Bahagian A

Soalan 1 (a)

Undang-undang adalah garis panduan untuk individu dan badan manusia supaya mereka
bertindak dengan cara yang tidak merugikan kepada asas masyarakat masyarakat yang
mereka hidup dan berinteraksi. Undang-undang adalah peraturan yang ditulis dan
dikodifikasikan dan juga membawa ketentuan tentang bagaimana individu akan ditangani jika
ada pelanggaran undang-undang ini. Undang-undang dibuat oleh kerajaan hari ini, tetapi
secara umum, memperkenalkan, meluluskan dan meminda undang-undang adalah
tanggungjawab badan perundangan yang terdiri daripada wakil rakyat rakyat negara.
Terdapat juga badan kehakiman untuk menjaga pelanggaran undang-undang ini yang dibuat
di tempat pertama, untuk memastikan keamanan dan ketenteraman dalam masyarakat.

Undang-undang dikuatkuasakan oleh pejabat kerajaan yang lebih tinggi, biasanya polis dan
pejabat pendakwa. Undang-undang ditulis dalam kod tertentu supaya mereka boleh
ditafsirkan seperti yang diperlukan. Apabila anda melanggar undang-undang, terdapat
tindakan undang-undang yang berikut, dengan syarat anda ditangkap.

Setiap organisasi membuat peraturan tertentu untuk memastikan kelancaran fungsi dan
keamanan dan keharmonian di kalangan pekerjanya. Perkara yang sama dilihat di setiap
peringkat masyarakat di mana terdapat peraturan yang tidak ditulis dan dikodifikasikan, tetapi
semua orang menyedari kehadiran mereka dan mematuhi peraturan-peraturan ini untuk
mengelakkan kecaman dan penolakan dari masyarakat. Di dalam bilik darjah, pelajar
bercakap atau ketawa ketika guru menjelaskan sesuatu dianggap kelakuan tidak wajar yang
berlaku kerana pelajar telah melanggar peraturan untuk mengekalkan keheningan. Dengan
cara yang sama, ada peraturan yang mengatur tingkah laku individu dalam masyarakat yang
telah berkembang dari ribuan tahun hidup dan berinteraksi antara satu sama lain.

Peraturan lebih fleksibel dan membawa akibat yang rendah. Anda boleh menetapkan
peraturan untuk permainan, peraturan untuk rumah, bahkan peraturan untuk berperang atau
intim dengan pasangan. Peraturan adalah bersifat peribadi, dan mereka sering disesuaikan
sebagai syarat dan keadaan perubahan rumah.

Kedua-dua peraturan dan undang-undang membantu menjaga keamanan dan ketenteraman

dalam masyarakat, tetapi peraturan tidak tertulis sedangkan undang-undang ditulis dan
dikodifikasikan.

Undang-undang memberikan kesucian hukum terhadap peraturan dan membawa hukuman

atas pelanggarannya, yang tidak berlaku dengan aturan. Terdapat penguat kuasa dalam
bentuk polisi dan kehakiman untuk undang-undang, sedangkan peraturan dipatuhi dan
dipatuhi oleh orang-orang itu sendiri. Undang-undang dibuat di dalam badan perundangan
oleh wakil rakyat sedangkan peraturan berkembang dari tradisi dan adat dalam masyarakat.
Mereka yang melanggar peraturan dipandang rendah oleh masyarakat, tetapi pelanggaran
undang-undang memerlukan hukuman oleh badan kehakiman.
Soalan 1(b)

Undang-undang berasal dari bahasa Latin directus yang bermaksud 'lurus' atau 'diletakkan
dalam garis lurus' dalam apa yang umumnya berasal dari keadilan. Dalam bahasa Latin
klasik, ius adalah istilah yang digunakan untuk menetapkan hukum objektif, seperangkat
peraturan yang berkembang untuk apa yang dikenal sebagai undang-undang. Istilah ius ( jus )
berasal penciptaan kata-kata seperti adil, keadilan, antara lain. Makna undang-undang secara
umum merujuk pada seperangkat norma hukum yang berlaku di suatu negara, juga disebut
hukum objektif. Menurut Yaqin(1996), undang-undang adalah satu set peraturan yang
mentadbir tingkahlaku manusia. Tujuannya adalah untuk keadilan dan mestilah bersesuian,
diterimapakai dan dipersetujui secara umum oleh masyarakat.

