Ik heb Omar voor het eerst ontmoet in het tijdelijk opvangcentrum van Fedasil in Koksijde.

Ik kwam
daar wekelijks om muziek te spelen met een groep bewoners, en Omar was daar ook vaak bij. Vanaf
de eerste dag leerde ik hem kennen als heel spontaan, behulpzaam en warm. Meestal als ik het
centrum binnenkwam was hij al ergens bezig iemand te helpen met vertalen, en ik werd steeds als
een familielid begroet en ontvangen door hem. Vaak gebeurde het ook dat hij tussenkwam bij
conflicten, of een aanspreekpunt was voor mensen met problemen.
Gaandeweg leerden we elkaar beter kennen, door af en toe samen iets te doen, en door zijn goede
hulp bij de activiteiten die we organiseerden met de vrijwilligers (ik herinner me bijvoorbeeld nog zijn
hulp bij het klaarzetten en meertalige speech voor het optredentje dat we gaven op de opendeurdag,
hoe zenuwachtig hij hiervoor was, maar er toch iets heel moois van wist te maken).
Het werd meer en meer duidelijk hoe intelligent Omar wel is; niet alleen door onze vele gesprekken
over allerlei thema’s, van religie over filosofie tot wetenschap, waar hij allemaal zeer open,
luisterend en met een goede kennis van zaken over kon discussiëren, maar ook door te zien hoe snel
hij van alles oppikte; en niet in het minst de culturele gewoontes in België.
Heel tekenend is ook hoe snel en goed hij de taal opgepikt heeft. Hij is hier heel gemotiveerd mee
aan de slag gegaan (toen hij in Koksijde woonde ging hij zelfs naar Brugge om sneller vooruit te
kunnen gaan met de taallessen, waardoor hij bijna geen vrije tijd meer over had), en ook in gewone
gesprekken blijft hij steeds bijleren. Daardoor spreekt hij nu al echt goed, en moeten we in onze
gesprekken nooit meer op Engels overschakelen. Ik verschiet er soms van hoe groot zijn
woordenschat al is. Ook motiveert hij steeds zijn vrienden om Nederlands te spreken en te oefenen,
en helpt hen hierbij.
Die werklust toont zich ook in zijn bereidheid om, ondanks dat hij al in het hoger onderwijs
gestudeerd heeft, toch opnieuw zijn diploma middelbaar te behalen in België, tussen allerlei
taalcursussen door, en ondertussen op zoek te gaan naar studentenjobs. Al in het opvangcentrum
was hij steeds aan het werk voor anderen (onbezoldigd), en ook nu kan hij duidelijk niet stilzitten.
Desondanks is hij steeds bereid tijd vrij te maken voor anderen, als die nood hebben aan een babbel
of gewoon eens op bezoek willen komen.
Ook toen hij het centrum verliet bleven we in contact, en van de vele keren waarop hij me heel warm
bij hem thuis ontvangen heeft of we samen iets gingen doen heb ik altijd genoten. Bij Omar voel ik
me altijd comfortabel, doordat hij je lijkt te accepteren zoals je komt. Dat zag ik ook aan hoe hij met
zijn vele vrienden omgaat, en tegen iedereen open en vriendelijk probeert te zijn. Ikzelf ben een
tijdje ziek geweest, maar ook hier kon hij heel goed mee overweg toen we elkaar opnieuw zagen, hij
was zeer aanvaardend en hield hier goed rekening mee.
Omar’s verhaal heeft me wel geraakt. Ook de situatie waar hij nu nog steeds in zit, is niet makkelijk
voor hem. Hij is gescheiden van zijn familie en vriendin, die nu nog steeds in een gevaarlijk en
onstabiel land verblijven. Die onzekerheid en angst, en het feit dat hij niets kan doen om hen te
helpen, vreet wel aan hem. Hij toont het niet vaak, maar je voelt wel dat hij het niet makkelijk heeft.
Zijn trouw aan zijn vriendin vind ik bewonderenswaardig, en ik hoop echt voor hem dat ze binnenkort
die gevaarlijke regio kan verlaten en ze hier, in een veilige omgeving, eindelijk terug samen kunnen
zijn.

Dries Ver Elst

Adres: Driedistelweg 17, 8660 De Panne
Telefoon: +32491198164
Email: dries.ver.elst1@gmail.com
Handtekening: