Garis Skrip
Garis Skrip
SCENE GARIS
Shaqif : aku nak pegi sana jap. Mana tahu lagi best.
Aiman : eh kau ni. Mana boleh macam tu. kan kau dah ada tempat kau sendiri.
Shaqif : shhh shhh. *berjalan ke arah Maya, cek file Maya, outfit
Maya, beg Maya* Ermm Maya, boleh tak aku nak berdiri kat sini jugak?
Maya : boleh. Tapi belum masanya lagi. Lagipun, mungkin bila masanya
betul-betul tiba, kau dah takde kat sini. Nuh kau. kat sana. Lagi
jauh dari tempat aku ni.
Shaqif : tapi, bila? Bila aku boleh ada kat tempat kau?
Aiman : kau sabar jap boleh tak? Orang lain pun sama jugak macam kau.
dorang sabar. Nanti lama-lama sampai la tu.
Shaqif : *balik ke tempat asal* tapi, kalau aku mati dulu camne? Macam
mana kalau aku mati dulu sebelum aku sampai?
Aiman : ish kau ni. Ajal maut tu kat tangan tuhan. Sebelum sampai ajal,
berusaha la untuk sampai ke tempat kau. lagipun, tempat kau sekarang
ni, bukannya buruk sangat pun. Kalau nak compare la kan tempat kau ni
dengan dia, dia, ha dia, tempat kau ni jauh lagi bagus taw tak.
Maya : Betul tu Shaqif. Lagipun, kalau kau rasa tempat kau tu tak sesuai
dengan kau, cepat-cepatlah cari tempat yang lagi bagus.
Shaqif : aku takut tak sempat. Aku takut aku tak sempat sampai sebelum
aku mati. Banyak taw orang expect aku untuk sampai. Macam mana kalau
aku tak dapat penuhi expectation orang?
Shaqif : mak ayah aku, adik beradik aku, pakcik makcik aku, girlfriend
aku, kawan-kawan aku..
M. Sue : hah? Tunggu apa lagi? Mana jawapan kamu? Hah baca lah.
Shaqif, baca jawapan kamu untuk soalan 1.
Shaqif : *diam*
M. Sue : tak buat? Habis tu? datang kelas kutip jawapan? Macam tu?
tunjuk la effort sikit nak belajar.
SCENE CAFÉ
Lee : kau jangan amik kisah sangat dengan madam Sue tu. dia memang macam
tu. acah je tu nak kasi warning letter. Gigih sangat orang tak buat
tutorial pun nak kasi warning letter.
Shaqif : *diam*
Lee : weh kau dengar tak aku cakap apa ni? Dekat café pun nak berangan
kau ni.
Lee : kau ada masalah ke? Kalau ada, kau boleh je citer dekat aku. Aku
nampak je bodo nakal macam ni tapi aku selalu je setelkan masalah
awek-awek kat sini.
Shaqif : hahaha aku okay je lah. Aku just banyak berfikir lately.
Lee : cakap kasi habis boleh tak jangan sampai aku tanya. aku tumbuk muka
kau
Shaqif : aku banyak berfikir pasal hidup aku lah. Kenapa hidup kita ni
tak adil. Ada orang lahir dalam keluarga kaya, kaya gila sampai tak
tahu nak buat apa dengan duit. Ada orang yang lahir dalam keluarga
miskin, miskin gila sampai tak pernah pegang duit rm20 dalam tangan.
Lee : your point?
Shaqif : hidup ni tak adil. Itu point aku. Kau taw tak, umur aku
sekarang 25. Umur 25 ni, aku still struggling dengan study aku. Orang
lain dah start cari kerja, aku still merangkak pergi kelas.
Lee : merangkak ke, kuak lentang ke, tutorial tak buat jugak hahaha
Shaqif : kau nak taw tak setiap kali aku jumpa awek aku kan, mesti dia
borak benda ni. Dia macam tak puas hati dengan pencapaian aku setakat
ni. Iyelah, dia grad on time. Aku extend. So dia pun dah start
bekerja, and aku still kat sini tengah study. pastu mula lah nak
suruh aku study betul-betul, dapat pointer cantik, dapat kerja besar,
umur 25 26 ni memang kena kerja bagus kalau nak survive.
Shaqif : tak salah. Tapi kenapa nak expect aku boleh buat semua benda
yang dia nak? habis tu apa yang aku nak ni tak penting ke apa? Tapi
point paling penting, kenapa kena ada certain expectation? Salah ke
untuk aku tak grad lagi umur 25? Salah ke?
*susun meja*
SCENE TEST
M. Sue : saya kecewa lah dengan semua orang. berbuih mulut saya ajar
benda yang sama setiap kali kelas. Saya tak expect nak baca jawapan
sampah macam ni dari kamu semua. *belek kertas* Shaqif Azlan! Kosong?
Kosong? Awak nak cakap saya tak pandai mengajar ke? Macam tu?
Shaqif : Bukan macam tu madam. Tapi saya memang tak tahu jawapan tu.
M. Sue : tak tahu jawapan tu saya boleh terima. Apa yang buatkan saya
rasa kecewa ialah kamu langsung takde effort. Tengok kertas jawapan
kawan-kawan kamu ni. Bukan semuanya betul pun. Tapi ada lah markah
saya boleh bagi! Ini tulis pun tak! I am really disappointed with
you.
Lee : uihh banyak benda dia fikir. Kalau nak cerita memang panjang.
