Daniel P. S.

Goh, Matilda Gabrielpillai, Philip Holden and Gaik Cheng Khoo

(eds). 2009. Race and multiculturalism in Malaysia and Singapore.

SINOPSIS :

Malaysia dan Singapura mempunyai peranan bangsa yang hampir sama dan
digelar sebagai pelbagai kaum. Dalam kedua-dua negara ini, etnik biasanya
disebut sebagai bangsa. Ini adalah diperkenalkan oleh pentadbiran British yang
menganggap panggilan pelbagai kaum yang mempunyai kepentingan dalam
sosial dan politik negara tersebut.

TUJUAN/PERSOALAN :

Penulis menterjemahkan idea bahawa, pihak pentadbiran British cuba untuk

mewujudkan pelbagai kaum (multiracial) yang terkandung di dalamnya
terdapat kepelbagaian warisan atau budaya (multicultural) yang berbeza.
Akibatnya, multicultural ini mempunyai kesan yang mendalam terhadap politik
dan kehidupan seharian rakyat di kedua-dua negara ini.

IDEA UTAMA :

1. Ambil contohnya istilah 'bangsa India' di kedua-dua negeri: ketika

dianggap sebagai pakaian seragam kumpulan, apa yang terletak di
belakang istilah itu adalah heterogeniti yang hebat aspek etnik, agama,
bahasa dan budaya. Di Singapura 'Orang India' dianggap sebagai orang
Hindu dan 'Melayu' sebagai Muslim, begitu juga Akibatnya umat Islam
India menghadapi banyak kesusahan dalam usaha untuk menerima
wang daripada dana kerajaan untuk orang Islam (Tschacher 2010). Apa
yang dimaksudkan sebagai 'bangsa Melayu' di Malaysia ditetapkan
dalam perlembagaan (artikel 160). Definisi mentah mentah ini termasuk
 unsur-unsur dari bahasa, genetik, agama - bangsa Melayu Muslim! - etnik
dan perniagaan lain. Selain itu, 'Melayu' di Malaysia dianggap sebagai
penduduk asal negara dan oleh itu dijamin hak istimewa yang telah
diterajui kepada dasar chauvinisme positif terhadap kumpulan mereka.

2. Oleh itu tidak menghairankan bahawa tema 'bangsa dan

multikulturalisme' di Malaysia bukan tema yang dibincangkan oleh ahli-
ahli bahasa Melayu kumpulan, tetapi kebanyakannya oleh penulis 'Cina',
'India' dan lain-lain latar belakang. Ini juga berlaku dalam jumlah ini.
perbincangan kesusasteraan baru-baru ini tentang multikulturalisme.
Keseluruhannya kesan yang baik akan lebih baik sekiranya penulis telah
membuat percubaan untuk 'bangsa' di Malaysia dan konteks Singapura,
walaupun ada yang hilang. Dalam bab pertama, Philip Holden
memberikan latar belakang sejarah semangat untuk 'bangsa' dengan
menganalisis kesusasteraan bahasa Inggeris di Singapura.

3. Menelusuri akar kembali ke zaman kolonial oleh menganalisis karya

sastera di Majalah Straits Chinese, Holden berjaya menunjukkan
bagaimana stereotaip perkauman sudah ada yang ditetapkan oleh
orang Cina sendiri sebagai majalah itu diedit oleh Song Ong Siang dan
Lim Boon Keng, dua orang yang sangat berpengaruh ahli masyarakat
Straits Cina di Singapura antara tahun 1890-an dan 1940-an. Holden
kemudian bergerak ke Penulis Singapura pada tahun 1940-an dan 1950-
an yang menjadi inflasi oleh nasionalisme anti-kolonial dan akhirnya
mencapai penulis pasca kemerdekaan Singapura. Dia betul menyatakan
bahawa kesusasteraan ini boleh menyebabkan 'pembaca untuk merujuk
kepada mereka keseimbangan subjek kaum sendiri '(halaman 34), tetapi
bacaan teks dari masa lalu juga mempunyai nilai tertentu untuk
 deconstructing sikap asal negeri terhadap kaum dan kaum legitimisasi
multikultural negara di Singapura.

