1 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail.

com
 डोंगळा

अनघा हिरे

ई साहित्य प्रतिष्ठान

2 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail. com

 ( )
:

anagha.hiray@gmail.com
9422284116

या पुस्िकािील लेखनाचे सर्व िक्क लेखखकेकडे सुरक्षिि असून

ु िकाचे ककिंर्ा त्यािील अिंशाचे पन

पस् ु र्द्र
ुव ण र् नाट्य, चचत्रपट
ककिंर्ा इिर रुपािंिर करण्यासाठी लेखखकेची लेखी परर्ानगी घेणे
आर्श्यक आिे . िसे न केल्यास कायदे शीर कारर्ाई िोऊ शकिे.

3 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail. com

प्रकाशक :-ई साहित्य प्रतिष्ठान

www.esahity.com

esahity@gmail.com

प्रकाशन : १६ २०१७
©esahity Pratishthan®1027

वर्नार्ूल्य वर्िरणासाठी उपलब्ध

आपले र्ाचून झाल्यार्र आपण रर्डव करू शकिा
िे पस् ू ी ककिंर्ा र्ाचना
ु िक र्ेबसाईट र्र ठे र्ण्यापर्
व्यातिररक्ि कोणिािी र्ापर करण्यापूर्ी ई साहित्य
प्रतिष्ठानची लेखी परर्ानगी आर्श्यक आिे .

4 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail. com

 अपवणपत्रत्रका

जयािंना लिान असिािंना गोष्टी सािंगि सािंगि र्ला

ललखाणाचा नाद जळ
ु ला त्या र्ाझ्या चचर्ण्या
आहदिी ओर्ीला. . . . . .

5 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail. com

 डोंगळा

6 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail. com

एक िोिा र्ुिंगळा नार् त्याचे डोंगळा.

आज डोंगळ्याला कसलीशी घाई झाली

िोिी. एरर्ी रािंगेिच किरणारा
डोंगळा आज एकटाच घरभर
किरि िोिा. आज त्याच्या
सोबि एकिी लर्त्र हदसि
नव्ििा.
असिं काय बरिं झालिं िोि कक आज डोंगळ्याला एकटिं च
किरण्याची र्ेळ आली िोिी.
िर झाले असे कक,
डोंगळा आखण त्याचे लर्त्र काल सिंध्याकाळी र्डाच्या
झाडार्रून किरि िोिे. र्डाच्या झाडार्रील िळािील
र्ऊ र्ऊ गर खाण्याि सर्व र्ग्न
झाले िोिे. डोंगळ्याला त्याच र्ेळी
एक लालचुटूक र्डाचे छोटे शे िळ
हदसले आखण त्या िळाच्या

7 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail. com

भोर्िी दिा बारा लाल लाल र्िंग्ु या जर्ा झाल्या िोत्या.
र्िंग्ु यािंना सद्ध
ु ा थोडी न्यािारी करायची िोिी.
डोंगळ्याचे खोडकर लर्त्र पढ
ु े
आले त्यािंनी
अिरशःर्ुिंग्यािंना िुसकार्ून
लार्ले. डोंगळा खप ू चचडला.
‘अरे आपण सद्ध
ु ा खाण्याची
र्जा करिोय ना! र्ग त्या
त्रबचार्या छोट्या लाल र्िंग्ु यािंना खाऊ द्या कक, िे झाड
काय आपल्या एकट्याचे आिे का?’
डोंगळा लर्त्रािंच्या अिंगार्र जोराचा ओरडलाच.
लर्त्रािंना र्ागे सरकर्ि िो लाल
र्ुिंग्यािंच्या हदशेने गेला. आपल्या
हदशेने भलार्ोठा र्िंग
ु ळा येिोय िे
बघून त्या अजूनच घाबरून गेल्या
आखण र्ाट िुटे ल तिथे सैरार्ैरा धार्ू
लागल्या.

8 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail. com

‘अगिं थािंबा, अगिं थािंबा
र्ी िम्
ु िाला कािीिी करणार नािी िम्
ु िी पण खा िी
िळिं , र्ाट्टे ल तििकी खा. ’

पण . . . . . . . . .

