.

Ana ing sawijining desa ana pemuda kang wus akrab banget, yaiku Nipon lan Aldo. Bocah
loro iku seneng anget nggawe ulah. Sampek kanca-kancane sing liya ora gelem nyedhek
amarga mesthi diusili. Wektu iku sawise sekolah Nipon ngampiri Aldo.

Nipon : Do, ayo engko dolan ! ( Nggeplek pundake Aldo)

Aldo : Gaweanmu dolan ae . Koyo wong pinter wisan.
Nipon : Halah gayamu, gelem opo ora kowe ?
Aldo : Dolan nyandi lho ?
Nipon : Yo emboh... Pokoke dolan ben koyo cah gaul ngono lho...
Aldo : Emmm.. ayo lek ngono. Tapi wegah aku lek sampek maghrib eneh !
Nipon : Hehehe, ora-ora.
Aldo : Gek nggawa duit opo ora ?
Nipon : Halah, kuwi dirembug engko ae... Yo wis aku arep mulih (Mlaku ngadohi Aldo )
Aldo : Oke-oke.... Engko kowe neng o omahku.

Sawise iku Nipon lan Aldo dolan. Nipon lan Aldo ora kelingan yen iki mau wayahe
kelompok drama B. Jawa kanggo ujian praktek kelas 3. Ing sawijining panggon, Deni lan
Parman nunggu bocah loro maeng. Bocah loro kuwi ora ngerti marang ngendi parane Nipon
lan Aldo.

Parman : He, enek sing ngerti Nipon karo Aldo ?

Deni : Lha yo nyandi cah loro ki, maeng opo ndak krungu di omongi...
Parman : Opo jajal diparani neng omahe ?
Deni : Omahe sopo ?
Parman : Yo omahe Aldo ae sing enek wong tuwane
Deni : Lek ora enek piye ? Gek iki urung latihan blas lho...
Parman : Halah kuwi masalah keri, sing penting anggotane wis enek kabeh.
Deni : Yo wis kowe rono ae, aku neng kene karo nggae naskah dramane, piye ?
Parman : Hmmm, yo lekno. Sing apik lho yo critane ?
Deni : Oke bos.....

Banjur Parman mara menyang omahe Aldo. Ing kono Parman ora nemoni sopo-sopo. Akhire
Parman balik maneh lan nerusake nggawe teks drama karo Deni. Akhire ditunggu sampek
maghrib Nipon lan Aldo ora ana ketok.

Deni : Piye bocah iki ? kok ora enek ketok ?

Parman : Lha yo piye neh, lek panggah ora gelem kelompok yo golek liyane ae.
Deni : Nah, setuju aku. Yo wis aku pamit. Ki mesthi wong tuwaku wis nggoleki.
Parman : Oke, dirembug sesuk neng sekolahan ae. Bocahe ditakoni.
Deni : Eh iyo, ojo lali sesuk nggawa gitar gae musicale.
Parman : Gampang, yo uwis ndang muliho.

Deni mulih amarga wis maghrib. Sesuke neng sekolahan Deni lan Parman rembugan bab
drama B. Jawa. Kanggo ngisi waktu ngenteni Aldo lan Supardi bocah loro kuwi ngrembug
musik kang bakal digawe.

Parman : Ayo sakiki nggawe musik kanggo dramane. Sing tentang lagu daerah ae.
Deni : Yo angel lho kuwi, lha kowe opo iso ?
Parman : Jajal kene aku (njupuk gitar saka tangane Deni)
Deni : Halah kemiso, jajal piye....
Parman : (nyanyi gundul-gundul pacul)
Deni : Hahaha, kuwi rak yo tembang dolanane bocah lho...
Parman : Sing penting lagu daerah lho...
Deni : Ojo, diganti liyane ngono lho.
Parman : Jajal kowe iso opo ora ? (ngekekne gitar marang Deni)
Deni : (Main gitar)
Parman : Lha kuwi opo ora yo lagu pop.... hahaha
Deni : Hahaha, lha aku ora iso lho..
Parman : Kene lek ngono aku ae.
Deni : (Ngekekne gitar) Aku sing nyanyi yo ?
Parman : (Nyanyi karo Deni)
Deni : Haha, apik kuwi... yo uwis nggae kuwi ae...

Sing ditunggu-tunggu mara-mara teko karo mlayu. Ora rumangsa yen ditunggu.

Aldo : Heh, bocah-bocah wes podo latihan drama Bahasa Jawa, kelompoke awake dhewe
piye ?
Deni lan Parman : Trus gue harus bilang wow gitu ? wow
Supardi : Heladalah, iki tenanan lho...
Parman : Lha kowe dhekingi nyandi ae ?
Supardi : Nyapo aku sing kok takoni....
Parman : Lha wayahe kan kelompok, kowe yo wis diomongi...
Supardi : Kapan lekmu omong ? ( mulai nesu )
Parman : Ow, kowe wis pikun yo ?
Pak Guru : He he, enek opo iki ?
Deni : Niki, Pak. Nipon kalih Aldo dhekwingi mboten purun kelompok drama.
Pak Guru : Weh weh, lha nyapo kok ora kelompok ki ?
Aldo : Lha ancen ora diomongi to, Pak.
Pak Guru : Iyo to le ? Ora kok omongi ?
Deni : Sampun, Pak. Tapi mboten dugi.
Pak Guru : Lha kwi kowe ora teko...
Aldo : Ora diomongi, Pak.
Pak Guru : Halah wis ora usah ngeyel, ndang gek kelompok

Sawise ngono, bocah papat kelompok nggae drama. Amarga gotong royong akhire
kelompoke iso nampilake drama kang apik lan akeh kanca-kancane sing seneng.

Parman : Apik banget gayamu cah, jan pantes dadi artis.

Deni : Lho yo jelas lah, sopo disek...
Parman : Di, Do, nyapo meneng ae ki.... wis berhasil lho
Nipon : Aku njaluk sepuro yo, Man.
Parman : Halah, ora opo-opo.... Sing penting iki wis sukses.
Pak Guru : Lha yo ngono, lek gotong royong bareng kan iso apik hasile
Nipon : Kula nyuwun pangapunten, Pak. Nika sampun mboten sopan kalihan bapak.
Aldo : Kula nggih, Pak.
Pak Guru : Yo wis ora opo-opo. Makane ojo diterusne lekmu ndugal ki.
Nipon lan Aldo mulai ngrubah sikape. Pirang wulan sawise kuwi bocah papat maeng oleh
nilai Ujian kang paling apik dhewe. Gotong royong lan kerja keras iku bisa ndadekake
semubarang gawe dadi gampang lan oleh hasil kan muasne.