Keadilan adalah satu set nilai-nilai penting yang mesti didasari oleh masyarakat dan Negara.
Nilai-nilai ini adalah rasa hormat, kesaksamaan, persamaan dan kebebasan. Dalam pengertian
formal, keadilan adalah sekumpulan norma-norma yang dikodifikasikan bahawa Negara,
melalui organisme yang berwibawa, memerintahkan, memberlakukan dan menjatuhkan
sanksi ketika mereka tidak dihormati, menekan tindakan atau ketidakaktifan yang
menimbulkan pengaruh terhadap kebaikan bersama.

Sebahagian masyarakat berpendapat keadilan itu adalah undang-undang dan undang-undang

adalah adil. Sebenarnya jika dilihat daripada aspek definisi moden undang-undang, keadilan
berbeza dengan undang-undang. Idealnya suatu undang-undang itu adalah adil. Namun
realitinya undang-undang tidak semestinya adil. Sebagai contoh sesuatu rang undang-undang
akan menjadi undang-undang yang sah apabila diluluskan oleh Parlimen. Namun, tidak
semestinya undang-undang tersebut akan dirasa adil oleh semua ahli masyarakat.

Walau bagaimanapun jika dilihat undang-undang daripada falsafah Undang-undang Islam,

maka umat Islam yang berpengetahuan percaya bahawa Undang-undang Islam adalah adil
kerana ia bersumberkan daripada Allah yang mempunyai sifat adil. Jika ada sebahagian
manusia memandang Undang-undang Islam itu sebagai tidak adil, mereka sebenarnya tidak
memahami hikmah disebalik Allah menetapkan sesuatu undang-undang Islam tersebut dan
bukannya Allah berlaku tidak adil kepada manusia.
Soalan 3 (a)

Mahkamah Sesyen Malaysia mempunyai bidang kuasa untuk membicarakan kesalahan-

kesalahan yang tidak melibatkan hukuman mati. Mahkamah-mahkamah ini dipengerusikan
oleh hakim-hakim Mahkamah Sesyen (dahulunya Presiden Mahkamah Sesyen).

Mahkamah Sesyen juga membicarakan semua kes sivil yang tuntutannya melebihi RM25,000
tetapi tidak melebihi RM250,000, kecuali kes-kes yang melibatkan kemalangan kenderaan
bermotor, penderitaan, dan kes-kes antara tuan rumah dan penyewa yang mahkamah ini
mempunyai bidang kuasa yang tidak terhad.

Mahkamah Sesyen adalah mahkamah tertinggi di kalangan mahkamah rendah. Mahkamah

Sesyen mempunyai bidang kuasa pengadilan jenayah bagi semua kesalahan, kecuali
kesalahan yangmembawa hukuman mati Mahkamah Sesyen mempunyai kuasa menjalankan
siasatan permulaan bagi kes-kes yang boleh dibicarakan oleh Mahkamah Tinggi.

Mahkamah Sesyen mempunyai kuasa yang tidak terhad untuk mendengar dan memutuskan
sebarang tindakan berikut :

1. Mendapatkan semula harta tak alih

2. Mengeluarkan perintah kepada pegawai mahkamah untuk mengembalikan atau
merampas harta daripada pemilik
3. Membicarakan kemalangan kenderaan bermotor
4. Tuan tanah dan penyewa tanahMengeluarkan writ atau waran dan saman
Soalan 3 (b)

Peranan mahkamah perusahaan memerintah mana mana pihak penguasa untuk digabungkan,
diganti atau di batalkan merekod kenyataan secara angkat sumpah dan mengarahkan
mengemukakan buku, surat dan dokumen sebagai bukti mengelurkan saman terhadap mana
mana pihak atau orang perseorangan untuk menghadirkan diri di mahkamah.

Secara amnya, Mahkamah Perusahaan (MP) mengendalikan kes pembuangan pekerja oleh
majikan. MP dianggotai oleh seorang Presiden & suatu panel (dua kumpulan iaitu mewakili
kumpulan pekerja & majikan) yang dilantik oleh Menteri Sumber Manusia. Proses
penyelesaian pertikaian perusahaan akan melalui empat peringkat iaitu:

1. Rundingan terus antara pihak majikan dengan pekerja

2. Rundingan damai kelolaan Jabatan Perhubungan Perusahaan
3. Merujuk kes kepada Menteri Sumber Manusia
4. Perbicaraan kes yang dirujuk di Mahkamah Perusahaan

