Alam kong nahihirapan kana,

Ngunit ano ba aking magagawa.

Akoy nag-aaral palamang at saiyo’y umaasa

Kaya aking ina sana ay tatagan mo pa.

Pangako ko sayo ako’y magwawagi,

Saking mithiin na ikaw ay makauwi.

Lahat ng sakripisyo ay masusuklian,

Pag nakapagtapos nako sa pa-aralan.

Ikaw ang nagbibigay ng lakas at sigla

sa mga problema na aking nadarama

Oo alam ko pasaway ako aking ina.

Pero gusto ko lang malaman mo na mahal na mahal kita.

Matinding puot sa akin ay bumabalot

Pagkat wala ka pag ako ay nalulungkot

Pero aking ina malapit na

Na ikaw ay magbalik at magbigay ligaya.

Tatlong buwan ako noong kami’y kanyang iniwan. Isang lalaking minahal ng aking ina at ang aking
pinanggalingan. Ngunit hindi maalis-alis sa aking isipan kung bakit nagawa niya ito ng wala man lang
paalam. Minsan napapaisip ako kung ako ba ay isang bunga ng kasalanan . Pagkat ako ay parang isang
binhi na hindi nadidiligan. Itninuring ko ang aking sarili na isang halaman pagkat ako ay isang anak na
kulang sa pag aaruga at pagmamahalan.

Ang aking lolo at lola ang aking naging magulang nang lumayo ang aking ina upang makipagsapalaran.
Malaki ang aking pasasalamat sa kanila dahil sila ang gumabay sa akin hanggang sa ako’y nagkaisip na.