Το Θαύμαν Του Αποστόλου Ανδρεα

Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
Περιοχή: Κύπρος
1. Χρήστος Σίκκης

Θεέ μου παντοδύναμε, δοξάζω το όνομά σου,

πάλε ζητώ τη χάρη σου τζε τη βοήθειά σου.
Πρόκειται περί θαύματος, του Αποστόλου Ανδρέα
να το φωνάζω να ‘ακουστεί στη γενεά τη νέα.

Για μια γυναίκαν πο’χασεν, το ακριβών παιδί της

που το’χε για παρηορκάν τζε μέλλον στην ζωήν της.
Είχε δεκατριών γρονών, παιδίν τζι ανάγιωνέντον
τζε Παντελή στο όνομα αυτή ονόμαζέντον.

Μίαν ημέραν έξαφνα, ο Παντελής εχάθει

τζι έβαλεν τη στα βάσανα τζε σε μεγάλα πάθη
Επιάσασειν τον Παντελή, χωρίς κανείς να ξέρει
επήραντον μέσα βαθκιά, στα τουρτζικα τα μέρη.

Ει στα σχολεία στέλνουντον, καλά τον εσπουδάσαν

Κατόπιν Χότζα κάμνουν τον, τζ’υστερα ησυχάσαν.
Τώρα ας τον αφήκουμεν εκεί να τους θκιαβάζει,
τζι ας έρτουμε στην μάναν του που είχε το μαράζει.

Είκοσι γρόνια έκλαιε για τουντην ιστορία

τζι Ανδρέας ο Απόστολος, λυπήθειν τη Μαρία.
«Όμως στην Κύπρον» είπεν της «πρέπει να ξεκινήσεις,
για να ‘ρτεις εις τη χάρη μου, διά να προσκυνήσεις».

Ο Αγιος δοξάζω τον, πως ε’ να τα γιουτίσει

πιάνει τζ’ο Χότζας προς τα ‘κει, στην Κύπρο να γυρίσει.
Αφού εν θέλημα Θεού τζε θαύμαν των Αγίων
φέρνουν τους ράστην τζε τους θκιο, να μπούσι σε ένα πλοίο.

Ο Χότζας άμα τζ’είδεν την, γνώρισε τη Μαρία,

πως ήταν η μητέρα του, βεβαίως η ιδία.
Άψασειν πάνω του φωθκιές, λαμπρά τζε δε βαστάνει,
πάει κοντά της τζε ‘κατσε ευθείς, τζαιρό δε χάνει.

Λαλεί της «Πες μου να χαρείς, ποιον είναι το όνομά σου

τζε ποιον είναι το μέρο σου, σωστό με την καρκιάν σου.»
«Τό όνομά μου» λέγει του, «Με λέγουσιν Μαρία,
τζε η πατρίδα μου σωστά, που την Μικράν Ασία.»

Λαλεί της «Που τα λόγια σου τζε που την ιστορία,

θα ‘χεις παιδί στον πόλεμο, εσύ τζυρά Μαρία»
Αμέσως αναστέναξε τζε έκλαψεν η Μαρία
«Ας ήταν εις τον πόλεμον, Χότζα τζε να τον είδα»

«Πες μου», λαλεί της, «να χαρείς, τα μάδκια τζε το φως σου,
ίσως τζε ξέρω τίποτε τζε πω σου για το γιό σου»
«έχει στο πρόσωπον ελιά τζε εις το στήθος άλλη,
τζε εις τη βούκκαν την δεξιά, δευτερήν πιο μεγάλη»

Λαλεί της «Είναι ζωντανός, ο γιος σου που γυρεύκεις

τζε Παντελής στο όνομα τζυρά αν δεν πιστεύκεις»
Λέει του, «Πες μου να χαρείς αν είδες το παιδί μου
τζε γίνου Αγι’Αρχάγγελος τζε πάρε την ψυχήν μου».

Λαλεί της, «Φερ ‘το χέρι σου, μάνα να το φιλήσω

τζε γλυκοφίλαμε τζε ‘συ, να σου ομολοήσω.»
Αφού εφάνερώθηκεν το θαύμαν του Αγίου
έγινηκεν ανάστατον το πλήρωμα του πλοίου.

