Ο κύριος Όβε (2015)
En man som heter Ove [A Man Called Ove]
Χώρα: Σουηδία | Είδος: Κομεντί, δραματική
Διάρκεια: 116’ | Σκηνοθεσία: Hannes Holm
Ο Όβε είναι ένας μοναχικός, ιδιότροπος άνθρωπος
που πλησιάζει τα 60 και βασίζει τα πάντα στη
λογική, χωρίς ίχνος συναισθήματος – πλην της
οργής. Είναι ένας γκρινιάρης, εριστικός, καταθλι-
πτικός τύπος. Eχει αυστηρές αρχές, σιδερένια
πειθαρχία και ελάχιστη κατανόηση, πιστεύει ότι
περιβάλλεται από ηλίθιους και δεν διστάζει να τους
το πει κατάμουτρα. Παλιότερα ήταν ο διαχειριστής
ενός οικισμού με όμορφα σπιτάκια και λιθόστρωτα
μονοπάτια, αλλά όχι πια: οι υπόλοιποι ιδιοκτήτες
τον καθαίρεσαν – εκείνος όμως δεν το παίρνει
απόφαση και φυσικά το θεωρεί ύψιστη προδοσία εκ
μέρους τους. Γι’ αυτό και (αφού απολύεται από τη
δουλειά του, στην οποία δούλευε επί 43 συνεχόμε-
να χρόνια) όταν δεν προσπαθεί ανεπιτυχώς να
αυτοκτονήσει, ο Όβε περνάει τη μέρα του παρακο-
λουθώντας τους γείτονές του, μαλώνοντας και
κάνοντάς τους συνεχώς υποδείξεις.
Όταν όμως στο διπλανό σπίτι μετακομίζει μια
καινούργια και φασαριόζικη οικογένεια με παιδιά,
που κατά λάθος χαλάνε το γραμματοκιβώτιο του
Όβε, τα πράγματα θα αλλάξουν. Oχι μόνο για τον
οικισμό, αλλά και τον ίδιο τον Όβε, που έκπληκτος
θα δημιουργήσει μια αναπάντεχη και τρυφερή φιλία,
η οποία θα τον διδάξει μαθήματα της ξεχασμένης
του ανθρωπιάς.
Γλυκόπικρη, με άπλετο μαύρο χιούμορ, η συγκεκρι-
μένη δραμεντί έχει το φιλότιμο να αφήνει κάθε
στοιχείο της να δεθεί με απόλυτα λειτουργικό
τρόπο και, εν τέλει, να λάμψει σα μια ελπιδοφόρα
αχτίδα φωτός. Και ο Rolf Lassgård υποδύεται ιδανι-
κά το γεροπαράξενο χαρακτήρα που προσπαθεί να
κρατηθεί μόνος, όσο κι αν ο περίγυρος τον καλεί να
συμμετάσχει στη ζωή.
Οι Σκανδιναβοί έχουν το στερεότυπο του ψυχρού,
άνευ (αντιληπτού) συναισθήματος ή σκοτεινού
ψυχολογικά λαού όταν μιλάμε περί Τέχνης. Δικαιο-
λογημένα εν μέρει, ειδικά αν σκεφτούμε ότι το
ρεύμα το οποίο άφησε το στίγμα του στον κινημα-
τογράφο είναι το Δόγμα 95, το οποίο στόχευε στην
απομάκρυνση από οτιδήποτε είχε γνωρίσει ο
κινηματογράφος και, άρα, ο κόσμος. Έπειτα υπάρ-
χουν και σκηνοθέτες σαν τον Roy Andersson που το
χιούμορ του δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό και
βρίσκει τη σκηνοθετική του αφορμή στο παράλογο,
έστω και αν προσπαθεί να εξυμνήσει το τι σημαίνει
να είσαι άνθρωπος.
Πηγές: http://flix.gr/cinema/a-man-called-ove-review.html | http://popaganda.gr/en-man-som-heter-ove/
site: http://cinediadromes.weebly.com | e-mail: cinediadromes@gmail.com | facebook: cineδιαδρομές
«Ο κύριος Όβε» βρίσκει τη χρυσή τομή ανάμεσα στο
σουηδικό ύφος και χιούμορ και στην παγκόσμια
δραμεντί και το μελόδραμά της. Υπάρχουν στιγμές
που πραγματικά κάποιος θα μπερδευτεί σχετικά με
το αν πρέπει να γελάσει ή να πικραθεί με αυτό που
είδε. Ο Hannes Holm καταφέρνει να χρησιμοποιή-
σει τα κινηματογραφικά κλισέ εκτός συμφραζομέ-
νων και να τους δώσει μια αύρα διαφορετική, εγγύ-
τερη στο σκανδιναβικό μαύρο χιούμορ. Αλλά υπάρ-
χουν και στιγμές οι οποίες χτυπούν το θεατή εκεί
που θα πονέσει.
Και αυτό επειδή έχουμε ένα χαρακτήρα ολοκληρω-
μένο, με το παρελθόν του να τον σκοτεινιάζει και το
παρόν να προσπαθεί να τον κάνει να νιώσει πρωτό-
γνωρα συναισθήματα. Ένα χαρακτήρα που θα
μπορούσε να χαρακτηριστεί αντιπαθητικός, αν δεν
παρουσιαζόταν με τόση σπιρτάδα στη μισανθρωπία
του με ένα κώδικα ηθικής και αν δεν μας αποκαλύ-
πτονταν τα βιώματά του.
Η σκηνοθεσία της ταινίας χαρακτηρίζεται από μια
ιδιαίτερη, αιθέρια ατμόσφαιρα, με τη φωτογραφία
να έχει ολοζώντανα χρώματα και υπέροχους φωτι-
σμούς. Το εύρημα με το οποίο μεταφερόμαστε στο
παρελθόν του πρωταγωνιστή, αν θέλουμε να γίνου-
με και λίγο μακάβριοι, μπορεί να χαρακτηριστεί και
ως ιδιοφυές, όπως και το αντίστοιχο γέλιο που
προκαλεί η επαναφορά στην πραγματικότητα. Η
μουσική δένει άψογα με το συνολικό τόνο της ταινί-
ας, ενώ η ερμηνεία του Rolf Lassgård είναι αξιομνη-
μόνευτη. Υποδύεται το χαρακτήρα του με ακρίβεια,
μπορώντας να φανεί από το ένα δευτερόλεπτο στο
άλλο διαφορετικός. Και αυτό συμβάλλει κατά πολύ
στο να δεθούμε με το χαρακτήρα του, να νοιαστού-
με γι’ αυτόν και να ευχόμαστε η ιστορία του να έχει
ένα αίσιο τέλος.
Το αποτέλεσμα είναι μια ταινία που ξέρει να ισορρο-
πεί σωστά πάνω στη γραμμή του χιούμορ και του
δράματος, που κοιτάζει με ανθρωπιά και κατανόη-
ση τους χαρακτήρες του και ξέρει πως οι άνθρωποι
είναι κάτι παραπάνω από την εξωτερική εικόνα
τους.
«Ο Κύριος Οβε» μιλά για τη δύναμη μιας ανοιχτής
καρδιάς, για τη σημασία του να νιώθεις πως
κάποιος σε αγαπά και σε χρειάζεται, για τον τρόπο
που η ζωή μάς καθορίζει, αλλά και τον τρόπο που
της δίνουμε σχήμα εμείς.