Mahkamah Perusahaan terbahagi kepada:

Mahkamah Pengerusi membicarakan kes-kes:

1. pembuangan pekerja dalam sektor swasta

2. pertikaian tentang syarat-syarat perkhidmatan
3. sebagaimana yang diarahkan oleh Presiden

Mahkamah Yang Dipertua membicarakan kes-kes:

1. pertikaian tentang interpretasi, variasi & ketidakpatuhan keputusan/perjanjian kolektif

2. persoalan undang-undang yang dirujuk ke Mahkamah Tinggi
3. berkaitan dengan writ of certiorari.
Bahagian B

Soalan 1

Sebelum kedatangan penjajah di Tanah Melayu, undang-undang Islam telah pun diterima
dalam istiadat atau adat masyarakat tempatan. Kedua-dua bentuk adat yang utama ialah Adat
Temunggung dan Adat Perpatih. Oleh kerana itu, boleh disimpulkan bahawa undang-undang
yang dilaksanakan ketika itu ialah undang-undang Islam yang telah diubahsuai oleh adat
Melayu. Walaubagaimanapun, pentafsiran tersebut mungkin boleh dipertikaikan kerana
pentafsiran tersebut merupakan daripada pemikiran para sarjana Barat seperti Hooker dan
lain-lain. Persoalannya kini, adakah undang-undang ketika itu merupakan hasil undang-
undang Islam yang diubahsuai oleh adat Melayu atau ianya merupakan undang-undang yang
dipengaruhi oleh adat Melayu tetapi telah diubahsuai dan dipengaruhi oleh undang-undang
Islam? Perlu diingat bahawa undang-undang Islam ialah undang-undang yang khusus dicipta
Allah tanpa boleh dipengaruhi oleh mana-mana unsur yang bertentangan dengannya samaada
daripada adat Melayu dan sebagainya.

Walaubagaimanapun, keadaan itu telah berubah selepas masuknya pengaruh British ke

negeri-negeri Melayu. Raja-raja Melayu telah membuat triti dengan pihak berkuasa British
dan bersetuju menerima nasihat British dalam semua bidang kecuali agama Islam dan adat
Melayu. (Institut Kefahaman Islam Malaysia (IKIM), 1997). Walaupun ada fasal sedemikian
itu, bagaimanapun, di negeri-negeri Melayu, British sama ada secara langsung atau tidak
langsung telah campur tangan dalam hal ehwal agama dan pentadbiran. Dengan secara tidak
langsung perkembangan pengaruh British telah menyebabkan kemasukan undang-undang
Inggeris. (Joned, 2007). Perkataan “Agama Islam” telah diberi tafsiran yang sempit dan
“Agama” itu dianggapkan sama seperti di dalam agama Kristian. Dengan tafsiran ini pihak

British telah dapat mempengaruhi undang-undang di Malaysia, yang dianggap olehnya tidak
berkaitan dengan agama. (Institut Kefahaman Islam Malaysia (IKIM), 1997). Dengan nasihat
Residen, Sultan-sultan di Negeri-negeri Melayu Bersekutu telah menggubal beberapa
undang-undang yang diambil dari India yang telah mengambil prinsip undang-undang
Inggeris. Dengan itu, dalam perkara-perkara seperti undang-undang jenayah, keterangan,
acara jenayah, kontrak dan tanah, perundangan berdasarkan prinsip undang-undang Inggeris
menggantikan undang-undang Islam dan adat Melayu. Akhirnya undang-undang Islam yang
telah mengubahsuai adat-adat Melayu hanya terpakai dalam undang-undang keluarga,
warisan dan beberapa aspek undang-undang jenayah.

