(/fou flogi¿
kwku¿sei, th\n de\ kaJara¿n yuxh\n ou)/te a)nJrw¿pwn ou)/te
1
Dat. S. de la 2ª persona: su¿.
35
2
Adjetivo: pa)j, pa=sa, pa=n.
3
3ª p. S. Aor. 2º Indc. Act. de kwlu¿w.
36
TAREA VIII
Nombre:_______________________________________Institución:______
2. Ou)k e)stin profh¿thj a)/timoj ei) mh\ e)n t$= patri¿di au)tou=
kai\ e)n toi=j suggeneu=sin au)tou= kai\ e)n t$= oi)ki¿# au)tou=.
3. Pa¿ter h(mw=n, o(/j1 ei)= e)n t%= ou)ran%=, a(/gion e)sti to¿ o)/noma
th\n zwh\n kai\ to\n nou=n e)/xomen, kai\ tre¿feij h(mw=n th\n me\n
yuxh\n t%= lo¿g% tou= eu)aggeli¿ou, to\ de\ sw=ma toi=j karpoi=j
tw=n a)grw=n. Eu)peiJe¿j soi3 pa¿ntej ei)=men kai\ nu\n kai\ me¿xri
1
Pronombre relativo: o(/j, h(,/ o(:/ “el que, la que, lo que”.
2
Vbo. que se completa con genitivo en griego.
3
Dat. S. del pronombre: su¿.
37
EJERCICIO I
NOMBRE:___________________________ INSTITUCIÓN:_____________
PRIMERA DECLINACIÓN
EJERCICIO II
Nombre:_____________________________________Institución:_______
PRIMERA DECLINACIÓN Y VERBO EIMI
(dijo)
(criado)
(Crees)
(tomando)
(respondió)
(de mí o mía)
(dormirán).
(tuya)
39
EJERCICIO III
NOMBRE:___________________________ INSTITUCIÓN:_____________
SEGUNDA DECLINACIÓN
I. Analiza las siguientes palabras para poder traducir, recuerda:
género, número, caso, enunciado (diccionario) y función (traducción)
*
Uso circustancial de dativo, esto es, tradúcelo como una circunstancia verificando cuál es la más apropiada.
40
EJERCICIO IV
NOMBRE:___________________________ INSTITUCIÓN:_____________
VERBOS GRIEGOS, PRESENTE Y FUTURO
I. Relaciona ambas columnas colocando la letra correspondiente en el paréntesis
O) a)kou¿e ( ) Partc. Pres. Med. Nom. S. Masc.
I) bapti¿sousi ( ) 2a p. Pl. Pres. Subj. Med
P) grayoi¿mhn ( ) 1ª p. S. Fut. Opt. Med.
G) eu)aggeli¿zesJai ( ) 3ª p. S. Pres. Imp. Act.
A) pe¿mpei ( ) 2a p. S. Pres. Imp. Act.
Y) pisteu¿hsJe ( ) Inf. Pres. Med.
N) sw¿zein ( ) 1a p. S. Pres. Subj. Med-Pas.
R) lege¿tw ( ) Inf. Pres. Act.
E) prose¿rxwmai ( ) 3a p. Pl. Fut. Indc. Act.
C) speiro¿menoj ( ) 3a p. S. Pres. Indc. Act.
II. Construye el verbo griego a partir del análisis que se te da y tradúcelo de
acuerdo con dicho análisis.
1. 2ª p. S. Pres. Indc. Act. De pe¿mpw _________________ ____________________
2. 3ª p. Pl. Pres. Imp. Med de e)/xw _________________ ____________________
3. 1ª p. Pl. Fut. Ind. Med de e)sJi¿w _________________ ____________________
4. 2ª p. Pl. Fut. Indc. Pas de e)/rxomai _________________ ____________________
5. 3ª p. S. Pres. Opt. Med de gi¿nomai ________________ ____________________
6. Inf. Pres. Med-Pas de pi¿nw _________________ ____________________
7. 2ª p. Pl. Pres. Imp. Act. De spei¿rw ________________ ____________________
8. 2ª p. S. Fut. Indc. Act. de doca¿zw ________________ ____________________
9. 3a p. S. Pres. Indc. Act de dida¿skw _______________ ____________________
10. Partc. Pres. Med-Pas. Ac. Pl. Fem de
eu(ri¿skw _______________ ____________________
41
EJERCICIO V
NOMBRE:___________________________ INSTITUCIÓN:_____________
3ª DECLINACIÓN, RADICALES EN CONSONANTE MUDA
II. Haz el aoristo o imperfecto correspondiente con los datos que se te entregan
1. 2ª p. Pl. Imperf. Indc. Act. de r(i¿ptw ________________________
2. Inf. Aor. Pas de bla¿ptw ________________________
3. 1ª p. Pl. Aor. Indc. Act. de tre¿fw ________________________
4. 3a p. S. Aor. Indc. Pas. De fra¿zw ________________________
5. 2ª p. Pl. Aor. Opt. Pas. De a)pala¿ssw ________________________
6. 1ª p. S. Imperf. Indc. Med. De a)kma¿zw ________________________
________________________________________________________________
________________________________________________________________
3. (O de\ Sau=loj h)/kouse fwnh¿n, h(/1 e)/legen au)t%=! Saou=l,
Saou=l, ti¿ me diw¿keij; ei)=pe2 de\ ti¿j ei)=, ku¿rie; o( de\ e)gw\ ei)mi\
¡Ihsou¿j o(/n1 su¿ diw¿keij.
