Έχοντας διατελέσει drummer μιάς από τις σημαντικότερες μπάντες που έχουν

υπάρξει, ο Mike Joyce έχει αφήσει το αποτύπωμα του στα τετράδια της
μουσικής ιστορίας. Έτσι, δεν έχει να αποδείξει τίποτα και δε φοβάται να είναι
όσο αιχμηρός και προκλητικός θέλει. Εν όψει του DJ set του στο επερχόμενo
party για τα 3α γενέθλια της Death Disco στις 4 Μαρτιού, ο κύριος Joyce μας
μίλησε για τα χρόνια του στους Smiths, την αγάπη του για τη γενέτειρα του το
Manchester και τι μπορούμε να αναμένουμε στις 4 του Μάρτη.

Από τους Smiths μέχρι τη Sinead O’Connor, έχετε δουλέψει με μερικές από τις
πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της σύγχρονης μουσικής ιστορίας. Πώς
βρίσκετε τις ισορροπίες στη συνεργασία με τόσο ισχυρογνώμονες χαρακτήρες;

Πάντα έβρισκα τις ισχυρές απόψεις τους συναρπαστικές, είτε συμφωνούσα

μαζί τους είτε όχι.

Οι Smiths ήταν καλλιτεχνικά δημιουργικοί για 5 μόνο χρόνια. Παρά το σύντομο

χρονικό διάστημα, ήσασταν τρομερά παραγωγικοί, δημιουργώντας κάποιες
από τις πιο ιδιαίτερες και περίπλοκες μουσικές της δεατίας του ’80. Μουσικές
που ακόμα αντηχούν στους ακροατές του σήμερα. Πώς καταφέρατε να έχετε
τόσο συμπυκνωμένη καλλιτεχνική απόδοση;

Δουλεύαμε σχεδόν καθημερινά για τα 5 αυτά χρόνια, αλλά δε θα μπορούσα

να το πω ακριβώς “δουλειά” μιας και ήταν η πραγματοποίηση ενός ονείρου.
Ποιά ήταν η εναλλακτική; Να μη δημιουργούσαμε τόσο όμορφη μουσική;

Προέρχεστε από το Manchester το οποίο ακόμα αποκαλείτε σπίτι. Έχοντας

σπουδάσει στην Αγγλία, πάντα έβρισκα τους κατοίκους του Manchester
ιδιαίτερα συγγενείς στο Ελληνικό πνεύμα, ειδικά στη θερμότητα με την οποία
προσεγγίζουν τις διαπροσωπικές σχέσεις και την (μερικές φορές βάναυση)
ειλικρίνεια τους. Γιατί διαλέγετε να ζείτε στο Manchester;

Υπάρχουν δύο πολύ καλοί λόγοι στους οποίους αναφέρεσαι στην ερώτηση
σου! Έχοντας ταξιδέψει ανά τον κόσμο για τόσα χρόνια, ακόμα δεν έχω βρει
μία πόλη που μου δίνει την ίδια πλήρωση που μου προσφέρει η
καθημερινότητα του Manchester, σε κάθε επίπεδο. Μουσικά venues, θέατρο,
ποδόσφαιρο, ακόμα και το φαγητό καλυτερεύει πλέον! Πάντα ξέρω σε τι
κατάσταση είμαστε όταν συναναστρέφομαι ανθρώπους απ’το Manchester.

Όταν παίζατε με τους Smith, η μουσική σας είχε μία πολύ συγκεκριμένη
πολιτική χροιά. Σήμερα, βλέπουμε αρκετούς μουσικούς να παίρνουν θέση με
την τέχνη τους, όπως η PJ Harvey που έφτιαξε ένα βίντεο κλιπ σχετικό με την
κατάσταση στο Κόσοβο και αποσπάσματα από Σύριους μετανάστες στα
Ελληνοσκοπιανά σύνορα. Θεωρείτε οτι οι καλλιτέχνες θα έπρεπε να
χρησιμοποιούν την τέχνη τους σα μέσο για την κοινωνική αλλαγή; Πόσο
σημαντικό είναι αυτό στη σημερινή κοινωνικοοικονομική κρίση;

Υπάρχει μία γενική τάση προς την απάθεια προς αυτά τα θέματα από τη
μουσική βιομηχανία, εδώ και αρκετό καιρό. Πιστεύω πως οι καλλιτέχνες
φοβούνται να θίξουν τέτοια κοινωνικά και οικονμικά θέματα αυτές τις μέρες,
γιατί φοβούνται την απόρριψη από τις δισκογραφικές. Η μουσική τα τελευταία
τριάντα χρόνια είναι αποστειρωμένη λόγω αυτού.

Παράλληλα με την καριέρα σας σαν drummer, απασχολείστε και ως DJ. Τι

αλλάζει στη δυναμική της επικοινωνίας με το κοινό στην κάθε περίπτωση;

Παίζοντας τα drums είναι η εμπειρία της μουσικής επικοινωνίας που

μοιράζεται μεταξύ των καλλιτεχνών στη σκηνή κι έπειτα στο κοινό. Σαν DJ,
είναι καθαρά δικό μου ζήτημα. Είμαι πιο εμπλεγμένος με το party!!

Καμία ξεχωριστή έκπληξη για το προσεχές set στην Αθήνα, στο πάρτυ για τα 3
χρόνια της Death Disco; Κάτι που μπορείτε να μας αποκαλύψετε;

Αααα, το να σας το πω τώρα θα χαλούσε την έκπληξη… Αν έχω

προγραμματίσει καποια!

Είστε μουσικά ενεργός απο τη δεκαετία του ’80. Υπάρχουν ακόμα ενεργοί
καλλιτέχνες, των οποίων τη συνέπεια και μακροβιότητα θαυμάζετε;

Πάντα ήμουν (και θα είμαι) μεγάλος φαν των Blondie, των Buzzocks, του
Julian Cope και φυσικά, του David Bowie.