Pembaca :Arnab seekor binatang yang sombong, dia selalu mengejek kura-kura kerana kura-kura berjalan lambat.
Arnab : Hahaha... Akulah binatang yang comel dan paling laju. Tidak seperti kura-kura hodoh dan lambat.Hahaha...
Kura-kura : Hei, Arnab. Walaupun aku lambat tetapi aku mempunyai akal. Jangan kau sombong dengan aku wahai sang Arnab.
Arnab : Kau memang binatang hodoh dan lambat. Semua orang mengata pasal kau. Sang kura-kura sangat marah,sang kura-kura mencabar
arnab berlari.
Arnab : Kau mahu aku berlumba dengan kau? Hahaha... Batalkan saja niat kau itu kura-kura sebab aku tahu aku akan menang.
Kura-kura : Jangan kau angkuh sangat wahai sang Arnab, sepurnama nanti kita akan berjumpa selepas terbitnya matahari.
Arnab : Kalau itu yang kau hajati, aku terima. Tetapi aku harap kau tidak malu dengan apa yang kau inginkan.
Kura-kura : Baiklah.
Pembaca: Pada waktu pertandingan, arnab berlari laju sementara kura-kura berlari secepat mungkin. Di persimpangan jalan , arnab terjumpa
kebun lobak.
Arnab : Hmm... Kenapa aku mahu berlari dengan laju, sedangkan kura-kura sangat lambat. Baik aku makan lobak ini. Biar aku lebih bertenaga
nanti. Aku pun rasa lapar.
Pembaca: Arnab makan sehingga kenyang. Oleh kerana terlalu kenyang, Arnab pun tertidur. Kura-kura pun berjalan perlahan supaya arnab tidak
terjaga.
Kura-kura : Oh, di sini rupanya Sang Arnab. Hmm... Baik aku segera memintasnya.
Pembaca: Arnab berasa sangat malu lalu dia pun meminta maaf daripada sang kura-kura. Sejak peristiwa itu , arnab pun menjadi baik dan
menjadi rakan kepada kura-kura.
Arnab : Aku berasa sangat malu pada kau kura-kura. Aku amat menyesal. Aku harap kami akan jadi kawan baik kelak.
Kura-kura : Aku maafkan kau. kita akan jadi kawan baik sampai bila-bila