________________________________________________________________
________________________________________________________________
________________________________________________________________
________________________________________________________________
1
Véase o(/j, h(/, o(./
2
3ª p. S. Aor. 2º Indc. Act. de le¿gw.
44
diesw¿Jh.
i)ceutou= po¿da e)/daken. (O de\ a)lgh¿saj8, tou\j kala¿mouj e)/rriye, kai\ th\n
1
vbo. diya¿w.
2
Vbo. e(lku¿w.
3
As. S. del pronombre ou(t / oj, au(t
/ h, tou=to.
4
Vbo. Jea¿w.
5
e)pi¿ ou(= = sobre la que...
6
Partc. Aor. Act. Nom. S. Masc. De sunti¿Jhmi: “habiendo colocado”.
7
Parc. Perf. Act. Nom. S. Masc. De o(ra¿w: “habiendo visto”.
8
Vbo. a)lge¿w.
9
Vbo. poie¿w.
45
PARTICIPIOS
1
Vbo. gela¿w.
2
Pronombre: ou(t / oj, au(t
/ h, tou=to.
3
Vbo. oi)kodome¿w.
4
Ac. Pl. del pronombre e)gw¿.
46
6
47
PERFECTO Y PLUSCUAMPERFECTO
(O piJhko¿j, ou)n
= , a)nalamba¿nei to\ paidi¿on e)k th=j eu)nh=j, kai\ lu¿ei ta\
sparga¿na w(/sper e)lelu¿kei h( tro¿foj. )/Epeita, boulo¿menoj lou¿ein to\
paidi¿on, swreu¿ei a)/nJrakaj u(po\ ska¿f$, kai\ ai)/Jei u(/dwr ei)j polu¿! Kai\
e)n t%= u(/dati ei)sdu¿ei to\n pai¿da, kai\ e)foneu¿sen au)to¿n ka¿kista.
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
48
PRONOMBRES
I. Relaciona ambas columnas colocando la letra correcto según corresponda
M) au)te¿ ( ) De sí mismo
O) t%=de ( ) Para éste
G) u(ma=j ( ) A mí
Y) e(autou= ( ) ¡Oh éste!
I) ti¿nej ( ) Par ellas mismas
N) tino¿j ( ) De alguien
R) e)me¿ ( ) A vosotros
U) au)tai=j ( ) Éstos
A) oi(/de ( ) Para ellos
D) sfi¿si ( ) ¿Quiénes?
II. Traduce las siguientes oraciones
1. Oi( kakoi¿ a)llh¿louj bla¿ptousin.
________________________________________________________________
2. (H patri¿j e)sti\ koinh¿ mh¿thr h(mw=n.
________________________________________________________________
3. Gignw¿ske seauto¿n.
________________________________________________________________
4. Ou)dei¿j profh¿thj e)n t$= e(autou= patri¿di.
________________________________________________________________
5. Ou(t
= o¿j e)sti o( ui(o¿j mou o( a)gaphto¿j.
________________________________________________________________
6. ¡Egw¿ eimi\ h( a)mpe¿loj h( a)lhJinh¿ kai\ o( path¿r mou o(
gewrgo¿j.