4. Esei Gaik Cheng Khoo menarik perhatian moden Filem Melayu pengarah
lewat Yasmin Ahmad dan pembinaan Bahasa Melayu dalam bidangnya.
Bebas filmmaker, Yasmin Ahmad hanya dapat menerbitkan enam filem
semasa hidupnya. Banyak tema beliau meliputi antara kaum dan topik
antara agama dan telah dibincangkan dengan jelas dan kadang-
kadang juga sangat diserang oleh pengkritik filem yang dekat kerajaan
Malaysia, oleh pihak berkuasa Islam serta oleh Intelektual Malaysia. Ada
juga yang ditapis, walaupun dia filem telah mendapat banyak perhatian
di peringkat antarabangsa festival filem di luar Malaysia. Gaik Cheng
Khoo dengan teliti menganalisis bagaimana filem Yasmin Ahmad
mencabar Malaysia negeri yang menonjolkan subjektiviti Melayu dan
stereotaip gender. Esai Kenneth Paul Tan juga berkaitan dengan filem
dan perbincangan stereotaip perkauman dalam fahaman Singapura
kontemporari. Untuk Tan, kebanyakan syarikat komersial Singapura
menunjukkan bagaimana multikulturalisme neoliberal di Singapura
menggunakan stereotaip tanggapan kaum dan masih 'paranoid tentang
kesian kaum' (ms 139). Ini juga disahkan oleh karangan Daniel Goh yang
sangat baik di Singapura 'Chineseness'. Goh meyakinkan bahawa
menjadi orang Cina di Singapura yang diminati kerana wacana adalah
negeri-negeri. Dia membincangkan unsur-unsur Singapura Keteraturan
dan bagaimana ia menjadi stereotaip dan digunakan oleh pihak
berkuasa negeri. Tetapi bukan sahaja kerajaan menjadi aktif dalam
pembinaan pemikiran kaum dan pelbagai budaya, seperti artikel oleh
Kelly Fu Su Yin dan Liew Kai Khiun. Di sini penulis menunjukkan bahawa
adegan batu keras Melayu di Malaysia dan Singapura telah menegaskan
 perwakilan kaum yang stereotaip daripada seorang pemuda Melayu
yang memberontak dan tidak peduli (halaman 170).

KESIMPULAN

 Kekuatan , kelemahan dan menarik (PMI)

Stereotip kaum Melayu dan Cina bukanlah satu-satunya dibincangkan
dalam buku ini. Vijay Devadas menunjukkan bagaimana HINDRAF,
persatuan beberapa NGO India Malaysia yang telah diisytiharkan haram
pada 15 Oktober 2008, memainkan peranan penting dalam membina
identiti India Malaysia. Analisis Charanpal S. Bal 'Punjabi-ness' di Singapura
berbilang kaum dan pembinaannya pada zaman moden, sementara
Matilda Gabrielpillai menunjukkan pentingnya novel moden dalam
wacana kedua India dan identiti Cina di Singapura. Jumlahnya selesai
oleh esei oleh Helen Ting mengenai perwakilan 'Melayu-ness' dan
legitimisasi ketuanan Melayu dalam buku pelajaran Malaysia, oleh
Michelle Antoinette mengenai identiti Malaysia yang wujud karya artis
Malaysia Wong Hoy Cheong, dan oleh Angelia Poon mengenai politik
Singapura mengenai bangsa, multikulturalisme dan kosmopolitanisme.

Kesimpulannya boleh dikatakan bahawa buku ini adalah contoh

yang tepat biasiswa kritikal dalam kajian budaya. Pendekatan penulis
berbeza dan termasuk kajian mengenai kesusasteraan, seni, filem dan
juga sosiologi. Mereka memberi gambaran yang baik secara berterusan
perbincangan dan perdebatan di Malaysia dan Singapura serta layak
dibaca oleh penonton yang luas.

• Cadangan bacaan lain.

Sleeter C. E. (2014), Multiculturalism and education for citizenship in a context of
neoliberalism. ; Vol. 25, No. 2, 85–94
RUJUKAN BERKAITAN:

Daniels, Timothy P. (2005): Building cultural nationalism in Malaysia: identity,

repre¬sentation, and citizenship. London.

Hefner, Robert W. (ed.) (2001): The politics of multiculturalism: pluralism and citizenship in
Malaysia, Singapore and Indonesia. Honolulu: University of Hawai’i Press.

Kahn, Joel S. (2006): Other Malays: nationalism and cosmopolitanism in the modern
Malay world. Singapore: NUS Press.

Kymlicka, Will and Baogang He (eds.) (2005): Multiculturalism in Asia. Oxford: Oxford
University Press.

Lian Kwen Fee (ed.) (2006): Race, ethnicity, and the state in Malaysia and Singapore.
Leiden: Brill. Lim

David C.L. (ed.) (2008): Overcoming passion for race in Malaysia cultural studies.
Leiden: Brill. Tschacher.

Torsten (2010): Indische Muslime und die Majlis Ugama Islam Singapura. Islam and state
in Southeast Asia (eds. Fritz Schulze and Holger Warnk), 83-102. Wiesbaden:
Harrassowitz.

Zawawi Ibrahim (ed.) (2008): Representation, identity and multiculturalism in Sarawak.

Kajang: Persatuan Sains Sosial Malaysia.