Anda di halaman 1dari 7

cruci- + urb[s] + [derogatory suffix] + [suffix] =

Cruciurbicula
crŭci- + urb[s] + [derogatory suffix] + [suffix] =

misserima urbicula = -[nt]i]um


λυπηρότατο πολίχνιον,
μικρή-ασήμαντη πόλη suburbium
From sub- + urbs
urbĭcula Noun
suburbium n (genitive suburbiī);
second declension
1. suburb
Quirites [early name of the citizens of Inflection
Ancient Rome] Second declension.
Case Singular Plural
nominative suburbium suburbia
*co-uiri-um genitive suburbiī suburbiōrum
co+viri-um dative suburbiō suburbiīs
accusative suburbium suburbia
ablative suburbiō suburbiīs
vocative suburbium suburbia

Stauropolis

Stauropolis,[1] vulgo Stavropol[2] (Russice Ставрополь, e Graeco "crucis urbs"),


urbs in Russia, in Caucaso Septentrionali, metropolis territorii Stauropolitani est.

Historia
Stauropolis anno 1777 castrum condita, anno 1785 statum urbis obtinuit, cito valens sedes
oeconomica Caucasi Septentrionalis facta. Ab anno 1822 metropolis fuit regionis Caucasicae
Imperii Russici, anno 1847 in gubernium Stauropolitanum renominatae. Anno 1924,
gubernio Stauropolitano abolito, Stauropolis inclusa est in territorium Septentrio-
Caucasicum, et, ab anno 1935 Vorošilovsk (in honorem Clementis Vorošilov) nominabatur,
extremo anno 1936 facta est sedes administrativa territorii illius, anno sequenti in
territorium Ordžonikidzense (secundum Gregorium Ordžonikidze) renominati. Anno 1943
nomen priscum urbi reversum est, territorium autem renominatum est Stauropolitanum.

antĕurbāna , ōrum, n.: anteurbana: praedia urbi propinqua, Paul. ex Fest. p. 8 Müll

Albanopolis[64] inhabited by the Albanoi, first mentioned at 150 AD in the Roman


province of Macedon Commented [G1]: CRUCIPOLIS
 Dyrrachium, the Greek city of Epidamnus
 Corragum[65] fortress[66]
 Clodiana[67]
 Arba, Scardona[71][72]

Rostochium (Rhodopolis) Rostock


Petropolis, Petroburgum (GOL: St. Petri fanum) Saint Petersburg

Regiomontium (GOL: Regiomontum, Regalis, Regius) Kaliningrad - Königsberg

Civitas urbs

 citizenship established by the  the physical city


constitution  the City OF Rome
 the legal city-state, or res publica
 the populus of that res publica (not
people as people but people as
citizens),

crux, crucis, f
Auf deutsch: Marterholz (n), Kreuz (n), Galgenstrick (m).

third declension (cons.)


Singular Plural

Nom. crux crucēs


Gen. crucis crucum
Dat. crucī crucibus
Acc. crucem crucēs
Abl. cruce crucibus
Voc. crux crucēs
Ordinis Rosicrucianae

cīvitās
Etymology

From cīvis (“citizen”) + -tās.

Noun

cīvitās f (genitive cīvitātis); third declension

1. citizenship: the status of belonging to and enjoying the rights of a city or larger
state
1. (often in Classical Latin) Roman citizenship
2. the rights of citizenship themselves, including freedom of the city
3. the citizenry: a community
1. (by extension) the body politic, the state
2. (Classical Latin) the Celtic tribes or subkingdoms under Roman rule in
Gaul and Britain
4. the area inhabited by citizens: a city with its associated hinterland or territory
(thus distinguished from urbs)
1. "The City"
1. (Classical Latin) Rome
2. (Medieval) Jerusalem
2. (Classical Latin) the capital or center of Roman administration in each
Celtic civitas (see above)
3. (Medieval) a borough: a walled settlement, sometimes particularly
former Roman towns
4. (late Medieval) a city: a Biblical, major, or specially incorporated town,
particularly cathedral cities
5. (Medieval, Christianity) the community of believers: either the Church or
Heaven

Third declension.