________________________________________________________________
__________________________________
49
VERBOS CONTRACTOS
Lectura I
Padre Nuestro
Gloria
Ave María
51
Lectura II
Lucas, 21, 34-35
Lectura III
Gálatas, 4, 1-5
Lectura IV
Lucas, 16, 15-17
Lectura V
Mateo, 1, 20-23
Lectura VI
2ª Juan, 1-13
¸O presbu/teroj e)klektv= kuri¿# kaiì toiÍj te/knoij au)th=j, ouÁj e)gwÜ
a)gapw½ e)n a)lhqei¿#, kaiì ou)k e)gwÜ mo/noj a)lla\ kaiì pa/ntej oi¸ e)gnwko/tej
th\n a)lh/qeian, 2 dia\ th\n a)lh/qeian th\n me/nousan e)n h(miÍn, kaiì meq'
h(mw½n eÃstai ei¹j to\n ai¹w½na. 3 eÃstai meq' h(mw½n xa/rij eÃleoj ei¹rh/nh
para\ qeou= patro/j, kaiì para\ ¹Ihsou= Xristou= tou= ui¸ou= tou= patro/j, e)n
a)lhqei¿# kaiì a)ga/pv. 4 ¹Exa/rhn li¿an oÀti euÀrhka e)k tw½n te/knwn sou
peripatou=ntaj e)n a)lhqei¿#, kaqwÜj e)ntolh\n e)la/bomen para\ tou= patro/j.
5 kaiì nu=n e)rwtw½ se, kuri¿a, ou)x w¨j e)ntolh\n gra/fwn soi kainh\n
a)lla\ hÁn eiãxomen a)p' a)rxh=j, iàna a)gapw½men a)llh/louj. 6 kaiì auÀth
e)stiìn h( a)ga/ph, iàna peripatw½men kata\ ta\j e)ntola\j au)tou=! auÀth h(
e)ntolh/ e)stin, kaqwÜj h)kou/sate a)p' a)rxh=j, iàna e)n au)tv= peripath=te. 7
oÀti polloiì pla/noi e)ch=lqon ei¹j to\n ko/smon, oi¸ mh\ o(mologou=ntej
¹Ihsou=n Xristo\n e)rxo/menon e)n sarki¿: ouÂto/j e)stin o( pla/noj kaiì o(
a)nti¿xristoj. 8 ble/pete e(autou/j, iàna mh\ a)pole/shte aÁ ei¹rga/sasqe
a)lla\ misqo\n plh/rh a)pola/bhte. 9 pa=j o( proa/gwn kaiì mh\ me/nwn e)n
tv= didaxv= tou= Xristou= qeo\n ou)k eÃxei! o( me/nwn e)n tv= didaxv=, ouÂtoj
kaiì to\n pate/ra kaiì to\n ui¸o\n eÃxei. 10 eiã tij eÃrxetai pro\j u(ma=j kaiì
tau/thn th\n didaxh\n ou) fe/rei, mh\ lamba/nete au)to\n ei¹j oi¹ki¿an kaiì
xai¿rein au)t%½ mh\ le/gete! 11 o( le/gwn ga\r au)t%½ xai¿rein koinwneiÍ toiÍj
eÃrgoij au)tou= toiÍj ponhroiÍj. 12 Polla\ eÃxwn u(miÍn gra/fein ou)k
e)boulh/qhn dia\ xa/rtou kaiì me/lanoj, a)lla\ e)lpi¿zw gene/sqai pro\j u(ma=j
kaiì sto/ma pro\j sto/ma lalh=sai, iàna h( xara\ h(mw½n peplhrwme/nh vÅ.
13 ¹Aspa/zetai¿ se ta\ te/kna th=j a)delfh=j sou th=j e)klekth=j.
56
Lectura VII
Salve
Credo
Pisteu¿w ei)j to\n Qeo\n, pate¿ra pantokra¿tora, poihth¿n ou)ranou=, kai\
gh=j. Kai\ ei)j ¡Ihsou=n Xristo\n to\n Ui(o\n au)tou= e(/na mo¿non, Ku¿rion
h(mw=n! sullhfJe¿nta e)k Pneu¿matoj (Agi¿ou, gennhJe¿nta e)k Mari¿aj
th=j parJe¿nou! PaJo¿nta e)pi\ Ponti¿ou Pila¿tou, staurwJe¿nta,
Jano¿nta, kai\ tafe¿nta! KatelJo¿nta ei)j #(/dhn, t$= tri¿t$ h(me¿r#
a)nasta¿nta e)k nekrw=n, a)nelJo¿nta ei)j tou\j ou)ranou\j, katezo¿menon e)n
deci#= Qeou= Patro\j tou= pantokra¿toroj! (/OJen me¿llei e)/rxesJai
kri=nai zw=ntaj kai\ nekrou\j. Pisteu¿w ei)j Pneu=ma (Agi¿on! (Agi¿an
¡Ekklhsi¿an KaJolikh¿n! (Agi¿wn koinwni¿an! )/Afesin a(martiw=n!