Begitu juga dengan pentadbiran hukum syarak pada permulaannya jawatan naib kadi dan
kadi telah diiktiraf dengan menubuhkan Mahkamah Kadi dan Mahkamah Naib Kadi di
negeri- negeri Melayu dalam struktur Mahkamah Awam. Kedudukannya lebih rendah dari
Mahkamah Majistret, walaupun berada dalam struktur mahkamah yang sama. Akhirnya
apabila diadakan Ordinan Mahkamah 1948 bagi menubuhkan sistem kehakiman bagi
Persekutuan, Mahkamah Naib Kadi dan Mahkamah Kadi telah diabaikan dengan
mengeluarkannya daripada hierarki Mahkamah Persekutuan dan hari ini dikenali dengan
Mahkamah Syariah dan mempunyai status mahkamah negeri dengan bidang kuasa amat
rendah dan terbatas.
Malaysia telah mendapat kemerdekaan pada tanggal 31 Ogos 1957. Artikel 3 (1)
Perlembagaan Persekutuan memperuntukkan bahawa Islam ialah ugama bagi Persekutuan,
tetapi ugama-ugama lain boleh diamalkan dengan aman dan damai di mana-mana bahagian
Persekutuan. Walaupun peruntukan ini secara tidak langsung seperti mengiktiraf undang-
undang Islam sebagai undangundang yang meliputi semua aspek kehidupan, namun demikian
pada hakikatnya peruntukan mengenai undang-undang Islam di Malaysia hanya berkaitan
mengenai keluarga, warisan dan terhad kepada orang-orang Islam. Begitu juga dengan
undang-undang keterangan Islam, pemakaian undangundang keterangan Islam ini hanya
berlaku dalam kes tertentu malahan ianya tidak mendapat perhatian yang sewajarnya.

Seiring dengan perkembangan kemerdekaan dan keperluan masyarakat terhadap undang-

undang khusus berkaitan dengan pentadbiran Islam, beberapa enakmen pentadbiran undang-
undang Islam telah digubal dan dilaksanakan. Sebagai contoh enakmen pentadbiran agama
Islam di negerinegeri telah diluluskan dan ini termasuk Enakmen Undang-undang Islam
(Negeri Melaka) 1959, Enakmen Pentadbiran Undang Islam (Pulau Pinang) 1959, Enakmen
Pentadbiran Undang-undang Islam (Negeri Sembilan) 1960, Enakmen Pentadbiran Undang-
undang Islam (Negeri Kedah) 1962, Enakmen Pentadbiran Undang-undang Islam (Negeri
Perak) 1965, Enakmen Majlis Agama Islam dan Adat Istiadat Melayu (Negeri Kelantan)
1966, Enakmen Pentadbiran Undang-undang Islam (Negeri Perlis) 1964, Enakmen
Pentadbiran Undang-undang Islam (Negeri Sabah) 1978, Ordinan Majlis Agama Islam
(Negeri Sarawak) 1978 dan Enakmen Pentadbiran Undang-undang Islam (Negeri Johor)
1978.

Kesemua enakmen ini menyediakan peruntukan undang-undang mengenai pentadbiran Islam

di negeri-negeri yang merangkumi aspek pemerbadanan dan penubuhan majlis agama,
Mahkamah Syariah, pendakwaan dan perwakilan, kewangan, masjid, pemelukan agama
Islam dan pendidikan agama. Peruntukan ringkas mengenai undang-undang keterangan Islam
juga telah dimasukkan di dalam undang-undang pentadbiran Islam negeri-negeri ini seperti
hal ehwal kesaksian menurut hukum Syarak.

Soalan 2
Statut adalah tulisan formal undang-undang suatu negara, yang dilakar dan digubal oleh
pihak legislatif, dan kemudiannya diiktiraf oleh cabang eksekutif dalam kerajaan, dan selepas
itu pula diterbitkan. Secara amnya, statut mengarah, melarang, atau mengistihar polisi. Statut
kadangkala dirujuk sebagai perundangan.

Dalam sesetengah negara seperti Amerika Syarikat dan negeri Quebec di Kanada (tetapi tidak
di Malaysia dan negara-negara komanwel yang lain), statut dikumpulkan dan disusun dalam
satu kod am, seperti Kod Sivil Quebec atau Kod Amerika Syarikat. Dalam keadaan ini, satu
kelulusan statut akan lazimnya meminda perkataan-perkataan dalam kod tersebut berbanding
menjadi dengan sendirinya menjadi undang-undang seperti di negara-negara komanwel.

kaedah tafsiran statut dipandu oleh akal fikiran biasa. Hakim mungkin mencari maksud
sesuatu perkataan dalam kamus atau buku teknikal tetapi maksudnya mungkin dikawal oleh
sesuatu konteks yang tertentu. Kaedah ini yang memerlukan kita berpegang kepada konteks
kagangkala digelar dalam bahasa Latin sebagai Noscitur a sociis yang telah diterjemahkan
oleh Henry Fielding sebagai suatu perkataan boleh diketahui dengan memerhatikan
perkataan-perkataan yang bersama-samanya.