Case Singular Plural

nominative cīvitās cīvitātēs

genitive cīvitātis cīvitātum

dative cīvitātī cīvitātibus


accusative cīvitātem cīvitātēs

ablative cīvitāte cīvitātibus

vocative cīvitās cīvitātēs

urbs (a city)
urbs (a city)
Etymology
 From Proto-Indo-European *werbʰ- (“to enclose”) (compare Umbrian [script needed]
(uerfale, “area for taking auspices”).
 Derivation from Proto-Indo-European *gʰórdʰos (“city”) (from *gʰerdʰ- (“to
enclose”), whence e.g. Sanskrit गृ ह (gṛhá, “house”).
Noun
urbs f (genitive urbis); third declension
1. a city, walled town quotations ▲
o 106 BCE – 43 BCE, Cicero, In Catilinam
 di immortales, ubinam gentium sumus? Quam rem publicam habemus?
In qua urbe vivimus?
o immortal gods, where on earth are we? What government do
we have? In what city do we live?
 Urbi ferro flammāque minatus est.
o He threatened the city with fire and sword.
2. the City, Rome quotations ▲
o 100 BCE – 44 BCE, Julius Caesar, Commentarii de Bello Gallico 1.7
 Caesari cum id nuntiatum esset, eos per provinciam nostram iter facere
conari, maturat ab urbe proficisci et quam maximis potest itineribus in
Galliam ulteriorem contendit et ad Genavam pervenit.
o When it was reported to Caesar that they were attempting to march
through our province he hastened to set out from the City, and, by
as great marches as he could, proceeded to Further Gaul, and
arrived at Geneva.
 Ab urbe condita.
o From the founding of the City.
 Urbi et orbi.
o To the City and the world.
Inflection
Third declension i-stem.
Case Singular Plural
nominative urbs urbēs
genitive urbis urbium
dative urbī urbibus
accusative urbem urbēs
ablative urbe urbibus
vocative urbs urbēs

Urbs Sanctae Fidei Verae Crucis

Urbs Sanctae Fidei Verae Crucis[1] (Hispanice Santa Fe de la Vera Cruz) est urbs
Argentinae 370000 habitantium et caput provinciae eiusdem nominis. Ibi floret
universitas Nationalis Litoralis.

suburbium
Etymology

From sub- + urbs

Noun

suburbium n (genitive suburbiī); second declension

2. suburb

Inflection

Second declension.

Case Singular Plural

nominative suburbium suburbia

genitive suburbiī suburbiōrum

dative suburbiō suburbiīs

accusative suburbium suburbia

ablative suburbiō suburbiīs

vocative suburbium suburbia


urbicremus, urbicrema, urbicremum

adjective

1. city burning
Abbreviations

urbicremus, a, um, adj. urbs-cremo, city burning:

b. Neuter Abstracts, which easily pass into concretes denoting offices and groups, are
formed from noun-stems and perhaps from verb-stems by means of the suffixes—

-ium, -tium

rēgifug-ium, flight of the kings; rēgis fuga, flight of a king.

collēg-ium, colleagueship, a college; collēga, a colleague.

Vowel stems lose their vowel before -ium: as, collēg-ium, from collēga .

[*] NOTE.-- -ium is the neuter of the adjective suffix -ius. It is an


inherited primary suffix, but is used with great freedom as secondary. -
tium is formed like -tia, by adding -ium to stems with t: as, exit-ium,
equit-ium (cf. exitus, equitēs); so, by analogy, calvitium , servitium
(from calvus, servus).
Nominal Adjectives
[*] 243. Diminutive Adjectives are usually confined to one gender, that of the primitive, and
are used as Diminutive Nouns.

They are formed by means of the suffixes—

-ulus (-a, -um), -olus (after a vowel), -culus, -ellus, -illus

[*] NOTE 1.--These diminutive endings are all formed by adding -lus to
various stems. The formation is the same as that of -ulus in § 251. But
these words became settled as diminutives, and retained their connection
with nouns. So in English the diminutives whitish, reddish, are of the
same formation as bookish and snappish, -culus comes from -lus added
to adjectives in -cus formed from stems in n- and s-: as, iuven-cus,
Aurun-cus (cf. Aurunculêius ), prīs-cus, whence the cu becomes a part
of the termination, and the whole ending (-culus) is used elsewhere, but
mostly with n- and s- stems, in accordance with its origin.
[*] NOTE 2.--Diminutives are often used to express affection, pity, or
contempt: as, dēliciolae, little pet; muliercula, a poor (weak) woman;
Graeculus, a miserable Greek.
.

rīv-ulus, a streamlet; rīvus, a brook.

gladi-olus, a small sword; gladius, a sword.

fīli-olus, a little son; fīlius, a son.

fīli-ola, a little daughter; fīlia, a daughter.

ātri-olum, a little hall; ātrium, a hall.

homun-culus, a dwarf; homō, a man.

auri-cula, a little ear; auris, an ear.

mūnus-culum, a little gift; mūnus , N., a gift.

cōdic-illī, writing-tablets; cōdex, a block.

mis-ellus, rather wretched; miser, wretched.

lib-ellus, a little book; liber, a book.

aure-olus (-a, -um), golden; aureus (-a, -um), golden.

parv-olus (later parv-ulus ), very small; parvus (-a, -um), little.

Anda mungkin juga menyukai