Sarko¿j a)na¿stasin! Zwh¿n ai)w¿nion. )Amh¿n.
57
Lectura Especial I
Nombre: ___________________________________ Institución:__________
Ps. 8, 1-10.
Ei¹j to\ te/loj, u(pe\r tw½n lhnw½n! yalmo\j t%½ Dauid.
bo/aj pa/saj, eÃti de\ kaiì ta\ kth/nh tou= pedi¿ou, 9 ta\ peteina\
Lectura Especial II
Nombre: ___________________________________ Institución:__________
Ei)j Te¿ttiga
19
Partic. Perf. Act. Nom. S. Masc. De pi¿nw.
20
Nom. Pl. Neutr. De pa=j, pa¿sa, pa=n.
21
Crasis de kai¿ o(po¿sa
22
Gen. s. Masc o Neutr de mhdei=j, mhdemi¿a, mhde¿n.
23
Partic. Pres. Act. Nom. S. Masc. De bla¿ptw.
24
Gen. S. Fem. de Jerei¿h, hj
7
3ª p. s. Aor. Indc. Act. de di¿dwmi
59
ALFABETO GRIEGO
CARACTERÍSTICAS
4) La l repetida no suena como “ll” sino como una sola lambda: > álos
5) La u acompañada de vocal suena como “u” (excepción: cuando la u antecede a la
vocal), en el resto de los casos suena como “i”. (el verdadero sonido de la ípsilon).
60
CUADRO DE CONSONANTES
MUDAS GUTURALES k g x
MOMENTÁNEAS U DENTALES t d J
OCLUSIVAS LABIALES p b f
NASALES m, n
LÍQUIDAS
LÍQUIDAS l, r
CONTINUAS
SILBANTES s, j
SILBANTES
61
ARTÍCULO
Singular el la lo
Nominativo
Genitivo
Dativo
Acusativo
Nominativo
Genitivo
Dativo
Acusativo
CARACTERÍSTICAS
1) El vocativo carece de artículo, hay quien pone la interjección = ¡oh!
2) El artículo determinativo griego generalmente se usa como en español. Concierta en
género, número y caso con el sustantivo.
3) El artículo indeterminativo propiamente no existe en griego, cuando un sustantivo
se encuentra solo, se traduce con un artículo indeterminativo: el
humano, un humano.
4) El artículo determinativo griego cuando no limita a un sustantivo, también se usa
como pronombre y significa: éste, ese, aquel.
62
Aoristo
Perfecto
63
No contractos: .
Contractos en
en
labiales ( )
Mudos guturales ( )
Líquidos ( )
Con reduplicación en –
Con sufijo -
Defectivos
64
VERBO EIMI
INDICATIVO IMPERATIVO SUBJUNTIVO OPTATIVO INFINITIVO PARTICIPIO
NOTAS:
1) Las formas de indicativo del presente (enunciarlas) son enclíticas, es decir, pasan su
acento a la palabra anterior, con excepción de la segunda persona singular:
(los agudos y el acento)
2) Cuando la tercera persona, singular o plural, le sigue un punto o una vocal, toman
una ni eufónica.
65
PREPOSICIONES PROPIAS
PREPOSICIÓN GENITIVO DATIVO ACUSATIVO ADVERBIO
a)mfi¿ Alrededor, por Alrededor, por Alrededor, por Alrededor, por
ambos lados, en ambos lados, en ambos lados, en ambos lados, en
torno a, cerca de, torno a, cerca de, torno a, cerca de, torno.
referente a, tocante referente a, tocante referente a, tocante
a, con motivo de, a, con motivo de, a, con motivo de,
por causa de , por causa de , por causa de ,
sobre. sobre. sobre.
a)na¿ En, sobre, encima Entre, por, a Arriba.
través de, durante,
con.
a)nti¿ Delante, enfrente Contra
de, contra, para,
en lugar de, a
cambio de, al igual
de, como, en
nombre de, por el
precio de.
a)po¿ De, fuera de, de lo En poesía: lejos
alto, a partir de,
desde, después, a
la distancia de,
contra, sin.
dia¿ A través de, por, Por, a través de, Separado,
entre, en medio durante, por desgarrado,
de, a la distancia, medio de, por, a dividido.
encima, a lo largo causa de.
de, en, durante,
hasta, por medio
de.
ei))j En, sobre, a, En poesía: dentro,
hacia, delante, en el interior de.
ante, en, entre, (+ genitivo)
hasta, contra, en
cuanto a
66
aproximadamente.
e)k De, desde, fuera
de, sobre, en,
entre, a, hasta,
por.
e)n En, dentro de, Ordinariamente
sobre, entre, cerca seguida de: de¿, ge¿
de, en medio de, adentro, ahí
según, conforme a, dentro
durante.
e)pi¿ En ,sobre, encima Sobre, hacia, En, a, sobre,
de, entre, hacia, contra, cerca de, hacia, entre,
ante, durante, en junto a, al precio contra, por, para,
tiempo de. de. hasta, durante,
junto.
kata¿ De, de lo alto, de Por, a través de, a
arriba de, abajo, lo largo de, entre,
sobre, bajo, en, a, por, en
debajo, con relación a, delante,
relación a, en enfrente, en cuanto
nombre de. a.
meta¿ Con, en compañía En medio de, Después de, entre, En medio de,
de, entre, de entre, en, con, hacia, durante. entre, por detrás,
acuerdo con, según, para, por. detrás, luego,
conforme a, por después.
medio de, a,
contra.
para¿ De, de lo alto de, Cerca de, en casa Hacia, al lado de,
de casa de, de de, en, entre, a lo largo de, por,
parte de. ante, en presencia más allá, contra,
de. excepto.
peri¿ Alrededor de, en Alrededor de, en Alrededor de, en Todo alrededor,
torno de, por torno de, en, torno de, cerca de, por encima de
motivo de, sobre, sobre, por, con en vecindad de, todo.
encima de. motivo de, por hacia,
causa de. aproximadamente.
67
PREPOSICIONES IMPROPIAS
DE GENITIVO
a)¿neu = sin. di¿khn*= a manera de e)ggu¿j = cerca
ei)/sw = dentro e)kto¿j = fuera e¿)mprosJen = delante de
e(/neka* = por e)nto¿j = dentro e)/cw = fuera
metacu¿ = entre me¿xri = hasta o)/pisJen = detrás de
plh¿n = excepto plhsi¿on = cerca xa¿rin*= gracias a , por gracia
xwri¿j = excepto.
* Se colocan por lo regular después del sustantivo que rigen: tou= karpou=
e(/neka = por los frutos.
DE DATIVO
a(¿ma, o(¿mou = al mismo tiempo que, juntamente con.
DE ACUSATIVO
w(j = hacia. Se usa solamente con nombres de personas.
FUNCIONES
Una preposición y su caso fungen en español como una oración circunstancial.
e)n prep. de dativo = en
e)n tv= o(/d% tv= o(/d% dat. S. F. De o(¿doj, ou h( camino //
complemento circunstancial de lugar.
69
De dónde genitivo
A dónde acusativo
Distancia acusativo
Distancia acusativo
Origen genitivo
De limitación acusativo
70
PRONOMBRES PERSONALES
PRONOMBRES REFLEXIVOS
PRONOMBRES-ADJETIVOS DEMOSTRATIVOS
SINGULAR MASCULINO FEMENINO NEUTRO
NOMINATIVO au)to¿j au)th¿ au)to¿
GENITIVO au)tou= au)th=j au)tou=
DATIVO au)t%= au)t$= au)t%=
ACUSATIVO au)to¿n au)th¿n au)to¿
VOCATIVO au)te¿ au)th¿ au)to¿
PLURAL MASCULINO FEMENINO NEUTRO
NOMINATIVO au)toi¿ au)tai¿ au)ta¿
GENITIVO au)tw=n au)tw=n au)tw=n
DATIVO au)toi=j au)tai=j au)toi=j
ACUSATIVO au)tou¿j au)ta¿j au)ta¿
VOCATIVO au)toi¿ au)tai¿ au)ta¿
Singular masculino femenino neutro masculino femenino neutro masculino femenino neutro
Nom. o/(de h(d
¿ e to¿de ou)t
= oj au(¿th tou=to e)kei=noj e)kei¿nh e)kei=non
Gen. tou=de th=sde tou=de tou¿tou tau¿thj tou¿tou e)kei¿nou e)kei¿nhj e)kei¿nou
Dat. t%=de t$=de t%=de tou¿t% tau¿t$ tou¿t% e)kei¿n% e)kei¿n$ e)kei¿n%
Ac. to¿nde th¿nde tode¿ tou¿ton tau¿thn tou=to e)kei¿non e)kei¿nhn e)kei=non
Voc. o/(de h(d
¿ e to¿de ou(t
/ e au¿)th tou=to e)kei¿ne e)kei¿nh e)kei=onn
Plural masculino femenino neutro masculino femenino neutro masculino femenino neutro
Nom. oi(d
¿ e ai(d
¿ e ta¿de ou¿)toi au)¿tai tau=ta e)kei=noi e)kei=nai e)kei=na
Gen. tw=nde tw=nde tw=nde tou¿twn tau¿twn tou¿twn e)kei¿nwn e)kei¿nwn e)kei¿wnn
Dat. toi=sde tai=sde toi=sde tou¿toij tau¿taij tou¿toij e)kei¿noij e)kei¿naij e)kei¿noij
Ac. tou=sde ta¿sde ta¿de tou¿touj tau¿taj tau=ta e)kei¿nouj e)kei¿naj e)kei=na
Voc. oi(d
¿ e ai(d
¿ e ta¿de ou¿)toi au)¿tai tau=ta e)kei=noi e)kei=nai e)kei=na
72
ADVERBIOS
LUGAR TIEMPO
Enfrente Siempre
Arriba Poco ha
Abajo Mañana
Lejos Súbitamente
Cerca Inmediatamente
En torno Ya
73
Dentro Ahora
Lejos Nunca
Detrás Antes
aparte Primero
hoy
En ese momento
Después
ayer
74
DE MODO
Son los más numerosos y se forman de los adjetivos calificativos, terminados
generalmente en -wj Por ejemplo:
justamente
sabiamente
bellamente
sencillamente
verdaderamente
dulce, agradablemente
Públicamente
En común
Lejos
En vano
Secretamente
Con celo
Gratis
Al principio
Adverbios terminados en
En masa
Sin pelea
voluntariamente
Sin lágrimas
Nominalmente
A la griega
75
Sin sudor
Ocultamente
A paso
abiertamente
Como un perro
En resumen
esporádicamente
Como un rebaño
Adverbios variables:
Bien
A penas
Con el pie
DE CANTIDAD
Demasiado
Bastante
Mucho
Solamente
Poco
Completamente
mucho
casi
INTERROGATIVOS
: qué, acaso...
AFIRMATIVOS Y NEGATIVOS
Sí, ciertamente
Seguramente
76
Perfectamente
Pues, naturalmente
Ciertamente
Pues
No
No
No por cierto
De ningún modo
DE DUDA
De algún modo
Por casualidad
77
Singular
Nominativo -euj
Genitivo -ewj
Dativo -ei
Acusativo -ea
Vocativo -eu
Plural
Nominativo -eij
Genitivo -ewn
Dativo -eusi
Acusativo -eaj
Vocativo -eij
81
Singular
Nominativo -ij -uj -uj| -u
Genitivo -ewj -ewj -uoj
Dativo -ei -ei -ui
Acusativo -in -un -un
Vocativo -i -u -u
Plural
Nominativo -eij -eij -uj
Genitivo -ewn -ewn -uwn
Dativo -esi -esi -usi
Acusativo -eij -eij -uj
Vocativo -eij -eij -uj
82
SUSTANTIVOS IRREGULARES
Nom. Path¿r
Gen. Pate¿roj > patro¿j
Dat. Pate¿ri > patri¿
Ac. Pate¿ra
Voc. Pa¿ter
Nom. Pate¿rej
Gen. Pate¿rwn > patrw=n
Dat. Pate¿rsi > patrsi > patra¿si
Ac. Pate¿raj
Voc. Pate¿rej
Plural
Nominativo nh=ej boe¿j ui(ei=j
Genitivo new=n bow=j ui(e¿wn
Dativo nausi¿ bousi¿ ui(ei=si
Acusativo nh=ej boe¿j ui(ei=j
Vocativo nh=ej boe¿j ui(ei=j
83
Noten que el plural (nom., ac., voc.) son contractos en los masculinos y
no lo son en el neutro.
