( Recorded boses ni Rizal )

Habang si Rizal ay nagsusulat

RIZAL :Ang bayan ay may concern sa lipunan na kailangan ibilad sa temple ng sambayanang Pilipino,
sisikaping kong mailantad ang kalagayan n gating bansa ng may buong katapatan ng walang itinatanggi,
itataas ko ang lambong na nagtatago sa kalinisan pinagkakasakit ng lahat sa katotohanan maging ang pag-
ibig sa sarili sapagkat bilang anak, talas kong ako man ay sarili ring pagkukulang at katuwaan, Ang aklat ay
nagkaroon na ngayon lamang may magsisiwalat, napakasilan ng mga ito. Pinagsikapan kong gawin ang
ayaw gawin ng iba, sinikap kong sagutin ang mga magpahamak sa loob ng daang taon ay naitambak sa
ating lupang sinilangan, sa aking mga nobela ay pinilit koi tong sagutin ang mga mapanirang puring,
iparatang sa mga kapwa ko Pilipino, inilahad ko ang kawawang kalalagayan n gating lipunan ang mga
kahabag-habag na mga pasanin ng mga tao mula sa malulupit na panlulupig, Ibinuhos ko ang aking buhay
sa takdang panahon ay mahanap o masaksihan man ang lunas na dinaraing sa sugat n gating bansa mula
sa kamay ng mga kastila.

Sa bahay ni Teodora

( Teodora habang tinuturuang gumawa ng aralin ang kanyang anak, ng biglang may mga pilit na
pumapasok sa kanilang tahanan at pinaghahanap si teodora )

Sundalo :Nasaan ang iyong ina?

Anak ni Teodora : Bakit po? Huwag po kayong pumasok riyan!

( Nakita si Teodora sa silid kasama ang kanyang anak )

Sundalo : Teodora ikaw ay aming inaaresto.

Anak: Huwag po ninyong hulihin ang aking ina.

( Mga sundalo sapilitang hinuli si Teodora )

Teodora : Anong kailangan ninyo sa akin? Ano ang aking nagawang kasalanan bakit ninyo ako huhulihin?

Mga anak ; ( Umiiyak habang pinagmamasdan ang kanilang ina )

Anak : Inay, inay, inay

( Lumapit si Teodora kay Paciano )

Teodora: Sandali, sasama na ako sa sainyo, sandal lamang, Paciano ikaw na ang bahala sa mga kapatid
mo.

( inilabas si Teodora sa kanilang bahay, at patuloy na umiiyak ang kanyang mga anak )

( Sa daan si Teodora ay pinagtutulak ng mga sundalo, nakagapos ang kanyang kamay )

Sundalo : Indyo!, Indyo!, Indyo!

( Habang may babaeng lumapi kay teodora )

Babae : Kaawaan ka nawa ng Panginoon!

Sunod na scene

( Andress Bonifacio at ang kanyang mga kasama nagpupulong)

Bonifacio : Ang mga prayle sila na ang naghahari sa ating bayan!( Pasigaw )

Mga Kasama: Lalaban tayo para ating bayan ( itataas ang kamay)

Bonifacio : Ngunit paano? Bingi at bulag ang mga espanyol,Hindi nila naririnig an gating mga hinaing, a
halip ginagawa tayong mga inutil at criminal tintrato tayong pinakambabang uri ng hayop, alam kong
marami sa inyo ang natatakot, Ngunit matakot rin kayo para sa inyong pamilya, Huwag na nating hintayin
na patayain ang ating mg anak, inabuso na nila ang ating mga kababaihan, kinamkam an gating mga bukid,
tinangalan an gating mga dignidad, Tatahimik na lang ba tayo?

Mga Kasama: Hindi! ( Pasigaw )

Bonifacio : Handa ba kayong lumaban?, mabuhay ang Pilipinas (pasigaw )

Mga kasama: Mabuhay!

Bonifacio: Mabuhay ang katipunan! Mabuhay si Dr. Jose Rizal?. Lalaban tayo sa mga kastila, Hindi na tayo
mgapapaapi, Kalayaan para sa Pilipinas!

Mga Kasama: Mabuhay ang Pilipinas, Mabuhay si Dr. Jose Rizal!

Sunod na scene: ( Nagkatipon sina Bonifacio at ang kanyang mga kasama sa iisang lamesa )
Bonifacio: Ilabas ninyo ang inyong mga sedula.

( inilabas ng mga kasama ni Bonifacio ang kani kanilang mga sedula )

Bonifacio : Ang sedulang ito ay sumisimbolo sa pagkaalipin natin sa mga kastila, Punitin natin an sedula

( pinunit ang sedula )

Mga kasama: Mabuhay ang Pilipianas.