Πως ήταν μάνα τζε παιδί, άμα βεβαιωθήκαν,

ούλοι που την συγκίνηση, τα κλάματα λουθήκαν.
Παρασκευήν ή Σάββατο νομίζω του Λαζάρου,
Έφτασαν εις τη Λάρνακα, που ‘χει να ξεμπαρκάρουν.

Μέσα στον ‘Αι Λάζαρο ευτείς τους οδηγήσαν,

τη γρέα τζε τον Παντελή, τζούλοι επροσκυνήσαν.
Μέσα στη Σκάλαν έγινε τότε γιορτή μεγάλην,
που στράφηκεν ο Πάντελης στην πίστην που’τουν πάλι.

Είκοσι γρόνια χασιμιός, σαν να’ταν πεθαμένος

που’ταν από τη μάναν του, μακρά αποχωρισμένος.
Είναι πολλά τα θαύματα, στον κόσμο που γινήκαν
είχε τυφλούς που βλέψασειν τζε το διηγηθήκαν.

Απόστολε Ανδρέα μου, η χάρη σου μεγάλη

που ‘χεις την έκκλησία σου κοντά στο Παραγιάλι.
Απόστολο σ’ανάδειξεν Ο Πλάστης τζε Θεός μου,
δοξάζω σε που βοηθάς τζε με τζ’ολου του κόσμου.
The Wonder of Apostle Andrea

Lyrics: Traditional
Music: Traditional
Location: Cyprus
1. Christos Sikkis

O my God, I glorify your name,

fight your grace for your help.
It is a miracle, the Apostle Andrew
to call it to be heard in the new generation.

For a woman she has, her exact child

which was for a long-term future in her life.
He had thirteen-year-olds, he was kidnapped
Mrs Pantelis in that name was called.

One day I was suddenly panted

she put her in pains in great passions
Painted Pantelis, no one knows
henceforth in midst, in the tortuous parts.

When they sent the schools, they knew him well

Then Hoxha did it, then they were quiet.
Now let's get him there to shout,
let us come to his wife who had been married.

For twenty years, he cried out for history

Andreas the Apostle, sorry Maria.
"But in Cyprus," she said, "you have to start,
that you may be in my grace, that you may worship. "

Saint I glorify him, how to sow them

he is going to go to Hogza to Cyprus, to return to Cyprus.
Because by the will of God, the saint of the saints
they bring their troops back to a ship.

Hogasa, when she was not, met Maria,

that she was his mother, of course herself.
He lashes on his faces, he does not bear,
go near her straight, he does not lose.

She says to her, "Tell me to be happy, who is your name

who is your part, right with your crucian. "
"My name" says to him, "My name is Mary,
my country is right, that is Asia Minor. "

She says to her, "Where are your words that history,

you will have a child in the war, you marry Maria "
She immediately sighed that Mary was crying
"Let it be in the war, Hoxha to see him"

"Tell me," she says to her, "You shall have the light of your light,
maybe I know nothing you say to your son "
"He has an olive tree on the face of another chest,
you go to the right, second bigger "

She says to her: "He is alive, your son you are looking for
you are Pantelis in the name of giraffe if you do not believe "
He tells him, "Tell me if you enjoyed seeing my child
I want you to eat my soul. "

She says to her, "Bring your hand, I'll kiss it

we're gossiping you, to be honored. "
After the revelation of the saint of the saint
the crew of the ship was in vain.

How was she a child, if they were assured,

gums that thrills, crying.
Friday or Saturday I think of Lazarus,
They arrived in Larnaca, to be de-committed.

Within Lazaros, blessed them,

the hors d'oeuvres, Pantelis, the pullovers grew up.
Inside Scale there was a great feast,
which Pandelis turned to the faith they are again.

Twenty-year-old hell, as if he were dead

which was from his womb, long separated.
There are many miracles, in the world they started
had blind people who saw it.

My Apostle Andreas, your grace great

you have your church near Paragiali.
Apostle commanded you the Planet my God,
I glorify you who helps with the world's joy.