DHANGDHANGGULA
۞۞ Pada 01۞ ۞
۞۞ Pada 02 ۞ ۞
۞۞ Pada 03 ۞ ۞
Den kukudang ragane den lingling, endi silih kang liyan punika, den
luhuraken ragane, jatine Suksma tuhu, nyata amba wite dumadi,
miwah isining jagat, iku suking ingsun, wus katampan saking
ngamba, kang den-aken kanyatahan ing Hyang Widdhi, iku
tetebengana.
۞۞ Pada 04 ۞ ۞
Ingsun iki yekti wus linewih, kang ngaduwe swarga naraka, saking
ngamba pinangkane, nora ngulati ingsun, Al[l]ah iku nyata ing
ngilmi, / uripira waluya, tan ana pakewuh, aja muji aja nembah,
apuwasa ing wulan Ramelan kaki, pan sampun apuwasa.
www.alangalangkumitir.wordpress.com
۞۞ Pada 05 ۞ ۞
Jakat pitrah iku sampun dadi, atilara sakeh ingkang ngamal, tata
krama ing jenenge, alam punapa iku, jenengira pan sampun lair, tan
ana pringga baya, sabarang pakewuh, siksa kubur saking sira, nora
genti pan bareng wijining jati, tan ana ingkang liyan.
۞۞ Pada 06 ۞ ۞
Den gegema den angati-ati, ujar iku aja sumambrana, den ulati
salawase, aja amuji iku, duk semana sampun amuji, puwasa ing
Ramelan, apan wis pitekur, ingkang ngawal balenana, sira iki nora
Islam nora kapir, nyateng jatining Suksma.
۞۞ Pada 07 ۞ ۞
۞۞ Pada 08 ۞ ۞
Iku poma agemen kang becik, lamun ana janma ingkang ngrunjang,
akena sembahyang mangke, den bisa ngambil sanggup,
ngecanana lan tata krami, asanget lunganana, tibanira iku, kaki ilang
yektinira, wis kuwasa muluk sabanira nglangit, nyateng sampun
wisesa.
۞۞ Pada 09 ۞ ۞
Nora dadi sembayange kaki, yen tan wruha patitising sembah, dadi
sembah buh gawene, aja kaya weregul, gebyar-gebyur saba ing
warih, aywa kaya likasan, aywa kaya tugu, lan aywa kaya maesa,
wong ngamuji yen tan wruha kang pinuji, yen mati mati bongka.
www.alangalangkumitir.wordpress.com