Blankong Papel

Ang buhay parang isang blangkong papel

Para saan nga ba ang papel?
Ano nga ba ang papel ko …
Ito lamang ang tumatatak sa isip ko.
Isipang puno ng katanungan.
Bakit ganto? bakit ganyan?
Kailangan ko bang magsulat?
O dapat ko bang sulatan?
Paano kung pangit ang sulat ko,
Mabubura ko pa ba ito?
Dapat ko bang may kurba
Dapat ba maraming marka
Marka ba ang kagandahan
Kahusayan, kalinisan?
Maaari bang marka ng katangahan,
Kamangmangan, at kagaguhan?
Para kanino nga ba ako ngsusulat?
Imulat Mo sana ang isipang d pa mulat
Bakit Mo ko binigyan ng papel?
Mapapatawad Mo ba ako,
Kung pangit ang naisulat ko,
Kung madumi ang pagkasulat ko
Babawiin Mo ba ang binigay Mo?
Papabayaan mo lang bang ganto
Ganto lang ang nasulat ko
Mapapatawad mo pa ako,
Kung mgsawa na akong magsulat,
Kung sa tagal ko ng ngsusulat d pa rin mulat
Mulat sa katotohanang itoy hiram
Hiniram ko lamang munting papel
Sana bigyan mo pa ako ng rason
Rason para magsulat
Magsulat ng halakhak
Rason para gumuhit
Gumuhit ng kurba ng ngiti
Ngunit, kung pagod ka na
Pagod ka ng Makita
Madumi kong papel,
Sana bawiin mo na.
Ngunit kong kaya mo pa,
Kung kaya ko pa,
Turuan mo kong magsulat,
matutunang ikurba muli
Sa gitna ng makurbang papel…
Gusto ko ng tumakbo
Tumakbo lang ng tumakbo
Papalayo sa mundo mo
Mundong hindi para sakin
Mundo mong tinuring na akin
Ngunit hindi mapapasakin
Kaya pangarap ko’y nais nang wasakin
At tuluyan ng palayain.
Ngunit kada hakbang ko
Lalo lamang lumalapit sayo
Sayo, ikaw na nagturo
Tinurang humakbang, malakad…
Ngunit bakit d mo tinuro
Tinuro kung paano tumakbo
Hayaan mo n lang sana
Pwede ba? Baka pagod na ako
Pagod ka na, pagod na tayo…

Sana turuan mo din ako