Seseorang itu perlu melihat bukan sahaja keseluruhan bahagian itu tetapi statut itu secara
keseluruhannya dan juga perundangan yang terdahulu yang menyentuh hal itu.kerana kita
mengandaikan apabila Parlimen meluluskan sesuatu Akta, ia mungkin telah menimbangkan
perundangan yang dahulu dan mungkin ingin menggunakan perkataan yang sama. Tetapi
perkataan-perkataan tidak selalunya mempunyai makna yang konsisten: konteks mungkin
menunjukkan perkataan yang sama mempunyai dua maksud yang berlainan walaupun
perkataan itu diulang dalam bahagian yang sama.

Semasa membaca statut tafsir seksyen hendaklah di cari kerana perkataan yang digunakan
mempunyai makna khas dalam statut itu. Ahli Parlimen mempunyai tabiat yang buruk iaitu
tidak memberitahu (misalnya dalam nota kaki atau nota birai) yang sesuatu perkataan dalam
sesuatu bahagian yang ditakrifkan di tempat lain di dalam statut itu; anda terpaksa
mencarinya sendiri. Di samping bahagian tafsiran dalam statut itu, Interpretation Act 1978
berfungsi sebagai kamus yang boleh memberi makna kepada beberapa perkataan yang sangat
penting yang digunakan di dalam perundangan. Akta ini menerangkan di antara lain,
perkataan jamaknya merangkumi yang singular, dan sebaliknya, melainkan kalau ada tujuan
lain. Melalui Akta ini juga, man (manusia lelaki) merangkumi woman (wanita).

Tafsiran yang digambarkan oleh kes Factories Act, mahkamah kadangkala mentafsir statut
secara yang boleh memberikan kesan yang munasabah walaupun ini bermakna yang
mahkamah telah menyimpang daripada makna prima facie perkataan itu. Kaedah yang
menyatakan bahawa suatu statut boleh ditafsirkan untuk mengelakkan ketidakmunasabahan
digelar dengan mudah sebagai “rukun keemasan” Ia mempunyai had dan nampaknya terpakai
hanya dalam tiga (3) keadaan. Dalam keadaan pertama, kaedah ini membenarkan mahkamah
memilih makna yang munasabah daripada makna yang tidak masuk akal apabila kedua-
duanya boleh diterima dari segi linguistik. Walaupun makna yang tidak munsabah itu lebih
nyata dan biasa, ini tidak akan diambilkira. Lord Reid:
“Apabila suatu peruntukan statut ditafsir dan membawa akibat yang memeranjatkan dan tidak
adil, maka mahkamah akan didorong mencari tafsiran lain yang lebih adil.”

Dalam suatu keadaan yang lain, Lord Reid telah memberi penekanan yang lebih tentang
perkara ini.

“Hanya apabila perkataan-perkataannya tidak boleh langsung ditafsirkan untuk member

makna yang selaras dengan tujuan peruntukan itu dasn mengelakkan satu akibat yang tidak
munasabah, barulah perkataan-perkataan enakmen mesti terpakai.”

Pemakaian rukun keemasan tidak bertentangan dengan rukun harafiah asalkan akibat tidak
munasabah yang terjadi sekiranya statut itu dipakai sebegitu, diterima sebagai sesuatu
kekaburan dalam statut itu. Berdasarkan prinsip ini, hakim-hakim kadangkala membetulkan
suatu statut yang telah dengan bodohnya menggunakan perkataan “dan” apabila sebenaranya
ia inginkan perkataan “atau” atau sebaliknya.

Walaubagaimanapun, hujah yang kuat perlu diberi sebelum mahkamah dapat campurtangan
dalam suatu statut. Prinsip ketiga boleh dilihat sebagai pemakaian prinsip kedua tetapi lebih
elok jika dinyatakan berkenaannya dengan sendiri. Dalam mentafsir statut, berbagai-bagai
anggapan boleh dipakai semuanya berbentuk menghadkan dan negatif. Anggapan inilah yang
menjadi latar belakang prinsip undang-undang dan daripada sudut inilah Akta dilihat dan
berpandukan inilah diandaikan Parlimen gunakan untuk membuat perundangan tanpa
menyatakannya dengan jelas. Sesetengah-sesetengahny mengandungi fahaman tradisi tentang
keadilan seperti kaedah yang menyatakan bahawa suatu statut dianggap tidak retrospektif
(kecuali dalam hal-hal acara).