Shaqif : dah lah. Aku nak kena gerak dulu. Aku nak kena pergi jumpa
Lina ni.
Lee : dating je manjang. Kitorang pun nak lepak jugak dengan kau.
Maya : ntah kau ni. Tahu la Lina tu awek kau. tapi date sikit-sikit dah
la. Jaga la sikit perasaan kitorang yang single ni.
Aiman : eh hello. Speak for yourself. Sape single? *tunjuk gambar dekat
phone*
*susun meja*
SCENE DATING
Lina : selalu lambat. Tak pernah on time. Patut la grad pun tak on time.
Shaqif : *senyum* boleh tak kita cakap topik lain hari ni? I nak jumpa
you sebab dah lama kita tak jumpa. Takkan la terus nak gaduh kan?
Lina : hari ni you ada test kan you cakap dengan I? how was it?
Shaqif : emmm..
Shaqif : Ha ah
Lina : you tahu kan that test is your carry mark? Kosong la carry mark
you?
Shaqif : Eh tapi 15% je. Nanti final I boleh la cover balik markah
yang dah hilang tu.
Lina : kenapa dengan you ni hah? This is exactly why I selalu marah. You
do not take this seriously. Kenapa you biarkan kosong paper tu? tulis
je lah apa-apa. goreng je la. Apa susah sangat ke?
Shaqif : I tak tulis sebab otak I serabut sangat. macam, fikir too
much about everything and I tak boleh nak stop thinking.
Shaqif : I sendiri pun tak tahu. I think too much, tapi bila I nak
point out at least 1 benda yang I tengah fikir, I cannot do that.
Otak I macam tayar yang tengah berpusing tak berhenti.
Lina : this is all rubbish. You know what? I’m expecting you to get good
grades, so that lepas ni boleh dapat kerja senang, kerja besar.
Shaqif, you pernah terfikir tak yang with this kind of attitude, you
boleh je extend lagi.
Shaqif : I know that. But, extend je lah. As long as I habis kan. Itu
yang penting.
Lina : see? This laid back attitude will get you nowhere. You ingat I nak
tunggu lagi ke you kalau you extend lagi?
SCENE MAK
Shaqif : *on the phone* ye mak. Iye abang dah beli tiket balik dah.
Adik sendiri nak kahwin takkan la abang tak balik mak. Mira macam
mana? Semua persiapan dia nak kahwin tu dah setel ke? Oh ye ke. Ha
abang bertolak Jumaat malam, Sabtu tu dalam subuh macam tu abang
sampai. Kawan-kawan abang pun ikut sekali. Iye Lina sekali. Baiklah
mak. Assalamualaikum.
Shaqif : mana ada jeles. Dah jodoh kau sampai dulu, kau kawin la dulu.
jodoh aku lambat sikit kot.
Mira : eh of course la aku tahu. Kak Lina bagitaw aku semua benda tiap
kali korang gaduh. Kau pun satu bang. Perempuan ni kalau dah nak
kawin, tak suka tunggu lama-lama. Kau pulak tetiba extend study kau.
kalau aku kat tempat Kak Lina pun aku hangin bang.
Shaqif : nak buat macam mana? Dah itu yang jadi. Tapi kan, kau tahu
tak kenapa aku extend?
Shaqif : ha itu silap kau. semua orang, termasuklah kau, tetiba naik
hantu, tak puas hati bila aku extend. Aku tak pernah bagitaw sape-
sape pun kenapa aku extend.
Shaqif : bukan. Maksud aku, aku tambah semester sebab aku bahagi
subjek aku. Bukan sebab aku failed paper.
Mira : hah? Pelik kau ni bang. Orang lain nak cepat-cepat habis, kau nak
lambat-lambat pulak.
Shaqif : buat apa habis cepat kalau kau stress, study kau ke laut
sebab banyak subjek, pastu last2 pointer kau macam ikan bilis.
Shaqif : tak lah. Maksud aku pointer kau sikit. Ha sebab tu la aku
extend.
Shaqif : mana ada orang tanya. Semua orang sibuk nak marah aku. Kau
pun sama.
Ecah : ha borak apa korang dua beradik ni? Kau tu pengantin, pergi la
tunjuk muka kat tetamu. Apa sorok kat dapur ni? Pergi teman suami
kamu tu. kesian dia nak kena melayan orang sorang-sorang.
Shaqif : ish mak ni. Abang kan tengah study lagi. Lepas study, mesti
la nak cari kerja dulu. lepas tu nak kena stabil dulu. ha lepas tu
baru boleh kawin mak.
Ecah : aku ni bukan apa. sebelum aku mati, aku nak tengok korang dua
beradik kawin, boleh berdikari, pandai hidup berkeluarga. Kau tu anak
sulung bang, sejak ayah kau meninggal, patutnya kau lah jadi ketua
keluarga. Ini tak. Tambah lagi semester. Orang lain dah beranak
pinak, dah bekerja sana sini, kau baru nak habis belajar.
Shaqif : abang bukannya taknak jadi ketua keluarga mak, hidup abang
sendiri pun naik turun, macam mana abang nak jadi ketua keluarga mak.
Lagipun abang tambah semester tu sebab nak jaga result abang mak.
Ecah : aku ni dah tua bang. Kalau kau masih lagi belajar masa aku sakit
nanti, siapa nak jaga aku? Aku banyak nak bergantung harap dengan
kau. kau anak sulung bang. Anak laki lagi tu. *mengeluh*
*susun kerusi*