De dos terminaciones:
Singular Masc. y fem. Neutros
Nominativo -wn -on
Genitivo -onoj -onoj
Dativo -oni -oni
Acusativo -ona -on
Vocativo -on -on
Plural Masc. y fem. Neutros
Nominativo -onej -ona
Genitivo -onwn -onwn
Dativo -osi -osi
Acusativo -onaj -ona
Vocativo -onej -ona
Singular
Nom. polu¿j pollh¿ polu¿ me¿gaj mega¿lh me¿ga
Plural
Nom. polloi¿ pollai¿ polla¿ mega¿loi mega¿lai mega¿la
86
Singular Alfa Alfa Eta Alfa Eta Masculino-femenino Neutro Neutro Masculino-femenino Neutro
pura impura pura pura pura
M. M.
Nominativo - a - a - h - aj -hj - oj - on -ouj -oun Variable Variable
Genitivo - aj -hj -hj - ou - ou - ou - ou - ou - ou - oj - oj
Dativo - # - v - v - # - v - % - % - % - % - i - i
Acusativo - an - an - hn - an - hn - on - on - oun - oun - a Variable
Vocativo - a - a - h - a - a - e - on -ouj -oun Variable Variable
Plural Alfa Alfa Eta Alfa Eta Masculino- femenino Neutro Masculino- femenino Neutro Masculino- femenino Neutro
pura impura pura pura pura
M. M.
Nominativo - ai - ai - ai - ai - ai -oi -a -oi -a - ej - a
Genitivo - wn - wn - wn - wn - wn -wn -wn -wn -wn - wn - wn
Dativo - aij - aij - aij - aij - aij -oij -oij -oij -oij - si - si
Acusativo - aj - aj - aj - aj - aj -ouj -a -ouj -a - aj - a
Vocativo - ai - ai - ai - ai - ai -oi -a -oi -a - ej - a
87
VOZ ACTIVA
Desataba
I S. 1ª e)-
/ lu-on
M 2ª e)-
/ lu-ej
P 3ª e)-
/ lu-e
E P. 1ª e)-lu¿-omen
R 2ª e)-lu¿-ete
F 3ª e)-
/ lu-on
E
C
T
O
Desaté Desata tú Yo desate Desatara Que desaté Habiendo desatado
A S. 1ª e)-
/ lu-sa lu¿-sw lu¿-saimi N. lu¿-saj lu¿-sasa lu¿-san
O 2ª e)-
/ lu-saj lu=-son lu¿-svj lu¿-seiaj G. lu¿-santoj lu-sa¿shj lu¿-santoj
3ª e)-
/ lu-se lu¿-satw lu¿-sv lu¿-seie lu¿-sai
R P. 1ª e)-
/ lu-samen lu¿-swmen lu¿-saimen
I 2ª e)-
/ lu-sate lu¿-sate lu¿-shte lu¿-saite
3ª e)-
/ lu-san lu-sa¿ntwn lu¿-swsi lu¿-seian
S
T
O
He desatado Ten desatado Haya desatado Hubiera desatado Haber desatado Que ha desatado
P S. 1ª le¿-lu-ka le-lu¿-kw lelu¿koimi Nom. le-lu-kw¿j le-lu¿-kui=a le-lu- ko¿j
E 2ª le¿-lu-kaj i)s
¿ Ji le-lu¿kvj lelu¿-koij Gen. leluko¿toj le-lu-kui¿aj le-lu-ko¿toj
R 3ª le¿-lu-ke lelukw¿j le-lu¿-kv le-lu¿-koi
F P. 1ª lelu¿kamen e)s
¿ tw lelu¿kwmen lelu¿koimen leluke¿nai
E 2ª le-lu¿kate lelu¿khte lelu¿koite
C 3ª le-lu¿kasi e)s
¿ te lelu¿kwsi lelu¿koien
T
leluko¿tej
O
o)n
¿ twn
había desatado
P S. 1ª e)-le-lu¿-kh
L 2ª e)-le-lu¿khj
U 3ª e)-le-lu¿-kei
S P. 1ª e)-le-lu¿-keimen
C 2ª e)-lelu¿keite
U 3ª e)lelu¿kesan
A
M
P.
88
VOZ MEDIA
Me desataba
I S. 1ª e/- lu¿-omhn
M 2ª e)-lu¿-ou
P 3ª e)-lu¿-eto
E P. 1ª e)-lu¿-omeJa
R 2ª e)-lu¿-esJe
F 3ª e)-lu¿-onto
E
C
T
O
Me desaté Desatarse Me desate Me desatara Que se desató El que se desató
A S. 1ª e)-lu-sa¿mhn lu¿-swmai lu-sai¿mhn N.
O 2ª e)-lu¿-sw lu=-sai lu¿-sv lu¿-saio lu-sa¿menoj
R 3ª e)-lu¿-sato lu-sa¿sJw lu¿-shtai lu¿-saito lu¿sasJai lu-same¿nh
I P. 1ª e)-lu-sa¿meJa lu-sw¿meJa lusai¿meJa lu-sa¿menon
S 2ª e)-lu-sa¿sJe lu-sa¿sJe lu¿-shsJe lu¿-saisJe G.