डोंगळ्याचे बोलणे कुणीच ऐकून घेईना. जीर् र्ठ

ु ीि
धरून लाल र्ुिंग्या पळि सुटल्या.
लाल र्िंग्ु या आपल्याला
घाबरल्या याचे डोंगळ्याला
िार र्ाईट र्ाटले. त्याला
बघन
ू कुणीिरी घाबरून
पळालिं िी गोष्ट आठर्ली
िरी त्याच र्न उदास िोऊ लागले कारण डोंगळा
स्र्भार्ाने अगदी शािंि िोिा . िो वर्नाकारण कधीच
कुणाला त्रास दे ि नव्ििा कक कुणाला चार्ििी नव्ििा.
नेिर्ीच दस
ु र्याचा वर्चार करणार्या डोंगळ्याला आज
लर्त्रािंर्ळ
ु े िार दःु ख झाले िोिे.
9 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail. com
आज शािंि बसायचे नािी. त्या र्ात्रट लर्त्रािंना आिा
चािंगलेच झापले पाहिजे- असा वर्चार करून डोंगळा िडक
लर्त्रािंकडे तनघाला आखण त्याने लर्त्रािंना चािंगलेच झाप
झाप झापले. डोंगळ्याला लर्त्रािंचा इिका राग आला िोिा
कक आज चक्कपैकी िो त्यािंना सोडून एकटाच आपल्या
कार्ाला लागला. आज त्याने एकट्यानेच झाडाची पाने
गोळा केली आखण आपल्या नेिेर्ीच्या हठकाणी नेऊन
ठे र्ली. भरभर चालि िो एकटाच सर्व
कार् करि िोिा. त्याला आज
कुणाचीच र्दि नको िोिी.
डोंगळ्याला एकट्यालाच कार् करिािंना
बघन
ू त्याचे लर्त्र जरा खजजल झाले.
आपल्या र्ागण्यार्ुळे आज आपला
चािंगला लर्त्र आपल्यार्र रागार्ला याची
सर्ाांना सर्ज आली.

10 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail. com

कारण शािंि र्नलर्ळार्ू डोंगळा सर्ाांनाच िर्ा िर्ासा
र्ाटायचा. त्याच्या जोशपण
ू व कार् करण्याच्या पद्धिीर्ळ
ु े
िो सर्ाांचाच आर्डिा िोिा.
डोंगळा शािंिपणे आपले कार् करिोय परिं िु आपल्याशी
कािीच बोलि नािी.
लर्त्रािंना रािर्ले नािी.
सगळे जण डोंगळ्यापाशी जर्ा झाले आखण त्याच्याशी
कािीना कािी कारण काढून बोलू लागले. परिं िु डोंगळा
आपला कुणाशीच बोलायला ियार नव्ििा.
आिा लर्त्रािंनी
ठरर्ले कक,
जाऊन त्या
लाल र्ुिंग्यािंची
र्ािी र्ागायची.

11 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail. com

 ठरल्या प्रर्ाणे सर्व र्िंग
ु ळे लाल र्िंग्ु यािंपाशी जायला
तनघाले. र्ोठ्यासिंख्येने आपल्याच हदशेने येणार्या
र्ुिंगळयािंना बघन
ू लाल
र्िंग्ु या परि खप
ू
घाबरल्या र्ाट लर्ळे ल
तिथे पळू लागल्या. परिं िु
डोंगळ्याच्या लर्त्रािंनी
त्यािंची र्ाटच अडर्ली.
“आम्िाला र्ाि करा ,
आम्िाला र्ाि करा”
सगळे र्ुिंगळे एका सुराि ओरडू लागले.
र्िंग्ु यािंना आिा कुठे सर्व प्रकार लिाि आला त्यािंनी
र्ुिंगळ्यािंना र्ाि केले.
परि कधीच त्रास दे णार नािी याचे र्चनिी घेिले.
आिा लाल र्ुिंग्या आखण काळे र्ुिंगळे यािंची छान र्ैत्री
झाली.

12 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail. com

र्िंग्ु यािंनी आपल्या नर्ीन लर्त्रािंना आपल्याकडील कािी
साखरे चे कण हदले.
र्ुिंग्या आखण र्ुिंगळे
साखरे चे कण घेऊन
डोंगळ्याकडे आले.
आपल्या लर्त्रािंर्ध्ये
झालेला बदल बघन
ू
डोंगळ्यालािी िार बरे र्ाटले. त्याने आपल्या लर्त्रािंना
र्ाि केले.
आिा परि एकदा सगळे जण लशस्िीि लाईन करूनच
आपली कार्े करू लागले.

***************

13 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail. com

 सश्यािंचे
लशबीर

14 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail. com

 सर्व त्रबळा त्रबळाि र्ोठ्या सश्या
आजोबािंनी तनरोप पाठर्ला िोिा कक,
“आज सिंध्याकाळी आप-आपल्या सर्व
वपल्लािंना घेऊन र्डाच्या झाडाखाली
जर्ार्े. ”
र्डाच्या झाडाखाली जर्ायचिं ह्या बािर्ीने सर्व
सश्यािंर्ध्ये भीिीचे र्ािार्रण पसरले.

15 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail. com

घाबरि घाबरिच सिंध्याकाळी सर्व ससे आपल्या सर्व
वपल्लािंना घेऊन र्डाच्या झाडाखाली जर्ले.

पािंढरे ,करडे, काळे असे अनेक रिं गािील सश्यािंची वपल्लिं

जर्ली.

