Anda di halaman 1dari 2

SARWA PITU

Minggu esuk kuwi, aku melek karo lumuh. “hei, iki wis gebug pitu,” ujar kakangku
karo menepuk-nepuk pipiku. Aku isih lumuh beranjak saka pangkuan pudi. Aku ulih
memeluk buni lan nggeret duki supaya ulih menutupi awakku. Aku isih menikmati mataku
sing tertutup rapet lan ulih terlelap.
“dik, yo, ah, iki wis luwih sapuluh menit saka gebug pitu,” ujar mbakku lagi karo
menempelkan kapindho telapak tangane neng pipiku.
Oh iya, duki, pudi, lan buni yaiku kanca-kancaku wektu turu. Pudi yaiku enggon turuku
sing bernuansa biru. Buni jeneng gulingku, sementara duki jeneng kemulku sing uga arupa
biru. Oh iya, ana siji lagi! Jenenge wuji, lampu turuku. Yen wuji redup, jarwa aku wis
terlelap turu. Aku memaksa ngudhar mata, nuli lingguh. Nanging, aku radha rumangsa ajaib
dina iki. Biyasane, mbakku nangekake aku karo nesu-nesu lan melotot menyang arahku.
Bahkan, kerep karo menggendor-gedor lawang kamarku, diiringi bengoke sing nggawe
kupingku jejeg. Aku kerep kesal digawene. Nanging, dina iki, mbakku beda. Aku dhemen
dimelekake karo cara kaya mau.
Aku langsung menyambar handuk, nuli byur-byur, pak-pung. Taraaa, aku saiki neng
ngarep pangilon karo awak segar!
Ket tangi, aku durung ndelok ibu. Biyasane, ket tangi turu, ibu uwis rubed nyabenke
mangsakan kanggo didol neng surup madhang kita. Kabeneran surup madhang kita dadi siji
karo surup, mung diwatesi dinding. Aku menuju surup madhang ngentuki ibu sing lagi
menata aneka lauk neng etalase. “uwis ayu, nih, anak ibu,”
Ujar ibu karo ngambung pipiku.
Aku bales ngambung ibu,”lh, ibu isih ambu pawon,” keluhku.
Ibu mung kesem. Sabenere, hampir saben esuk, ibu isih beraroma pawon, mbuh bawang,
ambu amis iwak, kadang uga ambu lombok. Nanging, aku tetep wae seneng ngambung-
ambung pipi ibu.
“kaya biyasa, ya, demen, sarwa pitu” tembung ibu.
“iya, nia eling!” sahutku.
Sarwa pitu kuwi, pangarahe, aku kudu menata pitu sendhok lan pitu garpu neng ajang sing
dokok. Neng dhuwur saben meja madhang.
Sabenere, aku kerep kesal karo panjaluk ibu sing iki. Nanging, yen aku protes, ibu mung
kandha, “sinau nanggung jawab ket cilik kuwi, apik, demen!”. Aku mengalihkan gatekan
menyang mbakku. Jebulna mbak lagi ngewangi ibu ngelihake sego saka dandang menyang
termos sego. Wektu mbak ndelok aku, dheweke langsung bengok, “sarwa pitu!”
“huuu!” seruku karo melotot. Aku dadi kesal. Minggu esukku mesti disapa karo sarwa pitu.
Aku lumaku menuju panggon penyimpanan sendhok lan garpu. Wektu ngliwati televisi, aku
tiba-tiba pengen nonton. Kulirik ibu lan mbak. Dekne kabeh isih rubed.
Aku endang menyalakan televisi. Wow, neng kabeneran pisan, ana serial kartun
kedhemen!. Endang kuraih remote control, nuli lungguh neng dhuwur sopi. Eh,kuwi jeneng
sofa sing lagi daklinggihi. Yen sing iki, ibu . sing menehi jeneng. Wis dadi kebiyasan kita,
menehi jeneng ing benda-benda neng sekitar kita. Wektu lagi nglegena nonton, dakkrungu
swara ribut-ribut saka arah omah madhang. Krungu swara sawong bapak. Saka nada swarane,
kaya lagi omeh. Endang aku nyerak lan menguping saka walik tembok.
“aku njaluk ngapura, pak,” ujar ibu susah. “sadurung bapak mlebu mau, ta, aku wis kandha
menawa surup madhang kita durung jaga. Mohon bapak sabar sedhela. Aku arep nyabenke
cepet.”
Dakkrungu bapak kuwi isih mengomel. Pengen rasane aku nyrengeni bapak kuwi, sing wis
nyrengeni ibukku. Nanging aku dhewe keweden krungu gelegar swarane. Ora berselang
lama, kakang mlebu lan ngentuki aku isih neng cerak tembok. Kakang bergegas menuju
penyimpanan sendhok lan garpu. Karo sembarang kakang njupuke lan cepet bali menyang
surup madhang. Aku dadi keling tugas sarwa pitu sing ora dakkerjakne.
Ora lama, kakang bali masukdan tutur, “bapak kuwi ngomel merga sendhok lan garpu
durung cawis neng meja madhang.” Ibu terburu buru njangkah menyang pawon, kayane uga
arep njupuk samubarang. Wektu ngliwati aku, kuraih tangane,
“ma, nia jaluk pangaksama.”
Ibu mengangguk lan cepet nuli menuju surup madhang.
Aku dadi keling, mau esuk kakang mengubah carane nangekake aku. Anyak dina iki, aku
uga arep berubah. Aku arep luwih nanggung jawab ing si sarwa pitu.
Nama: Viencha aulianisha dp.
Kelas: XII IPS 1
Absen : 31

Anda mungkin juga menyukai