T 3ª lusame¿nou
e)-lu¿-santo lu-sa¿sJwn lu¿-swntai lu¿-sainto
O lu-same¿nhj
lu-same¿nou
Estoy desatado Estáte desatado Esté desatado Que estuviera desatado Estar desatado Que está desatado
P S. 1ª le¿-lu-mai lelume¿noj w)= lelume¿noj ei)h ¿ n Nom.
E 2ª le¿-lu-sai le¿-lu-so v)=j ei)h¿ j le-lu-me¿noj
R 3ª le¿-lu-tai le-lu-sJw v= ei)h¿ le-lu¿-me¿nh
F P. 1ª le-lu¿-meJa lelume¿noi w)m = en lelume¿noi ei)m = en le-lu¿-sJai le-lu- me¿non
E 2ª le¿-lu-sJe le¿-lu-sJe h)t
= e ei)=te Gen.
C 3ª le-lu-me¿nou
le¿-lu-ntai le-lu¿sJwn w)s= i ei)e= n
T le-lu-me¿nhj
O
le-lu-me¿nou
estaba desatado
P S. 1ª e)-le-lu¿-mhn
L 2ª e)-le¿-lu-so
U 3ª e)-le¿-lu-to
S P. 1ª e)-le-lu¿meJa
C 2ª e)-le¿-lu-sJe
U 3ª e)-le¿-lu-nto
A
M
P.
Estaré desatado Que estará desatado
Fut.Pas. le-lu¿-somai le-lu-soi¿mhn le-lu¿-sesJai le-lu-so¿menoj
89
VOZ PASIVA
Era desatado
I S. 1ª e)-lu-o¿mhn
M 2ª e)-lu¿-ou
P 3ª e)-lu¿-eto
E P. 1ª e)-lu-o¿meJa
R 2ª e)-lu¿-esJe
F 3ª e)-lu¿-onto
E
C
T
O
Fui desatado Sé desatado Sea desatado Fuera desatado Que fue desatado Habiendo sido desatado
A S. 1ª e)-lu¿-Jhn lu-Jw= lu-Jei¿hn N. lu-Jei¿j
O 2ª e)-lu¿-Jhj lu¿-Jhti lu-Jv=j lu-Jei¿hj lu-Jei=sa
R 3ª e)-lu¿-Jh lu-Jh¿tw lu-Jv= lu-Jei¿h lu-Jh=nai lu-Je¿n
I P. 1ª e)-lu¿-Jhmen lu-Jw=men lu-Jei=men G. lu-Je¿ntoj
S 2ª e)-lu¿-Jhte lu¿-Jhte lu-Jh=te lu-Jei=te lu-Jei¿shj
T 3ª e)-lu¿-Jhsan luJe¿ntwn lu-Jw=si lu-Jei=en lu-Je¿ntoj
O
Estoy desatado Estáte desatado Esté desatado Que estuviera desatado Estar desatado Que está desatado
P S. 1ª le¿-lu-mai lelume¿noj w)= lelume¿noj ei)h ¿ n Nom. le-lu-me¿noj
E 2ª le¿-lu-sai le¿-lu-so v)j= ei)h
¿ j le-lu¿-me¿nh
R 3ª le¿-lu-tai le-lu-sJw v= ei)h
¿ le-lu- me¿non
F P. 1ª le-lu¿-meJa lelume¿noi w)m = en lelume¿noi ei)m = en le-lu¿sJai Gen. le-lu-me¿nou
E 2ª le¿-lu-sJe le¿-lu-sJe h)t= e ei)t
= e le-lu-me¿nhj
C 3ª le¿-lu-ntai le-lu¿sJwn w)s = i ei)e
= n le-lu-me¿nou
T
O
Estaba desatado
P S. 1ª e)-le-lu¿-mhn
L 2ª e)-le¿-lu-so
U 3ª e)-le¿-lu-to
S P. 1ª e)-le-lu¿-meJa
C 2ª e)-le¿-lu-sJe
U 3ª e)-le¿-lu-nto
A
M
P.
90
CONJUNCIONES-NEXOS COORDINANTES
QUE ENLAZAN ORACIONES DEL MISMO NIVEL GRAMATICAL
CONJUNCIONES-NEXOS SUBORDINANTES
INTRODUCEN ORACIONES SUBORDINADAS CIRCUNSTANCIALES