16 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail. com

उिं चच उिं च िािंदीर्र बसन
ू ससा आजोबािंनी
सर्ाांना बजार्लिं कक, “आपल्या सश्यािंना
सारे च घाबरट सर्जिाि.
आपल्यार्रचा िा घाबरट पणाचा
लशक्का जर पस
ु ायचा असेल िर सर्ाांना
धीट िोणे गरजेचे आिे , आखण त्या साठीच
र्ी आखण र्ाझे कािी लर्त्र ह्या वपल्लािंचे
एक लशबीर घेणार आिे .
सर्ावनी आप-आपल्या वपल्लािंना उद्यापासन
ू लशत्रबराला
पाठर्ायचे आिे . ”
ठरल्या प्रर्ाणे दस
ु र्या
हदर्शी सकाळी सकाळी
सगळे वपल्लिं र्डाच्या
झाडाखाली लशत्रबरासाठी
जर्ली.
आखण लशबीर सुरु झाले . . . . .

17 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail. com

एका ससा आजोबािंनी डोंगर चढायचे धडे
घेिले िर
दस
ु र्या आजोबािंनी उड्या र्ारण्याचे धडे
घेिले. हदर्सोंहदर्स सर्व बच्चे किंपनी
उड्या र्ारण्याि आखण धार्ण्याि िरबेज
झाली अिंग र्ेितनिीचे सर्वच कार्े
र्ुलािंना लशकर्ले जाऊ लागले.
उरला प्रश्न धीट िोण्याच्या बाबिीिला
िर र्ल
ु ािंना धीट िोण्याची अजजबाि इच्छा नव्ििी.
कारण लशत्रबराि लशकिा लशकिा िे स्र्िःच्या जीर्ाला
इिके जपि िोिे कक कुठे खट्ट
ु
आर्ाज झाला िर लगेचच घाबरून
आपापल्या त्रबळाि जाि.
र्ल
ु ािंच्या ह्या र्ागण्यार्ळ
ु े आजोबा

18 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail. com

र्ात्र िारच चचिंिेि िोिे. र्ल
ु धीट व्िार्ी म्िणून नर्ीन
नर्ीन यक्
ु त्यािंचा वर्चार करि,

परिं िु . . . . . . . . . . . . . .
र्ुलिं आपली धाडसी बनिच नव्ििी.
एके हदर्शी आजोबािंनी ठरर्ले कक आज कािीिी झाले
िरी र्ल
ु ािंना धीट बनर्याचेच.
म्िणून डोंगर चढिा चढिा आजोबा र्ुद्दार्च डोंगराच्या
खाली पडायला लागले. िे जरा खाली पडून एका
झाडाच्या िािंदीला पकडून लटकि बसले. सर्व र्ुलिं
घाबरून पुढे झाली. एकर्ेकािंना
र्दि करि सर्ावनी लर्ळून
र्ेललचा दोर ियार केला आखण
आजोबािंना र्ाचर्ले.

19 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail. com

आजोबािंना िार आनिंद झाला. चला र्ल
ु िं आिा धीट
झाली. आिा त्यािंच्या अिंगािला घाबरटपणा नािीसा
झाला.

खुश िोऊन आजोबािंनी सर्ाांना दोन दोन

गाजरे हदली िणािच र्ल
ु ािंनी गाजराचा
िडशा पाडला. आजोबािंनी र्ल
ु ािंना
शाबासकी हदली शाबासकी दे िािंना त्यािंनी
प्रेर्ाने र्ुलािंच्या पाठीर्र थाप र्ारली.
बस्स. . . . . . .

20 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail. com

र्ुलािंच्या पाठीर्र थाप पडिाच र्ुलिं घाबरली आखण
घाबरून आपल्या त्रबळाि पळि सट
ु ली.
आजोबािंना आिा कळून चुकले कक
आपण ककिीिी प्रयत्न केला िरी
सश्यािंर्ध्ये पररर्िवन घडणार नािी िे
लभत्रे आिे ि आखण लभत्रेच रिाणार.

21 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail. com

 ई साहित्य प्रतिष्ठान

आिा र्राठी ई पस्

ु िकिं िम्
ु िी www. esahity. com र्रून
डाऊनलोड करा.

ककिंर्ाesahity@gmail. com ला कळर्न

ू र्ेलने लर्ळर्ा.
ककिंर्ा4470810177िा निंबर सेव्ि करून या निंबरला िुर्चे
नािंर् र् गािंर्Whatsapp करून पस्
ु िके whatsapp र्ागे
लर्ळर्ा.

ककिंर्ा ई साहित्यचे app. https://play. google.

com/store/apps/details?id=com. esahity. www.
esahitybooks या ललिंकर्र उपलब्ध आिे . िेdownload
करा.

िे सर्व र्ोफ़ि आिे .

22 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail. com

 आिा ठरर्लिंय. र्राठी पुस्िकािंनी अर्घिं वर्श्र् व्यापून टाकू.
प्रत्येक र्राठी सुलशक्षििाच्या र्ोबाईल र्ध्ये ककर्ान पन्नास
र्राठी पस्
ु िकिं असलीच पाहिजेि. प्रत्येक र्राठी
र्ाणसाच्या!

िर्
ु ची साथ असेल िर सिज शक्य आिे िे … कृपया जास्िीि
जास्ि लोकािंना याि सालर्ल करून घ्या.

आपले नम्र

टीर् ई साहित्य

23 | P a g e www. esahity. com esahity@gmail. com